Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |        sadku obrywał, jakieś złe słowo powiedziała, to mu się zaraz
 2     1, 3 |    kłótnię, że jakie takie mocne słowo padało coraz gęściej.~Żydzi
 3     1, 3 |       płać, choćby i za to dobre słowo! Źle jest, że i gorzej byc
 4     1, 4 |        dziesiątkę abo i to dobre słowo... A dzisiaj Jezu mój kochany!
 5     1, 4 |    często gęsto usłyszał przykre słowo i odebrał takie spojrzenie,
 6     1, 4 |     tygodnie ledwie bąknie jakie słowo i ani spojrzy... nic, jeno
 7     1, 4 |       Jankiel zapłaci?...~- Moje słowo nie ten wiatr. A za te sześć...
 8     1, 5 |       się, Kuba, i rzeknij swoje słowo.~- Bóg zapłać, gospodarzu...
 9     1, 5 |              Bóg zapłać za dobre słowo, ale mi matki trza poszukać.~-
10     1, 5 |             Ociec, powiedzcie to słowo: dacie czy nie?~- Powiedziałem:
11     1, 6 |        raz po raz powiadał jakie słowo ucieszne i sam się śmiał
12     1, 7 |   skrzybot łyżek, mlaskanie i to słowo niektóre słychać było.~Jadło
13     1, 8 |           urzędnik jestem i moje słowo to nie ten ptaszek, co se
14     1, 9 |        tego, a powiedz komu choć słowo, to obaczysz, co ci zrobię...~-
15     1, 10|          to rzeknę jeszcze takie słowo, aż wam w pięty pójdzie...~-
16     1, 10|          pójdzie...~- Rzeknij to słowo, rzeknij!~- A rzeknę - oto
17     1, 10|          co jeszcze? O to głupie słowo! Tom pierwszy przyszedł
18     1, 10|      mruknął:~- Juści, że ino to słowo, bom złości do was nie miał
19     1, 10|     nieśmiałością, rzuciła jakie słowo w rozmowę, jaką wiódł Antek
20     1, 10|    machnął ręką na to siostrzyne słowo i wyszedł z izby na powietrze,
21     1, 11|    rzadka jeśli która rzuciła to słowo jakie: słuchały uważnie,
22     1, 11|         bo mało kto rzucił jakie słowo, że ino mlaskanie a skrzybot
23     1, 12|          tak utrafnie każdemu to słowo przypochlebne powiadała,
24     2, 13|         boku, już miała to dobre słowo w sercu wzruszonym - nie
25     2, 13|        handlu gniewu nie ma o to słowo... bierzecie trzydzieści
26     2, 13|     zgoda?~- Rzekłem.~- Ostatnie słowo, trzydzieści i trzy! Nie,
27     2, 14| piekielnicy? - rzec jej to jakie słowo, to ona i na półkopku nie
28     2, 14|     mogła się zebrać na to jakie słowo, nie śmiała, rozglądając
29     2, 14|         siebie, Hanka mało które słowo rzekła, a ino Nastka trzepała
30     2, 15|      jako te sroki na płocie, wy słowo, a ona dwudziestu kiej grochowinami
31     2, 16|           Czas wieczerzać, kiedy słowo ciałem się stało!- rzekł
32     2, 16|     jeśli tam które rzekło jakie słowo, więc ino skrzybot łyżek
33     2, 16|     skrzyp śniegu pod nogami, to słowo Boże, którym się pozdrawiali,
34     2, 16|          w głos łacińskie święte słowo, to naród wyciągał ramiona,
35     2, 17|          tę minutkę, na to jedno słowo, by mu rzec: idź, nie wyjdę,
36     2, 17|      izbie, któren znów to jakie słowo rzucił, drugi zaś rozważnie
37     2, 17|     znarowił!~- Rzekliście mądre słowo, Macieju; jutro po kościele
38     2, 18|     rozważał, deliberował, każde słowo z osobna w głowie obracał,
39     2, 19|       rzucił czasami jakie ważne słowo, z którego Mateusz i tak
40     2, 20|         i ona nie ustępowała, na słowo odpowiadała całą kopą, a
41     2, 21|        Dadzą chyba, ale to jakie słowo litościwe, od którego dziw
42     2, 21|    chałupy wsuwa i na jakie bądź słowo napomknienia za kij chwyta -
43     2, 22|         w cały świat za to jedno słowo!'~W cały świat! - wykrzyknęła
44     2, 22|         moment, niechby rzekł to słowo, a poszłaby, jak stała,
45     2, 24|      spadnięcia, niejedno twarde słowo jak kamień zawarczało, że
46     2, 24|           ale tego żadne ludzkie słowo nie wypomni.~Juści, że jeszcze
47     2, 24|       przemóc choćby na to jedno słowo do niego, nie poredziła,
48     2, 24|       ogarnęła kościół, że każde słowo księdza słychać było wyraźnie.
49     2, 24|          się rozległo, to święte słowo "Jezus" zabrzmiało jękiem,
50     2, 25|       krzyki powstawały i to złe słowo padało, i lament babi się
51     2, 25|       chleb, mężowa wola, ale na słowo przykre miała swoich dziesięć,
52     2, 25|     człowiekowi wypśnie to jakie słowo twarde, nie przez złość
53     2, 25|          jeśli odrzekła to jakie słowo, to ino tak, by coś mówić,
54     2, 25|       gadali szeptem ważąc każde słowo, rozglądając się trwożnie
55     2, 25|  rzucając, gdzie trzeba było, to słowo ostre, że już w końcu jeden
56     2, 25|             czasem jeno to jakie słowo przeleciało, czasem czyjaś
57     3, 26|          powiadając w głos jakie słowo modlitwy, przypomniane z
58     3, 26|         na kościół albo to jakie słowo pacierza głośniejsze.~Od
59     3, 26|            Powiedziała mi już to słowo Jagustynka, jeno uwierzyć
60     3, 27|         i nalazłszy to zagubione słowo pacierza poszła w podwórze
61     3, 27|      trzy i Pietrek rzucał jakie słowo, a w końcu i Hanka zagadywała
62     3, 27|          płacz głośny, a gdzie i słowo żałośliwe się wyrwało...~
63     3, 28|    wiedział, że i tak każde jego słowo znał będzie dobrodziej najpóźniej
64     3, 29|    pacierz albo to twarde, mądre słowo lub i pogroza...~Taki zaś
65     3, 29|         nalazł dla niej to dobre słowo, odeszła śpiesznie.~A on
66     3, 30|          tak poczciwie, że każde słowo kiej słodkość lało się w
67     3, 30|       wybuchały z ciemności.~- A słowo ciałem się stało! - szepnęła
68     3, 31|      udzielił, tam rzucił jakieś słowo łaskawe, ówdzie dziecińskie
69     3, 33|       wymiarkować choćby i jedno słowo. Dopiero Mateusz, któren
70     3, 33|  powiedział im jakieś niemieckie słowo. Zadami się wykręciły do
71     3, 33|          się tu honorować o bele słowo, a tam chłop w kreminale
72     3, 34|        niech jeszcze usłyszę złe słowo, pięści nie pożałuję...
73     3, 35|         mowę niźli kobieta mądre słowo! - wyrzekał głęboko zniechęcony.~-
74     3, 35|        któremu wyrwało się jakie słowo, wnet ścichnął pod karcącymi
75     3, 36|     rzucał niekiej jakieś zbędne słowo, przeszli za młyn; na łęgach
76     3, 36|      cięgiem gadał, ale co jedno słowo rzekł do rzeczy; to dziesięć
77     4, 37| skupieniu, rozważając każde jego słowo.~Mówił jeszcze coś niecoś
78     4, 37|        kowal. - Powiem wam mądre słowo: jak zgody dziedzic chce,
79     4, 38| rozpowiadał.~Słyszała każde jego słowo, każdy skrzyp podłogi, nieustanne
80     4, 40|          się jej z piersi jakieś słowo, padając kiej to ważne ziarno
81     4, 40|      tylko niekiedy rzucił jakie słowo, a Pietrkowi jaże skóra
82     4, 41|    Dobrze baczę, miałeś to dobre słowo la wszystkich, nawet la
83     4, 44|          Rzucał kto niekto jakie słowo kolące, jaże wójt błyskał
84     4, 44|      skupieniu, rozważając każde słowo i patrząc się w niego kieby
85     4, 44|           lecz nim się zebrał na słowo, naczelnik wrzasnął:~- Poszoł
86     4, 45|          jakimś sadzie, że każde słowo leciało po rosie, i wrzeszczały
87     4, 45|          nawet rzuci to poczciwe słowo, że jakbym se po wsi wędrowała.
88     4, 45|        ale już wolno, wyraźnie i słowo po słowie: o polach i zbożach
89     4, 46|   zarazem, przyjmując każde jego słowo z dreszczem wiary serdecznej,
90     4, 48|    powiedziała matka. Piła każde słowo nie spuszczając z niego
91     4, 49|    gotowy... żeby mu ino rzec to słowo...~- Głupiś! Nie wyciągaj