Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |          konie zmachają.~I poszedł wolno miedzami, odmawiał półgłosem
 2     1, 1 |        przewiązany płachtą - szedł wolno, nabierał ziarna z płachty
 3     1, 1 |          dwojaki od obiadów i szli wolno gęsiego miedzą, pogadując
 4     1, 2 |        krew nie trysnęła, a ciekła wolno czarna, spieniona.~Stali
 5     1, 2 |           do stawu po kolana, piły wolno i podnosiły ciężkie łby,
 6     1, 2 |         czasu do czasu i wlókł się wolno; bolały go wszystkie kości
 7     1, 2 |           gospodarzu? - odpowiadał wolno rozlazłym, jęczącym, iście
 8     1, 2 |          piechty.~- I... źróbką se wolno pojadę. Ostańcie z Bogiem,
 9     1, 2 |       głośno po dnie miski.~Boryna wolno wracał i żuł w sobie rozważnie,
10     1, 3 |          potem opadła i wlekła się wolno bo drga, choć nieznacznie,
11     1, 3 |           Szymek wlókł się za nimi wolno, bo w jedną szkapę i piachy
12     1, 4 |           snopów, a wszyscy dążyli wolno ku kościołowi drogami nad
13     1, 4 |       czapę na skołtunioną głowę i wolno, godnie ruszył do kościoła,
14     1, 4 |       Zaintonował pieśń i schodził wolno po stopniach ołtarza w ulicę
15     1, 4 |       wychodzące z kościoła - szły wolno, jako że i gęsto było narodu
16     1, 4 |        uprażonej ze słoniną.~Jedli wolno, poważnie i w milczeniu,
17     1, 4 |         jeszcze i szło dzisiaj tak wolno ku zachodowi, jakby se też
18     1, 4 |           czasem coś rzekli i szli wolno, a coraz to Antek pochylał
19     1, 4 |           się, otrzepał ze słomy i wolno jął się przebierać pod sadami
20     1, 5 | potrzaskujący cięgiem, a oni jedli wolno i w milczeniu, ze to po
21     1, 5 |       łańcuch wozów, toczących się wolno, krok za krokiem, taka ciżba
22     1, 5 |         nie dobodzie... powiedział wolno i z szacunkiem poglądał
23     1, 5 |           za klasztorem.~Ale szedł wolno, że to ciżba była sroga
24     1, 5 |         się kupiec, to sprzedawały wolno, spokojnie, bez gorącości,
25     1, 5 |       starego nie było.~Pociągnęła wolno szukać matki i z lubością,
26     1, 5 |       Boryna zaś powracał do Antka wolno, raz, że ciżba była, a drugie,
27     1, 5 |          albo i ktosik człapał się wolno po błocie.~A środkiem topolowej
28     1, 6 |       naładowany kapustą wlókł się wolno od torfowisk i rozganiał
29     1, 6 |        której stały miski, i jedli wolno i w milczeniu. Jędrzych
30     1, 6 |          nie ślub jeszcze odrzekła wolno.~Jambroży pożegnał się i
31     1, 6 |      podłodze.~Wieczór ciągnął się wolno i długo, aż stara cichym,
32     1, 7 |           a tu dzień wlókł się tak wolno, kiej ten dziadek po błocie,
33     1, 8 |         się jak struna i cofał się wolno, aż mu drewniana noga stukała. -
34     1, 9 |            już od rana dzwony biły wolno a bezustannie - i żałosne,
35     1, 10|          ojciec rodzony, to już mu wolno wszystko, a dzieciom nie
36     1, 10|           wszystko, a dzieciom nie wolno dochodzić swojej krzywdy!
37     1, 10|           po twarzy... i wlókł się wolno, ociężale, że ledwie się
38     1, 10|           w domu czekać.~Ale szedł wolno, przystawał a medytował... -
39     1, 10|         odpowiadał... i zaczął się wolno ubierać...~- Żeby mi do
40     1, 11|            Żydowice jakie chodzą - wolno im, kiej głupie, a tyś gospodarska
41     1, 11|           a oni szli w tych łunach wolno, że aż się w oczach mieniło
42     1, 11|          Pojadali też przystojnie, wolno, w milczeniu prawie, bo
43     1, 11|         wszystkich.~Muzyka zagrała wolno i cały naród zebrany, starzy
44     1, 12|          za godzinami i wlekły się wolno, jak te dziady ślepe i kulawe,
45     2, 13|        Zwiesił głowę i powlókł się wolno, odwracał się raz i drugi,
46     2, 14|      szczypiący wiatr. Szła jednak wolno środkiem drogi i ciekawie
47     2, 14|             nie, to ino z mrozu...~Wolno powracała, ciężko, jakby
48     2, 14|        blisko komina, i pogadywali wolno, poważnie, a stary dorzucał
49     2, 15|      rosnąć pomagało... - powiadał wolno obciosując drzewo z drugiej
50     2, 16|      pomówić, ani sposobu i... nie wolno! Prawda, nie wolno, Jezus
51     2, 16|             nie wolno! Prawda, nie wolno, Jezus kochany, a dyć by
52     2, 16|         suchym chlebie, a pojadali wolno i godnie.~Najpierw był buraczany
53     2, 17|            płaczem się podniosła i wolno a ciężko poszła.~A w domu
54     2, 17|      niepokojów. Wieczór wlókł się wolno, ociężale, sennie, a w niej
55     2, 17|       drzwiach, a za nim wchodzili wolno, otrzepując się i obijając
56     2, 18|             że wracali już razem i wolno do chałupy.~A koło stawu
57     2, 18|      prawej strony od szopy, snadź wolno...przystawał nawet... bo
58     2, 18|          pod szopą naręcz drzewa i wolno spokojnie wróciła do izby.~
59     2, 19|            zaczął, a stary poszedł wolno ku domowi.~Nie skoczył już
60     2, 19|           Antek wlókł się ciężko i wolno dookoła stawu, przystawał,
61     2, 20|          okolicę.~I tak szedł czas wolno i równo, jako te godziny
62     2, 21|          zaś ostawały nieco i szły wolno, kiej te czerwone kłęby
63     2, 23|          pełzające... posuwały się wolno... chyłkiem, to znikały
64     2, 24|         Antek odwrócił się nagle i wolno szedł do wyjścia, ludzie
65     2, 24|            nim dzieje. Powlókł się wolno w noc, obchodził staw, to
66     2, 25|          całej mocy.~Dzwon zaś bił wolno, bezustannie a tak ponuro,
67     2, 25|         złożyli w saniach i wieźli wolno bojąc się, by w drodze nie
68     3, 27|     rozerwanego różańca i suły się wolno jedna za drugą, i gdziesik
69     3, 27|   nawołując w dom Pański i bimbały wolno, długo i rozgłośnie.~Że
70     3, 27|            dzwonków.~Czas snuł się wolno i cicho, bo kiej słońce
71     3, 29|         Rozdział 4~Rocho wlókł się wolno drogą nad stawem, raz, że
72     3, 30|            za swoimi posuwając się wolno ku domowi, gdyż wozy toczyły
73     3, 30|          pustka; dzień się powlókł wolno, głuche milczenie zaległo
74     3, 31|   przemokłymi sadami. Deszcz padał wolno, ciągle, bezustannie, równiuśkie,
75     3, 31|       zajączek często kicał, a tak wolno, że mogli zrachować, ile
76     3, 31|          jechali. Wozy toczyły się wolno, rozmawiali wesoło buchając
77     3, 32|             od ognia"; jeno czytał wolno, bo niechący a cięgiem obzierał
78     3, 33|          wójtowi przeciek wszystko wolno, nie urzędnik to, nie figura? -
79     3, 34|          ogniem prażąc, że już się wolno posuwali wśród bicia dzwonów,
80     3, 35|    zaczerwienionych oczu i płynęły wolno po wychudzonej, mizernej
81     3, 35|           za młynem; a chłopi szli wolno pod wzgórze. Kurz się wzbił
82     3, 35|            wieczór.~Chłopi wracali wolno, rozpięte kapoty powiewały
83     4, 44|          zuchwale Antek.~I odszedł wolno ku wsi, spozierając na strażników
84     4, 45|              U nas nawet mówić nie wolno o takich rzeczach, zaraz
85     4, 45|         jakże to... aha! czego nie wolno, nie rusz, a co zakazane,
86     4, 45|        wziął znowu czytać, ale już wolno, wyraźnie i słowo po słowie:
87     4, 46|    spojrzeniem całą kupę i odrzekł wolno:~- Musi być na wsi, bo nie
88     4, 46|               Juści, abo mi to nie wolno! Abom to nie wdowa!~- Widzę,
89     4, 49|          niechże tu każdemu będzie wolno kraść, rozbijać, krzywdzić,