Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |              strawy nie żałują, że se człowiek kiej jaka gospodyni paraduje...~
  2     1, 2 |               krowa, taka krowa! A to człowiek ruszyć się z domu nie może,
  3     1, 2 |           roboty nie pokończone, a tu człowiek sam kiej ten palec.~- U
  4     1, 3 |               Hale, te swynie to kiej człowiek niektóry, aby ino chycić
  5     1, 3 |      pośmiewisko i umartwienie. Drugi człowiek jest taki, że z jenszego
  6     1, 4 |          zapłać, Kuba, dobry z ciebie człowiek i pobożny, bo co niedziela
  7     1, 4 |               łęgami, ma lepiej niźli człowiek drugi... Co mu tam za kłopoty!
  8     1, 4 |               kim na dolę swoją. A to człowiek żyje cięgiem jak ten samson,
  9     1, 5 |             jak ten dziadak jaki jest człowiek, że nawet do kościoła iść,
 10     1, 5 |                  koń taki, że i drugi człowiek - prosty pies przy niej.
 11     1, 5 |              połowa była zbuków. Żeby człowiek nie miał tej trochy gruntu,
 12     1, 6 |            kolację.~Jakiś stary, siwy człowiek grzał się przy kominie.~-
 13     1, 7 |             go tam wie... ale pobożny człowiek i dobry... ino mu tej obrączki
 14     1, 7 |               ino tego by wartał taki człowiek, bo ino głupie szukają sprawiedliwości
 15     1, 7 |             ze zdumieniem, że to taki człowiek jak wszystkie, a u grobu
 16     1, 7 |                i czuje krzywdę jako i człowiek... Pan Jezus miał też swojego
 17     1, 9 |              Pan mój przecie... dobry człowiek... na bary wziąłem i wyniesłem...
 18     1, 10|            chleb... a przywiązana jak człowiek... Mój Boże, żeby się jej
 19     1, 10|            Jakże... córka... on dobry człowiek, ale cięgiem na wyrobku...
 20     1, 11|              na łóżku... Boryna dobry człowiek, uszanuje i krzywdy jej
 21     1, 11|               trza uważać... dobry on człowiek... z bele kim się nie zadawać...
 22     2, 13|              to tam jeszcze jako tako człowiek strzymać wstrzymał, że to
 23     2, 14|               No, no, nie dziękujcie; człowiek powinien pomagać drugiemu.
 24     2, 14|          zdziwili, bo pierwszy to był człowiek ze wsi od czasu ich wygnania,
 25     2, 15|            tom postąpił. Sprawiedliwy człowiek jestem, niech każdy o tym
 26     2, 16|           głupia, a pleciesz bele co! Człowiek przez gruntu to jak bez
 27     2, 16|           tego dusznego skrzybotu?... Człowiek jest jako ten ptak bezbronny,
 28     2, 17|            nie ma pomagać drugim, ale człowiek też nie bydle, żeby zdychał
 29     2, 18|               jakiś obwalony śniegiem człowiek stanął w progu, pochwalił
 30     2, 19|           spać, ni robić nic, jeno by człowiek łbem tłukł o ścianę albo
 31     2, 19|            myśli swobodnej, że każden człowiek widniał z osobna i wyraźnie
 32     2, 20|       zakończenie powiedział:~- Dobry człowiek jestem, zgodliwy, wszyscy
 33     2, 20|      zmiłowania wyczekujesz! Póki się człowiek nie przyłoży, to mu i Pan
 34     2, 20|               mówię, że z waszej winy człowiek się marnuje, dzisiaj jeszcze
 35     2, 20|              o tym dziedzic, dobry to człowiek i chciałby to załatwić po
 36     2, 20|              A Rocho, że to dobry był człowiek, wielce się tym strapił
 37     2, 21|             teraz i biedy popróbować. Człowiek całe życie przymiera głodem,
 38     2, 21|            żelazo, póki gorąc trzyma, człowiek, jeśli chce co wygrać, na
 39     2, 22|            zadychliwy, Kłąb zaś, jako człowiek ludzki, mądry i zgodę ze
 40     2, 22|             takie miejsca, do których człowiek tylko w godzinie cudu albo
 41     2, 22|        kobietę poczciwą; bo dobry był człowiek, mądry, wyrozumiały, pokornego
 42     2, 24|            bezwolnie rękami, jako ten człowiek we śpiączce śmiertelnej,
 43     2, 25|                szły i szły, iż ledwie człowiek ozwar oczy, ledwie się obejrzał,
 44     3, 27|        pogłaskała go po łbie.~- Drugi człowiek a tak czujący nie będzie,
 45     3, 27|             bez te pół roku, że drugi człowiek bez całe życie nie przecierpi,
 46     3, 27|               wiadomo, że jak się sam człowiek nie przyłoży, to mu i Pan
 47     3, 28|                  szepnęła żałośnie.~- Człowiek całe życie przyjacielstwo
 48     3, 28|              wola... nie moja strata. Człowiek nieraz plecie, czego potem
 49     3, 28|             usprawiedliwiała Hanka.~- Człowiek chętliwie se folguje i rad
 50     3, 28|               końcu do cna rozebrało. Człowiek nie kamień, broni się przed
 51     3, 28|         Pomstę ostawcie Bogu! ona też człowiek i krzywdy czuje, a za swoje
 52     3, 29|               małpie zajdy szarpie, a człowiek za człowiekiem powinien
 53     3, 29|              i dwie!...~- Jezu! że to człowiek ma ino te dwie, i słabe,
 54     3, 29|           myślom podprowadzić...~A że człowiek był mądry, pobożny, we świecie
 55     3, 29|               Jakże? gdyby tak kużden człowiek jeszcze cudze biedy brał
 56     3, 29|             dłużej przetrzymają niźli człowiek niejeden... Pieska weź...~
 57     3, 30|            prawom boskim, jako każden człowiek krzyżuje Go w sobie, nie
 58     3, 30|              mieć... No, na co się to człowiek waży la grosza!...~- Nawet
 59     3, 30|              robota diabli nadali, że człowiek świąt nawet zażyć spokojnie
 60     3, 31|             jest, że do cna ogłupiał! Człowiek każden zawdy zabiega i turbuje
 61     3, 32|            taką porę bych pomstowała! Człowiek jeno z biedy da czasem folgę
 62     3, 32|            rozbijają...~- Bo wszystki człowiek zarówno potrzebuje obrony! -
 63     3, 32|                 a wszystkie jak jeden człowiek zawtórowali wielkim głosem,
 64     3, 33|       wypomnieć z ambony! Z taką to i człowiek flaczeje. Psiakrótka z tymi
 65     3, 33|     przezpieczności nie ma żadnej!... człowiek pod strachem cięgiem żyje
 66     3, 33|               ci tam leży, a nie żywy człowiek! - rzekł Kłąb odwracając
 67     3, 33|       przeżegnał się trwożnie.~- Taki człowiek jak i drugie.~- Hale! gospodarz
 68     3, 33|                  Hale! gospodarz taki człowiek jak i drugie! hale!~- Głupiś
 69     3, 33|              gospodarzy, Kobus, że to człowiek był niespokojny i swarliwy.
 70     3, 33|              kłócili, a na nic by się człowiek rozpił...~Juści, co się
 71     3, 34|           łaskę dziękować.~- Przeciek człowiek niezwyczajny brać darmochy
 72     3, 35|        baczności.~- Zła sprawa! Dobry człowiek, pobożny, ale przez niego
 73     3, 35|             na paśnikach... zaś żaden człowiek nie uciecze od złej przygody...
 74     3, 35|           jeno dadzą, a obaczycie! ~- Człowiek bych się wparł w ziemię
 75     3, 36|    rozglądając się po niebie.~- Skoro człowiek łąkę kosi, leda baba deszcz
 76     3, 36|              rosami, a rozpalone kiej człowiek w gorączce, i kładły się
 77     4, 37|        pochówek miał będzie, a biedny człowiek to nawet nie wie, pod jakim
 78     4, 37|              do Hanki. - Dobry to był człowiek i prawy Polak. Był z nami
 79     4, 37|                  Dajcie spokój! Takim człowiek jak i wy! - zakrzyczał gniewnie. -
 80     4, 37|             żałobne pochody, a każden człowiek płacze kogoś, zawodzi, a
 81     4, 38|          Słońce przypiekało, jaże się człowiek łuskał ze skóry, kurz zapierał
 82     4, 38|              naprzykrzone, zaś każden człowiek gadał z osobna, przekrzykiwał
 83     4, 40|               gęsto kiej las.~- Czego człowiek nie sieje ni potrzebuje,
 84     4, 40|              kiejby nie grzech, to by człowiek dawno zdechł! Potrzebny
 85     4, 40|               ta stworzył złe! Juści! Człowiek to jak ta świnia, wszyćko
 86     4, 40|              na przycinki. - A dyć to człowiek jakby szedł do nieba, tak
 87     4, 40|            galancie czujna. Po tym to człowiek poczuje jakąś wagę w żywocie.
 88     4, 40|             Było potrza, to juści, co człowiek kulasów nie pożałował.~Obejrzał
 89     4, 40|               nie zgoni! Że to kużden człowiek musi wszyćko dochodzić swoim
 90     4, 41|             byle prędzej.~- Niektóren człowiek to jak ten osieł: chcesz,
 91     4, 41|         deliberować nad sobą.~- Że to człowiek słaby kiej ten paździerz,
 92     4, 41| nieopowiedzianie żal.~- Niech se jeno człowiek raz jeden pofolguje, a już
 93     4, 41|        znajomości pytam...~- Poczciwy człowiek, wody nikomu nie zamąci -
 94     4, 42|             ziemia dobra, jak się jej człowiek dołoży!~I wziął ją, bo dziedzic
 95     4, 42|                 Loboga! Dyć i kobieta człowiek, a po człowieczemu nie wyrozumie.
 96     4, 42|     Jagustynka.~- Ale w takich nóg se człowiek nie urazi! - dorzucił ktosik,
 97     4, 43|             wspomaga!~- Święty prosto człowiek, że już co dnia pacierz
 98     4, 44|                  Moiściewy, a jaki to człowiek, nawet prawo ma se za nic.~-
 99     4, 45|               serdecznie zatroskał.~- Człowiek to jak świnia, niełacno
100     4, 45|              i dzionek zleci, ani się człowiek spodzieje. A nocami też
101     4, 45|           rozmiłowane oczy!~A jaki to człowiek mocen w onej świętej godzinie!
102     4, 46|             wypędzisz go! taki święty człowiek, taki dobrodziej!~- A żeby
103     4, 47|            Jakże, to kobieta nie żywy człowiek, to z drewna wystrugana