Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |         już równo ciągnęła, a gdy konie doszły do drogi, uniósł
  2     1, 1 |        uniósł go lekko, pociągnął konie lejcami, że zatoczyły krótki
  3     1, 1 |          w rżysko, śmignął batem, konie pociągły z miejsca, aż zgrzytnęły
  4     1, 1 |           i do domu... na nic się konie zmachają.~I poszedł wolno
  5     1, 2 |     kurzawie czerniał długi wóz i konie.~- Tatulu, a to... graniasta
  6     1, 2 |     próżnicy - mruknął podcinając konie.~- Jambroży puszczali krew
  7     1, 2 |         od kartofli i szczekał na konie stojące z wozem w opłotkach,
  8     1, 3 |      stodoły i nasmarował, napoił konie i przyłożyl im siana, aż
  9     1, 3 |    dokupił i stodółkę dostawił, i konie ma kiej te hamany!...~-
 10     1, 4 |    wchodzących na smętarz i na te konie, co stały pod murem przy
 11     1, 4 |       medytował, Kuba wyprowadził konie na koniczysko za stodoły,
 12     1, 4 |     brzuchu, i patrzył na spętane konie, że zbiły się w kupę i gryzły
 13     1, 5 |   przyjaźnie ręce z organistami i konie ruszyły.~- A pan Jaś skąd
 14     1, 5 |       dalej, bo Jasio tęgo prażył konie, że rwały z kopyta, aż się
 15     1, 5 |       zapłać, mam przeciech swoje konie. Powiedziały by, że się
 16     1, 5 |         kobiałek, z których jadły konie, a półgębkiem odpowiadał
 17     1, 5 |      znali się dobrze jak te łyse konie i przezierali na wskroś,
 18     1, 7 |           A to młynarzowi ukradli konie!~- Kiedy?~- Ze trzy pacierze
 19     1, 7 |          nieco przódzi...~- Takie konie, kiej te hamany!~- Ze stajni
 20     1, 8 |           się długo guzdrała... a konie czekały na nią.~A gdy wreszcie
 21     1, 10|        tak jęczał, tak stękał, aż konie rżały, przychodziły do wyrka
 22     1, 11|          Wólce gospodarstwo miał, konie miał i chleba po grdykę...
 23     1, 12|        tak krzyczał przez sen, aż konie z chrapaniem rwały się na
 24     1, 12|      Józin placek; albo cmokał na konie i przemawiał do nich. Rżały
 25     1, 12|      profit daje niezgorszy? Trzy konie! A gdzie jeszcze grunt?
 26     1, 12|         traficie. Stoją tu gotowe konie ludzi, co mają po wieczerzy
 27     1, 12|           i jedźcie.~Wyprowadzili konie na drogę i Roch siadł.~-
 28     2, 13|           z Jagusią, sam powoził, konie rwały z kopyta podrywając
 29     2, 14|           wszystkie okna i jakieś konie biły niecierpliwie kopytami
 30     2, 16|         domów, po stajniach rżały konie, z obór wyrywaly się przeciągłe,
 31     2, 17|   przynaglała Pietrka, by prędzej konie zakładał, trzęsła się cała.
 32     2, 18|       Kiej takie zakurki, żem ino konie rozeznał.~- Bieżyj w ten
 33     2, 18|     młynarza w izbie ode drogi, a konie stoją w podwórzu.~- Cóżeś
 34     2, 20|    strzegł, że to najlepsze mieli konie na okolicę.~I tak szedł
 35     2, 20|           te kilkadziesiąt rubli, konie i tak trza żywić, i parobka
 36     2, 21|          obejrzał się i wstrzymał konie, a gdy się wyłoniła z kurzawy
 37     2, 21|           chałupy stary wstrzymał konie i gdy wysiadła, pomagał
 38     2, 21|            to przyjdę...~Popędził konie i zaraz skręcał przed karczmę,
 39     2, 21|       mnie Bartkowi, a sam pognał konie, by cię dogonić...~- Tak
 40     2, 22|           odpowiedziały mu jakieś konie z dala, powlókł się za głosem
 41     2, 22|      wybrał co tęższych parobków, konie, wozy i wnet ruszyli rankiem
 42     2, 25|         tęskliwe poryki bydlątek, konie rżały rwiąc się z uździenic
 43     2, 25|        Kijami psubratów! Cepami w konie! - krzyczał rozsrożony stary
 44     2, 25|         końcu mieszać i cofać, bo konie smagane cepami stawały dęba
 45     3, 27|      Pietrek też może, niech jeno konie obrządzi; ja ostanę, przypilnuję
 46     3, 28|         też tęgo, na Witka hukał, konie batem prażył i jeździł,
 47     3, 29|        pługi, ruchali się ludzie, konie rżały i wozy turkotały wesoło,
 48     3, 29|        krowy porykiwały z głodu i konie prosto w gnój obrastały,
 49     3, 29|    biegnąc budzić chłopaków, żeby konie szykowali, a nawet potem
 50     3, 30|          z sobą.~- Szykujże zaraz konie! - zarządziła Hanka i przyrychtowawszy
 51     3, 30|        się jęła do drogi.~Już ano konie czekały przed chałupą, kiej
 52     3, 30|           już dym walił z komina, konie rżały po stajniach, skrzypiały
 53     3, 30|         bryki, zapchane ludźmi, i konie prane batami. Ścigali się
 54     3, 31|          rowy i wnet wyprowadzali konie, chłopaki pługi wiodły,
 55     3, 31|           niekaj dopatrzył pługi, konie przygięte w pracy, gdzie
 56     3, 31|       stajni, obroków przysypuje, konie rżą... i za bróg chodzi,
 57     3, 31|     leciały radosne pozdrowienia, konie rżały, turkotały rozeschłe
 58     3, 31| zaszczękały orczyki, sprężyły się konie i rdzawe jeszcze pługi jęły
 59     3, 31|        dać folgę, ale skoro tylko konie przejadły, za pługi się
 60     3, 31|           miski wczas narządzone; konie, już założone do wozów,
 61     3, 31|          krzykań, ale nim jeszcze konie ruszyły z kopyta, kiej któraś
 62     3, 32|       rosami a kwiatami obwalone.~Konie ruszyły truchcikiem.~Jagna
 63     3, 33|   próżniaku!... umyślnie puściłeś konie w koniczynę! - rozległ się
 64     3, 33|      wypasł: Poszedłem do dnia po konie: gniady leżał, a klacz się
 65     3, 33|          naszej koniczynie jakieś konie. Świtało dopiero, dostałem
 66     3, 33|           siebie wygrażając.~Wójt konie zakładał do wasąga, zagadując
 67     3, 33|        Niemcami się już zwąchał i konie im podkuwał, ale wykręcał
 68     3, 34|  przystawać przed ciżbą, ale ktoś konie za uzdy chwycił, że musiał
 69     3, 34|         zmorzył i tyla! - śmignął konie i już kłusem ruszył.~- Ścierwy
 70     3, 35|           pasły się tęgie krowy i konie.~Musieli dojrzeć idących,
 71     3, 36|     zajrzał do stajni, poklepując konie, jaże zarżały, potem do
 72     4, 37|           poskubał wąsów i zaciął konie.~Hanka zaś wzięła się ostro
 73     4, 38|    drogami, turkotały wozy, rżały konie, leciały głosy przeróżne,
 74     4, 38|   ustawiały się wozy i wyprzęgano konie, bo na placu przed kościołem
 75     4, 38|        bryk, zaprzężonych w tęgie konie; pod płóciennymi budami
 76     4, 38|       odzywali się zacinając jeno konie i wielce śpiesząc.~- Wolniej,
 77     4, 38|      naraz, wpadł pomiędzy wozy a konie i przepadł.~Nie sposób było
 78     4, 38|    kuraskach, naszczekiwały psy i konie gryzły się i kwiczały, że
 79     4, 38|   podniesły wrzaski kajś niekaj i konie szarpnęły się przy wozach.~
 80     4, 38|        się przed plebanią, jakieś konie pod gankiem biły niecierpliwie
 81     4, 40|         rozciągnięty pod stajnią, konie gryzły obroki pobrzękując
 82     4, 40|     stajni czepiła się Pietrka.~- Konie dzwonią zębami o pusty żłób,
 83     4, 40|         stajni, kaj parskały trzy konie, a w zagrodzie kręcił się
 84     4, 40|            Jeszczek nie podorany! Konie stoją przez roboty, gnój
 85     4, 40|        cosik do Pietrka, pojącego konie, i wszedł oglądać ojcową
 86     4, 41|        się z brzękiem nad wozem i konie dziw nie porwały postronków
 87     4, 41|           nie przymierał - zaciął konie batem, wóz wsparł ramieniem
 88     4, 41|          łupały się niby skały, a konie ciągnęły pług z takim wysiłkiem,
 89     4, 41|     ścierwa. Wio, stare, wio!~Ale konie ustawały coraz barzej, całe
 90     4, 41|          Dociągnął skibę pod bór, konie wyłożył i rozkiełznawszy
 91     4, 41|          i nie wiada laczego prał konie, a ostro krzykał na kobiety,
 92     4, 41|        Żydami jest za pan brat.~- Konie masz, porządek wszystek
 93     4, 41|     krzyknął na Pietrka, pojącego konie pod studnią: ~- Nasmaruj
 94     4, 41|        jakby nie widział, co jego konie, pasące się na chudym, wytartym
 95     4, 41|          gderząc niby gniewnie na konie. ~- A gdzieżeś to polazł,
 96     4, 41|          nadchodzi, zakrzyczał na konie:~- Szkodniki paskudne! To
 97     4, 41|      uważnie, tabakę zażywał i na konie krzyczał raz po raz, kichając
 98     4, 41|         twoją intencję. Zapędź mi konie do stajni, późno! No, mówię -
 99     4, 42|        się z daleka, ostrożnie.~- Konie byś lepiej wygnał na koniczysko...~-
100     4, 43|    żałośnie ryczały po paśnikach, konie nie chciały wychodzić na
101     4, 45|              Pszczoły! trzymajcie konie, bo się spłoszą.~Jakoż nad
102     4, 45|           przycupła kajś w rowie, konie zaczęły się rwać, aż furman
103     4, 45|         kiedy parobek wyprowadzał konie na pastwisko i Jasio skoczył
104     4, 46|           da przełazu pod bróg.~- Konie zaczekają u Szymka na Podlesiu,
105     4, 46|           słychać.~Antek zaprzągł konie, włożył w brykę jakąś ćwiartkę
106     4, 46|        głośno:~- Witek, zaprowadź konie do Szymka na Podlesie i
107     4, 48|    godzinami, piały kokoty, rżały konie przy wozach nad stawem,
108     4, 49|         świnie kwiczały z głodu i konie obgryzały drabiny rżąc przy