Tom, Rozdzial

   1     1, 1 |       zmiarkowała, że trza mi w świat. Z cudzego woza to złaź choć
   2     1, 1 |             ludzi uproszę i do zwiesny z Panajezusową łaską przechyrlam,
   3     1, 1 |           jesienne podorówki.~- Idźcie z Bogiem, idźcie - szeptał
   4     1, 1 |               zakłopotany podnosząc ją z ziemi.~Zebrała drżącymi
   5     1, 1 |                rękami torby i kijaszek z jeżem na końcu, przeżegnała
   6     1, 1 |              krzami . ~A ksiądz usiadł z powrotem na kółkach od pługa,
   7     1, 1 |               oczy ześlizgiwały mu się z czerwonych liter i leciały
   8     1, 1 |          stadko wron, które ostrożnie, z wyciągniętymi dziobami podskakiwały
   9     1, 1 |          śmignął batem, konie pociągły z miejsca, aż zgrzytnęły orczyki -
  10     1, 1 |            nimi rzędy potężnych topoli z wolna wspinały się na wzgórza
  11     1, 1 |               lasom.~Ksiądz ocknął się z zapatrzenia, bo długi, żałosny
  12     1, 1 |                 aż wrony poderwały się z krzykiem i skośnym rzutem
  13     1, 1 |           potem leciał od lasu chłopak z butelką, ale ten ujrzawszy
  14     1, 1 |         księdza przy drodze okrążył go z dala i biegł na przełaj
  15     1, 1 |                karczmy.~To znowu chłop z sąsiedniej wsi wiózł zboże
  16     1, 1 |              opadał, a spod niego niby z obłoku wychylał się bosy
  17     1, 1 |               wychylał się bosy chłop, z gołą głową, przewiązany
  18     1, 1 |           szedł wolno, nabierał ziarna z płachty i siał ruchem monotonnym,
  19     1, 1 |                końca zagonów, nabierał z worka zboża, nawracał i
  20     1, 1 |                worka zboża, nawracał i z wolna podchodził pod wzgórze,
  21     1, 1 |               cały widny na tle słońca z tym samym błogosławiącym
  22     1, 1 |          błogosławiącym ruchem siejby; z tym samym świętym rzutem
  23     1, 1 |           mężczyzn - brali sumiennie i z szacunkiem w szczypty, nie
  24     1, 1 |            rozeznał.~- Ociec pojechali z moim ano do boru.~- A to
  25     1, 1 |              bałykuje.~- No, zostańcie z Bogiem.~- Panu Bogu oddajem.~
  26     1, 1 |               cmentarzowi, który leżał z tej strony wsi, przy topolami
  27     1, 1 |               znaleźć - zaczęła któraś z kobiet.~- Juści, chciały
  28     1, 1 |                do miasta... żeby ociec z wójtem nie jeździli prosić
  29     1, 1 |                i znowu kopał, wybierał z szarej ziemi żółte ziemniaki
  30     1, 1 |            wiatr w oczy dorzucił jeden z komorników, stary, wynędzniały
  31     1, 1 |               stary, wynędzniały chłop z krzywą gębą.~- Kopta no,
  32     1, 1 |                 Józek Banachów posyłał z wódką - nie chciała.~- Cie...
  33     1, 1 |              głos do szeptu, a patrząc z ukosa na Annę, co kopała
  34     1, 1 |            kopała na przedzie pierwszą z kraja redlinę, szeptała
  35     1, 1 |         wysypywać na kupę.~A potem już z rzadka pogadywały to o tym,
  36     1, 1 |              nadbiegała zziajana i już z daleka krzyczała:~- Hanka,
  37     1, 1 |         myślałam, że mojej...-zawołała z ulgą Anna.~- Witek ją co
  38     1, 1 |                 bo gajowy ich wypędził z zagajów. Krowa się zlachała,
  39     1, 1 |                 Jakoż i wyjęła dziecko z płachty, nadziała mu czapeczkę
  40     1, 1 |         płachty, nadziała mu czapeczkę z kutasikami, okręciła zapaską
  41     1, 1 |            swoją redliną, posuwali się z wolna, kopiąc leniwiej,
  42     1, 1 |                 wzbierał w gąszczach i z wolna rozlewał się po ziemi,
  43     1, 1 |               A niektórzy ściągali już z pól do domów.~Głosy ludzkie,
  44     1, 1 |                wesołymi spędzano bydło z pastwisk, co ciżbą szło
  45     1, 1 |                raz w raz wychylały się z niej głowy potężne i rogi
  46     1, 1 |            ówdzie, to gęsi zerwały się z pastwisk i stadami leciały,
  47     1, 1 |              że na wyrobek by chodził, z głodu by zdychał abo i na
  48     1, 1 |         wszystkich pomstowała.~A równo z nimi jakaś dziewczyna gnała
  49     1, 1 |               dziewczyna gnała maciorę z prosiętami i śpiewała cienkim
  50     1, 2 |        Borynowym podworcu, obstawionym z trzech stron budowlami gospodarskimi,
  51     1, 2 |             budowlami gospodarskimi, a z czwartej sadem, który go
  52     1, 2 |             Stary pies, kulawy nieco i z oblazłą na bokach sierścią,
  53     1, 2 |               jej w gardło, to topiony z poświęcanej gromnicy wosk
  54     1, 2 |              poświęcanej gromnicy wosk z mlekiem; radził ktosik mydła
  55     1, 2 |           mlekiem; radził ktosik mydła z serwatką - insza znowu wołała,
  56     1, 2 |              ciężki, rogaty łeb opadał z wysilenia, że ino wysuwała
  57     1, 2 |       popłakiwał, białą, pełną pierś i z trwogą niezmierną spoglądała
  58     1, 2 |         pacierz abo i dwa wpadła Józia z krzykiem, że Jambroży już
  59     1, 2 |                na czoło i kark, bo był z gołą głową.~Poszedł prosto
  60     1, 2 |          zawołała Józia.~Ambroży wyjął z kieszeni puszczadło, powecował
  61     1, 2 |       zadzwonita w garki sami.~- Ociec z Antkiem! - krzyknęła Józka
  62     1, 2 |              ciężki turkot rozległ się z drugiej strony stawu, gdzie
  63     1, 2 |            drugiej strony stawu, gdzie z rozczerwienionej zorzam
  64     1, 2 |            pedał, co borowy wygnał ich z zagajów i co granula zara
  65     1, 2 |                  rzucił lejce synowi i z batem w garści pobiegł przodem.~
  66     1, 2 |               A to człowiek ruszyć się z domu nie może, bo zaraz
  67     1, 2 |               kiej widzisz! - krzyknął z wściekłością.- A bo ty stoisz
  68     1, 2 |             się do zarzynania...~Hanka z Józią buchnęły płaczem,
  69     1, 2 |           jakby czując śmierć, uniosła z trudem łeb, zaryczała głucho
  70     1, 2 |            zaryczała głucho i... padła z przerzniętym gardłem, grzebiąc
  71     1, 2 |              szczekał na konie stojące z wozem w opłotkach, bo tam
  72     1, 2 |                odpinał szeroki rzemień z bioder, ale chłopak się
  73     1, 2 |              od ogrodu zajmował Boryna z Józią, a na drugiej siedzieli
  74     1, 2 |            siedzieli Antkowie. Parobek ż pastuchem sypiali przy koniach.~
  75     1, 2 |            tylko koło wielkiego komina z okapem, co stał przy siennej
  76     1, 2 |       zamykając drzwi za sobą, odsunął ż małej szybki deskę, że zachodnie
  77     1, 2 |              brudne runa owiec i worki z pierzem. Wyciągnął białą
  78     1, 2 |              jadło; od ogromnego tygla z kapustą rozchodził się zapach
  79     1, 2 |             krając potężny glon chleba z bochna jak przetak wielkiego.~-
  80     1, 2 |             rzucił się na łóżko by się z pacierz przedrzymać.~Hanka
  81     1, 2 |              się od miski obyczajnie i z wolna ciągnął łyżkę za łyżką,
  82     1, 2 |              białe chmurki przepływały z gęgotem gęsi, rozlewając
  83     1, 2 |                wrzeć ruchem; na drodze z obu stron stawu, ciągle
  84     1, 2 |                bicze opali, opadały im z szerokich gębul.~Gdzieś,
  85     1, 2 |            poradzę-prosiła nieśmiało i z obawą, bo nic to nie było
  86     1, 2 |               u niego skląć abo i zbić z leda powodu.~Nie odrzekł
  87     1, 2 |              poszła udziabywać trzaski z pni - i milczał zły, zmęczony
  88     1, 2 |               Kuba przywiózł ziemniaki z pola, rzuciła łupanie drzewa
  89     1, 2 |                żebyś na klepisku krowę z Kubą obdarł i wyporządził.~-
  90     1, 2 |               do płotów szarych.~Antek z Kubą zwozili ziemniaki,
  91     1, 2 |             zwozili ziemniaki, a Hanka z Józią uwijały się koło gospodarstwa,
  92     1, 2 |                 to świnie nakarmić, bo z kwikiem cisnęły się do sieni
  93     1, 2 |          właśnie Witek przygnał resztę z pastwiska i zakładał im
  94     1, 2 |              zabrała się doić pierwszą z brzegu, gdy Witek wylazł
  95     1, 2 |                bo to borowy mię wygnał z krowami, bo...~- Przełożę,
  96     1, 2 |            naści tego ptaka! - szepnął z radością i wyjął z zanadrza
  97     1, 2 |             szepnął z radością i wyjął z zanadrza drewniane cudło. -
  98     1, 2 |            przykucnęła przed progiem i z najżywszą radością i zdumieniem
  99     1, 2 |        zdumieniem patrzyła.~- Jezu! to z ciebie mechanik! I to się
 100     1, 2 |              ni, pojechał po ziemniaki z Antkiem, bo Kuba miał urznąć
 101     1, 2 |               Tłumok ścierwa, hale, ja z nią sypiałem... żebyś ozór
 102     1, 2 |             dać nie dała i cięgiem się z babami za łby wodziła...
 103     1, 2 |             jak to bywało...~Przyszedł z roboty, spracowany - to
 104     1, 2 |        prosiaki... że co jarmarek było z czem jeździć do miasta,
 105     1, 2 |               zawsze gotowy, na zakład z samego przychówku... A już
 106     1, 2 |         przychówku... A już co kapusty z grochem, to już jensza zgoła
 107     1, 2 |                gąski tak przebrały, że z połowa ostała!... Tyle marnacji,
 108     1, 2 |                nie pójdę...~Ino Grzela z wojska do dom powróci, to
 109     1, 2 |         odrzucił machinalnie i skręcił z drogi w szerokie i długie
 110     1, 2 |           mleko.~- Siadajcie, Macieju, z nami, zjecie, co jest -
 111     1, 2 |               Bóg zapłać. Przyjechałem z boru, tom se już dobrze
 112     1, 2 |       przysiadł się do ławki i pojadał z wolna, delikatnie, jak obyczaj
 113     1, 2 |             niebie, i jeszczem ponadto z dobrego serca księdzu za
 114     1, 2 |                czy co?~- Ho, ho, stary z was, a jeszcze majster! -
 115     1, 2 |          sprawa, bo pono borowy wygnał z zagajów. Najlepsza krowa!
 116     1, 2 |              kobieta nadarzy, a zawżdy ż nią lepiej niźli samemu
 117     1, 2 |             karczmach, a zawżdy chłopu z nią lepiej i wygoda - ciągnął
 118     1, 2 |               chałupami, to bucha kiej z pieca.~- Ale, widzisz go,
 119     1, 2 |            Wczoraj Rochów Adam posyłał z wódką~- Jest ci jeszcze
 120     1, 2 |                 I... to la kawalera... z przychowkiem, chłopak mógłby
 121     1, 2 |                Ja też nie powiedam sam z siebie, ino tak pogadują.
 122     1, 2 |              se wolno pojadę. Ostańcie z Bogiem, dziękuję wama za
 123     1, 2 |              somsiedzką radę.~- Idźcie z Bogiem, a pomyślcie, cośwa
 124     1, 2 |             wama raili... Powiecie, to z wódką pójdę do pani matki
 125     1, 2 |           diabeł się cieszy, bo profit z tego miał będzie - rzekł
 126     1, 2 |               o żeniaczce aże kwiczy i z nogi na nogę przydeptuje~
 127     1, 2 |              srebrną rosą pobłyskiwały z ciemnych, głuchych głębin,
 128     1, 2 |                wilgotny podmuch zawiał z łąk, że drzewa poczęły się
 129     1, 2 |        przeszedł most, pod którym woda z bełkotem przelewała się
 130     1, 2 |                 aż czasem i przystawał z ciężkiej deliberacji. A
 131     1, 2 |                 w koszuli była tylko i z podwiniętymi do ramion rękawami --
 132     1, 2 |            boleśnie i rwać się poczęła z krzykiem z jej rąk, i bić
 133     1, 2 |            rwać się poczęła z krzykiem z jej rąk, i bić skrzydłami,
 134     1, 2 |                 że gęś jeno pogęgiwała z cicha a boleśnie, i odpowiadały
 135     1, 2 |            odpowiadały jej inne gdzieś z sieni czy z podwórza.~-
 136     1, 2 |                inne gdzieś z sieni czy z podwórza.~- Piękna kobieta -
 137     1, 2 |            mgieł, co się były zwlekały z łąk, śpiew się ozwał przyciszony:~
 138     1, 2 |               się czy to się nie żenić z Jagną?...~Ale w czas sobie
 139     1, 3 |              obejściu.~Kuba zwlókł się z wyrka i wyjrzał przed stajnię -
 140     1, 3 |         oszroniałych - przeciągnął się z lubością, ziewnął parę razy
 141     1, 3 |                białe mgły zwlekały się z wolna ze stawów, kołysały
 142     1, 3 |            kopytami, a potem przyniósł z sąsieka nieco zgonin, dobrze
 143     1, 3 |               nie ma, bez bata, jucho, z miejsca nie ruszysz, co?~
 144     1, 3 |               przy ścianie samej i już z daleka wyciągała do niego
 145     1, 3 |          Podjedz se ano, bo pojedziesz z gospodarzem do miasta! -
 146     1, 3 |                zgotują mięsa... Tyle i z ciebie, biedoto, że człek
 147     1, 3 |              łuny w wodach i szybach a z chałupy nikt się nie pokazywał...~
 148     1, 3 |                wróble poczęły zlatywać z dachów do studni i trzepać
 149     1, 3 |           rozdziawiał im dziobki, poił z ust własnych, aż ożywiały
 150     1, 3 |                kilka kroków i zawracał z powrotem stróżować.~- Ale,
 151     1, 3 |           ratujta...~Aż Hanka wyjrzała z chałupy, co się dzieje,
 152     1, 3 |              miał już gębę posinioną i z nosa puściła mu się krew,
 153     1, 3 |                chwycił się obu' rękami z tyłu za portki i gnał w
 154     1, 3 |         zgryziony. Jakże, ciągła wojna z synem, słowa nie można rzec,
 155     1, 3 |                rzec, bo zaraz do oczów z pazurami skacze albo rzeknie
 156     1, 3 |              nim zbierała, aż poklinał z cicha i rzucał szmatami
 157     1, 3 |                mi się, co bez kijaszka z nimi obyć się nie obędzie,
 158     1, 3 |              na trzydziestu morgach, i z rodu nie bele chto - Boryna,
 159     1, 3 |                 wiadomo. Ale dobrością z nimi się nie skończy, nie!... -
 160     1, 3 |             podzieliłby, się kiej wilk z owcą.~- Magdzie będzie markotno,
 161     1, 3 |             przeżegnał i ruszył.~A już z wasąga, zbierając w garść
 162     1, 3 |                 to obaczysz...~Skręcił z opłotków na lewo, na drogę
 163     1, 3 |             świeciło coraz cieplej, bo z oszroniałych strzech podnosiły
 164     1, 3 |                 którzy do kopania szli z motyczkami a koszykami na
 165     1, 3 |              dojadając śniadań; którzy z pługiem ciągnęli na ścierniska;
 166     1, 3 |               zasię wykręcali ku lasom z grabiami na ramionach, ściółkę
 167     1, 3 |                 co wybuchały raz w raz z niskiej, ciężkiej kurzawy,
 168     1, 3 |                 jaka się była wznosiła z orosiałych dróg.~Boryna
 169     1, 3 |           szeroki gościniec, obsadzony z obu stron ogromnymi topolami.~
 170     1, 3 |         rzucały pnie tnpoli, bo słońce z boku świeciło.~- Wio, maluśka
 171     1, 3 |              myśleć usiłował o sprawie z Jewką, to u granuli - ale
 172     1, 3 |          topole zagwarzyły, poszemrały z cicha gałązkami i pomilkły
 173     1, 3 |         przyległo do mojego, kieby kto z umysłu narządził! Żyto,
 174     1, 3 |            brzozy w białych koszulach, z rozplecionymi warkoczami
 175     1, 3 |             moje ze cztery, a Jagusine z morga... cztery i jed na...
 176     1, 3 |                stało kilkanaście wozów z wyprzęgniętymi końmi.~I
 177     1, 3 |               czysto ostrugany i tylko z jednym zacięciem na brodzie,
 178     1, 3 |              opuściły czerwone zapaski z głów na ramiona i rajcowały.~
 179     1, 3 |               Boryna, że dojrzał Jewkę z dzieckiem na ręku, stojąca
 180     1, 3 |           ostry, gniewny głos krzyczał z głębi zadymionej sieni:~-
 181     1, 3 |           dobrych parę pacierzy, abo i z koronkę, aż wreszcie drzwi
 182     1, 3 |             portkach i takimże lejbiku z mosiężnymi guzikami, z czerwoną,
 183     1, 3 |         lejbiku z mosiężnymi guzikami, z czerwoną, spoconą twarzą,
 184     1, 3 |               zrazu cichy podnosił się z wolna, szemrał, przewalał
 185     1, 3 |          ludzką, aż jej chustka spadła z głowy i dzieciak się rozkrzyczał,
 186     1, 3 |        najpierw gruby, wysoki dziedzic z Raciborowic, a za nim dwóch
 187     1, 3 |                o woranie się.~Odłożona z braku dowodów.~Sprawa o
 188     1, 3 |              rządca - oskarżeni chłopi z Rokicin.~Skazani na kary
 189     1, 3 |              te Jacek wnet przyciszał.~Z izby ubyło nieco ludzi,
 190     1, 3 |               szła sprawa Bartka Kozła z Lipiec o kradzież świni
 191     1, 3 |       Marcjannie Pacześ! Wzięliście ją z pola, zagnali do domu, zarznęli
 192     1, 3 |            wszyćko dokumentnie rzeknę, z czego się pokaże la prześwietnego
 193     1, 3 |              trzasnął! - rzekła cicho, z westchnieniem ciężkim do
 194     1, 3 |           Bartkowa rzuciła się do niej z krzykiem.~- Co! biłabyś
 195     1, 3 |                swojaków, bom gospodarz z dziada pradziada, a nie
 196     1, 3 |              jest, ani jej wygonić, bo z kwikiem wraca!... Moja podtykała
 197     1, 3 |    sprawiedliwie se wymiarkuje, że com z nią biedny sierota miał
 198     1, 3 |                nie zechlają..: Jeszcze z miesiąc, to by nas zeżarła
 199     1, 3 |           miesiąc, to by nas zeżarła i z bebechami... Co było radzić?
 200     1, 3 |        wrzasnęła Kozłowa, przyskakując z pazurami.~- A kartofle z
 201     1, 3 |               z pazurami.~- A kartofle z organistowego dołu to kto?...
 202     1, 3 |             twoja Jagna teraz wyprawia z parobkami; to ci tego nikt
 203     1, 3 |            prawda jest, jako ją ukradł z pastwiska Kozioł, i nie
 204     1, 3 |            pacierza, oczów nie spuścił z sędziego i jękliwym, nieprzytomnym
 205     1, 3 |       przysięgali, a Szymek wciąż stał z czapką na rękach, wpatrzony
 206     1, 3 |             Kozłowa darła się za kratę z krzykiem zaprzeczań i złorzeczeń,
 207     1, 3 |            potem zasług nie zapłacił i z jego własnym dzieckiem wygnał
 208     1, 3 |               na kolana przed sędziami z krzykiem :~- Krzywda to
 209     1, 3 |                a to często gęsto bułkę z miasta i mówili: "Naści,
 210     1, 3 |               A gdzież ja się podzieję z tym dzieciąteczkiem, gdzie?...
 211     1, 3 |             śmiechu, a naród aż huczał z uciechy, przyglądali się
 212     1, 3 |           Boryna wdowiec, ożeniłby się z nią, a chłopak zdałby się
 213     1, 3 |              sięga, ale kto?:..~Poszli z Dominikową i z Szymkiem
 214     1, 3 |                  Poszli z Dominikową i z Szymkiem do karczmy napić
 215     1, 3 |               mu Dominikowa napomykała z lekka, że cała ta Jewczyna
 216     1, 3 |              mógł uwierzyć.~- Co by mu z tego przyszło?~- Tyla, żeby
 217     1, 3 |           Drugi człowiek jest taki, że z jenszego la samej uciechy
 218     1, 3 |             młynarza, a ten w kompanii z kowa1em chodzi..: miarkujecie?!...~-
 219     1, 3 |             zjedli drugi funt kiełbasy z półbochenkiem chleba, stary
 220     1, 3 |            dobre dwa pacierze już była z powrotem, i zaraz pojechali.~
 221     1, 3 |             już do pół boków spotniała z umęczenia i gorąca, czasem
 222     1, 3 |              starą, na jej suchą kieby z blichowanego wosku twarz,
 223     1, 3 |                Walek Rafałów przysyłał z wódką?...~- Nie on jeden,
 224     1, 3 |               ale że krwie gorącej był z przyrodzenia, to aże go
 225     1, 3 |             nijaki nie przedzierał się z pól, a słońce wisiało prosto
 226     1, 3 |               nogi i bele ciaracha, co z urzędu - też... Wielgi mi
 227     1, 3 |            Juści, ino nie wiada, co mu z tego ostanie, kiej się urząd
 228     1, 3 |                 Dufny ci on w siebie i z dobrodziejem koty drze.~-
 229     1, 3 |                dzierży.~Milczeli znowu z pacierz dobry.~- A wy to
 230     1, 3 |                   A wy to nie poślecie z wódką do której?... - zapytała
 231     1, 3 |               dorastają... a pierwszej z brzegu nie wezmę...~- Zróbcie
 232     1, 3 |              batem źrebicę, że ruszyła z miejsca galopem.~Milczeli
 233     1, 3 |           długo.~Dopiero gdy wyjechali z lasu na pola, między przydrożne
 234     1, 3 |           ziemi odrósł, a już do ojców z pyskiem, coby mu jego część
 235     1, 3 |                 A kowal to co? A wójt? Z dobrodziejem się drą, ludzi
 236     1, 3 |           smętarzem czerwienił się już z dala rząd kobiet pochylonych
 237     1, 3 |         miądlił jął raz w raz dopływać z powiewem, co się był podnosił
 238     1, 3 |          powiewem, co się był podnosił z nizinnych łąk.~- Dobry czas
 239     1, 3 |             tam i Jaguś moja.~- Nic mi z drogi, to was podwiezę...~-
 240     1, 3 |       uśmiechnęła się chytrze.~Skręcił z topolowej na polną dróżkę,
 241     1, 3 |          klonów i tych krzyżów, co się z mogiłek pochylały ku polom,
 242     1, 3 |            roztrzepywała przygarść lnu z ostatnich paździerzy, zwijała
 243     1, 3 |               do Jagny, która miądliła z kraja zarno; w koszuli była
 244     1, 3 |             Znowu spojrzała na starego z uśmiechem, aż ciarki przeszły
 245     1, 4 |         rozumiesz!~- Aleście je wzieni z dziedzicowego pola...~-
 246     1, 4 |             Powiedział ochfiarowanie i z wielką ulgą wziął się do
 247     1, 4 |             się do śpiącego Łapy i jął z nim baraszkować.~- Ale,
 248     1, 4 |             Ksiądz chodził po ogrodzie z brewiarzerm w ręku, ale
 249     1, 4 |             Ale i ksiądz zaraz wyszedł z pokojów, dał mu złotówkę
 250     1, 4 |             Bóg ci zapłać, Kuba, dobry z ciebie człowiek i pobożny,
 251     1, 4 |          ułapiło i łzy same leciały mu z oczów, a w sercu poczuł
 252     1, 4 |         Panienka Częstochowska...Dobry z ciebie pan, dobry!... Boć
 253     1, 4 |             prostował się, jak mógł, i z góry, wyzywająco prawie
 254     1, 4 |              ze zdumieniem i zgrozą, a z często gęsto usłyszał przykre
 255     1, 4 |             wołają. Ale Kuba nic sobie z tego dzisiaj nie robił;
 256     1, 4 |            przy samej kracie i śpiewał z innymi, zapatrzony pobożnie
 257     1, 4 |           rychtyk podobny do dziedzica z Drzazgowej Woli, a w pośrodku
 258     1, 4 |                kwiatów... a ze ścian i z okien kolorowych wychylały
 259     1, 4 |            żydowska! - szepnął mu ktoś z boku.~- La Pana Jezusa i
 260     1, 4 |          światła i farby biły na niego z okien, że widział się wszystkim
 261     1, 4 |               i jął się trząść w sobie z winy tych wszystkich grzechów,
 262     1, 4 |              tych wszystkich grzechów, z żalów, ze skruchy i ryknął
 263     1, 4 |         wycieranie nosów, a gdy ksiądz z pokutną modlitwą zwrócił
 264     1, 4 |       rozmodlenia i serdecznej rozmowy z Panem, bo zaczęła się suma -
 265     1, 4 |                aż dusza Kuby zamierała z lubości i szczęścia nieopowiedzianego...~
 266     1, 4 |              głos księdza podnosił się z nagła od ołtarza i płynął
 267     1, 4 |                się w piersi i zamierał z tej słodkiej niemocy, a
 268     1, 4 |              Jambroży zaczął obchodzić z tacką i pobrzękiwać, by
 269     1, 4 |                  Bóg zapłać - usłyszał z lubością.~I kiedy roznosili
 270     1, 4 |            świece, bo nabożeństwo było z wystawieniem i procesją,
 271     1, 4 |          ogarek prawie, bo spotkał się z surowym, karcącym wzrokiem
 272     1, 4 |                 co stała w podle niego z Jagusią - zapalił ją wnet,
 273     1, 4 |               monstrancję, obrócił się z nią do ludu, że padli na
 274     1, 4 |              stopniach ołtarza w ulicę z nagła uczynioną z głów rozśpiewanych,
 275     1, 4 |                ulicę z nagła uczynioną z głów rozśpiewanych, świateł
 276     1, 4 |             nierzadko.~Nie słyszał nic z tego; śpiew ludu brzmiał
 277     1, 4 |               przykościelny; wyszedł i z innymi Kuba, ale się dzisiaj
 278     1, 4 |               że będzie na obiad mięso z tej dorzniętej krowy - nie,
 279     1, 4 |          swoich gospodarzy, bo i Antek z żoną stojali w kupie z drugimi
 280     1, 4 |           Antek z żoną stojali w kupie z drugimi i poredzali, jak
 281     1, 4 |              chłop, ubrany już całkiem z miejska, bo w czarnej kapocie,
 282     1, 4 |       przepuścił, a cóż dopiero teści, z którym był w wojnie o wiano
 283     1, 4 |           nawinęły pod oczy Dominikowa z Jagną, wychodzące z kościoła -
 284     1, 4 |         Dominikowa z Jagną, wychodzące z kościoła - szły wolno, jako
 285     1, 4 |           smętarzu, i że się witały to z tym, to z owym i pogadywały
 286     1, 4 |                się witały to z tym, to z owym i pogadywały słowem
 287     1, 4 |                pokumane i powinowate i z wsie jednej, że często ino
 288     1, 4 |                i drugiej dziedzicównie z nią się nie mierzyć.~Dziewuchy
 289     1, 4 |    przechodzące mimo spozierały na nią z zazdrością abo i zgoła przystawały
 290     1, 4 |            sznurowadłami, to na gorset z zielonego aksamitu, tak
 291     1, 4 |               za nią matka witając się z Boryną.~Zatrzymała się na
 292     1, 4 |             mięso było, była i kapusta z grochem, był i rosół z ziemniakami,
 293     1, 4 |         kapusta z grochem, był i rosół z ziemniakami, a na amen postawili
 294     1, 4 |              nie schodzi, by przynieść z izby garnki i dołożyć, by
 295     1, 4 |               ktoś rzucił kostkę jaką, z którą uciekał pod przyzbę,
 296     1, 4 |            Nosiłem, nosiłem! - Położył z nagła łyżkę i jął opowiadać,
 297     1, 4 |             ozwał się Antek.~- I kowal z młynarzem trzymają gazetę.~-
 298     1, 4 |                   I nie zmądrzałeś nic z tego, że się zadajesz z
 299     1, 4 |                z tego, że się zadajesz z kowalem.~- La ojca to ino
 300     1, 4 |               ino ten mądry, co chocia z półwłóczek ma abo i ogonów
 301     1, 4 |                ma abo i ogonów krowich z mendel.~- Zawrzyj gębę,
 302     1, 4 |                To se idź i posmakuj.~- Z gołymi rękami nie pójdę.~-
 303     1, 4 |            wrzasnął Antek zrywając się z ławki, ale padł zaraz, bo
 304     1, 4 |             koszulę... Kożuch choćby i z pięć...krótki będzie...
 305     1, 4 |         ostanie!... - Splunął i zaczął z kieszeni w lejbiku wybierać
 306     1, 4 |               mógł, przekładał się ino z boku na bok i postękiwał
 307     1, 4 |               boku na bok i postękiwał z tęskności, ale nie poszedł
 308     1, 4 |              zza stodoły wyszedł Antek z Hanką i szli miedzą w pola.~
 309     1, 4 |           Antek szedł przodem, a Hanka z chłopakiem na ręku za nim,
 310     1, 4 |               Nie bucz, głupia, zawżdy z tego osiem morgów nasze...~-
 311     1, 4 |                nasze...~- Żeby chociaż z połowa z chałupą i z tym
 312     1, 4 |                  Żeby chociaż z połowa z chałupą i z tym kapuśniskiem! -
 313     1, 4 |           chociaż z połowa z chałupą i z tym kapuśniskiem! - wskazała
 314     1, 4 |               popłakując szła miedzami z powrotem do domu; ciężko
 315     1, 4 |             kobiet, a w wielgiej izbie z czarnym, okopconym pułapem
 316     1, 4 |               kto taki?~Jeden Jambroży z brackim od światła stojał
 317     1, 4 |               światła stojał pod oknem z buteleczką w garści - przepijali
 318     1, 4 |             huczy... a czasem skrzypka z nagła zapiskała cienko jakoby
 319     1, 4 |             się namyślał, przestępował z nogi na nogę, przeliczał
 320     1, 4 |                  chto borguje, ten się z butów zzuje...-powiedział
 321     1, 4 |          półkwaterki czystej, a cztery z arakiem i śledzia, i bułkę,
 322     1, 4 |            Juści... cztery półkwaterki z arakiem i śledzia... i...
 323     1, 4 |             prawda! Cztery półkwaterki z harakiem... i machorka,
 324     1, 4 |                 kożuch na ten przykład z pięć rubli... buty by się
 325     1, 4 |           chwaci... a kowal by chcieli z pięć rubli za fuzję... tyla
 326     1, 4 |      Zastrzeliłby Kuba sarnę?..~- Ale, z pięści nie zastrzeli, a
 327     1, 4 |                pięści nie zastrzeli, a z fuzji tobym juchę ustrzelił...~-
 328     1, 4 |                wszystkie, że chodziłem z dziedzicami do boru, że
 329     1, 4 |             przepijał do drugiego, ale z rzadka, bo nie na pijaństwo
 330     1, 4 |           choćby i ten kieliszek wypić z kumami... byle przystojnie
 331     1, 4 |                 a siedział w alkierzu, z kowalem i z drugimi, i Franek
 332     1, 4 |                w alkierzu, z kowalem i z drugimi, i Franek młynarczyk,
 333     1, 4 |                ino tał przy szynkwasie z grubą Magdą od organisty,
 334     1, 4 |              tobą . Chrzciny zapłacę i z rubla rzucę, jak mi się
 335     1, 4 |           któren już spał w popiele, a z nogami na izbie - chlipała
 336     1, 4 |              to ino spluną i wziął się z Jambrożym całować i z gospodarzami,
 337     1, 4 |              się z Jambrożym całować i z gospodarzami, którzy że
 338     1, 4 |                tak zwarzy, że i placka z niej nie upiecze...~- Oskubałabym
 339     1, 4 |           wiedzą. Marysia! Zadawaj się z rekrutami, zadawaj, a proś
 340     1, 4 |          rekrutami, zadawaj, a proś mę z miejsca na kumę...~I tak
 341     1, 4 |         alkierza, gdzie siedział kowal z Antkiem i kilku młodszych
 342     1, 4 |             czasem bił pięścią i gadał z cicha:~- Prawdę mówię, bo
 343     1, 4 |                panuje - a ty ino rób a z głodu zdychaj i każdemu
 344     1, 4 |           zapytała Antka, któren zaraz z kraju siedział.~- W ciepłych
 345     1, 4 |             jaki, Żydom się wysługuje, z urzędnikami trzyma, o staję
 346     1, 4 |             ona wyszła zaraz pomstując z cicha.~Ale już i karczma
 347     1, 4 |               strony na stronę.~A i ci z alkierza, z kowalem na czele,
 348     1, 4 |             stronę.~A i ci z alkierza, z kowalem na czele, wyszli.~
 349     1, 4 |             szli całą drogą śpiewający z gardła wszystkiego, aże
 350     1, 4 |                psy ujadały i jaki taki z chałupy wyjrzał...~Kuba
 351     1, 4 |              Jakże?... dwa półkwaterki z harakiem... całego śledzia...
 352     1, 4 |            którą Żyd miał mu przywieźć z jarmarku, a na zgodę postawił
 353     1, 4 |             gorszy!... żeś. .~I żałość z nagła go objęła nad sobą,
 354     1, 4 |             ciemnych, a gdzieniegdzie, z rzadka kieby srebrne gwoździe,
 355     1, 4 |        wyrywały się śpiewy wracających z karczmy albo ujadania psów.~
 356     1, 5 |              blade i ciężkie wykwitało z głębin w wieńcach wron i
 357     1, 5 |               pożółkłych i przeżuwając z wolna, zatapiały ślepia
 358     1, 5 |                milczenie, a w odartych z liści sadach czaiła się
 359     1, 5 |          podwieczorku musiano schodzić z pól, bo mrok ogarniał świat...~
 360     1, 5 |               sadach.~Nawet ten bociek z przetrąconym skrzydłem,
 361     1, 5 |               zwyczajne, proszalne, co z torbą głęboką i z pacierzem
 362     1, 5 |        proszalne, co z torbą głęboką i z pacierzem długim szły od
 363     1, 5 |               po cichu powiadał się aż z Ziemi Świętej i takie cudeńka
 364     1, 5 |       poskręcane, żałobne, drętwiejące z wolna na długą, długą zimę...~
 365     1, 5 |              by się sprzedać dało, czy z inwentarza, czy z ziarna
 366     1, 5 |            dało, czy z inwentarza, czy z ziarna abo też z drobnego
 367     1, 5 |       inwentarza, czy z ziarna abo też z drobnego przychówku. A że
 368     1, 5 |            kupować trza było niemało i z przyodziewku, i ze sprzętów,
 369     1, 5 |         przyodziewku, i ze sprzętów, i z różnych różności gospodarskich,
 370     1, 5 |                różności gospodarskich, z czego i różne turbacje poszły,
 371     1, 5 |                 że niektóren, choćby i z półwłókowych, ciężko wzdychał
 372     1, 5 |               to gotowanego jęczmienia z kartoflami. byle jeno wypęczniała
 373     1, 5 |           sposobiono się raźnie; stary z Kubą domłócał pszenicy,
 374     1, 5 |             domłócał pszenicy, a Józka z Hanką, co im ino czasu ostawało,
 375     1, 5 |             maciorę i te gąski wybrane z ostawianych na chowanie,
 376     1, 5 |     ostawianych na chowanie, Antek zaś z Witkiem, że to leda dzień
 377     1, 5 |            susz na ogień i po ściółkę, z której co poszło do obory,
 378     1, 5 |             posprzątały miski i garnki z ławy, Boryna rzekł, coś
 379     1, 5 |              poskrzypiwały niekiedy, a z drugiej strony domu dochodził
 380     1, 5 |              chciał być...~- Pan Jezus z każdego kąta słyszy, nie
 381     1, 5 |           wiódł, i w ławkach siadał, i z książki głośno śpiewał...
 382     1, 5 |              się, że w karczmie siedzi z Michałem od organisty abo
 383     1, 5 |            Michałem od organisty abo i z drugim kamratem i rajcują
 384     1, 5 |           swobodnie, wesoło, jak równy z równym. Rościebnął ździebko
 385     1, 5 |              Kuba zamilkł, wytrzeźwiał z rozmarzenia, ale hardości
 386     1, 5 |             zadatku.~- Ho, ho, ptaszek z ciebie - wołał stary przepijając
 387     1, 5 |            jaki bijał libo i łachmytek z miasta... Nie sprzedawajcie...
 388     1, 5 |                byłby go za nogi ułapił z radości, ino śmieć nie śmiał,
 389     1, 5 |               ludzie.~Kto jeno żył, to z całej okolicy walił na jarmark.~
 390     1, 5 |           błoto chlupało pod nogami.~I z Lipiec wychodzono od wczesnego
 391     1, 5 |                gnał przed sobą maciorę z prosiętami, co ino pokwikiwały
 392     1, 5 |                bieliło się stadko gęsi z podwiązanymi skrzydłami,
 393     1, 5 |          jechały wyładowane, raz w raz z jakiegoś półkoszka spod
 394     1, 5 |     zestrachane i psy, co szły zarówno z ludźmi, doszczekiwać poczynały
 395     1, 5 |              patrzeć, wyszedł i Boryna z chałupy; przódzi już, bo
 396     1, 5 |              już, bo o świtaniu, Hanka z Józką pognały maciorę i
 397     1, 5 |                domu ostawał tylko Kuba z Witkiem i Jagustynka, przywołana,
 398     1, 5 |      pochwalony.~- Na wieki. Siadajcie z nami, zmieścimy się! - proponowała
 399     1, 5 |           Podali sobie przyjaźnie ręce z organistami i konie ruszyły.~-
 400     1, 5 |            zapytał chłopca, siedzącego z parobkiem i powożącego.~-
 401     1, 5 |                   A czasy ciężkie, jak z kamienia... - westchnęła.~-
 402     1, 5 |             jeszcze jest dosyć, ale co z tego za profit!~- Pochówków
 403     1, 5 |             jakiś gospodarski pogrzeb, z którego coś kapnie.~- A
 404     1, 5 |                te Żydy! - dorzuciła.~- Z biedy to wszystko idzie
 405     1, 5 |        usprawiedliwiał Boryna.~- Ale i z tego, że ludzie o zbawienie
 406     1, 5 |               jeździło po snopkach czy z opłatkami, czy po kolędzie,
 407     1, 5 |         dobodzie... powiedział wolno i z szacunkiem poglądał przez
 408     1, 5 |                co się tam miał spierać z kobietą, i całkiem uważnie
 409     1, 5 |          dopędzili Dominikową, jechała z Jagną i Szymkiem, a krowa
 410     1, 5 |        uwiązana za rogi szła za wozem, z którego wyglądały białe
 411     1, 5 |              powiedział Boryna patrząc z oddalenia na nią.~- Nie
 412     1, 5 |             tygodnia, żeby kto do niej z wódką nie posyłał.~- Przebierna!
 413     1, 5 |              będzie się ta przekpiwała z rodowych gospodarzy! Wara
 414     1, 5 |            tęgo prażył konie, że rwały z kopyta, aż się błoto otwierało.~
 415     1, 5 |               bruk miasteczka, zesiadł z bryczki i jął dziękować
 416     1, 5 |               boczną uliczkę, a on się z wolna przedzierał przez
 417     1, 5 |             był znaczny, a wzmagał się z każdą chwilą; głucha wrzawa
 418     1, 5 |              ściany domów i przewalała z końca w koniec, że tylko
 419     1, 5 |     przyszykowanych, i ciżem kobiecych z czerwonymi sznurowadłami
 420     1, 5 |              nimi ciągnęły się rymarze z chomątami na kołkach i uprzężą
 421     1, 5 |            sieci sprzedawali.~I ci, co z sitami po świecie jeździli.~
 422     1, 5 |             świecie jeździli.~I ci, co z kaszą po jarmarkach się
 423     1, 5 |              nich sprzedawali?...~Były z zabawkami i takie z piernikami,
 424     1, 5 |               Były z zabawkami i takie z piernikami, gdzie z ciasta
 425     1, 5 |              takie z piernikami, gdzie z ciasta lepione były zwierze
 426     1, 5 |                trąbka potrębuje, gdzie z piszczałek przebieraną nutę
 427     1, 5 |               albo i we workach;~która z płótnami swojej roboty i
 428     1, 5 |             roboty i wełniakami; która z jajkami a serkami, a grzybami,
 429     1, 5 |           wozami i kramami kurzyło się z blaszanych kominków - tam
 430     1, 5 |              prażoną, kapustę, barszcz z ziemniakami też mieli.~I
 431     1, 5 |             wozów, spod ścian i prosto z błocka żebrali lękliwie
 432     1, 5 |              ogromny piaszczysty plac, z rzadka ino obsadzony domami,
 433     1, 5 |        sprzedaż.~Rychło odnalazł Hankę z Józką, bo zaraz z kraja
 434     1, 5 |                Hankę z Józką, bo zaraz z kraja były.~- Sprzedajeta,
 435     1, 5 |                to rozkupi.~- Są ludzie z Lipiec?~- O, hań tam mają
 436     1, 5 |           szynki - dodał spędziwszy go z mokrego piasku, w którym
 437     1, 5 |               tej uliczce, prowadzącej z targowiska na rynek, stał
 438     1, 5 |             rzędów parę, że środkiem i z trudem niemałym a baczeniem
 439     1, 5 |         stadami uwijały koło kobiałek, z których jadły konie, a półgębkiem
 440     1, 5 |               złości, a stary, chociaż z żalem i markotnością, wysupłał
 441     1, 5 |          siedział pod oknem przy stole z cygarem w zębach, w koszuli
 442     1, 5 |              zdechła i chłopak choruje z przestrachu. Dobra nasza! -
 443     1, 5 |                tak że będzie i choroba z pobicia, i zdechła krowa.
 444     1, 5 |             mruczała i podniósłszy się z barłogu, jęła ziewać i przeciągać
 445     1, 5 |            dwór mu wszystko zapłaci, i z nawiązką.~- Sprawiedliwość
 446     1, 5 |               darował swoje! - zawołał z zawziętością Boryna. - I
 447     1, 5 |            głowę kiej moja...~- Piękny z ciebie byłby parobeczek...~-
 448     1, 5 |                się nieco i wytchnąwszy z owej lubości, co mu jak
 449     1, 5 |               do Jerzowa. Matka poszła z organistami, bo chcą zgodzić
 450     1, 5 |            ogrzejesz...~- Gdziebym zaś z wami szła na wódkę!...~-
 451     1, 5 |               Hale, ta żółta w kwiaty, z rubla kosztuje abo i dziesięć
 452     1, 5 |                 Ale Jaguś przez siłę i z żalem oderwała ręce od wstążki
 453     1, 5 |                oczach i serce dygotało z rozkoszy. A te chustki na
 454     1, 5 |              na głowę! Pąsowe jedwabne z zielonymi kwiatami przy
 455     1, 5 |               słońcem, a lekkie, kieby z pajęczyny! Nie, nie ścierpiała
 456     1, 5 |              modre oczy tak rozgorzały z radości, aż fiołkowy cień
 457     1, 5 |          Przyglądała się sobie długo i z ciężkim westchnieniem zdjęła
 458     1, 5 |                bursztyny żółte, jakoby z żywicy pachnącej uczynione;
 459     1, 5 |               uczynione; korale, kieby z tych kropel krwi nanizane,
 460     1, 5 |                ano leży we skrzyni coś z osiem biczów po nieboszce,
 461     1, 5 |                groch polny!... - rzekł z rozmysłem, od niechcenia
 462     1, 5 |            niechcenia niby.~- Co mi ta z tego, kiej nie moje! - rzuciła
 463     1, 5 |            poglądała jeszcze ku kramom z żałością i często sobie
 464     1, 5 |                  Widziałam dziedziczkę z Woli z panienkami, to tyla
 465     1, 5 |           Widziałam dziedziczkę z Woli z panienkami, to tyla sobie
 466     1, 5 |               to od Michała Wojtkowego z wódką u ciebie, Jaguś, co?...~-
 467     1, 5 |           Boryna powstał prędko, wyjął z zanadrza chustkę i coś jeszcze
 468     1, 5 |            chustkę to wstążkę.~- Ostaj z Bogiem, Jaguś.~- Bóg wam
 469     1, 5 |        Pociągnęła wolno szukać matki i z lubością, ostrożnie dotykała
 470     1, 5 |            poszukać, a Agata uradowana z obaczenia swojaczki, nuż
 471     1, 5 |                boć krewniaki...~- A co z wami?~- A co, chodzę od
 472     1, 5 |              ubogiemu nie dadzą umrzeć z głodu, nie... Nie wiecie,
 473     1, 5 |            gorąco, aż łzy jej pociekły z zaczerwienionych oczów.~-
 474     1, 5 |             Jaguś, a nie przysyłali to z wódką?~- Przychodzili.~-
 475     1, 5 |        uwidział?....~- Żaden. Ostajcie z Bogiem, a na zwziesnę do
 476     1, 5 |                do matki, którą ujrzała z dala z organistami.~Boryna
 477     1, 5 |            matki, którą ujrzała z dala z organistami.~Boryna zaś
 478     1, 5 |               nim doszedł, spotkał się z kowalem.~Przywitali się
 479     1, 5 |             zaczął ostro kowal.~- Niby z czym? Mogłeś mi to samo
 480     1, 5 |             skręcił chytrze.~- Prawda, z kim nie wojną - z tym zgodą.~-
 481     1, 5 |              Prawda, z kim nie wojną - z tym zgodą.~- Sami to miarkujecie
 482     1, 5 |      miarkujecie niezgorzej.~- Mnie ta z tobą ni zgody, ni wojny
 483     1, 5 |                 aż kowal zmiękł, że to z tej strony go napocząć nie
 484     1, 5 |              juchę. Za pan brat świnia z pastuchą. - Ozeźlił się
 485     1, 5 |                 Jak mi się spodoba, to z wódką poślę choćby jutro.~-
 486     1, 5 |            swój macie, to miarkujecie, z czym wam najlepiej. Nie
 487     1, 5 |              samym wieczorze wyjechali z miasta Borynowie; sprzedali
 488     1, 5 |              głucho i pojękiwała jakby z zimna, szedł Jambroży pijany
 489     1, 5 |                już całkiem, taczał się z boku na bok, czasem utknął
 490     1, 6 |               od samego jarmarku świat z wolna zatapiał się w szarych,
 491     1, 6 |              wsi majaczyły blade, niby z przemiękłej przędzy utkane.~
 492     1, 6 |               poskręcanych i jęczących z cicha.~Szara kurzawa deszczów
 493     1, 6 |          majaczeniem, a smutek wstawał z pól przegniłych, z borów
 494     1, 6 |             wstawał z pól przegniłych, z borów zdrętwiałych, z pustek
 495     1, 6 |     przegniłych, z borów zdrętwiałych, z pustek obumarłych i wlókł
 496     1, 6 |               nagie drzewa trzęsły się z zimna i łkały w męce - do
 497     1, 6 |                sadów, aż bydło ryczało z trwogi, drzewa się przyginały
 498     1, 6 |          trwogi, drzewa się przyginały z głuchym jękiem, a ludzie
 499     1, 6 |              młócono po stodołach, ale z rzadka, bo wieś cała była
 500     1, 6 |          brodzące za liściami spadłymi z wozów.~Staw szamotał się