Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |           nikomu. Pośladek ostaw la nas; zawoła się Jambroża to
 2     1, 3 |          Przeciech Pan Jezus nie da nas ukrzywdzić - abo i same
 3     1, 3 |            Jeszcze z miesiąc, to by nas zeżarła i z bebechami...
 4     1, 3 |           Co było radzić? Miała ona nas - tośwa my ją zjadły, a
 5     1, 4 |        ludzie żyją we świecie jak u nas, nie:~- Co jest? Dziedzic
 6     1, 5 |              to się przysiądźcie do nas - proponowała.~- Bóg zapłać,
 7     1, 5 |            Bogiem, a na zwziesnę do nas zajrzyjcie... - powiedziała
 8     1, 6 |             Jaguś, a przyjdziesz do nas obierać, co?~- Powiedz ino,
 9     1, 6 |       czekają na was... jeszcze kto nas obaczy... idźcie...~- A
10     1, 6 |            rzekła:~- Jaguś, jutro u nas obieranie, przyjdziesz?~-
11     1, 7 |      przyszedł .~- Będzie dzisiaj u nas! - zawołała Józia.~- Bez
12     1, 7 |              Baczę... zrobili tak u nas... zaraz, za drugim chłopem
13     1, 8 |             rzecz.~- Hale... dzieci nas wyklinać będą...~- Będzie
14     1, 8 |             po drodze; przyjęliście nas godnie, ugościli dobrym
15     1, 10|         dnia... to...~- A to się do nas przenieście na zwiesnę,
16     1, 10|             co ostało, odpiszcie na nas - zaczęła cicho kowalowa.~-
17     2, 14|               A zajrzyj, Nastuś, do nas.~- Idźcie z Bogiem, przylecę
18     2, 14|      Niechaj stroi, nie dziecim, to nas nie zwiedzie- zakończył
19     2, 15|      śmierci uchronić!~- Był ci i u nas Kuba, któren do boru z panami
20     2, 15|         powoli. - Nie boli! Jednaka nas krzywda spotkała, to i bolenie
21     2, 15| przyjacielstwem występuje, a obu by nas z torbami puścił, by ino
22     2, 16|            pieczeniu nie zwalili na nas zakalca! - śmiał się Boryna
23     2, 20|         powiedział:~- Za ciasno dla nas obydwóch w Lipcach!~- Co
24     2, 20|        krowę.~- Przystańcie jeno do nas, a dobrze wypadnie, już
25     2, 21|            polituje.~- A przódzi to nas nawet nie pozdrawiała...~-
26     2, 21|            z dziećmi.~- Wygnaliście nas, to gdziebym zaś śmiała
27     2, 21|         powrotu do starego.~- Troje nas cierpi biedę, a niezadługo
28     2, 22|             obmową nie pożywi się u nas, to za nic ma taką kompanię.~-
29     2, 22|           zza dunaju szerokiego, by nas opatrzyli, grzecznie przyjęli
30     2, 22|         powiedziała:~- Ukrzywdziłeś nas, ale za twoją sprawą Pan
31     2, 23|               Prawda... tutaj nikto nas nie spłoszy... Sami jesteśmy...~-
32     2, 24|           rozganiać.~- Zasie wam do nas! pilnujcie swojego, kiejście
33     2, 24|           ponuro.~- Jeszcześ taniej nas i siebie przedał, bo za
34     2, 25|          nie dawał, dwór cięgiem na nas nastaje i do zaguby wiedzie!...
35     2, 25|              kiej nikt na ;wiecie o nas nie stoi, a wszystkie ukrzywdzają,
36     3, 26|        cosik przełożyć starszym, że nas poniechali, nawet Kozłowej,
37     3, 27|         dobrej myśli. Choć strażnik nas pilnował, rozmawiałem z
38     3, 28|            Wstańcie i przyjdźcie do nas, dzieci przypilnujecie,
39     3, 29|        niechby przygniotło, niechby nas wszystkich zabiło, to już
40     3, 29|        Weronki na nowym ciasno, a u nas przeciech znajdzie się la
41     3, 31|     Spóźniłeś się, Michał, to gońże nas teraz!~- Prędko was, kumie,
42     3, 31|              powinien wiedzieć, kaj nas szukać. Hale, niedoczekanie
43     3, 31|       strachem cicho szepnął:~- A u nas też cosik straszy...~- Nie
44     3, 31|      pobilim się w lesie, to nikt z nas zawziętości nie żywi - odpowiedział
45     3, 31|                Bo czekalim, że i na nas przyjdzie kolej, a oni już
46     3, 31|          Nikogój głowa nie zaboli o nas, sieroty...~- Żeby choć
47     3, 31|           je strzyże, a z czegóż to nas oskubie, cheba z tych wszy! -
48     3, 31|           niedzielę zajeżdżajcie do nas kiej do krewniaków!~- Ojców
49     3, 33|           Czemuż to nie siedzicie u nas? - zagadnął po jakimś czasie.~-
50     3, 33|         Przeciek już pyskują, co la nas poszła na żebry... Nie można.~
51     3, 33|           przechodzą deszcze, toż i nas nie ominą.~- Robactwo jaże
52     3, 33|      poruszył. ~- Nie poznajecie to nas? - ozwał się Kłąb za rękę
53     3, 33|           ludźmi. - Cała wieś się z nas prześmiewała...~A Dominikowa
54     3, 34|           mu spokój, robi swoje bez nas, to i my weźmy się do swojego
55     3, 34|             narodem, nie tak, jak u nas, gdzie każden chłop rośnie
56     3, 34|             są głupie, że zaraz się nas ulękną i posłuchają!~- Toteż
57     3, 34|               jak Bóg w niebie, tak nas znowu za te pogrozy wsadzą
58     3, 34|          tam nie będziemy, ale kiej nas wypuszczą, to la Miemców
59     3, 35|        niech idzie z Bogiem i omija nas z daleka. No, czego jeszcze
60     3, 35|     kreminałem i przekpiwacie się z nas! Dobra, ale teraz zagramy
61     3, 36|             ucieknę ci... już dosyć nas mielą na ozorach... - i
62     4, 37|      robocie. A zmarnował się przez nas... Przekleństwo ciąży nad
63     4, 37|      chłopski pogrzeb.~- Potrzebuje nas, to bakę świeci - powiedział
64     4, 38|             rzekła:~- Przyjdźcie do nas na obiad, dziadku! Do Borynów!~
65     4, 38|         powie? Dopiero ludzie wezmą nas na ozory i powiedzą, żeśmy
66     4, 38|       Pietrek.~- A pilno; łoni było nas na odpuście sześciu wszystkiego,
67     4, 38|            przykupiemy, nie stać to nas?!~- Psiachmać, w same ogiery
68     4, 38|        pasły, to i tera chcą się na nas pożywić!~- Tak miarkujecie,
69     4, 41|      krzyknął w sad - a pódzi no do nas przyszedł Boryna, to może
70     4, 41|                Po służbie! Dzieło u nas niemałe! - odrzekł starszy
71     4, 41|            za drugim! Przepijcie do nas, gospodarzu!~Napił się z
72     4, 41|        Pewnie, co nieraz siedział u nas, ale siedział i u drugich.
73     4, 42|             z głodu nie pomrzem, to nas wilki zjedzą na tym wywieisku.~
74     4, 43|         nasz grunt, a i w niejednym nas wspomógł.~- Antek wziął
75     4, 44|         prawda, ale i tak na Rusków nas nie przerobią, boć żaden
76     4, 44|        buntowały; dobrze baczę, jak nas tumaniły a przysięgały,
77     4, 44|           jeno któren tknie kogo... nas tu ze trzystu... miarkujcie...~
78     4, 44|            przeciek prawo pisali la nas, a nie la siebie.~Jakiś
79     4, 45|         mieszaj się do niczego.~- U nas nawet mówić nie wolno o
80     4, 45|             wiesz, jak ciężko, tyle nas w domu, a przychody coraz
81     4, 46|             Rochu, a chodźcie no do nas! - krzyknął.~- Co się stało? -
82     4, 46|         umie czytać?~- A żadne, tak nas uczyli we szkole, że tera
83     4, 46|              że ano idziecie już od nas! - powiedział Antek.~- Być
84     4, 46|          kto się nam sprzeciwi, kto nas przemoże? Niech jeno sprobuje...~
85     4, 46|                 A bo prawda! Obaczy nas kto i gotowe nowe plotki.~-
86     4, 48|        pozwalała jej przychodzić do nas? - Zaperzył się zapalczywie
87     4, 49|             się złemu! Pismo święte nas poucza: jeśli zgorszy cię