Tom, Rozdzial

4001     3, 35|                widziały w pośrodku, te z figurą - rzekł inszy parobek.~-
4002     3, 36|            turkot bryki dzieci wypadły z wrzaskiem i Łapa jął szczekać
4003     3, 36|               A kaj Antek? - krzyczała z proga Józka nadziewając
4004     3, 36|               klaczy, Pietrek wyciągał z wasąga sprawunki.~- Koszą
4005     3, 36|          strasznie gorąco.~- Jakże tam z matką?~- Po dawnemu, choć
4006     3, 36|          przychodził wczoraj i owczarz z Woli, okadził ją, maście
4007     3, 36|        odrzekła, za czym dając dziecku z drugiej piersi, wypytywała
4008     3, 36|              powietrzu, rosy skapywały z drzew, ptaki zaświergotały
4009     3, 36|                co jeno rozdziawszy się z drogi pobiegła do Boryny;
4010     3, 36|         guberni, Rocho pojechał za nim z pieniędzmi, zapłaci tam
4011     3, 36|           jakby zasnął znowu.~Nie było z nim co gadać i akuratnie
4012     3, 36|               kot odegnany od mleka.~I z drugich domów jęli też gęsto
4013     3, 36|              na granicy tykę poleciała z powrotem.~Pozrucali spencerki,
4014     3, 36|             nóg, ale oni, kołysząc się z prawej strony na lewą, cięli
4015     3, 36|            mleko, że to głodne wracały z wypalonych pastwisk, gdyż
4016     3, 36|                zapłaciły po pięć rubli z ogona.~Juści, co nie wszyscy
4017     3, 36|           nowiny, do kos przypięli się z radością.~Nie zapomnieli
4018     3, 36|             gwałt.~Chłopy naśmiały się z tego do woli.~Właśnie dzisiaj
4019     3, 36|               tumanem, żar buchał kiej z pieca straszliwego, najsłabszy
4020     3, 36|             olch wyniosłych, wyjadając z dwojaków. Mateuszowi przyniesła
4021     3, 36|           Nastka, wyrobnikom żaś Hanka z Jagustynką; przysiadły na
4022     3, 36|              jako dziedzic pogodzi się z nami.~- Jeno mi dziwno,
4023     3, 36|              dobrą oberchapkę za zgodę z Lipcami, młynarz się zlęknął,
4024     3, 36|             chodźcie! - wrzeszczał już z dala.~- Co się stało? ogień
4025     3, 36|           mamrotał cięgiem, zrywał się z pościeli, to szukał czegoś
4026     3, 36|             prędzej.~- Zaraz przyniesą z komory, zaraz... - uspakajała
4027     3, 36|             księdza.~Przyszedł wkrótce z Panem Jezusem, ale go jeno
4028     3, 36|               oczy, to ozwał się znowu z dziwnym prześmiechem:~-
4029     3, 36|          pilnowali, a głównie Jagusia, z którą też wyprawiały się
4030     3, 36|                 rzekła Hance i Magdzie z taką mocą, iż się nie przeciwiły,
4031     3, 36|          roboty.~I już się nie ruszyła z chałupy, jakiś głuchy strach
4032     3, 36|        brodziły boćki, czajki kołowały z żałosnym kwileniem i białe
4033     3, 36|               głosy życia i trudu wraz z kadzielnymi woniami zbóż
4034     3, 36|          szklane gały, chodziły za nią z takim uporem i tak na wskroś
4035     3, 36|            chciała zapomnieć, patrzyły z każdego kąta, w powietrzu
4036     3, 36|          radosnej wrzawy.~I odchodziła z płaczem.~Szła do matki,
4037     3, 36|             boleśniej, jako ta ptaszka z połamanymi skrzydłami ostawiona
4038     3, 36|            zajęta sianokosami na równi z całą wsią, dopiero trzeciego
4039     3, 36|                już dzisiaj Antek wróci z pewnością! - rzekła radośnie,
4040     3, 36|              kołujący.~Wyglądali burzy z ulewą, a jeno spadł krótki,
4041     3, 36|         spieczoną ziemię, że tyle było z niego pociechy, co się odświeżyło
4042     3, 36|            niebo wisiało ciemne i jeno z rzadka poprzebijane gwiazdami,
4043     3, 36|              Hanka dokładała co trochę z garów zapraszając, bych
4044     3, 36|             nasłuchiwała każdego głosu z drogi, a co chwila biegła
4045     3, 36|         Mateusz, nie mogąc się dogadać z Jagusią, mrukliwą dzisiaj
4046     3, 36|              jął się ze złości spierać z Pietrkiem, gdy Jędrek przyleciał
4047     3, 36|            traciła, wybuchała śmiechem z leda powodu, rozprawiała
4048     3, 36|           gospodarz wracają.~I czekała z minuty na minutę, ale już
4049     3, 36|        skrzydłami, a niskie opary jęły z wolna i troskliwie przysłaniać
4050     3, 36|             powietrzu, powierzając się z dufnością nocy.~I w Borynowej
4051     3, 36|               oknem i jakby się budził z ciężkiego snu, zdało mu
4052     3, 36|      poschniętym, że pora im przecknąć z drętwicy zimowej, pora nabrane
4053     3, 36|              ze siebie, pora zaszumieć z wichrami weselną pieśń życia,
4054     3, 36|                się jeno w kółko obraca z przywyku.~Maciej otworzył
4055     3, 36|              że modry cień zesuwał się z białych ścian, wody stawu
4056     3, 36|              zapamiętale po gąszczach.~Z nagła przypomniało mu się
4057     3, 36|              się wstecz czasu, wyrywał z płota kołek i ująwszy go
4058     3, 36|                go oburącz kiej widły i z nasrożoną twarzą rzucił
4059     3, 36|           Nieprzenikniona cichość biła z pól, zamglone dale łączyły
4060     3, 36|           zamglone dale łączyły ziemię z niebem, z łąk pełzały białawe
4061     3, 36|               łączyły ziemię z niebem, z łąk pełzały białawe tumany
4062     3, 36|           koszulę nabierać ziemi, niby z tego wora zboże naszykowane
4063     3, 36|          Przychylił się pod ciężarem i z wolna, krok za krokiem szedł
4064     3, 36|          człowieczych, jakby wynoszony z nawrotem na krawędź żyjącego
4065     3, 36|        zakołysały się zboża i trawy, a z niskich, rozdygotanych pól
4066     3, 36|          ogromny:~- Ostańcie! Ostańcie z nami! Ostańcie!...~Przystanął
4067     3, 36|           błyskawica otworzyła mu oczy z pomroki śmiertelnej, niebo
4068     4, 37|              chałupie zaspali ździebko z powodu niedzieli, jaże dopiero
4069     4, 37|    rozkrzyczała się wniebogłosy, Józka z rykiem tłukła się o ściany,
4070     4, 37|              ściany, Witek buczał wraz z dziećmi, nawet Łapa wył
4071     4, 37|                rozciągnięty i sztywny, z rozdziawioną i uwalaną w
4072     4, 37|               otwarte szeroko patrzyły z takim zachwyceniem, a tak
4073     4, 37|              do cna w sobie struchleli z onej Bożej przemocy nad
4074     4, 37|                izbę zamknął, by wespół z Jagustynką i Jagatą, która
4075     4, 37|              która się była przywlekła z tym ochfiarnym pacierzem,
4076     4, 37|           Ochotnie on to zawdy robił i z niemałymi przekpinkami,
4077     4, 37|                 I co trochę wychodziła z izby i powracała nie mogąc
4078     4, 37|            uciekał przed kostuchą!~- A z wieczora zaglądałam do niego,
4079     4, 37|           trzymajcież, bo waju uciecze z garści, ślizgie...~- Kogo
4080     4, 37|                chrzestni ołtarz obejdą z zapalonymi świecami, to
4081     4, 37|               a suche dębowe deski już z dawna na górze czekały.~
4082     4, 37|        wszystkie sady i pola jakby się z wolna pogrążały w tym rozbełkotanym,
4083     4, 37|              się i śpieszył aż do potu z obrządzaniem umarłego, już
4084     4, 37|            któren był właśnie nadszedł z Weronką.~- Przeciech urzęda
4085     4, 37|              mu je na nogi.~Kowal wraz z Mateuszem ponieśli się kajś
4086     4, 37|              to ptasie ćwierkanie wraz z kłębami jałowcowego dymu,
4087     4, 37|                  westchnęła ogarniając z lubością szerokie pola i
4088     4, 37|              byli! - Pycha ją rozparła z nagła, hardo spojrzała w
4089     4, 37|          prześmiechnęła się znacząco i z sercem pełnym słodkich nadziei
4090     4, 37|                mlecznych nie popuszczę z garści - wyrzekła nieco
4091     4, 37|             zbożach i wszędy, zwiewało z pól taką lubą, żywiącą mocą,
4092     4, 37|             szepnęła gorąco bierąc się z powrotem do pacierza.~Kajś
4093     4, 37|            kłoniły za słońcem, zagrały z cicha koniki polne, bąk
4094     4, 37|           którą se był sprawił na ślub z Jagusią, portki pasiate
4095     4, 37|  Częstochowskiej, pod ławą stała balia z wodą, bych przechładzać
4096     4, 37|           chrześcijan prawy, gospodarz z dziada pradziada i pierwszy
4097     4, 37|               dolą.~Wielu, którzy żyli z nieboszczykiem w przyjacielstwie,
4098     4, 37|              poczciwie popłakując wraz z nimi, a sielnie się wyżalając,
4099     4, 37|          Jagusi nikto nie przystępował z tym dobrym, pocieszającym
4100     4, 37|                ciszej i senniej, jakby z tych ciężkich turbacji albo
4101     4, 37|              piasku, ledwie już dysząc z gorąca. Rozbierał je upał,
4102     4, 37|         posłała za kowalem, bych szedł z nią do proboszcza ugodzić
4103     4, 37|        przystąpić, bo Michał se siedzą z dziedzicem u młynarza i
4104     4, 37|          arbate - powiadał zziajany.~- Z dziedzicem?~- A juści, przeciek
4105     4, 37|               się świątecznie i poszła z Magdą na plebanię.~Proboszcza
4106     4, 37|               na postronku, kręcił się z rykiem tęgi, srokaty byk,
4107     4, 37|              potem. Nie zdzieram skóry z ludzi. Maciej był pierwszym
4108     4, 37|        podprowadził je bliżej, klepiąc z lubością byka, któren rwał
4109     4, 37|                wołał, jaże przysapując z radości.~- Juści, jeszczem
4110     4, 37|                chłopa. - No, to idźcie z Bogiem - zwrócił się do
4111     4, 37|          poszły do organisty, boć to i z nim też było trza się godzić
4112     4, 37|               też było trza się godzić z osobna o pogrzeb, ale że
4113     4, 37|           zachód, i już bydło spędzali z pastwisk, kiej powróciły
4114     4, 37|               gankiem stojał pan Jacek z Mateuszem i pykając fajeczkę
4115     4, 37|              dojącą krowę pod oborą. - Z rana skończę trumnę, to
4116     4, 37|            człowiek i prawy Polak. Był z nami w powstaniu, przystał
4117     4, 37|       rozumiała wszystkiego, to jednak z wdzięczności za dobre słowa
4118     4, 37|          Dziadak jucha! - rzekł za nim z przekąsem, ale że był jakiś
4119     4, 37|                obcinał knoty i śpiewał z książki, a za nim powtarzali
4120     4, 37|           wszystek sad śpiewa.~Noc się z wolna ściągała na świat,
4121     4, 37|                kiej Łapa przychodził i z cicha skamlący polizywał
4122     4, 37|             modrawym obłokiem. Jambroż z Jagatą, wsparłszy się o
4123     4, 37|            świt, zwlókłszy się leniwie z pól, zajrzał do izby, prosto
4124     4, 37|              ożywiła, jakby się budził z ciężkiego snu i nasłuchując
4125     4, 37|              gdy je słońce przygrzeje, z pól powiało chłodem, staw
4126     4, 37|            wieś się budziła imając się z wolna pracy codziennej,
4127     4, 37|               i spokojnie.~Zaspali ano z onych smutków i ciężkich
4128     4, 37|         wszystko już głuchy.~Wiatr już z niemałą mocą zawiał i rymnął
4129     4, 37|               dworu raz po raz wpadała z brzękiem pszczoła, to motyl
4130     4, 37|            wszelaki Boży stwór, a wraz z nimi spływał do izby cichy
4131     4, 37|            srogim lamencie; aż ścichło z nagła i trwożnie, wiater
4132     4, 37|           drogi, ptaki zaczęły śpiewać z całej mocy, a w tej szarej,
4133     4, 37|                spieczone, piły długo i z lubością, dysząc jakby z
4134     4, 37|               z lubością, dysząc jakby z dziękczynieniem.~- Bóg zapłać,
4135     4, 37|              zerwała na nogi.~Pobiegła z krzykiem do stajni.~- Pietrek!
4136     4, 37|              wołała ostro wypuszczając z chlewów gęsi, które z radosnym
4137     4, 37|     wypuszczając z chlewów gęsi, które z radosnym gęgotem leciały
4138     4, 37|          jechać do miasteczka, ale już z bryczki przywołał ją i rzekł
4139     4, 37|         Mateusza; któren przeniósł się z robotą na klepisko; kończył
4140     4, 37|              co barzej ciężko - mówiła z dobrością.~- Płacz płaczem,
4141     4, 37|            południu nadszedł proboszcz z organistą, przyszli braccy
4142     4, 37|                święconą i powieźli go, z cicha przyśpiewując, do
4143     4, 37|               żałobny.~A kiedy wrócili z eksporty, to w chałupie
4144     4, 37|        przyległ w cichości, cały świat z wolna oniemiał i jakby się
4145     4, 37|                  powiedali, ściągając, z pól.~- Niechby jeszcze padało,
4146     4, 37|            spokojnie do samej nocy, że z lubością wystawali pod chałupami,
4147     4, 37|                przyniewalał Józkę, aby z nim leciała na Sobótki,
4148     4, 37|       przeganiając się po drogach wraz z dziećmi, a wszelaki głos
4149     4, 37|         odprawił żałobną wotywę i wraz z proboszczem słupskim i organistą,
4150     4, 37|           struchlałe i same łzy ciekły z oczów; albo też znowu podnosiły
4151     4, 37|            serdecznym.~Ciągnęło się to z dobrą godzinę, a kiej skończyli,
4152     4, 37|           rumor powstał, podnosili się z klęczek i Jambroż jął brać
4153     4, 37|           bezbrzeżnym i grozą.~Ruszyli z wolna na topolową drogę
4154     4, 37|           smętarzowi.~Czarna chorągiew z kościotrupem załomotała
4155     4, 37|               się długa ulica brackich z zapalonymi świecami, i szli
4156     4, 37|          rozchwiane zboża kolebały się z wolna ciężkimi kłosami,
4157     4, 37|            przywtórzył mu słupski wraz z organistą i kowalem, któren
4158     4, 37|             dobrodziejami, gdyż deszcz z nowa pokrapiał.~I śpiewali
4159     4, 37|              śmierci, jako ten ptaszek z gniazda podebrany, co se
4160     4, 37|              świecie i wzdychał ciężko z onych niewypowiedzianych
4161     4, 37|               zapełniony dół, w któren z wolna a nie- powstrzymanie
4162     4, 37|        chorągwie i płyną śpiewania, że z każdej chałupy wynoszą trumny,
4163     4, 37|             dopędził dziedzic, wysiadł z powozu i poszedł pobok trumny
4164     4, 37|   chrześcijański! Narodzie!~Przycichło z nagła, jeno dzwony jęczały
4165     4, 37|             nagła, jeno dzwony jęczały z oddali, a Józka, opasawszy
4166     4, 37|              proboszcz pociągnął nosem z tabakiery, kichnął raz i
4167     4, 37|                potrzebujesz?~- Borynam z Lipiec i miłosierdzia Pańskiego
4168     4, 37|               Podniesienie, a odrzecze z płaczem:~- Prawdę powiem
4169     4, 37|              złodziejstwa, że co masz, z garści nie popuść, bo ci
4170     4, 37|              Bych chociaż tę skibkę, a z cudzego przyorzą. ~Byś nawet
4171     4, 37|                  Byś nawet kurę puścił z obejścia, przychwycą kiej
4172     4, 37|          grzechach, bo nie wiada, komu z brzega wybije ta ostatnia
4173     4, 37|         skończyli swoje i odeszli wraz z dziedzicem, a kiej spuścili
4174     4, 37|           skowyczy, a co to wyprawiała z nieboszczykiem! - mruknęła
4175     4, 37|      nieboszczykiem! - mruknęła któraś z boku, zaś Płoszkowa obcierając
4176     4, 37|         wypłakuje, bych ją nie wygnali z chałupy.~- Myśli, że kto
4177     4, 37|            Zaczęli się wnet rozchodzić z wolna, kto tam jeszcze gdziesik
4178     4, 37|                wyczekująco, gdyż kowal z Hanką spraszali poniektórych
4179     4, 37|               sporą gromadą poredzając z cicha, a wyżalając się nad
4180     4, 37|                organista zaczął czytać z książki sposobne modlitwy,
4181     4, 37|                za czapą, podali kluski z mlekiem, a potem prażone
4182     4, 37|         mlekiem, a potem prażone mięso z kapustą i groch szczodrze
4183     4, 37|             musiał schować.~Pogadywały z cicha między sobą kobiety,
4184     4, 37|              dźwignął się nad stołem i z kieliszkiem w garści jął
4185     4, 37|              nieboszczyka tak górnie i z takimi łacińskimi przepowiadkami,
4186     4, 37|          najniespodzianiej ksiądz wraz z dziedzicem.~Proboszcz pocieszał
4187     4, 37|               dzieci, a zgwarzając się z gospodyniami chętliwie nawet
4188     4, 37|                zaś dziedzic pogadawszy z tym i owym o różnościach,
4189     4, 37|              komu żal Macieja, to mnie z pewnością najwięcej, bo
4190     4, 37|            dokoła oczami. - Ale mam to z kim pomówić? Przez komisarza
4191     4, 37|              czemu to nie miał przyjść z dobrego serca, co? - bronił
4192     4, 37|              dziedzic przyszedł do wsi z przyjacielstwem, kiedy?~-
4193     4, 37|          będzie nasze. Niech psiachmać z torbami pójdzie za krzywdę
4194     4, 37|              to ino wiedział krzyczeć: z drogi, chamie, bo batem!~-
4195     4, 37|         wierzta dziedzicowi, bo każden z nich jeno zdradę chłopskiemu
4196     4, 37|               dziedzic chce, to potrza z nim tę zgodę zrobić i brać,
4197     4, 37|               już ździebko, bydło szło z pastwisk i po całej wsi
4198     4, 37|       piosneczką huknął albo i krzykał z gorącości.~Zaś u Borynów,
4199     4, 37|             morzył każdego, a nikt się z izby nie kwapił ruszać.
4200     4, 37|              chałupę.~Słuchali bledzi, z zapartym tchem, zgoła nieprzytomni.~
4201     4, 37|                  Przywtarzali gorąco i z niezmierną ulgą.~
4202     4, 38|               skrzypice, i ten bębenek z brzękadłami drygał wesoło,
4203     4, 38|              strugą kiej wody, ale już z wolna grążyło się wszystko
4204     4, 38|             czasem ktosik wychylał się z półkoszków i krzykał do
4205     4, 38|            pacierze, pozierając dokoła z niemym podziwem, gdyż ziemia
4206     4, 38|               kwitnęły powoje patrzące z żytnich gąszczów przytajonymi,
4207     4, 38|                Ten i ów pociągał nosem z lubością, a konia batem
4208     4, 38|                czerwono przystrojony i z pyska podobny do starego
4209     4, 38|            Przyjechało też paru księży z drugich parafii, zasiedli
4210     4, 38|               mszą, kiej dopiero Hanka z Józką nadeszły, ale że nie
4211     4, 38|                wszystko jakby pomdlało z onej spieki, że ni liść
4212     4, 38|               ni jaki bądź głos powiał z pól. Niebo wisiało w martwej
4213     4, 38|          ledwie już zipiąc i jakby się z wolna gotując w tym ukropie
4214     4, 38|                długie, jakby oniemiałe z żaru chwile i dymy kadzideł
4215     4, 38|               śpik wyrywał się niekiej z głośniejszym Zdrowaś i o
4216     4, 38|                pod czerwonym baldachem z monstrancją w rękach, prowadzony
4217     4, 38|                przecknął i ruszył wraz z procesją.~Zadzwoniły dzwony,
4218     4, 38|         serdeczny, a procesja opływała z wolna białe, rozpalone mury
4219     4, 38|                organy, a naród śpiewał z uniesieniem, całym sercem
4220     4, 38|           miseczki, a tu i owdzie jęli z cicha pogwarzać.~Dziedzice
4221     4, 38|        pogwarzać.~Dziedzice powyłazili z kościoła, na darmo szukając
4222     4, 38|      poredzając między sobą.~Był i ten z Woli, ale nie usiedział
4223     4, 38|             niby we środę.~- Jakże tam z kaucją, zapłacicie?~- Dyć
4224     4, 38|        siedzącej wpodle pod murem wraz z matką i wielce zamodlonej,
4225     4, 38|            Pachniało też od nich kieby z tego trybularza.~Chłodziły
4226     4, 38|            budami.~- To Miemcy! Miemcy z Podlesia! - wykrzyknął ktosik.~
4227     4, 38|                zaś rude, opasłe Miemce z fajami w zębach szły pieszo.
4228     4, 38|          ogrodzenie i leciało spojrzeć z bliska.~Miemce przejeżdżały
4229     4, 38|               psy heretyckie.~A któraś z lipeckich wyciągnęła pięście
4230     4, 38|            ginąc na topolowej, że jeno z cieniów i kurzawy szły słabnące
4231     4, 38|           wójtów brat, wyrzekł niby to z frasobliwością:~- Za delikatny
4232     4, 38|           leciał...~- Pobił się to kto z nimi? - pytał rozciekawiony
4233     4, 38|            pierzynę trafił - objaśniał z cicha Mateusz.~- I nie szczęściło
4234     4, 38|        powiedzieć! - wyrwał się któryś z chłopaków, ale Kłąb krzyknął
4235     4, 38|         wiadomo...~Jaże się pokurczyli z tajonej uciechy, ale nikto
4236     4, 38|        pradziady zawsze jedno trzymali z chłopami, zawsze szli razem...~
4237     4, 38|         prześmiechnął się i powiedział z cicha:~- Tak mi to stary
4238     4, 38|     Dobrodzieje, znaku nie zrobi, choć z jajka uleje! - mamrotał
4239     4, 38|               księżyk w białej komży i z tacą w ręku jął się ku nim
4240     4, 38|             ochfiary, to każden supłał z węzełków ten grosz jakiś,
4241     4, 38|              pomocy.~- Stary sknerzy i z ludzi zdziera, ale na niego
4242     4, 38|                skończyła, jeszczech ta z ambony ksiądz wygłaszał
4243     4, 38|               wypominki, ale już naród z wolna odpływał i dziady
4244     4, 38|                się do niej Balcerkówna z wielką nowiną.~- Wiecie -
4245     4, 38|         zapowiedzie Szymka Dominikowej z Nastusią.~- No, no, a cóż
4246     4, 38|                gębę.~- Dyć tyle miałam z pochówkiem i tylachna cięgiem
4247     4, 38|              Cóż mu ta Boryna, kiej on z wdową przyjacielstwo trzyma.~
4248     4, 38|              stara szła przygarbiona i z przewiązanymi jeszcze oczami,
4249     4, 38|            spodział, co dzisiaj spadną z ambony! Juści, trudno chłopakowi
4250     4, 38|            teraz wyręczy... - dojadała z prześmiechem.~Dominikowa
4251     4, 38|              jednego, zaś temu ślepemu z psem wetknęła całą dziesiątkę
4252     4, 38|              końcu klęczał jakiś młody z zielonym daszkiem na oczach,
4253     4, 38|               i przebrała się do niego z tyłu od wozów, pod którymi
4254     4, 38|               Nie póde... Już to sobie z dawna umyśliłem... Co wama
4255     4, 38|                   We świat se pociągne z drugimi... święte miejsca
4256     4, 38|              zaś każden człowiek gadał z osobna, przekrzykiwał do
4257     4, 38|             jaże niejeden ślinkę łykał z onych smaków.~Jambroż, wystrojony
4258     4, 38|                gęsto na ganek wybiegał z krzykiem:~- Nie pódziesz,
4259     4, 38|             baczysz?~- Jak nie mam, to z jelit sobie nie wypruję.~-
4260     4, 38|             wypasłam, co mi już kiecka z bieder zlatuje i ledwie
4261     4, 38|             zawierzy! - gadała na wpół z płaczem, a coraz żałośniej,
4262     4, 38|        oblizując się łakomie.~Pojadali z wolna, przedmuchując każdą
4263     4, 38|                strawy. Łapa kręcił się z cichym skowytem, a dziadoski
4264     4, 38|                dziadoski piesek ziajał z wywieszonym ozorem pod ścianą,
4265     4, 38|        zaświegotała jaskółka.~- By tak z miseczkę kwaszonego mleka
4266     4, 38|            jaki, a rad by wziął resztę z dziesiątki! Z głodu przyjdzie
4267     4, 38|             wziął resztę z dziesiątki! Z głodu przyjdzie zdychać.~
4268     4, 38|                mają się dzisiaj godzić z dziedzicem, prawda to?~-
4269     4, 38|              Zaszedłem do nich wczoraj z wieczora, to me psami wyszczuli.
4270     4, 38|         pogadywał, sielnie wygarniając z miski, a skończywszy napasł
4271     4, 38|               pieska i jął się dźwigać z przyźby.~- Żniwna pora,
4272     4, 38|               budy.~Józka poniesła się z dzieuchami kupować obrazki,
4273     4, 38|        miseczki, a gwary podnosiły się z wolna, przepełniając całą
4274     4, 38|               spółecznie; kto poredzał z przyjacioły, kto jeno ślepie
4275     4, 38|              na ten kieliszek pociągał z kumami, któren zaś szedł
4276     4, 38|          jakoby pijani uciechą.~Łaziła z nimi Józka, targując jeno
4277     4, 38|     porozkładane na stołach, a coraz i z żałosnym wzdychaniem przeliczała
4278     4, 38|              ten ścisk i wrzaski. Szła z drugimi, porwana tłokiem,
4279     4, 38|            nagle.~Jasio przeciskał się z wolna przez tłumy w jej
4280     4, 38|           niego rozgorzałymi oczami, a z warg czerwonych polał się
4281     4, 38|              Przystąpił do nich Szymek z Nastusią, nalazł się skądściś
4282     4, 38|                no... Całkiem kto drugi z ciebie! - dziwiła się, bo
4283     4, 38|              mleko.~- A bom się wyrwał z matczynego stojaka.~- I
4284     4, 38|              woli? - prześmiechała się z jego hardości.~Wypuść ptaszka
4285     4, 38|               hardości.~Wypuść ptaszka z garści, to obaczysz! Zapowiedzie
4286     4, 38|              Nastusia patrzała w niego z podziwem. Jędrzych przytwierdzał,
4287     4, 38|         zwołuje na narady.~- Poszłabym z tobą.~- Nie odganiam cię,
4288     4, 38|               nożem żgnął!~Zrównał się z nią i rzekł dziwnie serdecznie:~-
4289     4, 38|                jakby mu do nóg leciały z podzięką.~- Co mi ta pieniądze,
4290     4, 38|           szeptała rozpłomieniona.~- A z wieczora przychodź, przódzi
4291     4, 38|            Obejrzał się na nią jeszcze z proga, uśmiechnął i wszedł
4292     4, 38|         alkierzu zebrali się co młodsi z lipeckich, z kowalem i Grzelą,
4293     4, 38|             się co młodsi z lipeckich, z kowalem i Grzelą, wójtowym
4294     4, 38|                po stole. ~Szło o zgodę z dziedzicem, któren obiecywał
4295     4, 38|              Niejeden już podśpiewywał z uciechy i krzykał na Żyda
4296     4, 38|              Przycichli, jakby ich kto z nagła oblał zimną wodą,
4297     4, 38|          sielnie mełł ozorem i każdemu z osobna rychtował, ale stary
4298     4, 38|            Grzela przyskoczył do niego z pięściami, ledwie już powstrzymując
4299     4, 38|                niego Kłąb.~- Chodziłeś z nimi do boru, to ich stronę
4300     4, 38|                 to piwo, to nawet arak z esencją.~Cieszyli się tak
4301     4, 38|           Kobus, któren cały czas pary z gęby nie puścił, jął naraz
4302     4, 38|          udźwignie, a drugi ma zdychać z głodu? Po równo musi być
4303     4, 38|            kłosów, rozjeżdżali się już z odpustu, że jeno wozy turkotały,
4304     4, 38|            pola, dale stapiały się już z niebem, wszystko się spokoiło,
4305     4, 38|            wszystko się spokoiło, śpik z wolna morzył ziemię i obtulał
4306     4, 38|               pacierzem.~Bydło wracało z pastwisk, raz po raz buchały
4307     4, 38|                pod młynem baraszkowały z wrzaskiem kąpiące się chłopaki,
4308     4, 38|              pusto. Hanka poniesła się z dziećmi do którejś z kum,
4309     4, 38|               się z dziećmi do którejś z kum, Pietrek się też kajś
4310     4, 38|            znowu zachodził przemyślnie z boku z wyciągniętym dziobem.~-
4311     4, 38|           zachodził przemyślnie z boku z wyciągniętym dziobem.~-
4312     4, 38|                zasłuchał się w, muzyce z lubością.~- Józia, a kto
4313     4, 38|            karmiąc dziecko i pogadując z dziadkiem o tym i owym;
4314     4, 38|            również i u matki, bo zaraz z wieczora poszła na wieś
4315     4, 38|                 we światła, co leciały z okien na gładź stawu i marły
4316     4, 38|               i czajki śmigały nad nią z krzykiem.~Słuchała wód padających
4317     4, 38|                Słuchała wód padających z upustu w czarną gardzie!
4318     4, 38|              środka.~Organistowie wraz z dziećmi siedzieli pod wiszącą
4319     4, 38|         śmiechem pod kanapę.~Długo się z nim żegnali na odchodnym,
4320     4, 38|              najdłużej matka, która go z płaczem tuliła do piersi
4321     4, 38|              nie poredziła oderwać się z miejsca, więc jeno mocniej
4322     4, 38|                pachnący zwiew pociągał z pól, a niekiedy zaszemrały
4323     4, 38|        wpierała się w płot bezwolnie i z taką mocą, jaże trzasnęła
4324     4, 38|                znowu się zamodlił.~Zaś z nią działo się już coś niepojętego;
4325     4, 38|           warem, że dziw nie krzyczała z tej lubej męki. Zabaczyła,
4326     4, 38|            klęczeć przed nim a patrzeć z bliska w te gębusie i modlić
4327     4, 38|           miłosierny! - wyrwał się jej z piersi cichy jęk.~Jasio
4328     4, 38|             wszystko, co w niej wrzało z krwie pożądliwej, przygasło
4329     4, 39|               ławkach, a tylko Jagusia z matką klęczały przed samym
4330     4, 39|         klęczały przed samym ołtarzem; z obcych nie było nikogo,
4331     4, 39|              kiej przyleciał zadyszany z brewiarzem pod pachą i obcierając
4332     4, 39|                 Właśnie o tym chciałem z wami pomówić!~Dzielcie się,
4333     4, 39|              było swarów ni kłótni, bo z ambony wypomnę! Nieboszczyk
4334     4, 39|                podziale. Mawiam ciągle z ambony: zgodą stoi wszystko
4335     4, 39|               Józka przypadła mu nawet z bekiem do rąk, to ją przygarnął
4336     4, 39|             pocałowawszy w głowę rzekł z dobrością:~- Nie bucz, głupia,
4337     4, 39|           innym.~- A cóż, będzie zgoda z dziedzicem?~- Będzie, już
4338     4, 39|           powinna się złożyć na wotywę z wystawieniem! Jakże, to
4339     4, 39|                dziedzicowi. No, idźcie z Bogiem, a pamiętajcie: zgodą
4340     4, 39|         ostatku, gdyż stara wlekła się z trudem odpoczywając co chwila.~
4341     4, 39|       powyrywane brody żydowskie.~Szli z wolna i w cichości, deliberując
4342     4, 39|               działach.~Skądciś, jakby z pól, kaj ludzie osypywali
4343     4, 39|             niekiedy piosneczka i szła z wiatrem niewiada kaj, zaś
4344     4, 39|                   Kiejże to ich sprawa z wójtami?~- Nieprędko, ale
4345     4, 39|            pieprzu pod ogon, to rypnie z miejsca kiej ogier.~- Śmiejcie
4346     4, 39|              na zdrowie! Co ja już mam z tym koniem!~- Wypchajcie
4347     4, 39|              niźli ja sama! - wyrzekła z przekąsem, rozlewając kawę
4348     4, 39|            prawie nie spuszczała oczów z kowala, któren się wiercił
4349     4, 39|           zaczął:~- Więc jakże zrobimy z działami?~Hanka drgnęła
4350     4, 39|            weźmiecie i wy, jak się tak z Antkiem ułożyta.~Kłóciła
4351     4, 39|         ułożyta.~Kłóciła się przeciech z wami nie będę, nie moja
4352     4, 39|               siedząca cały czas cicho z dzieckiem u piersi.~- A
4353     4, 39|          zabierze, a ma przeciek krowę z cielęciem, a świnię, a gąski...~-
4354     4, 39|            śmiechu rzekłem, a wy zaraz z pazurami...~- Juści... przeglądam
4355     4, 39|        tłumaczył, chytrze ściągając je z drążka.~- Niczego tknąć
4356     4, 39|               spis zrobią. Nawet kołka z płotu ruszyć nie dam, póki
4357     4, 39|                na jego paśnikach. A co z porządków można by schować
4358     4, 39|               się wama więcej. Mnie ta z tego dacie co niebądź, jakąś
4359     4, 39|         cudzego niełakomam! - odrzekła z wolna, wpierając w niego
4360     4, 39|    wspominajcie! powiem Antkowi, niech z wami pogada o tej radzie.~
4361     4, 39|                Hanka, stójka przyniósł z kancelarii.~- Może o Antku! -
4362     4, 39|               Może o Antku! - szepnęła z trwogą, biorąc papier przez
4363     4, 39|         zaczepiajcie, kaj was obchodzą z daleka jak to śmierdzące -
4364     4, 39|                Ale wójtowa, jakby rada z okazji, ciepnęła ją na odlew:~-
4365     4, 39|              głowę i jakby na przekór, z rozmysłem wpierała w nią
4366     4, 39|      dzieciątko! Juści, dzieciątko, co z każdym rade szuka krzaków!~-
4367     4, 39|              dowiesz!~Wójtowa skoczyła z pięściami, szczęściem, co
4368     4, 39|         kobiety, a toć karczmę robicie z mojej chałupy.~Przymilkły
4369     4, 39|           grzesznej!~Wójtowa wyleciała z chałupy kiej oszalała, ale
4370     4, 39|          oszalała, ale zawróciwszy już z drogi wraziła głowę przez
4371     4, 39|              Hanki:~- Mówię ci, wypędź z chałupy te lakudre! Wygoń
4372     4, 39|         weszłam tutaj!~- Tak ci to źle z nami było, co? - szepnęła
4373     4, 39|                zabełkotała:~- A coś to z moim wyprawiała, co? Jeszcze
4374     4, 39|              To on me otumanił i robił z głupią, co chciał! A tera
4375     4, 39|               Nawet matka słuchała jej z podziwem i strachem, tak
4376     4, 39|            szloch rozrywał jej piersi. Z lękiem patrzała przed siebie,
4377     4, 39|               dawno przestała i poszła z matką na swoją stronę, Magda
4378     4, 39|             też wyniesła nie mogąc się z nią dogadać, nawet Józka
4379     4, 39|           szepnęła:~- Juści, że mi się z nią nie równać w urodzie,
4380     4, 39|               i powróci! Przeciech się z nią nie ożeni! - pocieszała
4381     4, 39|              powietrze zawiewało kieby z pieca, ludzie już wracali
4382     4, 39|              pieca, ludzie już wracali z pól, a od topolowej niesły
4383     4, 39|              topolowej niesły się wraz z tumanami kurzawy porykiwania
4384     4, 39|        spokojnie:~- Wynoś mi się zaraz z chałupy!~Jagna uniesła się
4385     4, 39|             chałupy!~Jagna uniesła się z ławy i stanęły naprzeciw
4386     4, 39|            papier podniesła i zagadała z pogrozą:~- A prędzej, bo
4387     4, 39|         obrazów, gdy Józka przyleciała z wrzaskiem:~- A korale mi
4388     4, 39|              skręciły na drogę i szły, z wolna okrążając staw samym
4389     4, 39|           Hanka długo patrzała za nimi z jakąś dziwną zgryzotą i
4390     4, 39|      rozważania, bo najemnicy ściągali z pola, to schowała zapis
4391     4, 39|                jej co zrobi kiej stara z proboszczem za pan brat!
4392     4, 39|           Drugą to by już dawno wyklął z ambony!~- Pewnie, juści! -
4393     4, 39|        niektóre zagony żółciły się już z daleka.~Skwapnie się wzięła
4394     4, 39|               papier zza obraza poszła z nim na plebanię. Nie zastała
4395     4, 39|               marchew; dojrzała go już z dala, bo stojał prawie całkiem
4396     4, 39|                któren właśnie był wraz z Mateuszem puszczał na próbę
4397     4, 39|            kowalowe...~- Skończyłeś to z Tereską, co już o Jagusi
4398     4, 39|       rozniesły te nowiny, że schodząc z pól o zmierzchu, już sobie
4399     4, 39|          opowiadali się chłopi, że już z tego miejscami przychodziło
4400     4, 39|                krowy w opłotkach raiły z przechodzącymi. Zmierzch
4401     4, 39|               w bladym złocie zachodu, z pól niesły się strzykania
4402     4, 39|               nad stawem i kaj się kto z kim zetknął, rajcowano zawzięcie
4403     4, 39|       zawzięcie o wypadkach, to o tym, z czym chłopi powrócą od dziedzica.~
4404     4, 39|           dziedzica.~Mateusz wracający z tartaku nasłuchiwał tu i
4405     4, 39|          owdzie ale jeno spluwał, klął z cicha i wymijał rozgadane
4406     4, 39|                 A bych była kiej Magda z karczmy i robiła co najgorsze,
4407     4, 39|              wszystkie, to każda by ją z osobna utopiła w łyżce wody.~
4408     4, 39|            wszystko, jak było. Weronka z rozmysłem pominęła Jagusiną
4409     4, 39|                tym nie pomyślałam.~- A z tym, co dziedzic musi dać
4410     4, 39|         klękając do pacierzów szepnęła z rezygnacją:~- A skoro już
4411     4, 39|               je na zwiesnę przywiezła z Warsiawy. Wpadło do grapy
4412     4, 39|              Warsiawy. Wpadło do grapy z ukropem i prawie się ugotowało.~-
4413     4, 39|              Cosik nie wiedzie się jej z tymi znajdami.~- A nie wiedzie.
4414     4, 39|              dają na pochowek! Ale nie z tym do was przyszedłem.~
4415     4, 39|           Wiecie, Dominikowa pojechała z Jagusią do sądu, pono skarżyć
4416     4, 39|                 co mi ta zrobi!~- Były z rana u spowiedzi, a potem
4417     4, 39|       spowiedzi, a potem długo radziły z dobrodziejem, nie podsłuchiwałem
4418     4, 39|             przed opłotkami.~Wyleciała z chałupy zestrachana i dygocąca,
4419     4, 39|                  Źleście sobie poczęli z Jagusią! Już na was wniesła
4420     4, 39|             Antek wróci, a was wsadzą! Z czystego przyjacielstwa
4421     4, 39|       wyprostowała się i rzekła prosto z mostu:~- Kogóż to bronicie,
4422     4, 39|                koniom takie baty, jaże z miejsca poniesły!~
4423     4, 40|             samą chałupą. Nasłuchiwała z bijącym sercem, ale cały
4424     4, 40|                że jeno przewracała się z boku na bok, coraz barzej
4425     4, 40|             strachem porwała się nagle z łóżka i boso, w koszuli,
4426     4, 40|             Powróciła do łóżka i leżąc z otwartymi oczami, znowu
4427     4, 40|           Czuby drzew już się wypinały z nocy, rosa kapała obficie
4428     4, 40|              nocy, rosa kapała obficie z wierzchołków, trzepiąc o
4429     4, 40|            sinawe opary obtulały pola, z których jeno kajś niekaj
4430     4, 40|      zaśpiewały skowronki, ale jeszcze z rzadka, i z przyziemnych
4431     4, 40|                ale jeszcze z rzadka, i z przyziemnych mroków wyłaniały
4432     4, 40|      przyziemnych mroków wyłaniały się z wolna bielone ściany, płoty
4433     4, 40|             jakiś cień przedzierał się z obejścia Balcerkowej i sunął
4434     4, 40|                młynarczyk przemyka się z drugiego końca wsi.~- Pewnikiem
4435     4, 40|        drugiego końca wsi.~- Pewnikiem z karczmy, od Magdy! A to
4436     4, 40|             raz po raz przeciągała się z lubością, ale że woda była
4437     4, 40|                Pietrek krzyknął na nią z góry:~- Psiachmać! Pora
4438     4, 40|               dzieci, powypędzała drób z chlewów, a przeczekawszy
4439     4, 40|                a przeczekawszy jeszcze z pacierz, już przed samym
4440     4, 40|             jaże musieli się pozwlekać z barłogów. Wsiadła też z
4441     4, 40|                z barłogów. Wsiadła też z miejsca na Witka, któren
4442     4, 40|           mleka nie ostawiła! A śpiesz z udojem, na wsi już wyganiają
4443     4, 40|              owce, jak wczoraj, to się z tobą rozprawię! - rozrządzała
4444     4, 40|              chałupą wyniesła cebratkę z żarciem, cielęciu odsadzonemu
4445     4, 40|         stawiając mu w ganku żeleźniak z wczorajszymi ziemniakami,
4446     4, 40|              bez roboty.~- Wyrzuć gnój z obory! krowom w nocy gorąco
4447     4, 40|               właśnie co jeno wyjrzało z dalekości, ogarniając świat
4448     4, 40|              obiecował go na dzisia.~- Z urzędu wie, to musi być,
4449     4, 40|           zawdy.~- Byłam już parę razy z kompanią, alebym co roku
4450     4, 40|                mogła rozeznać, dopiero z bliska poznała Józkę, która
4451     4, 40|           leciała, jak jeno mogła, już z dala krzycząc i wytrząchając
4452     4, 40|        przychodźta do chałupy.~Odeszła z wolna, bez pośpiechu, przepytując
4453     4, 40|             szła wciąż jednako i jakby z rozmysłu pogadując z napotkanymi,
4454     4, 40|             jakby z rozmysłu pogadując z napotkanymi, chocia i nie
4455     4, 40|             wrócił i na nią czeka.~- I z Rochem przyszedł? - pytała
4456     4, 40|              pytała jedno w kółko.~- A z Rochem! Dyć już wam mówiłam!~-
4457     4, 40|                jaki? Przyszedł i zaraz z progu pyta: kaj Hanka? Powiedziałam
4458     4, 40|              radością.~Dojrzała go już z daleka, siedział z Rochem
4459     4, 40|              go już z daleka, siedział z Rochem w ganku, a uwidziawszy
4460     4, 40|           mocno do piersi, a przytulał z dobrością i z całego serca.
4461     4, 40|                przytulał z dobrością i z całego serca. Cisnęła się
4462     4, 40|            jeno niekiedy rwało się jej z piersi jakieś słowo, padając
4463     4, 40|            cosik. Antek objął obydwóch z dziwną czułością.~- Robaki
4464     4, 40|             myślałem - wyrzekał cicho, z głęboką boleścią, jaże Rocho,
4465     4, 40|      wszystkich, zawołał podnosząc się z miejsca:~- Dobrze wam gadać,
4466     4, 40|           siędę przed miską ziemniaków z barszczem - śmiał się wesoło. -
4467     4, 40|               garnku, to jeno wyniesła z komory kiełbasę do barszczu.~-
4468     4, 40|           ciebiem ostawiła, Jantoś. To z tej maciory, coś to ją kazał
4469     4, 40|            Stary podsunął spory tobół, z którego Antek jął wyjmować
4470     4, 40|             różności, a podawać każdej z osobna.~- Naści, Hanuś,
4471     4, 40|             pamiętał, Jantoś - jęknęła z niezgłębioną wdzięcznością.~-
4472     4, 40|                parę sznurków paciorków z długachną wstęgą do zawiązywania,
4473     4, 40|                parobku.~Jaże krzyknęły z podziwu na coraz nowe cudności,
4474     4, 40|           oglądając je i przymierzając z taką radością, że Hance
4475     4, 40|               żywią, że pono pies jeno z głodu chyciłby się takiego
4476     4, 40|               i takie zbóje, które już z czystej sprawiedliwości
4477     4, 40|              Rychło się jednak uwinęli z jadłem i zaraz poszli spać
4478     4, 40|              buchnęła płaczem. Płakała z radości, płakała, że słońce
4479     4, 40|               zakrzyczały. Przepędziła z podwórza wszelką gadzinę
4480     4, 40|             jeno dostrzegła, to mu już z dala krzyczała:~- Wiecie,
4481     4, 40|       przyciszać kamieniami, że ledwie z tego kłótnia nie wyszła
4482     4, 40|                tego kłótnia nie wyszła z młynarzową.~Właśnie co ino
4483     4, 40|               zaś na dojadkę postawiła z pół sitka dobrze źrałych
4484     4, 40|                posiane i wiela każdego z osobna, pilnie przy tym
4485     4, 40|        szepnęła gorąco, strasznie rada z pochwały.~- Chwat z ciebie,
4486     4, 40|               rada z pochwały.~- Chwat z ciebie, Hanuś, chwat! anim
4487     4, 40|        kapuściane wysadki.~Wracali już z powrotem, gdy przechodząc
4488     4, 40|             jakiego figla.~Opowiadała, z czego to wszystko poszło
4489     4, 40|                   Tyle wart, co możesz z nim bieżyć za ścianę.~-
4490     4, 40|               chociaż dziwnie pragnęła z nim poleźć, on zaś mijając
4491     4, 40|                miedzą.~Latoś na polach z tej strony wsi były prawie
4492     4, 40|            ludzi spotykał po drodze, a z kim się zszedł, tego witał
4493     4, 40|          oglądać prawie każdego zagona z osobna.~- Ho, ho! żółtocha
4494     4, 40|               kłębami a zatokami, lecz z czarniawych, lśniących piór
4495     4, 40|             coraz dalej, wspinając się z wolna pod łagodne wzgórze,
4496     4, 40|            pijany, czasem podrywał się z prześwistem, jaże płoszyły
4497     4, 40|            gdziesik przyczajony buchał z nagła we zboża i skłębiał
4498     4, 40|              zbożom. Bór cosik gwarzył z cicha czubkami płonącymi
4499     4, 40|        zwiniętej tęczy.~Chłód zawiewał z omroczonych, cichych głębin,
4500     4, 40|              jucha! - szepnął siadając z powrotem - cóż, kiej i jastrząb