Tom, Rozdzial

1501     2, 16|              nie bój się... pomówić mi z tobą pilno...wyjdź... -
1502     2, 16|              odsunął się nieznacznie i z wolna wycofał aż na cmentarz.~
1503     2, 16|               słyszał śpiewu, jaki bił z drzwi kościelnych i szedł
1504     2, 17|               samym świtaniu powrócili z kościoła i ledwie w pacierz
1505     2, 17|                krzyknąć, ni się porwać z łóżka; leżała nieruchoma,
1506     2, 17|                ze wspominek, jak gdyby z kądzieli, i omotuje sobą
1507     2, 17|               a zwichrzone... Tak było z Jagną, że chociaż nie zasnęła,
1508     2, 17|         chociaż nie zasnęła, a sczezło z jej pamięci wszystko i jako
1509     2, 17|            przenikliwie, aż każdą nutę z osobna czuła w sobie.:.
1510     2, 17|         przychodziły... spotykania się z nim... całunki... uściski...
1511     2, 17|              za nią, przerażenie wiało z ciemności.~I tak wciąż w
1512     2, 17|           dużym już dniu podniesła się z pościeli, ale czuła się
1513     2, 17|            pościeli, ale czuła się jak z krzyża zdjęta, wszystkie
1514     2, 17|          szeptach Antkowych, co wciąż, z jednaką siłą dzwoniły w
1515     2, 17|              zawsze.....nie wychodziła z chałupy, bała się wychylić
1516     2, 17|             bociek łażący po izbie, że z rozmysłem potrącała go wełniakiem,
1517     2, 17|            potrza, i wesoło pogadywała z chłopakami, bo Szymek, wystrojony
1518     2, 17|               pójdę, do karczmy pójdę, z chłopakami pił będę!- wykrzykiwał
1519     2, 17|              wychodzić stąd, że prawie z płaczem się podniosła i
1520     2, 17|                przyleciała i gziły się z Józką, aż na drodze było
1521     2, 17|           trześnia!~Obstąpili dokoła i z dziwną radością a podziwem
1522     2, 17|               ją sprał i wygonił, pono z młynarzowego przykazu.~-
1523     2, 17|                przykazu.~- Cóż to miał z nią zrobić, w ramki oprawić
1524     2, 17|                  A po cóż się zadawała z Frankiem! - wykrzyknęła
1525     2, 17|              To samo byś zrobiła nawet z Jaśkiem, byś ino wierzyła,
1526     2, 17|           Jambroży powiada, że jeszcze z pacierz, a już by pięty
1527     2, 17|             wsi, tyle bogaczy, a nikto z poratunkiem nie spieszy!~-
1528     2, 17|          studnie nieprzebrane, samo im z nieba leci, że ino rozdawać
1529     2, 17|            żebym każdego, komu potrza, z drogi zbierał, do dom zwoził;
1530     2, 17|               siedzi, dobrze baczę, iż z morga płacili.~Boryna się
1531     2, 17|              za orzydle wziął, wyniósł z młynicy i tak ciepnął o
1532     2, 17|             ozory, to zmilkną!~- Hale, z całym światem zawiedzie
1533     2, 17|   podpowiadacie swoje, a cieszycie się z cudzej biedy.~Jaguś srodze
1534     2, 17|             niechęć, nienawiść prawie. Z przyczajoną a radosną wzgardą
1535     2, 17|               niezguła!~Otrząsnęła się z obrzydzenia i tym usilniej
1536     2, 17|                ci on, mocarz!- myślała z tkliwością. Gdyby się zjawił
1537     2, 17|               nie chciało się włazić i z wierzchu zrucać, choć tak
1538     2, 17|                przy wejściu w kruchcie z Hanką, pochwaliła Boga wstrzymując
1539     2, 17|               jej łzy stanęły w oczach z tego spostponowania i jawnej
1540     2, 17|            chodziła oczami po mrokach, z wolna płynących z okien,
1541     2, 17|             mrokach, z wolna płynących z okien, po obrazach, po skrzeniach
1542     2, 17|           widziało, że święci zstępują z obrazów, że idą ku niej
1543     2, 17|                obrazów, że idą ku niej z uśmiechem przenajsłodszym,
1544     2, 17|              organy, cisza ją zbudziła z tego sennego rozmarzenia,
1545     2, 17|              tego sennego rozmarzenia, z żalem się podniosła i wychodziła
1546     2, 17|             się podniosła i wychodziła z drugimi, ale przed kościołem
1547     2, 17|           kościołem znowu się spotkała z Hanką, która przystanęła
1548     2, 17|            jaki, śnieg prószył, opadał z wolna, bez szelestu migotał
1549     2, 17|                 przyszedł Szymek zaraz z wieczora niby w odwiedziny,
1550     2, 17|          odwiedziny, a głównie, by się z Nastką spotkać, siedzieli
1551     2, 17|             stronie Pietrek przegrywał z cicha na skrzypicy, ale
1552     2, 17|                 Witek też tam siedział z Józką, aż Jagna, którą rozbierało
1553     2, 17|              to się aż na płacz zbiera z tej muzyki!~- Ja to bym
1554     2, 17|                  Możesz i zaraz, pójdę z tobą.~- E... to już jutro
1555     2, 17|              weszła akuratnie kowalowa z dziećmi.~- A gdzież to twój?~-
1556     2, 17|             ino, miarkuję i czekam, co z tego wyjdzie...~Ale na tym
1557     2, 17|               drugich, każdy pogadywał z cicha i leniwie, senność
1558     2, 17|          ogarniała wszystkich bez mała z wczorajszego niewywczasowania,
1559     2, 17|              bez smaku, a ino ten i ów z podziwem spoglądał na Jagusię,
1560     2, 17|             łyżki pokładli, buchała ni z tego, ni z owego śmiechem,
1561     2, 17|        pokładli, buchała ni z tego, ni z owego śmiechem, to znowu
1562     2, 17|               na drugą stronę, ale już z sieni nawracała z powrotem.
1563     2, 17|              ale już z sieni nawracała z powrotem. Była w gorączce
1564     2, 17|               się całą mocą i dygotała z męki, skowyczała w niej
1565     2, 17|                 i prosi... i truchleje z żałości, że nie wyszła...
1566     2, 17|               Hanczynego ojca, Walenty z krzywą gębą i Józek Wachnik...~
1567     2, 17|             Boryna, ale juści, że pary z gęby nie puścił, na pozdrowienia
1568     2, 17|          rzucił, drugi zaś rozważnie i z namysłem odrzekał- tamten
1569     2, 17|          tamten o śniegach prawił, kto z turbacjami wyjeżdżał, kto
1570     2, 17|                mądre dyskursa wiedli i z wolna prowadzili do tego,
1571     2, 17|              wolna prowadzili do tego, z czym przyszli...~Boryna
1572     2, 17|          patrzał, za języki pociągał i z różnych stron zabiegał.~
1573     2, 17|              dowiedzieć, czy trzymacie z nami?...~- Bez was stanowić
1574     2, 17|            kochane, kiej nie miarkuję, z czym przychodzicie?~- A
1575     2, 17|               drzewo.~- Rzną żydowskie z Rudki, nie wiecie to?~-
1576     2, 17|               dochtory!- dodał Walenty z krzywą gębą.~- Skarga tyle
1577     2, 17|             było w Dębicy, baczycie?~- Z dworem to jak z wilkiem,
1578     2, 17|            baczycie?~- Z dworem to jak z wilkiem, niech ino jedną
1579     2, 17|             mówili, dobrze poczuli, że z nimi szczerze nie trzyma.~-
1580     2, 17|                ni co pierwsi nie pójdą z wami! Niech się dwór dowie,
1581     2, 17|               będzie się chciał godzić z osobna..: Głupie!...do ostatniego
1582     2, 17|            Późno to wrócicie? - pytała z przyczajoną w sercu radością.~-
1583     2, 17|         świątecznie, a ona znosiła mur z komory ubrania, wiązała
1584     2, 17|                pomagała we wszystkim i z gorączkową niecierpliwością
1585     2, 17|            słodką męka oblewały... Ale z nagła, niespodziewanie chwycił
1586     2, 17|               zaraz sprzed domu ostro, z kopyta, aż sanie zamietły.~
1587     2, 18|                rano byli u Kozłów, ale z Magdą jest krucho, na księżą
1588     2, 18|           surowo, odłożył ośnik, wstał z kobylicy i podszedł do okna
1589     2, 18|             wzięła się do motania nici z wrzecion na motowidło, stary
1590     2, 18|              zziajany Witek i krzyknął z progu:~- Dziedzic już przejechał!~-
1591     2, 18|               niego? - zapytała cicho, z tchem przytajonym.~- Poczekam,
1592     2, 18|            stary, że mu robota leciała z rąk z niecierpliwości, rzucił
1593     2, 18|                mu robota leciała z rąk z niecierpliwości, rzucił
1594     2, 18|             Pewnie, dobrześ się musiał z chłopakami za łapy po śniegu
1595     2, 18|            ganiaj po wsi jak ten psiak z wywieszonym ozorem.~- Idę,
1596     2, 18|               ubrany do wyjścia, łaził z kąta w kąt, poprawiał w
1597     2, 18|                zeźlił, nadział czapę i z trzaskiem poszedł. Jaguś
1598     2, 18|                 w siatkach czerwonych, z piórami na łbach, a brzękadła
1599     2, 18|                grzywę zapleść i sprząc z wójtową siwką, toby tak
1600     2, 18|          Boryny? - zagadnął odczytując z papierka.~- Juści, Borynowy -
1601     2, 18|             jej uwidziało, że to jakiś z urzędu.~- Ojciec w domu?~-
1602     2, 18|         chorzał na brzuch, przywiezłam z miasta, ale wyszła, a nie
1603     2, 18|            niby!~Przystawiła garneczek z wodą do ognia i siadła z
1604     2, 18|               z wodą do ognia i siadła z powrotem do kądzieli, ale
1605     2, 18|                jeden, czego chce, może z urzędu, po jakim spisie,
1606     2, 18|              miał prawie pański, szary z zielonym, jaki to noszą
1607     2, 18|              porozumiewając się oczami z Witkiem, któren niby podkładał
1608     2, 18|         zajrzała Wawrzonowa, to któryś z sąsiadów, bo się już było
1609     2, 18|               woda zagotowała, wydobył z jakiegoś papierka herbatę,
1610     2, 18|               zasypał, sam sobie wziął z półki biały garnuszek, nalał
1611     2, 18|              malowane, ino wystrzyżone z papierów!~- Nie może być! -
1612     2, 18|                 usiadł przed kominem i z dobre parę pacierzy nie
1613     2, 18|       trzepotał, niby ten ptak wyzbyty z sił dalekim lotem.~Jagna
1614     2, 18|                być dziedzicowym bratem z Woli?~- Skądże mnie znacie?~-
1615     2, 18|                dziedzicowy brat wrócił z dalekich krajów i szuka
1616     2, 18|       wpadnięte i jarzące mocno; fajki z zębów nie popuszczał ani
1617     2, 18|       Powiedzcie waszemu, że był Jacek z Woli. Przypomni mnie sobie,
1618     2, 18|                noc nadchodzi; ostajcie z Bogiem.~- Panu Bogu oddajem!~
1619     2, 18|              wyrwał się i żwawo ruszył z chałupy.~Na ziemię, sypał
1620     2, 18|               mrok, wicher ustał, jeno z zasp, co groblami leżały
1621     2, 18|            kieby kto pytle wytrzepywał z mąki, ale ino dołem szła
1622     2, 18|                A wieś jakby przecknęła z odrętwienia, zaroiły się
1623     2, 18|              gdzieniegdzie już i sanie z trudem torowały sobie drogę,
1624     2, 18|            hurma chłopaków ganiała się z wrzaskiem i biła śniegiem,
1625     2, 18|         pojedynczo.~- Co to za ludzie, z jarmarku wracają?~- Hale,
1626     2, 18|            pozwala każdemu przychodzić z kulką, bo co se suszu obłamie
1627     2, 18|              ino gospodarze mają prawo z wozem jeździć i z siekierą
1628     2, 18|                prawo z wozem jeździć i z siekierą do lasu... Myśwa
1629     2, 18|              siekierą do lasu... Myśwa z Kubą jeździli cięgiem i
1630     2, 18|                cięgiem i nie raz jeden z dobrą duszą we wozie wracalim...
1631     2, 18|               borowy poznał! - zawołał z dumą.~- Długo Kuba chorował?
1632     2, 18|               pytaniami, przystawał aż z gorącości, rozkładał ręce,
1633     2, 18|              się na Antka, wracającego z roboty, pies się rzucił
1634     2, 18|               A u młynarza radzą cosik z dziedzicem i z drugimi!~-
1635     2, 18|             radzą cosik z dziedzicem i z drugimi!~- Gospodyni w domu? -
1636     2, 18|                odpowiedzi, porwała się z miejsca nagle, jakby ze
1637     2, 18|              no, musiał prosiak wyleźć z chlewa i chodzi tam ano
1638     2, 18|                drugą stronę i wynosiła z Pietrkiem cebratki z piciem
1639     2, 18|          wynosiła z Pietrkiem cebratki z piciem dla krów, a potem
1640     2, 18|                   A dójcie sami, znowu z połowę mleka ostawicie w
1641     2, 18|            przysiadła się pod pierwszą z brzegu, namacała wymiona,
1642     2, 18|              podwórzu, jakby kto szedł z prawej strony od szopy,
1643     2, 18|           pochylił i patrzył w nią tak z bliska, aż jego gorący oddech
1644     2, 18|              dopiero Antek się wysunął z ukrycia.~- Wróci ścierwa...
1645     2, 18|                  błagał.~Przysunął się z tyłu, bo wciąż siedziała
1646     2, 18|            wreszcie i chyłkiem wybiegł z obory.~Zerwała się wreszcie,
1647     2, 18|               ten mig, a poszłaby tam, z nim!... Jantoś! - krzyknęła
1648     2, 18|      oprzytomnił ją nieco. Zwijała się z dojeniem ze wszystkich sił,
1649     2, 18|             gałęzie zdarły jej zapaskę z głowy i całą obsypały kurzawą.
1650     2, 18|              Mateusz ledwie się rucha, z łóżka nawet się nie podnosi,
1651     2, 18|               teraz narządził okowitki z tłustością i lekują się
1652     2, 18|               deliberował, każde słowo z osobna w głowie obracał,
1653     2, 18|           obracał, aż w końcu wyraźnie z tego wyszło, że dziedzic
1654     2, 18|        pomieścić.~- A widzieliście się z dziedzicem? - zagadnęła
1655     2, 18|               makiem posiał, kużden mu z oczów rad schodził, bych
1656     2, 18|              był sam dziedzic i żeście z nim poszli.~- Nie naredzałem
1657     2, 18|           poszli.~- Nie naredzałem się z nimi, chcecie, to wierzcie,
1658     2, 18|           Rocho nie zmiarkował, co się z nim dzieje!~- Jakże, czekał,
1659     2, 18|              on o nim takie sprawy, iż z tego może być i kreminał,
1660     2, 18|              choćby Jambroża, jedna by z nich była pociecha! A kowal,
1661     2, 18|                chłopski las sprzedaje, z chłopskiej łaski żyje, a
1662     2, 18|                 Ale nie rzekł ni słowa z tych deliberacji, jakże,
1663     2, 18|                przy obcym tak siedzieć z zawartą gębą, to podniósł
1664     2, 18|          zawartą gębą, to podniósł się z ławy i rzekł:~- Nowiny powiadacie,
1665     2, 18|            dzień gorącą warzę pojada i z głodnym brzuchem spać chodzi!
1666     2, 18|            chojki nie zetnie, póki się z nami nie ugodzi i nie odda,
1667     2, 18|                ten pies mi pomoże...~- Z tego widzę, że z dworem
1668     2, 18|           pomoże...~- Z tego widzę, że z dworem nie trzymacie.~-
1669     2, 18|               co nanosicie, tak jest i z biedą! już takie urządzenie
1670     2, 18|            przenikliwie, że zmartwiała z przerażenia i dopiero po
1671     2, 18|                co ino może... wywłóczy z chałupy... wczoraj to mi
1672     2, 19|                w kościele, a już naród z wolna ciągnął do karczmy,
1673     2, 19|             zmówiny Małgośki Kłębianki z Wickiem Sochą, któren chocia
1674     2, 19|              Kuba, ale krewniactwa się z nim wypierał, jako że parob
1675     2, 19|                wicher nieposkromiony i z rodzicielami cięgiem się
1676     2, 19|               to w domu nie wytrzyma i z całą kompanią~do karczmy
1677     2, 19|            stało, że na sumie od ludzi z drugich wsi dowiedzieli
1678     2, 19|             zadatki podawał: miało iść z Rudki dziesięciu, z Modłicy
1679     2, 19|                iść z Rudki dziesięciu, z Modłicy piętnastu, z Dębicy
1680     2, 19|       dziesięciu, z Modłicy piętnastu, z Dębicy cosik ośmiu, a samej
1681     2, 19|         szlachty bez mała dwudziestu a z Lipiec ani jeden. Prawda
1682     2, 19|                 przytwierdził.~Niemała z tego turbacja padła na biedotę,
1683     2, 19|                 u których aż piszczało z biedy, ale się do niej nie
1684     2, 19|                bych ino przyjacielstwa z bogaczami nie stracić i
1685     2, 19|          stracić i w jeden rząd zawżdy z nimi stawać - ale i komorników,
1686     2, 19|          wyskrzybali, iż jakoś się tam z boska pomocą przeżywili,
1687     2, 19|       przeżywili, ale ostawało jeszcze z pięć familii, la których
1688     2, 19|           Zeźlił się tym srodze Bartek z tartaku, któren choć robotę
1689     2, 19|               choć robotę miał, zawżdy z biednym narodem trzymał,
1690     2, 19|            zięcia, Bartka Kozła, Walka z krzywą gębą i w piąciu poszli
1691     2, 19|               Kobusów i powiedział, że z księdzem radzą i do karczmy
1692     2, 19|               kajś niekaj na zachodzie z tych szarych popiołów żarzyły
1693     2, 19|            głownie dogasające, a świat z wolna otulał się w modrawą
1694     2, 19|             ognie zapalali i spieszyli z wieczorowymi obrządkami,
1695     2, 19|             głosy, bo juści, że prawie z każdej chałupy ktosik się
1696     2, 19|       zwłaszcza chłopaki zwoływali się z opłotków gwizdaniem i szli
1697     2, 19|             buzował się na kominie, że z pół izby zalewało krwawe
1698     2, 19|      familianci Sochy, ale też jeszcze z rzadka przepijali do się,
1699     2, 19|             tyle co Jambroży zaraz się z nimi pokumał i sielnie gorzałę
1700     2, 19|               pobok nich stojał Bartek z tartaku ze swoimi i w głoś
1701     2, 19|              którego przezwisko nosił, z rozmysłem zaś to czynił,
1702     2, 19|             boru do rąbania, ale żaden z nich jakby nic nie słyszał,
1703     2, 19|          zajęci między sobą.~Nikto też z gospodarzy nie słuchał tych
1704     2, 19|            kołem chodzi.~I tak powoli, z wolna, niepostrzeżenie wciągał
1705     2, 19|         pierwszą parę puścił się Socha z Małgośką, a za nimi zaś,
1706     2, 19|          którzy zmawiali się po kątach z dzieuchami, wesołe rozmowy
1707     2, 19|                 a podkpiwali półgłosem z rzepeckiej szlachty, którym
1708     2, 19|               szedł, bo ledwie się był z łóżka zwlókł, że mu się
1709     2, 19|       narządzić gorzałki przegotowanej z miodem, usiadł z boku komina,
1710     2, 19|         przegotowanej z miodem, usiadł z boku komina, popijał i rzucał
1711     2, 19|              wesołym do znajomków, ale z nagła ucichł, bo Antek stanął
1712     2, 19|               mam nijakiego i pierwszy z tym słowem zgody przychodzę.
1713     2, 19|              na świecie nie ma. Mocarz z ciebie prawdziwy, żeby takim
1714     2, 19|             krzepciejszy niźli Wawrzek z Woli?...~- Nie zbiłem go
1715     2, 19|                wierzył. Żydzie, haraku z esencją, a w ten mig, bo
1716     2, 19|          światło flaszkę, by mu prawdy z oczów nie wyczytał.~Przepili
1717     2, 19|          radził chytrze, pociągając go z wolna za język.~- Mogę to,
1718     2, 19|           gardzieli! Psiachmać sobacza z babami, niektóra chuchro
1719     2, 19|             czasami jakie ważne słowo, z którego Mateusz i tak wszystko
1720     2, 19|            biegli na powietrze. Bartek z tartaku ze swoimi wciąż
1721     2, 19|               jednym miejscu, pili już z drugiej flachy, a Wojtek
1722     2, 19|                 Byłoby może i przyszło z miejsca do bitki, ale Kłąb
1723     2, 19|            Gdybym chciał, moje by były z Małgośką, moje! Bo ano było
1724     2, 19|           zwalili się do starego Kłęba z wódką! Przyszli w jeden
1725     2, 19|          Galante parobki !~Sosze ślina z gęby cieknie, a Pryczek
1726     2, 19|                nie zrobią nijakiej, bo z boćkami kompanii nie trzymają.
1727     2, 19|         rozmowne, mądrale, przemyślne, z jadłem zawsze do gęby trafiają,
1728     2, 19|          śmiesznie, aż się popłakiwali z uciechy i takim śmiechem
1729     2, 19|            Kłębowi goście wywalili się z alkierza i całą hurmą szli
1730     2, 19|           krzyki, że już żadnego głosu z osobna nie rozeznał.~Ze
1731     2, 19|              rosła, to i młodzi hulali z całej mocy, a starsi zasię
1732     2, 19|               w głos gadał, przepijał, z drugimi się cieszył, swojego
1733     2, 19|              boć wszyscy się dokładali z całej mocy, duszą całą.~
1734     2, 19|               rozrastał i równał jeden z drugim w wolności, w odpoczywaniu
1735     2, 19|                każden człowiek widniał z osobna i wyraźnie jako ten
1736     2, 19|               i wyraźnie jako ten bór, z którego nie wydzielisz drzewin
1737     2, 19|             wnet każde drzewo dojrzysz z osobna i w ten mig rozeznasz:
1738     2, 19|       osiczyna-li to!~Takuteńko było i z narodem.~Jeno Antek z Mateuszem
1739     2, 19|                i z narodem.~Jeno Antek z Mateuszem nie ruchali się
1740     2, 19|            przy się po przyjacielsku i z cicha ugwarzali o różnościach,
1741     2, 19|                 podawał każdemu rękę a z dobrością patrzał, to i
1742     2, 19|           wczoraj a ci sami omijali go z dala na drodze.~- Ani cię
1743     2, 19|      przytwierdzili półgłosem, a potem z wolna przeszli na różne
1744     2, 19|            wysapią, nawyrzekają i tyla z tych narad jest, co z łońskiego
1745     2, 19|             tyla z tych narad jest, co z łońskiego śniegu, a dziedzic
1746     2, 19|             się głupio rządzą. Przecie z tym lasem dawno byłby koniec,
1747     2, 19|                 żeby się byli zgodzili z dziedzicem.~- Jakże, dawał
1748     2, 19|        urzędniki rozsądzą.~- Kiedy oni z dziedzicami trzymają!~-
1749     2, 19|          siedzą. Sołtys poszedł w kumy z Balcerkową, bo pono stary
1750     2, 19|                Jacek, dziedzicowy brat z Woli! - objaśniał Grzela.
1751     2, 19|               pan Jacek przeciskał się z wolna a oczami kogoś szukał,
1752     2, 19|                i natknał się na Bartka z tartaku i z nim poszedł
1753     2, 19|              się na Bartka z tartaku i z nim poszedł pod ścianę,
1754     2, 19|               se chodzi ino po wsiach, z chłopami gada, niejednemu
1755     2, 19|                 to jął naucznie i kiej z książki prawić, że gwałtu
1756     2, 19|           trzeba, aby wieś sprowadziła z miasta adwokata, a ten by
1757     2, 19|            cudze powtarzacie!~- Boryna z Jagusią i dzieuchami! -
1758     2, 19|          odparł jej ostro, iż się nogą z chałupy nie ruszy, nie poszedł
1759     2, 19|              wchodził, wyniośle i mało z kim się witał, bo i równych
1760     2, 19|                już nie spuszczał oczów z Jagusi, stała właśnie przy
1761     2, 19|            napity, a spoglądali na nią z podziwem. Ponad wszystkie
1762     2, 19|             tam i Nastka, ano do malwy z czerwieni szmat i wyrostu
1763     2, 19|                ledwie dorosły, gibki i z gębusią kiej ten cukier
1764     2, 19|              ale żadna ani się równała z Jagną, żadna. Przenosiła
1765     2, 19|               a białe pasy, stanik zaś z modrego aksamitu, dziergany
1766     2, 19|             wnet Antka i pokraśniawszy z radości, jako ta woda pod
1767     2, 19|       przecisnął i spokojnie witał się z nimi, choć Józka umyślnie
1768     2, 19|             ostro!~Juści, że trzasnęli z całej mocy, aż basica jęknęła,
1769     2, 19|              mroczało w niej i traciła z pamięci świat wszystek,
1770     2, 19|              trzęsła i dygotały beczki z muzykantami.~Z pięćdziesiąt
1771     2, 19|         dygotały beczki z muzykantami.~Z pięćdziesiąt par mieniło
1772     2, 19|               mało kto za nim nadążył.~Z dobrą godzinę tak wywijał,
1773     2, 19|             baby już głośno wydziwiały z takiej hulanki, kiwały głowami,
1774     2, 19|              Ociec, a to Antek tańcuje z macochą, aż ludzie wydziwiają! -
1775     2, 19|                a prawić cosik.~Wróciła z niczym, ale jęła naglądać
1776     2, 19|            tańcu stali przy szynkwasie z całą gromadą dziewczyn i
1777     2, 19|           przepijali, kumali się jedni z drugimi i wesołości całym
1778     2, 19|            byli pokumali przy gorzałce z Lipczakami, a niektórzy
1779     2, 19|              zaś gromada zabawiała się z osobna, że to młódź sama
1780     2, 19|                na nic już nie patrzył, z niczym się nie krył, bo
1781     2, 19|               że ani wiedziała, co się z nią dzieje, jeno chwilami,
1782     2, 19|           otrzeźwić, juści, że i Antek z Jagusią tańcowali na przedzie.~
1783     2, 19|                przedzie.~Wyszedł na to z alkierza Boryna, przywiedły
1784     2, 19|      przebierać do nich. Ustępowali mu z drogi, bo blady był kiej
1785     2, 19|               rozwalił koło, wyrwał ją z Antkowych ramion, nie popuścił
1786     2, 19|        spojrzawszy nawet na syna wiódł z karczmy.~Muzyka raptem ustała,
1787     2, 19|          Muzyka raptem ustała, cichość z nagła padła na wszystkich,
1788     2, 19|            ciżbę kiej snopki i wybiegł z karczmy, ale skoro go jeno
1789     2, 19|         odwracając się do niego. Jagna z wrzaskiem uciekła do chałupy,
1790     2, 19|          nieprzytomnie i przysuwał się z pięściami, gotowymi do darcia.~-
1791     2, 19|          ratunek, bo gruchnęło, że się z ojcem bije.~Zabawa się też
1792     2, 19|          samotnie, bo że się nie mogli z nim dogadać, gdyż nic nie
1793     2, 19|           donieśli, że się pobił znowu z ojcem.~- Czego ci potrza? -
1794     2, 19|             łzy.~- Idź sama, nie pójdę z tobą! Mówię ci, odejdź! -
1795     2, 19|        zamierało, włosy się jeżyły - a z pamięci ginęła zawziętość,
1796     2, 20|             nie stało.~Rozchorzał jeno z tych przytajonych w sobie
1797     2, 20|          przytajonych w sobie złości i z łóżka się podnieść nie mógł,
1798     2, 20|               potrza, nie dziadygi, by z nim różaniec przebierała,
1799     2, 20|              iść za każdego drugiego i z tych najpierwszych we wsi,
1800     2, 20|            dobrze! Teraz ano, kiej się z łóżka podnieść nie mógł,
1801     2, 20|             rzucał się na łóżku,. klął z cicha, to odwracał się twarzą
1802     2, 20|                owarzy się i rozdygocze z bolenia. Mizerniała też
1803     2, 20|             zająć, bo wszystko leciało z rąk i strach cięgiem za
1804     2, 20|          gospodarzu, że słowa nie było z kim przemówić, tyla było
1805     2, 20|       wieczorami po robocie przegrywał z cicha na skrzypkach we stajni;
1806     2, 20|                był jeszcze, zwlókł się z łóżka, ubrał ciepło, bo
1807     2, 20|             znowu ze sprawami, a nawet z takimi przestawał chętliwie,
1808     2, 20|         powróci do dawnego, odetchnęła z ulgą i jęła do niego zagadywać,
1809     2, 20|        zaganiał.~Od tego dnia wszystko z nawrotem w swoje garście
1810     2, 20|         garście ujął, przypilnowywał i z rąk nie popuszczał. Całe
1811     2, 20|                jeno wyzdrowiał, młócił z Pietrkiem i w stodole robił
1812     2, 20|                się prawie nie ruszając z obejścia, bo nawet wieczorami
1813     2, 20|         rozporządzał, co się ma robić, z Józką o różnych rzeczach
1814     2, 20|              prześmiewano ze mnie kiej z kukły jakiej, zapamiętajcie
1815     2, 20|               Ale dosyć i tego, że się z Antkiem zadawała!~- W karczmie,
1816     2, 20|        winowaty, ale nie krzywdźcie bo z krzywdy każdej pomsta rośnie.~-
1817     2, 20|           Nastka Gołębianka przybiegła z kądzielą, ale ta więcej
1818     2, 20|               więcej do Józki i by się z Szymkiem spotykać, że nie
1819     2, 20|         Szymkiem spotykać, że nie było z niej pociechy, to i Rocho
1820     2, 20|            pomagała Jagustynka, bo raz z cicha zaczęła:~- Jaguś,
1821     2, 20|              na twoją matkę też, że to z tym Florkiem wiadomo było...~-
1822     2, 20|                prawiła, nauczała ją, a z wolna, choć i nie pytana,
1823     2, 20|        boleśnie karciła, że dziewczyna z płaczem biegała się skarżyć;
1824     2, 20|          kościoła, wystając po drogach z parobkami.~Stary się zdumiewał
1825     2, 20|          rozpiera i ponosi! - odrzekła z oburzeniem, bo zawsze temu
1826     2, 20|               temu przytwierdzała, kto z nią radził. - Ale to wam
1827     2, 20|             zabrał do odwalania śniegu z opłotków; wywietrzono izby,
1828     2, 20|            wywietrzono izby, omieciono z pajęczyn ściany, Józka wysypała
1829     2, 20|          reszta kieby za procesją szła z tyłu.~Skończywszy zaś wrócił
1830     2, 20|               odpoczywać, a nim Boryna z parobkiem zsypali do sań
1831     2, 20|           spojrzeć w oczy.~- Chciałbym z wami pomówić, Macieju! -
1832     2, 20|               której szły zapachy kiej z trybularza, jak potem opowiadał
1833     2, 20|           potem opowiadał Witek, palce z trzaskiem wyciągał ze stawów
1834     2, 20|         trzaskiem wyciągał ze stawów i z cicha zaczął:~- Mówili mi
1835     2, 20|       tańcowania, widocznie, że chciał z wami awantury, mówię wam,
1836     2, 20|          młynarzowym!~- Zaraz poznałem z maści i z tego łyska na
1837     2, 20|               Zaraz poznałem z maści i z tego łyska na czole, tęgi
1838     2, 20|             czole, tęgi źrebak!... Ale z Antkiem powinniście zgodę
1839     2, 20|         rozpuścił.~- Nie gniewałem się z nim, to i o zgodę prosił
1840     2, 20|          dyktuje, ale to wam mówię, że z waszej winy człowiek się
1841     2, 20|          wśliźnie, wszystkie zarazi! A z tych zmawiań przeciwko dworowi
1842     2, 20|               to i dwór by się ugodził z wami, mówił, wspominał mi
1843     2, 20|               każda kobieta, to trzeba z nią mądrze i sprawiedliwie
1844     2, 20|        uchronić się przed niesnaskami, z tego wychodzą najgorsze
1845     2, 20|             skrzyni nieruchomo, kujnął z całej siły w błyszczący
1846     2, 20|        przynieść o zmroku; skoro wróci z objazdu, ale Witek uderzył
1847     2, 20|               ale serce skwierczało mu z żalu i boleści, nawet rzemieni
1848     2, 20|                 chodził kiej ogłupiały z zapuchłymi od płaczu oczami,
1849     2, 20|        uchronić od mrozu, i do spółki. z Józką, ptak bowiem był ciężki,
1850     2, 20|               plebanię, a Łapa pobiegł z nimi i też coś markotno
1851     2, 20|                rozjaśniał, uspakajał i z wolna, niepostrzeżenie zmieniał
1852     2, 20|            zmieniał swoje postępowanie z Jagusią.~Wszystko powracało
1853     2, 20|              głęboka dufność.~Było jak z tym garnkiem rozbitym, co
1854     2, 20|               co parę dni widywała się z nim pod brogiem. Pomagał
1855     2, 20|                 to łaziła po chałupach z kądzielą, podsłuchiwała,
1856     2, 20|              najczęściej spotykała się z nim, gdy z roboty powracał,
1857     2, 20|               spotykała się z nim, gdy z roboty powracał, i wtedy
1858     2, 20|             namiętnie.~Poleciała zaraz z tą nowiną do starego, .myślał
1859     2, 20|              nie rzekł, nie chciał się z babą zadawać w poufałości,
1860     2, 20|              miał zmarnieć, żebym miał z torbami, iść, pójdę; a pókim
1861     2, 20|                uwidział w jego oczach, z innego źródliska bije, czuł
1862     2, 20|      najmniejszym trzaskiem zrywał się z łóżka i z psem obiegał wszystkie
1863     2, 20|         trzaskiem zrywał się z łóżka i z psem obiegał wszystkie kąty.
1864     2, 20|            dobrze skaleczył, aż skargi z te-~go powstały.~Ale przy
1865     2, 20|          ciągał i na wiór się zesychał z tych utajonych myślunków
1866     2, 20|        częstsze; wzięli podobno chłopu z Dębicy parę klaczy, wzięli
1867     2, 20|             końca - i pchało się jakoś z Bożą pomocą, z dnia na dzień,
1868     2, 20|               się jakoś z Bożą pomocą, z dnia na dzień, z tygodnia
1869     2, 20|               pomocą, z dnia na dzień, z tygodnia na tydzień, bych
1870     2, 20|                 aż ksiądz potem karcił z ambony, no i drugie szły
1871     2, 20|               niezgorsze zmówiny córce z Płoszką. Gdzie znowu chrzciny
1872     2, 20|               chrzciny się odbyły, ale z rzadka, nie pora jeszcze
1873     2, 20|          przyszedł od którego chłopaka z wojska, co to było czytań,
1874     2, 20|                cały tydzień, aż ksiądz z Tymowa przyjeżdżał go zastępować -
1875     2, 20|        zabawiali się i u Borynów, jeno z tą odmianą, że stary kamieniem
1876     2, 20|               że nie wzbraniał chodzić z kądzielą, ale do tych jeno
1877     2, 20|       Dominikowa przy lampce, a reszta z powodu tęgiego ziębu kupiła
1878     2, 20|             się przed kominem. Jagusia z Nastką przędły, aż wrzeciona
1879     2, 20|                po izbie, a stary pykał z fajki w komin i coś sobie
1880     2, 20|          trzaskał, świerszcz skrzypiał z kąta, warsztat hukał od
1881     2, 20|         zaczęła:~- Pójdziecie to jutro z kądzielą do Kłębów?~- Zapraszała
1882     2, 20|           Rocho obiecali, że jutro tam z książki będą czytać historie
1883     2, 20|           Jasiek, Przewrotnym nazywany z prześmiewiska.~- Zawieraj
1884     2, 20|                 a wydali go! - szepnął z wyrzutem chłopak.~- Cicho,
1885     2, 20|         głupawy on juści był, wieś się z niego prześmiewała, niezgraba,
1886     2, 20|          Chodźcie na drugą stronę, mam z wami pogadać! - szepnął
1887     2, 20|                się do nich przyłączył, z dworem nie zrywał, przewłóczył
1888     2, 20|            przewłóczył sprawę, czekał, z Kłębem i drugimi razem nie
1889     2, 20|              woził będę i sprzęgnę się z wami.~- Kiej tak, zajrzyjcie
1890     2, 20|                Juści, młynarz mógł się z dworem godzić, grunty miał
1891     2, 20|                o las osobno; nim zgoda z dziedzicem nastanie albo-li
1892     2, 20|        przytwierdzać, głupiego udawać, z nimi trzymać, kiej i tak
1893     2, 20|             Pogadywał wesoło, żartował z Jaśkiem, to z Dominikową,
1894     2, 20|                 żartował z Jaśkiem, to z Dominikową, a coraz niespokojniej
1895     2, 20|                  Kiej nie bronicie, to z Józką pójdziemy.~- Chcesz,
1896     2, 21|                jednak na pogodę, zaraz z pierwszego południa Hanka
1897     2, 21|              Hanka ze starym Bylicą, a z nimi jeszcze parę komornic,
1898     2, 21|               tumany śniegów, zakręcał z poświstem i wytrzepywał
1899     2, 21|                ku ziemi, a on zabiegał z przodu, darł suchy śnieg
1900     2, 21|            darł suchy śnieg pomieszany z piaskiem i prażył w twarze,
1901     2, 21|              za ojcem, któren skulony, z okręconą w zapaskę głową,
1902     2, 21|          wytrzymania, dzieci skwierczą z zimna, warzy już nie było
1903     2, 21|               szła ano po drzewo razem z komornicami. Prawda, na
1904     2, 21|              to już zeszło, że w parze z Filipką, z Krakaliną, ze
1905     2, 21|          zeszło, że w parze z Filipką, z Krakaliną, ze starą Kobusową
1906     2, 21|              Kobusową i Magdą Kozłową, z tymi największymi biedotami
1907     2, 21|               na plecach, w jeden rząd z dziadówkami, jak Filipka,
1908     2, 21|          którego dziw krew nie tryśnie z serca... Pan Jezus ją doświadcza,
1909     2, 21|            wszystko, nie pomarnuje się z dziećmi i rąk nie opuści,
1910     2, 21|            trzęsła się w niej i łamała z osobna z tego bolenia -
1911     2, 21|               w niej i łamała z osobna z tego bolenia - wycierpiała!
1912     2, 21|             Antek w karczmie przepijał z kamratami, o dom nie stojał,
1913     2, 21|                już nie mogła wytrzymać z zimna; baby zaś ostawały
1914     2, 21|              na chwilę, wyrastał nagle z bielizny ogromną, ciemną
1915     2, 21|           stado kuropatew, i rajcowały z cicha, zaś na jej wołania
1916     2, 21|               kiej te wielgachne słupy z opleśniałej miedzi, majaczące
1917     2, 21|           posępne, lodowe brzaski biły z dołu od śniegów, zaś w górze,
1918     2, 21|             jakby w kościele, kiedy to z nagła organy zmilkną i śpiewy
1919     2, 21|               nie przemógł, bo wyzbyty z sił opadał, głuchnął i marł
1920     2, 21|              przebudzony, otrząsał się z martwoty, chwiał z końca
1921     2, 21|        otrząsał się z martwoty, chwiał z końca w koniec, drzewa kolebały
1922     2, 21|           leciał groźny, przyduszony i z nagła bór się prostował,
1923     2, 21|                podszyciach, a oszalałe z trwogi ptactwo tłukło się
1924     2, 21|        przedzierał, nawet światło jeno z trudem sączyło się przez
1925     2, 21|               na ziemi, a tylko opadły z dawna, zwietrzały susz zaścielał
1926     2, 21|        zapalczywie, aż chustkę zruciła z gorąca, i może w jaką godzinę
1927     2, 21|           rozglądając się za pniem, by z niego łacniej wziąć na plecy.~
1928     2, 21|             ostajcie.~Wzięli się zaraz z miejsca na lewo, przez kawał
1929     2, 21|            ziemi ze świstem. Wiatr dął z całej mocy i tak kurzył
1930     2, 21|            całkiem zasypało, a do tego z boku od pól wciąż grzmocił
1931     2, 21|                po twarzach, to czasami z takim trzaskiem padały chojary,
1932     2, 21|               pod krzyżem, ledwie żywi z utrudzenia.~Krzyż stał na
1933     2, 21|               brzozy w białych gzłach, z obwisłymi niby warkocze
1934     2, 21|             był rozkrzyżowany Chrystus z blachy, pomalowanej w takie
1935     2, 21|               wychylała się raz po raz z bielizn, aż się luto robiło
1936     2, 21|             sercu.~Stary spoglądał nań z przerażeniem, żegnał się,
1937     2, 21|            Boga się nie boi, toć jakby z rodzoną matką się sprzągł!
1938     2, 21|            rozkrzyczane, zmagające się z wichurą. - Dosyć już tego,
1939     2, 21|               przemyśliwała srogo, ale z wolna przygasały w niej
1940     2, 21|       przestrzał la wiatrów, że topole z obu stron ledwie były widne
1941     2, 21|        wścieklej tarzał się na polach, z obu stron drogi, na równiach,
1942     2, 21|             tysiące kłębów zrywało się z ziemi, toczyło, narastało,
1943     2, 21|            cała ziemia.~A zewsząd wraz z noc szło tysiące głosów,
1944     2, 21|          tysiące głosów, podnosiły się z ziemi, syczały górą, grzmiały
1945     2, 21|        kurzawach, niby straszne majaki z powyciąganymi ku niebu ramionami.~
1946     2, 21|            topoli, odpoczywała często, z przerażeniem nasłuchując
1947     2, 21|              kurzawie. Patrzała za nim z politowaniem, bo już ruchać
1948     2, 21|                wyczerpana, ledwie żywa z utrudzenia, z okrwawioną,
1949     2, 21|              ledwie żywa z utrudzenia, z okrwawioną, przesmutną duszą
1950     2, 21|                same się lały tryskając z tych najgłębszych, utajonych
1951     2, 21|        utajonych smutków człowieczych, z samego dna serca rozdartego,
1952     2, 21|           samego dna serca rozdartego, z tego skrzybotu ginących
1953     2, 21|             Drgała naraz porywając się z miejsca wystraszona, zdało
1954     2, 21|            dzieci, która wstała w niej z nagła i kieby biczem popędzała,
1955     2, 21|              czuła zmęczenia ni zimna.~Z wiatrem dobiegło ją jakieś
1956     2, 21|                bliżej, aż się wyłoniły z kurzawy łby końskie.~- Ojcowe! -
1957     2, 21|            Boryna to powracał ze sądów z Witkiem i Jambrożym; jechali
1958     2, 21|           Witkiem i Jambrożym; jechali z wolna, gdyż przez zaspy
1959     2, 21|        niezgorzej napici, bo rajcowali z prześmiechami głośnymi,
1960     2, 21|              na zamieć.~Hanka ustąpiła z drogi, naciągając chustkę
1961     2, 21|              wymijaniu poznał ją zaraz z pierwszego rzutu i przyłożył
1962     2, 21|       przejechać, szkapy poderwały się z miejsca i wnet utknęły w
1963     2, 21|              konie, a gdy się wyłoniła z kurzawy i zrównała z saniami,
1964     2, 21|          wyłoniła z kurzawy i zrównała z saniami, powiedział:~- Zwal
1965     2, 21|            przednim siedzeniu dygocząc z utrudzenia i nie mogąc jeszcze
1966     2, 21|             boleśnie, trzęsła się cała z umęczenia i zimna, próżno
1967     2, 21|          odpowiadała śmiało budząc się z odrętwienia, odsłoniła z
1968     2, 21|               z odrętwienia, odsłoniła z twarzy chustę spozierając
1969     2, 21|               jak dawniej, mówiła niby z równym a obcym o różnych
1970     2, 21|               domów nie rozpoznał, ale z wolna przycichało na świecie.~
1971     2, 21|                plecy, a wreszcie rzekł z cicha do niej tylko:~- A
1972     2, 21|           jutro. Miarkuję, że musi być z wami krucho, ten łajdus
1973     2, 21|                pewnikiem mrzesz głodem z dziećmi.~- Wygnaliście nas,
1974     2, 21|              któren akuratnie wysiadał z Bartkowych sani, poleciała
1975     2, 21|                o tym dziwnym spotkaniu z Boryną.~- Nie, żebyś skapiał,
1976     2, 21|         spokojne myśli przychodziły, a z nimi i bunt srogi przeciwko
1977     2, 21|            gdyby się Antek nie sprzągł z tą suką, temu stary nie
1978     2, 21|               coraz bardziej ustępował z niej gniew do starego.~Przywlókł
1979     2, 21|       przemarzły i zmęczony srodze, że z dobrą godzinę rozgrzewał
1980     2, 21|           powiedział.~- Kwardy on jeno z wierzchu, la niepoznaki.~
1981     2, 21|                zaczął jękliwie:~- Zrób z nim zgodę, na Antka się
1982     2, 21|          pierwszy przystąpił do ciebie z dobrym słowem, poniechaj
1983     2, 21|              stało... może by przyzwał z powrotem... nie zdzierżysz
1984     2, 21|              zapytał:~- Mówił w drodze z tobą?~Opowiedziała, jak
1985     2, 21|             podaje ci taką godzinę, by z biedy wyciągnąć... to nikogo
1986     2, 21|           rwała, to wrzeciono wypadało z palców, bo coraz pilniej
1987     2, 21|           godzina, że ją przyzwie...~I z wolna, z wolna, kołująca
1988     2, 21|              ją przyzwie...~I z wolna, z wolna, kołująca jeszcze,
1989     2, 21|               niechby się jeno dorwała z powrotem gospodarstwa, niechby
1990     2, 21|             Nadzieja w niej rosła wraz z takim nabierem sił, aż ją
1991     2, 21|   postanawiając równocześnie, że zaraz z rana, jak przykazywał, zabierze
1992     2, 21|             niezmożoną do walki choćby z całym światem, nie wahała
1993     2, 21|              od borów dalekich czy też z tej ciemnicy nieprzejrzanej
1994     2, 21|                coraz wyraźniej, a wraz z nim i blask krwawy uderzył
1995     2, 22|          zwyczaju, przyszła Wachnikowa z kłakiem wełny w zapasce
1996     2, 22|              kłakiem wełny w zapasce i z wrzecionami zapasowymi pod
1997     2, 22|              skrzywiona kiej po occie, z obwiązaną gębą, narzekająca
1998     2, 22|             sielna procesownica, która z pół wsią za łeb się wodziła
1999     2, 22|            zasapana i zgoniona, Grzeli z krzywą gębą kobieta, pijak
2000     2, 22|         kobieta, pobożna wielce i wraz z Dominikową najwięcej w kościele