Tom, Rozdzial

  1     1, 2 |          łyżkę za łyżką, skrzybiąc mocno o wręby i spozierając czasami
  2     1, 2 |            ale w końcu, że słonina mocno raziła mu nozdrza, przysiadł
  3     1, 2 |           przez zazdrość - broniła mocno wójtowa~- Ja też nie powiedam
  4     1, 2 |     tumanem. Uspokoiła ją rychło i mocno ściskała kolanami, że gęś
  5     1, 3 |             mądrala! ~Kartofle już mocno perkotały w kominie, gdy
  6     1, 3 |           krzyknęła Dominikowa tak mocno, aż pomilkli, i jaki taki
  7     1, 4 |       przystało la niego, jeno się mocno jął przepychać przez ciżbę
  8     1, 4 |           Ksiądz mówił długo i tak mocno, że jaki taki westchnął
  9     1, 4 |           nieprzytomny, a złotówkę mocno dzierżył w garści, bo gdy
 10     1, 4 |      światło, Kuba powstał, rzucił mocno pieniądz i długo, jako że
 11     1, 4 |           pod światło, stuknął nią mocno.~- Dajcie no drugi i machorki! -
 12     1, 4 |          dokoła stołu, wsparli się mocno na rękach wszyscy oczy utkwili
 13     1, 4 |           się wytoczyli, ujęli się mocno pod ręce i szli całą drogą
 14     1, 5 |         wałkoniu! - krzyknął i tak mocno kopnął leżącą, że podniosła
 15     1, 7 |         chycił ją wpół, przycisnął mocno do siebie i jął zapamiętale
 16     1, 7 |        siebie nie przyszła, bo się mocno dzierżyła ściany i dyszała
 17     1, 7 |      spojrzy na nią albo i ściśnie mocno... to się w niej wszystko
 18     1, 7 |        gorąco Józia.~Roch powrócił mocno wzburzony, oswobodzić musiał
 19     1, 7 |               powiedział Pan Jezus mocno, aż pies siadł na zadzie,
 20     1, 7 |         boita, co?..~Odstąpili, bo mocno rzekł, a Pan Jezus im dalej
 21     1, 7 |            drzewami.~Objał ją wpół mocno i tak przytuleni do siebie
 22     1, 8 |              zawołał za nimi.~Szli mocno środkiem drogi, aż błoto
 23     1, 8 |            łzawo Jędrzych, też już mocno pijany, i odciągał za kapotę
 24     1, 10|     wągliki, a kuł żelazo czerwone mocno, aż huczało, i deszcz iskier
 25     1, 10|    dziadach pradziadach! - zawołał mocno Antek.~Stary uderzył go
 26     1, 11|         mało który, a przez to, że mocno w sobie podufały i rozrosły,
 27     1, 11|          jeszcze kobiety w komorze mocno zawartej i pilnie strzeżonej,
 28     1, 11|    strasznie udała.~Poczerwieniała mocno, a kobiety na to buchnęły
 29     1, 11|      księżyc wisiał nad stawem tak mocno błyszczącym, że i najsłabsze
 30     1, 11|           dziewczyn się zalecał, a mocno głupawy, ale że to jedynak
 31     1, 11|         tanecznica, śpiewały zrazu mocno a górnie, jakby głosu probowały,
 32     1, 12|         muzyka zagrała, zwarli się mocno i tańcowali rzetelnie a
 33     1, 12|      dopędzał w sieniach, ogarniał mocno i sielnie całował.~- Gospodyni
 34     1, 12|       Prosto nie do wiary! Krew go mocno odeszła.~Kuba otworzył naraz
 35     1, 12|         wrócił za stół, do butelki mocno się przypiął i tak serdecznie,
 36     2, 13|            się w zawziętości - tak mocno czuli, jakby się to stało
 37     2, 13|     dobrością zniewoli, przygarnie mocno, ugwarzy się! Nie stoi on
 38     2, 14|           stawem i cisnęła się doń mocno, do bólu.~- Może i nieprawda,
 39     2, 14|            damy! - rzucił krótko i mocno Kłąb. - Pobarujemy się!
 40     2, 15|            odzywał się jeno, bo go mocno dotknęło, że taki Mateusz,
 41     2, 15|    poradził, prawdę; wziął się był mocno w garść, skiełznał duszę
 42     2, 15|          bo jakoś od rana sfolżało mocno, gwiazd było niewiele, ino
 43     2, 15|     gankami, koła trzepały się tak mocno jakby sto kobiet prało kijankami
 44     2, 15|             by wszyscy słyszeli, a mocno, by sobie każdy zapamiętał:~-
 45     2, 16|            i szła radosna, czująca mocno na spotkanie narodzin Pańskich!~
 46     2, 16|            jej było, czemu się tak mocno przypomniał, czemuż to ani
 47     2, 16|  świergotliwe, wiedli w pośrodku i mocno uważali.~A zaraz po nich
 48     2, 17|      lubość; że się prężyła cisnąc mocno do poduszek... to znowu
 49     2, 17|    ostatnich czasach postarzał się mocno, powłóczył nogami, garbił
 50     2, 17|    chałupie ostanie? - zdziwił się mocno.~- Weźcie mnie, święty Szczepan
 51     2, 18|           rozglądał nieznajomego i mocno się dziwował, że ten cmoknął
 52     2, 18|        głęboko wpadnięte i jarzące mocno; fajki z zębów nie popuszczał
 53     2, 18|   popatrzeć na pieniądze, trzymane mocno w garści, pies go też właśnie
 54     2, 18|           twarz, aż go przytrzymał mocno, przechylił się barzej przez
 55     2, 18|         głowę w tył i wpił się tak mocno wargami w jej usta, że straciła
 56     2, 18|       palący szept grał w niej tak mocno, a tak nakazująco, że się
 57     2, 19|            przyleciały!~Dogadywali mocno, a jaki taki pięścią wygrażał
 58     2, 19|          napici niezgorzej, to się mocno przepychali przez gęstwę
 59     2, 19|           wsią nie ugodzi! - rzekł mocno Antek.~- To samo uradzali
 60     2, 19|        odrzekł na to, jeno ujął ją mocno wpół, gęstwę roztrącił,
 61     2, 20|         ani słówkiem, ale rady owe mocno wzięła do głowy i cały dzień
 62     2, 20|        dziwowano się temu wielce i mocno nad tym deliberowano, to
 63     2, 20|          Nie odpowiedział, bo pies mocno przyszczekiwał na ganku
 64     2, 20|         nie przechylał, bo był się mocno zagniewał, że go to wtedy
 65     2, 21|            ostre zarzewie czującej mocno duszy.~- Odmieniłaś się,
 66     2, 22|         duszą, całą mocą czującego mocno serca i tak gorąco brała
 67     2, 22|      jeszcze w sieni u proga, ujął mocno za rękę i powiódł do innych
 68     2, 23|        ująwszy się wpół, przywarli mocno do siebie biedro w biedro,
 69     2, 23| wystających węgłach, przygarnął ją mocno i otoczył ramionami, że
 70     2, 24|              krzyknęła Kozłowa tak mocno, że sołtys tylko popatrzył
 71     2, 24|        Kłębem na uboczy i rzekł:~- Mocno stajecie mu naprzeciw, choć
 72     2, 24|          sucho i usta zacinały się mocno, opadła przy tym do cna
 73     2, 24|         wychudł na wiór i pochylił mocno, twarz mu jeno ostała dawna,
 74     2, 25|      jeszcze się nie leniły i włos mocno siedział, co znaczyło, że
 75     2, 25|     kalkulować, ale czuła ją tylko mocno, że bezwolnie traciła coraz
 76     2, 25|            Przygarnął ją do siebie mocno i zaczął całować po twarzy.~-
 77     2, 25|           Przymilkli obejmując się mocno, czasem cisnęli się do się
 78     2, 25|     podjedli a podpili, przestygli mocno z zawziętości i zaczęli
 79     2, 25|           za mną! Na las! - ryknął mocno.~- Na las! - odwrzasnęli
 80     2, 25|        żałośnie i ruszali sfornie, mocno i w milczeniu, i całą prawie
 81     2, 25|       wszystkie spamiętał!...~Szli mocno, aż się ziemia trzęsła,
 82     2, 25|      widłami, któren cepy dzierżył mocno w garści, inszy kosą migotał,
 83     2, 25|         świat by się porwali.~Szli mocno, głośno, hałaśliwie, tocząc
 84     3, 26|            im rzekł:~- Skujcie mię mocno w kajdany i pilnujta, bo
 85     3, 27|       Hanka!~Powiedział wyraźnie i mocno, aż struchlała w sobie.~-
 86     3, 28|          przechylił się bokiem tak mocno, jaże mu guzik pod szyją
 87     3, 28|       nawet, zabaczyli wnet o nim, mocno zajęci wieprzkiem, któren
 88     3, 28|   rozleciały. Wywarła je z trudem, mocno podparłszy kołkami.~- Wieje
 89     3, 30|            sobie: strząśliście się mocno... by wam nie zaszkodziło.~-
 90     3, 30|       przypomnienia... Siebie jeno mocno czuła i to, że ją rozpiera
 91     3, 32|          wiodła wąska i wyjeżdżona mocno dróżka.~Już zwartą kupą
 92     3, 32|        natykała się na jakąś parę, mocno splecioną i cicho gwarzącą.~
 93     3, 33|         zawołała dziewka, ruchając mocno koziełkiem w kierzance,
 94     3, 33|        przyśpieszać, wydzierał się mocno, nad drugimi górując; a
 95     4, 37|         popamiętają łajdusy jedne.~Mocno proboszcz powiadał, do serca
 96     4, 38|          biły wciąż, biły miarowo, mocno i górnie, wynosząc się ku
 97     4, 39|       Jagusinej izby i powiedziała mocno, a całkiem spokojnie:~-
 98     4, 40|            twarde wymiona, ciągnij mocno, byś znowu pół mleka nie
 99     4, 40|         Hanuś! Ja! - przygarnął ją mocno do piersi, a przytulał z
100     4, 40|            się wołać na świat cały mocno i radośnie:~- Dyć znowu
101     4, 40|    kłopotał będę.~Zaczęli się o to mocno sprzeczać, aż wtrącił się
102     4, 44|      węgieł karczmy, gadał krótko, mocno i jakoby przykazująco, zaś
103     4, 45|            nim, okryta rumieńcem i mocno zesromana.~- Cóż wy tu robicie?~
104     4, 46|          siedzącym w ganku i jakoś mocno zaniepokojony poleciał do
105     4, 47|        Antek słuchał uważnie, gdyż mocno go zajęła nowina, lecz się