Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library | ||
Alphabetical [« »] dziecków 1 dziecku 4 dziecmi 38 dziedzic 102 dziedzica 28 dziedzicami 3 dziedzice 13 | Frequency [« »] 103 samo 102 antka 102 dal 102 dziedzic 102 wama 101 psy 101 szepnal | Wladyslaw Stanislaw Reymont Chlopi IntraText - Concordances dziedzic |
Tom, Rozdzial
1 1, 2 | drzewami.~- Śpią se kiej dziedzic, a ty, parobku, rób - mruknął 2 1, 2 | to już se spaceruje kiej dziedzic po obiedzie - o... - odwrócił 3 1, 3 | najpierw gruby, wysoki dziedzic z Raciborowic, a za nim 4 1, 3 | ulicy pod oknami gwarzyli.~Dziedzic rozłożył papiery, chrząknął, 5 1, 3 | Matka, co to wielmożny dziedzic rzekli?...~- A dyć, Bartku, 6 1, 4 | jak u nas, nie:~- Co jest? Dziedzic ci panuje, ksiądz ci panuje, 7 1, 4 | człowieka nie starczy!~- A dziedzic ma sam więcej niż dwie wsie 8 1, 8 | A to nie ma godziny, jak dziedzic sprzedał porębę na Wilczych 9 1, 9 | że Jezus! Myślałem, że to dziedzic abo borowy strzelają...~- 10 1, 9 | jako i mnie jest.- A potem dziedzic do koni mnie wziął, bym 11 1, 9 | niezgorzej... że młodszy dziedzic strzelbę mi dali... a matka 12 1, 9 | nie dwóch... a młodszy dziedzic dostał we flaki... wątpia 13 1, 10| względem tego lasu, co go dziedzic sprzedał Żydom na porębę...~- 14 1, 10| za to wzięli od dworu, że dziedzic sprzedał nasz las!... A 15 2, 13| Dziedzica z Woli skarżą, sądzi dziedzic z Rudki, to i dlaczego ma 16 2, 13| Rudki, to i dlaczego ma dziedzic przegrać? A ludzie się przejadą, 17 2, 14| Gospodarski syn to...~- Dziedzic jucha, w robocie będzie 18 2, 14| Powiedział i mnie borowy, że dziedzic nikogo z Lipiec wołać nie 19 2, 14| smoluchów w Dębicy! Niech ino dziedzic krzyknie, to w jeden dzień 20 2, 14| Pobarujemy się! niech dziedzic zobaczy, kto mocniejszy, 21 2, 18| nowinki nie latałam !~- Dziedzic przejechał, nie wiesz to?~- 22 2, 18| Witek i krzyknął z progu:~- Dziedzic już przejechał!~- Dawno? 23 2, 18| skończył, przyleciał Witek.~- Dziedzic siedzą u młynarza w izbie 24 2, 18| wyraźnie z tego wyszło, że dziedzic wysłał pana Jacka do niego, 25 2, 18| przychodzę. Na wsi powiadają, że dziedzic się na Lipce zawziął i ani 26 2, 18| powiadali, że u was był sam dziedzic i żeście z nim poszli.~- 27 2, 18| pojawi w chałupie! Albo i ten dziedzic, to jak wilk, ogania ino 28 2, 18| powiadacie, ale jak się dziedzic uweźmie i nie zawoła, nikto 29 2, 18| Rachowali wszystkie, że skoro dziedzic zacznie ciąć przy Wilczych 30 2, 19| wsi dowiedzieli się, że dziedzic, co ino mu było potrza ludzi 31 2, 19| co z łońskiego śniegu, a dziedzic może sobie spokojnie ciąć 32 2, 19| godzić na dwie morgi, to dziedzic musi dać więcej! - tłumaczył 33 2, 19| pozwolić dopóty, aż się dziedzic ze wsią nie ugodzi! - rzekł 34 2, 20| wspominał mi coś o tym dziedzic, dobry to człowiek i chciałby 35 2, 20| obcych? Chodził se jak ten dziedzic po stancji, myszy łowił, 36 2, 20| zagniewał, że go to wtedy dziedzic nie wezwał na naradę do 37 2, 24| powieść na dziady!~- Ale dziedzic to wama nie wrogiem! - dorzucił 38 2, 25| sami nie mieli co robić, dziedzic jak się był zawziął, że 39 2, 25| gruchnęła po wsi nowina, że dziedzic rąbie chłopski las.~Nikt 40 2, 25| obróbce drzewa.~Jaki ta dziedzic był, to był, ale za głupiego 41 3, 26| powiedała:~- O las poszło. Dziedzic sprzedał go kryjomo przed 42 3, 29| powiedziała.~- Któż by?... - dziedzic?!... Moiściewy! a cóż on 43 3, 30| prosić dziedzica...~- Głupia, dziedzic to ich więzi czy co?~- Bych 44 3, 30| trzydzieści... ale bo to dziedzic przeda, kiej mu pieniędzy 45 3, 30| pachnie niźli chałupą!... Dziedzic im powiedział, co nikomu 46 3, 31| Jezu, to nawet nieboszczyk dziedzic, choć miał prawo, a tak 47 3, 32| boki wydobrzały! Ho! ho! dziedzic mądry: z dziadami trzyma 48 3, 32| polach działy się ciekawości.~Dziedzic ano skakał po zagonach na 49 3, 32| we święta powiadali, co dziedzic ogląda się za kupcami.~- 50 3, 33| wyłożył. ~Było zaś tak: dziedzic był winien jednemu Niemcowi 51 3, 33| gotowym groszem dopłacić. Dziedzic się niby godził, a za kupcami 52 3, 33| sześćdziesiąt rubli za morgę. Dziedzic zwłóczy, jak może.~- Ale 53 3, 33| pod przysięgą mówię, tak dziedzic radził. "Niech ucieka - 54 3, 34| pacierz po oddaniu listu dziedzic go kazał zawołać na pokoje, 55 3, 34| sołtys, dałam i ja Pietrka. Dziedzic już na nich czekał w porębie 56 3, 34| A on taki pan, że mu sam dziedzic posłuszny!... Kto by to 57 3, 34| stronę, to miesiące przejdą, dziedzic ziemię przeda i plecy wypnie: 58 3, 34| nami pójdzie na zdrowie... Dziedzic też będzie inaczej śpiewał, 59 3, 35| Mówię, co wiem, i gdyby dziedzic znalazł lepszych kupców...~- 60 3, 35| robi!~- Bo drugi, choćby i dziedzic, a nawet tej świętej ziemi 61 3, 35| sprzeczać zaczęli.~- Jeżeli dziedzic się zgodzi, a odda wam Podlesie, 62 3, 36| wypalonych pastwisk, gdyż dziedzic jeno tym pozwalał paść w 63 3, 36| Kowal powiadał wczoraj, jako dziedzic pogodzi się z nami.~- Jeno 64 3, 36| stronę trzymają: kowalowi dziedzic obiecał dobrą oberchapkę 65 3, 36| Żydek nie pożywi.~- To i dziedzic boją się chłopów, kiej o 66 4, 37| do syta! Coby największy dziedzic, coby nawet sam król, a 67 4, 37| zakrzyczał gniewnie. - Głupia! dziedzic nie święty! - popatrzył 68 4, 37| Dobra nasza! Wiesz, Magduś, dziedzic szuka zgody ze wsią. Namawia, 69 4, 37| smętarzowi, kiej go dopędził dziedzic, wysiadł z powozu i poszedł 70 4, 37| dźwignęli trumnę, a nawet sam dziedzic jął wspierać w pośrodku, 71 4, 37| sądem Pana...~Że nawet sam dziedzic, a obcierał kułakiem oczy.~ 72 4, 37| którą mu Józka podała, zaś dziedzic pogadawszy z tym i owym 73 4, 37| wielce.~- No, no, żeby sam dziedzic przyszedł na chłopski pogrzeb.~- 74 4, 37| rozumu nie nabrał. Kiedyż to dziedzic przyszedł do wsi z przyjacielstwem, 75 4, 37| wam mądre słowo: jak zgody dziedzic chce, to potrza z nim tę 76 4, 38| nimi? - pytał rozciekawiony dziedzic.~- Zaśby ta pobił, Mateusz 77 4, 38| cicha:~- Tak mi to stary dziedzic kazali wypisać na plecach 78 4, 38| jeszcze dobrze baczę.~Ale dziedzic jakby nie dosłyszał powiedając 79 4, 38| zabrzęczała o miedziaki; dziedzic rzucił rubla, zaś dziedziczki 80 4, 38| powtórzył, co mu był kazał dziedzic powiedzieć.~Wysłuchali uważnie, 81 4, 38| objaśniał Mateusz.~- A kiedy to dziedzic obiecuje nam odpisać? - 82 4, 38| całe portki. Głupie, skoro dziedzic tyle daje, to może i więcej.~ 83 4, 39| dołożył do mojej rady... Sam dziedzic a rad me słucha. No, cóż 84 4, 39| pomyślałam.~- A z tym, co dziedzic musi dać za las, to po jakie 85 4, 40| są nasze chłopy, i tyla! Dziedzic z nimi jak z ludźmi, jak 86 4, 40| łączkę. I zrób co z takimi. Dziedzic tak się zagniewał, że ani 87 4, 40| chłopami nie trafi do ładu, a dziedzic jest mu przeciwny.~- Nieprawda! 88 4, 41| jaki rok abo i dłużej. Jak dziedzic ugodzi się ze wszystkimi, 89 4, 41| gromadą się ugodzić, to dziedzic da więcej, a tera robią 90 4, 41| ogon! Pewnie co barany, dziedzic obrywa każdemu coś niecoś, 91 4, 41| zamysłami.~- Bych się jeno dziedzic zgodził na spłaty! - westchnęła 92 4, 41| temu był winowaty, jak nie dziedzic a gospodarze! - mruknął 93 4, 41| kupili grunt na Podlesiu, dziedzic dał na spłatę i jeszcze 94 4, 42| nią zapłakał, że nawet sam dziedzic odradzał, ale chłopak się 95 4, 42| człowiek dołoży!~I wziął ją, bo dziedzic sprzedał tanio, po sześćdziesiąt 96 4, 42| bywało na świecie... Żeby dziedzic...~Pan Jacek jeno się prześmiechał 97 4, 45| pozwolenie? Czy to on nie dziedzic na swój powiat?~Antek jął 98 4, 45| ziemie, kupiec z handlu, dziedzic z folwarku; ksiądz z parafii, 99 4, 45| to piecze, co? - zagadał dziedzic głaszcząc niespokojną klacz~- 100 4, 45| wszędy żniwa rychlejsze.~Dziedzic zapytał go o zebranie w 101 4, 45| patrząc mu bystro w oczy, dziedzic zakręcił się jakoś niespokojnie, 102 4, 45| zaczynać od początku, na nowo.~Dziedzic, że to był prędki, ozgniewał