Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library
Alphabetical    [«  »]
czlowieczy 5
czlowieczych 3
czlowieczym 1
czlowiek 103
czlowieka 29
czlowiekiem 3
czlowiekowa 9
Frequency    [«  »]
105 wiater
104 prosto
104 spod
103 czlowiek
103 samo
102 antka
102 dal
Wladyslaw Stanislaw Reymont
Chlopi

IntraText - Concordances

czlowiek

    Tom, Rozdzial
1 1, 1 | strawy nie żałują, że se człowiek kiej jaka gospodyni paraduje...~ 2 1, 2 | krowa, taka krowa! A to człowiek ruszyć się z domu nie może, 3 1, 2 | roboty nie pokończone, a tu człowiek sam kiej ten palec.~- U 4 1, 3 | Hale, te swynie to kiej człowiek niektóry, aby ino chycić 5 1, 3 | pośmiewisko i umartwienie. Drugi człowiek jest taki, że z jenszego 6 1, 4 | zapłać, Kuba, dobry z ciebie człowiek i pobożny, bo co niedziela 7 1, 4 | łęgami, ma lepiej niźli człowiek drugi... Co mu tam za kłopoty! 8 1, 4 | kim na dolę swoją. A to człowiek żyje cięgiem jak ten samson, 9 1, 5 | jak ten dziadak jaki jest człowiek, że nawet do kościoła iść, 10 1, 5 | koń taki, że i drugi człowiek - prosty pies przy niej. 11 1, 5 | połowa była zbuków. Żeby człowiek nie miał tej trochy gruntu, 12 1, 6 | kolację.~Jakiś stary, siwy człowiek grzał się przy kominie.~- 13 1, 7 | go tam wie... ale pobożny człowiek i dobry... ino mu tej obrączki 14 1, 7 | ino tego by wartał taki człowiek, bo ino głupie szukają sprawiedliwości 15 1, 7 | ze zdumieniem, że to taki człowiek jak wszystkie, a u grobu 16 1, 7 | i czuje krzywdę jako i człowiek... Pan Jezus miał też swojego 17 1, 9 | Pan mój przecie... dobry człowiek... na bary wziąłem i wyniesłem... 18 1, 10| chleb... a przywiązana jak człowiek... Mój Boże, żeby się jej 19 1, 10| Jakże... córka... on dobry człowiek, ale cięgiem na wyrobku... 20 1, 11| na łóżku... Boryna dobry człowiek, uszanuje i krzywdy jej 21 1, 11| trza uważać... dobry on człowiek... z bele kim się nie zadawać... 22 2, 13| to tam jeszcze jako tako człowiek strzymać wstrzymał, że to 23 2, 14| No, no, nie dziękujcie; człowiek powinien pomagać drugiemu. 24 2, 14| zdziwili, bo pierwszy to był człowiek ze wsi od czasu ich wygnania, 25 2, 15| tom postąpił. Sprawiedliwy człowiek jestem, niech każdy o tym 26 2, 16| głupia, a pleciesz bele co! Człowiek przez gruntu to jak bez 27 2, 16| tego dusznego skrzybotu?... Człowiek jest jako ten ptak bezbronny, 28 2, 17| nie ma pomagać drugim, ale człowiek też nie bydle, żeby zdychał 29 2, 18| jakiś obwalony śniegiem człowiek stanął w progu, pochwalił 30 2, 19| spać, ni robić nic, jeno by człowiek łbem tłukł o ścianę albo 31 2, 19| myśli swobodnej, że każden człowiek widniał z osobna i wyraźnie 32 2, 20| zakończenie powiedział:~- Dobry człowiek jestem, zgodliwy, wszyscy 33 2, 20| zmiłowania wyczekujesz! Póki się człowiek nie przyłoży, to mu i Pan 34 2, 20| mówię, że z waszej winy człowiek się marnuje, dzisiaj jeszcze 35 2, 20| o tym dziedzic, dobry to człowiek i chciałby to załatwić po 36 2, 20| A Rocho, że to dobry był człowiek, wielce się tym strapił 37 2, 21| teraz i biedy popróbować. Człowiek całe życie przymiera głodem, 38 2, 21| żelazo, póki gorąc trzyma, człowiek, jeśli chce co wygrać, na 39 2, 22| zadychliwy, Kłąb zaś, jako człowiek ludzki, mądry i zgodę ze 40 2, 22| takie miejsca, do których człowiek tylko w godzinie cudu albo 41 2, 22| kobietę poczciwą; bo dobry był człowiek, mądry, wyrozumiały, pokornego 42 2, 24| bezwolnie rękami, jako ten człowiek we śpiączce śmiertelnej, 43 2, 25| szły i szły, ledwie człowiek ozwar oczy, ledwie się obejrzał, 44 3, 27| pogłaskała go po łbie.~- Drugi człowiek a tak czujący nie będzie, 45 3, 27| bez te pół roku, że drugi człowiek bez całe życie nie przecierpi, 46 3, 27| wiadomo, że jak się sam człowiek nie przyłoży, to mu i Pan 47 3, 28| szepnęła żałośnie.~- Człowiek całe życie przyjacielstwo 48 3, 28| wola... nie moja strata. Człowiek nieraz plecie, czego potem 49 3, 28| usprawiedliwiała Hanka.~- Człowiek chętliwie se folguje i rad 50 3, 28| końcu do cna rozebrało. Człowiek nie kamień, broni się przed 51 3, 28| Pomstę ostawcie Bogu! ona też człowiek i krzywdy czuje, a za swoje 52 3, 29| małpie zajdy szarpie, a człowiek za człowiekiem powinien 53 3, 29| i dwie!...~- Jezu! że to człowiek ma ino te dwie, i słabe, 54 3, 29| myślom podprowadzić...~A że człowiek był mądry, pobożny, we świecie 55 3, 29| Jakże? gdyby tak kużden człowiek jeszcze cudze biedy brał 56 3, 29| dłużej przetrzymają niźli człowiek niejeden... Pieska weź...~ 57 3, 30| prawom boskim, jako każden człowiek krzyżuje Go w sobie, nie 58 3, 30| mieć... No, na co się to człowiek waży la grosza!...~- Nawet 59 3, 30| robota diabli nadali, że człowiek świąt nawet zażyć spokojnie 60 3, 31| jest, że do cna ogłupiał! Człowiek każden zawdy zabiega i turbuje 61 3, 32| taką porę bych pomstowała! Człowiek jeno z biedy da czasem folgę 62 3, 32| rozbijają...~- Bo wszystki człowiek zarówno potrzebuje obrony! - 63 3, 32| a wszystkie jak jeden człowiek zawtórowali wielkim głosem, 64 3, 33| wypomnieć z ambony! Z taką to i człowiek flaczeje. Psiakrótka z tymi 65 3, 33| przezpieczności nie ma żadnej!... człowiek pod strachem cięgiem żyje 66 3, 33| ci tam leży, a nie żywy człowiek! - rzekł Kłąb odwracając 67 3, 33| przeżegnał się trwożnie.~- Taki człowiek jak i drugie.~- Hale! gospodarz 68 3, 33| Hale! gospodarz taki człowiek jak i drugie! hale!~- Głupiś 69 3, 33| gospodarzy, Kobus, że to człowiek był niespokojny i swarliwy. 70 3, 33| kłócili, a na nic by się człowiek rozpił...~Juści, co się 71 3, 34| łaskę dziękować.~- Przeciek człowiek niezwyczajny brać darmochy 72 3, 35| baczności.~- Zła sprawa! Dobry człowiek, pobożny, ale przez niego 73 3, 35| na paśnikach... zaś żaden człowiek nie uciecze od złej przygody... 74 3, 35| jeno dadzą, a obaczycie! ~- Człowiek bych się wparł w ziemię 75 3, 36| rozglądając się po niebie.~- Skoro człowiek łąkę kosi, leda baba deszcz 76 3, 36| rosami, a rozpalone kiej człowiek w gorączce, i kładły się 77 4, 37| pochówek miał będzie, a biedny człowiek to nawet nie wie, pod jakim 78 4, 37| do Hanki. - Dobry to był człowiek i prawy Polak. Był z nami 79 4, 37| Dajcie spokój! Takim człowiek jak i wy! - zakrzyczał gniewnie. - 80 4, 37| żałobne pochody, a każden człowiek płacze kogoś, zawodzi, a 81 4, 38| Słońce przypiekało, jaże się człowiek łuskał ze skóry, kurz zapierał 82 4, 38| naprzykrzone, zaś każden człowiek gadał z osobna, przekrzykiwał 83 4, 40| gęsto kiej las.~- Czego człowiek nie sieje ni potrzebuje, 84 4, 40| kiejby nie grzech, to by człowiek dawno zdechł! Potrzebny 85 4, 40| ta stworzył złe! Juści! Człowiek to jak ta świnia, wszyćko 86 4, 40| na przycinki. - A dyć to człowiek jakby szedł do nieba, tak 87 4, 40| galancie czujna. Po tym to człowiek poczuje jakąś wagę w żywocie. 88 4, 40| Było potrza, to juści, co człowiek kulasów nie pożałował.~Obejrzał 89 4, 40| nie zgoni! Że to kużden człowiek musi wszyćko dochodzić swoim 90 4, 41| byle prędzej.~- Niektóren człowiek to jak ten osieł: chcesz, 91 4, 41| deliberować nad sobą.~- Że to człowiek słaby kiej ten paździerz, 92 4, 41| nieopowiedzianie żal.~- Niech se jeno człowiek raz jeden pofolguje, a już 93 4, 41| znajomości pytam...~- Poczciwy człowiek, wody nikomu nie zamąci - 94 4, 42| ziemia dobra, jak się jej człowiek dołoży!~I wziął , bo dziedzic 95 4, 42| Loboga! Dyć i kobieta człowiek, a po człowieczemu nie wyrozumie. 96 4, 42| Jagustynka.~- Ale w takich nóg se człowiek nie urazi! - dorzucił ktosik, 97 4, 43| wspomaga!~- Święty prosto człowiek, że już co dnia pacierz 98 4, 44| Moiściewy, a jaki to człowiek, nawet prawo ma se za nic.~- 99 4, 45| serdecznie zatroskał.~- Człowiek to jak świnia, niełacno 100 4, 45| i dzionek zleci, ani się człowiek spodzieje. A nocami też 101 4, 45| rozmiłowane oczy!~A jaki to człowiek mocen w onej świętej godzinie! 102 4, 46| wypędzisz go! taki święty człowiek, taki dobrodziej!~- A żeby 103 4, 47| Jakże, to kobieta nie żywy człowiek, to z drewna wystrugana


IntraText® (V89) Copyright 1996-2007 EuloTech SRL