Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |            drogę i nasłuchiwała.~W pacierz abo i dwa wpadła Józia z
 2     1, 2 |       rzucił się na łóżko by się z pacierz przedrzymać.~Hanka poszła
 3     1, 2 |            abo i chleba skibkę, to pacierz za was zmówię jeden abo
 4     1, 2 |         wieczory długie...~- Długi pacierz i duża miska, jeszcze bez
 5     1, 2 |          do izby i mówił półgłosem pacierz.~A że spali już wszyscy,
 6     1, 3 |       porządek.~- I ochfiaruję ten pacierz Tobie i wszystkim świętym.
 7     1, 3 |        koniczyny... idę se i mówię pacierz, bo na ten przykład przedzwonili
 8     1, 3 |        jeszcze do klasztoru zmówic pacierz.~Poszła, ale w dobre dwa
 9     1, 3 |          dzierży.~Milczeli znowu z pacierz dobry.~- A wy to nie poślecie
10     1, 4 |           Bacz, coć rzekłem, bo to pacierz - upominał poważnie~- Dyć
11     1, 4 |   koniecznie chciało mu się zmówić pacierz, jeno że się bojał klęknąć
12     1, 4 |         Częstochowskiej, ino mówił pacierz za pacierzem spieczonymi
13     1, 5 |  zaczerwienionych oczów.~- Zmówcie pacierz za tatula - szepnęła Jagna
14     1, 8 |            nasłuchiwał i raz w raz pacierz mówił w głos, aż posłyszeli
15     1, 9 |            Puściłem go... a w jaki pacierz abo dwa... łanie wyszły...
16     1, 9 |     przerwał, odpowiadał mu głośny pacierz, mówiony przez wszystkich
17     1, 9 |      ksiądz nakazywał; zmówił i on pacierz jeden i drugi, ale zmorzyły
18     1, 9 |        zmarłych, za które prosił o pacierz...~Chór modłów, śpiewów,
19     1, 10|            coraz ciszej - jako ten pacierz, bych go nie zapomnąć.~W
20     1, 10|            mówił będzie...~Z dobry pacierz ją nauczał, a przez okno
21     1, 11| taneczników!...~Pochodzili z dobry pacierz, nim skończyli.~Muzyka teraz
22     1, 11|          ptaki barwiste.~Przeszedł pacierz, dwa i trzy, a oni cięgiem
23     1, 12|           odegnanie zaczął szeptać pacierz i Panujezusowemu miłosierdziu
24     1, 12|       dostawała.~Teraz zaś, może w pacierz po zachodzie, kiej zmroczało
25     1, 12|          na ganku.~Dopiero w jakiś pacierz nadszedł Jambroży, srodze
26     2, 13|           przepowiadał że jako ten pacierz niezapomniany! Różaniec
27     2, 15|          jaglakiem...~Może w jakiś pacierz Antek już stanął do roboty
28     2, 16|    następowali, to się przeżegnał, pacierz w głos mówił i w dyrdy pobiegł...~
29     2, 16|          się nam zbierać! ~Jakoż w pacierz może wyszli wszyscy, prócz
30     2, 16|         już na mrozie pod drzwiami pacierz mówili.~Ksiądz wyszedł ze
31     2, 17|    powrócili z kościoła i ledwie w pacierz potem już cały dom chrapał,
32     2, 17|     Jambroży powiada, że jeszcze z pacierz, a już by pięty pokazała
33     2, 18|            pierzynę roztrzepywała, pacierz mówiąc półgłosem, gdy Maciej
34     2, 20|           prószył chwilami.~Może w pacierz abo i dwa cień jakiś zamajaczył
35     2, 22|       niejedna żegnała się prędko, pacierz trzepiąc w cichości dzwoniącymi
36     2, 25|        ręce i nie popuszczał ni na pacierz, komory pilnie strzegł,
37     2, 25|            w drodze się dopinał, a pacierz kończył i w dyrdy bieżał
38     3, 26|            czuło się jeno, że leda pacierz wyłupie się z tych zórz
39     3, 26|        krzyk śpiewań, jakoby w ten pacierz serdecznych dziękczynień.~
40     3, 26|           które wszystkie jako ten pacierz na pamięć wiedziała. Ale
41     3, 26|         jasny.~Zmówiła jeno krótki pacierz, tak już było jej pilno
42     3, 26|     Strażniki jadą!" ~Jakoż może w pacierz przyjechało ich ze trzydziestu,
43     3, 26|          jęła się śpiesznie żegnać pacierz mamląc gorący.~- Nieszczęście
44     3, 26|           serce nie pękło.~I długo pacierz mówiła łzami go polewając
45     3, 27|  spodziewała się rodów, jęła mówić pacierz błądząc po świecie zaspanymi
46     3, 27|           w garści, byle jeszcze z pacierz zadrzemać.~Hanka zaś poszła
47     3, 27|      Zaczęła znowu mówić przerwany pacierz.~Słońce też już wstało,
48     3, 27|       myśle, jakie ją oprzędły, że pacierz jeno wargami mówiła, daleko
49     3, 27|      powiedali, jak było, a może w pacierz sama już dojrzała przy ojcowym
50     3, 27|           ledwie zipał i mógł leda pacierz wyciągnąć kulasy.~Wiadomo
51     3, 27|          Jeno z oka spuścić na ten pacierz, a wszystkie po kątach śpią !~
52     3, 27|            i rozgłośnie.~Że w jaki pacierz, a wszyscy poszli z chałupy
53     3, 27|            i lamentliwie, niby ten pacierz dziadowski, rozlegały się
54     3, 28|          łbie, to może mu się leda pacierz całkiem rozwidnić...~- No...
55     3, 29|     potrzebny śmiech, komu wspólny pacierz albo to twarde, mądre słowo
56     3, 29|    poredził oczy zmrużyć choćby na pacierz, gdyż chałupy srodze przewiewał,
57     3, 30|            bo czas nagli.~I może w pacierz pojechały. Hanka już z bryki
58     3, 30|           Rocho na przyźbie ostał, pacierz szeptał, wpatrzony w noc,
59     3, 30|      Jagusi! - i poleciał.~Z dobry pacierz przestojała, nim się poredziła
60     3, 30|         najlepiej, że może w jakiś pacierz cała wieś już się stłoczyła.~
61     3, 31|   Dominikowej! - śmiał się wójt.~- Pacierz pomaga, ale i zamawianie
62     3, 31|            tak prędko w pola, że w pacierz abo dwa cicho już było na
63     3, 34|      poszedł. I powiada, że może w pacierz po oddaniu listu dziedzic
64     3, 34|            uciekać... Grzelowa już pacierz trzepie i mnie też mróz
65     3, 35|         zaś Szymek przeczekawszy z pacierz ozwał się znowu, jeno jakoś
66     3, 35|         Przykazawszy Jagusi, by co pacierz zlewała zimną wodą, poleciał
67     3, 36|            Józkę wlekącą tykę; kto pacierz mruczał, kto się jeszcze
68     3, 36|        ociągał, że dopiero w dobry pacierz poszedł.~Po chwili i Hanka
69     3, 36|        wielekroć razy i zaczynając pacierz rozglądał się zarazem za
70     3, 36|    bezradnie rękoma dokoła siebie, pacierz mu się rwał, iż jeno poniektóre
71     4, 37|            mu w oczy, przyklękał i pacierz mówił, zaś drudzy łamiąc
72     4, 37|          pokiwał, odmierzył trupa, pacierz zmówił i wyszedł, a chociaż
73     4, 37|    przesuwając ziarna różańca, ale pacierz jeno niekiedy przychodził
74     4, 37|           i mówił długi, serdeczny pacierz obcierając rzęsiste łzy.~-
75     4, 37|           łzy obcierał, to szeptał pacierz posiniałymi wargami, w piersi
76     4, 37|       drodze przyklękał, kto i ten pacierz mówił za pomarłe, kto zaś
77     4, 37|           po raz ktoś się żegnał i pacierz zaczynał roztrzęsionymi
78     4, 38|          chłodnawy wiater, mruczał pacierz, a pilnie nasłuchiwał Witkowego
79     4, 40|            przeczekawszy jeszcze z pacierz, już przed samym wschodem,
80     4, 40|          prędko rozdziewać szepcąc pacierz roztrzęsionymi wargami.~-
81     4, 42|            dnia, co jak ten święty pacierz wionął z każdego źdźbła
82     4, 43|           za to zmówi za mnie jaki pacierz.~Trafiło to Hance do myśli,
83     4, 43|           człowiek, że już co dnia pacierz za niego mówię!~- Byle ci
84     4, 44|     Zdrowaś, przeszedł może i cały pacierz, a naczelnik się nie pokazywał,
85     4, 44|        wyraźnie.~Czytał już może z pacierz wśród zupełnej cichości,
86     4, 45|          bym se u nich pomarła, to pacierz mówię i wyglądam cierpliwie
87     4, 47|         Jasio zmówił za nią gorący pacierz i cała wieś przychodziła
88     4, 48|         poszedł do matki.~- Zmówię pacierz przy Jagacie - wyrzekł cicho
89     4, 48|         trochę kto wchodził zmówić pacierz za nieboszczkę, a kilkoro