Tom, Rozdzial

3001     3, 30|           spłoszone, że niejedna głowa z płaczem do ziemi przywarła,
3002     3, 30|          niejeden jęk żałosny rwał się z gęstwy, a bolesne przypominki
3003     3, 30|             choć ździebko przychudłych z postu, radość się rozlewa,
3004     3, 30|               ten placek świąteczny, a z tęsknicą i turbacjami społem
3005     3, 30|            serce i same łzy się polały z nagłej tęskności...~Szczęściem,
3006     3, 30|              kościele, gdyż powstawali z klęczek, cisnąc się jeszcze
3007     3, 30|           prosto do narodu i wychylony z ambony, jął sielnie wytrząchać
3008     3, 30|          lipeckie ludzie zatrzęsły się z żalu i przypomnienia krzywd
3009     3, 30|               dusze, jaże ryknęli wraz z płaczem, krzykiem, szlochaniem
3010     3, 30|             kiej organy wtórem huknęły z całej mocy, kiej dzwony
3011     3, 30|               cały świat, a dobrodziej z Przenajświętszym Sakramentem
3012     3, 30|         rozgorzało nad głowami, płynąc z wolna skroś gęstwy nieprzeliczonej,
3013     3, 30|                i przez serca wszystkie z miłością niesione...~Obchodzili
3014     3, 30|        strasznej ciasnocie i śpiewając z całej mocy, a organy wciąż
3015     3, 30|               niby żar-ptaki rwały się z krzykiem wesela ogromnym,
3016     3, 30|             przyniewolił ją do wyjścia z pustego już kościoła.~Że
3017     3, 30|               ros obfitych wilgotnawa, z pól pociągał mięciuchny
3018     3, 30|          pieski też zajadlej docierały z opłotków, a po chałupach
3019     3, 30|             snu. - A jeżeli znowuj się z nią sprzęgnie? - pomyślała
3020     3, 30|                Na wsi było cicho, jeno z dróg dalekich trzęsły się
3021     3, 30|            rozmyślań, bo śpik ją zaraz z miejsca zmorzył. ~ ~. . . . . . . . . . . .~ ~
3022     3, 30|                 Nie kwapili się zrywać z barłogów, choć dzień ci
3023     3, 30|               Powstał ci znowu w żywe, z ciemności, z mrozów, z pluch
3024     3, 30|             znowu w żywe, z ciemności, z mrozów, z pluch się wyniósł
3025     3, 30|                 z ciemności, z mrozów, z pluch się wyniósł Najmilszy!
3026     3, 30|           święconego. Józka. tymczasem z niemałym piskiem pucowała
3027     3, 30|            studnią na podwórzu Pietrek z Witkiem domywali się do
3028     3, 30|              stary Bylica zabawiał się z pieskiem na ganku, często
3029     3, 30|               je była Hanka przynosiła z ojcowej izby, rozdzielając
3030     3, 30|         przysiadł na kraju.~I pojadali z wolna, w cichości smakując
3031     3, 30|                 Jagustynka chciała się z wami zabrać do miasta -
3032     3, 30|             niejednemu ślepie wyłaziły z onej lubości, twarze czerwieniały
3033     3, 30|               pojedali nadziewając się z rozmysłem, by jak najwięcej
3034     3, 30|                się też dźwigać od mich z dobrą już wagą w kałdunach,
3035     3, 30|            wagą w kałdunach, a Pietrek z Witkiem, czego byli nie
3036     3, 30|            dojedli, do stajni ponieśli z sobą.~- Szykujże zaraz konie! -
3037     3, 30|           pacierz pojechały. Hanka już z bryki nakazywała Józce,
3038     3, 30|               dwór patrzeć, jak prawie z każdej chałupy wyjeżdżały
3039     3, 30|      wyjeżdżały lub wychodziły kobiety z tobołkami, że kilkanaście
3040     3, 30|         kobiety, czerwono przyodziane, z węzełkami na plecach.~A
3041     3, 30|             rozlewając miodne zapachy; z pól ogromnych, opłyniętych
3042     3, 30|            puste izby, to wróble stado z wrzaskiem przenosiło się
3043     3, 30|               wrzaskiem przenosiło się z sadu na drogę albo zaszarpały
3044     3, 30|            zajrzał do chorego, pogadał z dziećmi i zasiadł w ganku
3045     3, 30|              wkrótce nadeszła kowalowa z dziećmi i odwiedziwszy ojca,
3046     3, 30|                   do miasta zabrał się z wójtem.~- Cała wieś tam
3047     3, 30|                 chudziaki.~- Wyście to z matką nie pojechali? - pytał
3048     3, 30|         wełniak ma dzisiaj! - szepnęła z westchnieniem Magda.~- Po
3049     3, 30|          dzieci zaś baraszkowały razem z pieskami przed gankiem,
3050     3, 30|                 gdyż w opłotki skręcał z drogi pan Jacek, dziedziców
3051     3, 30|                figurami grywał i tylko z chłopami przestawał. Szedł
3052     3, 30|                ze skrzypicą pod pachą, z fajeczką w zębach, chudy,
3053     3, 30|               w zębach, chudy, wysoki, z żółtą bródką i rozbieganymi
3054     3, 30|             muszą! - zauważył Rocho.~- Z czym to pójdą? z gołymi
3055     3, 30|              Rocho.~- Z czym to pójdą? z gołymi pazurami ten wiater
3056     3, 30|               zasobny, handlują wespół z Żydami, a krzywdą ludzką
3057     3, 30|                niechby tak po chłopsku z gołymi palicami chytały
3058     3, 30|          zabronił urząd ciąć, póki się z chłopami nie ugodzi? Nie
3059     3, 30|             Kozłową stojącą nad stawem z kobietami, poszedł do nich
3060     3, 30|             zaś powracały już niektóre z miasta, zaklekotały od trepów
3061     3, 30|               jego wyjeździe organisty z całym domem walili w goście
3062     3, 30|       pozdrawiał dzieuchy, wyzierające z opłotków.~Zmierzch się roztrząsał
3063     3, 30|            rozlewały coraz szerzej, że z pół nieba stanęło w krwawych
3064     3, 30|           zabawiając się prześmiechami z Jaśkiem Przewrotnym, któren
3065     3, 30|            najbardziej się przekpiwała z chłopaka, co to był niezguła,
3066     3, 30|             bykiem uciekał.~- Ożeń się z Magdą od Jankla, ta ci pasuje
3067     3, 30|          będzie umiała ucierać.~- Albo z Jagatą, to ją na odpusty
3068     3, 30|        szydliwie.~- A jakbym do której z wódką posłał, to by się
3069     3, 30|               wszystkie piątki suszyła z radości! - odpowiedział. ~-
3070     3, 30|               tam Marysia czeka na cię z pomietłem albo czymś gorszym...~-
3071     3, 30|            ganku rozbiegając się naraz z krzykiem na wsze strony
3072     3, 30|                wróble. Pogonił za nimi z rozczapierzonymi rękoma
3073     3, 30|                   Inom kogutowi trochę z ogona wyrwał, bo mi potrza
3074     3, 30|              ptaka, całkiem oskubanego z piór.~- Pewnie, że nie nasz! -
3075     3, 30|              całkiem gotowego kogutka: z drzewa był wystrugany i
3076     3, 30|             żywy się widział, bo i łeb z dziobem miał prawdziwego,
3077     3, 30|               Gulbasiak, jaże się kury z grzęd odezwały.~- Jezu,
3078     3, 30|        Utrafiłem, Józia, co? - szeptał z dumą.~- Sameś to wystroił?
3079     3, 30|              kiej żywy się rucha, choć z drewna. Pokaż go dzieuchom!...
3080     3, 30|               chłód wieczorny zaciągał z pól.~Już wszystkie kobiety
3081     3, 30|            wszystkie kobiety powróciły z miasta, a Hanka nie nadjeżdżała.~
3082     3, 30|               w połę świńskiego żarcia z cebratki, a ostro nastawała:
3083     3, 30|         poniesłem do schowka. Ino pary z gęby nie puść, moja złociuśka!
3084     3, 30|               ino!~- Hale! kiej cię to z czym wydałam? Dziw mi jeno,
3085     3, 30|             pole. Niezadługo się jawił z nawrotem i zasiadł przed
3086     3, 30|             zasiadł przed kominem wraz z dziećmi do wykończania kogutka.~
3087     3, 30|             siedział przed domem razem z Bylicą, któren już żydy
3088     3, 30|           światło, że ino koło garnków z wieczerzą ustawionych w
3089     3, 30|                męża?~- Całe popołudnie z nim przesiedziałam! Zdrowy
3090     3, 30|             wspomniał... Szła ku niemu z tym sercem wiernym i kochającym,
3091     3, 30|                jeszcze krzyknął, by mu z bekami nie przyjeżdżała!
3092     3, 30|       rozbudzić, a każda kostka w niej z osobna się trzęsła płakaniem,
3093     3, 30|            duszy tam przy nim ni potem z powrotem przy ludziach,
3094     3, 30|              sadów, kajś już dym walił z komina, konie rżały po stajniach,
3095     3, 30|            zabiły.~Chłopaki już latały z sikawkami, sprawiając sobie
3096     3, 30|               Przewrotnego, któren się z sikawką od gaszenia pożarów
3097     3, 30|              kąpiel sprawili, aż matka z kijem leciała na pomoc;
3098     3, 30|     przepuszczając, choć się prosiła i z bekiem leciała na skargę
3099     3, 30|             chłopaki dziw nie oszalały z uciechy, chodzili całą hurmą,
3100     3, 30|                sposób się było pokazać z chałupy.~- Wama cosik niezdrowo
3101     3, 30|               przysmażona, siadła wraz z drugimi do śniadania, łakomie
3102     3, 30|             się gorzałki przegotowanej z tłustością i korzeniami
3103     3, 30|        dworskie zgoła, wysokie, widne, z podłogą, jeno że z tą żelazną
3104     3, 30|              widne, z podłogą, jeno że z tą żelazną pajęczyną w oknach,
3105     3, 30|             Jagnę jakby coś podrzuciło z miejsca, że uciekła z izby,
3106     3, 30|       podrzuciło z miejsca, że uciekła z izby, jeść nie skończywszy,
3107     3, 30|               mówić.~- Późno wróciły i z niczym, przetrzęsły się
3108     3, 30|                on przez chłopów ma iść z torbami, to niech całą wieś
3109     3, 30|                wytraci!... Kozłowa już z tym od rana po chałupach
3110     3, 30|              gospodyni, aby go puściła z kogutkiem.~- A idź, przyodziewy
3111     3, 30|              że to Witek się rozprawia z jakimś psem obcym. Zdziwiła
3112     3, 30|             było pomieszane kiej groch z kapustą, zboże powysypywane
3113     3, 30|              ze szmatami, pościąganymi z drągów; nawet motki przędzy
3114     3, 30|           ziemniaczanego dołu, odwalił z wejścia ocipkę wielgachną
3115     3, 30|       wrzeszczącą Józkę, która każdemu z osobna opowiadała, jak to
3116     3, 30|                dobrze...~Wójt nadszedł z sołtysem i wzięli oglądać
3117     3, 30|             Burka!~Żelazo przechodziło z rąk do rąk.~- Pręt, z jakiego
3118     3, 30|     przechodziło z rąk do rąk.~- Pręt, z jakiego zęby do bron kują.~-
3119     3, 30|                  Mogli ukraść choćby i z kuźni Michałowej.~- Kuźnia
3120     3, 30|            ukraść, jak mogli przynieść z sobą, wójt to wama mówi,
3121     3, 30|              zaś robić, moja to sprawa z sołtysem! - podniósł głos,
3122     3, 30|         porozchodzili, bo już i ludzie z drugich wsi nad płotami
3123     3, 30|          śpiewy narodu rozchodziły się z kościoła i brzęczały po
3124     3, 30|        gospodarzy do zakrystii i cosik z nimi uredzał, Józka zaś
3125     3, 30|                  Wiecie, a to panienki z Woli to ci takie kupry dźwigają
3126     3, 30|            kiej te brzuchy dziewają... Z bliskam wypatrywała.~- Kaj?
3127     3, 30|          wydęta.~- We wsi inaczej, boć z chudych przekpiwają się
3128     3, 30|           Jagusię, wystawiającą garnki z komina.~-Widzisz go, pokrakę,
3129     3, 30|         opatrywać Hankę, i wygonili go z izby.~Obiad też zaraz podawali
3130     3, 30|              zakazała Hance ruszać się z pościeli, a że zaraz po
3131     3, 30|              obiedzie nadeszła Weronka z dziećmi, do łóżka przystawili
3132     3, 30|           święconego i flachę gorzałki z miodem, bo Hanuś, choć z
3133     3, 30|               z miodem, bo Hanuś, choć z trudem nieco, ale godnie,
3134     3, 30|              się wygrzewali poredzając z ludźmi, jacy wciąż do sadu
3135     3, 30|             dzisiaj po raz który, kiej z podwórza wywalili się chłopaki
3136     3, 30|         podwórza wywalili się chłopaki z kogutkiem. Witek ich wiódł,
3137     3, 30|         Gulbasiak, Jędrek, Kuba Grzeli z krzywą gębą syn i drugie.
3138     3, 30|       Pietrkowe.~Wywiedli się na drogę z paradą i najpierwej ruszyli
3139     3, 30|            rozdał, kogutka pochwalił i z łaską ich odpuścił...~Witek
3140     3, 30|                chałupy nawiedzali wraz z całą chmarą dzieci rozwrzeszczanych
3141     3, 30|               też oddawali gościńce. A z taką paradą się wodzili
3142     3, 30|               w lustrze, dzieci latały z dyngusiarzami, zaś jeszcze
3143     3, 30|               Prosto płakać, co się to z człowieka zrobiło! - rozpowiadała
3144     3, 30|            idzie!...~- Chłopaki poszły z kogutkiem do Woli! - zatrajkotała
3145     3, 30|                o głodzie pamięta! Byli z kogutkiem i u mnie... sprawny
3146     3, 30|        czeladnik sprawi, to synek, ten z klas, do domu zajrzy, a
3147     3, 30|             niemało.~- Doszło me cosik z boku... może cyganią, to
3148     3, 30|       rozpowiadam. Hale, gadu, gadu, a z czym to ja przyszłam? Obiecały
3149     3, 30|                 że to już kajś indziej z matką się obiecały...~-
3150     3, 30|            Jambroży zajrzy albo któren z dziadków i zawżdy chocia
3151     3, 30|              szamotań.~Zawróciła naraz z powrotem i dosłyszawszy
3152     3, 30|          ogniach zachodu, szedł ktosik z książką w ręku i pod białymi
3153     3, 30|          oderwać od niego; zbliżał się z uśmiechem, zęby mu grały
3154     3, 30|           ciszej zaglądając jej w oczy z tak bliska, że wstrzymała
3155     3, 30|         dobranoc Jagusi! - i poleciał.~Z dobry pacierz przestojała,
3156     3, 30|               nim się poredziła ruszyć z miejsca.~- Urzekł me czy
3157     3, 30|                błyskały tu i owdzie, a z karczmy roznosiło się granie
3158     3, 30|            szeptał wójt nie zwalniając z pazurów i pociągnął ją bocznymi
3159     3, 30|         przyźbach dojadając święcone i z cicha gwarząc, gdzie zaś
3160     3, 30|               chorego, była i kowalowa z najmłodszym przy piersi,
3161     3, 30|                piersi, ugwarzająca się z pobożną, cichą sołtysową,
3162     3, 30|            Zabawiały się galanto. gęby z wolna czerwieniały i kuntentność
3163     3, 30|             jawił, powiedał, co prosto z miasta wraca, na dobre się
3164     3, 30|               wziął po zachodzie, była z drugimi.~Póki dnia starczyło,
3165     3, 30|             starczyło, Rocho im czytał z książki, że nieraz Hanka,
3166     3, 30|            Zbili się w kupę, że Nastuś z Józką, Weronka z dziećmi,
3167     3, 30|                Nastuś z Józką, Weronka z dziećmi, Jagustynka, Kłębowa
3168     3, 30|              przysiedli, a Hanka nieco z boku na kamieniu.~Rozpowiadał
3169     3, 30|               odsapnąć ni poruszyć się z miejsc i całą duszą pijąc
3170     3, 30|                 jakoby ten głos święty z ziemie wychodził albo że
3171     3, 30|            teraz ze zmurszałych ścian, z drzew pochylonych, z gęstej
3172     3, 30|            ścian, z drzew pochylonych, z gęstej nocy, ku przestrodze
3173     3, 30|                czerwone krze wybuchały z ciemności.~- A słowo ciałem
3174     3, 30|          lecieli dworowi.~Ale nikt się z tym nie śpieszył, a jeno
3175     3, 30|               pojechali do ognia, i to z gołymi rękoma, gdyż ani
3176     3, 30|          wiader nie pozwolili zabierać z chałup.~- Kijami tego, któren
3177     3, 30|               w niebo, zapalone snopki z dachów i gonty roznosiły
3178     3, 30|        straszna groza zniszczenia biły z pożaru, a wieś wciąż stała,
3179     3, 31|             wieść Hanka aż się uniesła z pościeli, że Jagustynka
3180     3, 31|          poczęły strachliwie i sfruwać z gniazd.~- A dyć chociaż
3181     3, 31|              ale po cztery dni odrobku z jednego. Przy sadzeniu ziemniaków
3182     3, 31|        poświeci, głodem przymierają.~- Z pół korczyka do jedzenia
3183     3, 31|               odmierzy, choć robotnica z Filipki, no!... zbywa jeno...~-
3184     3, 31|               no!... zbywa jeno...~- A z czego to nabierze mocy?
3185     3, 31|                Myślałech: przekpiwa se z chłopa, jako u panów zwyczajnie,
3186     3, 31|                i ja poradzę, a chałupę z wolna wyporządzim, że za
3187     3, 31|        rozległy się głosy.~Wracali już z kościoła od chrztu. Przodem
3188     3, 31|     Dominikowej, a za nimi walili wójt z Płoszkową, w kumy proszeni,
3189     3, 31|            Płoszkową, w kumy proszeni, z tyłu zaś kusztykał Jambroży
3190     3, 31|               i przeżegnawszy się jęła z nim, wedle starego obyczaju,
3191     3, 31|               przystając i przy każdym z osobna mówiąc:~- Na wschodzie -
3192     3, 31|               nabożna, a taka guślarka z Dominikowej! - śmiał się
3193     3, 31|               na pociechę!~- I niechaj z tuzin Rochów wywiedzie!
3194     3, 31|              śmiech brał...~- Bo idzie z rodu, któren się gorzałki
3195     3, 31|              na kiełbasie już pachnęła z michy.~Jagustynka czyniła
3196     3, 31|                przygarść karmelków, iż z piskiem a bijatyką wytoczyły
3197     3, 31|              nasienia, nie! Proszą się z nim i by kto wziął, dopłacają.~-
3198     3, 31|                  Prawda, że i utrapień z nimi niemało, ale i wyręka
3199     3, 31|                  Łacno wam prześmiewać z drugich, że macie takich
3200     3, 31|              pamiętam, coście za młodu z chłopakami wyprawiali, to
3201     3, 31|                 zechciał... nie odmówi z poczciwości - syczała jej
3202     3, 31|                zaś Płoszkowa poredzała z cicha z Hanką. Jeden Jambroży
3203     3, 31|            Płoszkowa poredzała z cicha z Hanką. Jeden Jambroży nie
3204     3, 31|                chowanie pójdzie, bo to z dworskiego gatunku.~- Profit
3205     3, 31|             niczego. Ucieszy się Antek z takiego przychowku.~- Mój
3206     3, 31|             wierzcie.~- Dyć wszystkich z dnia na dzień czekają.~-
3207     3, 31|          zjawią, cosik się ta przeciek z urzędu wie...~- A najgorsze,
3208     3, 31|               powiedziała:~- Proboszcz z Rochem przejechali.~- Ksiądz
3209     3, 31|             wójt podniósł się do niego z kieliszkiem.~- Spóźniłeś
3210     3, 31|            penetrowali...~Wybiegł wraz z sołtysem, a Hanka wpierając
3211     3, 31|              powiecie, że ile wiadomo, z komory niczego nie wynieśli,
3212     3, 31|                 bo kto by się to wydał z tym przed strażnikami, co
3213     3, 31|      natknąwszy się w ganku na Bylicę, z pięściami do niego skoczył
3214     3, 31|            parobek, słyszysz! - odciął z miejsca stary, do żywego
3215     3, 31|           ryknął, by pysk stulił, kiej z osobą urzędową mówi, bo
3216     3, 31|           większy urząd i kara...~Wójt z sołtysem rzucili się go
3217     3, 31|          przywieźć na odchowanie, niby z tych podrzutków...~- By
3218     3, 31|           głodem zamorzyć, jak to było z tamtymi dwa roki temu.~-
3219     3, 31|             Bogiem odpowie.~- Przeciek z rozmysłu nie głodzi, sama
3220     3, 31|               Płacą na utrzymanie, nie z dobrości je przytula! -
3221     3, 31|                 Niewielka, bo przepija z miejsca, a potem dzieciska
3222     3, 31|             miejsca, a potem dzieciska z głodu mrą.~- Dyć nie wszystkie:
3223     3, 31|               odgryzł. Tak samo było i z tamtym.~- Bronię to Kozłowej?...
3224     3, 31|              to nie ma kto ukraść.~- A z Jagatą się jej nie udało:
3225     3, 31|               skarżyła Józka.~- Zrobię z nią porządek, że mnie popamięta...
3226     3, 31|                cosik do siebie gwarzył z cicha, jak to dzieciątko
3227     3, 31|         nabrzmiałe, tak mocą opite, że z wieczora, kiej ptasie głosy
3228     3, 31|               szare jakby się odwijały z jakiegoś wrzeciona niedojrzanego,
3229     3, 31|            niedojrzanego, wiążąc niebo z ziemią, że ino przygięło
3230     3, 31|               i bulgotów strug, co się z białymi kłakami staczały
3231     3, 31|               białymi kłakami staczały z pól czarniawych.~Zwyczajnie
3232     3, 31|               razy zabielił podogoniem z ozimin; wrony łaziły stadami
3233     3, 31|            ludzkiej.~Cóż to naród miał z tego, że dni przychodziły
3234     3, 31|             wrzątku zwiesnowego!~A cóż z tego, kiej pola nie zaorane,
3235     3, 31|              chyżym rostem, pchało się z bruzd na zagony i panoszyło
3236     3, 31|            ptactwo, to jakiś wędrownik z obcych stron i nawet te
3237     3, 31|            brakło.~Hanka, choć jeszcze z łóżka, rządziła wszystkim
3238     3, 31|                 że nawet Jaguś musiała z drugimi stawać do roboty,
3239     3, 31|                niej raz w dzień; żadna z sąsiadek nie pokazywała
3240     3, 31|           ginął: jak pojechał wtenczas z proboszczem, tak i nie powrócił.
3241     3, 31|                i zaraz po sumie poszła z Płoszkową.~Chwiała się jeszcze
3242     3, 31|              zieloności, że ino kominy z niej bielały i dachy się
3243     3, 31|               pola.~Prędko się uwinęły z wywodem, bo dzieciak się
3244     3, 31|          odzipnęła jeszcze, kiej Witek z krzykiem wleciał:~- Gospodyni,
3245     3, 31|     rozmamłanych czarnych kiej sagany, z dziećmi na plecach, a uprzykrzonych,
3246     3, 31|               izb gwałtem się cisnęły. Z dziesięć ich było, a narobiły
3247     3, 31|               puścili - szepnęła Jagna z przekąsem.~- Aleby co ukradła.
3248     3, 31|          karczmy, wsunęła się za nią i z wielkim strachem, żegnając
3249     3, 31|        zawarczała Jagustynka, siedząca z boku.~Nie zważali na nią,
3250     3, 31|                 to je kąpią we wywarze z olszyny, że i rodzona matka
3251     3, 31|                  Hale, a ten gospodarz z Modlicy, co to łoni na odpuście
3252     3, 31|          przeciek dobrodziej wypędzali z niego diabła.~- Jezu, że
3253     3, 31|                skrzypnęły, zerwały się z krzykiem. To Hanka stanęła
3254     3, 31|               za klamką i słychać było z izby potykanie się o sprzęty
3255     3, 31|              kaj pali...~To Balcerkowa z córkami darła się wniebogłosy,
3256     3, 31|                go sołtys musiał usunąć z oczu.~Ale i tak mało kto
3257     3, 31|          drepcząc ze stajni na drogę i z nawrotem, nie wiedząc, co
3258     3, 31|             słońcu, kołki zaczęły rwać z płotów, trząchać pięściami,
3259     3, 31|          gdziesik już naprzód wybiegać z krzykiem, kiej nowa sprawa
3260     3, 31|            sprawa się wydała.~Sołtyska z płaczem przybiegła, że i
3261     3, 31|        przybiegła, że i im wóz ukradli z podwórza.~Osłupieli, jak
3262     3, 31|               piorun trzasnął gdziesik z bliskości, że długi czas
3263     3, 31|              na sie ze zgrozą.~- Konia z wozem ukradły, no, tego
3264     3, 31|                na Podlesie, urwały się z nagła, że nie sposób ich
3265     3, 31|                tym katafalku, zapuchła z płaczu i ledwie już zipiąc,
3266     3, 31|       żałośliwie, iż co miętsi płakali z nią razem rozżalając się
3267     3, 31|               co sąsiadki obsiadły ją, z całego serca pocieszając;
3268     3, 31|                 nie ściągał to pierzyn z płotów? co?~- Szukać takiego
3269     3, 31|               kancelarii, a Balcerkowa z Marysią poszły na sąsiednie
3270     3, 31|                swoją rękę.~Ale wróciły z niczym, dowiedziały się
3271     3, 31|               tego i w każdej chałupie z osobna czuwali, wszystkie
3272     3, 31|                nie opowiedzieć, co się z tą chudziaczką wyrabiało:
3273     3, 31|               do dobrodzieja poleciała z lamentami, że litując się
3274     3, 31|               rubla i obiecał prosiaka z tych, co się dopiero miały
3275     3, 31|          sprawił taki cud, że przyjadą z pomocą? Chodził po wsi,
3276     3, 31|           dachy, wieś już była gotowa, z kominów się kurzyło, dziewczyny
3277     3, 31|         wytaczać szeregi wozów.~- Jadą z Woli!~- Jadą z Rzepek!~-
3278     3, 31|           wozów.~- Jadą z Woli!~- Jadą z Rzepek!~- Jadą z Dębicy!~-
3279     3, 31|                  Jadą z Rzepek!~- Jadą z Dębicy!~- Jadą z Przyłęka!~
3280     3, 31|                  Jadą z Dębicy!~- Jadą z Przyłęka!~Wrzeszczeli ze
3281     3, 31|               przyodziani, zeskakiwali z wasągów rzucając pozdrowienia
3282     3, 31|           pozdrowił wszystkich i razem z Rochem jął rozporządzać,
3283     3, 31|            rozgadki, tyle jeno mówili, z których są wsi i jak się
3284     3, 31|          rdzawe jeszcze pługi jęły się z wolna wpierać w ziemię i
3285     3, 31|           ziemi oddawał się wszystek i z dufnością.~Hej! ożyły znowu
3286     3, 31|      przygładził żyta i w bory uciekał z chichotem.~Długie godziny
3287     3, 31|           zagona. Że nawet na południe z ról nie zjeżdżali, przysiedli
3288     3, 31|                jeno na miedzach pojeść z dwojaków i kościom dać folgę,
3289     3, 31|              zmierzchu zaczęli ściągać z pól.~Wnetki rozbłysły chaty
3290     3, 31|          stanęła w łunach ogni, co się z okien i drzwi wywartych
3291     3, 31|          Lipcach przekpiwali się zawdy z takiej szlachty i za psi
3292     3, 31|              były drobne i chuderlawe, z miejska w czarne kapoty
3293     3, 31|               że kobiety jaże urastały z kuntentności.~Sutszą też
3294     3, 31|           palcach kiele nich chodziły, z oczu odgadując potrzeby,
3295     3, 31|                nasze chłopy, co ludzie z Rzepek zjechali Lipcom pomagać! -
3296     3, 31|           pobilim się w lesie, to nikt z nas zawziętości nie żywi -
3297     3, 31|              na łęgach, czajki kwiliły z mokradeł i młyn po swojemu
3298     3, 31|        miesięczne brzaski, a miejscami z wyrw głębokich kieby w studniach
3299     3, 31|                do kawalerów i rade się z nimi wodziły nad stawem,
3300     3, 31|                 starsze zaś zasiadłszy z gospodarzami na pro- gach,
3301     3, 31|              spędzone, dymiły już kiej z trybularzów i ku czystemu
3302     3, 31|       nabrzmiewając niby pąki; a naród z wolna wpierał się wszystkimi
3303     3, 31|                  bo od ziem, od drzew, z sinych dalekości, od wód
3304     3, 31|        dziecińskie głowy przygładził i z dzieuchami zażartował, indziej
3305     3, 31|           pomagać!~Tłumaczył i sam też z pola nie zeszedł aż do samego
3306     3, 31|              miedzach, by pot obetrzeć z łysiny a odzipnąć.~Radzi
3307     3, 31|               niebądź naprędce, a insi z pośpiechem brali miski wczas
3308     3, 31|              znowu pokazał na wsi wraz z Rochem, obchodził wszystkich
3309     3, 31|            wszystkich i każdemu chłopu z osobna raz jeszcze dziękował
3310     3, 31|              drogę zapłakane komornice z Kozłową na przedzie.~- A
3311     3, 31|               ciężko... i wasi mężowie z drugimi... no mówię, że
3312     3, 31|               barany, bo je strzyże, a z czegóż to nas oskubie, cheba
3313     3, 31|           czegóż to nas oskubie, cheba z tych wszy! - wywierała pysk
3314     3, 31|         potrzebie się któren znajdzie, z całej duszy pomożem!~- Ostajta
3315     3, 31|               duszy pomożem!~- Ostajta z Bogiem i niech wama plonuje,
3316     3, 31|             topolowej, gdyż tamtędy aż z trzech wsi jechali. Wozy
3317     3, 31|              nim jeszcze konie ruszyły z kopyta, kiej któraś z dziewczyn
3318     3, 31|          ruszyły z kopyta, kiej któraś z dziewczyn zaśpiewała za
3319     3, 31|                im na to odwracając się z wozów:~Teraz, Maryś, takie
3320     3, 32|             jeno pewne było, że stójka z gminy, któren jeszcze przed
3321     3, 32|               wschodem leciał do wójta z jakimś papierem, rzekło
3322     3, 32|               ta się w ten mig rzuciła z nowiną do sąsiadów, zaś
3323     3, 32|           przez, sady leciał hukliwie, z każdej chałupy bił kiej
3324     3, 32|                bił kiej dzwon radosny, z każdego serca buchał płomieniem
3325     3, 32|              serca buchał płomieniem i z każdej gardzieli się wydzierał.~
3326     3, 32|            odpuście; dzieci wylatywały z krzykiem na drogi, trzaskały
3327     3, 32|         wszystkie! Już idą! Już wyszli z lasa, już są na topolowej! -
3328     3, 32|               strony, gdyż cisnęły się z bliska.~Kupą już wracali,
3329     3, 32|                przerwał im trajkoty:~- Z tymem i śpieszył do wsi.
3330     3, 32|               Lipczaki dzisiaj wracają z kreminału! Wczoraj mi rzekł,
3331     3, 32|                Ja ta zawdy za pan brat z dziedzicami i z dworskimi
3332     3, 32|               pan brat z dziedzicami i z dworskimi pieskami: znają
3333     3, 32|                Ho! ho! dziedzic mądry: z dziadami trzyma i wie, że
3334     3, 32|       Dosłyszał naraz, że poniesły się z miejsca, ostawiając go przed
3335     3, 32|           chałupie, i do nich śmigały. Z pół wsi już się tam zbierało,
3336     3, 32|               żonę.~Przypadły do niego z wrzaskiem, zadyszane, obłocone,
3337     3, 32|               wszystkie ledwie zipiące z niecierpliwości.~Dał się
3338     3, 32|             bójta się, wracają dzisiaj z pewnością Matka, daj no
3339     3, 32|                im papier, któren szedł z rąk do rąk, i chociaż żadna
3340     3, 32|               do niego, wlepiając oczy z jakąś trwożną radością,
3341     3, 32|         wziąwszy przez zapaskę, oddała z powrotem.~- Kumie, czy to
3342     3, 32|               czoło i pierwsza ruszyła z nawrotem.~Wolniuśko jeno
3343     3, 32|            jeno szła, ledwie dychająca z radości a strachu zarazem.~-
3344     3, 32|                  Przytwierdził i nawet z papieru o tym przeczytał.~-
3345     3, 32|             ręce.~Łzy posypały się jej z wyblakłych oczu, aż Hanka
3346     3, 32|              pomstowała! Człowiek jeno z biedy da czasem folgę ozorowi,
3347     3, 32|              czy chce, czy nie chce, a z drugimi radować się musi
3348     3, 32|              smucić... Nie poredzi żyć z osobna, nie...~Przechodziły
3349     3, 32|        hukliwie, ogień buchał czerwony z ogniska, a kowal obręcz
3350     3, 32|     zakotłowało i serce dziw nie pękło z bólu, ale zdzierżyła uderzenie
3351     3, 32|              chwytał za serce.~Dopiero z ganku obejrzała się na świat.~-
3352     3, 32|                i maże... ciężko będzie z pługiem, wyjechać na rolę~
3353     3, 32|                przyjdą... byłam u nich z wieczora, wszystkie się
3354     3, 32|          próżnicy!~- Przy was to nikto z leniem się nie stowarzyszy.~-
3355     3, 32|              dni bywają procesje!...~- Z ambony zapowiadał na dzisiaj,
3356     3, 32|                Idą już, idą. Bieżyjcie z nimi, a zarządźcie, co potrza.
3357     3, 32|               śniadanie zgotuję. Józka z Witkiem będą donosili ziemniaki
3358     3, 32|             ledwie im było oczy widać, z koszykami na ręku i motyczkami,
3359     3, 32|             niesporo!... ręce grabiały z zimna i w bruzdach było
3360     3, 32|          okwiecone gałęzie nad drogę i z jakąś lubością nastawiały
3361     3, 32|           zwiady, a zaś wrony uciekały z kalenic i niesły się cichuśko
3362     3, 32|        poredzając, wolniuśko robiąc, a z długimi odpoczynkami, że
3363     3, 32|            najgorsza pokraka, to zarno z nim raźniej i weselej; i
3364     3, 32|       podniesła głos przekornie Grzeli z krzywą gębą kobieta.~- A
3365     3, 32|               idzie? - krzyknęła Hanka z przełazu.~- Bóg zapłać!
3366     3, 32|           zakończyła Hanka cofając się z przełazu.~- Zadufana w sobie,
3367     3, 32|           lepsza i mądrzejsza. Co dnia z nią siedzę, a oczy i rozumienie
3368     3, 32|            czego słuchać...~- Że Jagna z wójtem się sprzęgła, cosik
3369     3, 32|                prawda to? Zaśmiały się z Filipki, że pyta, o czym
3370     3, 32|               prawie się nie wychylała z domu, że to pogorszyło się
3371     3, 32|           Dzisiejsza nowina zerwała ją z łóżka i trzymała na nogach,
3372     3, 32|         sumienia są ludzie:~Rozmyślała z goryczą, wywierając całą
3373     3, 32|               złość na wieprzaku, jaże z kwikiem pognał, że go to
3374     3, 32|            kiej świnia, słomę wyciągał z podściółki.~- Kubie by serce
3375     3, 32|             plątały i wszystko leciało z rąk. Jeno wzdychała żałośnie,
3376     3, 32|              okno.~Hanka odstawiła gar z barszczem i na drugą stronę
3377     3, 32|           roboty nie wychodzicie?...~- Z rozplecionymi włosami nie
3378     3, 32|              mnie może albo wytrącicie z zasług? - warknęła hardo
3379     3, 32|        warknęła hardo nie śpiesząc się z czesaniem- nie u was siedzę
3380     3, 32|              wierzchu!~Odgarnęła włosy z twarzy i srogie, pełne zawziętości
3381     3, 32|                kieby nożem, jaże Hankę z miejsca taka złość poniesła,
3382     3, 32|               Nie raz cię już widzieli z wójtem w karczmie, nie dwa!
3383     3, 32|              drzwi otwierała, wracałaś z pijatyki, z łajdactwa, pijana
3384     3, 32|        otwierała, wracałaś z pijatyki, z łajdactwa, pijana byłaś
3385     3, 32|                   Jaże się zakrztusiła z krzyków.~- Robię, co robię,
3386     3, 32|      trzasnąwszy jeno drzwiami uciekła z izby.~Ale po tej kłótni
3387     3, 32|           ruchać się nie mogła, siadła z dzieckiem pod oknem, a Józka
3388     3, 32|       zachorzał już parę dni temu, ale z pół drogi zawróciła do chałupy.~
3389     3, 32|              deszcz ustał, kapało jeno z dachów i z drzew, że to
3390     3, 32|                 kapało jeno z dachów i z drzew, że to wiater jął
3391     3, 32|              szły po niebie stadami, a z pól ciepło buchało i ptasi
3392     3, 32|      narządzali, radość wydzierała się z chałup i babie jazgoty niesły
3393     3, 32|             ktosik właził na drabinę i z dachów przepatrywał pilnie
3394     3, 32|              niech Bóg broni! Starsze, z długachnymi tykami; zwijały
3395     3, 32|          chmura sadzy; kołowały wysoko z żałosnym, jękliwym krakaniem;
3396     3, 32|             saniach, chcąc go napędzić z wyższego brzegu do stawu,
3397     3, 32|              mądrala nie dał się zażyć z mańki. Niekiedy, już nad
3398     3, 32|              cierpliwie się otrząsając z błota i grud, których mu
3399     3, 32|           groźnie i ponosił, skręcając z nagła w największą kupę
3400     3, 32|         zbereźników iż rozlatywali się z krzykiem. Dobre parę pacierzy
3401     3, 32|               orczykami, że go dopadły z bliska i dalejże prać batami,
3402     3, 32|              całował się przed progiem z rodziną.~- Konia przywiedłam,
3403     3, 32|         wyciągnął.~- Zostańcie, Jaguś, z Bogiem.~- Do klasów to już? ~
3404     3, 32|             pokornie, zgoła truchlejąc z dziwnej słodkości...~Jakby
3405     3, 32|                   Otrząsnęła się jakby z tych parzących, spojrzeń
3406     3, 32|                pozdrowień zamienianych z przechodzącymi.~- Taki mleczak,
3407     3, 32|              przeciągając się prężąco, z lubością...~Chłód ją nagle
3408     3, 32|           Dopiero spostrzegła, że jest z gołą głową, boso i prawie
3409     3, 32|              krzykały do niej dzieuchy z opłotków, to kobiety, to
3410     3, 32|             zadyszane i ledwie zipiące z radości~- No to co? - rzekła
3411     3, 32|             się jej oziębłości.~- Tyla z nimi, co i przez nich! Głupie! -
3412     3, 32|        pierwszy raz dopiero zwlókł się z barłogu, przetrącony kulas
3413     3, 32|               tęgo, jaże przyśpiewując z radości a z utęsknieniem,
3414     3, 32|              przyśpiewując z radości a z utęsknieniem, i nie raz
3415     3, 32|         przetrącone i serce zadygotało z żałości.~Prawda, na kogoż
3416     3, 32|                wczoraj upewniał, że go z drugimi z kreminału nie
3417     3, 32|              upewniał, że go z drugimi z kreminału nie puszczą, że
3418     3, 32|              radości, bez uniesienia i z jakąś przyczajoną w sercu
3419     3, 32|              niech se wróci! co mi tam z niego! - ciepnęła się niecierpliwie.
3420     3, 32|           Zadem się odwróciła od niego z obmierzłości, nie podając
3421     3, 32|             się nagle i aby go stracić z oczu, na ganek znowu poszła.~
3422     3, 32|          Deszczowe mgły już opadły, że z szarych, kamiennych płotów
3423     3, 32|                 młyn turkotał ostro, a z kuźni rozlatywały się dźwiękliwe,
3424     3, 32|          wiater i na te rosy skapujące z obsychających kwiatów i
3425     3, 32|              roboty? - wrzasnęła Józka z podwórza.~Ani jej do głowy
3426     3, 32|          przykazowi, któren ją wyrywał z myśleń i niepewności. Przejmowała
3427     3, 32|            zrobiło galante, pozrzucały z głów płachty i zapaski i
3428     3, 32|               te karmiki na pokrzywach z plewami. ~- Dyć o suchym
3429     3, 32|               taka wolność!.. ho, tyla z niej biednemu, że może sobie
3430     3, 32|        biednemu, że może sobie zdychać z głodu, kaj mu się spodoba,
3431     3, 32|             ale mogła tó utrzymać wtór z takim pyskaczem i ozornicą?
3432     3, 32|                na wadze. Zaś potem już z Kozłową na spółkę używały
3433     3, 32|           wyszedł, nawet bydło zegnali z pastwisk, że jeno poniektóra
3434     3, 32|           odtoczyło się na parę chłopa z południa, jęli się ludzie
3435     3, 32|              pod murami, przegwarzając z cicha jako ci ptakowie świergocący
3436     3, 32|              ślepy dziad siedział wraz z pieskiem we wrótniach smętarza
3437     3, 32|                w komżę ubrany i stułę, z gołą głową, że mu jaże łysina
3438     3, 32|              zaś wójt, sołtys i któraś z tęższych dzieuch wynieśli
3439     3, 32|            brackim świece, a organista z książką w ręku stanął wpodle
3440     3, 32|                 zaś na ostatku młynarz z kowalem pobok księdza się
3441     3, 32|               w opiekę..."~Zawtórowali z całego serca, jak kto umiał,
3442     3, 32|          drożynie, kiej różaniec uwity z czerwonych, pasiastych wełniaków.~
3443     3, 32|              rozśpiewane roznosiły się z wolna w cichym, przejrzystym
3444     3, 32|               kwitnących.~Ksiądz szedł z asystą tuż za krzyżem i
3445     3, 32|              za krzyżem i śpiewał wraz z drugimi.~- Coś dużo kaczek
3446     3, 32|                na moich łąkach, to się z całego świata zwłóczą.~-
3447     3, 32|              już księdzu dobrodziejowi z furkę jaką użyczę.~- Bóg
3448     3, 32|           zatrzymały, że to Gulbasiaki z Witkiem, wedle starego obyczaju,
3449     3, 32|            taki wrzask, jaże ksiądz im z dala wygrażał.~A za łąkami
3450     3, 32|           smukłych jałowców, rosnących z kraja, jakby na straży pól
3451     3, 32|         komunii stająca.~Podnosili się z wolna na wyniosłość, obchodząc
3452     3, 32|            rządku, wlekły się staruchy z Agatą, kusztykającą daleko
3453     3, 32|             pieśń się wzmogła: huknęli z całej mocy i tak rozgłośnie,
3454     3, 32|        rozgłośnie, jaże ptaki uciekały z drzew pobliskich; czasem
3455     3, 32|           wybłyskiwał rozgorzałą szybą z obrzeży sadów, spienioną
3456     3, 32|       nieprzejrzane wody szarozielone, z których wynosiły się wsie
3457     3, 32|               ubrane firaneczkami, zaś z boku tuliła się wypróchniała,
3458     3, 32|           kopcu, kryjomo odarła szmatę z krzyża i podążając z dala
3459     3, 32|            szmatę z krzyża i podążając z dala za procesją zagrzebywała
3460     3, 32|        pojedynkę, bo kobiety rajcowały z cicha, rzucając jeno w potrzebnym
3461     3, 32|               już sielnie, pot ocierał z łysicy, a rozglądając się
3462     3, 32|            sąsiednich rolach pogadywał z wójtem:~- Ho, ho! tym już
3463     3, 32|            poprzek zagonów.~Przycichły z nagła rozmowy, chłopaki
3464     3, 32|          zmęczonych długim lotem i już z wolna i coraz niżej opadających.~
3465     3, 32|         topolowej, gdy ktosik wrzasnął z całych sił: ~- Chłopy jakieś
3466     3, 32|           całych sił: ~- Chłopy jakieś z lasu wychodzą!~- A może
3467     3, 32|               A nasi! nasi! - buchnęło z kupy i kilkanaścioro rzuciło
3468     3, 32|                że ostali, przedeptując z niecierpliwości. Zbili się
3469     3, 32|             każdego dziw nie podrywało z miejsca, ale ksiądz nie
3470     3, 32|                 co była szła w rzędzie z najpierwszymi gospodyniami,
3471     3, 32|              wpodle matki, porwała się z miejsca, bych lecieć, ognie
3472     3, 32|              długo, bo naraz chlasnęły z kupy, kiej woda z cebra
3473     3, 32|            chlasnęły z kupy, kiej woda z cebra wstrząśniętego, i
3474     3, 32|              stróżujących przy krzyżu; z dala już odkrywali głowy
3475     3, 32|          przyklęknęli w półkole i wraz z żarliwą i dziękczynną modlitwą
3476     3, 32|       dziękczynną modlitwą łzy płynęły z oczu, uwieszonych na Chrystusie
3477     3, 32|          głaskał, troskliwie pytał j i z dobrym słowem odpuszczał,
3478     3, 32|               jak śpiew się wydzierały z serc uszczęśliwionych, wołania
3479     3, 32|      uszczęśliwionych, wołania tęsknic z nagła zapomnianych; każda
3480     3, 32|        gruchali rozgłośnym, jaże wrony z gniazd wylatywały na pola,
3481     3, 32|               od pędu, a bór odhukiwał z wolna i bełkotał, kieby
3482     3, 32|                wolna i bełkotał, kieby z tej głębokiej, nieprzejrzanej
3483     3, 32|           gdziesik kukała zawzięcie, a z pól dochodziły ptasie świergotania:~
3484     3, 32|             jakby pod nogi gospodarzom z chrzęstem radosnym. Żarli
3485     3, 32|                nogi zbierała, ale szła z głową podniesioną, harda
3486     3, 32|              Kiej zaśpiewali, śpiewała z drugimi donośnie; kiej modlitwę
3487     3, 32|           jeszcze bych się mogła wydać z męki przed ludźmi!... Nie,
3488     3, 32|              oczy i jak ta męka rośnie z minuty na minutę.~Nie samać
3489     3, 32|               się nie lepiej: szła ona z osobna, przemykając się
3490     3, 32|       przytulił i nie całował. Jeszcze z dala dojrzała Mateuszową
3491     3, 32|            przepychała się przez ciżbę z wrzaskiem radosnym. Ale
3492     3, 32|               zimną. oblał, że wypadła z kupy i w las pognała, sama
3493     3, 32|               sama nie wiedząc, co się z nią wyprawia. Jakże to,
3494     3, 32|        radosnych, a oto sama iść musi, z dala od ludzi niby ten pies
3495     3, 32|           kołował, a kto drugi też się z nią nie stowarzyszył, zajęty
3496     3, 32|                ją zatrzęsła, że byłaby z lubością puściła kamieniem
3497     3, 32|          Szczęściem, że już wychodzili z boru.~Ostatni kopiec stojał
3498     3, 32|                na rozdrożu, skąd jedna z dróg skręcała prosto ku
3499     3, 32|       zachodziło i zimny wiater powiał z nizin, ksiądz przyśpieszał
3500     3, 32|                i Walek czekał na niego z bryczką.~Śpiewali ta jeszcze