Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |       samemu do głowy nie przyszło. Boć jaka się tam kobieta nadarzy,
 2     1, 3 |           do Paczesiowej przywitać, boć to była Dominikowa, matka
 3     1, 4 |             z ciebie pan, dobry!... Boć cała wieś: i parobki, i
 4     1, 5 |             i kłótnie po chałupach, boć wiadomo przeciech, że u
 5     1, 5 |             przelewa... A ciekawam, boć krewniaki...~- A co z wami?~-
 6     1, 10|            opamiętaj i nie pomstuj, boć to ojciec rodzony ! Słyszysz !~-
 7     1, 10|            jest już jedna zaczepka, boć został gront po twojej matce...~-
 8     1, 11|       drugimi i chłopaki z osobna - boć narodu była gęstwa niemała;
 9     1, 12|             dziwno było niejednemu, boć nie we świat szła za chłopa,
10     2, 14|            a za Jagusią nie latać...boć to i grzech niemały, i wstyd...~-
11     2, 15|            hyclów !~Źli byli na to, boć nie psów łupili ze skóry,
12     2, 15|          kwitnącego, zdrowego sadu.~Boć wokoło żyli ludzie, była
13     2, 16|             donicach mak do klusek.~Boć to Gody szły, Pańskiego
14     2, 16|              A chociaż głodni byli, boć to dzień cały o suchym chlebie,
15     2, 17|           muszą ją wziąć do siebie, boć to ich krewniaczka !~- Kozły!
16     2, 17|             stanowić nie możem...~- Boć pierwszym we wsi jesteście.~-
17     2, 19|     podrygiwał!~Zabawa była sielna, boć wszyscy się dokładali z
18     2, 19|                   prosiła cichutko, boć pełno było ludzi dookoła.~
19     2, 20|          wstyd jej było przed wsią, boć wszyscy dobrze wiedzieli,
20     2, 20|       Nastka biorąc w obronę Jaśka, boć wielce stała o niego; głupawy
21     2, 22|             się zbytnio opóźniając, boć każda kuma rada ciągnęła
22     2, 22|             Sporo ludu się nabrało, boć i wieczory były długie,
23     2, 22|        zakrzyczała rozczerwieniona, boć wiadomym było, że z Mateuszem
24     2, 22|            święty z obrazów zeszły, boć i był podobien ze siwego
25     2, 22|          wnet w trawę i dalej żreć, boć zgłodniały był do cna -
26     2, 23|       świetlistym pobrzęku radości; boć tak samo rozkwitały im oczy,
27     2, 24|        wrzasnęła urągliwie Kozłowa, boć już dobrze wiedziano, co
28     2, 24|           pisk w wąskich opłotkach, boć wszyscy się naraz cisnęli,
29     2, 24| rozczarowanie zawodu ogarnęło wieś, boć wszyscy byli pewni, że go
30     2, 24|           coraz rzadziej i płoniej, boć każdemu bliższe są i pierwsze
31     2, 24|          się tam z Boryną dzieje... boć dobrze zapamiętała jego
32     2, 24|            o to, pomstą zaślepiony, boć tym jeno dychał, rozdmuchując
33     2, 24|            go zamroczyła ta nowina, boć wczoraj jeszcze o zmierzchu
34     2, 24|          Śpiewali już Gorzkie Żale, boć to była pierwsza niedziela
35     2, 24|           piorunowy padły na Antka, boć rozumieli, kogo ksiądz wypomina,
36     2, 25|         przepadły w tych roztopach, boć ledwie ano mógł rozeznać
37     2, 25|        barzej się mierziło ludziom, boć nikto roboty żadnej nie
38     2, 25|        swary a kłótnie, a bijatyki, boć naród cierpiał, chodził
39     2, 25|    niecierpliwiej wyglądał zwiesny, boć wszystkim się widziało,
40     2, 25|              Nie dawano temu wiary, boć dopiero marzec dobiegał
41     2, 25|     kamienie padały na dno pamięci, boć każden miał dosyć swojego,
42     2, 25|            szczególniej dla Jagusi, boć nigdy tego użyczliwego słowa
43     2, 25|            się i skrzepiał w sobie, boć już i Mateusz, Kobus a drugi
44     2, 25|         sprawę...~Nie opierali się, boć srogie twarze, kije, widły,
45     3, 26|            można po drugich wsiach, boć kużden sobie przódzi obrobić
46     3, 27|        mierziło to długie czekanie, boć trza go było pilnować i
47     3, 27|     szczygieł, z cichą przyśpiewką, boć to niedziela była i czas
48     3, 28|       spokojnie, choć trwożna była, boć rozumiała, że musi tu lada
49     3, 28|   spuszczając z niej oczu.~- Jakże! boć w beczkach stoi zboże do
50     3, 28|      postępując za nim parę kroków; boć to nie po raz pierwszy ciska
51     3, 28|            w sobie ostrą odpowiedź, boć wiedział, że i tak każde
52     3, 28|             narodem biednym dzieje, boć tą biedą ludzką się ano
53     3, 29|     nieustających jazgotów babich - boć to przeciech ino same kobiety
54     3, 29|         orał, nie siał, nie sadził, boć co tam w roli paprali, za
55     3, 29|        która jeno ostała z chałupy, boć dach się zwalił do cna i
56     3, 30|       wstawił za żadnym Lipczakiem, boć przez nich sam jest szkodny
57     3, 30|           wydęta.~- We wsi inaczej, boć z chudych przekpiwają się
58     3, 31|             to dopiero po sadzeniu, boć nie wiada, wiela ostanie.
59     3, 31|       nierada ją puściła od siebie, boć to i pościel stara ma, i
60     3, 31|        robót, ale zawdy szło jakoś, boć i rąk pomocnych nie brakło.~
61     3, 31|             nie poredziłaby ciężej, boć to był jej dobytek jedyny,
62     3, 32|         Wściekną się chyba dzisiaj, boć do każdej ktosik powróci,
63     3, 32|           jedna tak biadoliła, nie, boć i Jagusia czuła się nie
64     3, 33|          jeno co pilniejsze roboty, boć niełacno było po tylim próżnowaniu
65     3, 33|          wytaczały jeden za drugim, boć i gospodarze wywozili, co
66     3, 33|          stronami cicha i zawzięta, boć przy ludziach w oczy świarczyli
67     4, 37|      niekiedy przychodził na wargi, boć w głowie i sercu miała jakoby
68     4, 37|            zaś poszły do organisty, boć to i z nim też było trza
69     4, 38|             tak radośnie zwoływały, boć to był dzień świętego Piotra
70     4, 38|             jeno sam Jezus pamięta, boć jemu tylko kwitną i tak
71     4, 38|         patrzała za nim i patrzała, boć prosto wydał się jej jako
72     4, 39|           się, spłakały i rozeszły, boć każda miała dosyć swoich
73     4, 40|           coraz barzej niespokojna, boć te przeróżne pomyślunki
74     4, 40|           Mieli się już rozchodzić, boć trza było wraz ze dniem
75     4, 41|            szerokie, proste zagony, boć rola szła pod pszenicę.~
76     4, 41|       Popatrzył na nią wzgardliwie, boć wyglądała, jakby ją kto
77     4, 43|      głosować.~Długo w noc radzili, boć nie obeszło się bez kłótni
78     4, 44|           Rusków nas nie przerobią, boć żaden pacierza ni między
79     4, 45|            na niego z niemałą dumą: boć lipeckie to było dziecko,
80     4, 46|      chałupach.~Dziwowali się temu, boć każden byłby przysiągł,
81     4, 47|            cierpliwie swojej kolei, boć każden chciał zemleć jeszcze
82     4, 49|          rżąc przy pustych żłobach, boć staranie poredziła zaradzić