Tom, Rozdzial

  1     2, 15|           zmówili na niego - nieraz bowiem spostrzegał przyczajone
  2     2, 16|           potem do izby; pozbył się bowiem szynela i tych sołdackich
  3     2, 19|       głośniej krzyczeli, w gąszczu bowiem, jaki rozpierał karczmę,
  4     2, 19|            Wesoło im było, Jambroży bowiem, pijany już całkiem, prawił
  5     2, 19|        słowem nie ozwał, miarkowali bowiem, że staje się coś strasznego,
  6     2, 20|          wiedziała, nie pokazał się bowiem przez tę niedzielę, choć
  7     2, 20|             nacierzpiała! Mało tego bowiem, że o bele co krzyczał i
  8     2, 20|          karczmie tylko! Hale!... - bowiem, że kiedy to jej zapaskę
  9     2, 20|            zdenerwowania, nie lubił bowiem sporów.~- Muszę już iść.
 10     2, 20|            do spółki. z Józką, ptak bowiem był ciężki, popłakując rzewnie
 11     2, 20|          jeszcze podejrzenia.~Stary bowiem mimo najszczerszych usiłowań
 12     2, 20|            i krzywdy; nie cierpiała bowiem Jagny ni Antka, ale jeszcze
 13     2, 20|            pora jeszcze była, wiele bowiem kobiet spodziewało się dopiero
 14     2, 21|             za kij chwyta - bywa to bowiem nierzadko i gdzie indziej,
 15     2, 21|          wystraszona, zdało się jej bowiem, iż słyszy jakieś płakania
 16     2, 21|             przemianą, nie mógł się bowiem doszukać dawnej Hanki. Dziwny,
 17     2, 24|     wszystko a opowiedzieć; tak się bowiem zakotłowało we wsi jakoby
 18     2, 24|            kieby na świtaniu, śnieg bowiem jął walić mokrymi płatami
 19     2, 24|            obnażone głowy...~Ksiądz bowiem nadchodził od kościoła z
 20     2, 24|        materii nie brakowało, jeśli bowiem Antka nie zabrali, to nie
 21     2, 24|      jeszcze dni parę, wagowała się bowiem nawijać mu się przed oczy
 22     2, 24|           nim zaszła, postarzał się bowiem bardzo, wychudł na wiór
 23     2, 24|         gniewem zapalił, odeszła go bowiem wszelka złość i pomiarkowanie,
 24     2, 25|             dać rady z wodą, waliła bowiem z pól, pełno jej było po
 25     2, 25|          przejmowały serca; oziminy bowiem srodze cierpiały od tych
 26     2, 25|         znowu pada w mrok chorobny, bowiem ledwie przedzwonili południe,
 27     2, 25|            i groźna wielce, złością bowiem, kiej te dymy gryzące, osnuwały
 28     2, 25|           razem z dziadkiem, tak je bowiem miłował.~Boryna zaś jakby
 29     2, 25|       ciskał ją na sprzeciw.~Ulegać bowiem ulegała, niewolił ją, to
 30     2, 25|         rozglądając się dokoła, noc bowiem była dość widna, deszcz
 31     2, 25|           ławy, stoły i kąty, nikto bowiem nie pił, a jeno kupili się
 32     2, 25|         nich ni słuchał - wiedziano bowiem dobrze, że obaj dworowi
 33     3, 26|             między obcymi, chorzała bowiem ciężko, ale Jezus ją powrócił...~
 34     3, 27|       wybrała się do karczmy, zaraz bowiem przywlókł się jej ociec,
 35     3, 28|          babskie przyodziewy, naród bowiem ciągnął do spowiedzi, nie
 36     3, 28| rozwieszonym na drążku; we zwyczaju bowiem było u Borynów i co pierwszych
 37     3, 29|      wzdychał żałośnie. Tak źle się bowiem działo w Lipcach, że już
 38     3, 29|     poruszył się z nagła, doszły go bowiem z wichurą jakieś swarliwe
 39     3, 29|             teraz mieszkał, nauczał bowiem dzieci w pustej izbie Sikorów,
 40     3, 29|           wszędy się wkrada...~Mało bowiem, że pola leżały odłogiem,
 41     3, 29|             bez słowa, nie cierpiał bowiem tego pleciucha.~Dopędziła
 42     3, 29|       grania i dzwonienia.~Szła już bowiem ostatnia pora, bych się
 43     3, 31|         była na deliberowanie, świt bowiem wyganiał naród do roboty,
 44     3, 31|           niespodzianych, rozumiano bowiem, jako trza wystąpić godnie,
 45     3, 31|             najlepsze, nie żałowały bowiem ni mięsa, ni gorzałki...~
 46     3, 32|             tych wspominków. Naturę bowiem już taką miała, kieby te
 47     3, 32|            i echami oddawał, wesele bowiem przepełniało duszę, taką
 48     3, 32|         klatkowe pręty.~Tak się już bowiem spletło dziwnie.~Jagna przyleciała
 49     3, 33|          kwarde ręce, jeszczech się bowiem lenili niecoś poranić, do
 50     3, 33|             musiał, sprocesowała go bowiem Balcerkowa za piętnaście
 51     3, 33|        wziął się i do niej, dojrzał bowiem jej krowę cochającą się
 52     3, 33|            i mlekiem go poił. Chory bowiem przejmował go dziwnie frasobliwą
 53     3, 33|             bitka to sprawiła, obie bowiem strony szukały świadków,
 54     3, 33|         zrobiło się we wsi. Co dnia bowiem już od świtania trzęsło
 55     3, 33|       robiła jakby na złość. Wolała bowiem grzech najcięższy i obmowy
 56     3, 34|     wietrzny i dziwnie jasny; dawno bowiem było po zachodzie, a na
 57     3, 34|         takiego piekła, przyleciała bowiem z kijem po synów, chciała
 58     3, 34|      różnych miejscach, przechodził bowiem cięgiem od kupy do kupy,
 59     3, 35|            ni ich kamratom; Mateusz bowiem przerwał roboty przy Stachowej
 60     3, 35|            na srogą kłótnię.~Szymek bowiem zaraz po śniadaniu zasiadł
 61     4, 37|           się ostro do roboty, tyla bowiem gospodarka czekała na nią,
 62     4, 37|      katolika chowacie... Znałem go bowiem od lat i zaświadczam, ,
 63     4, 37|        wtórował ni słuchał, wszyscy bowiem gwarzyli stowarzyszając
 64     4, 37|        nikto nie zaturbował, każden bowiem miał dosyć swoich turbacji,
 65     4, 37|             jak do tego muru, żaden bowiem nie dał się za ozór pociągnąć
 66     4, 38|            i fioletem; kwitnęły już bowiem owe ostróżki przeróżne,
 67     4, 38|           narodem po wręby.~Jechali bowiem i jechali bez przestanku,
 68     4, 38|         sielnie kwestował; znali go bowiem i nijako było się wykręcać
 69     4, 38|         ozorem pod ścianą, spiekota bowiem była straszna, nawet cienie
 70     4, 38|           ulu przed wyrojem.~Każden bowiem był syty i wypoczęty, to
 71     4, 38|           się ugwarzać, wszyscy już bowiem skłaniali się do zgody oprócz
 72     4, 39|      jęknęła załamując ręce, srodze bowiem strapiła ją ta wiadomość.~-
 73     4, 39|          się rozpołowiła, wszystkie bowiem kobiety, zwłaszcza starsze,
 74     4, 39|           się czynił luby, pachnący bowiem a chłodnawy, niebo wisiało
 75     4, 40|       sielnie zachwaszczone, mlecze bowiem szły w kolano, a kacze ziela
 76     4, 40|             przed Antkiem, wybielał bowiem, wydelikatniał i taki się
 77     4, 40|          lękliwie.~- A biją! Są tam bowiem i takie zbóje, które już
 78     4, 40|            sobie poredzić. Przeszło bowiem śniadanie, przeszedł obiad,
 79     4, 40|           czym wiedział, grążył się bowiem w czymściś, co buchało z
 80     4, 40|            przepalała?~Na ziemi się bowiem znowu poczuł, na ojcowej
 81     4, 41|          dziad zaczął srogo kichać, bowiem z obory zawiało jeszcze
 82     4, 41|             do cna ustawały, robota bowiem była ciężka i znojna, ale
 83     4, 41|            nie wychodziło, nie było bowiem sposobu na Dominikową. Aż
 84     4, 41|            ze znajomymi, na drogach bowiem było pełno ludzi, wałęsających
 85     4, 41|            i nadziejach, czepił się bowiem nagle tej myśle uciekania
 86     4, 41|              i wstał prędko, robota bowiem czekała i trza było kark
 87     4, 42|         było inaczej, a wspomożenie bowiem Pańskie zabłagał rzewliwie
 88     4, 42|          utrudzenie ni na żar, dnie bowiem szły takie gorące, rozprażone
 89     4, 43|   zaskarżyła się boleśnie, chorzało bowiem biedactwo od tygodnia, leżała
 90     4, 43|            przynosiły ochłody, szły bowiem duszne i nagrzane, że nawet
 91     4, 43|         swemu miłosierdziu, chociaż bowiem nazajutrz zrobiło się tak
 92     4, 43|             po wilgoci.~Dziewczynie bowiem było o tyle lepiej, że mogła
 93     4, 43|           samiutka dnie całe, Witek bowiem wrócił do krów, czasem jeno
 94     4, 43|      rozeznać w gęstwie, zeszło się bowiem ze dwadzieścia chłopa, wszyscy,
 95     4, 44|      żebrała się narodu, zeszło się bowiem przeszło dwieście chłopa,
 96     4, 44|      uczynił się srogi gwar, każden bowiem dowodził swojego i przepierał
 97     4, 45|            rękami pszczoły; nic się bowiem nie bojał, chociaż obsiadły
 98     4, 45|           tą myślą radosną; krążyła bowiem kole niego kieby ten motyl
 99     4, 45|            Bóg broni, nie mogły jej bowiem darować, że się stroiła
100     4, 45|         pogawędkę o synu, lubiła ją bowiem i rada zapraszała, że to
101     4, 45|         niby to do matki; strasznie bowiem lubiała naglądać za nim
102     4, 46|          przemówili wszyscy, każden bowiem rozpowiadał, jak, to szukali
103     4, 46|         przenajświętszą... Niebo im bowiem otwierał, raje pokazywał,
104     4, 46|             nie sięgnął, zbrakło mu bowiem śmiałości i powstrzymywało
105     4, 47|          kieby na jarmarku, głównie bowiem ściągali ze zbożem do mielenia,
106     4, 47|            w izbie było pusto, cały bowiem dom poszedł do żniwa.~Przeniósł
107     4, 48|           na nią patrzy, raz po raz bowiem prostowała się ociężale
108     4, 48|    poredziła wymiarkować, wiedziała bowiem tylko jedno, że oto siedzi
109     4, 49|             do wytrzymania, Jagusia bowiem łaziła kiej nieprzytomna
110     4, 49|             się o Jagusię, na darmo bowiem próbowała się wywiedzieć,
111     4, 49|          niesprawiedliwe.~Nazajutrz bowiem, w niedzielę, przed sumą
112     4, 49|        coraz częściej, rosła w nich bowiem niecierpliwość, jakby opamiętanie,
113     4, 49|      śpiewań a muzyki.~Skończył się bowiem przednówek, stodoły były
114     4, 49|           nie wstąpił, spieszył się bowiem na Podlesie. Ciężko mu było