Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |  komorników, a za nimi bieliły się dwa krzyżaki, u których w płachtach
 2     1, 2 |      nasłuchiwała.~W pacierz abo i dwa wpadła Józia z krzykiem,
 3     1, 2 |        Troje dzieci, cztery morgi, dwa krowie ogony i stary kożuch
 4     1, 3 |            stronę.~- Słońce już na dwa chłopa, a ty się jeszcze
 5     1, 3 |          odsiedzenie w areszcie po dwa tygodnie.~Nie przyjęli wyroku,
 6     1, 3 |         roków?...~- Pięćdziesiąt i dwa, widzi mi się, będzie na
 7     1, 3 |        Bywało już tak nie raz, nie dwa, nie dziesięć... bywało.~
 8     1, 3 |       pacierz.~Poszła, ale w dobre dwa pacierze już była z powrotem,
 9     1, 4 |        sześć... to Kuba miałby nie dwa półkwaterki czystej, a cztery
10     1, 4 |         winien jest...~- Jakże?... dwa półkwaterki z harakiem...
11     1, 4 |              machorki... i jeszcze dwa półkwaterki... to już cały
12     1, 4 |           cały rubel?... Jakże?... dwa... - majaczyło mu się.~Jankiel
13     1, 4 |         żeś pies i pijanica... żeś dwa po dwa półkwaterki... żeś
14     1, 4 |           i pijanica... żeś dwa po dwa półkwaterki... żeś całego
15     1, 5 |         poznałem, bo dobrze już ze dwa lata jej nie widziałem.~-
16     1, 5 |          stały wzdłuż klasztoru we dwa rzędy, zapchane całkiem
17     1, 5 |      jeszcze mi miły ten rok abo i dwa na świecie~- To spłatę dajcie.~-
18     1, 5 |           najlepiej. Nie raz i nie dwa przekładałem żonie, co wam
19     1, 9 |               a w jaki pacierz abo dwa... łanie wyszły... Wybrałem
20     1, 9 |         jarmarek dali mi gospodarz dwa złote, co je chowam na wypominki,
21     1, 10|          Rzucili się na siebie jak dwa psy wściekłe, chycili się
22     1, 10|          sobą krowy, stadko gęsi i dwa chude prosiaki, a tak ryczała,
23     1, 11|      prosiąt miód!~Dopiero w jakie dwa pacierze otwarli drzwi komory
24     1, 11|       barwiste.~Przeszedł pacierz, dwa i trzy, a oni cięgiem tańcowali
25     1, 12|          jeden za pierwszą żonę, a dwa za drugą, - Czemuż to?~-
26     1, 12|              Odleciała? Dziobnąłem dwa razy, ale mnie zamroczyło... -
27     2, 13|       coraz ciszej...~I tak sypało dwa dni i dwie noce, że w końcu
28     2, 13|           i pół... no, trzydzieści dwa - dajcie rękę... no, trzydzieści
29     2, 13|            rękę... no, trzydzieści dwa i pół... zgoda?~- Rzekłem.~-
30     2, 14|         sił wiele nie miał, a i te dwa złote postronkowego nie
31     2, 14|            i tak ostro, że w jakie dwa pacierze dół był przywalony
32     2, 14|         choćby i od jutra, a płaci dwa złote i groszy piętnaście.~-
33     2, 15|          krzesząc ślepiami jako te dwa wilki rozsrożone.~Mateusz
34     2, 15|      Daleko to do onej Kalwarii?~- Dwa tygodnie szlim, aż za Krakowem,
35     2, 15|         niego, że to i prosił. Bez dwa miesiące wyrychtowałem mu
36     2, 15|         paszy od ojca, wzielim ino dwa wozy, a z tylu morgów...~-
37     2, 17|           to orali w nią kiej w te dwa woły, sama jedna robiła
38     2, 18|         drogach, taki mąt, że i na dwa kroki nic nie rozezna przed
39     2, 18|          Juści, raz to mówiłam abo dwa, pysk na mnie wywarła jak
40     2, 19|       chciał całe cztery morgi abo dwa tysiące spłaty na rękę i
41     2, 19|           tysiące spłaty na rękę i dwa krowie ogony w dodatku.~
42     2, 19|       chętnie dawał i każdą kwartę dwa razy na drzwiach znaczył.~
43     2, 20|         nie wykrztusiła! Dal im po dwa obrazki, a nauczał, by słuchali
44     2, 20|     chwilami.~Może w pacierz abo i dwa cień jakiś zamajaczył w
45     2, 21|        całkiem wydobrzał, że teraz dwa razy tyle by jadł - odpowiadała
46     2, 22|   rozstajach.~Wojował rok, wojował dwa, że w końcu i słuch wszelki
47     2, 23|           Jeszcze staje... jeszcze dwa... dalej... głębiej... aż
48     2, 24|         cna i porozwalany, że jeno dwa słupy sterczały z pogorzeli,
49     2, 24|            okropny. Przez pierwsze dwa dni prawie się nie ruszała
50     2, 25|         jął walić, że może w jakie dwa pacierze przybielił znowu
51     2, 25|         Prawda! prawda! Łąka dobra dwa pokosy-daje - dworska juści;
52     2, 25|        przygotowań, a może w jakie dwa pacierze już narychtowani
53     2, 25|          ziemię, tarzając się kiej dwa psy i tłukąc o ziemię, ale
54     3, 26|         się niemało, nie raz i nie dwa oglądając te śliczności
55     3, 28| kilkanaście złotych, tu grosz, tam dwa, i kiej ta woda wyciekło
56     3, 29|       skręcie do wsi, może o jakie dwa stajania od Stachów, zaraz
57     3, 31|         gorzałki, ale nie wyszły i dwa pacierze, kiej sołtys jął
58     3, 31|    zamorzyć, jak to było z tamtymi dwa roki temu.~- Może to i lepiej
59     3, 31|           w pola, że w pacierz abo dwa cicho już było na wsi a
60     3, 31|     prawdzie, ale zawdy wartałą ze dwa złote.~Toteż tak prędko
61     3, 31|          zwiesną pachnie.~- Dzień, dwa i wzwyczaicie się.~- Tydzień
62     3, 31|          kradną.~- Jak się im uda, dwa roki temu też tam stali,
63     3, 31|          chłopów się zwali na całe dwa dni do Lipiec, że najpilniejsze
64     3, 31|           wszystkich... i tak całe dwa dni poczciwie pomagali...
65     3, 32|            powiedział, że takie są dwa razy plenniejsze.~- Musi,
66     3, 32|            maluśki: A, a, a! kotki dwa! szare bure obydwa!... Wróci
67     3, 32|           z wójtem w karczmie, nie dwa! A wtedy, com ci po północku
68     3, 32|       gwaru i płaczów... Dobrze ze dwa pacierze trwały powitania
69     3, 33|          się spuścić nie można! Ze dwa pręty koniczyny spasione!
70     3, 33|          teraz poczniemy, co?~- Ze dwa tysiące trzeba by na nową! -
71     3, 34|              Czterysta trzydzieści dwa ruble i pięć złotych! Od
72     3, 34|       ściągali na naród. Prawił ze dwa pacierze i jaże poczerwieniał,
73     3, 34|    popuszczaj, jaże się zwali...~- Dwa morgi a jedna - trzy morgi;
74     3, 35|            się - szedł dalej. Całe dwa dni pełno go było na wsi,
75     3, 35|           na nic... Mój Jadam całe dwa roki chodził do Woli, nauczycielowi
76     4, 38|       wtóru i dziady usadowieni we dwa rzędy, od kruchty do placu,
77     4, 38|      spokojnie rozdawać dziadom po dwa grosze, nie przepuszczając
78     4, 38|            tam siedziały dziady we dwa rzędy czyniąc szeroką ulicę
79     4, 40|           ale jeszcze miętkie - za dwa tygodnie czas mu będzie
80     4, 40|      naczelnik zapowiedział, że za dwa tygodnie mają się zebrać
81     4, 41|           łąka, jak amen tak pewne dwa pokosy w rok żebym tak miał
82     4, 41|        trzaskając nieustannie raz, dwa, raz, dwa, i czerwone żelazo
83     4, 41|         nieustannie raz, dwa, raz, dwa, i czerwone żelazo bite
84     4, 42|             Dopiero za młynem, gdy dwa boćki jęły kołować wysoko
85     4, 45|  zachętliwie. - Nuchim, nu, raz... dwa... trzy... - i rzucał się