Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |         wujna, a ciotka jej mówią, póki tego ostatniego szelążka
 2     1, 1 |           pomóż, a niech dzieciom, póki żyw, nie daje ni staja,
 3     1, 2 |         wykrzyknął prawie głośno - póki rucham tymi kulasami, to
 4     1, 3 |      poczekaj-myślał ze złością. - Póki się ino rucham, nie powąchasz
 5     1, 3 |            krzyczała.~- Wychodźta, póki po dobremu - i aż jęknęła,
 6     1, 5 |     starczy.~- Im tam wystarczy.~- Póki Żydy dają - rzucił złośliwie,
 7     1, 5 | półkwaterkę,~bo dobra i psu mucha, póki kto całego gnata nie rzuci,
 8     1, 7 |          oczach wszystkich nijako, póki zmówiona z nim nie jest,
 9     1, 7 |      chórem.~- Spiesz się, flisie, póki jest na misie... Spóźniliście
10     1, 8 |             Przeciech tego grontu, póki żyjecie, nikt wama nie odmierzy
11     1, 10|            jeszcze tyle zostało!~- Póki z nami się nie ugodzi, to
12     1, 10|           on najlepiej powiada, że póki ociec żyją, to zawżdy zapis
13     1, 10|        Juści, że zapis zrobił, ale póki żyje, to zawdy go może odebrać -
14     1, 11|        będzie, a krzywdy nijakiej, póki żyje, zrobić jej nie dam!... -
15     1, 12|        przekąśliwie. - Będzie tak, póki jej stary nie obmierznie,
16     1, 12|       Księdza mu trzeba przywieźć, póki przytomny!~- Kiej ksiądz
17     2, 14|  zamroczyło to przypomnienie. Nie, póki życia, na drugą wieś się
18     2, 14|           się gdzie na drugą wieś, póki czas, póki ludzie nie wiedzą
19     2, 14|          na drugą wieś, póki czas, póki ludzie nie wiedzą jeszcze...
20     2, 14|           najzdatniejszego chłopa. Póki na przykupnym rąbią, niech
21     2, 15|        popędzany, a w kółko biega, póki go nie zatrzymają.~I tak
22     2, 17|      najwięcej winowate organisty! Póki zdrowa była to orali w nią
23     2, 18|          jednej chojki nie zetnie, póki się z nami nie ugodzi i
24     2, 19|             Mówię ci, nie daj się, póki czas - radził chytrze, pociągając
25     2, 20|     zapowiadam, powiedzcie jej, że póki kulasami rucham, bronił
26     2, 20|            zmiłowania wyczekujesz! Póki się człowiek nie przyłoży,
27     2, 20|              Ale to wam powiem, że póki czas, trza czymś twardym
28     2, 20|      pokutujcie i poprawiajcie się póki czas!~Dzieci buchnęły płaczem,
29     2, 20|           drogi też niezgorsze, to póki sanna, siła można nawieźć,
30     2, 21|         ino kowal musi kuć żelazo, póki gorąc trzyma, człowiek,
31     2, 21|       grunt jego i dzieciński, ale póki żyje, jego wola dać lub
32     2, 22|     różaniec, broń nim grzesznika, póki nie przyjdę.~Ale jak tu
33     2, 22|      niebem.~To trwali w cichości, póki ostatnie zarzewia nie zaczęły
34     2, 24|         kiedy i do późna, do tela, póki dzwon na kościele nie uderzył
35     2, 25|      jęknęła przerażona.~- Cichoj, póki swoje powiedam? - krzyknął
36     2, 25|        cosik postanowić; a rychło, póki czas, póki tamte ich nie
37     2, 25|   postanowić; a rychło, póki czas, póki tamte ich nie sprzedadzą...~
38     2, 25|    śmiertelnie, pobekujące, czeka, póki ostatnia owieczka nie padnie
39     2, 25|         się nie ważył lasu ruszyć, póki sądy nie oddadzą, co jest
40     2, 25|          tłukł nim o drzewa potąd, póki ostatniej pary nie puścił.~
41     3, 26|           a po sprawiedliwości, bo póki z lasu nie wydzielą, co
42     3, 26|        przychodziło... a tom nawet póki życia długiego i nie słyszała
43     3, 27|       matki.~- Ani się waż! siedź, póki nie zamrze! waruj swojego! -
44     3, 27|  wyszczekuje na odzew.~- A pyskuj, póki ci gęba nie ustanie: nie
45     3, 30|     żałośnie.~Nikto się nie ozwał, póki pierwszego głodu nie zapchali
46     3, 30|          boru zabronił urząd ciąć, póki się z chłopami nie ugodzi?
47     3, 30|            odezwały.~- Jezu, a tom póki życia takiego cudaka nie
48     3, 30|         zachodzie, była z drugimi.~Póki dnia starczyło, Rocho im
49     3, 30|         nikogój nie było i czytał, póki wieczór nie zamroczył ziemi,
50     3, 32|         czy u siebie jesteś!~- Ale póki żyją, to ja waju mogę drzwi
51     3, 33|            o was, Mateusza odpraw, póki czas, to Jasiek nie uwierzy,
52     3, 33|           nie przyrósł, wypędź go, póki czas. Nie bój się, Jasiek
53     3, 33|             Nie bucz, a ratuj się, póki pora. Jak cię twój bez to
54     3, 33|          jamorami... wysługuj się, póki tamten nie wróci. Odpasła
55     3, 33|       ludźmi.~- Niech się zabawia, póki wójtowi nie wzbronią tracić
56     3, 33|        nagle.~- Każden nie wierzy, póki nie przymierzy; prawdę wam
57     3, 34|           poradzi...~- Wyrwać złe, póki większego korzenia nie zapuści...~-
58     3, 34|           zapuści...~- Pleć zboże, póki chwasty nie zagłuszą...~-
59     3, 35|         chcą. Trzeba się śpieszyć, póki jeszcze czas. Zrobicie swoje,
60     3, 35|       Grzela.~- Wynoście się sami, póki was gonić nie zaczniem.~-
61     3, 35|          was gonić nie zaczniem.~- Póki jeszcze prosimy po sąsiedzku! -
62     4, 38|           nie wierzta dziedzicowi, póki nie bedzie czarno na białym.
63     4, 39|      ojcowej choroby, to może być, póki Antek nie powróci.~- Nie
64     4, 39|            z płotu ruszyć nie dam, póki wszystkiego urząd nie opisze!~-
65     4, 39|      chałupy te lakudre! Wygoń ją, póki jeszcze pora, abyś potem
66     4, 39|       świętej spowiedzi nie pójdę, póki się nie doczekam, że cię
67     4, 40|       kapuśniki. Chodźta, kobiety, póki rosa a chłodniej, okopiemy
68     4, 40|              Bo plenny! Moiściewy! póki grzechu, póty i człowieka.
69     4, 40|        trza było siedzieć zawarty. Póki było zimno, to jeszcze,
70     4, 40|      nieulękle i niestrudzenie, aż póki Pietruś nie zastąpi go z
71     4, 41|        będzie dawała. - Pewnie, bo póki tu ona była gospodynią,
72     4, 41|         zaś ślub Nastusi odłożyli, póki Szymek jako tako się nie
73     4, 42|           kochane, i nie opuszczę, póki życia! - mamrotał ściągając
74     4, 42|        przetrzymać z jakiś roczek, póki się nie wspomożemy.~- Sielny
75     4, 42|            stoi nam na zdradzie.~- Póki jej cosik do łba nie strzeli,
76     4, 43|          izby wprowadzę ją na noc, póki Szymek nie wystroi obórki.
77     4, 45|        osobności - mruczał bacząc, póki mu z oczów nie zeszli.~-
78     4, 45|           być kole podwieczorka.~- Póki nie tknę tej zadry, póty
79     4, 45|         was nie przeniosą?~- Hale, póki nie pora, to co ta bede
80     4, 45|          na drogę, patrząc za nim, póki jej z oczów nie zginął.~
81     4, 46|       Przywarujcie kaj w bruździe, póki was nie zawołam. A chybko,
82     4, 46|            się jak te kamienie, aż póki się z nich nie wyniesie
83     4, 47|             każda wam najmilejsza, póki jej nie dostanieta. A potem
84     4, 48|       czuwała nad nim kiej kokosz, póki się dobrze nie wyspał i
85     4, 49|        gorsze niźli taka zaraza.~- Póki taka jest we wsi, potąd
86     4, 49|      straszną pomstę! Wypędźta ją, póki jeszcze czas! Już się przebrała