Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |         drogi, już się zebrało dość narodu; kilka kobiet radziło i
 2     1, 3 |         kościoła, czekało już sporo narodu. Siedzieli na wydeptanych
 3     1, 3 |       chwilę pod zielonym piecem.~A narodu się nawaliło, że ani palca
 4     1, 3 |             sądu i la zgromadzonego narodu, co jestem niewinowaty,
 5     1, 3 |            i grontu tela, posłuch u narodu - kiej wy na ten przykład,
 6     1, 3 |     przyjdzie.~- Ale co się przódzi narodu namarnuje, tego nikt nie
 7     1, 4 |         wolno, jako że i gęsto było narodu na smętarzu, i że się witały
 8     1, 5 |      białych kapot chłopskich.~Tyla narodu szło, jakby wieś cała wychodziła.~
 9     1, 5 |             to jeszcze dość rano, a narodu już się gęstwiło niezgorzej;
10     1, 5 |           był wielki, co się zowie, narodu skupiło się tyla, że i przejść
11     1, 7 |            królami, co to z naszego narodu przódzi wychodziły... i
12     1, 7 |             na zbawienie grzesznego narodu...~I szedł Pan Jezus...
13     1, 7 |    przyszedł na odpust.~Na odpuście narodu jak drzew w boru abo tej
14     1, 9 |                W zakrystii też było narodu gęsto, aż żebra trzeszczały
15     1, 11|           na wszystko oko miała, bo narodu się zwaliło, że i trudno
16     1, 11|              I na izbie dosyć stało narodu, pozbijali się w kupy, jak
17     1, 11|        głosów krzykało z mocą i sto narodu zawracało w miejscu, jak
18     1, 11|             chłopaki z osobna - boć narodu była gęstwa niemała; Jaguś
19     1, 12|         Byli, ino rychlej poszli.~- Narodu dużo?~- Kto by ta porachował?...
20     1, 12|            co?~- Takie wesele, tyla narodu, żem w życiu nie widziała
21     2, 14|              Moiściewy, tyla wszędy narodu próżno siedzi po chałupach
22     2, 15|       tęższa, i robili w milczeniu.~Narodu było dość przy robocie,
23     2, 17|             powiadacie, że tyla tam narodu, wolę po dniu, śnieg pada,
24     2, 18|           jak wilk, ogania ino koło narodu, a zabiega, a węszy, gdzie
25     2, 18|            kto godny przełożył, ile narodu przez to bieduje, to może
26     2, 22|             się razem sporo babiego narodu i z czym która miała: to
27     2, 22|            jako ten ociec najlepszy narodu i pierwszy gospodarz!~Słuchali
28     2, 24|             coraz więcej nadciągało narodu, że kupy już stały w opłotkach,
29     2, 24|       pożaru, to juści, że i reszta narodu rozpierzchła się na wsze
30     2, 24|          Przed Matką i Panią całego narodu kajała się z win wszelkich,
31     2, 24|         potem zwrócił się do całego narodu, wyciągnął ręce i wołał,
32     2, 25|       rządzi, kiej brzuch błądzi.~A narodu potrzebującego było tyla,
33     2, 25|           zbierało się coraz więcej narodu, każdy był ciekaw, co tam
34     2, 25|           nic nie uradzą dobrego la narodu, bo im jeno o samych siebie
35     2, 25|           sroga wrzawa zagniewanego narodu. ~Każdy wołał swoje, każdy
36     2, 25|            kije, widły, cepy i tyla narodu rozgniewanego, gotowego
37     2, 25|        ułanka i skoczył w całą kupę narodu, ku Boryrnie, ale ino tyla
38     3, 26|             swojego bronić, ile ino narodu było. Powiedali, że wszystkich
39     3, 27|      Lipcach, kiej to większą część narodu wywiezą pod mogiłki albo
40     3, 28|     Jambroży.~- Dorobił się! Drze z narodu, jak ino może, a nim co
41     3, 28|       jeszcze spowiadali, gdyż siła narodu czeka.~Po prędkim i krótkim
42     3, 28|        jeszcze judaszem stał się la narodu! - mówiła groźnie, roztrzęsiona
43     3, 28|           głupoty chrześcijańskiego narodu prześmiewają! Jezus mój
44     3, 29|            jest krzywdą wszystkiego narodu chłopskiego. Jakże, jeno
45     3, 29|             nad dolą pokrzywdzonego narodu.~Właśnie był teraz nad tym
46     3, 29|         trudził pomagając i broniąc narodu - jeno że la wszystkiej
47     3, 29|             i profit z tej marnacji narodu, z tych kłyźnień, swarów
48     3, 30|            Wielkanoc, i tyla obcego narodu się zebrało, a na wszystkich
49     3, 30|        koniec zwrócił się prosto do narodu i wychylony z ambony, jął
50     3, 30|            i przez oczy wszystkiego narodu, i przez serca wszystkie
51     3, 30|          tak cichuśkie, jaże śpiewy narodu rozchodziły się z kościoła
52     3, 30|            jak zwaliło się tylachna narodu, co i połowa nie miała miejsca
53     3, 32|           ludzie... hę? I coś sporo narodu...~Dziewczyny go obstąpiły
54     3, 32| rozognionych uniesień...~A że sporo narodu przybyło, to już zapchali
55     3, 33|            Płoszka zwracając się do narodu.~Stropili się tym wielce,
56     3, 33|                Nie dociągniem. Tyla narodu. Dziesięć gąb, a brzuchy
57     3, 33|           wichrów.~Zeszło się sporo narodu i jak się naprędce dało,
58     3, 34|       zbierali się na żadną ochotę.~Narodu się naszło co niemiara,
59     3, 34|        Lipce mają ziemi za mało, że narodu cięgiem przybywa, gdyż co
60     3, 35|           się to; chłopcy? z całego narodu się wytrząsają!~- I na swoim
61     3, 36|             Na odwieczór naszło się narodu, bo zdawał się konać, że
62     3, 36|            zza drzew na łąki, pełne narodu i radosnej wrzawy.~I odchodziła
63     4, 37|              i tylachno już różnego narodu oklepałem, tylum już przedzwaniał...
64     4, 38|          dobrościach la chłopskiego narodu.~- Dobrodzieje, znaku nie
65     4, 38|          duszę oczyścił a skrzepił, narodu różnego zobaczył, wspominków
66     4, 38|          tłoczyło się wiela różnego narodu, przepijając a gwarząc,
67     4, 38|            głowy! Tylachna ziemi la narodu. A toć każdemu w Lipcach
68     4, 40|             prawda. Ale latoś sporo narodu wybiera się do Częstochowy.
69     4, 40|            gdyż cała banda wróblego narodu spadła na brzozy, stoczyła
70     4, 41|            huczało od roboty; sporo narodu kręciło się przy obróbce
71     4, 43|           taki poczciwy la biednego narodu!~- Prawda, dał przeciek
72     4, 43|      Borynów, kaj się zebrało sporo narodu, i poszła do domu czekać
73     4, 44|            niemała kupa żebrała się narodu, zeszło się bowiem przeszło
74     4, 44|         jeden krowi ogon reszta zaś narodu, splątana kiej grochowiny,
75     4, 44|           przeszło, ale dużo więcej narodu ostało na miejscu, naczelnik
76     4, 46|             Hale, to by jaże w tyla narodu przyjeżdżały, co? Musi być
77     4, 46|         prawdy i sprawiedliwości la narodu! - ozwał się uroczyście~-
78     4, 46|           sprawiedliwości la całego narodu...~Mówił gorąco, a chwilami
79     4, 47|             się z drugich wsi sporo narodu, to na drogach i pod młynem
80     4, 48|      drugich wsi zebrało się ze sto narodu.~Odprowadzała ich cała wieś,
81     4, 49|             zbiera się coraz więcej narodu, wziął kosę na ramię i śpiesznie
82     4, 49|         Straszna rzecz gniew całego narodu, straszna! - Jaże się wstrząsł.~-
83     4, 49|                Jezu, co się marnuje narodu, Jezu! A kajże to Szymek?~-