Tom, Rozdzial

  1     1, 2 |        rzekł do żony, która, że to Kuba przywiózł ziemniaki z pola,
  2     1, 2 |          żebyś na klepisku krowę z Kubą obdarł i wyporządził.~-
  3     1, 2 |            się i ziemniaki-szeptał Kuba, otwierając wierzeje stodoły
  4     1, 2 |            płotów szarych.~Antek z Kubą zwozili ziemniaki, a Hanka
  5     1, 2 |            ziemniaki z Antkiem, bo Kuba miał urznąć sieczki dla
  6     1, 3 |      uczynił w Borynowym obejściu.~Kuba zwlókł się z wyrka i wyjrzał
  7     1, 3 |          głowę i szepnął:~- Zaraz, Kuba, zaraz! - i przytulał się
  8     1, 3 |           górę podartymi szmatami.~Kuba przesuwał w palcach koronkę
  9     1, 3 |           i kłaść je za pazuchę.~- Kuba, wiecie, nie żyją, o! -
 10     1, 3 |     sztywne, pogasłe jaskółki. Ale Kuba wziął ino w rękę, przyłożył
 11     1, 3 |          chałupy, co się dzieje, a Kuba splunął i schował się do
 12     1, 4 | wykruszonego przy układaniu, leżał Kuba, dawał baczenie na inwentarz
 13     1, 4 |     upominał poważnie~- Dyć baczę, Kuba, baczę.~- To czegój ślepiasz
 14     1, 4 |            odpocznienia, modlitwy.~Kuba czekał, aż przedzwonią,
 15     1, 4 | obrośniętym w poczerwieniałe wino, Kuba się zatrzymał bezradnie,
 16     1, 4 |           sutanny i niósł do domu.~Kuba zastąpił mu drogę i pokornie
 17     1, 4 |            Cóż to powiecie? Aha... Kuba Borynowy.~- Juści... dyć
 18     1, 4 |           ci zapłać. Chodź ze mną.~Kuba wszedł ino do sieni i ostał
 19     1, 4 |            rzekł:~- Bóg ci zapłać, Kuba, dobry z ciebie człowiek
 20     1, 4 |    niedziela chodzisz do kościoła.~Kuba podjął go za nogi, ale był
 21     1, 4 |           gdzie go nie wołają. Ale Kuba nic sobie z tego dzisiaj
 22     1, 4 |          najdonośniej.~- Beczycie, Kuba, kiej ta koza żydowska! -
 23     1, 4 |           i obiecywał poprawę... A Kuba patrzył w dobrodzieja, jak
 24     1, 4 |      błagał, zaklinał, prosił - aż Kuba nie wytrzymał i jął się
 25     1, 4 |    słyszeli, że zbiera na światło, Kuba powstał, rzucił mocno pieniądz
 26     1, 4 |           wystawieniem i procesją, Kuba wyciągnął śmiało rękę, i
 27     1, 4 |       Procesja obchodziła kościół.~Kuba osłaniał dłonią świecę i
 28     1, 4 |  przykościelny; wyszedł i z innymi Kuba, ale się dzisiaj nie śpieszył
 29     1, 4 |        siedząc już w ganku.~- Kto, Kuba? - pytała Józia, szykująca
 30     1, 4 |         nabożne wszyćkie - wtrącił Kuba~- Przeciech nie lementarze.~-
 31     1, 4 |           Antek ostał i medytował, Kuba wyprowadził konie na koniczysko
 32     1, 4 |         ale wnet cichość zalegała.~Kuba poszedł prosto do szynkwasu,
 33     1, 4 |        oczy prawie do samych kart.~Kuba się namyślał, przestępował
 34     1, 4 |        kościach.~- Zasługi dzisiaj Kuba odebrał?~- Gdzieby... Nowy
 35     1, 4 |         wiatr. A za te sześć... to Kuba miałby nie dwa półkwaterki
 36     1, 4 |         paczkę machorki... rozumie Kuba?...~- Juści... cztery półkwaterki
 37     1, 4 |           rozbierała.~- Przyniesie Kuba?...~- Cztery półkwaterki...
 38     1, 4 |            do ucha:~- Zastrzeliłby Kuba sarnę?..~- Ale, z pięści
 39     1, 4 |         tobym juchę ustrzelił...~- Kuba umie strzelić?...~- Jankiel
 40     1, 4 |       proch, dam, co potrzeba... a Kuba, co ustrzeli, przyniesie
 41     1, 4 |             Całego rubla! Za proch Kuba zapłaci piętnaście kopiejek
 42     1, 4 |          się fuzja będzie psuć, to Kuba przyniesie ćwiartkę owsa...~-
 43     1, 4 |             Wszystkie tak robią! A Kuba myślał, skąd parobcy mają
 44     1, 4 |    kieliszki podskoczyły.~- Co się Kuba rzuci! Niech Kuba płaci
 45     1, 4 |           Co się Kuba rzuci! Niech Kuba płaci i idzie sobie do diabła !...~
 46     1, 4 |           sobie do diabła !...~Ale Kuba nie zapłacił i nie poszedł,
 47     1, 4 |          taki z chałupy wyjrzał...~Kuba tylko spał wciąż w popiele
 48     1, 4 |               Tylko owsa stanowczo Kuba przynosić nie obiecywał.~-
 49     1, 5 |     sposobiono się raźnie; stary z Kubą domłócał pszenicy, a Józka
 50     1, 5 |         się do smarowania uprzęży, Kuba strugał bijak do cepów,
 51     1, 5 |       szczękanie mytych garnków.~- Kuba, ostaniesz to w służbie
 52     1, 5 |           to w służbie dłużej, co?~Kuba spuścił ośnik, którym strugał,
 53     1, 5 |     kiełbasy i chleb.~- Napij się, Kuba, i rzeknij swoje słowo.~-
 54     1, 5 |           starszych. Napij no się, Kuba, na zgodę i słuchaj, coć
 55     1, 5 |        świecie był. Miarkujesz se, Kuba?~- Nie bydlem przeciech
 56     1, 5 |       pewnie.~- Napij się jeszcze, Kuba, i rzeknij, co ci mam zasług
 57     1, 5 |            co ci mam zasług dodać.~Kuba wypił, ale że go już nieco
 58     1, 5 |     popsuło - zawołał. Boryna, ale Kuba szedł już za myślą swoją
 59     1, 5 |        Kuternoga jeden, jak bryka. Kuba! - krzyknął ostro stary.~
 60     1, 5 |              krzyknął ostro stary.~Kuba zamilkł, wytrzeźwiał z rozmarzenia,
 61     1, 5 |        wagować się nie było co, bo Kuba wartał i więcej, robotny
 62     1, 5 |             i gdy się rozchodzili, Kuba już ode drzwi nieśmiało
 63     1, 5 |           zawżdy najlepiej wiedzą!~Kuba byłby go za nogi ułapił
 64     1, 5 |    koniczyny. W domu ostawał tylko Kuba z Witkiem i Jagustynka,
 65     1, 6 |        Borynianki, która z Hanką i Kubą wycinała w podle.~- Skończymy
 66     1, 7 |            parobków, którzy wraz z Kubą znosili kapustę ze stodoły,
 67     1, 7 |           niego.~Zaraz też Witek z Kubą przynieśli długą ławę przed
 68     1, 7 |          że ino trzaskał wesoło, a Kuba przez ten czas, co jedli,
 69     1, 7 |       pogzić się z dziewczynami.~A Kuba siadł na progu z miską na
 70     1, 8 |         zaraz po śniadaniu Antek z Kubą i z kobietami pojechali
 71     1, 9 |      wiechetki ze słomy przyciąć - Kuba go wygolił, a on się pasem
 72     1, 9 |         uradził.~W stajni na werku Kuba czyścił strzelbę, a Witek
 73     1, 9 |           dają...~- Mam pieniądze, Kuba, mam, jeszcze w jarmarek
 74     1, 9 |         już obaj szli do kościoła. Kuba kusztykał raźno, a Witek
 75     1, 9 |         buty, kupisz...~- A kupię, Kuba, kupię. Niech ino podrosnę
 76     1, 9 |           chodzą w butach, prawda, Kuba?~- Prawda, prawda! - baczysz
 77     1, 9 |       wzgardliwie.~- Baczę dobrze, Kuba... przeciem i dachów nie
 78     1, 9 |             co to był we szkołach.~Kuba docisnął się przódzi i niemałą
 79     1, 9 |         duszony w sidłach, dopiero Kuba go odnalazł i zawołał:~-
 80     1, 9 |           wziął resztę i poszedł z Kubą na kościół pomodlić się
 81     1, 9 |   Jagustynką, a na końcu kusztykał Kuba z Witkiem - bych już tych
 82     1, 9 |          oddania się i rezygnacji.~Kuba z Witkiem chodzili razem
 83     1, 9 |            już do cna pociemniało, Kuba powlókł się w głąb, na stary
 84     1, 9 |           skamlały~o zmiłowanie...~Kuba wyjął z zanadrza parę oszczędzonych
 85     1, 9 |         leżą... baczę... - szeptał Kuba cicho, więcej do siebie
 86     1, 9 |    Jagustynką i Kłębem przyszli, i Kuba z Witkiem, i Józia z Nastusią;
 87     1, 10|          południa narznął tyle, aż Kuba, któren przyjechał z lasu,
 88     1, 10|         dzieci też wrzeszczały, że Kuba z Witkiem przylecieli z
 89     1, 10|       obrządkiem gospodarskim.~Ale Kuba rozchorzał naprawdę, nie
 90     1, 11|      przystrajała się u kowalów, a Kuba leżał wciąż chory.~- Chodźcie
 91     1, 11|               Chodźcie prędzej, bo Kuba was pilno potrzebuje- przynaglał
 92     1, 12|        stajni obok położonej wołał Kuba słabym, schorzałym głosem,
 93     1, 12|          tyle ano wskórawszy.~A że Kuba był zasnął znowu na tę chwilę,
 94     1, 12|         szły wesołe a śpiewania.~A Kuba leżał cicho, bo jakoś z
 95     1, 12|           się z piskiem wóz jakiś; Kuba rozeznawał pilnie.~- Kłębów
 96     1, 12|          tak przywarte do nogi, że Kuba zaczął krzyczeć wniebogłosy.~-
 97     1, 12|           śruciny i ropę wyciskać.~Kuba zrazu ryczał jak zwierz
 98     1, 12|         wyzdrowieje... - powtarzał Kuba po jego wyjściu.~Noga przestała
 99     1, 12|     skowyczał. Podszedłem, patrzę, Kuba leży przewieszony przez
100     1, 12|          się ostro do trzeźwienia; Kuba leżał bezwładny, dychał
101     1, 12|             Krew go mocno odeszła.~Kuba otworzył naraz oczy i wodził
102     1, 12|            łzy ciekły po twarzy, a Kuba ino się uśmiechał radośnie,
103     1, 12|       sporo i zaniesła ochotnie.~- Kuba, przejedzcie ździebko, użyjcie
104     1, 12|    dzieuszyn rozdzierał powietrze.~Kuba nasłuchiwał zrazu, ale rychło
105     1, 12|                                  A Kuba w ten sam czas składał duszę
106     2, 15|         uchronić!~- Był ci i u nas Kuba, któren do boru z panami
107     2, 16|   tańcowali!- wykrzyknęła Józka.~- Kuba podobno w tym czasie umarł!~-
108     2, 18|        zagadnął nieznajomy.~- Niby Kuba! Juści, że służył, ale się
109     2, 18|        siekierą do lasu... Myśwa z Kubą jeździli cięgiem i nie raz
110     2, 18|            we wozie wracalim... bo Kuba umieli tak ściąć jakiego
111     2, 18|            zawołał z dumą.~- Długo Kuba chorował? Opowiedz wszystko.~
112     2, 19|          się pisał jak nieboszczyk Kuba, ale krewniactwa się z nim
113     2, 20|            Pacierza to mię nauczył Kuba, a katechizmu i na lementarzu
114     3, 30|         Kłębów, Gulbasiak, Jędrek, Kuba Grzeli z krzywą gębą syn
115     3, 33|           powrót na żniwa, razem z Kubą Jarczykiem z Wólki i z Grzelą
116     3, 33|          ma portki, Mateusz mu czy Kuba, każden jednako przysięga,
117     3, 36|           biały dzień, a wy śpita. Kuba niech brony szykuje, siać
118     3, 36|           falę zbóż...~- Puszczaj, Kuba, brony a letko! - wołał