Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |         oczami siwki, to stadko wron, które ostrożnie, z wyciągniętymi
 2     1, 2 |       wyprzęgania i rozbierania koni, które już Witek ciągnął za grzywy
 3     1, 2 |              płomienne koliska, przez które niby białe chmurki przepływały
 4     1, 2 |            wozów, i porykiwania krów, które wchodziły do stawu po kolana,
 5     1, 2 |               dziad, obmacując miski, które przed nim postawiła wójtowa.~
 6     1, 3 |              wyciągał zza koszuli te, które już ogrzane nieco jego ciałem,
 7     1, 4 |            obejmował oczami te morgi, które obsiewał za odrobek ojcu.~-
 8     1, 5 |             jensze muzyckie rzeczy, w które juchy żółtki la zachęty
 9     1, 5 |           przystając przed wstążkami, które uwieszone w górze, kołysały
10     1, 5 |            przeglądać się w lusterku, które przytrzymywała Żydówka.~
11     1, 7 |           Jezus mu rzekł spod drzewa, które dźwigał na mękę swoją świętą:~-
12     1, 9 |           szeptał imiona zmarłych, za które prosił o pacierz...~Chór
13     1, 10|             ręku, nasłuchiwał, czasem które poprawił, czasem pociągnął
14     1, 10|           milczeniu i czekali; czasem które niecoś rzekło i znowu zapadało
15     1, 10|          bladły od tych chmur burych, które wiatr gnał i zwalał na zachód,
16     1, 11|          opasali nim wielgachne koło, które druhny pilnie trzymały i
17     1, 12|             znikał, leciał na wesele, które znowu zaczęło się zbierać
18     1, 12|          dzieciątko w polu porzucone, które nim pozna, że bez matki,
19     2, 13|         powiódł za nimi krowę do sań, które czekały przed karczmą, Hanka
20     2, 13|            czarniawymi pniami topoli, które stały z obu stron drogi
21     2, 14|               obok siebie, Hanka mało które słowo rzekła, a ino Nastka
22     2, 14|              ino czasem przerwał, gdy które dziecko zakrzyczało przez
23     2, 15|            czterech tęgich słupach, o które tak biła woda, że trzcinowy
24     2, 16|     kolorowych one cudackie strzyżki, które czy na belkę, czy też na
25     2, 16|          długo i mało kiedy jeśli tam które rzekło jakie słowo, więc
26     2, 16|            Jagna nowe przyobleczenie, które miał w komorze, wyniesła.~
27     2, 17|              krów, przecedziła mleko, które od rana jeszcze stało w
28     2, 18|       zmiłowania wygląda! Wiecie sami które, a zima ciężka, śniegi,
29     2, 19|             Rozdział 7~We Trzy Króle, które jakoś tego roku wypadały
30     2, 21|            ścianą pni zwartych, przez które mroczały ciche, lodowate
31     2, 21|             stał cały w mgłach, przez które migotało Jezusowe sine ciało
32     2, 22|             bo są już u organistów.~- Które to chodzą?~- A dyć te wisielaki
33     2, 22|            pozapisywane karty dzieci, które Rocho nauczał a ona nasłuchując
34     2, 24|        najgorsze Gulbasowe wisielaki, które zawżdy były pierwsze do
35     2, 25|             od wsi zamajaczyły sanie, które wnet wypadły na porębę,
36     3, 26|                ni tych słów pacierza, które się rozsuły po duszy palącą
37     3, 26|            żółciuchnych kiej z wosku, które przygarniała.~Pochwaliła
38     3, 26|              dom Gołębiów.~I inszych, które wszystkie jako ten pacierz
39     3, 26|               ku wysokim oknom, przez które padało słońce; za szybami
40     3, 26|               kilka znajomych kobiet, które ją przywitały dobrym słowem
41     3, 26|                wiecie, i dzieuszyska, które teraz gnój powiezły w pole,
42     3, 26|           tych odpustowych miejscach, które była schodziła, aż się niemało
43     3, 28|                pełna myśleń o Jagnie, które ją bodły kiej te noże ostre,
44     3, 29|               nie zostaje!... A jutro które do mężów idą?~- Z pół wsi
45     3, 30|   najpierwszych gospodarzy lipeckich, które zawżdy stróżę trzymali w
46     3, 30|     wystrugany i oblepiony ciastem, w które powtykano piórek, że kiej
47     3, 30|       podejmowała siostrę i sąsiadki, które wedle zwyczaju jęły posobnie
48     3, 30|               progi cieniów i lśnień, które zachód rzucał przez drzewa.~
49     3, 30|             po uszy nastroszonych, na które tyle korali nawiesiły, ile
50     3, 31|         rozpatrując w cichości ślady, które dopiero pod stogami spalonymi,
51     3, 31|             kwaterę dwóch Rzepczaków, które robiły u Weronki i Gołębowej.~
52     3, 32|               takiej wsi jak Lipce! A które to wpodle drepcą? - bo nie
53     3, 32|       wrzaskiem, zadyszane, obłocone, które jeszcze nie myte ni czesane,
54     3, 32|              wyzierając na komornice, które pookręcane w płachty i zapaski,
55     3, 32|        trzmieliny czy chmiele dzikie, które zawdy czepić się muszą jakiej
56     3, 32|             nieobjętych polach, przez które niesło się ogromne, rozgorzałe
57     3, 32|        cieszył się powrotem i swoimi, które raz po raz obłapiał i do
58     3, 33|       Balcerkowa za piętnaście rubli, które był kiejś pożyczył na krowę,
59     3, 33|           swaty nie ciągną Widziałem, które i z dachów, zapaskami powiewały
60     3, 33|              tak się spił z Niemcami, które często zaglądały do karczmy,
61     3, 33|       Jameryce, o ludziach znajomych, które tam pojechały, że listy
62     3, 34|              zabierając się do mleka, które mu narządziła, i popijając
63     3, 34|              Ale dać tylachna drzewa, które, jak Mateusz rachuje, warto
64     3, 34|               się brzeziny i świerki, które wkopywali, kaj miały się
65     3, 34|               las pognał do komornic, które susz zbierały. Nieżywe leżą.~-
66     3, 34|               kościoła, a dziewczyny, które miały nosić feretrony i
67     3, 34|       świecami a kwiatami w doinkach, które Józka oblepiła w strzyżki
68     3, 35|              na drugich i na kobiety, które jak jedna ani słuchać nie
69     3, 35|         przykrył jakimiś liściami, na które znów nawalił zsiadłego mleka
70     3, 36|             pozwalał paść w porębach, które zapłaciły po pięć rubli
71     4, 37|               właził niby to po buty, które tam wisiały. Wzdychał jucha
72     4, 37|          wypuszczając z chlewów gęsi, które z radosnym gęgotem leciały
73     4, 37|              i kruchości - drzewom, w które piorun mógł trzasnąć leda
74     4, 38|              i odszczekując lipeckim, które raz w raz zajadle docierały.~
75     4, 38|          mogąc się ognać zbereźnikom, które jako te wróble obsiadały
76     4, 38|              syta i poszła opłotkami, które dzieliły Kłębową gospodarkę
77     4, 39|           radzę! Wszystkie tak robią, które jeno rozum mają. Wyście
78     4, 39|              i drżała niby to źdźbło, które wiater żenie na zatratę...~
79     4, 40|             tam bowiem i takie zbóje, które już z czystej sprawiedliwości
80     4, 40|          sitka dobrze źrałych wisien, które była przyniesła od księżej
81     4, 41| niecierpliwiąc się jeno a wyczekując, które się pierwej ruszy i pójdzie
82     4, 43|            zebraniem w kancelarii, na które wzywał wójt wszystkich gospodarzy
83     4, 44|         swojakach, że łacno rozeznał, które są z Lipiec, które z Modlicy,
84     4, 44|          rozeznał, które są z Lipiec, które z Modlicy, a które z Przyłęka
85     4, 44|            Lipiec, które z Modlicy, a które z Przyłęka lub z Rzepek,
86     4, 44|           słuchać naczelnika ni tych, które z urzędami zawdy trzymają,
87     4, 45|         drugim.~- Bo jeno tym dobrze, które o niczym nie mają pomyślenia!~
88     4, 47|              parzy, ni ziębi, ale są, które widują co dnia, jak się
89     4, 48|         krzywą gębą, Tereska z mężem, które się ochfiarowały przez całą