Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |     ściągali już z pól do domów.~Głosy ludzkie, rżenia, porykiwania,
  2     1, 5 |       wierzeje i ciszej brzmiały głosy przytłumione martwotą i
  3     1, 6 |    zabierali się do domu, więc i głosy coraz mocniejsze rozlegały
  4     1, 7 |             odzywały się ciekawe głosy.~Roch milczał chwilę, a
  5     1, 8 |          jaki taki, zasłyszawszy głosy, wstępował zajrzeć, a któren
  6     1, 9 |    zmorzyły go w końcu monotonne głosy modlitw, ciepło i wyczerpanie
  7     1, 9 |  zatracenie ostatnie... tam jeno głosy jakieś, co nie były głosami,
  8     1, 10|   świeciło się w oknach i jakieś głosy wydzierały się aż na drogę.~-
  9     1, 11|          i drzwi buchały radosne głosy abo już te piosenki weselne.~
 10     1, 11|          aż na pola szły weselne głosy, pod borami śpiewały, we
 11     1, 11| stłoczyli w kupę i przyciszywszy głosy przed młynarzem radzili
 12     1, 11|            leciały nieprzychylne głosy, bo nie lubiano go we wsi.~-
 13     1, 11|        zmawiali... - przyciszyły głosy i rajcowały coraz złośliwiej,
 14     1, 12|          rozlatywały się gniewne głosy Jagustynki, bieganina i
 15     1, 12|         odgłosy kroków, rozmowy, głosy leciały i drgały ledwie
 16     2, 13|     płotu ni czyjej postawy, ino głosy ludzkie latały w tej bieli
 17     2, 13|         stawało się słuchliwsze, głosy darły się ostro przez gęstwę,
 18     2, 13|     Stachów, rozbrzmiewały ostre głosy kłótni, wyrzekań i piski
 19     2, 13|          śniegowymi czapami, ino głosy raźno się rozlegały w tych
 20     2, 14|      ludzie snuli się po drodze, głosy jakieś leciały nisko nad
 21     2, 16|          zrywały się tu i ówdzie głosy różne, ale z wolna, wraz
 22     2, 16|         powoli, ale na światło i głosy jęły postękiwać, zbierać
 23     2, 19|   ostrzej rozlegały się muzyckie głosy, bo juści, że prawie z każdej
 24     2, 21|     dzwonienie, brzęk orczyków i głosy ludzkie, ale tak rozpadłe,
 25     2, 22|        domem długi ryk, a po nim głosy różnych zwierząt zaczęły
 26     2, 22|           wodziciel udawał różne głosy, a niedźwiadek jął skakać
 27     2, 22|      jakich świętych ołtarzy idą głosy, jakie utajone cuda są wszędy!...~
 28     2, 23|          odetchnąć.~Zapierało im głosy trwożne bicie serc i potężny
 29     2, 23|       rozprysłe, pełzające jakby głosy, jakby blaski, jakby echa
 30     2, 23|           to oddzielne, cierpkie głosy rozdzierały ciszę, a od
 31     2, 23|   jeszcze spać nie śpią, słychać głosy na drodze, pewnikiem rozchodzą
 32     2, 23|      połamią.~Ucichli, bo jakieś głosy rozległy się bliżej i przeszły;
 33     2, 24|        przekładali i tłumaczyli, głosy ich ginęły w piekielnej
 34     2, 24|          podnieśli znowu obronne głosy; ale natomiast wzniesła
 35     2, 24|        stronie buchały wrzawliwe głosy chłopaków...~Wieczorem zaś
 36     2, 24|    koniec; wnet zmilkły muzyckie głosy, zaprzestano tańców, dopito
 37     2, 24|         chwilami zaś urywały się głosy, ścichały organy i z chóru,
 38     2, 25|         sąsiedzku przez sady, że głosy szły na całą wieś, powiedali
 39     2, 25|          przybladły szroniejące, głosy zaś, choć przyduszone, szły
 40     2, 25|          w gęstwę i zasłuchany w głosy, jakie z niego idą, i w
 41     3, 26|     grały po rowach, skowronkowe głosy dzwoniły w chłodnym powietrzu,
 42     3, 26|          zgarniając wszystkie te głosy, że ziemia stawała niekiedy
 43     3, 27|     wiosną powietrzu prężyły się głosy śpiewów dalekich, organowe
 44     3, 29|          wichurą jakieś swarliwe głosy.~Rozejrzał się bystro: po
 45     3, 29|        spólnie, to jakieś osobne głosy się wydzierały, ale co by,
 46     3, 29|     chcąc przekrzyczeć wzburzone głosy.~- Hale, dobrze on z nimi
 47     3, 29|         a przyciszone, trwożliwe głosy poszemrywały w zwiększającej
 48     3, 30|      wszystkie i gardziele, a te głosy płomienne i ogniem nabrzmiałe
 49     3, 30|     wszędy rozlegały się kroki a głosy, pieski też zajadlej docierały
 50     3, 30|         ostatnie turkoty wozów i głosy zamierające w pustych oddalach.~-
 51     3, 30|  uderzyły i ogromne, niebosiężne głosy jęły huczeć i rozlewać się
 52     3, 30|          powrotem i dosłyszawszy głosy skrzypicy pobiegła ku nim.
 53     3, 30|    krzyżowały się w ciemnościach głosy.~Drzwi chałup trzaskały,
 54     3, 31|         w opłotkach rozległy się głosy.~Wracali już z kościoła
 55     3, 31|          z wieczora, kiej ptasie głosy przycichły i wieś legła,
 56     3, 31|         się pąkowi, pęd rostów i głosy stworzeń, wydających się
 57     3, 31|             zerwały się burzliwe głosy.~- Lecieć do nich i odebrać,
 58     3, 31|       świergotało po sadach, zaś głosy ludzkie cichły, ciężko się
 59     3, 31|        pola ożyły, potrzęsły się głosy, ze wszystkich podwórz wytaczały
 60     3, 31|      wody, podniesły się ludzkie głosy i wiater otrząsając krze
 61     3, 31|      Poście!...~ ~Dzwoniły młode głosy po rosie i we wszystek świat
 62     3, 32|          turkot jeno dochodził i głosy pozdrowień zamienianych
 63     3, 32|        bicia młotów, zaś ludzkie głosy i cały ten rwetes przygotowań
 64     3, 32|       kołysał się na przedzie, a głosy rozśpiewane roznosiły się
 65     3, 32|     ciągiem mrówek wśród zbóż, a głosy ludzkie tyle ważyły nad
 66     3, 32|        zawierciało, a cieniuśkie głosy kobiet podniesły się jękliwym
 67     3, 32|    gdziesik rozgłośnie.~Bo nawet głosy ludzkie pogasły i cała procesja
 68     3, 32|         ona jeszcze słyszała ich głosy i przytłumione śmiechy. ~
 69     3, 33|       roztrzęsały się wrzaskliwe głosy drobiu, kaczki trzepały
 70     3, 33|         chór podnosił rechotliwe głosy i grał zgodliwym skrzekiem
 71     3, 33|          zgodliwie już poszło, i głosy podrywały się razem kiej
 72     3, 34|      dudniała wyschła ziemia - a głosy dzwonów wynosiły się nad
 73     3, 34|    rechotania i huczały niekiedy głosy bąków, po sadach słowiki
 74     3, 35|      tylko niekiedy słychać było głosy, kura któraś zwoływała,
 75     3, 35|       brzęczące granie organów i głosy śpiewań tchnęły wskroś sadów
 76     3, 35| wilgotniały trawy od ros siwych, głosy piszczałek i dziecińskie
 77     3, 36|        wciskały się te wszystkie głosy ludzi i pól, weselne głosy
 78     3, 36|       głosy ludzi i pól, weselne głosy życia i trudu wraz z kadzielnymi
 79     3, 36|  Odchodził daleko, że już ptasie głosy się urywały i kajś w mglistych
 80     3, 36|    owijały go w mokrą przędzę, a głosy wciąż rosły, olbrzymiały,
 81     3, 36|         wiater, błąkała noc i te głosy, bijące całym światem:~-
 82     4, 37|          i niebosiężne, kieby te głosy śpiewań janielskich i wiecznej
 83     4, 37|       nad nią huczały te posępne głosy dzwonów, jakby to nad nią
 84     4, 38|        Dzwony bimbały długo i te głosy jękliwe leciały we świat
 85     4, 38|       wozy, rżały konie, leciały głosy przeróżne, wiązały się głośne
 86     4, 38|   wzdychem serdecznym. Uroczyste głosy organów lały się brzękliwym,
 87     4, 38|         nabożeństwo i kiej znowu głosy organów zahuczały przejmująco,
 88     4, 38|         dziady podniesły jękliwe głosy, a całym chórem jęły wyciągać
 89     4, 38|     tryskały kiej niekiej ptasie głosy, jakoby tym wieczornym pacierzem.~
 90     4, 38|     dalekie pokrzyki i brzękliwe głosy muzyki.~Hanka siedziała
 91     4, 38|    chodzili na palcach, ściszali głosy, przymykali okna i pokrótce
 92     4, 39|         się strzykania koników i głosy przepiórek, a po rowach
 93     4, 40|     wyraźnie roznoszą się jakieś głosy i głuche, dalekie kroki.~-
 94     4, 40|       klekoty trepów i przeróżne głosy.~Hanka, jeno rozwiesiwszy
 95     4, 40|          duszą zasłuchany w jego głosy, to wszelaki stwór jął zuchwale
 96     4, 40|           rozlegały się szydliwe głosy.~- Kto? Antek Boryna! A
 97     4, 41|    żywicą abo i jakieś pobłąkane głosy i ptasie śpiewania.~Antek
 98     4, 41|       szczękały brzękliwe, mocne głosy młotów, a w kuźni huczał
 99     4, 42|      wozy i niesły się przeróżne głosy wraz z leciuśkim wiaterkiem,
100     4, 42|        roznosiły brzękliwe, lube głosy.~- Bo mu lepszy swój trep
101     4, 44|            Przerwały mu szydliwe głosy, bijące ze wszystkich stron
102     4, 44|  rozumiemy! - zerwały się mnogie głosy.~Strażnicy jęli się pilnie
103     4, 45|          posłyszał jakby znajome głosy, rozejrzał się uważnie:
104     4, 45|        uszy, ale chociaż słyszał głosy, nie mógł jednak złożyć
105     4, 45|       otwarte, nabrane zapachami głosy ciemnic, głosy pełne niepokojącego
106     4, 45|         zapachami głosy ciemnic, głosy pełne niepokojącego żaru
107     4, 49|           Na dworze pocichły już głosy, tylko drzewiny szarpały
108     4, 49|         i pragnienia!~Biły w nią głosy, grudy ziemi, kamienie i