Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |           to dwojaki od obiadów i szli wolno gęsiego miedzą, pogadując
 2     1, 3 |           pola, którzy do kopania szli z motyczkami a koszykami
 3     1, 4 |         strojne, szły dziewczyny, szli parobcy, szły dzieci, szli
 4     1, 4 |        szli parobcy, szły dzieci, szli gospodarze w białych kapotach,
 5     1, 4 |           wyszedł Antek z Hanką i szli miedzą w pola.~Antek szedł
 6     1, 4 |          nim, czasem coś rzekli i szli wolno, a coraz to Antek
 7     1, 4 |        ujęli się mocno pod ręce i szli całą drogą śpiewający z
 8     1, 5 |       jakby wieś cała wychodziła.~Szli gospodarze co biedniejsi,
 9     1, 5 |       dziewczyny, i komornicy też szli, a i biedota sama -najemnicy
10     1, 5 |           poczynały przy wozach I szli tak całą drogą, że choć
11     1, 5 |         kowalem.~Przywitali się i szli w podle siebie milcząc.~-
12     1, 6 |          nagle, wóz ruszył, a oni szli koło siebie nie wiedząc,
13     1, 6 |        się ta...~Znowu zamilkli i szli tak przy sobie, że biodro
14     1, 7 |        wszędzie razem.~I bez bory szli, i bez wody - całym światem.~
15     1, 8 |         duchem - zawołał za nimi.~Szli mocno środkiem drogi, aż
16     1, 9 |       głucho, a z drugich wsi już szli ludzie drogami, majaczyli
17     1, 9 |         beztrwożne w tajemnicy, i szli spokojnie składać ofiary
18     1, 9 |    pacierzy po śniadaniu już obaj szli do kościoła. Kuba kusztykał
19     1, 9 |            ziąb był... piechtyśmy szli do maszyny... baczę... a
20     1, 9 |     pociągnęli wszyscy od Boryny.~Szli Antkowie z dziećmi, szli
21     1, 9 |          Szli Antkowie z dziećmi, szli kowalowie, szła Józka z
22     1, 9 |           a ludzie przechodzili - szli dalej, rozpraszali się wśród
23     1, 11|           się nie spojrzał! A jak szli rano do spowiedzi z Boryną,
24     1, 11|        przytupywali siarczyście i szli tak szumno, jakby się młody
25     1, 11|     ludzie, przystawali do nich i szli dalej społem, i już wszyscy
26     1, 11|           ciżbą, iż coraz wolniej szli, a dzieci chmarą nieprzeliczoną
27     1, 11|          krwawym brzaskiem, a oni szli w tych łunach wolno, że
28     1, 11|        izbie, bo jedni za drugimi szli, para za parą, głowa przy
29     1, 11|     prędzej , kolebali do taktu i szli w taki tan szybki , zadzierżysty ,
30     1, 12|           walili hurmą weselnicy.~Szli z wolna wzdłuż stawu, któren
31     1, 12|         tam Pan Bóg da, a do izby szli, że wnet zawalili ławy wszystkie
32     1, 12|           po raz przywtarzała, by szli, to ją wójt wciągnął do
33     1, 12|           rum nogami i z krzykiem szli w nowy tan, ze śpiewami,
34     2, 15|          słonko, tom go rzucił, a szli natenczas ludzie do Kalwarii -
35     2, 16|         byście, Dominikowa, zaraz szli do niej, już tam krzyczy
36     2, 16|        całą aż z Polnych Rudek, a szli ramię w ramię, ostro i ciężko,
37     2, 16|     trzech jedną czapkę mają - ci szli kupą, milczkiem, spode łba
38     2, 16|         walili ludzie z Przyłęka, szli zaś jak ten bór sosnowy
39     2, 16|          sukna... a potem jeszcze szli z wsi dalszych, z przysiółków
40     2, 18|              A juści, gdzie by ta szli na taki psi czas; rano byli
41     2, 19|           z opłotków gwizdaniem i szli kupą, zalegając karczmowe
42     2, 19|          prawie nie zamykały, tak szli i szli aż muzykanci, uczęstowani
43     2, 19|          nie zamykały, tak szli i szli aż muzykanci, uczęstowani
44     2, 19|           z alkierza i całą hurmą szli w taniec, to wrzask się
45     2, 20|           kolei, organiściaki zaś szli wpodle przyśpiewując kolędy
46     2, 21|       oczy trza było przysłaniać.~Szli w milczeniu, jako że wiatr
47     2, 22|     krwawą pożogą; na one ruczaje szli srebrne, pełne śpiewań nierozeznanych,
48     2, 23|      chwilą, przez baśniowe kraje szli, na wskróś tych scen nadludzkich,
49     2, 23|           sama nawinęła pod nogi; szli kołysząc się ciężko ruchem
50     2, 23|            Nie wiedzieli już nic, szli przywarci do się a bezwolni,
51     2, 24|        oni sami porwani przez pęd szli razem z innymi, nikt ani
52     2, 25|           to i do Żyda do karczmy szli skamląc, bych ino na bórg
53     2, 25|           wszystkie spamiętał!...~Szli mocno, aż się ziemia trzęsła,
54     2, 25|     nieubłaganą kośbę.~Bo rębacze szli naprzód nieustannie, rozwiedli
55     2, 25|          Loboga, ociec!...~Ludzie szli bezładnie, kupami, jak komu
56     2, 25|        cały świat by się porwali.~Szli mocno, głośno, hałaśliwie,
57     3, 27|      stowarzyszali, to do karczmy szli, poredzając, płacząc a pomstując...~
58     3, 30|  nieprzerwanym łańcuchem i ludzie szli całymi kupami bokiem drogi,
59     3, 30|     tłoczyli po próżnicy i do dom szli.~Nikto się go nie ulęknął,
60     3, 30|        ludźmi, jacy wciąż do sadu szli, a srodze medytowali nad
61     3, 30|           zaś jeszcze insi w pola szli miedzami.~Na nieszpór już
62     3, 30|     szepnął cicho.~- A to pódźmy!~Szli w milczeniu, nakryci prawie
63     3, 31|    krajali ziemniaki do sadzenia, szli w pola rozrzucać nawóz,
64     3, 31|           otaczając przybyłych.~I szli zaraz na mszę, bo już w
65     3, 32|          już zapchali całą drogę, szli także i borem między drzewami,
66     3, 32|          i borem między drzewami, szli i nad polami, że całe Podlesie
67     3, 32| rozpierzchał na strony, chałupami szli, wiela dzieci pomniejsze
68     3, 32|        drugie a co młodsze parami szli, cosik se rozpowiadając,
69     3, 32|        się nad bruzdą przydrożną, szli pochyleni, obejmując oczyma
70     3, 32|        się po drodze, to miedzami szli gęsiego, jak ta komu bliżej
71     3, 33|           gałęziami okno wywarte.~Szli czas jakiś w milczeniu zgrozy,
72     3, 33|         niemało, nawet do księdza szli po radę. Nie poredził: z
73     3, 34|          rozpytywać, kupą już tam szli niemałą, rając z cicha,
74     3, 34|   zwyczajnie: wszyscy do sąsiadów szli kupiąc się przed opłotkami,
75     3, 34|   dobrodzieja i jeszcze w asyście szli pobok ze światłem, zaś baldach
76     3, 35|     śmiechy dzwoniły w powietrzu, szli całymi kupami, postając
77     3, 35|         pytać, zbrakło mu odwagi. Szli w milczeniu. Hanka czuła
78     3, 35|       zostały za młynem; a chłopi szli wolno pod wzgórze. Kurz
79     3, 35|           zabielała jakaś kapota.~Szli w milczeniu. Twarze były
80     3, 35|          dochodziły, coraz ciężej szli jeno i wolniej, powstrzymując
81     3, 35|    powiewały niby białe skrzydła; szli gwarnie, przystając co chwila,
82     4, 37|     modłów nieustannych.~A ludzie szli już a szli tym ciągiem nieskończonym;
83     4, 37| nieustannych.~A ludzie szli już a szli tym ciągiem nieskończonym;
84     4, 37|           wychodzili bez przerwy; szli gospodarze i komornicy,
85     4, 37|          szły kobiety i dzieuchy, szli starzy i młodzi, całe Lipce
86     4, 37|          z zapalonymi świecami, i szli księża w czarnych kapach.~
87     4, 37|    nieubłaganą kośbą śmierci, ale szli niepowstrzymanie; szli kwardzi
88     4, 37|        ale szli niepowstrzymanie; szli kwardzi a zrezygnowani,
89     4, 37|            radosną pieśń życia...~Szli wsią całą ciżbiąc się i
90     4, 38|       trzymali z chłopami, zawsze szli razem...~Na to Sikora prześmiechnął
91     4, 39|       powyrywane brody żydowskie.~Szli z wolna i w cichości, deliberując
92     4, 42|         śmignął i ruszył, a pobok szli odprowadzający.~I wiedli
93     4, 45|         na burków, którzy chociaż szli jak mogli najpowolniej,
94     4, 46|        ruszyli przez sad na pola.~Szli miedzami z wolna, ostrożnie
95     4, 46|       wisiał prosto nad drogą, że szli jakoby tą srebrzystą miedzą
96     4, 48|        pola, zasypane pyłem zórz, szli jakimiś miedzami pełnymi
97     4, 48|          zwisających im do kolan, szli w łuny zachodu wpatrzeni,
98     4, 48|         podnosił się tumanami, że szli jakby w tych szarych, duszących
99     4, 49|         niebie, przycichli jakoś, szli bezładnie bokami drogi,