Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |        słońce - drogą od lasów szła jakaś dziewczyna i ciągnęła za
  2     1, 1 |          pomstowała.~A równo z nimi jakaś dziewczyna gnała maciorę
  3     1, 2 |            ozór straciła... lakudro jakaś... suka... - splunął ze
  4     1, 5 |           nie umyty i rozczochrany; jakaś kobieta spała na sienniku
  5     1, 7 |            słowa nie dadzą- zaczęła jakaś dziewczyna.~- Pilnuj się,
  6     1, 9 |            padł na wszystkie dusze; jakaś dziwnie bolesna cichość
  7     1, 10|     niewytłumaczonej, z obawy przed jakąś straszną karą j boską...
  8     1, 12|         Oporządził mu nogę, obłożył jakąś maścią, obwinął w nowe szmaty,
  9     1, 12|           sen go brał i niósł w ćmę jakąś wrzawliwą, jakby pod wody
 10     2, 13|        śnieżnych. Rwała go tęsknota jakaś, parła, rzucała przed się,
 11     2, 14|           światło ze czcią i trwogą jakąś.~- Jak to na nim wyciśnięte
 12     2, 16|             śnieg z łońskiego roku, jakaś mroczna była, zniecierpliwiona
 13     2, 18|           śniegi szarzały posępnie, jakaś żałosna, zmęczona cichość
 14     2, 18|          drzwi... Zamajaczyła w nim jakaś niewyraźna postać...~- Pietrek!... -
 15     2, 18|        wypatrzeć! W tym cosik jest, jakaś dziedzicowa sztuczka, bo
 16     2, 18|      półgłosem, gdy Maciej wszedł i jakąś ośnieżoną szmatę rzucił
 17     2, 19|    rozpoczęły na dobre, tyla co tam jakaś niecierpliwsza para się
 18     2, 20|            za Jagną... Ona zaś była jakaś blada, zmizerowana, że jak
 19     2, 21|        nasłuchując tych głosów.~Pod jakąś topolą czerniał przyczajony
 20     2, 21|       mrożący spokój bił od niej, a jakaś moc skamieniała, nieustępliwa
 21     2, 22|             wyszedł na kraj zimy, w jakąś łąkę, gdzie ciepło było,
 22     2, 22|           później, gdy psy zmilkły, jakaś twarz przesunęła się za
 23     2, 22|           ale on, dojrzawszy, iż to jakaś biedota i taki psi czas
 24     2, 23|        wrzawa charczeń, kotłowanina jakaś przerażająca, chrupot miażdżonych
 25     2, 23|          się krzepko w pas i poszli jakąś dróżką, która się im sama
 26     2, 23|          się wielce, przysiedli pod jakąś stodołą na wystających węgłach,
 27     2, 24|            Kłębów, wygarnął osękiem jakąś opaloną szmatę i podniósł
 28     2, 24|      kurzyło, miarkowali z tego, co jakąś warzę la strażników narządzają.~
 29     2, 24|           proch, to w sercu poczuła jakąś dziwną, nie odczuwaną dawniej
 30     2, 24|             jakby leciał gdziesik w jakąś światłość, a co oprzytomniał
 31     2, 24|           szumem, że niekiedy gałęź jakaś chlastała go po twarzy,
 32     2, 24|         cichą, trwożliwą i straszną jakąś gędźbę drzew.~- Przez niego
 33     2, 24|          pomiarkować, czuł jeno, że jakaś moc nieprzeparta bierze
 34     2, 25|            jej życie coraz barzej i jakaś nieopowiedziana tęskność
 35     2, 25|          najgorszego; biła od niego jakaś zgroza śmiertelnego grzechu,
 36     2, 25|      zawziętość przejmowała serca i jakaś sroga, pewna siebie, nieustępliwa
 37     2, 25|         smutno krze nie docięte, to jakaś drzewina - mizerota, której
 38     3, 27|          wełniak jeno przyodziana i jakąś chuścinę, że to ziąb był
 39     3, 27|          hurkotał bez przestanku, a jakaś niewidna rzeczka mrowiła
 40     3, 27|            i smutnie: szło znowu na jakąś odmianę. ~W Hanczynej izbie
 41     3, 28|       przyokrywszy rozbabrane łóżko jakąś chuściną wyszła bez słowa,
 42     3, 28|   salcesonów. Hanka siekała mięso z jakąś ponurą wściekłością, tak
 43     3, 28|          widzisz ją!... dziedziczka jakaś, rączków se szczędzi, parobkiem
 44     3, 29|            A niech się zjawią, wnet jakaś bieda pada na kogoś.~- Psa
 45     3, 29|        każdej chałupie pokazała się jakaś szkoda, że wszystkie opłotki
 46     3, 29|           znosząc jajka, koguty, to jakąś wypierzoną kokoszkę albo
 47     3, 30|         pofrunęła. Wzbierała w niej jakaś moc paląca i tak rzewliwa,
 48     3, 31|     wszelkie stworzenie, rozpierane jakąś lubością, darło się gdziesik
 49     3, 31|        ganku pilnować, a dojrzawszy jakąś Cyganichę zmierzającą w
 50     3, 31|        jeszcze we wsi nie bywało.~- Jakaś kara spada na Lipce. ~-
 51     3, 32|             niego, wlepiając oczy z jakąś trwożną radością, kiejby
 52     3, 32|     okwiecone gałęzie nad drogę i z jakąś lubością nastawiały się
 53     3, 32|         radości, bez uniesienia i z jakąś przyczajoną w sercu trwożną
 54     3, 32|       czyste, tylko niegdzie leżała jakaś biała chmura, kieby owca
 55     3, 32|        jakby nawet rada temu, że ją jakaś moc pojena i ponosi, ale
 56     3, 32|             co krok natykała się na jakąś parę, mocno splecioną i
 57     3, 33|          Tereska żołnierka, która z jakąś sprawą przyszła do proboszcza,
 58     3, 33|        przeszłym roku... cicho, tam jakaś kobieta stoi.~Potoczyła
 59     3, 33|         poszedł do Kłębów, kaj miał jakąś robotę przy chałupie.~Siedzieli
 60     3, 33|               przekładał drugi.~Ale jakaś niespokojna, trwożna ciekawość
 61     3, 33|        Ścierpła nieco, szykując się jakąś nową biedę posłyszeć.~-
 62     3, 34|             powietrzu, a raz po raz jakaś para, trzymając się wpół,
 63     3, 35|          recytował Jacek wyciągając jakąś kopertę z torby.~Hanka przybiegła
 64     3, 35|             wiadomość i rozkołysała jakąś radosną, cichą nadzieją,
 65     3, 35|     zajrzała do nich Hanka, jeno że jakaś była dziwna, rozpytywała
 66     3, 35|             Borynową była żoną, nie jakąś latawicą... - myślała rozżalona.
 67     3, 35|             jeno niekiedy zabielała jakaś kapota.~Szli w milczeniu.
 68     3, 36|            trzyma.~- Węszy on w tym jakąś dobrą sztuczkę la siebie -
 69     4, 37|          się!~Nawet Jagustynka była jakaś markotna, bo wyrzekła żałośnie:~-
 70     4, 37|          niekajś co się ta świeciła jakaś chmurka nabrana złocistą
 71     4, 37|         dzieci, a i bez to, co była jakaś chora i nie mogła się jeszcze
 72     4, 37|            wodą święconą, wyciągnął jakąś nutę i ruszył ku drzwiom
 73     4, 38| dziecińskimi śmiechami.~Zegar wybił jakąś godzinę i organiścina rzekła
 74     4, 39|          zaś ze smętarza raz po raz jakaś rozgdakana kokosz wwodziła
 75     4, 39|        niewiada kaj, zaś pod młynem jakaś baba tak prała kijanką,
 76     4, 39|            z tego dacie co niebądź, jakąś kruszynę. I nie bojajcie
 77     4, 39|       chociaż palił ją wstyd, ale i jakaś mściwa zawziętość nabierała
 78     4, 39|     strachem, tak wynosiła się inna jakaś, zgoła obca i zarazem tak
 79     4, 39|      patrzała przed siebie, kieby w jakąś głąb nagle rozwartą, i drżała
 80     4, 39|            długo patrzała za nimi z jakąś dziwną zgryzotą i markotnością,
 81     4, 40|      olszyną, przemykała się ku nim jakaś dziewczyna. Hanka przysłoniła
 82     4, 40|             tym to człowiek poczuje jakąś wagę w żywocie. A to me
 83     4, 40|             tych niebieskich polach jakaś biała chmurka, kieby ta
 84     4, 40|        kłębi, wzbiera i ponosi ją w jakąś niewiadomą stronę, i łzy
 85     4, 41|          pęcherzem! Powiem Antkowi, jakaś to robotna! Wygarniaj z
 86     4, 41|            pomiędzy olchami mignęła jakaś twarz, zdało mu się, że
 87     4, 41|               Czuł się dotknięty.~- Jakąś me ostawił, takusieńką i
 88     4, 42|          taką noc?~Matka nalazła se jakąś sprawę w sieni, a Jagustynka
 89     4, 43|            stara wymruczała nad nią jakąś zamowę, okadziła wysuszonym
 90     4, 43|            cebratki, Szymon stawiał jakąś przybudówkę i sielnie gwizdał.~-
 91     4, 43|           pędzą na paśniki i świnia jakaś podeszła wytrzeć się z błota.
 92     4, 43|          powiedział, że to może być jakaś złodziejska sprawa i lepiej
 93     4, 43|           srodze zadumana, smutna i jakaś roztęskniona.~- A ja co?
 94     4, 43|        spragniona o nim wieści, a z jakąś cichą nadzieją usłyszenia
 95     4, 43|           posiedziawszy la nieznaki jakąś chwilę, uciekła jakby goniona,
 96     4, 44|             niego, lecz zmilkli, bo jakaś żydowska bryka przejeżdżała,
 97     4, 45|            strażników powziął nagle jakąś myśl, bo wyłamał po drodze
 98     4, 45|         tuliła się w cieniu brzózek jakaś bryka zakurzona, zaś na
 99     4, 45|        obleczenie i jego twarz taką jakąś świętą, uspokoił się odetchnąwszy
100     4, 45|       figurą, zaś on rozmawiał se z jakąś kobietą.~- Pewnie spotkał
101     4, 45|            to zebrać w sobie, kiedy jakaś dzieuszyna piesneczka dzwoniła
102     4, 45|           słuchał i patrzał kieby w jakąś nieodgadnioną głąb, kaj
103     4, 45|            zaś potem długo stał pod jakąś ścianą grzejąc się w słońcu
104     4, 45|            dokoła.~Bo i cóż, że tam jakaś dusza człowiekowa skamlała
105     4, 45|          leżała bezwładnie wezbrana jakąś świętą, rodną mocą, niby
106     4, 46|      zaprzągł konie, włożył w brykę jakąś ćwiartkę żyta i worek ziemniaków,
107     4, 46|           wszystkim było markotno i jakaś żałość rozpierała dusze,
108     4, 48|       Podniesienia były zatopione w jakąś najświętszą cichość i tajnię
109     4, 48|      wiedzieli również, że śpiewają jakąś pieśń, co się z nich była
110     4, 49|       przekładania, zaś Jędrzych na jakąś pogrozę odburknął hardo:~-
111     4, 49|             a trza będzie ustąpić i jakąś zgodę z nim zrobić.~Jednak
112     4, 49|            chałupach, rozpoczynając jakąś cichą i tajną robotę.~Przystały
113     4, 49|          było, a wieś wydała mu się jakaś obca i dziwnie przykra,
114     4, 49|      zaszczujemy psami! - podniesła jakąś grudę czy kamień i grzmotnęła