Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |     wyprostowała się nieco, powlekła ciężko starymi wypełzłymi oczami
  2     1, 1 |        nawrotem pługa, podrywały się ciężko, padały zaraz na zorane
  3     1, 1 |          obłokiem.~A potem wlókł się ciężko po piaszczystej drodze Żyd
  4     1, 1 |            bo raz w raz przysiadał i ciężko dyszał.~- Co tam słychać,
  5     1, 2 |        nasłuchiwała matki, wzdychała ciężko, to znowu brała się skubać
  6     1, 2 |             nie ma; to ino westchnął ciężko, przeżegnał się i jął mówić
  7     1, 3 |            wolna ze stawów, kołysały ciężko i posuwały w górę podartymi
  8     1, 4 |         miedzami z powrotem do domu; ciężko jej było na sercu - ani
  9     1, 4 |           Żydowi... to się ino sparł ciężko o szynkwas i jął sennie
 10     1, 5 |              umarłego lata, i padały ciężko na ziemię.~- A co świtanie -
 11     1, 5 |             choćby i z półwłókowych, ciężko wzdychał i kalkulował, a
 12     1, 5 |           nad drugie - bo zgrzeszysz ciężko. I sam dobrodziej ci powtórzy
 13     1, 6 |         bezsłoneczne dnie wlekły się ciężko przegniłymi smugami światła,
 14     1, 6 |            wisiała, że oddychać było ciężko, a górą szumiał głucho wiatr
 15     1, 7 |           dzierżyła ściany i dyszała ciężko.~Jędrzych wszedł i ogień
 16     1, 7 |       przepomniała, bo i wymiarkować ciężko... A nabożny taki, że z
 17     1, 9 |            chwiał drzewami, co stały ciężko pochylone nad ziemią...~
 18     1, 9 |             Ponury hymn rozlewał się ciężko w martwyrn , ogłuchłym powietrzu,
 19     1, 9 |          borach. Patrzano, wzdychano ciężko, jaki taki znak krzyża położył
 20     1, 9 |            Każdy umiera! - wzdychali ciężko z kamienną rezygnacją i
 21     1, 10|             sam! Jezus mój! - jęknął ciężko i porwał go dziki, szalony
 22     1, 10|        przeżegnał się ino, westchnął ciężko, smagał konia, podpierał
 23     1, 12|      gospodarze, używają - westchnął ciężko. - Młynarze byli?~- Byli,
 24     1, 12|       mruknął oburzony srodze, opadł ciężko na barłóg i długo jeszcze
 25     1, 12|      siedzieli osowiale, ruchali się ciężko, nieswojo, mało pogadywali
 26     1, 12|       świtania!~A dzień podnosił się ciężko i cicho, porankowe brzaski
 27     2, 13|             ogromne słońce i spadało ciężko, niby kadź roztopionego
 28     2, 13|       swarzyli z ckności niemało, bo ciężko było nosa pokazać za węgieł ,
 29     2, 14|            mrozu...~Wolno powracała, ciężko, jakby ją przygniatało do
 30     2, 15|        pazurami i darł, i ozdzierał.~Ciężko mu było w tym jarzmie, ckno,
 31     2, 16|              postękiwać, zbierać się ciężko do powstawania a odwracać
 32     2, 16|          szli ramię w ramię, ostro i ciężko, bo chłopy były ogromne,
 33     2, 16|               że jaki taki westchnął ciężko, kto się bił w piersi, kto
 34     2, 17|              się podniosła i wolno a ciężko poszła.~A w domu gwarniej
 35     2, 18|        ciągnęło kilkanaścioro ludzi, ciężko obrzemienionych i przygiętych
 36     2, 18|              a raz w raz postękiwały ciężko.~Jagna znalazła po omacku
 37     2, 18|             słowa rzec było trudno i ciężko, pożądali się nawzajem,
 38     2, 19|           przez sen.~Antek wlókł się ciężko i wolno dookoła stawu, przystawał,
 39     2, 20|            jak psa, darowałbym, choć ciężko i trudno - ale jeśli on
 40     2, 21|          rząd, razem.~Wzdychała jeno ciężko, zacinała zęby, a szła,
 41     2, 21|               szedł jakby, przyginał ciężko i uderzał ze strasznym krzykiem,
 42     2, 21|             kawał starej dębiny, ale ciężko było, śnieg leżał po kolana,
 43     2, 22|          powiadał, że jeno wzdychali ciężko medytując i rozważając pilnie
 44     2, 22|             już wolał nawet pracować ciężko niźli z głodu marnie ginąć...
 45     2, 22|        siadła na progu.~A on chorzał ciężko, ciało mu kawałami odpadało,
 46     2, 23|              nogi; szli kołysząc się ciężko ruchem drzew, pokrytych
 47     2, 23|              i ordzawiałe wlekły się ciężko po zagonach, że były jeno
 48     2, 24|            uszach kiej dzwon tak bił ciężko, że dziw głowa nie rozpękła.~
 49     2, 25|              jeno niesporo to szło i ciężko, bo wszystkim zarówno dokuczały
 50     2, 25|           przemieniła, źle jej było, ciężko i tak przykro, że i nie
 51     2, 25|               Noc się wlekła długo i ciężko, oprzędzając dusze trwogą,
 52     2, 25|            nasienniki pochylając się ciężko jako matki żałośnie płaczące
 53     2, 25|              z jękiem, drzewa padały ciężko jako te chłopy w boju ściśnięte
 54     2, 25|           drzewem.~Borowy przemagał, ciężko mu szło, bo już był srodze
 55     3, 26|            nagła, wzdęły i ruchający ciężko, niby wody roztopów wiosennych,
 56     3, 26|         dolegiwał ostatków, ozwierał ciężko mgławicami zasnute oczy,
 57     3, 26|       przystawać, wolnieć i już szła ciężko, z utrudzeniem, jeno tymi
 58     3, 26|          znowu kusztykała wzdychając ciężko i łzawo wlokąc oczyma.~-
 59     3, 26|              obcymi, chorzała bowiem ciężko, ale Jezus ją powrócił...~
 60     3, 27|         inszymi, bo ano w jej stanie ciężko było i nieprzezpiecznie...~
 61     3, 27|           Antka zahukana, to jej tak ciężko nieraz przychodziło, aż
 62     3, 27|           ten sen luby, z którym się ciężko rozstawać, kiej znowu rozległ
 63     3, 28|              odganiając psa i dysząc ciężko. Zmęczył się był nieco.~-
 64     3, 28|     siedzicie i dobrze wiem, jak wam ciężko, ale są takie, co by mogły
 65     3, 28|          niedawne nędze i westchnęła ciężko.~- Przesiedziałam do późna
 66     3, 28|               co z nią już wytrzymać ciężko, na złość wszystko robi,
 67     3, 28|            czuje, a za swoje grzechy ciężko odpowie. Powiadam wam, nie
 68     3, 29|            słabe, ręce!... westchnął ciężko.~- Pomagacie wy i talk narodowi,
 69     3, 29|          każdej chałupie głowiły się ciężko gospodynie, jak tu wszystkiemu
 70     3, 29|             i w grapie, którą dwojgu ciężko było podjąć, gotowała się
 71     3, 30|           nie odezwała; westchnąwszy ciężko zaczęła iskać najmłodsze
 72     3, 31|       człowiecze nasienie... już ona ciężko przed Bogiem odpowie.~-
 73     3, 31|            zaś głosy ludzkie cichły, ciężko się ważąc w tym nagrzanym
 74     3, 31|            jakoś... prawda, że i wam ciężko... i wasi mężowie z drugimi...
 75     3, 32|          świat.~- Maże się i maże... ciężko będzie z pługiem, wyjechać
 76     3, 32|                 Niejedna to czekanie ciężko przypłaci, a dzieuchy najprzódziej...~-
 77     3, 32|              raz w raz podrywały się ciężko całe stada.~- I bociaków
 78     3, 33|              były i czyste. Wzdychał ciężko zmagając się ze straszną
 79     3, 33|            było potrza.~Kozioł leżał ciężko chory i księdza z Panem
 80     3, 33|             usadzą na Podlesiu, to i ciężko będzie w Lipcach wytrzymać -
 81     3, 33|        Antkiem jest źle! z pewnością ciężko go zasądzą, może na dziesięć
 82     3, 34|       zdziebko Sikora wspierając się ciężko na szynkwasie.~- Trzymaj
 83     3, 35|             jeno po łbach, wzdychali ciężko i, nie ważąc się na żadną
 84     3, 35|              drugich nastają, że już ciężko we wsi wytrzymać.~- Jak
 85     3, 35|            obawą, niejeden westchnął ciężko i trwożnie zerkał na Podlesie...~-
 86     3, 36|           świstem i trawy kładły się ciężko osypując ich rosą kieby
 87     3, 36|          domem i skrobiąc się w ucho ciężko się głowił, jakie go to
 88     4, 37|              było mu czegoś na sercu ciężko.~- Tyla ano człowieczej
 89     4, 37|            sypiała u matki, bo stara ciężko chora, zawdy tak.~- Tak
 90     4, 37|        sieroto, pewnikiem, co barzej ciężko - mówiła z dobrością.~-
 91     4, 37|     szczęśliwości, że naród wzdychał ciężko, obcierał oczy, a często
 92     4, 37|         oczami po świecie i wzdychał ciężko z onych niewypowiedzianych
 93     4, 37|               wspomagał! - powtórzył ciężko dychając.~Płacze jęły kwilić
 94     4, 37|            oczy cięgiem przecierał i ciężko wzdychał.~Trącił go któryś
 95     4, 37|         jakby ktoś klamki zatargał i ciężko stąpający obchodził całą
 96     4, 39|       przerwała jej stara - ale twój ciężko odpowie przed Bogiem za
 97     4, 40|             uniesła, to zaraz padała ciężko, niczego nie miarkując.~
 98     4, 40|              nie każdy! - westchnęła ciężko.~- Wasz wróci, to se odpoczniecie.~-
 99     4, 40|          przeleciał bociek ważąc się ciężko na omdlałych skrzydłach
100     4, 40|           Niech chłopaki zaniesą, za ciężko, widzę, na ciebie! Poczekaj,
101     4, 41|               że już ruchać się było ciężko. Muchy jeno kręciły się
102     4, 41|             prosto w twarze. Dyszeli ciężko, szarpani gryzącymi spominkami,
103     4, 41|         stali przy sobie dysząc jeno ciężko a poglądając na się rozsrożonymi
104     4, 41|               ani uprzykrzał, a jeno ciężko wzdychał i na całe wieczory
105     4, 42|    odwiecznych rzekł:~- I was ruszę, ciężko gnieść się na kupie! Bruk
106     4, 43|              ale Jasio...~Westchnęła ciężko, z lubością oddając się
107     4, 44|          otwartej książki czytał, że ciężko było wyrozumieć.~A wszyscy
108     4, 45|        trochę lepiej. Sam wiesz, jak ciężko, tyle nas w domu, a przychody
109     4, 45|              oroszone trawy, padając ciężko jak owoc dostały... i leżała
110     4, 46|            niespokojnie, przybladł i ciężko robił piersiami.~- A mnie
111     4, 46|                Tak se i miarkuję, bo ciężko by pomyśleć, że wszystkie
112     4, 46|      Siedział pod krzyżem, z którego ciężko obwisły Chrystus jakby błogosławił
113     4, 47|           krzywił i jakoś boleśnie i ciężko wzdychał.~- Widzę, co ci
114     4, 48| Zaszeleściały gwałtownie krzaki, coś ciężko zwaliło się na ziem, ale
115     4, 48|           świecie, wzdychała długo i ciężko.~- Jagusia! - zawołał lękliwie.~
116     4, 48|              nie chowam - westchnęła ciężko Dominikowa.~- Ani ja! chociem
117     4, 49|            wszystkiemu! - westchnęła ciężko.~- A bogać, że uredzi wszyćkiemu,
118     4, 49|             noc jesienna, spłakana i ciężko wzdychająca, nie odzywała
119     4, 49|              się bowiem na Podlesie. Ciężko mu było dźwigać spaśny brzuch