Tom, Rozdzial

  1     1, 2 |          się przez okno spojrzeć na Antka, który pożywiał się na ganku,
  2     1, 4 |           na wlepione w siebie oczy Antka, oblała się rumieńcem i
  3     1, 4 |            Paweł Boryna, stryjeczny Antka, któren i sam przyszedł
  4     1, 4 |            Gdzie to tak? - zapytała Antka, któren zaraz z kraju siedział.~-
  5     1, 5 |         pięć sprzedajcie, zajrze do Antka ino i zaraz do was przylece.
  6     1, 5 |        zapadła; jął więc odszukiwać Antka; niełacno to było, bo w
  7     1, 5 |           bo mnie trzeba zajrzeć do Antka.~- Jest to na jarmarku? -
  8     1, 5 |              Boryna zaś powracał do Antka wolno, raz, że ciżba była,
  9     1, 6 |            Józia, wiem.~- Spotkacie Antka, to powiedzcie, że czekamy,
 10     1, 6 |        tylko nieco na przypomnienie Antka.~- Jakże? - pytał Jambroży
 11     1, 10|             a ukradkiem poglądał na Antka i uśmiech złośliwy wił mu
 12     1, 10|      niespokojnymi oczami po twarzy Antka, któren siedział pod oknem
 13     1, 10|           chciał bijatyki, odpychał Antka, na obelgi z rzadka odpowiadał,
 14     1, 10|             odgrodzili od siebie...~Antka przenieśli na drugą stronę
 15     1, 11|      rozglądał, bo mu się zdało, że Antka w ciżbie uwidział.~A za
 16     2, 13|          urwała naraz spostrzegłszy Antka, wpili się oczami w siebie
 17     2, 14|             Weronkę i niespokojna o Antka, to znowu widziało się jej
 18     2, 14|         może uprosi robotę jaką dla Antka, a we świat mu iść nie da!
 19     2, 14|           przepytać się o robotę la Antka?~Jak gospodynią była, to
 20     2, 14|        dopraszam się... może by pan Antka wziął do roboty...dopraszam
 21     2, 14|             zadyszana, ledwie żywa.~Antka jeszcze nie było.~Dzieci
 22     2, 14|            i rozbierała ją troska o Antka.~Przyszedł dopiero wieczorem,
 23     2, 15|        śniadaniu, młynarz przywiódł Antka na robotę; ostawił go na
 24     2, 15|             Dziwno to było znającym Antka, ale tak miarkowali, że
 25     2, 15| podwieczorku będzieta połedniowali!~Antka porwała złość, -że wybiegł
 26     2, 15|            więcej, schował złość do Antka głęboko za pazuchę że go
 27     2, 16|       ludziach i po kościele... Ale Antka już nie było, odsunął się
 28     2, 18|           koło stawu natknął się na Antka, wracającego z roboty, pies
 29     2, 19|             to wcale, dojrzała wnet Antka i pokraśniawszy z radości,
 30     2, 19|            Boryną, aż Józka, zła na Antka, a barzej jeszcze na macochę,
 31     2, 20|     opłotkach, musiała wychodzić do Antka.~Nie dał się więc przekonać,
 32     2, 20|             tam pyskują na ciebie i Antka, do serca nie bierz, żebyś
 33     2, 20|         potężniej wydzierała się do Antka.~Tak się już umiała zmyślnie
 34     2, 20|            i parę groszy kapnęło od Antka. Ale głównie pomagała im
 35     2, 20|           cierpiała bowiem Jagny ni Antka, ale jeszcze barzej starego,
 36     2, 21|                Zrób z nim zgodę, na Antka się nie oglądaj, a ino siebie
 37     2, 21|              Dam to wtedy radę, co?~Antka już nie wliczała, nie brała
 38     2, 21|        zaraz prawie natknęła się na Antka biegnącego pędem ode wsi.~-
 39     2, 24|             zawzięcie powstawali na Antka; gniew z wolna ogarniał
 40     2, 24|          twarze, czekające, czy też Antka powiezą strażniki!~Ciekawość
 41     2, 24|      zziajany i powiedał, że już po Antka poszli, drudzy zaś przysięgali,
 42     2, 24|     pisarzem i strażnikami, ale bez Antka!~Zdumienie i rozczarowanie
 43     2, 24|             brakowało, jeśli bowiem Antka nie zabrali, to nie on spalił,
 44     2, 24|     deliberacji wyszło, że gniew do Antka przeszedł, zmilkli nawet
 45     2, 24|      przypiecku postękując z cicha.~Antka też jakby nie było, wychodził
 46     2, 24|           Hanka się nie skarżyła na Antka, nie pomstowała, nie wyrzekała
 47     2, 24|            ani razu nie wypominając Antka ni Jagny, strzegli się oboje
 48     2, 24|            chałupie zastała jeszcze Antka, naprawiał sobie but pod
 49     2, 24|              ale zarówno bojała się Antka, gdyż zapowiedział groźnie,
 50     2, 24|              a patrząc co trochę na Antka, któren wprost niego stojał,
 51     2, 24|             grad piorunowy padły na Antka, boć rozumieli, kogo ksiądz
 52     2, 25|          wszystkiego garnęła się do Antka, choć go miłowała jakby
 53     2, 25|     otworzył oczy i długo patrzał w Antka, jakby sobie nie wierząc,
 54     3, 26|        samych zabrali do kreminału, Antka zaś Borynowego w postronki
 55     3, 26|         śmiertelne grzechy, jako to Antka z macochą. Nowe zaś przewiny
 56     3, 26|        wójtem sprzęgła... Nie stało Antka, brakło Mateusza, brakło
 57     3, 27|                Turbowała się jeno o Antka, bo zaraz jej rzekli, jako
 58     3, 27|         dojrzała przy ojcowym wozie Antka żywego: jako trup był siny,
 59     3, 27|        rychłej śmierci starego i że Antka wezmą, bo ją był o tym uprzedził
 60     3, 27|              wiedziała!~Więc choć i Antka wzieni, uspokoiła się rychło,
 61     3, 27|            natury nieśmiała i przez Antka zahukana, to jej tak ciężko
 62     3, 27|          się pośmiać, ale tak mu do Antka kiej psu do gospodarza!~
 63     3, 27|           ci lepiej baczyła tamtego Antka, tamtego z dni miłowań i
 64     3, 27|             co nowego przyniesie od Antka...~- Nie powiedzieć to Jagustynce,
 65     3, 27|                za co inszego... ale Antka nie tknęli - powiadał.~Spletła
 66     3, 27|           co był Rocho przywiózł od Antka, i nie skończyła wszystkiego,
 67     3, 27|       oczach, świecących dziwnie.~- Antka broń... pół gospodarki sprzedaj,
 68     3, 28|         grosz, to by było łacniej i Antka wykupić z kreminału... a
 69     3, 28|             groźby i strachania, że Antka na Sybir poślą i do taczek
 70     3, 29|            I mnie by trza jechać do Antka.~- Tyli świat drogi w waszym
 71     3, 30|             Że nawet i ten strach o Antka, któren od tyla czasu żył
 72     3, 30|             U tego, co ma na sądach Antka bronić, też byłam... Nie
 73     3, 30|         jeno takie różności drugie, Antka się nie tyczące, aż rozpłakała
 74     3, 32|      strachu zarazem.~- Juści, co i Antka wrócą, juści! - pomyślała
 75     3, 32|        Wiedziała przeciek, jako tam Antka nie zobaczy, a mimo to zatrzęsła
 76     3, 32|           wójtów brat, i Mateusz... Antka jeno nie puścili... może
 77     3, 32|          poważyła się nawet pytać o Antka - jeszcze bych się mogła
 78     3, 33|        posłyszeć.~- Byliście pono u Antka? - pierwszy zaczął.~- Byłam,
 79     3, 33|            siebie.~- Powiedział, że Antka, przed sprawą nie wypuszczą.~-
 80     3, 34|    wyniesłam...~- Dobrze, coście mi Antka wspomnieli. Wstępowałem
 81     3, 34|         urzędzie powiedzieli mi, że Antka mogą przed sprawą puścić
 82     3, 34|         miarka. Bez niczyjej pomocy Antka wykupimy. Wie to kto o waszych
 83     3, 34|         Ojciec mi dali na ratowanie Antka, przykazując, abym nikomu
 84     3, 34|           że pora, pojadę z wami po Antka. Uładzi się jakoś na dobre,
 85     3, 34|           Jędrek Boryna, stryjeczny Antka.~- Łacno mówić: teraz nie
 86     3, 35|         zastawu albo poręczenie, to Antka zaraz wypuszczą... Co to
 87     3, 35|           pieniędzy i pojedziemy po Antka, choćby jutro albo we wtorek.~-
 88     3, 36|       wyglądać w opłotki.~Ani śladu Antka, natknęła się tylko raz
 89     3, 36|   pohuśtując zajrzała do chorego.~- Antka ino co patrzeć! - zakrzyczała
 90     4, 37|        spodziewając się leda chwila Antka.~Godziny jednak przechodziły,
 91     4, 38|           macie pieniędzy, to ja za Antka poręczę...~- Bóg zapłać! -
 92     4, 39|          Hanka, że trza poczekać na Antka. Mnie się śpieszy do dziedzica,
 93     4, 41|            o jakieś pół stajania od Antka po miedzy spacerował proboszcz
 94     4, 41|             jakoś dziwnie rozebrało Antka, że skoro jeno został sam
 95     4, 43|        czyjeż te okopcowane role?~- Antka Boryny! Nie robią na nich,
 96     4, 44|            Spierali się o szkołę, o Antka, o wczorajszy deszcz, kto
 97     4, 45|      chałupy, rzucił się z nagła na Antka i krzyknął kamratowi:~-
 98     4, 45|          krwi, po trawach bladych. ~Antka tak rozebrał chłód i głęboki
 99     4, 45|       rozpytać się obszerniej, lecz Antka już nie było, natomiast
100     4, 46|          spowiedzi, wypominając jej Antka, wójta i już najbarzej Jasia!
101     4, 47|             bo wywiedziawszy się od Antka co do tego zapisu po Macieju,
102     4, 49|           poleciał szukać ratunku u Antka.~- Wiesz o Jagusi? - blady