Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |      Słońce już zaszło.~Pozbierali prędko motyczki, koszyki, to dwojaki
 2     1, 2 |            koni... - odpowiedziała prędko i trochę niespokojnie, bo
 3     1, 4 |        powtórz "Wierzę".~Powtarzał prędko, bo go już kolana bolały
 4     1, 5 |       zaśmiała się.~Boryna powstał prędko, wyjął z zanadrza chustkę
 5     1, 5 |        zajrzyjcie... - powiedziała prędko i poszła do matki, którą
 6     1, 5 |           zimniejszy.~Mrok zapadał prędko ciężki i mokry.~Miasteczko
 7     1, 6 |           do Borynów.~Mrok zapadał prędko, że ledwie konia widać było,
 8     1, 7 |            objąć, ale wysunęła się prędko i szła do komina zapalić
 9     1, 7 |        trzasnął drzwiami i wyszedł prędko, bo jakże, z babą się to
10     1, 7 |            rzucił się do sieni tak prędko, że o mało się nie przewrócił
11     1, 8 |       błysnęła ino oczami i rzekła prędko:~- Szukajcie drugiej, moja
12     1, 10|            już iść...~- Zgoda! Ino prędko idź, bym ci w pysk nie dał
13     1, 10|     Gospodarz idą! - zawołał Witek prędko, aż Antek drgnął ze strachu.~
14     1, 11|         już z zakrystii wychodził.~Prędko się odbył ślub, bo ksiądz
15     1, 12|           i obrzękłej, spoważniała prędko. - Księdza ci więcej potrzeba
16     1, 12|       jeszcze potaczał i mówił tak prędko, że trudno było rozebrać.~-
17     2, 13|        byle ino z dala... byle ino prędko!... - zaczął krzyczeć i
18     2, 13|       młynem pójdę... - zdecydował prędko i skręcił do wsi; nie uszedł
19     2, 14|         biegnącą ku młynowi i szła prędko nie rozglądając się na boki,
20     2, 14|           powstało? co? - zawołała prędko.~- Mówię wam, jak jest,
21     2, 14|            się! - zawołał głośno i prędko, że to popędliwy był wielce
22     2, 14|          stłumić ból, zaczęła biec prędko, aż do utraty tchu i przytomności;
23     2, 15|          zębach, a łypał powiekami prędko, prędko.~- Schodzi, wciągać! -
24     2, 15|            łypał powiekami prędko, prędko.~- Schodzi, wciągać! - wrzeszczał
25     2, 15|       wywalił na dwór i poniósł go prędko za tartak, do rzeki ogrodzonej
26     2, 16|         gospodarzem.~- Zawierajcie prędko drzwi, bo się ciasto oziębi -
27     2, 16|            mrokach, zimowy wieczór prędko nastawał i brał ziemię w
28     2, 18|            Dawno? Przywieraj drzwi prędko.~- A dyć jeszcze słychać
29     2, 18|      jeszcze, rozgłosił... Poszedł prędko ku domowi, ale przed kościołem
30     2, 18|      trzasnęły od chałupy i ktosik prędko leciał przez podwórze, prosto
31     2, 22|       Jagnę uderzyły ognie, urwała prędko zagadując czym innym.~-
32     2, 22|            aż niejedna żegnała się prędko, pacierz trzepiąc w cichości
33     2, 22|           za szybą i przepadła tak prędko, że tylko jedna z dziewczyn
34     2, 23|          pod obwisłymi gałęziami i prędko, trwożnie, niby spłoszone
35     2, 24|          do pamięci.~Uporządkowała prędko izbę i poszła do Weronki
36     2, 24|      nawijać mu się przed oczy tak prędko po wszystkim.~Dopiero we
37     2, 24|         szedł prosto przed siebie, prędko, by nie paść trupem z męki,
38     2, 25|        szły ciągłe deszcze, ziemia prędko odmarzała i puszczały lody,
39     2, 25|           powróciło do dawnego tak prędko, że w nowych dniach deszczów,
40     2, 25|            rzuciła za mną! - gadał prędko.~- Jantoś! - jęknęła przerażona.~-
41     3, 26|            pozdrowienie i przeszli prędko, rozgadani ze sobą.~- Dyć
42     3, 26|            ludzie! Agata! - gadała prędko Kłębowa ukazując się na
43     3, 27|          ramie; cofnęła się jednak prędko dojrzawszy swoją twarz wynędzniałą,
44     3, 27|        przyobiecała, zwracając się prędko do wchodzącej właśnie Nastki
45     3, 28|      wieprzka.~- Nieckę na krew, a prędko! - krzyknął.~Przynieśli
46     3, 28|       Pomagaj gnój nakładać, niech prędko wywożą, bo widzi mi się,
47     3, 28|       statki z Jagusią.~Tak się to prędko stało, że nim się Hanka
48     3, 29|         przed chałupami.~Rocho zaś prędko wszedł do sołtysowego domu,
49     3, 29|         waju wystarczy... - rzekła prędko.~- Moiście, a czymże to
50     3, 29|         godzinie potrzeba!~Zwijała prędko wełniak odwracając twarz
51     3, 29|         drogę.~Spieszył się, wpadł prędko do chałupy, odmówił modlitwę,
52     3, 30|     swojemu.~- Pijcie na zdrowie a prędko, bo czas nagli.~I może w
53     3, 30|         kobietami, poszedł do nich prędko.~- Hi... hi... zmogły dziedzica...
54     3, 30|          roku utrzymać nie może.~- Prędko się tam dorabiają dzieciaków...
55     3, 31|      Michał, to gońże nas teraz!~- Prędko was, kumie, zgonię, bo tu
56     3, 31|        pierwszy...~- Odprawcie ich prędko i powracajcie.~- Abo to
57     3, 31|         wozy i rozchodzili się tak prędko w pola, że w pacierz abo
58     3, 31|            ze dwa złote.~Toteż tak prędko zmogła chorobę, że już w
59     3, 31|         łzawo na nie obsiane pola.~Prędko się uwinęły z wywodem, bo
60     3, 33|            do której by przepić.~- Prędko wybieraj, a w druhny me
61     3, 33|             wzięli antał z piwem i prędko się wynieśli z karczmy.~-
62     3, 35|           ramię, ale Rocho zamknął prędko list i rzekł najspokojniej:~-
63     3, 35|               Dawajcie pieniądze a prędko!... czekał już ni prosił
64     3, 35|          pobok pod olszą.~Spuściła prędko wełniak na kolana i spojrzała
65     3, 35|               nie... jeno. - mówił prędko, zaglądając w jej modre,
66     3, 35|           trza cosik zaradzić... a prędko - wykładał stary Płoszka.~-
67     3, 36|         pędzący.~- Gospodyni, a to prędko chodźcie! - wrzeszczał już
68     4, 37|      jeszcze rozmówimy - dokończył prędko i poszedł.~A pan Jacek wszedł
69     4, 37| przypochlebiała stara.~- Bych jeno prędko powrócił - westchnęła tęskno.~
70     4, 37|       Podniósł się nagle i wyszedł prędko do sadu; Witek potem powiedział,
71     4, 38|   pomięszał, rzekł ni to, ni owo i prędko poszedł dalej.~Nawet zapomniała
72     4, 38|              Rzućcie te torbeczki, prędko, żeby kto nie obaczył.~-
73     4, 38|            kiełbasa.~Obejrzała się prędko, Mateusz stał pobok.~Mruknęła
74     4, 38|         zamknął okno, rozebrał się prędko i światło zgasło...~Noc
75     4, 39|          częstował kowala tabaką i prędko zagadał o innym.~- A cóż,
76     4, 39|           plunął jeno, a odchodząc prędko, krzyknął przez wywarte
77     4, 39|       Chodźmy stąd, matko! Chodźmy prędko! Uciekajmy!~- A dobrze!
78     4, 40|            woda była chłodnawa, to prędko przeszło, i wzięła nucić
79     4, 40|        zszedł, tego witał krótko i prędko przechodził. Zwalniał jednak
80     4, 40|    podnosił się ociężale.~Jęła się prędko rozdziewać szepcąc pacierz
81     4, 41|           poletę.~Antek cofnął się prędko przed kuźnię, gdyż znowuj
82     4, 41|           radę dawał będę! - gadał prędko Szymek. - A kto u matki
83     4, 41|           co jeno prosiła, i wstał prędko, robota bowiem czekała i
84     4, 41|             powrócił blady i rzekł prędko:~- Pałasze brzęczą na drodze!
85     4, 44|     pierwszy.~- Kiej tak, uchwalmy prędko podatek i do domu! - zaproponował
86     4, 45|       drogi wypadną.~Rozejrzał się prędko, na drodze ni żywej duszy,
87     4, 45|       każdym, kto zagwizda.~Leciał prędko, ale nie poredził zgubić
88     4, 45|            co z tego.~Więc i Jasio prędko się otrząsnął ze smutku
89     4, 48|           zaskarżył się odwracając prędko twarz.~- Jak się przyzwyczaisz,
90     4, 48|        taka wesoła! - Odwrócił się prędko, gdyż spod ugiętej wysoko
91     4, 48|         pogrzebu, ale nie mógł się prędko wydostać na wolę, gdyż zarno
92     4, 49|         nie daje spokoju! - gadała prędko, ledwie już dysząc od złości.~