Tom, Rozdzial

 1     1, 6 |              I chłopaki przyjdą... Pietrek obiecał się ze skrzypicą...~-
 2     1, 12|           krzyczy... juści ona!... Pietrek Rafałów... rajcuje jucha,
 3     2, 16|           Rocho, w pośrodku, siadł Pietrek, siadł Witek kole Józki,
 4     2, 16|           ławy przed ogniem, tylko Pietrek ostał na podwórzu i rąbał
 5     2, 16|            się i pucował do czysta Pietrek a przebierał całkiem, bo
 6     2, 17|    ziemniaki, a po drugiej stronie Pietrek przegrywał z cicha na skrzypicy,
 7     2, 17|           przez drzwi:~- Przestań, Pietrek, a to się aż na płacz zbiera
 8     2, 17|       stajni, bo tam się przeniósł Pietrek i długo w noc grał. Kolacja
 9     2, 18|       jakaś niewyraźna postać...~- Pietrek!... - zawołała.~- Cicho,
10     2, 20|           rozerwania myśli, co tam Pietrek wieczorami po robocie przegrywał
11     2, 24|           mu przebierał na fleciku Pietrek, Borynów parobek, a przybębniał
12     2, 25|      doszukując się go w podwórzu, Pietrek robił zawzięcie, że ino
13     3, 27|          zaświegotały pieściwie.~- Pietrek! Dzień ano kiej wół! - zakrzyczała
14     3, 27|       przed ławą, na której jedli, Pietrek siedział w końcu, a pobok
15     3, 27|            trzepała trzy po trzy i Pietrek rzucał jakie słowo, a w
16     3, 27|       Głupi! - szepnął pogardliwie Pietrek popuszczając ździebko obertelek,
17     3, 27|          palmami?~- Idź z Witkiem, Pietrek też może, niech jeno konie
18     3, 27|           gnój już by rozrzucać!~- Pietrek jutro na południe ma skończyć
19     3, 27|        jeszcze za nią - a gdzie to Pietrek z Witkiem?~- Pewnikiem poszli
20     3, 27|       Pewnikiem poszli na wieś, bo Pietrek wziął skrzypice.~- Spotkasz
21     3, 27| Przewrotnym siedziały na ganku, bo Pietrek wyciągał na skrzypicach
22     3, 27|    świąteczne szmaty we skrzyni.~- Pietrek, a przestań, przecież to
23     3, 27|          strachliwe podejrzenie.~- Pietrek, a zawrzyj wszystko na noc,
24     3, 28|          Kiedy to obrządzisz?...~- Pietrek zaraz przyjdzie, sam przeciek
25     3, 28|          drugiej stronie!...~- Co? Pietrek! ruszaj bydło obrządzać!~
26     3, 28|       Hanka w sień z taką mocą, że Pietrek w ten mig poleciał w podwórze.~-
27     3, 28|         świtania wywoził śpiesznie Pietrek, niemało już dzisia skrzyczany
28     3, 28|          pacierzy podjeżdżał ostro Pietrek z pustym wozem, zakręcał
29     3, 29|      krzyknęła niecierpliwie, gdyż Pietrek nie mógł dać rady psu.~-
30     3, 29|        Jeszcze się z niego ześmiał Pietrek, a i Józka nie pożałowała,
31     3, 30|            pod studnią na podwórzu Pietrek z Witkiem domywali się do
32     3, 30|          jaże w ręce zaklaskała:~- Pietrek ci to? a to by cię rodzona
33     3, 30|    pojedziem? - ozwał się pierwszy Pietrek.~- Zaraz choćby, po śniadaniu.~-
34     3, 30|            już wagą w kałdunach, a Pietrek z Witkiem, czego byli nie
35     3, 30|       takie leki!... - zaśmiał się Pietrek, któren wziął miejsce kole
36     3, 30|           pozawierane! - ozwał się Pietrek i skoczył naraz do ziemniaczanego
37     3, 30|           gorącego... - powiedział Pietrek, wpatrzony w Jagusię, wystawiającą
38     3, 30|     dziećmi, Jagustynka, Kłębowa i Pietrek prawie u nóg Rochowych przysiedli,
39     3, 31|         Hanka po długiej chwili.~- Pietrek orze ziemniaczysko pod górką,
40     3, 31|           zagony pod kapustę dam i Pietrek gnój od niej wywiezie i
41     3, 31|           i ździebko gorzej, że to Pietrek dopiero się przyuczał do
42     3, 31|         zważali na nią, bo właśnie Pietrek się przysiadł i jął im prawić
43     3, 31|           Hanka stanęła w progu.~- Pietrek, a kaj te Cygany stoją?~-
44     3, 31|        wieczerzy na ganek, kaj już Pietrek przygrywał na skrzypicy
45     3, 32|          go karmić.~- Józia, niech Pietrek narządzi deski, gnój będzie
46     3, 32|          łysina błyskała w słońcu.~Pietrek Borynów krzyż ujął, bo Jambroż
47     3, 32|       baraszkowały swawolnie, jaże Pietrek Borynów, obzierając się
48     3, 33|    ośmielił się zapytać parobka.~- Pietrek, prawda to, że kto przez
49     3, 33|         kapuściany! - zaperzył się Pietrek, długo mu tłumacząc, ale
50     3, 34|      komornicami i Jagustynką, zaś Pietrek pojechał do lasu: zwozi
51     3, 34|        nieprawda! - wrzasnął naraz Pietrek, parobek Borynów, przedzierając
52     3, 34|            tak zajadle Hanka, jaże Pietrek spojrzał na nią dziękczynnie.~
53     3, 35|          okrasy wiercił nozdrza, a Pietrek przeciągał się po jadle.~
54     3, 36|            się dobierać do klaczy, Pietrek wyciągał z wasąga sprawunki.~-
55     4, 37|           w opłotkach, tylko jeden Pietrek, co się był pokręcił tu
56     4, 37|            z krzykiem do stajni.~- Pietrek! Wstawaj! Deszcz pada! Koniczynę
57     4, 37|         obwinięty w czyste płótno, Pietrek zebrał krótko lejce, zacinał
58     4, 38|         Jakieś spóźnione - szepnął Pietrek do Hanki.~- Świece juchy
59     4, 38|     dzisiaj wykrzyczeli? - zapytał Pietrek ciągnąc ospale łyżkę.~-
60     4, 38|            do roboty - zaśmiał się Pietrek.~- A pilno; łoni było nas
61     4, 38|      ledwie udźwignie - przekpiwał Pietrek patrząc, jak się toczył
62     4, 38|          dziećmi do którejś z kum, Pietrek się też kajś zapodział,
63     4, 40|        niezgłębiona cichość śpiku. Pietrek chrapał rozciągnięty pod
64     4, 40|          Zeźliła się niemało, gdyż Pietrek krzyknął na nią z góry:~-
65     4, 41|                       Rozdział 5~- Pietrek, przynieś no drewek - krzyknęła
66     4, 41|   czarniawy!~Ale Józki nie było, a Pietrek też się nie kwapił z posłuchem,
67     4, 41|           Pokorzylim ich do cna!~- Pietrek, kajże to drzewo? - zawołała
68     4, 41|      nabier ciasta wygniatała, gdy Pietrek wyjechał z podwórza.~- Poczekaj,
69     4, 41|    komornice rozrzucały gnój, jaki Pietrek dowoził, a przyorywał Antek.~
70     4, 41|         pracą i spiekotą, że skoro Pietrek nadjechał, krzyknął w złości:~-
71     4, 41|         całkiem opadłam ze sił. ~- Pietrek, a gęściej kupki, gęściej! -
72     4, 41|         stękający.~- Poniechajcie! Pietrek, zabierz ich na wóz! - rozkazał
73     4, 41|      koniczyny przynieś im z pola, Pietrek, niech se podjedzą...~Hanka
74     4, 42|       Mateusz zagrał na skrzypicy, Pietrek Borynów przywtórzył na fleciku,
75     4, 46|       świat, Hanka podoiła krowy i Pietrek przyjechał z boru, kiej
76     4, 48|       ziobra zgnieciesz... puść...~Pietrek Borynów i księża Maryna!
77     4, 49|     hurkotały grzmoty.~- Poganiaj, Pietrek, prędzej - przynaglali rozglądając
78     4, 49|     zgryzoty! - darły się nad nią.~Pietrek, parobek Borynów, któren
79     4, 49|           skamieniałym.~- Prędzej, Pietrek! prędzej! - wołali coraz
80     4, 49|           deszcz gruby i rzęsisty.~Pietrek z wozem cosik się zamarudził,