Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |       zamienił słów parę i szedł w swoją drogę, odprowadzany życzliwym
  2     1, 1 |        kopacze, każdy okrakiem nad swoją redliną, posuwali się z
  3     1, 1 |           juści patrzą, aby ino na swoją stronę coś niecoś urwać,
  4     1, 2 |          otwarte okno i poszedł na swoją stronę.~Dom był zwykły,
  5     1, 2 |       przedrzymać.~Hanka poszła na swoją stronę i krzątała się po
  6     1, 2 |         teraz co?... ~Antek ino na swoją stronę ciągnie, kowal też
  7     1, 2 |          mamy przynajmować? będzie swoja pod ręką..." Nie chciałem
  8     1, 3 |         nie wieje.~- Rzekłeś... to swoją stronę ogacę, a ty marznij,
  9     1, 3 |     Trzasnął drzwiami i poszedł na swoją stronę.~Józka już rozpaliła
 10     1, 3 |     zarznęli i zjedli! Co macie na swoją obronę?~- Hę? Zjadłem! Żebym
 11     1, 3 |           żałośnie.~- Cóż macie na swoją obronę?~- Obronę... miałem
 12     1, 3 |     nasłuchiwał, a obzierał się na swoją Magdusię.~Naród słuchał
 13     1, 4 |      wyżalić się przed kim na dolę swoją. A to człowiek żyje cięgiem
 14     1, 4 |          gospodarz jestem, to wolę swoją mam, a tyś żółtek i parch!...~
 15     1, 5 |            Kuba szedł już za myślą swoją i dawnym marzeniem, a zresztą
 16     1, 5 |            i dał.~- Żyw wszystkich swoją krwawicą... - myślał i spiesznie
 17     1, 7 |          sobie poradzić, otworzyła swoją skrzynkę i jęła z niej wyjmować
 18     1, 7 |         boru, to ino rozpostarł tę swoją świętą kapotę i powieda
 19     1, 7 |      drzewa, które dźwigał na mękę swoją świętą:~- Sumienie barzej
 20     1, 9 |             i kowalowie, i wójt ze swoją... a wszyscy patrzą w niego...
 21     1, 10|           Niech się żeni, niech ma swoją uciechę.~Antek przybladł
 22     1, 11|         Paczesiowego!~- Baczcie na swoją Frankę lepiej, by się czego
 23     1, 12|         ten sam czas składał duszę swoją pod święte Panajezusowe
 24     2, 13|            się, choćby i z kobietą swoją, ochoty nie miał! Jakże
 25     2, 13|       jeszcze lepiej zapamiętać!~O swoją biedę nie stał, chłop zdrowy,
 26     2, 13|             sama bierz wszystko na swoją głowę, sama cierp, wydzieraj
 27     2, 14|          przed oczy nie świeciłaby swoją biedą.~Poczuła w sobie taki
 28     2, 14|           przyszedł do roboty, ale swoją drogą źle wy swojego pilnujecie -
 29     2, 14|        zapatrzyła się przed się, w swoją dolę nieszczęsną, w gorzką
 30     2, 14|       nieszczęsną, w gorzką bezmoc swoją, i długo, długo tak trwała,
 31     2, 15|        mnie za to chciał swatać ze swoją siostrą, wdową, co wpodle
 32     2, 16|            było w porządku, wygodę swoją miał, a użalić się przed
 33     2, 16|       nastawał i brał ziemię w moc swoją, a mróz się podnosił i tak
 34     2, 16|          im na to:~- Bo ino ofiarą swoją i cierpieniem mógł zbawić
 35     2, 16|        człowiekiem zła dola ma moc swoją i to cierpienie.~- Nie powiadajcie,
 36     2, 16|            to i jest - wszystko ma swoją duszę. Co ino jest na świecie,
 37     2, 16|        świecie, czującem jest i na swoją godzinę czeka, aż Jezus
 38     2, 16|          kamienie i wszystko duszę swoją miało... nie mogli tego
 39     2, 17|         będę, swój rozum też mam i swoją wolę... i co mi się jeno
 40     2, 19|            drogi koło stawu.~- Idź swoją drogą i ludzi nie zaczepiaj! -
 41     2, 20|            powrócił, ukrył boćka w swoją kapotę, by go uchronić od
 42     2, 20|       starego kupił tą zwózką i na swoją stronę przyciągnął.~Juści,
 43     2, 21|           zadumała się głęboko nad swoją dolą rozważając powoli rady
 44     2, 22|       przeklinał, że na darmo krew swoją lał za Pańską sprawę, na
 45     2, 22|           pije teraz w karczmie ze swoją kompanią, Jagusia zawinęła
 46     2, 24|            ten trup nagi, śmiercią swoją okropny. Przez pierwsze
 47     2, 24|    gardziel wrażę, niech się udusi swoją dobrością, słyszysz, bo
 48     2, 24|             Sprawiedliwie mówił... swoją prawdę powiadał... ale ja
 49     2, 25|            wytrzymania, bo na czym swoją rękę położył, to juści,
 50     2, 25|          bo ją straszył ponurością swoją i cierpieniem, a przerażał
 51     2, 25|           to ci jeszcze powiem, bo swoją głupią głową nie miarkujesz,
 52     2, 25|            naród ozeźlił i krzywdą swoją ostargał na wnątrzu, a na
 53     2, 25|            było takiego, któren by swoją mocą wszystkich przeparł
 54     2, 25|             umazany ojcową krwią i swoją, bez czapki, z pozlepianym
 55     3, 26|         padając na kolana.~...iżeś swoją świętą przyczyną sprawił,
 56     3, 26|            pościeli. Miała to kiej swoją izbę albo i łóżko? Kątem
 57     3, 26|      Jezusowi kochanemu na krzywdę swoją...~Noc musiała już być duża,
 58     3, 27|    tylachne gospodarstwo wzięła na swoją głowę!~Przeciech sama ostała
 59     3, 27|            stanowienia o wszystkim swoją głową, a wielce z natury
 60     3, 27|           jednak prędko dojrzawszy swoją twarz wynędzniałą, pokrytą
 61     3, 27|         więc i to musiała wziąć na swoją głowę i o chorego dbać,
 62     3, 27|           Gospodyni kazali, byście swoją krowę napaśli, aż z głodu
 63     3, 28|     zaczęła śpiesznie przenosić na swoją stronę, co ino pozostało,
 64     3, 28|           nie było go; zajrzała na swoją stronę, jeno Bylica siedział
 65     3, 29|        hardo nad wszystkie, a wieś swoją uważały za najpierwszą,
 66     3, 29|          był z ławy.~- Rozpuściłem swoją szkołę: święta; a po drugie,
 67     3, 29| przesiedział przy chorych krzepiąc swoją dobrością nieboraków, że
 68     3, 29|       drugich wsi, oczekujących na swoją kolej mielenia. Byłby tam
 69     3, 29|            stary handlarz Judka ze swoją Żydowicą i bachorem.~Jeździli
 70     3, 29|      wynosił, a Żydowica osobno na swoją rękę handlowała znosząc
 71     3, 29|            ze zbożem przetoczyć na swoją stronę, by w nich swobodnie
 72     3, 29|         Hanka, gdy Jagna poszła na swoją stronę, bo już późno było.~
 73     3, 30|  dosłyszawszy Jagusię wracającą na swoją stronę.~Legła w pościel,
 74     3, 30|          Jeno chustkę na głowie ma swoją...~- Prawda, tylachna szmat
 75     3, 30|            smutno. Jaguś poszła na swoją stronę, zaś Rocho siedział
 76     3, 30|           w niej wiosna zaśpiewała swoją pieśń upalną, że burzyło
 77     3, 31|          nie patrząc na nikogo, na swoją stronę poszła.~Wójt schmurniał,
 78     3, 31|           sąsiednie wsie szukać na swoją rękę.~Ale wróciły z niczym,
 79     3, 31|       Jaguś w ogniach stanęła i na swoją stronę uciekła.~Rocho wszedł
 80     3, 31|               rzekł cicho.~- Nie o swoją sprawę pobilim się w lesie,
 81     3, 32|       szczęścia, wszystko, co dolę swoją poczynało i co martwe jest.~
 82     3, 33|         zamykaj, boś od tego, babę swoją weź lepiej na postronek,
 83     3, 33|    świadków, przeciągając naród na swoją stronę.~Chociaż to jeno
 84     3, 34|             nim baby przeciągną na swoją stronę, to miesiące przejdą,
 85     3, 35|        przytakiwać, a pomaluśku na swoją stronę pociągać.~Tłumaczył
 86     3, 35|           co niebądź i zamilkł.~Na swoją stronę znowu odeszła, przysiadła
 87     4, 38|         wzdychaniem przeliczała tę swoją mizerną złotówczynę.~Jagusia
 88     4, 38|          te miody.~- Naści, Jaguś, swoją patronkę - wyrzekł wtykając
 89     4, 38|  powstrzymując złość.~- Rzeknijcie swoją prawdę, kiej nasza widzi
 90     4, 39|            wyzywająco.~- Idźcie no swoją stroną i ludzi nie zaczepiajcie,
 91     4, 39|      przestała i poszła z matką na swoją stronę, Magda się też wyniesła
 92     4, 40|        Taka harna, taka zadufana w swoją urodę, a puszcza na noc
 93     4, 40|          opamiętania; każdą sprawę swoją przezierał tera do dna,
 94     4, 41|        ciasto, ugniatali go też na swoją potrzebę, jaże cała kuźnia
 95     4, 41|            to w końcu stanął przed swoją chałupą. Okna stały wywarte
 96     4, 41|          tego psa? Miałeś przecież swoją kobietę. Głupia byłam, a
 97     4, 41|              A cóż to poczniesz ze swoją kobietą?~Zerwał się, kieby
 98     4, 42|        nabierając oddechu ogarniał swoją ziemię miłującymi oczami
 99     4, 42|           ze synami okopywał rowem swoją ziemię, a Grzela, wójtów
100     4, 42|              Antek patrzy dzisia w swoją kobietę kieby gapa w gnat,
101     4, 42|       Nastusia.~- A to go puść pod swoją pierzynę, Nastuś - ozwała
102     4, 42|          nieraz jeszcze płakała na swoją biedę, jeno co już coraz
103     4, 43|          pies kopnięty wróciła pod swoją chałupę warcząc jeno a doszczekując:~-
104     4, 44|     ostatku to wam jeszcze rzeknę: swoją ano stronę trzymajmy! A
105     4, 44|      takiej nie potrzebujemy!~- Na swoją uchwalim i pół rubla z morgi,
106     4, 45|          urywanym głosem:~- Idźcie swoją drogą... ze mną nie wygracie...
107     4, 45|       wątroba.~Antek zaś poszedł w swoją stronę, a również zły i
108     4, 45|       trochę pijany i pobił się ze swoją. Dawno się już babie należała
109     4, 46|            głowy swoje, dadzą krew swoją i padną jeden za drugim,
110     4, 47|           Kozłowa wzięła Jaśka pod swoją opiekę i już mu wszyćko
111     4, 47|         bych się jeno nie wydać ze swoją męką, ale na rozstaniu nie