Tom, Rozdzial

4501     4, 40|               to dusza dziw nie uschła z tęsknicy!~- Wymęczyły me,
4502     4, 40|            zaklął nie ruchając się już z miejsca, bo tuż przed nim
4503     4, 40|              miejsca, bo tuż przed nim z żyta wyściubiały lękliwe
4504     4, 40|              Akuratnie bywa takusieńko z ludźmi! Więcej zrobi z niejednym
4505     4, 40|      takusieńko z ludźmi! Więcej zrobi z niejednym pogrozą niźli
4506     4, 40|             ogonami szwendając się tak z bliska, iż skoro poruszył
4507     4, 40|               Pietrusia!~Wrony wylazły z lasu, maszerowały koleinami
4508     4, 40|             człowieka, jęły ostrożnie, z przekrzywionymi łbami zazierać
4509     4, 40|          bowiem w czymściś, co buchało z tych ziem nieobjętych, sycąc
4510     4, 40|       słodkością.~Zdało mu się, jakoby z tym wiatrem przewalał się
4511     4, 40|          zapachem sianokosów; to jakby z ptakami leciał kajś wysoko,
4512     4, 40|           górnie nad światem i krzykał z mocą niepojętą do słońca;
4513     4, 40|            póki Pietruś nie zastąpi go z kolei...~- Tak już być musi!
4514     4, 40|            stronę, źle takiemu, któren z woza spadnie, pod koła zleci!
4515     4, 40|            prześmiech okolił mu wargi.~Z boru zaczęły klekotać kołatki
4516     4, 40|            przepuszczając stada, idące z leśnych pastwisk.~Kurz się
4517     4, 40|                prażone batami, cielaki z bekiem szukały pogubionych
4518     4, 40|             szła ze stadami trzaskając z batów, gwarząc a pokrzykując,
4519     4, 40|             dalekie przyśpiewki.~Szedł z wolna, jakby ociężony spominkami,
4520     4, 40|               wargi, tchnące tak jakoś z bliska, jaże się wzdrygał
4521     4, 40|          przecierał oczy odganiając ją z pamięci, ale kieby na przekór
4522     4, 40|                dobrze, co ją wypędziła z chałupy! Kiej ta zadra mi
4523     4, 40|                i nie wróci - westchnął z dziwnie ściśniętym sercem. -
4524     4, 40|                oczy przemykał się jeno z dala, stronami.~Józka doiła
4525     4, 40|                krzyknął na nią.~Urwała z nagła, ale że była harda
4526     4, 40|                szczury prędzej uciekną z chałupy...~- A zrobię, co
4527     4, 40|               dygując ciężkie cebrzyki z żarciem, jaże jej pożałował,
4528     4, 40|              poleciała, na zgodę idzie z niemi! Dziewka juści, coby
4529     4, 40|               go w rękę nie pocałowała z wdzięczności, ale jeno dorzuciła
4530     4, 40|            powrotem.~Przyszedł Mateusz z Grzelą, wójtowym bratem,
4531     4, 40|              pępem! Bez to, co żadnemu z młodych nie chce się głowy
4532     4, 40|              po rublu... A jak to było z uchwałą na dom la sądu,
4533     4, 40|               pisma i książeczki cosik z cicha i ważnie nauczał.~
4534     4, 40|               chłopy, i tyla! Dziedzic z nimi jak z ludźmi, jak z
4535     4, 40|              tyla! Dziedzic z nimi jak z ludźmi, jak z gospodarzami,
4536     4, 40|               z nimi jak z ludźmi, jak z gospodarzami, a te kiej
4537     4, 40|              od gęsi! Już się ugodzili z dziedzicem, już wszyscy
4538     4, 40|            przyległą łączkę. I zrób co z takimi. Dziedzic tak się
4539     4, 40|              Za swoim profitem gania i z dworem trzyma, to juści,
4540     4, 40|         rozchodzić, ale jeszcze każden z osobna brał go na stronę
4541     4, 40|             ostał jeno pod oknem Antek z kowalem, bo Rocho klęczał
4542     4, 40|             aby sprawy poniechał, gdyż z chłopami nie trafi do ładu,
4543     4, 40|            zasądzą?...~Antek przysiadł z powrotem i tak się srodze
4544     4, 41|              ciasto prawie już kipiało z wielkiej dzieży, przyokrytej
4545     4, 41|             Pietrek też się nie kwapił z posłuchem, nakładał w podwórzu
4546     4, 41|                 Muchy jeno kręciły się z brzękiem nad wozem i konie
4547     4, 41|              kieby nieżywe, a prosiaki z pojękiwaniem rozwalały się
4548     4, 41|            zaczął srogo kichać, bowiem z obory zawiało jeszcze barzej.~-
4549     4, 41|          zdrowie wama, dziadku! ~- Nie z trybularza wieje, nie, a
4550     4, 41|              służanka, bom obiecał się z nią ożenić! A jak me przezywały
4551     4, 41|             kartoszków, jak się śmiały z mojej mowy i naszego pacierza...~-
4552     4, 41|              zapowietrzone, śmiały się z pacierza.~- Tom każdemu
4553     4, 41|                pacierza.~- Tom każdemu z osobna pomacał żebra i poniechały!~-
4554     4, 41|            radę dam! - przechwalał się z uśmiechem.~- Byłeś to na
4555     4, 41|           wojnie, co?~- Jaże, przeciem z Turkami wojował. Pokorzylim
4556     4, 41|              zawołał ze złością:~- Nie z Jagusią macie sprawę, nie
4557     4, 41|            dziećmi. Strudzona już była z pracy i spieki, bo w izbie
4558     4, 41|          wielce dokuczliwie, to prawie z płaczem oganiała się gałęzią
4559     4, 41|       wygniatała, gdy Pietrek wyjechał z podwórza.~- Poczekaj, dam
4560     4, 41|           Przysiadł łakomie do jadła i z wolna się nadziewał podrzucając
4561     4, 41|         strzechą i stado gołębi opadło z gruchaniem na ganek, a kiej
4562     4, 41|            kawałami. ~Wypadła na niego z wrzaskiem.~Uciekał z wyciągniętym
4563     4, 41|             niego z wrzaskiem.~Uciekał z wyciągniętym dziobem robiąc
4564     4, 41|                Cięgiem ganiasz jak kot z pęcherzem! Powiem Antkowi,
4565     4, 41|            jakaś to robotna! Wygarniaj z pieca, a żywo!~- Byłam jeno
4566     4, 41|               swojemu, spędzając muchy z ciasta i bierąc się do wygarniania
4567     4, 41|               się do wygarniania węgli z pieca.~- Trza będzie ludziom
4568     4, 41|           lecieć, to w mig uwinęła się z robotą i nim Hanka zalepiła
4569     4, 41|                 zabrała troje dwojaków z mlekiem, chleby we fartuszek
4570     4, 41|              na płótno, czy wyschło, a z powrotem pomocz, jeszcze
4571     4, 41|           skały, a konie ciągnęły pług z takim wysiłkiem, jaże rwały
4572     4, 41|                wilk zgłodniały wyjadał z dwojaków, a Józka jęła mu
4573     4, 41|           cichuśko zielone podszycia i z głębin buchał ciąg przejęty
4574     4, 41|      podleskich polach i jakichś ludzi z tykami.~Wielgachne chojary;
4575     4, 41|              Wielgachne chojary; kieby z miedzi wykute, wynosiły
4576     4, 41|           unosząc ciężką głowę i opadł z powrotem, ale już nie zasnął,
4577     4, 41|          Komornice wychodziły posobnie z lasu z brzemionami drzewa
4578     4, 41|             wychodziły posobnie z lasu z brzemionami drzewa na plecach,
4579     4, 41|      gospodarzy.~- Kto ma jeno lebiodę z otrębami, temu nie potrza
4580     4, 41|           więcej najdzie Hanka - dodał z dobrością.~- Żeby nie Hanka,
4581     4, 41|               te kulasy odrąbała abo i z tego ołtarza zdarła i poniesła
4582     4, 41|         najadły.~- To znowuj siedzicie z dziećmi?~- Matkam przeciek.
4583     4, 41|          pachnie i pilno do karczmy.~- Z biedy się niekiej napijał,
4584     4, 41|             biedy się niekiej napijał, z czystej biedy, ale jak dostał
4585     4, 41|               nich pomstowali? - rzekł z naciskiem.~- Hale, wysłuchałby
4586     4, 41|                jeszcze trafi kto drugi z pieniędzmi? ~- Śliczna łąka,
4587     4, 41|              ale milczał uparcie, gdyż z nagła rozparła go taka żrąca
4588     4, 41|              co powróciła Józka niosąc z pół zapaski czernic, nasypała
4589     4, 41|         zamączone, a Hanka kłóciła się z kimś w sadzie.~- Paparuch!
4590     4, 41|            Kowal był przy robocie; już z dala szczękały brzękliwe,
4591     4, 41|             Michał właśnie był odkuwał z pomocnikiem jakieś grubachne
4592     4, 41|              kuł niestrudzenie i jakby z zajadłością.~- Komuż to
4593     4, 41|                wzion wożenie na spółkę z organistą i ze Żydami jest
4594     4, 41|             będę.~- Trza by ci pomówić z kupcami.~- Abo to je znam!
4595     4, 41|             już szła bez przerwy, piły z głuchym zgrzytem przeżerały
4596     4, 41|                długachne kloce, a woda z krzykiem waliła się z kół
4597     4, 41|             woda z krzykiem waliła się z kół w rzekę i spieniona,
4598     4, 41|       bełkotliwie w ciasnych brzegach. Z wozów zwalali chojary, ledwie
4599     4, 41|              chojary, ledwie okrzesane z gałęzi, aż ziemia jęczała,
4600     4, 41|           ugodzi się ze wszystkimi, to z pół boru wytnie i przeda.~-
4601     4, 41|          obrywa każdemu coś niecoś, bo z osobna się godzą.~- Odebrałeś
4602     4, 41|            Juści, że ona to była. Szła z motyczką do kapusty.~- Jagusia! -
4603     4, 41|                 zawołał zrównawszy się z nią.~Obejrzała się bacznie
4604     4, 41|                  Kaj? Wygnała me twoja z chałupy, to siedzę u matki...~-
4605     4, 41|                    Dyć i o tym rad bym z tobą pomówił. Wyjdź, Jagno,
4606     4, 41|          rozejrzał się, czy aby go kto z nią nie widział, i usilnie
4607     4, 41|              myślał ze wzgardą i jakby z żalem, ale naraz przystanął
4608     4, 41|                jakimś drzewem i stojał z przywartymi powiekami, bo
4609     4, 41|        przycisnąć do serca i napić się z tych warg czerwonych, pić
4610     4, 41|              ją wspomnę, to mi wszyćko z rąk leci, że nawet żyć się
4611     4, 41|            boleśnie. ~Michał kuł znowu z zajadłością, zaś Antek pogrążył
4612     4, 41|             się na twarzy i zrywał się z miejsca, bezradnie latając
4613     4, 41|           końcu rzekł cicho:~- Kaźmirz z Modlicy umiał se poredzić...~-
4614     4, 41|                 tak zrób. Wojtek Gajda z Wolicy też ano wrócił z
4615     4, 41|                z Wolicy też ano wrócił z kreminału w same świątki.
4616     4, 41|               skrycie się jeno ciesząc z plonów, jakie spodziewał
4617     4, 41|               zapadał, ludzie ściągali z pól, w obejściu podniósł
4618     4, 41|                a koniczyny przynieś im z pola, Pietrek, niech se
4619     4, 41|          obejściu poszedł do Mateusza, z którym teraz żył w wielkim
4620     4, 41|                tyle co jeno był wrócił z roboty i właśnie chlipał
4621     4, 41|            Nastusia. Urwanie głowy mam z tymi jamorami zapowiedzie
4622     4, 41|               przyźbie nie witając się z nikim. Juści, co chłopak
4623     4, 41|           Grontu mi po ojcach zapiera, z chałupy me goni, spłaty
4624     4, 41|               pomóc, ale cóż, kiej nic z tego nie wychodziło, nie
4625     4, 41|        obaczycie, dajcie! - zakrzyczał z mocą.~- To nie ma się co
4626     4, 41|         westchnęła Nastka.~- Poręczymy z Mateuszem, to widzi mi się,
4627     4, 41|                ku domowi.~Szedł jednak z wolna kieby pod przymusem,
4628     4, 41|             rad przystawał na drodze a z bele kim pogadywał, to w
4629     4, 41|                płakało pod ścianą, zaś z podwórza rozlegał się wrzaskliwy
4630     4, 41|              przy nim i jął wyskakiwać z radości, kopnął go w nagłym
4631     4, 41|              nagłym gniewie i zawrócił z powrotem na wieś. Dopadł
4632     4, 41|        proboszcz w białym obleczeniu i z gołą głową, tak pogrążony
4633     4, 41|            jeno rozglądał się a prawił z cicha:~- No żrej jeden drugi,
4634     4, 41|       koniczyny!~I znowu chodził tam i z nawrotem, pacierze mówił
4635     4, 41|               patrzy w niego, słucha i z coraz większą niespokojnością
4636     4, 41|               na Jagusię.~Przeszło tak z parę dobrych pacierzów,
4637     4, 41|             Szkodniki paskudne! To ani z oczów spuścić, zaraz w cudze
4638     4, 41|           uniesłszy ubieru wypędzał je z pośpiechem.~- Boryna! Jak
4639     4, 41|                  wołał rozpoznawszy go z bliska.~- Dyć szukam dobrodzieja,
4640     4, 41|                rady nie mogę sobie dać z nimi. Patrz, jak się Kłębowi
4641     4, 41|           wysypało koniczyny, jak bór! Z mojego nasienia... Za to
4642     4, 41|              przysiadł wpodle i zaczął z wolna rozpowiadać, z czym
4643     4, 41|            zaczął z wolna rozpowiadać, z czym był przyszedł. Proboszcz
4644     4, 41|               w Ameryce ludzie żyją, i z kryminału też wracają. Ale
4645     4, 41|        wszystko!- szeptał bezradnie.~- Z duszy serca rad bym ci pomógł,
4646     4, 41|              turbacjami, że wyszedłszy z księżego podwórza dopiero
4647     4, 41|               co? ~- A ja ostałam jeno z trupem a ze zgryzotami! -
4648     4, 41|            zgryzotami! - Zatrzęsła się z zimna.~- I ani ci w głowie
4649     4, 41|                Przez ciebie wygnała me z chałupy ta flądra, to świńskie
4650     4, 41|             niewoliłem, byś się tłukła z każdym, kto jeno chciał,
4651     4, 41|          cichoj, dzieciątko! - szeptał z tkliwością.~- I taka krzywda
4652     4, 41|              ciszej przywierając doń i z taką dufnością uwiesiła
4653     4, 41|                do czego idzie i co się z nią wyrabia. Dopiero kiej
4654     4, 41|                prosić lękliwie, prawie z płaczem:~- Puść me, Jantoś!
4655     4, 41|               już zipiąc.~Aż świat się z nią zakręcił i poleciała
4656     4, 41|           uschnięta drzewina ożeni się z pierunem i buchnie w niebo
4657     4, 41|              jak kiedyś: odwracała się z niechęcią.~Na darmo szeptał
4658     4, 41|                w popiół, bo ozwała się z przytajoną złością:~- Aleś
4659     4, 41|              prosić a molestować, bych z nim jechała we świat, kaj
4660     4, 41|              nagle tej myśle uciekania z nią kiej pijany płota i
4661     4, 41|        wszystkiego do końca i odrzekła z przekąsem: ~- Zniewoliłeś
4662     4, 41|                słuchać i wyrwawszy się z jego rąk szepnęła:~- Ani
4663     4, 41|                 Ani mi się śni uciekać z tobą. Po co? Abo mi to źle
4664     4, 41|               ci pilno, nikto przeciek z chałupy za tobą nie patrzy?~-
4665     4, 41|        wykrztusił.~Ale się nie ruszyła z miejsca; jeszcze stali przy
4666     4, 41|           izbie nie sposób było wyspać z powodu gorąca i much. ~Ale
4667     4, 41|             rozważał se o Jagusi.~- Ni z nią, ni przez niej! A żebyś! -
4668     4, 41|                niej! A żebyś! - zaklął z cicha i wzdychał żałośnie,
4669     4, 41|             żałośnie, i przewracał się z boku na bok, i odrzucał
4670     4, 41|              że skoro mu opowiedziała, z czym to wczoraj przychodził
4671     4, 41|             dnia.~Rozmówił się jeszcze z kowalem i zaraz po śniadaniu
4672     4, 41|           zgodnie robią razem Lipczaki z rzepecką szlachtą i drugimi.~-
4673     4, 41|               przypinając się do pracy z taką zapamiętałością, jakby
4674     4, 41|           sposoby straszył go sprawą i z wolna, ostrożnie, a wielce
4675     4, 41|               Ale i o kryminale myślał z rozpaczą w duszy.~Więc z
4676     4, 41|               z rozpaczą w duszy.~Więc z tego bojowania ze sobą zmizerował
4677     4, 41|                 jako znowu spiknął się z Jagusią; ale co oko miała
4678     4, 41|          schodzą, to się już uspokoiła z tej strony. Cóż z tego,
4679     4, 41|            uspokoiła z tej strony. Cóż z tego, że mu służyła jak
4680     4, 41|               śmielej, wynosząc flachę z komory. ~- I za złodziejami,
4681     4, 41|             nas, gospodarzu!~Napił się z nimi. Przypięli się do jajecznicy,
4682     4, 41|      uroczyście:~- Dawno was wypuścili z turmy, a?~- Niby to pan
4683     4, 41|                przewąchać podniósł się z ławy ze złością: - A ja
4684     4, 41|     poredziwszy nikaj zajrzeć kryjomo, z niczym odeszli.~Ale to zdarzenie
4685     4, 41|           skoro jeno został sam na sam z żoną, zaczął się wyznawać
4686     4, 41|              żoną, zaczął się wyznawać z utrapień.~Słuchała z bijącym
4687     4, 41|          wyznawać z utrapień.~Słuchała z bijącym sercem, uważnie,
4688     4, 41|             nie znasz... nie popuszczę z pazurów. Pan Jezus pomoże,
4689     4, 42|               raz po raz cosik leciało z rąk z przeraźliwym brzękiem,
4690     4, 42|                raz cosik leciało z rąk z przeraźliwym brzękiem, jaże
4691     4, 42|              staw tyla jeno przezierał z nocy, co tym lśnieniem odbijających
4692     4, 42|         opłotkach jakby ktosik chodził z cichym a nieustającym mamrotem.~-
4693     4, 42|                matki.~Zdrętwiał i stał z zapartym oddechem, nie śmiejąc
4694     4, 42|            krzywda! Gryzie!- powtórzył z głęboką uciechą, wychodząc
4695     4, 42|              gubił słowa i spominał se z lubością, jako już idzie
4696     4, 42|               myślał hardo, radośnie i z niezmierną zapamiętałością
4697     4, 42|              całych jeszcze we mgłach, z których jeno kościelna wieża
4698     4, 42|                wzgórkach, a kaj niekaj z trudem wynosiła się pokręcona
4699     4, 42|         nawtykanymi gałęziami.~Chodził z wolna i w takiej cichej
4700     4, 42|               się przeróżne głosy wraz z leciuśkim wiaterkiem, któren
4701     4, 42|              gnieść się na kupie! Bruk z waju wyrychtuję kole obory,
4702     4, 42|       lipeckimi kominami podnosiły się z wolna modrawe słupy dymów.~-
4703     4, 42|              wymierzony plac przyszedł z pozdrowieniem.~- Ho, ho!
4704     4, 42|               zachodziły i drugie, kto z dobrym słowem, kto na pogwarę,
4705     4, 42|               nasze - prawił pojedając z pośpiechem.~- Juści, to
4706     4, 42|            zawołał radośnie.~- Stanie! Z błota ją pewnie ulepisz
4707     4, 42|             ulepisz kiej jaskółka!~- A z drzewa i gałęzi, i z gliny,
4708     4, 42|                 A z drzewa i gałęzi, i z gliny, i z piasku, i z czego
4709     4, 42|          drzewa i gałęzi, i z gliny, i z piasku, i z czego się jeno
4710     4, 42|               i z gliny, i z piasku, i z czego się jeno da, bele
4711     4, 42|               tylko w niej przetrzymać z jakiś roczek, póki się nie
4712     4, 42|             ochfiarowała dać nam izbę, z dobrego serca.~- Z dobrego
4713     4, 42|               izbę, z dobrego serca.~- Z dobrego serca. A juści,
4714     4, 42|            trosk niemałych.~- Bo jeśli z głodu nie pomrzem, to nas
4715     4, 42|            Płacze jeno a lamenty, samo z nieba nie spadnie, jak się
4716     4, 42|           nierad był pogwarom, to jeno z dala poglądali dziwując
4717     4, 42|                 Jędrzych powoził i już z dala krzyczał wesoło:~-
4718     4, 42|              prosto żywy ogień lał się z nieba i słońce wyżerało
4719     4, 42|             odwieczerzu zwlókł się był z barłogu i przybrawszy się
4720     4, 42|           ździebko poweselić!~I ruszył z Nastusią do karczmy, a za
4721     4, 42|             karczmy, a za nimi Mateusz z Tereską.~Żyd kłaniał mu
4722     4, 42|               i gospodarzem przezywał, z czego Szymek niemało się
4723     4, 42|        karczmie.~Przyszły nawet Boryny z kowalami, ale powiedli się
4724     4, 42|               każdy kulas idą - rzekła z prześmiechem Jagustynka.~-
4725     4, 42|               dał się kobietom wywieść z karczmy i już galancie przetrzeźwiony
4726     4, 42|                przetrzeźwiony siedział z nimi pod chałupą, przylazła
4727     4, 42|              sadzie i nie popuszczając z garści, całował i skamlał:~-
4728     4, 42|             ziarno ślepej kurze, to je z pazurów nie popuszczajta.~
4729     4, 42|              Rozminęła się w opłotkach z Mateuszem, któren, dojrzawszy
4730     4, 42|             Szymek rad przechwalał się z tego, co to już dokonał,
4731     4, 42|             tego, co to już dokonał, i z nagła oniemiał i ślepie
4732     4, 42|               chociaż razem pracowali, z jednych dwojaków jedli,
4733     4, 42|             jednak nijakoś mu się było z nim podufalej stowarzyszać.~-
4734     4, 42|           dziedzicowy gatunek - myślał z głębokim uważaniem i wdzięcznością,
4735     4, 42|                kiedy Mateusz przyszedł z pomocą, a Kłębowy Adam nawiózł
4736     4, 42|                 a Kłębowy Adam nawiózł z boru, co było jeno potrza;
4737     4, 42|            galanta, jaże ją było widać z Lipiec. Mateusz prawie cały
4738     4, 42|            koście i patrzył na chałupę z niespodziewaną uciechą.~-
4739     4, 42|          zaglądał przez okno wciągając z lubością skisły zapach wapna
4740     4, 42|            Dominikowej doniesła któraś z sąsiadek, ale stara udała,
4741     4, 42|                raz po raz wymykała się z chałupy ze sporymi tobołami,
4742     4, 42|                  szepnął trzymając się z daleka, ostrożnie.~- Konie
4743     4, 42|          jedząc, przepijając a gwarząc z cicha, że to nijako było
4744     4, 42|              całował, jaże przekpiwali z niego, a Jambroż rzekł posępnie:~-
4745     4, 42|          pokazała Jagusia, sielnie się z nią stowarzyszał, w oczy
4746     4, 42|        stowarzyszał, w oczy zazierał i z cicha, gorąco cosik prawił,
4747     4, 42|                nie nadchodzą Antkowie, z którymi za nic spotkać się
4748     4, 42|         przyszli, nie było też żadnego z większych gospodarzy, chociaż
4749     4, 42|               prześmiechów.~- Potańcuj z nią, użyj se choć tyla,
4750     4, 42|         zabiegaj kole niej, może ci co z łaski udzieli, ma chłopa,
4751     4, 42|             krótka noc.~Że w mig ostał z obcych jeno Jambroż sączący
4752     4, 42|            upakował na wozie, Nastusię z paradą usadził, matce padł
4753     4, 42|              ten święty pacierz wionął z każdego źdźbła i unosił
4754     4, 42|            Najpierwej przyszła Kłębowa z kokoszką pod pachą i stadem
4755     4, 42|               zaglądała do niej któraś z gospodyń, a nie z próżnymi
4756     4, 42|               któraś z gospodyń, a nie z próżnymi rękami.~- Ludzie
4757     4, 42|              tym Jagustynce wracającej z boru, stara skrzywiła się
4758     4, 43|          nastręczała się skwapnie, gdy z izby rozległ się słaby,
4759     4, 43|               do niej dzieci ni żadnej z przyjaciółek, gdyż Jagustynka,
4760     4, 43|             teraz, skoro ugwarzyła się z Hanką, podetknęła chorej
4761     4, 43|               się do wygniatania maści z czystej gryczanej mąki zarobionej
4762     4, 43|                sen, że niekiedy ktosik z domowych zaglądał do niej
4763     4, 43|              owieczki cisną się dokoła z jakimś żałosnym bekiem,
4764     4, 43|                 Widzisz go, będzie się z Nastusi prześmiewał!~- Prawdę
4765     4, 43|             przychwyci! Juści, że jeno z parobkami będę tańcowała! -
4766     4, 43|               rozdzierany i wyrwał się z rąk, skoczył do sieni w
4767     4, 43|                pognał, a za nimi Witek z krzykiem niemałym, z czego
4768     4, 43|             Witek z krzykiem niemałym, z czego uczynił się taki harmider,
4769     4, 43|                 jaże Hanka przyleciała z podwórza, zaś Józka śmiała
4770     4, 43|           żałośnie piukające, że stare z krzykiem wdzierały się do
4771     4, 43|           sadach nie można było wyspać z gorąca, prosto klęska waliła
4772     4, 43|                że bydło głodne wracało z paśników i ryczało w oborach,
4773     4, 43|                niedojrzały owoc opadał z drzew, studnie wysychały,
4774     4, 43|          rozpaczy złożył się na wotywę z wystawieniem, na którą zebrała
4775     4, 43|               grady.~Burza trwała może z godzinę, aż zboża się pokładły
4776     4, 43|          grudzi, i nowy deszcz lał jak z cebra.~Z trwogą wyzierano
4777     4, 43|                deszcz lał jak z cebra.~Z trwogą wyzierano na świat,
4778     4, 43|              deszcz coraz drobniejszy, z jakiejś ostatniej chmury
4779     4, 43|             zwalonych szczap, to Antek z Mateuszem i drugie bronili
4780     4, 43|               wójtowa skoczyła do niej z pazurami, ledwie Antek zdążył
4781     4, 43|               dmij, odbiję ja ci swoje z precentem.~Ale nikto jej
4782     4, 43|         niespodzianie na Jagusię, szła z koszykiem i motyczką, pozdrowił
4783     4, 43|                leżała se tak dobrzejąc z wolna i prawie samiutka
4784     4, 43|   rozpowiedziała jedno i to samo: jako z pewnością zamrze we żniwa
4785     4, 43|     gospodarsku; a głównie przestawała z Łapą nieodstępnie warującym
4786     4, 43|               nieodstępnie warującym i z boćkiem, któren przychodził
4787     4, 43|              przychodził na wołanie, i z ptakami, co się były zlatywały
4788     4, 43|                przy krowie chlipającej z cebratki, Szymon stawiał
4789     4, 43|              Co, nie śliczna? - mówiła z pychą Nastusia.~- Sielna
4790     4, 43|                 Sielna krowa, musi być z dworskich, kiedy kupiliśta?~-
4791     4, 43|             jakaś podeszła wytrzeć się z błota. Przyłożyłam się i
4792     4, 43|                tu znowu cosik porykuje z cicha. Wychodzę, patrzę,
4793     4, 43|             ulżyć, bo już mleko gubiła z cycków. Przeszedł wieczór,
4794     4, 43|   pobłogosławił.~- Juści, krowy pewnie z nieba spadają, nawet głupi
4795     4, 43|         spotkacie pana Jacka - powieda z prześmiechem - to mu za
4796     4, 43|                coraz głośniej.~- Widno z tego, co wam Pan Jezus błogosławi! -
4797     4, 43|              westchnęła Jagusia, jakby z cichym żalem, przyglądając
4798     4, 43|              ma na świecie - wyznawała z gorącością Nastusia.~- Pewnie -
4799     4, 43|              po Macieju.~- Będzie tego z półwłóczek, no! Wiedzie
4800     4, 43|                A niech im Pan Jezus da z dziesięć razy szczodrzej,
4801     4, 43|                to jeszczek, ale będzie z niego pociecha, bo idzie
4802     4, 43|               niego pociecha, bo idzie z plennego gatunku.~- Cudeńka
4803     4, 43|          chałupę i Jagusia wysupławszy z chusteczki dziesięć rubli
4804     4, 43|           wybuchnął Szymek tak nagle i z taką zapamiętałością, że
4805     4, 43|               do siostry, ale zawrócił z nią i uważnie słuchał rozpowiadania
4806     4, 43|               i zgryzota.~- To poślesz z wódką do inszej.~- Ja nie
4807     4, 43|              wódką do inszej.~- Ja nie z takich, upatrzyłem se jedną,
4808     4, 43|                każda jednako pachnie i z każdą rad by przyjść do
4809     4, 43|              bronił się, a jeno zaczął z innej beczki.~- Wiesz, Jaguś,
4810     4, 43|            jeno pory, żeby do cię słać z wódką.~- Niech se sami wychlają,
4811     4, 43|            pódę za żadnego! - wyrzekła z mocą, jaże się zastanowił,
4812     4, 43|            Jasio...~Westchnęła ciężko, z lubością oddając się spominkom
4813     4, 43|            mogąc się dogadać, zawrócił z powrotem do siostry.~Ona
4814     4, 43|         namiętnie wójt.~Wyrwała mu się z pazurów rozzłoszczona.~-
4815     4, 43|             spragniona o nim wieści, a z jakąś cichą nadzieją usłyszenia
4816     4, 43|      wyciągając ręce, łzy pociekły jej z oczów i tak się w niej rozśpiewała
4817     4, 43|             wieczór, kiej się znalazła z powrotem, w oknach było
4818     4, 43|               na darmo się przewracała z boku na bok, więc skoro
4819     4, 43|               i niekiej spadała któraś z taką chyżością i tak gdzieś
4820     4, 43|               umiłowane ręce, a czasem z pól podnosił się upalny,
4821     4, 43|               wszyscy, którzy trzymali z Antkiem i Grzelą:~- Rocho,
4822     4, 43|           potem Grzela nauczał każdego z osobna, co ma powiedzieć
4823     4, 43|            świt szarzejący nad ziemią, z lękiem a radością dając
4824     4, 44|         wczorajszej ulewie, toczył się z wolna jakiś zapóźniony wóz
4825     4, 44|            jeno ze strachu - ozwał się z kupy jakiś głos.~- Ruchajta
4826     4, 44|            bójcie - zaśmiał się któryś z rzepeckich.~- A któren jeszcze
4827     4, 44|              trochę wywoływał któregoś z gospodarzy, z cicha przypominając
4828     4, 44|       wywoływał któregoś z gospodarzy, z cicha przypominając zaległe
4829     4, 44|              do najbliższego jarmarku.~Z pisarza chytra była sztuka
4830     4, 44|              komu bakę w oczy świecił, z kim był za pan brat, a od
4831     4, 44|             stronę i radził im niby to z przyjacielstwa:~- A uchwalcie
4832     4, 44|               wam jeszcze popsuć zgodę z dziedzicem o las - przestrzegał
4833     4, 44|                  Jakże to, zgodę robim z dobrej woli! - zdumiał się
4834     4, 44|                 ale nie wiecie to: pan z panem zna się, a chłopu
4835     4, 44|            wywoływał ludzi, a coraz to z drugich wsi, każdego strasząc
4836     4, 44|               łacno rozeznał, które są z Lipiec, które z Modlicy,
4837     4, 44|               które są z Lipiec, które z Modlicy, a które z Przyłęka
4838     4, 44|               które z Modlicy, a które z Przyłęka lub z Rzepek, bo
4839     4, 44|                 a które z Przyłęka lub z Rzepek, bo każda wieś znaczyła
4840     4, 44|               się mieszać, przechodzić z kupy do kupy i stowarzyszać
4841     4, 44|         rzepecka szlachta trzymała się z osobna, zadzierzyście a
4842     4, 44|          biedota była taka, że jak się z nich prześmiewali, trzech
4843     4, 44|          drzewami stali kupami gwarząc z cicha i deliberując nad
4844     4, 44|             był wójt, młynarz, a nieco z dala kręcił się kowal pilnie
4845     4, 44|                drzewami Mateusz prawił z przekpinkami, jaże ośmiał
4846     4, 44|           przemawiał tak mądrze jakoby z otwartej książki czytał,
4847     4, 44|              naczelnika ni tych, które z urzędami zawdy trzymają,
4848     4, 44|              najgłupszy rozumiał, jako z nowej szkoły tyla jeno będzie
4849     4, 44|        ogarniał gromadę, przestępowali z nogi na nogę, jęli chrząkać
4850     4, 44|               naczelnikowi a zadzierać z urzędami.~Jeden oglądał
4851     4, 44|            drugiego, każden się głowił z osobna, zaś wszystkie obzierali
4852     4, 44|                młynarz i co najpierwsi z drugich wsi trzymali się
4853     4, 44|                na uboczu, stojąc jakby z rozmysłem na oczach strażników
4854     4, 44|                 Podszedł do nich Antek z przełożeniem, ale młynarz
4855     4, 44|                a do pisarza zachodził, z młynarzem pogadywał; Grzelę
4856     4, 44|          któryś, ale na to rzekł kowal z chytrym prześmiechem:~-
4857     4, 44|           Juści, kto mu każe zadzierać z naczelnikiem, a przecież
4858     4, 44|             Mądrala!~- Ale ty, Michał, z nami trzymasz, co? - przytarł
4859     4, 44|           postawią? - ozwał się któryś z kupy.~- Głupiś! Sami wezmą,
4860     4, 44|                 Sami wezmą, a nie dasz z dobrej woli, to ci ostatnią
4861     4, 44|                opór! Rozumiesz! To nie z dziedzicem sprawa - zwrócił
4862     4, 44|             zwrócił się do Lipczaków - z naczelnikiem nie ma żartów.
4863     4, 44|               wystąpił jakiś gospodarz z Przyłęka i powiedział głośno:~-
4864     4, 44|          powiedział głośno:~- Bo Rocho z panami trzyma i latego podjudza
4865     4, 44|               wolę nam dadzą, i gronta z lasami, i wszystko! Obiecywały,
4866     4, 44|                   Świnia też pokwikuje z kuntentności, a chwali se
4867     4, 44|       powolności!~- Rychtyk i wiechcie z butów tak samo by nauczały!~-
4868     4, 44|          jeszcze co wleci! - krzyczeli z prześmiechem, gdyż całe
4869     4, 44|                 Jedzie! Już na skręcie z Przyłęku!~Gromada jęła się
4870     4, 44|         ustawili stół nakryty zielono, z krzyżem w pośrodku. Rudy,
4871     4, 44|             jaże się kałduny zatrzęsły z uciechy, gdy naraz wójt
4872     4, 44|                zaległo milczenie, wójt z pisarzem przypadli wysadzać
4873     4, 44|         pisarzem przypadli wysadzać go z powozu, a strażnicy stanęli
4874     4, 44|                się wysadzić i rozebrać z białego obleczenia i odwróciwszy
4875     4, 44|                się nie pokazywał, jeno z pisarzowych pokojów roznosiły
4876     4, 44|             ślinkę łyka! - pogadywali.~Z aresztu, stojącego w rząd
4877     4, 44|              aresztu, stojącego w rząd z kancelarią, wyrwał się żałosny
4878     4, 44|               Jaki to zuchwały, uciekł z kozy i jeszczek ogon zadarł
4879     4, 44|            ludzi przypominając każdemu z osobna, jak ma głosować. ~-
4880     4, 44|           nawoływać, a wójt przyleciał z krzykiem:~- Naczelnik wychodzi!
4881     4, 44|         zestrachane gwarem porwały się z dachu krążąc roztrzepotaną
4882     4, 44|              się na drzwi, ale wyszedł z nich jeno pisarz z papierem
4883     4, 44|             wyszedł z nich jeno pisarz z papierem w ręku i wcisnął
4884     4, 44|                okulary i zaczął czytać z wolna i wyraźnie.~Czytał
4885     4, 44|              wyraźnie.~Czytał już może z pacierz wśród zupełnej cichości,
4886     4, 44|                długo wywodził, jaki to z tego będzie profit, jakie
4887     4, 44|            bych tylko narodowi przyjść z pomocą, bych go wspierać,
4888     4, 44|           wyliczał, ile potrza na plac z polem, ile na sam budynek
4889     4, 44|            całe utrzymanie szkoły wraz z nauczycielem, i że na to
4890     4, 44|                po dwadzieścia kopiejek z morgi. Umilkł, przetarł
4891     4, 44|              zapłać! - odparli pierwsi z brzega kolebiąc się pod
4892     4, 44|                a pisarzowi jaże spadły z nosa okulary, jeno Grzela
4893     4, 44|                złoty i groszy dziesięć z morgi. Czasy teraz ciężkie
4894     4, 44|             zawołał:~- Przelewamy jeno z pustego w próżne - i upatrzywszy
4895     4, 44|             swoją uchwalim i pół rubla z morgi, a na inszą ni szeląga.~-
4896     4, 44|             wójt, młynarz i gospodarze z drugich wsi przekładali,
4897     4, 44|         słysząc niczego, szeptał cosik z pisarzem, dając się im wygadać
4898     4, 44|               za nimi przed naczelnika z głuchą, rozjuszoną wrzawą,
4899     4, 44|                po raz ktoś wyrywał się z kupy z ozorem: ~- Każde
4900     4, 44|                ktoś wyrywał się z kupy z ozorem: ~- Każde stworzenie
4901     4, 44|                Naczelnik pogadał cosik z pisarzem, a ten pokrótce
4902     4, 44|           gminnym.~Antek poczerwieniał z gniewu, lecz nim się zebrał
4903     4, 44|               gromadzie zagotowało się z nagła kieby w tym kotle,
4904     4, 44|            rozumiejąc, że skoro każden z osobna pójdzie głosować;
4905     4, 44|                 Juści, co nikto i pary z gęby nie puścił, stali kiej
4906     4, 44|           jakiś w milczeniu, aż któryś z Grzelowych rzekł:~- Jagniątko,
4907     4, 44|             nie la siebie.~Jakiś chłop z Przyłęka podszedł skarżąc
4908     4, 44|               przed Grzelą:~- Chciałem z wami, ale jak me prześwidrował
4909     4, 45|             najpowolniej, zrównali się z nim pokrótce.~- Kajże to
4910     4, 45|            jedną stronę, co?~- Rad bym z duszy, ale widzi mi się,
4911     4, 45|         jeszcze za blisko, więc ruszył z nimi trzymając się kole
4912     4, 45|               i pilnie bacząc, bych go z nagła nie obskoczyli.~Zmiarkował
4913     4, 45|            starszy i dalejże pogadywać z przyjacielstwa i srodze
4914     4, 45|              takich panów - przekpiwał z rozmysłem, jaże młodszy,
4915     4, 45|             przeprowadzały ich wiernie z niemałym jazgotem i docieraniem.~
4916     4, 45|       zaczepnie:~- Prawdę powiem, a to z waszej służby tyla jeno
4917     4, 45|          ostatniej chałupy, rzucił się z nagła na Antka i krzyknął
4918     4, 45|                to od śmiechu, zawrócił z powrotem, ale uszedłszy
4919     4, 45|           żartem wykręca, pogadam i ja z tobą, niech no cię jeno
4920     4, 45|                mruczał bacząc, póki mu z oczów nie zeszli.~- Tamten
4921     4, 45|     rozchodziło się senne nukanie żab, z gąszczów trzęsły się cichuśkie
4922     4, 45|               pociągało niekiedy jakby z wywartego pieca.~Antek wytchnąwszy
4923     4, 45|      niedalekim, ale skoro się wysunął z cieniów na drogę zatopioną
4924     4, 45|            zniechęcenie.~- I poradź co z takiemi! Bele strażnika
4925     4, 45|                juchy, barany! - myślał z politowaniem i złością. -
4926     4, 45|            piskorz i każden ledwie już z biedy zipie, to gdzie im
4927     4, 45|                a tyla mu jeno przyszło z tych rozważań i turbacji,
4928     4, 45|         pijawka, pchając ją przed sobą z niezmiernym wysiłkiem, gdyż
4929     4, 45|              jeszcze kosz jaj i klatka z kurczętami, zaś w dodatku
4930     4, 45|                 i rzucał się na taczkę z krzykiem rozpaczy, pchał
4931     4, 45|               żyto już spadło - zaczął z innej beczki.~- A jak nie
4932     4, 45|        jęczmiona przepadły.~Pogadywali z wolna o tym i owym, aż zeszło
4933     4, 45|              naczelnik zrobił kontrakt z jednym majstrem na postawienie
4934     4, 45|               musi być. Gospodarz żyje z tej ziemie, kupiec z handlu,
4935     4, 45|              żyje z tej ziemie, kupiec z handlu, dziedzic z folwarku;
4936     4, 45|              kupiec z handlu, dziedzic z folwarku; ksiądz z parafii,
4937     4, 45|            dziedzic z folwarku; ksiądz z parafii, a urzędnik ze wszystkich.
4938     4, 45|               smukła drzewina, wyrwana z korzeniami zalegała w poprzek
4939     4, 45|          tydzień trza będzie wychodzić z kosą.~- Na Modlickiem kładą
4940     4, 45|            Rzekłem, przeciek nie robię z gęby cholewy.~- A żeście
4941     4, 45|                 A żeście się to ważyli z tym wystąpić przy naczelniku,
4942     4, 45|           ciągnął tak samo.~- A wespół z panowym stryjaszkiem, jak
4943     4, 45|                naród nauczają.~Wtrącił z naciskiem, patrząc mu bystro
4944     4, 45|                o czym innym, ale Antek z rozmysłem wracał do tej
4945     4, 45|            widzę, w kryminale - rzucił z przekąsem, aż Antek poczerwieniał,
4946     4, 45|            potrza chłopskiej łaski, to z każdym się bratał. Ścierwo!
4947     4, 45|               na drodze.~Już wychodził z lasu na topolową, gdy naraz
4948     4, 45|             boru stał Jasio organistów z Jagusią.~Przetarł oczy,
4949     4, 45|               jednego słowa.~- Wracała z boru, on jechał i spotkali
4950     4, 45|              uspokoił się odetchnąwszy z niezmierną ulgą, nie poredził
4951     4, 45|             piersiami podawała króbkę, z której Jasio wybierał jagody,
4952     4, 45|                kiej dzieciak - szepnął z politowaniem i wartko ruszył
4953     4, 45|               na kołek, szczęściem, co z Jasiem nic nie wskóra -
4954     4, 45|         organiścinę siedzącą nad rowem z pończochą w ręku, najmłodszy
4955     4, 45|              Aż tutaj pani zawędrowała z gęsiami? - przystanął obcierając
4956     4, 45|            figurą, zaś on rozmawiał se z jakąś kobietą.~- Pewnie
4957     4, 45|               rozeznałem, bo zeszli mi z oczów kajś w zagaje... pewnikiem
4958     4, 45|            głowie, Jasio zadawałby się z taką...~- Taka dobra jak
4959     4, 45|               dotknięta - Jasio miałby z taką dziewą... prawie już
4960     4, 45|          Zdrowaś, już Jasio ściskał ją z całej mocy i skamlał serdecznie:~-
4961     4, 45|            brata, któren jaże piszczał z radości.~- Nie bój się,
4962     4, 45|               w lesie Jagusię, wracała z jagód i trochę mi usypała... -
4963     4, 45|             wcale nie było! - wyrzekła z naciskiem, spuszczając oczy
4964     4, 45|         młynarzom zachciało się zrobić z niego doktora! A tak się
4965     4, 45|             pociechę! - aż się trzęsła z jakiejś mściwej radości.~-
4966     4, 45|          proboszcz się teraz sam godzi z chłopami o śluby i pogrzeby,
4967     4, 45|             rzeczy! powiada, że ojciec z ludzi zdzierał! Jaki mi
4968     4, 45|           zdzierał! Jaki mi dobrodziej z cudzej kieszeni.~- A bo
4969     4, 45|                ksiądz idzie do chorego z Panem Jezusem.~- Prędzej
4970     4, 45|             zamierzając opaść na który z domów, że już dzieci pierzchały
4971     4, 45|              jeno Jasiu stał spokojnie z zadartą głową, rój zakręcił
4972     4, 45|            zadartą głową, rój zakręcił z nagła tuż nad nim i poszedł
4973     4, 45|             się w cwał za nimi, dopadł z bliska i tak je skropił,
4974     4, 45|              przydzwaniał, Jasio dymił z trybularza niby z komina,
4975     4, 45|                dymił z trybularza niby z komina, zaś ksiądz piął
4976     4, 45|             ciąć! - ostrzegał schodząc z drabiny, otoczony całą chmarą
4977     4, 45|                chmarą wirującą nad nim z brzękiem i szumem, a zeszedłszy
4978     4, 45|              żeś przyjechał, będę miał z kim odmawiać brewiarz! Ale
4979     4, 45|           pstro i dalejże wybierać się z motyką na słońce... A powiedziano:
4980     4, 45|                 a co zakazane, obchodź z daleka. Pokorne cielę dwie
4981     4, 45|           fotel, ale gdy Jasio powstał z krzesła, otworzył oczy i
4982     4, 45|             siebie i nie spoufalaj się ż chłopami, bo kto się zada
4983     4, 45|              chłopami, bo kto się zada z plewami, tego świnie zjedzą!
4984     4, 45|         jeździł na oklep i zadawał się z pastuchami!~Strasznie chciało
4985     4, 45|                   Józef Wachnik wrócił z kancelarii trochę pijany
4986     4, 45|                łańcuchów nie pozrywały z radości, sypnął ziarna gołębiom,
4987     4, 45|     rozkochanymi spojrzeniami szeptała z pobłażliwym uśmiechem:~-
4988     4, 45|            kościoła.~Proboszcz wyszedł z wotywą, poprzedzał go Jasio
4989     4, 45|             przebieraną, hukliwą nutą, z chóru podniósł się grubachny
4990     4, 45|       dostrzegł Jagusię klęczącą nieco z boku i co podniósł głowę,
4991     4, 45|              Któż taki? kto? - zajrzał z bliska w jej otwarte, a
4992     4, 45|      przychodzą... A kiedyś - szeptała z uśmiechem nieopowiedzianego
4993     4, 45|               Pierwszy raz w życiu tak z bliska zajrzał w człowieczą,
4994     4, 45|            modlitwa sama się już rwała z warg roztrzęsionych.~Stara
4995     4, 45|                tam pierwszy stoczy się z brzega.~Zaśby ta komu przyszło
4996     4, 45|              Zaśby ta komu przyszło co z tego.~Więc i Jasio prędko
4997     4, 45|               zrębu; postał nad stawem z Płoszkową bielącą płótno;
4998     4, 45|       przyjacielsko i patrząc na niego z niemałą dumą: boć lipeckie
4999     4, 45|          tłumaczyła i bardzo ucieszona z jego odwiedzin, zawołała
5000     4, 45|               patrząc za nim, póki jej z oczów nie zginął.~Niewypowiedzianie