Tom, Rozdzial

5001     4, 45|              zwisłymi od jabłek; stała z przywartymi powiekami, z
5002     4, 45|               z przywartymi powiekami, z uśmiechem zatajonym w kątach
5003     4, 45|                A może przysłali do was z wódką? - zapiszczała któraś
5004     4, 45|            wódką? - zapiszczała któraś z dziewczyn.~- Zaśby ta kto
5005     4, 45|              za nią organiścianki wraz z Jasiem i tak się im wkrótce
5006     4, 45|          wesoło, tak gruchali śmiechem z bele głupstwa i wrzeszczeli,
5007     4, 45|                czy się rankiem zrywała z pościeli, to zawdy jednym
5008     4, 45|          dymach i kolorach, jakie biły z okien, to się jej widziało,
5009     4, 45|                co żywy janioł zestąpił z obrazu i oto płynie ku niej
5010     4, 45|            łzami, co jej same spływały z oczów, kiej ziarna pełne,
5011     4, 45|               a wszystko śpiewało wraz z jej duszą jeden niebosiężny
5012     4, 45|               w onej świętej godzinie! Z Bogiem by się zmagał, śmierci
5013     4, 45|               górnie we gwiazdy patrzy z bliska, nieba zuchwale sięga,
5014     4, 45|             nie wystoisz - szydziła.~- Z kużdego się już prześmiewa!
5015     4, 45|           niekaj o zmierzchu pogadywać z Dominikową a patrzeć za
5016     4, 45|                spominać, co wyprawiała z chłopami.~- Wynosi się nad
5017     4, 45|                że nieraz kiej zasiadał z bliska i kiej poczuła na
5018     4, 45|      spojrzenie, to dziw nie omdlewała z lubości, oblewał ją war,
5019     4, 45|          szkołach się uczy przyrzuciła z dumą, wdając się w szeroką
5020     4, 45|      wysłuchiwała zawdy tych opowiadań z jednaką żarliwością, lecz
5021     4, 45|            lecz skoro Jasio ruszył się z domu, i ona śpieszyła się
5022     4, 45|                lubiała naglądać za nim z daleka i nieraz przyczajona
5023     4, 45|               patrzała w niego długo i z taką tkliwością, że nie
5024     4, 45|               Dominikowa czuła, że się z nią wyrabia cosik dziwnego,
5025     4, 45|               Powiem ci, Jaguś, że kto z Bogiem, z tym Bóg! - powtarzała
5026     4, 45|                Jaguś, że kto z Bogiem, z tym Bóg! - powtarzała z
5027     4, 45|                z tym Bóg! - powtarzała z dobrością.~Jagusia jeno
5028     4, 45|         siedział pod kopcem granicznym z książką w ręku, nie mogła
5029     4, 45|                mruknął, nie bardzo rad z towarzystwa, wlepił oczy
5030     4, 45|                wlepił oczy w książkę i z wolna idąc czytał se półgłosem.~-
5031     4, 45|            całą duszą, nie spuszczając z niego oczów.~- Jakże się
5032     4, 45|           Sczerwieniła się i uciekając z oczami bąknęła wstydliwie:~-
5033     4, 45|              panience, co siedziała se z dziećmi na ogrodzie... A
5034     4, 45|                 jakby je kto wypominał z ambony, że nieraz chciało
5035     4, 45|          przeciek Rocho czytał o tym i z drukowanego.~- Głupstwa
5036     4, 45|           Zaśby ta pacierze! Czytał mi z książki takie historie,
5037     4, 45|             Juści, miejsce sposobne... z dala od ludzkich oczów...
5038     4, 46|            płotów, ludzie już ściągali z pól, chociaż słońce było
5039     4, 46|                matka siedziała w progu z kądzielą, a przy niej parę
5040     4, 46|               przelewki. Ho, ho, wyjdą z tego historie, wyjdą...~-
5041     4, 46|                Pewnie, ale nic dobrego z tego nie wyjdzie, obaczycie,
5042     4, 46|          powyciągały szyje nasłuchując z chciwością.~- A to będą
5043     4, 46|                tylko Dominikowa rzekła z przekąsem:~- Cięgiem się
5044     4, 46|            trzymają psie figle.~- A bo z igły robita widły! Wszystkie
5045     4, 46|                   Cichojta! Ano Grzela z wójtem lecą na plebanię.~
5046     4, 46|               nie postało! - odetchnął z ulgą, lecz srodze zatroskany
5047     4, 46|                to co drugiego, może to z wójtem sprawa - wtrącił
5048     4, 46|          odburknął Antek dźwigając się z ławy.~Urzędnik wraz z żandarmami
5049     4, 46|              się z ławy.~Urzędnik wraz z żandarmami wszedł do chałupy,
5050     4, 46|              Na drodze zebrało się już z pół wsi, przyglądając się
5051     4, 46|              Hanka siedziała pod oknem z dzieckiem przy piersi.~Juści,
5052     4, 46|                  tłumaczył wójt.~- Kto z was umie czytać?~- A żadne,
5053     4, 46|              Urzędnik zajrzał mu jakoś z bliska w twarz i rzekł z
5054     4, 46|               z bliska w twarz i rzekł z naciskiem:~- A wyda się,
5055     4, 46|         zapchały się stadami pędzonymi z pastwisk, gdy odjechali
5056     4, 46|             pokrótce przyleciał Grzela z Mateuszem i żeby cosik pewnego
5057     4, 46|             krowy i Pietrek przyjechał z boru, kiej dopiero wyszli;
5058     4, 46|            rychtować brykę, zaś Grzela z Mateuszem, la zamydlenia
5059     4, 46|              swojego, i jął się żegnać z kobietami. Hanka padła mu
5060     4, 46|         rzewliwym płaczem.~- Zostańcie z Bogiem, może się jeszcze
5061     4, 46|          pociągniemy...~- A dobrze, bo z Grzelą mam jeszcze dużo
5062     4, 46|        ziemniaków, pogadał cosik długo z Witkiem na stronie i rzekł
5063     4, 46|               dorwał się koni i ruszył z kopyta tak ostro, jaże Antek
5064     4, 46|             pogadał jeszcze na stronie z Dominikową i zarzuciwszy
5065     4, 46|             sad na pola.~Szli miedzami z wolna, ostrożnie i w milczeniu.~
5066     4, 46|                głowę.~- A cóż to złego z nim wyrabiam, co?~Jął wywodzić
5067     4, 46|               toboł i przysiadła nieco z boku, pod krzyżem, w głębokim
5068     4, 46|                   Tak, ale każdy sieje z wiarą, że w dwójnasób mu
5069     4, 46|          Pański. Siedział pod krzyżem, z którego ciężko obwisły Chrystus
5070     4, 46|          kruszynam tylko, jedno źdźbło z bujnego pola, wezmą mię
5071     4, 46|               się ich tysiące, przyjdą z miast, przyjdą z chałup,
5072     4, 46|               przyjdą z miast, przyjdą z chałup, przyjdą ze dworów
5073     4, 46|               te kamienie, aż póki się z nich nie wyniesie ów święty,
5074     4, 46|              przezwycięży, bo wyrośnie z ochfiarnej krwie i miłowania...~
5075     4, 46|       niespodziane rzeczy, że słuchali z zapartym tchem, z trwogą
5076     4, 46|             słuchali z zapartym tchem, z trwogą i radością zarazem,
5077     4, 46|            przyjmując każde jego słowo z dreszczem wiary serdecznej,
5078     4, 46|                pola, bór cosik zagadał z cicha i trwożnie zachrzęściły
5079     4, 46|                 Dziw się nie popłakali z żalu, on zaś przyklęknął,
5080     4, 46|              Do wsi wracał tylko Antek z Jagusią, tamci zaś przepadli
5081     4, 46|              chwili.~- Czy to ja latam z nowinami po chałupach! -
5082     4, 46|             milczenie, więc jeno rzekł z przekąsem:~- Tak lecisz,
5083     4, 46|                i łzy potrzęsły się jej z oczów rzęsistymi, palącymi
5084     4, 47|               i sposobieniu zapasów, a z tego wszystkiego zrobiło
5085     4, 47|               że przy tym zjechało się z drugich wsi sporo narodu,
5086     4, 47|            jakoś kwękająca, spłakana i z obwiązaną twarzą, wzruszała
5087     4, 47|        przyszła bez pieniędzy.~- Tomek z nim trzyma za jedno, to
5088     4, 47|         wyzywająco:~- Juści, co trzyma z księdzem i trzymał będzie,
5089     4, 47|                Ale kowalowa ozwała się z prześmiechem:~- To wam jeno
5090     4, 47|                postawi. Co ino poszedł z Mateuszem do boru wybierać
5091     4, 47|              dzień i nie wiada, co się z nim wyrabia.~- Przeciek
5092     4, 47|            Hanka.~- A idzie moja Jewka z Maciusiem. Latoś mało wiela
5093     4, 47|             lżejsze szmaty.~- Ale pono z drugich wsi to sporo się
5094     4, 47|                przed godziną przyszedł z wojska Jasiek!~- Tereski
5095     4, 47|             się nie odzywał, zaś Hanka z Kłębową szczerze ubolewając
5096     4, 47|          kobieta nie żywy człowiek, to z drewna wystrugana czy co?
5097     4, 47|         kreminału!~Antek roześmiał się z jej zapalczywości, skoczyła
5098     4, 47|       zapalczywości, skoczyła ku niemu z wrzaskiem.~- La was to ino
5099     4, 47|            dopiero u Szymków, siedział z Nastusią pod ścianą i cosik
5100     4, 47|            Nastusią pod ścianą i cosik z cicha se redzili, wywołał
5101     4, 47|            nietrudno wybrać.~- Już mam z dawien dawna cosik upatrzonego -
5102     4, 47|                 pytał ostrożnie.~- Cóż z tego, kiej nie odpisała
5103     4, 47|            lata pono kiej suka - dodał z rozmysłem.~- Widziałeś to? -
5104     4, 47|                to? - rozczerwienił się z gniewu.~- Na prześpiegi
5105     4, 47|                 jak się schodzi w boru z Jasiem, to po miedzach...~-
5106     4, 47|         wystraszą i przestaną! - mówił z wolna, zatargała nim nagła,
5107     4, 47|             myśle, że Mateusz może się z nią ożenić, kąsały go kieby
5108     4, 47|          prześmiechem :~- A któren się z nią ożeni, sporo szwagrów
5109     4, 47|            pomyślał:~- Musi go trzymać z daleka, to się na nią źli
5110     4, 47|              już stanowczo umyślił się z nią ożenić. Zwolnił kroku
5111     4, 47|              się jej nowych figlów, to z niej rychło wytrzęsę.~W
5112     4, 47|        papierosem na darmo barował się z dygotem trwogi, na darmo
5113     4, 47|          jakieś kroki, a nim rozeznał, z której strony nadchodzą,
5114     4, 47|                cię we wsi... kołowałam z godzinę, ale musiałam iść...
5115     4, 47|              ściana... skoczył do mnie z pięściami...o prawdę pyta...
5116     4, 47|                się zatrząsł i obcierał z twarzy zimny, lodowaty pot.~-
5117     4, 47|           bezradnie.~Zerwała się nagle z dzikim warkotem gniewnego
5118     4, 47|              mój jedyny, o mój wybrany z tysiąca, zabij me, a nie
5119     4, 47|    zawrzeszczała przyskakując do niego z pięściami - idź, i niech
5120     4, 47|                ku niemałemu podziwowi, z wielkim też uważaniem rozpowiadali
5121     4, 47|              kajże się pożywi, jak nie z cudzego - kpili parobcy.~-
5122     4, 47|      przyduszone jęki, rozchodzące się z wywartej na rozcież chałupy.~
5123     4, 47|               niej na ławie, wyjmowała z niej stygnącymi rękami wszystko,
5124     4, 47|            ururkowany nad czołem, wraz z chustą do zawiązania, i
5125     4, 47|              nim, zasypiając co chwila z jakimś leciuśkim pośmiechem.~
5126     4, 47|               lękliwie.~Na drugi dzień z rana przybrali ją, jak przykazała,
5127     4, 47|         poprosiła o księdza.~Przyszedł z Panem Jezusem, przygotował
5128     4, 47|              niej i czytał se po cichu z brewiarza, Kłębowie też
5129     4, 47|        spozierając na Jagatę... Leżała z różańcem w ręku, jeszcze
5130     4, 47|                przytomnie żegnając się z każdym, kto ino zajrzał
5131     4, 47|         paciorek za Jagatę! - szeptała z lubością.~A potem już całe
5132     4, 47|                już kaj niekaj błyskały z brzękiem kosy i kładły się
5133     4, 48|            gorączkowo, wydzierając się z twardych rąk matczynych~-
5134     4, 48|               na te okropne posądzenia z taką szczerością opowiedział
5135     4, 48|                głowie, jaże się porwał z miejsca i zakrzyknął:~-
5136     4, 48|           Matka ci to mówi, rozumiesz? Z palca sobie tego nie wyssałam. ~-
5137     4, 48|        zapowiadam: trzymaj się od niej z daleka, bo jak was gdzie
5138     4, 48|            frycówkę, że mnie popamięta z ruski miesiąc! A i tobie
5139     4, 48|             Toś ty taka! - skarżył się z żałosnym wyrzutem, że gdyby
5140     4, 48|             rzeczy. Rozważał je jednak z coraz większą udręką i już
5141     4, 48|         proboszcz siedział se na ganku z fają w zębach i cosik pilnie
5142     4, 48|               i cosik pilnie pogadywał z Jambrożem, obszedł ich z
5143     4, 48|               z Jambrożem, obszedł ich z dala i spacerując kajś pod
5144     4, 48|              sobie tego nie stworzyła.~Z okien plebanii lały się
5145     4, 48|                na się przyjacielsko, a z ganku roznosił się grubachny
5146     4, 48|             Ale kto to był po południu z krową?~- Któryś z Modlicy.
5147     4, 48|             południu z krową?~- Któryś z Modlicy. Młynarz spotkał
5148     4, 48|              złotych.~- Pochowa się ją z paradą jak gospodynię. A
5149     4, 48|          obrządzi w kościele, a ty idź z ludźmi do żniwa i poganiaj,
5150     4, 48|              gdy naraz posłyszał jakby z pasieki jakieś przyduszone,
5151     4, 48|               ale przystanął i słuchał z zapartym tchem.~- ...byś
5152     4, 48|               ich po głosach i odszedł z uśmiechem, lecz po paru
5153     4, 48|            dawne miejsce i nasłuchiwał z dziwnie bijącym sercem.
5154     4, 48|           drugiej byłeś...~Jasio jakby z nagła ogłuchł i zatrząsł
5155     4, 48|               cichuśko kieby we śpiku, z pasieki zawiały takie miodne
5156     4, 48|               ich w lesie...~Świat się z nim zakręcił i rozciemniało
5157     4, 48|                siedziała przed kominem z kądzielą i przędła śpiewając
5158     4, 48|           kądzielą i przędła śpiewając z cicha: "Wszystkie nasze
5159     4, 48|               wtórowały cieniuśko wraz z Michałem, któren pucował
5160     4, 48|                   Więc to tak? - dumał z coraz większą zgrozą i wraz
5161     4, 48|            coraz większą zgrozą i wraz z jakimś lubym dreszczem -
5162     4, 48|             Jambroż cosik tam mamrotał z książki przy zmarłej, która
5163     4, 48|               niby żywa, że zrywał się z pościeli, przecierał oczy
5164     4, 48|            pogrążony w twardym śnie, a z drugiej izby rozlegało się
5165     4, 48|               się ze wstydu, zeskoczył z łóżka, otworzył okno i przysiadłszy
5166     4, 48|         świtania medytował i kajał się z mimowolnych przewin i pokuszeń.~
5167     4, 48|          przystąpił do niej zeźlony.~- Z czegóż to Marysia tak się
5168     4, 48|                cieszy? - patrzał w nią z wstydliwą ciekawością.~-
5169     4, 48|              Kłębów. Jagata leżała już z całą paradą na środku izby,
5170     4, 48|               twarz miała kieby odlaną z blichowanego wosku, a dziwnie
5171     4, 48|              jałowcowy dym ciągnął się z komina i rozwłóczył po całej
5172     4, 48|             Mateusz jeszcze nie zdążył z trumną...~Zaduch był w izbie
5173     4, 48|                przed progiem oko w oko z Jagusią, szła z matką i
5174     4, 48|              oko w oko z Jagusią, szła z matką i ujrzawszy go przystanęła,
5175     4, 48|            Boga nie pochwalił, dopiero z opłotków obejrzał się na
5176     4, 48|              nie pozwala mi się ruszyć z domu! Przecież to mama zabroniła
5177     4, 48|           zabroniła mi nawet rozmawiać z ludźmi! Przecież... - Mścił
5178     4, 48|                przyodziewy, posiedział z panem Jackiem pasącym na
5179     4, 48|            umarłej tak szlocha, a jeno z ciężkiej udręki zbolałego,
5180     4, 48|      pokrzywdzonego serca.~- Muszę się z nią rozmówić. - Postanowił
5181     4, 48|        rozmówić. - Postanowił wracając z pogrzebu, ale nie mógł się
5182     4, 48|           wydostać na wolę, gdyż zarno z południa zaczęli się zjeżdżać
5183     4, 48|              zjeżdżać do Lipiec ludzie z dalszych wsi, a nawet i
5184     4, 48|                dalszych wsi, a nawet i z drugich parafii na jutrzejszą
5185     4, 48|               solennej wotywie, to się z wolna ściągali napełniając
5186     4, 48|              kaj nieraz siadywali wraz z Jagusią.~Juści, co ani tknął
5187     4, 48|             zatlił się na spąsowiałych z nagła wargach, rozmigotał
5188     4, 48|                zagonie i patrzał w nią z dziwną lubością.~- Bojałam
5189     4, 48|           Kieby pachnący wiater zawiał z łąk i uderzył w niego, jaże
5190     4, 48|            każde słowo nie spuszczając z niego oczów, ale mało wiele
5191     4, 48|            Nieprawda! - przytwierdziła z taką szczerością, że uwierzył
5192     4, 48|               cisnąc się do siebie tak z bliska, że słyszeli bicie
5193     4, 48|            złociste przepaście nieba i z niebem w duszach, i z niebem
5194     4, 48|                i z niebem w duszach, i z niebem w oczach, i jakby
5195     4, 48|           śpiewają jakąś pieśń, co się z nich była sama zrodziła
5196     4, 48|             idą, i po co?~Nagle i kajś z bliska runął im nad głowy
5197     4, 48|           matka stojała tuż przed nimi z groźną i nieprzebłaganą
5198     4, 48|               sobą, dał się bez oporu, z pokorą...~Jagusia szła za
5199     4, 48|            naraz organiścina podniesła z drogi kamień i cisnęła w
5200     4, 48|           chodzi, ale gdy jej zniknęli z oczów, długo się plątała
5201     4, 48|          siedziała na jednym miejscu i z otwartymi oczami śniła na
5202     4, 48|               jawie o Jasiu - że cosik z nim rozmawia, że patrzą
5203     4, 48|         rozmawia, że patrzą na się tak z bliska, jaże ją ogarniały
5204     4, 48|               kółko.~Matka zbudziła ją z tych cudnych zwidzeń, a
5205     4, 48|              to Jasio organistów idzie z kompanią - ozwała się po
5206     4, 48|            posłyszawszy nowinę wypadła z chałupy na pół ubrana.~-
5207     4, 48|           Raźniej będzie nama wędrować z księżykiem i honorniej!
5208     4, 48|        księżykiem i honorniej! Ostajta z Bogiem. - Pożegnała się
5209     4, 48|                tym coś jest! Już on ta z dobrej woli nie idzie, nie...~
5210     4, 48|             była na dłuższe wywody, bo z pół wsi zebrało się w kościele
5211     4, 48|        kościele i ksiądz już wychodził z wotywą, odprawianą na intencję
5212     4, 48|                ruszyła w daleką drogę.~Z Lipiec szły: Hanka, Marysia
5213     4, 48|           Marysia Balcerkówna, Kłębowa z córką, Grzela z krzywą gębą,
5214     4, 48|                Kłębowa z córką, Grzela z krzywą gębą, Tereska z mężem,
5215     4, 48|          Grzela z krzywą gębą, Tereska z mężem, które się ochfiarowały
5216     4, 48|                parę komornic, ale wraz z ludźmi z drugich wsi zebrało
5217     4, 48|            komornic, ale wraz z ludźmi z drugich wsi zebrało się
5218     4, 48|       duszących obłokach.~Jagusia szła z matką i z drugimi, była
5219     4, 48|                 Jagusia szła z matką i z drugimi, była strasznie
5220     4, 48|       zmizerowana, trzęsła się w sobie z żałości, a łykając gorzkie,
5221     4, 48|           kieby w to słońce, juści, co z dala, bo organiścina z dziećmi
5222     4, 48|              co z dala, bo organiścina z dziećmi nie opuszczała go
5223     4, 48|           barzej, aż i zginęła całkiem z oczów, a tylko kajś w rozsłonecznionych
5224     4, 48|             boleśnie ślepiący.~Czekała z upragnieniem nocy i cichości,
5225     4, 49|               paśniki, świnie kwiczały z głodu i konie obgryzały
5226     4, 49|           jeszczek ona utykała o kiju, z przewiązanymi oczami, na
5227     4, 49|             przemyślnie, trzymając się z dala.~- Juści, co ten zbój
5228     4, 49|           będzie ustąpić i jakąś zgodę z nim zrobić.~Jednak najbarzej
5229     4, 49|              kolacji, kiej ostała sama z Jagusią, przywarła drzwi
5230     4, 49|     oszczędziła zaraza! - I zapłakała, z zaczerwienionych oczów polały
5231     4, 49|               i przepadł...~- Pojechał z pisarzem do powiatu jeszcze
5232     4, 49|                  Czemu to przepędziłaś z chałupy Mateusza?~- Bo mi
5233     4, 49|            tylko drzewiny szarpały się z wiatrem i młyn turkotał,
5234     4, 49|           Ksiądz do kary to skory, ale z pomocą to się nikomu nie
5235     4, 49|             uwierzyć, i chociaż prawie z każdą godziną ktosik przylatywał
5236     4, 49|             godziną ktosik przylatywał z nową i coraz gorszą przykładką,
5237     4, 49|            uwierzono, gdy kowal wrócił z miasta i wszystko co do
5238     4, 49|              ten pies!~- Nie trzymałem z nim spółki, to i płacił
5239     4, 49|          niejednemu płakać się chciało z markotności.~- Dawno miałem
5240     4, 49|             tera mata bal! - dogadywał z rozmysłem stary Płoszka,
5241     4, 49|           wójta zapłacim po trzy ruble z morgi, ale za takiego przyjaciela
5242     4, 49|      szklankami! Widziałam, jak zwoził z miasta półkoszki przeróżnych
5243     4, 49|              przeróżnych przysmaków. A z czegóż to im brzuchy spęczniały,
5244     4, 49|               spęczniały, przecież nie z postu!~Słuchali rozważnie,
5245     4, 49|        spytajcie się kogo bądź, choćby z Modlicy, a dowiecie się
5246     4, 49|               gotowe już na wszystko i z namowy organiściny pociągnęły
5247     4, 49|           organiścina i zamknąwszy się z nią, cosik ważnego uradziły,
5248     4, 49|              nie wiem o niczym i jutro z rana jadę do Żarnowa na
5249     4, 49|           Kopnął się po niego sołtys i z łóżka musiał ściągać, bo
5250     4, 49|        grzechów. Chodźcież, raz trzeba z tym skończyć.~I poszedł,
5251     4, 49|           skończyć.~I poszedł, chociaż z ciężkim sercem, bo iść musiał.~
5252     4, 49|            było palec wrazić, i wrzało z cicha, gdyż organista stojał
5253     4, 49|          poczciwych! Że omijać ją będą z daleka i żegnać się na jej
5254     4, 49|             byk, jaże mu oczy wyłaziły z rozczerwienionej twarzy.~-
5255     4, 49|              rozpowiadała, jak to było z Jasiem, wójtowa też swoje
5256     4, 49|           szynkwasie chmurny kiej noc, z zaciętymi zębami, pobladły
5257     4, 49|                 W gromadzie żyję, to i z gromadą trzymam! Chceta
5258     4, 49|                studnią.~- Żeby ich mór z takim prawem! To robota
5259     4, 49|           gromadzie?~- Rzekłeś, jakbyś z nimi trzymał - zawarczał
5260     4, 49|               nimi trzymał - zawarczał z groźnym wyrzutem.~- Z nikim
5261     4, 49|        zawarczał z groźnym wyrzutem.~- Z nikim nie trzymam, ale i
5262     4, 49|      zazdroście, że chwiał się w sobie z pojękiem niby drzewo targane
5263     4, 49|          większy i niespokojność rosła z minuty na minutę.~Antek
5264     4, 49|               niechta, a niechta.~Żyta z chrzęstem kłoniły mu się
5265     4, 49|               i suszył twarz spotniałą z męki, oczy prawie nic nie
5266     4, 49|                 choć serce skwierczało z trwogi, choć trząsł się
5267     4, 49|              choć trząsł się i dygotał z niespokoju. - Wszyćko musi
5268     4, 49|              mrocznym tumanem ponosząc z miejsca.~Porwał się na nogi,
5269     4, 49|                 waląc pokos za pokosem z taką zapamiętałością, jaże
5270     4, 49|              potok, wiedła organiścina z wójtową, a za nimi przepychało
5271     4, 49|                za nimi przepychało się z rykiem całe rozjuszone stado.~
5272     4, 49|               i w oczymgnienie zrobili z nim to samo, wreszcie Mateusz
5273     4, 49|              już leżał kajś pod ścianą z rozbitym łbem i nieprzytomny.~
5274     4, 49|               we furtce stojał Jambroż z proboszczowską strzelbą
5275     4, 49|           skoro się wstrzymali, ryknął z całej piersi:~- Kto się
5276     4, 49|            Podnieśli deski woza i wraz z gnojem jak to ścierwo obmierzłe
5277     4, 49|              kamień i grzmotnęła w nią z całej siły - za krzywdę
5278     4, 49|               wyrzuciła!~- Byś zdechła z głodu i pragnienia!~Biły
5279     4, 49|              gruby i rzęsisty.~Pietrek z wozem cosik się zamarudził,
5280     4, 49|      potarganej odzieży, zaszlochana i z trudem macająca kijem drogę,
5281     4, 49|           wielgachnymi kłębami, topole z jakimś szlochaniem i krzykiem
5282     4, 49|              grzmotami przewalając się z hurkotem wskroś całego świata,
5283     4, 49|            kręciły się jeno i szarpały z dzikim poświstem, a kajś
5284     4, 49|               dzikim poświstem, a kajś z wysoka, przez chmury, ciemnicę
5285     4, 49|              człowiekowa. I trwało tak z przerwami do samego wieczora,
5286     4, 49|              wszelaki stwór pławił się z lubością w rzeźwym, pachnącym
5287     4, 49|             wychodzić do żniwa, że ano z każdej chałupy ruszali całą
5288     4, 49|          chałupy ruszali całą gromadą, z każdej chałupy błyskały
5289     4, 49|                błyskały sierpy i kosy, z każdego obejścia wytaczały
5290     4, 49|               wyżej, skwar wzmagał się z godziny na godzinę, ogniste
5291     4, 49|              żyło i mogło się dźwignąć z miejsca, ruszało do żniw,
5292     4, 49|                 nawet pieski rwały się z postronków i ciągnęły od
5293     4, 49|      zapomniane; ziarno się już sypało z kłosów, zboża mdlały od
5294     4, 49|             się tam nawet nie pokazał, z lękliwym smutkiem odwracano
5295     4, 49|                na zagonach mendlami, a z wolna przewozić do Lipiec.~
5296     4, 49|            wieczorami, kiej pościągali z pól, Lipce jaże się trzęsły
5297     4, 49|  najbiedniejszy, hardo podnosił głowę, z dufnością patrzał w jutro
5298     4, 49|                jutro i roił se jakoweś z dawien dawna upragnione
5299     4, 49|                szczęśliwości.~Któregoś z takich żniwnych, złotych
5300     4, 49|         pokręcone kulasy, to wlókł się z wolna i cięgiem pociągał
5301     4, 49|              dziad wziąć nie chciał.~- Z dobrego serca la niej przyniosłem
5302     4, 49|               kulach rzekł:~- Ostańcie z Bogiem, ludzie kochane.~ ~ ~