Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |             Moszku?~- Co słychać?... Komu dobrze, to i dobrze słychać...~
 2     1, 2 |      postanowienia. ~Gront mój, wara komu drugiemu do niego. A nie
 3     1, 4 |             Da Maryś moja, Maryś!~Da komu piwo warzysz?~Da komu piwo
 4     1, 4 |             Da komu piwo warzysz?~Da komu piwo warzysz?..~Da Maryś
 5     1, 5 |               że i nie rozeznać bele komu; były takie, gdzie kalendarze,
 6     1, 5 |             zawziętością Boryna. - I komu jeszcze, dworowi, co ma
 7     1, 5 |             Zaczęła się śmiać.~- Jak komu... mnie byś ta za droga
 8     1, 5 |            jest za sprawiedliwością, komu ją w kumy prosić potrza -
 9     1, 5 |          sprzedaje, to muszą uważać, komu pieniądze na procenta dać...~-
10     1, 5 |            Macieju, że Pan Jezus..~- Komu Maciej, to Maciej, a tobie
11     1, 5 |              wsi przecież redzę, jak komu potrzeba, a nie wiedziałbym,
12     1, 8 |      Gospodarz jestem, psiachmać!... Komu wola, niech idzie... Chcę
13     1, 9 |            nic ci do tego, a powiedz komu choć słowo, to obaczysz,
14     1, 10|         trzeba, ale nie, kiej co dać komu...~Ale Antkowi już się odechciało
15     1, 10|              on obcej zapisuje, leda komu...~- Kłócił się będziesz
16     1, 11|            porządku, całą drogą, jak komu było do upodoby, a rozgłośnie,
17     1, 11|            pozbijali się w kupy, jak komu i z kim było do upodoby,
18     1, 11|             świadkowie przytwierdzą, komu krzywda i komu sprawiedliwość,
19     1, 11|         przytwierdzą, komu krzywda i komu sprawiedliwość, ale to,
20     1, 11|           Jechał do boru i brał, ile komu było potrza, a choćby i
21     1, 11|           chrzciny albo i zamrze się komu - pofolguj sobie, odpoczywaj,
22     1, 11|            wypłaci rzetelnie, co ino komu przypadnie...~- Tym ci polski
23     1, 11|              ze wszystkiego serca, a komu mało było poczęstunku, do
24     2, 14|         przepowiedziała sobie, ile i komu miała zapłacić, aż obrządziwszy
25     2, 14|             na drożdżach, to jej jak komu dobremu powiadam: Idź, skryj
26     2, 15|            dać przeprzeć i zmóc bele komu, takiemu łachmytkowi jak
27     2, 15|          ciepłym przypiecku legiwał, komu radość była, komu smutek,
28     2, 15|           legiwał, komu radość była, komu smutek, komu zaś ni jedno,
29     2, 15|            radość była, komu smutek, komu zaś ni jedno, ni tamto -
30     2, 16|            co tam rządzi, co panuje, komu tam wiada, jeno to jest
31     2, 17|             bacząca, aby ino dogryźć komu, a dobrze.~- Zakwitła rózga,
32     2, 17|           Jeszcze by, żebym każdego, komu potrza, z drogi zbierał,
33     2, 17|           temu i płakania są zbędne! Komu jest dobrze, temu się widzi,
34     2, 18|              będzie...~- Pewnie, jak komu mus... - uśmiechnęła się
35     2, 18|              nawet wielce, ale zasie komu do tego! Zmiarkował się
36     2, 20|         swoim odwiecznym porządkiem, komu śmierć była naznaczona -
37     2, 20|           była naznaczona - umierał, komu radość weselił się, komu
38     2, 20|             komu radość weselił się, komu bieda - wyrzekał, komu choroba
39     2, 20|               komu bieda - wyrzekał, komu choroba spowiadał się i
40     2, 20|        zwiesny doczekać abo tego, co komu przeznaczone.~Tymczasem
41     2, 24|         stary; taka myśl ani postała komu w głowie!~Błądzili przeto
42     2, 25|           Ustawiali się w rzędy, jak komu popadło, chłopy, parobki,
43     2, 25|          szli bezładnie, kupami, jak komu lepiej było, a lasem, bo
44     3, 26|             łacniej zgodzą... Juści! komu ta niewola kłopotać się
45     3, 26|             że i nie spamiętać, co i komu! Nikto się tym zbytnio nie
46     3, 27|            tym uprzedził Rocho.~To i komu się to miała oddać w opiekę?
47     3, 28|               jak ino może, a nim co komu zrobi dobrze, w garście
48     3, 28|              głowy chorego.~- Cie... komu sygnaturka sprawia, że bije
49     3, 28|            trudno wypowiedzieć... Ni komu robić, ni gdzie zarobić,
50     3, 28|              kichy nadział, a inszy, komu by na większy precent pieniądz
51     3, 29|     pierwszego spojrzenia, co rzec i komu, jaką przypowiastką wyrwać
52     3, 29| przypowiastką wyrwać duszę smutkowi, komu był potrzebny śmiech, komu
53     3, 29|           komu był potrzebny śmiech, komu wspólny pacierz albo to
54     3, 29|          gnój obrastały, bo nie było komu oczyścić.~I tak się działo
55     3, 29|             niezgorzej, a nawet, jak komu na przednowku było potrza,
56     3, 29|                 Do matki wyniesła... Komu smakuje, nie pyta czyje...~
57     3, 29|             gniazdami, gdyż nie było komu przeszkodzić, bo wszystkie
58     3, 30|          chałupy.~- Niby te obwiesie komu przepuszczają! - biadoliła
59     3, 30|              a bo to wiada, kiej kto komu miętkie miejsce wymaca,
60     3, 30|      obrządzać! - zawołała.~- Pewnie komu święta, to święta, a brzuch
61     3, 31|            wesoło, częstował tabaką, komu i papierosa udzielił, tam
62     3, 32|        miedzami szli gęsiego, jak ta komu bliżej było do chałupy.~
63     3, 33|               zaś jeśli zdarzyło się komu spomnieć, to jakby o nieboszczyku.~
64     3, 33|              do karczmy, że nie było komu przedzwonić na Anioł Pański
65     3, 35|            złemu przeszkodzić nie ma komu - zmartwiona była głęboko
66     3, 35|        inaczej, że powinna być tego, komu jest potrzebną - powiedział
67     3, 35|           jest nasze i pozostanie, a komu się to nie podoba, niech
68     4, 37|              więcej niźli kwartał! A komu nie do zdrowia, to lepsza
69     4, 37|             grzechach, bo nie wiada, komu z brzega wybije ta ostatnia
70     4, 37|         powiedział do Hanki:~- Jeśli komu żal Macieja, to mnie z pewnością
71     4, 38|              już nie sposób było się komu brać do pacierzów, bo jeno
72     4, 38|         juści... wstydał się bede... komu głód kumą, temu torba matką -
73     4, 38|          potem omentra rozmierzy, co komu.~- To już po żniwach można
74     4, 39|       jeszcze głupi skrzat! A co się komu należy, oddać święcie, co
75     4, 39|             po wsi, jeno czekać, jak komu co grubszego ukradną - rzucił
76     4, 40|             kiej barany, a nie ma go komu przywieść do rozumu!~- Mało
77     4, 41|             poszło dobrowolnie i ani komu w głowie wracać do tych
78     4, 43|              nikto nie słyszał, żeby komu krowa zginęła. Stary Kłąb
79     4, 44|           kogo strachał strażnikami, komu bakę w oczy świecił, z kim
80     4, 44|          potoczył mądrymi oczami - a komu to nie w smak, niech stanie,
81     4, 44|        zuchwalej, wygadując, co jeno komu ślina przyniesła.~Zaś naczelnik
82     4, 44|              pozwolą się ruchać, jak komu wyrosły kulasy.~- Zawrzyjcie
83     4, 45|        stoczy się z brzega.~Zaśby ta komu przyszło co z tego.~Więc
84     4, 47|              A ja mu zawierzyłam jak komu najlepszemu! Mój Boże, mój
85     4, 49|           niesprawiedliwości! Cóż to komu zawiniła? A o co ją winią,
86     4, 49|               Mam złość czy nie, nic komu do tego - powiedział surowo