Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |         przeszedł most, pod którym woda z bełkotem przelewała się
 2     1, 2 |           ozwał przyciszony:~Ja za wodą, ty za wodą, ~Jakże ja ci
 3     1, 2 |     przyciszony:~Ja za wodą, ty za wodą, ~Jakże ja ci buzi podom?...~
 4     1, 3 |     strzech podnosiły się oparyn i woda skapywała, tylko w cieniach -
 5     1, 3 |            ostatnie zrzedłe mgły i woda poczynała spod bielm wrzeć
 6     1, 4 |        zalęgną się w skrzyniach... woda wyschnie... ryby wyzdychają,
 7     1, 5 |       różnym - nic, jeno ta wielka woda, do której cięgiem jeszcze
 8     1, 5 |      mieniące, co się lśkniły kiej woda pod zachodzącym słońcem,
 9     1, 6 |             Jaguś, bo tam w drodze woda wyrwę zrobiła.~- To dopiero
10     1, 6 |          Panem Jezusem u Bartka za wodą...~- Cie... na jarmarku
11     1, 7 |       szeroko, aż łąki stanęły pod wodą, a kapuśniska jako te wyspy
12     1, 7 |          podrywał się z szumem, aż woda wypryskiwała na drogi, a
13     1, 7 |           wrośnięty w ziemię. A za wodą stał dom Boryny, dobrze
14     1, 7 |            leciała przez ręce kiej woda, ale puścił ją, bo posłyszał
15     1, 7 |   rozdmuchiwał, nastawiał garnki z wodą i cięgiem się po izbie kręcił,
16     1, 7 |       cieniu niezgorzej, ochłodził wodą i coś niecoś z torby przegryz,
17     1, 10|         głucho, a czasami chlustał wodą o brzegi, na których gdzieniegdzie
18     1, 10|          na drugą stronę i zlewali wodą, tak osłabł z umęczenia
19     1, 10|        całą, jeden młyn turkotał i woda bełkotała monotonnie...
20     1, 10|         mdlała z żałości, Antek ją wodą trzeźwił i poganiał, byle
21     1, 11|      Kolebała się w niej dusza jak woda i raz w raz biła, jakby
22     1, 11|       przydrożne rowy pobłyskiwały wodą jakby szybami - wszystek
23     1, 11|  przeżegnała i jęła błogosławić, i wodą święconą kropić, aż Jaguś
24     1, 11|             Daleka droga, ~Głęboka woda,~Ciemny 1as!~Zbierajcie
25     1, 12|           ledwie parkotali, jak ta woda na słabym ogniu; siedzieli
26     1, 12|      człowiekowi! Powiedają: "Kogo woda zbawi, to zbawi, a gorzałka
27     1, 12|            i to: "Chrzest przyjmuj wodą, ślub polewaj wódką, a śmierć
28     2, 13|        moście, gdzie głębiej było, woda się jeszcze burzyła i nie
29     2, 13|          nagła, jak kiedy wezbrana woda kierz słaby bierze, że ani
30     2, 15|          ino suchego chleba, popił wodą prosto z rzeki i nawet pod
31     2, 15|     przywarty do szczytu młyna, że woda z czterech kół waliła pod
32     2, 15|             Młyn turkotał wciąż, a woda spod kół, obrośniętych w
33     2, 15|          słupach, o które tak biła woda, że trzcinowy dach, wsparty
34     2, 15|         bełkotem, pluskało jako ta woda bieżąca, rozlewało się wciąż
35     2, 15|           kijankami a bez przerwy, woda z bełkotliwym krzykiem waliła
36     2, 16|          juści, czas płynął jak ta woda; a to ślub, przenosiny,
37     2, 16|    czekający świtu, kto kamieniem, wodą, ziemia, drzewem, kto jeszcze
38     2, 16|      płynął przez nie i płynął jak woda, z wolna zapełniając wnętrze,
39     2, 18|            Przystawiła garneczek z wodą do ognia i siadła z powrotem
40     2, 18|           i uwagi, dopiero gdy się woda zagotowała, wydobył z jakiegoś
41     2, 19|   pokraśniawszy z radości, jako ta woda pod zachód, odwróciła się
42     2, 20|        złego nie odegna i święconą wodą!~Zeźlił się tym i prosto
43     2, 20|          całe tygodnie odwilgi, że woda stała po rowach, a gdzieniegdzie
44     2, 22|          Jako ten ślepy kamień pod wodą głęboką żyjesz, człowieku...~
45     2, 22|          płynęły za rokami jako ta woda bystra, bogactwa rosły niepomiernie,
46     2, 24|           z gromady, która kiej ta woda rozlewała się po drodze
47     2, 24|       pluchy kiej pleśnią obrosłe, woda stała w bruzdach i zatapiała
48     2, 24|         ten kamień na dno, że jeno woda czasami zgurbi się nad nim,
49     2, 25|        można było sobie dać rady z wodą, waliła bowiem z pól, pełno
50     3, 26|       kapuśniska tak jeszczech pod wodą, że jeno grzbiety zagonów
51     3, 26|           umarlaka, i buteleczkę z wodą święconą miała, i nowe kropidło
52     3, 26|          Przeszła most, pod którym woda z hukiem przewalała się
53     3, 27|        mogła i zakrztusiła się, aż wodą popijając, albo ją musiano
54     3, 27|            wnet kowalowie, cucili, wodą zlewali, ale już nie oprzytomniał
55     3, 28|        jest garnków, zbierz, nalej wodą i przystaw do ognia, ja
56     3, 28|            kamieni nakłaść, by ich woda nie wzięła. Dzieci nie budź,
57     3, 28|    oślizgłe drogi siwiły się opite wodą, a poczerniałe chałupy ledwie
58     3, 28|          grosz, tam dwa, i kiej ta woda wyciekło wszystko, a nowego
59     3, 29|          stawie się trzęsły wraz z wodą: majstrowali ano świąteczne
60     3, 29| organistowy niósł za nim miednik z wodą święconą i kropidło.~Hanka
61     3, 30|            kłębił się i wrzał niby woda, z poszumem pacierzy, wzdychań,
62     3, 30|       Nastkę, dopadły Balcerkówny, wodą zlały i jeszcze do stawu
63     3, 30|           ogarniała świat, jeno co woda bełkotała kajściś i psy
64     3, 31|   przemyjcie sobie ciemię święconą wodą, to wama dur przejdzie.~-
65     3, 31|        mgławym powietrzu, niby pod wodą, jaże roiło się od czerwonych
66     3, 32|             w bruzdach burzyła się woda i drogą też szorowały strugi
67     3, 32|          leżały czarne, przesiąkłe wodą zagony.~Stanęły wnet do
68     3, 32|          gzłach przenajświętszych.~Woda pluskała o brzegi, gęsto
69     3, 32|         modlitwę od gradu i kropił wodą święconą wszystkie cztery
70     3, 32|       naraz chlasnęły z kupy, kiej woda z cebra wstrząśniętego,
71     3, 32|           Dopiero kiej zakończył i wodą skropił głowy chylące się
72     3, 32|        oczu niczyich.~Jakby ją kto wodą zimną. oblał, że wypadła
73     3, 32|            że z każdego cienia nad wodą, spod płotów, zewsząd roznosiły
74     3, 33|        mieniło się nad polami kiej woda, zboża i sady stały jakby
75     3, 33|         łąki mieliby niezgorsze, i woda pobok... Ale cóż, nie poredzi!
76     3, 33|       nawet psy nie poszczekiwały, woda jeno bulgotała i ptaki zawodziły
77     3, 34|         tobie powieszą, ksiądz cie wodą święconą skropi, juści...
78     3, 34|           i bruzd waliła spieniona woda.~Uspokoiło się dopiero pod
79     3, 35|           co pacierz zlewała zimną wodą, poleciał śpiesznie do kościoła,
80     3, 35|  dojrzawszy, iż Jagusia siedzi nad wodą, przystąpił do niej.~Wiadro
81     4, 37|      jęczmiona polśniewały kiej ta woda głęboka, zaś jasnozielone
82     4, 37|             pod ławą stała balia z wodą, bych przechładzać powietrze,
83     4, 37|         odprawił modlitwy, skropił wodą święconą i powieźli go,
84     4, 37|      radośnie, nawet ziemie, opite wodą i nabrzmiałe mocą, zdały
85     4, 37|        niebiesko od dymów, skropił wodą święconą, wyciągnął jakąś
86     4, 38|            kto z nagła oblał zimną wodą, dopiero po chwili ozwał
87     4, 38|        brzega wsi do brzega jak ta woda obłędna, co ujścia na darmo
88     4, 40| przeciągała się z lubością, ale że woda była chłodnawa, to prędko
89     4, 41|      przeżerały długachne kloce, a woda z krzykiem waliła się z
90     4, 45|       rosną drzewa, w rzekach jest woda i sieją na polach, to po
91     4, 48|         przed kościół, skropił ich wodą święconą i pobłogosławił,
92     4, 49|         zaraza! A żeby was ogień i woda nie szczędziły!~Każden jeno
93     4, 49|         flaszkę.~- Wiecie, trza tą wodą pokropić Jagusię trzy razy