Tom, Rozdzial

  1     1, 7 |          spanie narządziła, że to wielce był utrudzon.~Głuche milczenie
  2     1, 11|         nie mogła, utrudzona była wielce i rozgrzana - tyle że to
  3     2, 14|       prędko, że to popędliwy był wielce i zawsze rad prawdę rznął
  4     2, 15|          proników. Kuntentna była wielce... Pietruś ino jakiś rozpalony,
  5     2, 16|      Pochwalonym.~Zafrasowała się wielce, że to w izbie rozgardiasz
  6     2, 16|        miętkie dzieuszysko było i wielce czujące, zapłakała rzewliwie
  7     2, 16|         wpodle słuchał, a tak się wielce dziwował słyszanemu, aż
  8     2, 16|         powietrzu."~Dziwowali się wielce temu, co Rocho opowiadał,
  9     2, 16|         dwórki jakie wystrojone i wielce urodne, białe na gębie,
 10     2, 16|           Antek, on, wymizerowany wielce, poczerniały, wynędzniały,
 11     2, 17|          jedna Jagusia, choć była wielce utrudzona, nie zasnęła;
 12     2, 18|           Jacka. ~Zdumiał się tym wielce i zaczął wymiarkowywać,
 13     2, 18|             Nie przyznał się, jak wielce go bolało to pominięcie,
 14     2, 18|           to srodze, bolało nawet wielce, ale zasie komu do tego!
 15     2, 19|    pokładali ze śmiechu; a on rad wielce, podpity niezgorzej, rozparł
 16     2, 19|       georginia rumiana i w sobie wielce podufała, była Sochówna,
 17     2, 19|    przygrywał im ano na skrzypicy wielce żałośliwe pienia, że siedzieli
 18     2, 20|     trudno, miałać przecież duszę wielce czującą - jako ten kwiat
 19     2, 20|        najlepszego we wsi miał, a wielce baczył, by go na ozorach
 20     2, 20|         podrywała coraz częściej. Wielce jej w tym pomagała Jagustynka,
 21     2, 20|    wściekłe psy - myślała często, wielce rada ze swojej roboty, że
 22     2, 20|         że to dobry był człowiek, wielce się tym strapił i jął namawiać:~-
 23     2, 20|           myśl.~Kupił od młynarza wielce srogiego psa i zrobił mu
 24     2, 20|       koni, że dziwowano się temu wielce i mocno nad tym deliberowano,
 25     2, 20|        biorąc w obronę Jaśka, boć wielce stała o niego; głupawy on
 26     2, 20|      kowal sanie podkuwa.~Odszedł wielce uradowany myśląc, iż starego
 27     2, 20|          głupie!~Wrócił do kobiet wielce rozradowany, Jagusi w izbie
 28     2, 21|        nastał chmurny, wietrzny i wielce swarliwy, śnieg prószył
 29     2, 21|          i pytał, a zdumiewał się wielce nad jej przemianą, nie mógł
 30     2, 22|            cicha kobieta, pobożna wielce i wraz z Dominikową najwięcej
 31     2, 22|    przeciw poganom.~Zafraswał się wielce Jastrząb, bo żal mu było
 32     2, 22|         chorego i zafrasowało się wielce serce miłościwe.~- Bez księdza
 33     2, 22|          trop w trop... Uląkł się wielce i dalejże gnać za Panienką
 34     2, 23|          łzy leją.~Zafrasował się wielce, przysiedli pod jakąś stodołą
 35     2, 24|     uroczystości wyszła na świat, wielce czując się wzmożoną na siłach
 36     2, 25|       największą, i dziwowali się wielce.~Tak ano to ciepło zwodne
 37     2, 25|         moc przytłumiana i groźna wielce, złością bowiem, kiej te
 38     2, 25|           wszystkiemu, rada będąc wielce mętowi, a nazbierawszy przy
 39     2, 25| zestrachana cięgiem, pokrzywdzona wielce i tak rozżalona, że nieraz
 40     2, 25|        chcąc uciekać, zestraszona wielce, ale ją przychwycił za rękę,
 41     2, 25|   nieurodny, ale pyskaty szumny i wielce w siebie dufający.~A za
 42     2, 25|      nadleciał Antek, spóźnił się wielce, więc przystanął na skraju
 43     3, 26|           roztrzęsione radością i wielce czujące serce.~Hej! zwiesna
 44     3, 26|       chałup, co jak kumy w sobie wielce podufałe, przysiadły w sadach
 45     3, 26|          Boga, gdy nadeszli, rada wielce zagadać z nimi coś niecoś,
 46     3, 26|           podarunkami, a ona rada wielce, z niemałą lubością powiedała,
 47     3, 27|          zwlec, ale że spaśny był wielce, zwalił się na gruby zad
 48     3, 27|          wszystkim swoją głową, a wielce z natury nieśmiała i przez
 49     3, 27|         nie dał, ale przed ludźmi wielce dbał o nią i strzegł, by
 50     3, 27|  wzwyczaiła do rządów i rada była wielce wynosić się a puszyć bogactwem,
 51     3, 27|        sam koniec, nim go wzięli, wielce ku niemu ochłodła i te spotykania
 52     3, 27|        przyzwala, że ckni się jej wielce i nie ma z kim drugim się
 53     3, 27|         schodzić kobiety, ciekawe wielce posłyszeć niecoś o swoich.~
 54     3, 28|    kościoła - przerwała im Hanka, wielce nierada tym przymówkom do
 55     3, 28|         organista.~Hanka była tym wielce rozradowana, puszyła się
 56     3, 28|          śpiesznie Hanka, również wielce nierada pyskowaniom Jagustynki.~-
 57     3, 28|    ciągnęła tym samym sposobem, a wielce szydliwie Jagustynka.~-
 58     3, 28|          o tym przerzekli, zajęci wielce robotą, jeszcze i bez to
 59     3, 28|           z wolna i przykrzył się wielce a dłużył, że to i ciemnica
 60     3, 28|   Jagustynka.~- Juści, co zmyślna wielce, jeno że do psich figlów
 61     3, 28|         nawet podawane jedzenie i wielce rozgniewany po czapkę sięgał.~-
 62     3, 28|         ją krzywdzę?~Zdumiała się wielce, nie mogąc wymiarkować,
 63     3, 29|        drugie, jako strapiony był wielce tym wszystkim, co się we
 64     3, 29|     zaciskając na krzywdzicieli i wielce się litując nad dolą pokrzywdzonego
 65     3, 29|     stróżować ci będzie... czujny wielce.~- Zwalą się ściany i jeszcze
 66     3, 29|           wam, Teresko? - spytała wielce rozciekawiona. ~- A bo te
 67     3, 29|         tak znają! - zdumiała się wielce. ~- Cie! jakbyście w lesie
 68     3, 29|         widzieli!... zdziwują się wielce! - mruknęła urągliwie Hanka,
 69     3, 30|          i kochającym, utęskniona wielce łask jego; żoną mu przeciech
 70     3, 30|    przygrywki skrzypicy, a ludzie wielce się dziwowali, że to skrzaty,
 71     3, 30|       ździebko napitą.~Płoszkowa, wielce markotna odmową, Jagnę poszła
 72     3, 31|       Przed dom wyszła zatrwożona wielce.~Jakoż wkrótce rozleciała
 73     3, 31|         mało wiele wymawiając się wielce politycznie, jako jeszcze
 74     3, 33|    Kozłowie.~Stary Płoszka, nawet wielce chętliwie, bo za darmo,
 75     3, 33|          narodu.~Stropili się tym wielce, bo choć Kozły dawna już
 76     3, 34|          Mateusz jakimś smutnym i wielce strapionym głosem, ale nie
 77     3, 34|  przyszedł był, jak i poprzednie, wielce pogodny, jeno dziwnie duszący
 78     3, 34|         na Podlesiu!~Zdumieli się wielce i strasznie rozradowali
 79     3, 35|         Mateusz stanął niepewny i wielce skłopotany.~Płacz ją chwycił,
 80     3, 35|           wszystko, turbowała się wielce o chorą, a ukradkiem, przyczajonymi
 81     4, 37|         dopiero dziwować a głowić wielce.~- No, no, żeby sam dziedzic
 82     4, 38|           zrobił wybrany, cichy i wielce słoneczny, na galantą spiekę
 83     4, 38|          pod murem wraz z matką i wielce zamodlonej, ale nie nalazłszy
 84     4, 38|        się zacinając jeno konie i wielce śpiesząc.~- Wolniej, pludry,
 85     4, 38|          dziedzica. A on rad temu wielce, pogadywał wesoło, częstował
 86     4, 38|   czerwony ze zmęczenia i radosny wielce, zbierał niestrudzenie po
 87     4, 38|     chłopakiem.~A Hanka strapiona wielce poszła już prosto do domu
 88     4, 38|       trzymając się wpół, radośni wielce i jakoby pijani uciechą.~
 89     4, 38|           chałupę, rzekł do niego wielce dobrotliwie:~- Weź tę dziesiątkę,
 90     4, 39|       pomedytował cosik i pomówił wielce przyjacielsko:~- Źleście
 91     4, 41|     brzęczały nieustannie i cięły wielce dokuczliwie, to prawie z
 92     4, 41|        wstydno... - zesromała się wielce.~- Przyjdź, Jaguś, choćby
 93     4, 41|          mówię, batem! - pograżał wielce srogo.~Ale koniska tak smacznie
 94     4, 41|           i z wolna, ostrożnie, a wielce chytrze napomykał, że gdyby
 95     4, 42|           pokornie ziemię i wstał wielce skrzepiony i dufny w siebie.~
 96     4, 42|       jeszcze barzej posmutniała, wielce się sfrasował i kiej przysiedli
 97     4, 42|     zazdrościły - dodał, a że był wielce strudzony i nieco napity,
 98     4, 44|     chłopu zasię.~Płoszka odszedł wielce sfrasowany, pisarz zaś dalej
 99     4, 44|           poskubał bródkę i rzekł wielce łaskawie:~- Jak się macie,
100     4, 45|           potrza - zafrasował się wielce za wszystkich i serdecznie
101     4, 45|       usadziwszy przy sobie rzekł wielce łaskawie:~- Rad jestem,
102     4, 45|    poleciał ku domowi wystraszony wielce i niespokojny.~Matka właśnie
103     4, 45|          tknął jadła i czując się wielce zdrożony, zaraz położył
104     4, 45|        dzieuch i kobiet, a wszędy wielce byli mu radzi, witając przyjacielsko
105     4, 45|      zawdy przez całą mszę, a tak wielce rozmodlona i jakby wniebowzięta,
106     4, 46|         Rocho doma? - pytał wójt, wielce zalękniony.~Antek obrzucił
107     4, 47|        ziarnka...~Zafrasowała się wielce, bo juści, że przyszła bez
108     4, 47|       mleć gdzie indziej.~Odeszła wielce skłopotana, bo w domu nie
109     4, 47|           się w lusterku szepnęła wielce szczęśliwa:~- Będzie galancie,
110     4, 48|          stawem naszczekiwały psy wielce swarliwie, a od Kłębów buchały
111     4, 48|           Przecież... - Mścił się wielce rozdrażniony. A skończyło
112     4, 49|       skrzypki rzępoliły drygliwą wielce nutą.~Przed oknami rozległ
113     4, 49|          się nad nim rozwodziła i wielce zachętliwie, ale Jagusia
114     4, 49|        dzień!~Wieczór uczynił się wielce swarliwy, pełen narad, sprzeczek