Tom, Rozdzial

2501     3, 26|              Jagata! - krzyknęła tamta z wydziwem niemałym.~- Dyć
2502     3, 26|           dołożę, że nie sam siedzi, a z dobrą kompanią, bo z całą
2503     3, 26|                 a z dobrą kompanią, bo z całą wsią... I morgi nie
2504     3, 26|              coraz zjadliwszym, że już z umysłu przywalniała, bych
2505     3, 26|           uliczkach ogrodu, a Jambroży z dziewką okładali nową darnią
2506     3, 26|             domu, stojącego tuż w rząd z plebanią.~Z dygotem juści
2507     3, 26|       stojącego tuż w rząd z plebanią.~Z dygotem juści szła czepiając
2508     3, 26|             pod oknami chlipały głośno z cebratek, sień wywarta była
2509     3, 26|        przestrzał, że dojrzała maciorę z prosiętami wylegujące się
2510     3, 26|          cebratkę, bo śmielej było jej z czymścić w garści wejść,
2511     3, 26|               po chwili zajękliwy głos z komory.~- Dyć to ja, Agata! -
2512     3, 26|          Kłębowa ukazując się na progu z pełną zapaską piszczących
2513     3, 26|          piszczących gąsiąt, stare zaś z sykiem i gęgotem dyrdały
2514     3, 26|       stratowały.~Wybrała je starannie z zapaski na ziemię, iż zaroiły
2515     3, 26|        deseczce posiekanego jajka wraz z pokrzywami i kaszą i przykucnęła
2516     3, 26|                na przyzbie.~- Juści, a z wielkiego gatunku. Organiścina
2517     3, 26|       chorzałam i całkiem się wyzbyłam z sił... ale niechaj ino wydycham...
2518     3, 26|              się potoczyła na ścianę i z jękiem padła.~- Do cna,
2519     3, 26|               że nie tylko wyręki mieć z niej nie będzie, ale gotów
2520     3, 26|             chłopaki? pewnikiem w polu z Tomkiem?- zapytała wreszcie.~-
2521     3, 26|              gąsięta, bo całym stadem, z matkami na czele, ruszyły
2522     3, 26|          sobota to ci wielkopostna, to z mlekiem jeść mi się nie
2523     3, 26|              wdrobiła chleb i pojadała z wolna dmuchając w łyżkę,
2524     3, 26|             dworskich i wszystkich ano z boru wygnali... Na swoim
2525     3, 26|               sprawiedliwości, bo póki z lasu nie wydzielą, co jest
2526     3, 26|              starego Borynę przywieźli z rozłupaną głową: borowy
2527     3, 26|          wygranej, całą noc w karczmie z uciechy pili, a barzej pobitym
2528     3, 26|      przyjechało ich ze trzydziestu, a z nimi urzędniki i cały sąd,
2529     3, 26|               brali...~- Wzieni mojego z chłopakami... wzieni Płoszków...~-
2530     3, 26|              ledwie się ruchających, a z parobków jeden ino głupawy,
2531     3, 26|               do miasta, i popłakiwała z cicha nos cięgiem ucierając...~
2532     3, 26|          narządzania obiadu opowiadała z wolna wszystko, co się stało
2533     3, 26|      śmiertelne grzechy, jako to Antka z macochą. Nowe zaś przewiny
2534     3, 26|               Jagusia już się na dobre z wójtem sprzęgła... Nie stało
2535     3, 26|            parobków, to dobry pierwszy z brzega, byle jeno wygodził...
2536     3, 26|                nie ozwała, poczuła się z nagła utrudzoną i tak przejętą
2537     3, 26|       dzieciątko przebierne, pogadując z cicha o świecie, to o tych
2538     3, 26|               izbie światło i jęli się z wolna do snu sposobić, wtedy
2539     3, 26|         torbeczki pod światło wyjmując z wolna różne różności, jakie
2540     3, 26|            gospodyni aż wręcz plasnęła z wielkiej kontentności...~
2541     3, 26|        podarunkami, a ona rada wielce, z niemałą lubością powiedała,
2542     3, 26|             razu nie używaną... dyć ją z tych naleźnych piórek po
2543     3, 27|             już o dużym dniu, wyjrzała z Borynowej chałupy Hanka,
2544     3, 27|          płotami.~Powróciła na ganek i z trudem przyklęknąwszy, że
2545     3, 27|                 Dzień zaś roznosił się z wolna białawą pożogą, zorze
2546     3, 27|     monstrancją.~Że zaś przymrozek był z nocy, to płoty, mostki,
2547     3, 27|           ptaszyny różne zgwarzały się z cicha po sadach jakoby w
2548     3, 27|            słoniny. - Obmacała mu boki z lubością.~Otwarła potem
2549     3, 27|               przygarścią, że sfruwały z grzęd skwapliwie, koguty
2550     3, 27|               iż wnetki wojnę uczyniły z kurami, a zaczęła wyciągać
2551     3, 27|          jajach.~Rychtyk i Łapa wylazł z budy, kiej szła ku stajni,
2552     3, 27|               wraz przebudził, skoczył z pryczy i jął pośpiesznie
2553     3, 27|                pasą, aże krowa ryczy i z głodu słomę spod siebie
2554     3, 27|         gruchnął się w poprzek barłogu z obertelkiem w garści, byle
2555     3, 27|     obertelkiem w garści, byle jeszcze z pacierz zadrzemać.~Hanka
2556     3, 27|          zbaczając do gęsiorów i wojnę z nimi czyniąc, aż wszystko
2557     3, 27|             bacznie, czy jakiej szkody z nocy nie ma, jak to czyniła
2558     3, 27|        zaiskrzyły i rosy jęły skapywać z drzew; wiater też się poruszył
2559     3, 27|           srebrne strużyny, niesły się z pól wilgotne, chłodne przydechy
2560     3, 27|                 chłodne przydechy wraz z tą świętą cichością wiośnianą,
2561     3, 27|              szły na las...~Nie poszła z inszymi, bo ano w jej stanie
2562     3, 27|              bo zaraz jej rzekli, jako z narodem się nie złączył
2563     3, 27|                by się w ten czas gdzie z Jagusią zwieść...~Żarło
2564     3, 27|             pognał dalej. ~Zmówiła się z Kłębową i poszły naprzeciw.
2565     3, 27|                chłopak nadbiegał i już z dala krzyczy:~- Boryna zabit,
2566     3, 27|             wlać wody, tak go ścisnęło z utrudzenia.~A jej wtedy
2567     3, 27|        chłopaka docucili, wywalili się z boru na drogę i powiedali,
2568     3, 27|        wszystkim swoją głową, a wielce z natury nieśmiała i przez
2569     3, 27|              Ale krzepił ją strach, by z gospodarki nie wysadzili,
2570     3, 27|                przeciw Jagnie.~Zresztą z czego ta jej moc szła, to
2571     3, 27|             drugie rade przyjacielstwa z nią szukały, chętliwie wspomagając
2572     3, 27|           jednak zbytnio i nie ciesząc z ich łask, bo niełacno zapominała
2573     3, 27|           wspomniało się jej o Jagnie, z którą wiedła zażartą, milczącą
2574     3, 27|               że i teraz poderwała się z miejsca żegnając się śpiesznie,
2575     3, 27|             Skrzyczała Witka, spędziła z barłogu Pietrka, dostało
2576     3, 27|               ona się wyleguje.~- Jeno z oka spuścić na ten pacierz,
2577     3, 27|                przywołała Łapy, by się z nimi zabawiał, a sama poszła
2578     3, 27|               do ust świeżej wody: pił z wolna, aże mu grdyka chodziła,
2579     3, 27|                na izbę, pierzynę snadź z gorąca zepchnąwszy do pół
2580     3, 27|               drugie! - szepnęła Hanka z taką nienawiścią, aż ją
2581     3, 27|                być urodna! - pomyślała z taką goryczą, że wychodząc
2582     3, 27|            trzy niedziele, od kiela go z lasu przywieźli. Czasem
2583     3, 27|               Już mu i Rocho przywoził z miasta doktora, któren go
2584     3, 27|                ciążyła ta ciągła wojna z Hanką, która ją odsuwała
2585     3, 27|                jej pilnować, czy czego z chałupy nie wynosi, a głównie
2586     3, 27|      zdychającego barana i przepierali z warkotem, kto pierwej chyci
2587     3, 27|             postronek albo kawał deski z garści trza mu było wyrywać
2588     3, 27|               i teraz, ledwie co Jagna z łóżka wylazła i wełniaki
2589     3, 27|              gadał czego? - zajrzał mu z bliska w oczy.~- Dyć leży,
2590     3, 27|               Godami chciał dać chłopu z Dębicy całe pięćset rubli;
2591     3, 27|               zobaczyło... Moglibyście z wolna, kryjomo przepatrywać
2592     3, 27|                mu pożyczył, będzie już z miesiąc, a teraz mi potrzebne
2593     3, 27|               i lepkie ręce, zamierała z obrzydzenia i strachu, tak
2594     3, 27|       codziennym podjudzaniem, bo sama z siebie to by może rychło
2595     3, 27|                otworzyć ni pośmiać się z kim, ni wybiec do kogo...~
2596     3, 27|           sposób wysiedzieć.~To latała z kądzielą po chałupach -
2597     3, 27|         słuchać... To choć się trzęsła z trwogi, by nie wypatrzyli,
2598     3, 27|                się jej wielce i nie ma z kim drugim się pośmiać,
2599     3, 27|              łóżku, krokiem się prawie z izby nie ruszał, a jej jakby
2600     3, 27|     szczeniętami.~Cieszyła się mściwie z jej udręki, odwracając z
2601     3, 27|               z jej udręki, odwracając z odrazą oczy od jego twarzy
2602     3, 27|         baczyła tamtego Antka, tamtego z dni miłowań i szałów, z
2603     3, 27|                z dni miłowań i szałów, z dni schadzek i przytulań,
2604     3, 27|         nieopowiedzianą.~Do tamtego... z tamtych dni szczęścia rwała
2605     3, 27|              pamięć jako ten sen luby, z którym się ciężko rozstawać,
2606     3, 27|        dunderuje!- szepnęła rozbudzona z przypominków.~Słońce już
2607     3, 27|               podnosiło się ciepło, bo z dachów kieby szklanymi paciorkami
2608     3, 27|                przez wywarte okno wraz z wietrzykiem porannym buchał
2609     3, 27|               po izbie kiej szczygieł, z cichą przyśpiewką, boć to
2610     3, 27|             szykowania się do kościoła z palmami, już owe pędy łozy
2611     3, 27|                swoją krowę napaśli, aż z głodu ryczy!~- Powiedz,
2612     3, 27|              ozorach?~Odbiegła strojów z niechęcią i siadłszy w oknie
2613     3, 27|                pod piersiami, a nagła, z dawna już czająca się tęsknica
2614     3, 27|              siedzieli przy śniadaniu. Z michy kurzyły się ziemniaki,
2615     3, 27|        omaszczała śmietaną przesmażoną z cebulą, gdy reszta już bodła
2616     3, 27|           kiedy niekiedy pojadał razem z nimi.~Jagna miała swoje
2617     3, 27|             naprzeciwko Pietrka.~Jedli z wolna spozierając niekiedy
2618     3, 27|                oczyma, Jagusia ni pary z gęby nie puściła.~- Witek,
2619     3, 27|             Przyniosłeś to już gałązek z palmami?~- Zaraz polecę,
2620     3, 27|                papierosa wyszedł razem z chłopakiem.~Kobiety w milczeniu
2621     3, 27|                 Pójdziecie do kościoła z palmami?~- Idź z Witkiem,
2622     3, 27|              kościoła z palmami?~- Idź z Witkiem, Pietrek też może,
2623     3, 27|                to od obiadu weźmie się z Witkiem do rozrzucania;
2624     3, 27|             wyszykowanej do kościoła i z palmami w ręku.~- Nie miałaś
2625     3, 27|           umiał.~- Pono Mateusz siedzi z drugimi, Antek zaś osobno.~-
2626     3, 27|            jeno szczeka, żeby się miał z czym do chałup zamawiać...~-
2627     3, 27|            chałup zamawiać...~- Był to z tym i u was! ~- Co dnia
2628     3, 27|            zachodzi, ale do Jagusi; ma z nią jakieś sprawy, to się
2629     3, 27|        opłotkach. ~Powiedziała ciszej, z naciskiem, wyglądając oknem,
2630     3, 27|                sam raz Jagna schodziła z ganku, wystrojona sielnie,
2631     3, 27|             ganku, wystrojona sielnie, z książką w ręku i z palmami.
2632     3, 27|            sielnie, z książką w ręku i z palmami. Długo patrzała
2633     3, 27|              pacierz, a wszyscy poszli z chałupy do kościoła.~Hanka
2634     3, 27|                zabrawszy dzieci siadła z nimi na ganku, by je wyczesać
2635     3, 27|                co trocha wysypując się z opłotków, że po drogach
2636     3, 27|         przyodziewy i brzmiały pogwary z krzykami dzieci, zabawiających
2637     3, 27|            wozy turkotały, pełne ludzi z drugiej wsi, to chłopy jakieś,
2638     3, 27|      przechodziły pochwalając Boga, aż z wolna wszyscy przeszli i
2639     3, 27|               pszczoła się pokazywała, z brzękiem padając na stokrotki,
2640     3, 27|          buchały młodymi listkami.~Ale z pól i od borów zawiewał
2641     3, 27|            zapatrzony.~Domierał se tak z wolna, dochodził swojego
2642     3, 27|              swojego czasu po ździebku z dnia na dzień, jako to zboże
2643     3, 27|                wszystkim.~Kiej wróciła z pełnymi szkopkami, już wszyscy
2644     3, 27|         powiedała, o czym ksiądz mówił z ambony i kto był w kościele;
2645     3, 27|           ganku, że to kilka rówieśnic z nią przyszło i społecznie
2646     3, 27|             łacniej przeszło, co Witek z wielką uciechą robił.~Jagna
2647     3, 27|                obiad widzieli ją idącą z matką i kowalami. A ledwie
2648     3, 27|         śmiejąc pytać.~- Widziałem się z Antkiem! - rzekł cicho nie
2649     3, 27|              nas pilnował, rozmawiałem z nim dobrą godzinę.~- W tych
2650     3, 27|                 powiadał.~Spletła ręce z radości, a uśmiech kiej
2651     3, 27|           poredzę, poredzę! - szepnęła z mocą i oczy jej rozbłysły
2652     3, 27|               go to rychło? - zapytała z dygotem trwogi.~- Może zaraz
2653     3, 27|        rozpowiadał co się był o każdym z osobna wywiedział, i choć
2654     3, 27|           widział się jako ten świątek z ową białą brodą i wzniesionymi
2655     3, 27|    spokojniejsza się uczuła i tak rada z mężowej pochwały, tak nią
2656     3, 27|      posiedzieć przy chorym, Hanka zaś z Józką udały się do chlewu
2657     3, 27|               nią - a gdzie to Pietrek z Witkiem?~- Pewnikiem poszli
2658     3, 27|              ich, to przypędź, niechby z szopy koryto przynieśli
2659     3, 27|               wszystkiego, kiej wpadła z krzykiem Magda:~- Chodźcie
2660     3, 27|              grzbiet. Patrzali w niego z trwogą czekając, co powie.~-
2661     3, 27|         wrzeszczała Hanka targając nim z całej mocy.~A Magda wnet
2662     3, 27|               otworzył oczy puszczając z rąk gromnicę, że się potrzaskała
2663     3, 27|               wypraw tych ludzi.~Magda z płaczem rzuciła się do niego,
2664     3, 27|                   Wyjdź, Magda, ja się z tego miejsca nie ruszę -
2665     3, 27|                kiej ten pies kopnięty, z przekleństwem skoczył do
2666     3, 27|          płaczącej na ganku Magdy, ale z nagła przycichł, rozejrzał
2667     3, 27|              leżał drętwy, nieruchomy, z otwartymi oczyma, daleki
2668     3, 27|                 wstawał wiatr i miecił z wolna drzewinami, iż poszumiwały
2669     3, 27|                 kilka starszych kobiet z Jagustynką na czele pogadywały
2670     3, 27|         pogadywały różności, Józka zaś z Nastką i z Jaśkiem Przewrotnym
2671     3, 27|         różności, Józka zaś z Nastką i z Jaśkiem Przewrotnym siedziały
2672     3, 27|            zbożu... to juści w którejś z beczek... By ino me kto
2673     3, 28|          patrzeć.~- Nie bój się, równo z dniem nie przykusztyka,
2674     3, 28|                beczki też trza wynieść z komory i zatoczyć do stawu,
2675     3, 28|             przejęty; siwe mgły dymiły z przemiękłej ziemi opadając
2676     3, 28|              dygotliwym cieniem, kieby z tych skłaczonych, szklistych
2677     3, 28|   przyśpieszała, rachując, że może się z Jambrożym spotka już na
2678     3, 28|            bryczka w spaśne kasztanki, z której wysiadał tłusty i
2679     3, 28|               tłusty i czerwony ksiądz z Łaznowa.~- Spowiedzi słuchał
2680     3, 28|               jeszcze odwiedzić ojca i z siostrą pogwarzy, z którą
2681     3, 28|             ojca i z siostrą pogwarzy, z którą się już była całkiem
2682     3, 28|              Kumałam ci się niezgorzej z biedą i wiem, jak ta suka
2683     3, 28|              całe życie przyjacielstwo z nią trzyma, że chyba do
2684     3, 28|               Tyleśmy się dorobili, że z gromadą trzymał!...~- Nie
2685     3, 28|                 po dobrej woli poszedł z drugiemi swojego się dobijać,
2686     3, 28|                zawołała rozwodząc ręce z rozpaczą.~- Nie poredzę
2687     3, 28|                Nie poredzę ci, żebym i z duszy chciała: nie na swoim
2688     3, 28|                 by mnie nie wyciepnęli z chałupy... że już nieraz
2689     3, 28|                nieraz i rozum odchodzi z turbacji!~Wspomniała się
2690     3, 28|               ten przykład widzieli ją z wójtem w karczmie, w alkierzu
2691     3, 28|               barłogu, jeno postękiwał z cicha.~- Ociec, co to wama
2692     3, 28|        pojękiwał radośnie gramoląc się z barłogu.~Hanka zaś, pełna
2693     3, 28|                już teraz Żyd nie żądał z góry pieniędzy, a jeno skwapliwie
2694     3, 28|              rządków bułek, śledzi coś z mendel, a nawet w końcu
2695     3, 28|             swoim zwyczajem przekpinki z Jagustynką, tęgo zajętą
2696     3, 28|          jeszcze na osełce noża, wziął z kąta tęgą pałę do rozcierania
2697     3, 28|              za nim w podwórze, on zaś z Pietrkiem wywodził z chlewu
2698     3, 28|               zaś z Pietrkiem wywodził z chlewu opierającego się
2699     3, 28|              się o węgieł i pokwikiwał z cicha...~Stali kołem w milczeniu
2700     3, 28|               jął zachodzić wieprzkowi z boku. Naraz przystanął,
2701     3, 28|               między uszy, aż świńtuch z kwikiem padł na przednie
2702     3, 28|            niecki, krew chlusnęła kiej z sikawki, aż na ścianę chlewa,
2703     3, 28|               na ścianę chlewa, i jęła z bulgotem spływać parując
2704     3, 28|           Jagny nie było, poszła zaraz z rana do kościoła, ani się
2705     3, 28|               się zabrał do ziemniaków z barszczem, wypił z niezgorszą
2706     3, 28|          ziemniaków z barszczem, wypił z niezgorszą przylewką, ale
2707     3, 28|      poganiając, zwłaszcza Jagustynkę, z którą pospólnie robił, że
2708     3, 28|         próżniaki! - krzyczała na nią.~Z żalem juści niemałym leciała
2709     3, 28|             święcie, częstowała, chleb z solą podając na przegryzkę
2710     3, 28|                drugie w sieniach trepy z błota obijały, wstępując
2711     3, 28|           człapało po drogach, to wozy z drugich wsi raz po raz turkotały,
2712     3, 28|                że słońce przedarło się z chmur i kieby złotem posuło
2713     3, 28|              sama nie miarkuje, co się z nią wyprawia.~Juści, że
2714     3, 28|              przy spowiedzi flaszuchnę z pachnącym w garści trzyma
2715     3, 28|             kajże to Michał?~- Poszedł z organiściakiem do Rzepek,
2716     3, 28|         przeciek bierze po trzy grosze z duszy. Co dnia widzę; jakie
2717     3, 28|              widzę; jakie torby dygują z różnościami. Samych jajów
2718     3, 28|              to pono piechty przyszedł z jednym węzełkiem, a teraz
2719     3, 28|               nie wywiózł.~- Organista z górą dwadzieścia roków w
2720     3, 28|          Jambroży.~- Dorobił się! Drze z narodu, jak ino może, a
2721     3, 28|            wymyjesz! - odrzekła zimno, z naciskiem Hanka.~Jaguś cisnęła
2722     3, 28|               po izbie, wzięła różańce z Pasyjki, a przyokrywszy
2723     3, 28|               ustraszą me - ozwała się z uśmiechem.~Jagustynka aż
2724     3, 28|           Jagustynka aż głową pokiwała z podziwu nad nią spoglądając
2725     3, 28|           wleciał kowal.~Widno mu było z twarzy, że ledwie się hamował.~-
2726     3, 28|        wieprzka sobie kupili! - zaczął z przekąsem.~- A kupiłam i
2727     3, 28|               niecałe! - odpowiedziała z prześmiechem Hanka.~- Borynowy
2728     3, 28|           oścież drzwi.~- Nie chcę się z wami prawować tu i kłócić -
2729     3, 28|                łacniej i Antka wykupić z kreminału... a po co drugie
2730     3, 28|                jąkała strzegąc się, by z czym się nie wyrwać.~- Rachuję,
2731     3, 28|            przypominał nie spuszczając z niej oczu.~- Jakże! boć
2732     3, 28|            niby nie rozumiejąc.~Zaklął z cicha, ale się teraz utwierdzał
2733     3, 28|               ona coś wie; wyczytał to z jej twarzy zamkniętej i
2734     3, 28|                jej twarzy zamkniętej i z oczu zbyt przyczajonych
2735     3, 28|               to jestem, któremu pilno z nowinkami po kumach?...~-
2736     3, 28|           przetrwożyć i bez to łacniej z chałupy wygryźć.~Ale mimo
2737     3, 28|          mieście, do którego ją ksiądz z listem posłał, powiedział,
2738     3, 28|         niekiedy a lękliwie, że to już z samego przyrodzenia nieśmiała
2739     3, 28|                znowu Jaguś, ale wespół z matką.~Witały się, kieby
2740     3, 28|                służy, a gotów się by i z grzychem pokumać, bych jeno
2741     3, 28|          rzuciła.~Pracowali w cichości z pochylonymi trwożnie twarzami,
2742     3, 28|               sucha i poradlona, kieby z blichowanego wosku, nosiła
2743     3, 28|             się również zabierając się z Jagną do pomagania tak ostro,
2744     3, 28|                 wraz zataczając statki z Jagusią.~Tak się to prędko
2745     3, 28|        salcesonów. Hanka siekała mięso z jakąś ponurą wściekłością,
2746     3, 28|                spróbuje! Zmówiły się i z tym przyleciały?~Nie mogła
2747     3, 28|       parkotały gotujące się różności, z których czyniono kiszki,
2748     3, 28|        trwożnie gaworzyły nad nieckami z krwią.~- Laboga, jaże me
2749     3, 28|           Krzyknęła naraz Hanka w sień z taką mocą, że Pietrek w
2750     3, 28|         wywalając jednocześnie na stół z garnka dymiącą się wątrobę
2751     3, 28|               na dworze.~- A to ksiądz z Panem Jezusem jedzie do
2752     3, 28|                  Ani chybi do któregoś z komorników...~- A może do
2753     3, 28|              chociaż w niezgodzie żyła z dziećmi, a w ciągłych procesach,
2754     3, 28|           przewlekło i Jambroży zdążył z nawrotem, a ona nie powróciła;
2755     3, 28|            krewniaczki, co to w sobotę z żebrów przyciągnęła.~- Jakże?
2756     3, 28|         obrządków.~Wieczór się ciągnął z wolna i przykrzył się wielce
2757     3, 28|             tratował sady, że drzewiny z szumem tłukły się w ciemnościach,
2758     3, 28|                po polach i barował się z drzewami, a wody stawu przegarniał
2759     3, 28|          przebierać ziemniaki, już tam z dołów na kupę zwalone.~Robiła
2760     3, 28|                krokiem nie ruszała się z chałupy, że już nie mogąc
2761     3, 28|            najbliższym krewniakom albo z którymi przyjacielstwo trzymał,
2762     3, 28|              na talerzach i miseczkach z ciężkim westchnieniem zmieniając
2763     3, 28|                 ale nie ma rady; to ci z miseczkom wójtom, łajdus
2764     3, 28|       miseczkom wójtom, łajdus on, ale z Maciejem żyli w przyjacielstwie
2765     3, 28|                wynośliwa, pyskata, ale z przyjacielstwem szła pierwsza...
2766     3, 28|        połedniu... juści, że trzeba... z taką to jak z tym łajnem,
2767     3, 28|                trzeba... z taką to jak z tym łajnem, nie porusz i
2768     3, 28|           łajnem, nie porusz i jeszcze z dala obchodź. Noś posobnie,
2769     3, 28|                ino nie zagaduj się tam z dzieuchami, bo robota czeka.~-
2770     3, 28|           chłopaków.~- Czekalim na was z kolacją - zaczęła, zdziwiona
2771     3, 28|              niczego nie potrza albo i z pełną garścią przychodzi,
2772     3, 28|            przylatuje Filipka zza wody z krzykiem, że jej najstarsza
2773     3, 28|           pomarła dzieucha, ino ją tak z głodu sparło... ziemniaków
2774     3, 28|             Filip przecież w kreminale z drugimi... Ledwiem wyszła
2775     3, 28|       cierpiących, nie potrza mu o tym z ambony krzykiwać! Moiściewy,
2776     3, 28|              dobrze one wiedzą, co się z narodem biednym dzieje,
2777     3, 28|             nie rozleciały. Wywarła je z trudem, mocno podparłszy
2778     3, 28|             rozciapane i szamocące się z wichurą. Postrzępione, sine
2779     3, 28|               i tak jakoś ci podwiewał z dołu, iże poszycia na chałupie
2780     3, 28|              nawozem, któren wybierali z gnojowiska. W podwórzu zaś
2781     3, 28|               podjeżdżał ostro Pietrek z pustym wozem, zakręcał dookoła,
2782     3, 28|              siana i nakładłszy wespół z Witkiem gnoju, podpierał
2783     3, 28|             Czasami znów Józka wpadała z krzykiem, zaczerwieniona,
2784     3, 28|               białą owiązane, miseczki z podarunkami.~- Trajkot dzieucha,
2785     3, 28|           stronę, jeno Bylica siedział z dziećmi przy kominie i wystrugiwał
2786     3, 28|             kowal stał tam przy beczce z rękoma po łokcie we zbożu
2787     3, 28|                Popatrzyli sobie w oczy z bliska i z taką mocą, że
2788     3, 28|                sobie w oczy z bliska i z taką mocą, że bych mogli,
2789     3, 28|           stodoły, ale naraz zawróciła z pół drogi.~- Siedzisz w
2790     3, 28|          komory puszczasz! - krzyknęła z góry na Jagnę otwierając
2791     3, 28|            kiej ten pies, zmówiłaś się z nim, dobrze, ale bacz, że
2792     3, 28|             ale bacz, że niech jeno co z chałupy zginie, to jak Bóg
2793     3, 28|             rozsrożona.~Jagna skoczyła z miejsca, chwytając w garść,
2794     3, 28|        zatrzaskujac jeno za sobą drzwi z całej złości.~Jagna zaś
2795     3, 28|            izbie, ruchać się nie mogąc z przerażenia, wargi jej latały
2796     3, 28|    przeplatanych powiadań, a nie mogąc z nich wiele wymiarkować,
2797     3, 28|                go w rękę przepraszając z całego serca...~- Byście
2798     3, 28|                   Byście wiedzieli, co z nią już wytrzymać ciężko,
2799     3, 28|               na moją szkodę. Przecież z krzywdą naszą tu siedzi...
2800     3, 28|              jest?... co to wyprawiała z parobkami... jaka... (-
2801     3, 28|                   a teraz już się pono z wójtem zmawia... - dodała
2802     3, 29|                szła całym światem wraz z tym ptactwem, ciągnącym
2803     3, 29|         ziemniaki trza było przebierać z dołów przed sadzeniem, wodę
2804     3, 29|            dołów przed sadzeniem, wodę z pól spuszczać, gnój wybierać
2805     3, 29|                poić, drwa rąbać lebo i z lasu wieźć, a tylachna inszej,
2806     3, 29|                 choćby na ten przykład z dzieciskami, których było
2807     3, 29|               drętwiały na odwieczerzy z utrudzenia, a i połowy nie
2808     3, 29|                też kajś niekaj buchały z moczarów ku niebu połyskliwemu,
2809     3, 29|          mrokach; cały świat przecykał z martwego śpiku i prężył
2810     3, 29|                miasta po kilkoro ludzi z węzełkami, a i z tym płonym
2811     3, 29|         kilkoro ludzi z węzełkami, a i z tym płonym skamłaniem, bych
2812     3, 29|             źle, że nawet obce ludzie, z drugich wsi, zaczęli już
2813     3, 29|             choć ta przódzi koty darły z Lipcami o granice i różne
2814     3, 29|               szkody sąsiedzkie albo i z czystej zazdrości, że to
2815     3, 29|          poniechali sporów otrząchając z siebie zawziętość, bo często
2816     3, 29|      zawziętość, bo często chłop jakiś z Rudek, to z Wólki, to z
2817     3, 29|                chłop jakiś z Rudek, to z Wólki, to z Dębicy, a nawet
2818     3, 29|                z Rudek, to z Wólki, to z Dębicy, a nawet i z rzepeckiej
2819     3, 29|                 to z Dębicy, a nawet i z rzepeckiej szlachty niejeden
2820     3, 29|           siarczyście klnąc, a zarówno z lipeckimi pięście zaciskając
2821     3, 29|         uprzykrzony wiater wzmagał się z godziny na godzinę, że jeden
2822     3, 29|         cieńsze drzewiny pokładały się z jękiem, trzepiąc gałęziami
2823     3, 29|             stawie, snopki ano wyrywał z dachów i co kruchsze gałęzie
2824     3, 29|                a wiał już teraz górą i z taką mocą, że wszyćko się
2825     3, 29|             drzewa, aż się zdało, jako z nim w jedną stronę lecą,
2826     3, 29|          kościołem jakieś stado ptaków z rozczapierzonymi skrzydłami
2827     3, 29|        skrzydłami nie mogąc się uporać z pędem, dały się nieść wichurze
2828     3, 29|               zagony, a drogi ociekały z wody...~Rocho długo stojał
2829     3, 29|          zapomniawszy, aż poruszył się z nagła, doszły go bowiem
2830     3, 29|                nagła, doszły go bowiem z wichurą jakieś swarliwe
2831     3, 29|            czerwieniła się kupa kobiet z jakimiś ludźmi w pośrodku...~
2832     3, 29|             pośrodku...~Pośpieszył tam z ciekawością, co by się stało
2833     3, 29|                wiedząc.~Ale dojrzawszy z dala strażników z wójtem,
2834     3, 29|           dojrzawszy z dala strażników z wójtem, skręcił w najbliższe
2835     3, 29|             rej wiodła: gruba, spaśna, z rozczerwienioną gębą, wykrzykiwała
2836     3, 29|       strażnicy wysunęli się ostrożnie z kupy nad staw i poszli ku
2837     3, 29|        niedobrego tknęło...~- Przeciek z wójtem już od rana naradzały
2838     3, 29|               głosy.~- Hale, dobrze on z nimi trzyma!~- I pierwszy
2839     3, 29|        naprowadza.~- A o to jeno stoi, z czego ma profit - zakrzyczały
2840     3, 29|             dać tamtym po mendlu jajek z chałupy albo po kurze, tu
2841     3, 29|              go wybrały, to i one mogą z tego urzędu zesadzić... -
2842     3, 29|               wszystkie tam pociągniem z mietłami!... - darła się
2843     3, 29|               kościele, tu się zaczęły z wolna rozchodzić rajcując
2844     3, 29|               jak to było.~- Bych jeno z tych wrzasków nie wyszło
2845     3, 29|               do urzędów?~- Zawżdy pan z panem łacniej się zmówi,
2846     3, 29|               dzieci?~Podniósł się był z ławy.~- Rozpuściłem swoją
2847     3, 29|               już nie wiada, co by się z nami wszystkimi stało!...~-
2848     3, 29|               chłopak, to jeszcze taki z koszulą w zębach, a najwyżej
2849     3, 29|        przydatny, gdyż co starsze wraz z ojcami siedziały.~Zwijali
2850     3, 29|               pośpiechu, że to wczoraj z powodu zjazdu księży do
2851     3, 29|              że połowa wytrząchała się z desek po drodze, a dzieuchy
2852     3, 29|            położy!~Pokazywał, jak siać z wiatrem, bo głupia nie zmiarkowała
2853     3, 29|           pełną błota.~- Mówiliście to z nim?... - wykrzyknęła przystając
2854     3, 29|              źróbka... - tłumaczył się z płaczem starszy, kiej mu
2855     3, 29|           ucieszne i te prześmiechy... Z dzieuchami też rad o pannowych
2856     3, 29|          radził i chłopaków wspominał; z kobietami pogadywał o dzieciach,
2857     3, 29|              bywały, to wiedział zaraz z pierwszego spojrzenia, co
2858     3, 29|                 więc i nie dziwota, że z dniem każdym więcej się
2859     3, 29|                często krowy porykiwały z głodu i konie prosto w gnój
2860     3, 29|            zmiłowanie Pańskie, czekali z dnia na dzień, krzepiąc
2861     3, 29|              zły miał uciechę i profit z tej marnacji narodu, z tych
2862     3, 29|          profit z tej marnacji narodu, z tych kłyźnień, swarów a
2863     3, 29|              kłyźnień, swarów a bitek, z tego umęczenia serc w biedzie
2864     3, 29|              świat, kiej Rocho wyszedł z ostaniej za kościołem chałupy,
2865     3, 29|             Dobrze, jeno przódzi muszę z wójtem pomówić.~- Bóg zapłać!~
2866     3, 29|            Zdumiał się, bo zawżdy byli z sobą jakby we wojnie.~-
2867     3, 29|                lipeckich bab i chłopów z drugich wsi, oczekujących
2868     3, 29|            Tereska żołnierka, siedząca z inszymi, przysiadła wnet
2869     3, 29|            Młyn zaś tak turkotał, wody z takim krzykiem nieustannym
2870     3, 29|                i ciepło prosto buchało z pól, a ptaki jęły świergotać
2871     3, 29|          pozabijało! - wrzeszczała już z daleka.~- Jezus Maria!...~
2872     3, 29|             Jezus Maria!...~Zmartwiała z przerażenia.~- Przyleciałam
2873     3, 29|              Jakoż prawda się okazała: z chałupy Stachowej zostały
2874     3, 29|               też się zwalił, że ostał z niego niewielki osztych,
2875     3, 29|            niejednej łzy się puszczały z żalu.~- I gdzie się podziejem
2876     3, 29|            rumowisk, która jeno ostała z chałupy, boć dach się zwalił
2877     3, 29|              się zwalił do cna i razem z sufitem runął do środka,
2878     3, 29|              drzewa i przegniłej słomy z poszycia.~- Macie szczęście,
2879     3, 29|              Jezu! Bez niczego ostałam z tymi sierotami... A kaj
2880     3, 29|            bezradnie ręce przestępując z nogi na nogę.~- Suszej będzie! -
2881     3, 29|           sobie byli wszyscy spokojni, z poddaniem się znosząc ten
2882     3, 29|                 a dzieci tulące mu się z piskiem do kolan przytulił
2883     3, 29|                 Poszlim spać zaruteńko z wieczora, bo gazu nie było
2884     3, 29|                się przewala. Skoczyłam z łóżka i ledwiem co dzieci
2885     3, 29|                kiej i komin obalił się z hukiem... Na dworze zaś
2886     3, 29|          ziemniaczanego wciągnęłam się z dziećmi i tak do świtania
2887     3, 29|              się je całować, odchodził z wolna.~Widzieli, że długo
2888     3, 29|              wolna.~Widzieli, że długo z nią na drodze o czymś rozprawiał.~
2889     3, 29|         śpiesznie, przypominając sobie z nagła o śniadaniach i pilnych
2890     3, 29|               by tu co niebądź wydobyć z zawalonej izby, gdy powróciła
2891     3, 29|          Pustką przecież ta izba stoi! Z duszy serca proszę, a ksiądz
2892     3, 29|      nieszczęście was spotkało! ~- Nie z kamienia przeciech naród
2893     3, 29|               przeciech naród i kużden z biedą się zna.~- I przez
2894     3, 29|              rzewliwie, obłapiając się z nimi tak gorąco, aż się
2895     3, 29|                 są!... - myślała Hanka z rozczuleniem.~A tu i organiścina
2896     3, 29|               niby ta modrawa płachta, z rzadka jeno pozarzucana
2897     3, 29|             wyśpiewywały rozgłośnie, a z pól, od borów, z niebieskawych
2898     3, 29|         rozgłośnie, a z pól, od borów, z niebieskawych dali, całym
2899     3, 29|             świąteczne zakupy. A zaraz z południa nadjechał długim
2900     3, 29|              mało skąd Judka wychodził z pustymi rękoma, bo nie był
2901     3, 29|               wielgachnym pudle nosiła z sobą kusząc nim co łakomsze...~
2902     3, 29|              dom, gdy Józka przy padła z piskiem:~- Hanuś, kupcie
2903     3, 29|                a do boku przymierzać i z westchnieniem żalu oddała.~-
2904     3, 29|                że mu bieda... Ostajcie z Bogiem!~I prawie pędem wybiegła
2905     3, 29|                I prawie pędem wybiegła z chałupy, a Jagustynka rozcierająca
2906     3, 29|                dziw kiecki nie zgubiła z pośpiechu! Pieniędzy jej
2907     3, 29|                przyszedł na myśl Antek z Jagną. Głęboko się zamedytowała.~-
2908     3, 29|        Mateusza wzieni, skompaniła się z jego siostrą, z Nastką,
2909     3, 29|         skompaniła się z jego siostrą, z Nastką, nawet siedzi w ich
2910     3, 29|              no, co się to nie wyrabia z ludźmi... I mnie by trza
2911     3, 29|           jakoś, oznajmiając, że mięsa z połowę brakuje.~Porwała
2912     3, 29|            jeno stary leżał jak zawżdy z wytrzeszczonymi ślepiami.~
2913     3, 29|              jako Jaguś wychodząc rano z domu cosik kryła pod zapaską,
2914     3, 29|             szykowała na święta wespół z Balcerkówną.~- Do matki
2915     3, 29|        zmierzchu, wsiadła zaraz na nią z góry o mięso. ~- A zjadłam!...
2916     3, 29|                więcej ani słowa, jakby z rozmysłem drażniąc. Nawet
2917     3, 29|              kolację jakby nigdy nic i z uśmiechem w oczy jej poglądała.~
2918     3, 29|       największy, pierwsza się zerwała z łóżka przypominając jazdę
2919     3, 29|              nie pojadę! - wrzeszczała z płaczem. - Cóżem to dziadówka,
2920     3, 29|           wyjechała bryką i parą koni, z parobkiem na przednim siedzeniu,
2921     3, 29|          papiery! - wołał za nią Witek z ogródka, gdzie już równo
2922     3, 29|              dłużej się nie pokazywała z chałupy, leciał na drogę
2923     3, 29|             chałupy, leciał na drogę i z drugimi chłopakami grzechotał
2924     3, 29|        krętanina, dzieci zaś wypędzane z chałup, by nie przeszkadzały,
2925     3, 29|        zaziębić, buzowały się ognie, a z kominów biły dymy w pochmurzone
2926     3, 29|            inwentarze, żłoby ogryzając z głodu, świnie pyskały w
2927     3, 29|                pierzyny dzież i niecek z ciastem, wsadzaniem do pieców,
2928     3, 29|       chałupami gęsto krążyły dzieuchy z naręczami szczap, a niekiedy
2929     3, 29|          robota: parobek księży zwoził z lasu świerczaki, a organista
2930     3, 29|         świerczaki, a organista wespół z Rochem i Jambrożym jął przystrajać
2931     3, 29|            organistowego Jasia, któren z klas na święta przyjechał
2932     3, 29|               zajrzeć było do kogo, ni z kim pogadać.~Jakże, ani
2933     3, 29|           różnie, że więcej było rąk i z groszem skrzybot mniejszy,
2934     3, 29|                zmierzchu, Hanka wespół z Pietrkiem skończyła bielenie
2935     3, 29|                siedziały zgodnie Jagna z Józką, zajęte pilnie kraszeniem
2936     3, 29|        kraszeniem jajek, a każda swoje z osobna chroniła i kryjomo,
2937     3, 29|              się ta było Józce mierzyć z Jagusią! Pokazywała swoje,
2938     3, 29|       ujrzawszy Jagusine, gębę ozwarła z podziwu i markotność ją
2939     3, 29|                 a kiej Hanka powróciła z Jagustynką z kościoła, też
2940     3, 29|           Hanka powróciła z Jagustynką z kościoła, też wzięła patrzeć,
2941     3, 29|                    Skąd?... a samo tak z głowy pod palce przychodzi!~
2942     3, 29|                stawie się trzęsły wraz z wodą: majstrowali ano świąteczne
2943     3, 29|              na to same chłopaki, jeno z Jaśkiem Przewrotnym na czele,
2944     3, 29|         porwali gdziesik wielki garnek z żurem, do którego jeszcze
2945     3, 29|        postronku śledzia, wystruganego z drzewa. Żur ze śledziem
2946     3, 29|         rozleciał się w kawałki, a żur z onymi różnościami polał
2947     3, 29|              Witek się zeźlił i prosto z gołymi rękoma rzucił się
2948     3, 29|              się na Jaśka, pobił się i z drugimi; aż wyrwawszy się
2949     3, 29|              aż wyrwawszy się poleciał z rykiem do chałupy.~Dołożyła
2950     3, 29|              wąsy zajęcze.~Jeszcze się z niego ześmiał Pietrek, a
2951     3, 29|             ściany, a obrazy omiecione z pajęczyn, Jagusine zaś łóżko
2952     3, 29|               chustką przykryte.~Hanka z Jagusią i Dominikową, choć
2953     3, 29|                 choć nie mówiły prawie z sobą, ustawiły pod szczytowym
2954     3, 29|               wystrzyganek. Na środku, z kraja od okna, postawili
2955     3, 29|              wywróconej donicy baranka z masła, tak zmyślnie przez
2956     3, 29|            uszy, kopytka i chorągiewkę z czerwonej, postrzępionej
2957     3, 29|              pytlowe i kołacze pszenne z masłem zagniatane i na mleku,
2958     3, 29|          dzieci, były i takie specjały z serem, i drugie jajeczne
2959     3, 29|               skończyły, sąsiadki jęły z wolna znosić swoje na miskach,
2960     3, 29|               i Józka zabrawszy dzieci z sobą.~Ale siedzieli dość
2961     3, 29|              pościele. Boryna dozwalał z sobą robić wszystko, nie
2962     3, 29|             martwy jak zawżdy...~Zaraz z południa zrobiło się na
2963     3, 29|             szorowaniem dzieci, że nie z jednej chałupy wydzierały
2964     3, 29|       organistowy niósł za nim miednik z wodą święconą i kropidło.~
2965     3, 29|             udał ci się: tak kury goni z ogrodu, że ni jedna nie
2966     3, 29|            jutro które do mężów idą?~- Z pół wsi się wybiera!~- To
2967     3, 29|              wychodząc powoli.~Ruszyli z nim całą gromadą odprowadzając
2968     3, 29|               na ganek.~Ściemniało się z wolna, zmierzch cichuśko
2969     3, 29|             bielały kajś niekaj ściany z przypadłych do ziemi chałup
2970     3, 29|             zagorzały wszystkie okna i z otwartych wielkich drzwi
2971     3, 29|                przed cmentarz i ludzie z dalszych wsi nadchodzić
2972     3, 29|          nadchodzić poczęli gromadami, z chałup lipeckich też raz
2973     3, 29|      wychodzono do kościoła, bo często z wywieranych drzwi padała
2974     3, 29|             niby ta rzeka, wzbierająca z wolna a bezustannie, ciągnęli
2975     3, 29|               pilnie majstrował wespół z Maćkiem Kłębowym kogutka,
2976     3, 29|                Kłębowym kogutka, co to z nim mieli pójść po dyngusie.~
2977     3, 29|               wyprawiła najpierw Józkę z dziećmi i parobka; sama
2978     3, 29|             już była, ale ociągała się z wyjściem, jakby na coś oczekując,
2979     3, 29|               Dopiero gdy Jagna poszła z kowalową i dosłyszała kowala
2980     3, 29|              dosłyszała kowala idącego z wójtem ku kościołowi, wróciła
2981     3, 30|                placu stały gęstwą wozy z wyłożonymi końmi, że tylko
2982     3, 30|          kłębił się i wrzał niby woda, z poszumem pacierzy, wzdychań,
2983     3, 30|                 kiej proboszcz wyszedł z nabożeństwem, i wraz też
2984     3, 30|      nabożeństwem, i wraz też jęły się z gęstwy rwać głośne wzdychy
2985     3, 30|              czerwony jeno przyodziany z chorągiewką w ręku.~Cichość
2986     3, 30|            chorągiewką w ręku.~Cichość z nagła objęła kościół, jakby
2987     3, 30|          podzwaniają...~Rozmadlali się z wolna, że wargi się wszędy
2988     3, 30|            zakwilił pisklęcy, żałosny, z tej ciżby, co jak krze przyziemne
2989     3, 30|            często różaniec wysuwał się z palców, zapominała słów
2990     3, 30|           pobok siedziała Józka, Jaguś z matką i drugie.~W ławkach
2991     3, 30|            drugie.~W ławkach stojących z boku ołtarza modliły się
2992     3, 30|               na książkach dziedziczki z Rudki, z Modlicy i dziedzicówny
2993     3, 30|         książkach dziedziczki z Rudki, z Modlicy i dziedzicówny z
2994     3, 30|               z Modlicy i dziedzicówny z Wólki, a dziedzice stojały
2995     3, 30|              stopniach ołtarza stojała z daleka młynarzowa i organiścina,
2996     3, 30|                teraz gęstą ławą chłopy z drugich wsi, że ledwie było
2997     3, 30|              na darmo: były tam chłopy z Dębicy, z Woli, z Rzepek,
2998     3, 30|              były tam chłopy z Dębicy, z Woli, z Rzepek, z całej
2999     3, 30|               chłopy z Dębicy, z Woli, z Rzepek, z całej parafii,
3000     3, 30|              Dębicy, z Woli, z Rzepek, z całej parafii, jeno lipeckich