Tom, Rozdzial

  1     1, 2 |             to naści tego ptaka! - szepnął z radością i wyjął z zanadrza
  2     1, 3 |         uniósł nieco senną głowę i szepnął:~- Zaraz, Kuba, zaraz! -
  3     1, 3 |              Wschodzi niezgorzej - szepnął, przyjrzawszy się pod światło
  4     1, 3 |           na dzień dzisiejszy, coś szepnął pierwszemu ławnikowi, ten
  5     1, 4 |           kiej ta koza żydowska! - szepnął mu ktoś z boku.~- La Pana
  6     1, 4 |         szybkie obliczenie kredą i szepnął mu cicho do ucha:~- Zastrzeliłby
  7     1, 5 |          ciebie, Jaguś, robił... - szepnął ciszej i tak spojrzał na
  8     1, 5 |              Pomogę ci, Jaguś... - szepnął cichym głosem i poszedł
  9     1, 5 |           co im ta znaczą dzieci - szepnął Jambroży.~- A bo i pewnie.~-
 10     1, 6 | wykrzyknęła.~- Boisz się, Jaguś? - szepnął przysuwając się bliżej.~-
 11     1, 6 |          już pomarł, nie wstanie - szepnął Jambroży cicho.~- Siadajcie
 12     1, 7 |             ku młynowi.~- Jaguś! - szepnął wychylając się z ciemności
 13     1, 8 |            matce o to nietrudno! - szepnął Szymon.~Wójt się roześmiał
 14     1, 9 |       Dobrze, dobrze, nauczę cię - szepnął i pogładził chłopaka po
 15     1, 10|            Karczma prawie pełna! - szepnął ksiądz przystając przy topoli,
 16     1, 10|         pomroka padła na ślepie! - szepnął ciszej, bo właśnie wójt
 17     1, 10|          za wrota nie wyciepnął! - szepnął przez zęby.~- Co ty, Antek?
 18     1, 10|        będzie albo i pluchy nowe - szepnął przystając na moście i spoglądając
 19     1, 10|        prędzej się ich doczekam! - szepnął i poszedł na dół.~Antek
 20     1, 12|       psisko od Antków !~- Łapa! - szepnął macając w ciemności za psim
 21     1, 12|       przeciech, to nie dziwota! - szepnął z dum - Juści, a ociec się
 22     2, 13|         wiaterek, a zakurki będą - szepnął rankiem, na drugi dzień,
 23     2, 13|         pacierzem dzień zaczyna! - szepnął urągliwie Antek okręcając
 24     2, 14|           jak ten pies bezpański - szepnął po długim milczeniu.~- To
 25     2, 15|        wietrze.~- Sprawny jucha! - szepnął Antek z uznaniem, ale nie
 26     2, 15|           Jagny w komorze bywał! - szepnął nienawistnie i splunął.~
 27     2, 16|            się aż do samego ucha i szepnął drżąco:~- Siwula, siwula!...~
 28     2, 16|            gdy znowu przyklęknęła, szepnął jej gorącymi jak węgiel
 29     2, 17|    kwiatuszki różowe i pachnące! - szepnął Witek poważnie.~- A prawda,
 30     2, 18|        gdzie w śniegach uwięzła! - szepnął przekąśliwie.~- Hale, można
 31     2, 18|       ognia.~- Ciężka zima latoś - szepnął.~- Pewnie; że nie letka.
 32     2, 18|               Ugryzie, pies zły! - szepnął mimo woli.~- Nie bój się,
 33     2, 18|      klęczy przy Kubowym grobie! - szepnął zdumiony, ale że mrok zapadał
 34     2, 18|            Przychodź, przychodź! - szepnął, chciał go pytać , dowiadywać
 35     2, 18|           się barzej przez kłęby i szepnął znowu:~- Ani śpię, ani jem,
 36     2, 19|          we wsi zrobić porządki! - szepnął twardo~Szymek, Jagusin brat,
 37     2, 19|          go tak nauczyła rozumu! - szepnął któryś, roześmiali się wszyscy,
 38     2, 19|            ano ze starszym idzie!- szepnął Mateusz.~Obejrzeli się na
 39     2, 19|            wyczekuję, co dnia... - szepnął cicho.~- A mogę to wyjść?...
 40     2, 20|      dopiero gdy w płacz uderzyła, szepnął złośliwie:~- Jak baba kijanką
 41     2, 20|           wami pomówić, Macieju! - szepnął, gdy zostali sami, kazał
 42     2, 20|          ustępował, a wydali go! - szepnął z wyrzutem chłopak.~- Cicho,
 43     2, 20|      stronę, mam z wami pogadać! - szepnął wójt.~Prześli i siedzieli
 44     2, 20|      szybko wysunął, przyskoczył i szepnął ze wściekłością:~- Gdzieżeś
 45     2, 21|           Dołach, gęsto się wali - szepnął stary nasłuchując nad ziemią
 46     2, 23|            Cicho no, przykucnij! - szepnął zalękłym głosem.~Przywarli
 47     2, 23|                          Jaguś ! - szepnął zdumiony m głosem, jakby
 48     2, 23|        broga, tam będzie ciszej! - szepnął gorąco.~Oglądali się trwożnie
 49     2, 24|           i gorzej być nie może! - szepnął wreszcie przystając. - Sprawied1iwie
 50     2, 25|          czekam na cię z godzinę - szepnął z wymówką.~- Mogłeś nie
 51     2, 25|       pazuchę, tak go zapiekło, aż szepnął z wyrzutem bojaźliwym:~-
 52     2, 25|         Miłujesz to mnie, Jaguś? - szepnął cicho.~- A bo raz ci to
 53     2, 25|            z największym wysiłkiem szepnął:~- Tyżeś to, synu?... Tyżeś?...~
 54     3, 27|           się od jadła.~- Głupi! - szepnął pogardliwie Pietrek popuszczając
 55     3, 28|        piekła wam robić nie będę - szepnął łagodniej.~- I jednego kulasa
 56     3, 29|        Józce miedzianą dziesiątkę, szepnął ze złością:~- Niedługo będzie
 57     3, 30|         uciechę miały, juści!... - szepnął i poleciał gdziesik w pole.
 58     3, 30|           na was czeka pan Jacek!- szepnął mu Rocho.~- Na mnie czeka...
 59     3, 30|            co to jego sprawka... - szepnął wójt.~- Cichojcie, Pietrze,
 60     3, 30|          Mroczeje, czas do domu! - szepnął cicho.~- A to pódźmy!~Szli
 61     3, 31|       pchając jej za gors karmelki szepnął:~- Naści, Jaguś, przyjdź
 62     3, 31|          taki, a psami go szczują- szepnął Witek.~- Pieskie nasienie,
 63     3, 31|         rozdygotany strachem cicho szepnął:~- A u nas też cosik straszy...~-
 64     3, 32|         dużo kaczek się podrywa! - szepnął zezując na prawo.~- Przelotne,
 65     3, 32|               Oziminy dobrze idą - szepnął ksiądz.~- Ba! wczoraj już
 66     3, 33|        niecoś nowego, może by... - szepnął błagalnie Stacho.~- Dokupcie
 67     3, 33|           jeszcześ śliczniejsza! - szepnął z podziwem.~Ugięta była
 68     3, 33|       ledwie swoim biedom wydoli - szepnął stary podnosząc się z ławy.~
 69     3, 33|        chęcią, jaże odwrócił się i szepnął:~- Schowajcie dobrze, a
 70     3, 33|             A wójt kiej malowany - szepnął ostrożnie Balcerek.~- Trza
 71     3, 33|         przyjdzie na to, każdemu - szepnął łzawo Kłąb.~- A każdemu...
 72     3, 33|         przemówiły.~A Adam Kłębiak szepnął z zapalczywością:~- Pchnę
 73     3, 33|            ganku i powiem co wam - szepnął cicho.~Ścierpła nieco, szykując
 74     3, 33|            Kubową duszę obaczył! - szepnął Witek żegnając się strachliwie.~-
 75     3, 34|        Jakby do żywej osoby mówi - szepnął zdziwiony Rocho.~- Siadajcie.
 76     3, 35|     zrobiło mu się żal.~- Jaguś! - szepnął dobrotliwie, podnosząc na
 77     3, 35|            wodzie.~- Jagusia!... - szepnął cicho, przystając pobok
 78     3, 35|        byście go i wydali... co? - szepnął zjadliwie Grzela.~- Jakby
 79     3, 35|      ziemię z kraju; przy drodze - szepnął Pryczek Adam.~- A mnie by
 80     4, 37|          Jezus dał lekką śmierć! - szepnął.~- Tylachna wycierzpiał,
 81     4, 37|      Wdowaś teraz, Jaguś, wdowa! - szepnął ze współczuciem.~- A juści -
 82     4, 38|       drzewa.~- Jakieś spóźnione - szepnął Pietrek do Hanki.~- Świece
 83     4, 38|    Przysunął się do niej Mateusz i szepnął pokornie:~- Dyć mnie nie
 84     4, 38|        stronę.~- I on na odpust! - szepnął Mateusz wskazując księżyka,
 85     4, 38|      odciągnął go na bok, cosik mu szepnął i poleciał.~Pogadywali jeszcze
 86     4, 40|         Zmizerowałaś się, Hanuś! - szepnął gładząc ją pieściwie po
 87     4, 40|          wypatrzył! Rabuś jucha! - szepnął siadając z powrotem - cóż,
 88     4, 40|             parobek mój kochany! - szepnął Antek, skręcił zaraz w pole
 89     4, 40|            gromada nie uchwaliła - szepnął Grzela przysiadając się
 90     4, 41|           Nie la was taka robota - szepnął ze współczuciem. ~- Juści,
 91     4, 41|        chałupy. Niezgorzej płacą - szepnął zachętliwie.~- Juści, co
 92     4, 41|             Nie poznajesz me to? - szepnął gorąco, probując przejść
 93     4, 42|         kiej wół, pora na robotę - szepnął przeciągając koście i klęknął
 94     4, 42|           A to już pódę, matulu! - szepnął trzymając się z daleka,
 95     4, 44|           między sobą, a ktosik im szepnął:~- Niech jeno któren tknie
 96     4, 44|            spojrzał po gromadzie i szepnął cicho:~- Przegralim dzisia,
 97     4, 45|           zabawiać kiej dzieciak - szepnął z politowaniem i wartko
 98     4, 46|          że przyjechały po mnie! - szepnął Grzela rozglądając się niespokojnie,
 99     4, 46|       wziął ją za rękę.~- Jaguś! - szepnął dobrotliwie - posłuchaj
100     4, 47|         gotowa to zrobić, pewnie - szepnął wystraszony i tak się tym
101     4, 49|           jeno płacz i zgryzota! - szepnął Mateusz.~- Jagusia chora