Tom, Rozdzial

 1     1, 5 |        ludzi. Jechali truchtem i Jasio chwacko wymijał wozy, to
 2     1, 5 |          ostawał coraz dalej, bo Jasio tęgo prażył konie, że rwały
 3     2, 16|        rana starszy organiściak, Jasio, ten, co był w szkołach,
 4     2, 16|       wzbraniał się.~- Niech pan Jasio choć się ogrzeje, zamróz
 5     2, 16| przysiedli pod oknem na skrzyni, Jasio zaś tak się wpatrzył w Jagnę,
 6     2, 16|    jeszcze w moje wesele, że pan Jasio na księdza idzie...~- Tak,
 7     2, 16|         w tym sołdackim szynelu. Jasio na długo do domu?~- Aż do
 8     2, 16|      gródki.~Chłopcy wyszli, ale Jasio jeszcze z opłotków się odwracał
 9     2, 16|          i zamyślać się o Antku.~Jasio go jej przypomniał, że jak
10     3, 30|    walili w goście do młynarzów; Jasio wiódł matkę sielnie zestrojoną
11     3, 30|    białymi brzózkami przystawał.~Jasio to był, organistów syn.~
12     3, 30|         gotowa się była dać, ale Jasio odsunął się śpiesznie.~-
13     3, 32|         już była na siedzeniu, a Jasio całował się przed progiem
14     3, 32|            gruchnęła na parobka.~Jasio, spostrzegłszy Jagnę, jeno
15     3, 32|    poszła w trop tuż za bryczką. Jasio krzyczał jeszcze cosik do
16     3, 32|       świat i przystanęła nagle.~Jasio machał czapką na pożegnanie.
17     4, 38|         Cie, widzi mi się, że to Jasio organistów - zawołał któryś.~
18     4, 38|         któryś.~Juści, co to był Jasio, jeno już ubrany po księżemu,
19     4, 38|   dziedziczki sypnęły srebrem, a Jasio, spocony, czerwony ze zmęczenia
20     4, 38|        me... - przymilkła nagle.~Jasio przeciskał się z wolna przez
21     4, 38|     lampą popijając herbatę, zaś Jasio chodził po pokoju i cosik
22     4, 38|   ciężkie przysapki organisty.~A Jasio takie cudeńka prawił, że
23     4, 38|       wywarte i jaśniejące okno.~Jasio poczytał nieco na grubej
24     4, 38|           jaże trzasnęła żerdka. Jasio wychylił głowę, popatrzył
25     4, 38|          jej z piersi cichy jęk.~Jasio powstał, wychylił się cały
26     4, 38|   chwiała się w oczekiwaniu.~Ale Jasio jeno popatrzył w opłotki,
27     4, 43|          juści kromie Jasia, ale Jasio...~Westchnęła ciężko, z
28     4, 43|       przed domem na chłodzie.~- Jasio przyjeżdża jutro po południu! -
29     4, 43|         księżycowej poświacie.~- Jasio przyjeżdża, przyjeżdża -
30     4, 44|  przejeżdżała, w której siedział Jasio organistów.~Otoczyli go
31     4, 44|       rozpowiedział o wszystkim. Jasio wysłuchał, pogadał o tym
32     4, 45|           zaś na kraju boru stał Jasio organistów z Jagusią.~Przetarł
33     4, 45|        podawała króbkę, z której Jasio wybierał jagody, sam jadł
34     4, 45|     Pańscy! co też wam w głowie, Jasio zadawałby się z taką...~-
35     4, 45|      myślała głęboko dotknięta - Jasio miałby z taką dziewą...
36     4, 45|        nie wyszło i Zdrowaś, już Jasio ściskał ją z całej mocy
37     4, 45|      oczy na rozmigotane druty. ~Jasio jakby nie zrozumiał, gdyż
38     4, 45|    politycznego? - zniżyła głos.~Jasio nie umiał odpowiedzieć czy
39     4, 45|         zaskarżyła się boleśnie.~Jasio zaczął ją przepraszać, ale
40     4, 45|          nich brzękliwy szum, że Jasio ledwie zdążył krzyknąć na
41     4, 45| dzwonnicą, Jambroż przydzwaniał, Jasio dymił z trybularza niby
42     4, 45| uroczyście kieby tę monstrancję, Jasio go okadzał kołysząc trybularzem,
43     4, 45|         się obsadzaniem pszczół, Jasio, dobrze już głodny i utrudzony,
44     4, 45|         w głęboki fotel, ale gdy Jasio powstał z krzesła, otworzył
45     4, 45| wyprowadzał konie na pastwisko i Jasio skoczył na jednego, stary
46     4, 45|          z wotywą, poprzedzał go Jasio w nowej komży, przybranej
47     4, 45|         zaczęło się nabożeństwo.~Jasio, chociaż służył do mszy,
48     4, 45|         ze zdumienia - Jezu, pan Jasio!~- Leżcie spokojnie. Chorzyście,
49     4, 45|         zasypiająca ptaszka, zaś Jasio przychylony nad nią słuchał
50     4, 45|       przyszło co z tego.~Więc i Jasio prędko się otrząsnął ze
51     4, 45|     wynieś no mleka, to może pan Jasio się przechłodzi!~Wyniesła
52     4, 45|     przepraszać Pana Boga, ma...~Jasio miał duszę czystą kieby
53     4, 45|       wkrótce tak wystrojona, że Jasio aż się zdumiał.~- Cóż to,
54     4, 45|        zawdy w takim czasie, gdy Jasio był w domu, że nieraz kiej
55     4, 45|          nasłuchujecie?~- Bo pan Jasio tak prawi naucznie, że niczego
56     4, 45|          żarliwością, lecz skoro Jasio ruszył się z domu, i ona
57     4, 45|          nogi pod wełniak.~Ale i Jasio był zmieszany, rozglądał
58     4, 45|      drukować o tym wszyćkim?...~Jasio aż się cofnął ze zdumienia.~-
59     4, 45|  słuchała dzień i noc. A czy pan Jasio ma o tym książki?~- A któż
60     4, 47|         wszystkim czuwające oko. Jasio przyleciał dopiero po mszy
61     4, 47|       głęboką duszną modlitwę, a Jasio, rozumiejąc, co już zaczęło
62     4, 47|      chwile, jak jeno poredzili.~Jasio przesiedział przy niej do
63     4, 47|          gdziesik się śpieszyło.~Jasio zasiadł przy niej i czytał
64     4, 47|        poprzyklękali kole łóżka, Jasio jął czytać modlitwę za konających,
65     4, 47|     koniec, zawarł jej oczy, sam Jasio zmówił za nią gorący pacierz
66     4, 47|      opiekunka, szkoda tylko, że Jasio już niańki nie potrzebuje
67     4, 47|    rozpowiadać o śmierci starej, Jasio też rzucił się skwapnie,
68     4, 47|          pognała w cały świat.~A Jasio stanął jakby rażony piorunem.~
69     4, 48|       zgrozą i nieubłaganiem, że Jasio zdrętwiał ze strachu. -
70     4, 48| trzaskając drzwiami ze złości.~A Jasio, nawet nie rozumiejąc, czemu
71     4, 48|     żałobne, jękliwe zawodzenia.~Jasio, strudzony wreszcie deliberacjami,
72     4, 48|   północka... u drugiej byłeś...~Jasio jakby z nagła ogłuchł i
73     4, 48|      Pietruś, loboga, Pietruś...~Jasio odskoczył i uciekał niby
74     4, 48|      lichtarze, ojciec już spał.~Jasio zawarł się w swoim pokoju
75     4, 48|         warczały cięgiem pieski.~Jasio przyklęknął pod światłem
76     4, 48|          nosił niby drugą skórę.~Jasio pocałował go w rękę i poszedł
77     4, 48|        plątało się pod ścianami.~Jasio jakoś trwożnie rozglądał
78     4, 48|     przychodziło na plebanię, że Jasio musiał siedzieć i załatwiać
79     4, 48|         Kłębami, wczoraj, to pan Jasio ani spojrzał...~Stojała
80     4, 48|          na jego wolę i niewolę.~Jasio rozdygotał się kiej listek
81     4, 48|         kościoła.~- Wiecie, a to Jasio organistów idzie z kompanią -
82     4, 48|         na intencję pielgrzymki.~Jasio służył do mszy jak co dnia,
83     4, 48|        tylko jedno wiedziała, że Jasio na zawsze odchodzi, że już