Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |           na-rodu.~Świadczył potem Szymek, syn Dominikowej; czapkę
 2     1, 3 |          po kolei i przysięgali, a Szymek wciąż stał z czapką na rękach,
 3     1, 3 |       powrotem, i zaraz pojechali.~Szymek wlókł się za nimi wolno,
 4     1, 5 |           mają prosięta Kłęby, a i Szymek Dominików stoi przy wieprzku.~-
 5     1, 6 |        zzuwała, żeby wylać wodę.~- Szymek, a dyć się ruchaj prędzej,
 6     1, 6 |        półkoszków wysłanych słomą.~Szymek przywstydzony mamrotał coś
 7     1, 6 |     zaprzęgał konia.~- Spiesz się, Szymek, bo noc! - naganiała go
 8     1, 6 |           skoro wóz był już pełen, Szymek jął wyjeżdżać ku drodze.~-
 9     1, 6 |       prędzej, żeby dognać wóz, bo Szymek odjechał był już ze staję,
10     1, 6 |       trzęsawiska.~Milczeli oboje, Szymek wiódł konia i zważał, żeby
11     1, 6 |          nie okpiwa, co: - ciągnął Szymek.~- Żyją kiej dziedzice...
12     1, 7 |            całkiem jeść, matulu.~- Szymek, wygrzewasz się pokrako,
13     1, 7 |        krzyknęła resztą złości, aż Szymek uciekł, żeby czego nie oberwać.~-
14     1, 8 |           Chodźta, Jędrzych, i ty, Szymek, a kapoty weźta; cóż to
15     1, 8 |             żeby się zbierali.~Ale Szymek już był spity, to ino na
16     1, 8 |       Żydzie, gorzałki! ~- Cichoj, Szymek, cichoj, bo cię spierą! -
17     1, 8 |              a nie... wygonię...~- Szymek! Loboga, Szymek, chodzi
18     1, 8 |       wygonię...~- Szymek! Loboga, Szymek, chodzi do domu, matula
19     1, 11|      opowiadały - naglądał za nimi Szymek, starszy Dominikowej, z
20     1, 11|         grzech! Parobki pod wąsem, Szymek ma już dobrze na trzydzieści
21     1, 11|         Puszczą się... już dzisiaj Szymek cięgiem chodzi za Nastką
22     1, 12|          pani dworska!~- Wiecie, a Szymek Dominikowej to się ma do
23     2, 16|             Cie!... - słuchasz to, Szymek! - ale wnet milknął, karany
24     2, 16|         też wszyscy i rozważali, a Szymek powstał z miejsca i chyłkiem
25     2, 17|           dom patrzeć na drogę, bo Szymek przystrajał się w komorze.~
26     2, 17|        pogadywała z chłopakami, bo Szymek, wystrojony w nową kapotę,
27     2, 17|            nieco sennie, przyszedł Szymek zaraz z wieczora niby w
28     2, 19|         porządki! - szepnął twardo~Szymek, Jagusin brat, któren niedawno
29     2, 19|         roześmiali się wszyscy, aż Szymek zmilknął i cofnął się w
30     2, 19|      ścianę, Nastkę pojął do tańca Szymek, Józka też się gdzieś zapodziała,
31     2, 20|            tak sobie rachowała, że Szymek miał tylko pięć morgów i
32     2, 24|            przed matką, tyle że im Szymek pomagał ochotnie, pewny
33     2, 24|   popielcowy przyleciał do karczmy Szymek, odciągnął go w kąt i powiedział,
34     3, 26|          ale i drugie też niemało: Szymek Dominikowej miał przetrącony
35     3, 32|           od rozumu odchodzi, że i Szymek wróci...~- Czemuż to? -
36     3, 33|  Dominikowej działo się najgorzej.~Szymek powrócił z drugimi, Jędrzych
37     3, 34|       tanom ku niemałemu podziwowi Szymek Dominikowej z Nastusią.
38     3, 34|         karczmy wypędzili, a teraz Szymek jął pić na umor, zaś Jędrzych
39     3, 35|        akuratnie na srogą kłótnię.~Szymek bowiem zaraz po śniadaniu
40     3, 35|            w niego ze strachu, zaś Szymek przeczekawszy z pacierz
41     3, 35|      jeszcze by nie, taka wywłoka!~Szymek się zmarszczył, ale czekał,
42     3, 35|            bezwolnie, a kiej znowu Szymek rozparł się na ławce i młodszy
43     3, 35|        rozkazała twardym głosem:~- Szymek, picie zanieś jałówce!~-
44     3, 35|        przyzwoleństwa się obędę!~- Szymek, pomiarkuj się i ze mną
45     3, 35|        wytrząchając pięściami.~Ale Szymek już się nie uklęknął, matczyne
46     3, 35|     rozbrajać, ale na darmo, bo co Szymek się uchylił i w bok uskoczył,
47     3, 35|          widziały... żebych cię...~Szymek zaś, ledwie już dychający,
48     3, 35|          oczy, że ledwie widziała.~Szymek siadł w sadku pod ścianą
49     3, 35|          nieśmiało.~- Pódę z tobą, Szymek, we świat, pódę! - skamlał
50     3, 35|            Mateusz z cicha prawił, Szymek kiwał jeno głową, zaś Jędrzych
51     3, 35|            tęsknie przez okno, zaś Szymek, jak i przódzi, siedział
52     3, 35|             A na złość Dominikowej Szymek musi się ożenić z Nastką:
53     4, 38|           ze synem.~- Nie poredzi, Szymek w swoim prawie i lata też
54     4, 38|        napatrzyć onych śliczności.~Szymek był właśnie kupił Nastusi
55     4, 38|          spyta.~Przystąpił do nich Szymek z Nastusią, nalazł się skądściś
56     4, 38|  przystanęli całą kupą, a pierwszy Szymek zaczął:~- Jaguś, matki strony
57     4, 38|           co niebądź, szczególniej Szymek roił se, jak to gospodarzem
58     4, 41|      sobacze nasienie.~- Cóż na to Szymek?~- A co, jak usiadł w sadzie
59     4, 41|           się rozum nie popsuł. ~- Szymek! - krzyknął w sad - a pódzi
60     4, 41|             A tu! - wrzasnął naraz Szymek wyskakując przed nich a
61     4, 41|         dawał będę! - gadał prędko Szymek. - A kto u matki orał? Kto
62     4, 41|        ślub Nastusi odłożyli, póki Szymek jako tako się nie zagospodaruje.~
63     4, 42|     przewracając się na drugi bok.~Szymek przywarł na chwilę, a skoro
64     4, 42|    skrzydłami krzykając zachryple.~Szymek zebrał w taczki, co jeno
65     4, 42|       odprawiały swoje wesela, ale Szymek cięgiem prawił swoje, a
66     4, 42|            szło jak co dnia, tylko Szymek, nie bacząc na nic, jakby
67     4, 42|     wybrane pod karczmę - zauważył Szymek.~Grzela oznaczywszy kołkami
68     4, 42|           i zębów naszczerzyć, ale Szymek, odpowiadał coraz niecierpliwiej,
69     4, 42|  wyczekując, jaże sam poprosi.~Ale Szymek nie prosił, ani mu to w
70     4, 42|          mam podorywać! Dyć to ja!~Szymek dopiero po długiej chwili
71     4, 42|     przyjechał równo ze słońcem, a Szymek zaraz obaczył jego poliki
72     4, 42| nieubłaganie ogień i posuchę. ~A i Szymek co dnia jednako stawał do
73     4, 42|     gospodarzem przezywał, z czego Szymek niemało się puszył i podpiwszy
74     4, 42|      Jagusię mają na myślach.~Jeno Szymek się nie śmiał, bo ułapiwszy
75     4, 42|           zakręciły się pary, to i Szymek ułapił wpół Nastusię, kapotę
76     4, 42|            bo chociaż późno było i Szymek zbierał się do powrotu,
77     4, 42|           Ale nazajutrz o świtaniu Szymek stanął na robotę jak zawdy
78     4, 42|            rozpytywał o różnoście. Szymek rad przechwalał się z tego,
79     4, 42|         się do przerabiania gliny.~Szymek jaże łopatę wypuścił i gębę
80     4, 42|     prędzej i składniej. Juści, co Szymek skwapliwie słuchał go we
81     4, 42|     cudeńka prawił o świecie, jaże Szymek dziw mu do nóg nie padł
82     4, 42|         poleciał do swojej roboty.~Szymek jeszcze wybielał izbę a
83     4, 42|            polazł w stronę lasu.~A Szymek, chociaż wszystko pokończył,
84     4, 42|        rozpłakała się rzewliwie, a Szymek bzdyczył się czegoś i hardo,
85     4, 42|            za dnia i po trzeźwemu.~Szymek cięgiem łaził za żoną, w
86     4, 42|        chałupie na jakiś czas, ale Szymek się uparł, konia pożyczył
87     4, 42|      ździebko poczerwieniła się, a Szymek, wspierając wóz na wybojach,
88     4, 42|        rozpłakała się żałośnie, aż Szymek krzyknął:~- Nie bucz, głupia!
89     4, 43|            że się odbiła od stada, Szymek też powiada: zaraz tu po
90     4, 43|          wprowadzę ją na noc, póki Szymek nie wystroi obórki. Jaśkowy
91     4, 43|          rozgdakały zestraszone, a Szymek gwizdał coraz głośniej.~-
92     4, 43|            przemienieni, zwłaszcza Szymek najbarzej ją zastanawiał,
93     4, 43|       skądże to weźmie nasienia?~- Szymek powiedział, co będzie, to
94     4, 43|       trumnę wyścieli! - wybuchnął Szymek tak nagle i z taką zapamiętałością,
95     4, 49|          Hale, szukać obcego, kiej Szymek gotowy... żeby mu ino rzec
96     4, 49|           narodu, Jezu! A kajże to Szymek?~- W Lipcach siedzi, przeciek