Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |         opuści.~- Nie opuści, nie - zawołał gorąco i wstydliwie wsadził
 2     1, 1 |            bruzda krzywa... te... - zawołał unosząc się nieco i chodził
 3     1, 2 |                Przełożysz, Józia? - zawołał radośnie - bo to borowy
 4     1, 3 |      synowski, ty!~- Uciszyć się! - zawołał sędzia.~- Stulta pyski,
 5     1, 3 |           Szczęść Boże na robotę! - zawołał Boryna do Jagny, która miądliła
 6     1, 4 |              Idą już do kościoła! - zawołał Witek, spostrzegając przez
 7     1, 4 |      Całkiem kiej na tym obrazie! - zawołał bezwiednie, siedząc już
 8     1, 4 |          zerwał się na równe nogi i zawołał urągliwie :~- Wykrzykuj
 9     1, 5 |           ci się w głowie popsuło - zawołał. Boryna, ale Kuba szedł
10     1, 5 |    Przyjechałem tylko na jarmark! - zawołał wesoło organiściuch.~- Zażyjcie,
11     1, 5 |             wychylił przy mijaniu i zawołał:~- Spóźnita się!~- Zdążym
12     1, 5 |         Zaśbym tam darował swoje! - zawołał z zawziętością Boryna. -
13     1, 7 |     przyszedłem, nie do was - hardo zawołał, bo go już złość brała~-
14     1, 7 |        jakby od makowych kwiatów! --zawołał Antek, bo był wtoczył do
15     1, 7 |            stronie stawu słychać! - zawołał wesoło, czapkę zdjął i witał
16     1, 7 |         jeszcze dla was będzie... - zawołał Boryna, przysuwając mu stołek
17     1, 7 |        drzwiami i bez to tak wył! - zawołał Antek, wyjrzawszy do sieni.~-
18     1, 8 |        myślenie ma.~- Rzekliście! - zawołał radośnie i przysiadł w podle.~-
19     1, 8 |             i przychodźcie duchem - zawołał za nimi.~Szli mocno środkiem
20     1, 9 |          dopiero Kuba go odnalazł i zawołał:~- Witek, dałeś to już na
21     1, 9 |          świeci i ludzie jakieś są- zawołał Witek ze strachem wskazując
22     1, 10|                Kto to powiedział? - zawołał głośno zrywając się ze stołka.~-
23     1, 10|          ślub...~- Gospodarz idą! - zawołał Witek prędko, aż Antek drgnął
24     1, 10|            Czego chcecie, mówcie! - zawołał ostro, zniecierpliwiony
25     1, 10|             dziadach pradziadach! - zawołał mocno Antek.~Stary uderzył
26     1, 10|        połednia już was nie było! - zawołał jeszcze z sieni.~Antek i
27     1, 11|      wygrażać choćby i Panu Bogu! - zawołał młynarz nalewając. Nie w
28     1, 11|            mę na chrzestnego proś!- zawołał ze śmiechem i łakomymi oczami
29     1, 12|           trzeba go przypilnować! - zawołał ruszając.~- Nie ostawię
30     1, 12|                Cesiu! Ceś, Ceś... - zawołał przytomniejąc.~Klacz zarżała
31     2, 14|           tym wie, spytajcie się! - zawołał głośno i prędko, że to popędliwy
32     2, 15|         piły, pogadał z nim cosik i zawołał:~- Róbcie tu sobie, a we
33     2, 15|           było, znałem go dobrze! - zawołał Bartek wchodząc na ten czas
34     2, 15|        porwała złość, -że wybiegł i zawołał:~- Nie drzyj się po próżnicy,
35     2, 17|      poczerwieniał, ręce rozłożył i zawołał:~- Ludzie kochane, kiej
36     2, 18|                Kto tak wymalował? - zawołał zdumiony przystając przed
37     2, 18|          Naszego Kuby szukaliśta? - zawołał Witek wzruszony.~- A to
38     2, 18|              trafię i doprowadzę! - zawołał Witek.~- A to zaraz pójdźmy,
39     2, 18|             że ani borowy poznał! - zawołał z dumą.~- Długo Kuba chorował?
40     2, 18|               Prosił go nie będę! - zawołał ostro.~- A ze dwudziestu
41     2, 19| pojstrzegając.~Mateusz się uniósł i zawołał:~Boryna! a chodźcie no do
42     2, 20|            kamieniu by nie ostał? - zawołał namiętnie.~Poleciała zaraz
43     2, 20|          pogodził, a zaraz od proga zawołał:~- Powiestkę wama przyniosłem,
44     2, 22|              Przywidziało ci się! - zawołał Rocho i że nikt nie chciał
45     2, 22|     pomiarkował w tej złości, a ino zawołał:~- Pomagaj, diable, jeśli
46     3, 26|      komornika ze wsi do roboty nie zawołał. Zmówili się też i całą
47     3, 27|          odepchnął go dość silnie i zawołał zupełnie przytomnie:~- Hanka,
48     3, 28|        zabawy! do roboty, ludzie! - zawołał naraz zrzucając kożuch,
49     3, 32|          dłużej patrzał na Lipce! - zawołał ogarniając przytulającym
50     3, 33|           pomiarkuj się, kobieto! - zawołał groźnie.~- Gdziesik mi twój
51     3, 33|           nowina! Jasiek powraca! - zawołał bezwolnie.~Zmilkli wszyscy,
52     3, 34|            trzeba na to zaradzić! - zawołał niecierpliwie Mateusz.~-
53     3, 34|             gospodarze podleskie! - zawołał przepijając do Grzeli.~Pili
54     3, 35|               Jacek z kancelarii! - zawołał spostrzegając stójkę w opłotkach.~-
55     3, 35|          ludziach, przeżegnał się i zawołał:~- Pora już! chodźmy w imię
56     3, 35|     kiedyście całą wsią przyszli! - zawołał po polsku.~- Bo wszystkich
57     4, 37|      powstał Grzela, wójtów brat, i zawołał:~- Święta prawda! Chodźta
58     4, 38|            że to Jasio organistów - zawołał któryś.~Juści, co to był
59     4, 38|        jeździł będę.~- Cichota no - zawołał stary Płoszka bijąc pięścią
60     4, 38|         cały i jakby patrząc na nią zawołał:~- Kto tam?~Zamarła na chwilę,
61     4, 39|            byli kole dzwonnicy, gdy zawołał za nimi Jambroży:~- A to
62     4, 39|    sprawiedliwością! Ale, Michał! - zawołał za odchodzącym - a zajrzyj
63     4, 39|              ale jeno rzucił okiem, zawołał: - Zła nowina! Grzela wasz
64     4, 40|         smutne myśle od wszystkich, zawołał podnosząc się z miejsca:~-
65     4, 41|       dojena, wraził widły w gnój i zawołał ze złością:~- Nie z Jagusią
66     4, 41|          pracy, że dojrzawszy Józkę zawołał radośnie: ~- W sam czas
67     4, 41|            do kapusty.~- Jagusia! - zawołał zrównawszy się z nią.~Obejrzała
68     4, 41|             i nalazła mądrą radę! - zawołał radośnie wracając pod chałupę. -
69     4, 41|             pogonił jednak ni nawet zawołał za nią, widząc, jak leciała
70     4, 42|           miejscu stanie chałupa! - zawołał radośnie.~- Stanie! Z błota
71     4, 44|           naczelnika ino patrzeć! - zawołał Grzela, wójtów brat, i odszedł
72     4, 44|     gwarniej i hardziej, gdy pisarz zawołał przez okno:~- A pójdź no
73     4, 44|           ino, cosik wama rzeknę! - zawołał do niego Kłąb.~- Hale, nie
74     4, 44|           wreszcie zgniewany Grzela zawołał:~- Przelewamy jeno z pustego
75     4, 45|          głową i przeszedł, ale Żyd zawołał błagalnie:~- Pomóżcie, panie
76     4, 45|         śmignął za nimi kamieniem i zawołał wesoło:~- Zaraz poznać po
77     4, 46|     przypadek lecę go przestrzec! - zawołał Grzela i buchnął we zboża,
78     4, 46|             pragnieniem, jaże Antek zawołał:~- Jezu... prowadźcie jeno...
79     4, 48|        długo i ciężko.~- Jagusia! - zawołał lękliwie.~Pobladła na płótno
80     4, 49|    wszystkiego, ale rozłożył ręce i zawołał:~- Nie mieszam się do niczego,