Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |        jęczącym, iście proszalnym głosem i nadstawiał pilnie uszów,
 2     1, 3 |     ofiarę i huczały przyciszonym głosem organy, zdjął kapelusz i
 3     1, 3 |     sekretarza i grubym, donośnym głosem oznajmił, że sądy się rozpoczynają.~
 4     1, 3 |        Wara!... - ryknęła wielkim głosem, ugodzona jak w żywe mięso.~-
 5     1, 3 |        zeznawała cichym, nabożnym głosem i przysięgała co chwila
 6     1, 3 |          ale domagała się wielkim głosem sądu i karyza to, że tak
 7     1, 3 |           jękliwym, nieprzytomnym głosem zeznawał, że świnia była
 8     1, 4 |        dzwony wciąż biły radosnym głosem niedzieli, odpocznienia,
 9     1, 4 |       bezbożność! I wołał wielkim głosem o upamiętanie się, błagał,
10     1, 4 |   zgłuszonym, pokornym a głębokim głosem aż dusza Kuby zamierała
11     1, 4 |           śpiewał jednym ogromnym głosem wiary; a przodem ciżby,
12     1, 4 |       śpiew ludu brzmiał potężnym głosem, podnosił się jak słup,
13     1, 4 |   rozwodziła się cichym, nabożnym głosem o dobrodzieju, a Jagna rozglądała
14     1, 4 |         cosik mu mówiła płaczącym głosem, a on jej na to raz w raz
15     1, 5 |         Jaguś... - szepnął cichym głosem i poszedł przodem, a tak
16     1, 6 |         powiedziała przetrwożonym głosem Hanka.~- Co ta chłopu szkodzi.
17     1, 6 |       prosił cichym, przyduszonym głosem.~- Chcecie to? - zapytała
18     1, 6 |          aż stara cichym, drżącym głosem zaśpiewała: ~ ~Wszystkie
19     1, 8 |    szlusuj... - krzyknął ogromnym głosem, wyprostował się jak struna
20     1, 9 |           pustych polach; ponurym głosem żałoby wołały w ten dzień
21     1, 9 |           powiódł oczami i pewnym głosem podał imiona: Józefy, Marianny
22     1, 9 |           cicho Witek zatrwożonym głosem.~- Przeciech! Ksiądz żywić
23     1, 9 |      kijaszkiem wągielki i cichym głosem mówił: ~...Nie straszno
24     1, 10|        zapytał wystraszonym nieco głosem.~- A nie damy i tyla! Ociec
25     1, 10|      szepnęła kowalowa rozżalonym głosem.~- Nie ma to na to? - powiedziała
26     1, 10|          przez łzy, nieprzytomnym głosem krzyczeć:~- Na żebrę ino
27     1, 11|          Chmiela" jednym ogromnym głosem radości. A po prześpiewaniu
28     1, 12|           Kuba słabym, schorzałym głosem, wołał długo, ale Witek
29     1, 12|          i zaśpiewali wraz jednym głosem ostatnią piosneczkę:~Dobranoc
30     2, 16|       cichym a głęboko wzruszonym głosem:~-Jako to stała się nam
31     2, 16|    bezgrzeszny zagadnie - ludzkim głosem odpowiedzą; równe są dzisiaj
32     2, 16|        się Rocho i zaczął wielkim głosem wołać:~- Nie bluźnij, kobieto,
33     2, 16|            a z mocą ryknął jednym głosem:~Kolędować małemu !~Zatrzęsły
34     2, 17|          duszę, nie poleci za tym głosem? !...~Ostro się wzięła do
35     2, 18|              szepnęła rozpłakanym głosem.~Zmilkli oboje. Zabrakło
36     2, 21|          i skrzypiał zardzewiałym głosem, jakby litości prosił i
37     2, 21|        szeptała pacierze jękliwym głosem, ćwierkała je w sobie porwanymi
38     2, 21|  Odpowiadała prosto, do składu, a głosem dziwnie surowym, przecierpianym
39     2, 22|      konie z dala, powlókł się za głosem i w końcu dojrzał za łąkami
40     2, 22|   przelatywały, gdzie potępionych głosem jęczą wisielce, a strzygi
41     2, 22|         się nagle i jął strasznym głosem wyklinać i pomstować!~Próżno
42     2, 23|    przykucnij! - szepnął zalękłym głosem.~Przywarli do kamionki w
43     2, 23|     bezsilnym, wołaniem sierocym, głosem zaguby i lęku...~...I w
44     2, 23|      Jaguś ! - szepnął zdumiony m głosem, jakby spostrzegając ją
45     2, 23|    oszalałym, nieprzytomnym zgoła głosem:~- Gore! gore! - i biegał
46     2, 24|         się ku Antkowi i ogromnym głosem wołał o synach wyrodnych,
47     2, 24|         ksiądz krzyczał już całym głosem i wyklinał go, a do pokuty
48     2, 25|       jeno, spoglądając pilnie za głosem starego i doszukując się
49     2, 25|           złym, pełnym nienawiści głosem gadał:~- A to ci jeszcze
50     2, 25|           huczał ponurym, wielkim głosem w świtowych brzaskach, aż
51     2, 25|      wyciągnął ręce~i jął wielkim głosem wołać:~- Narodzie chrześcijański,
52     2, 25|       Ociec! - wrzasnął strasznym głosem, porwał go na ręce, przytulił
53     3, 28| naharujesz!~Odradzała Hanka takim głosem, że Magda dała spokój, pogadywała
54     3, 30|       śpiewający jednym, ogromnym głosem, ruszył procesją za proboszczem,
55     3, 30|          oczu, uroczystym, cichym głosem powiadał:~- "Po zimie zwiesna
56     3, 31|       Zaczęła hardo, podniesionym głosem.~- Bo czekalim, że i na
57     3, 32|      człowiek zawtórowali wielkim głosem, aż bór zajęczał i echami
58     3, 33|         krzyknął z nagła ogromnym głosem, podniósł ręce jakby w obronie
59     3, 34|           aż rzekł cichym, ważnym głosem:~- Toć i lampa przed zagaśnięciem
60     3, 34|      więcej ludzi, zwabionych jej głosem, puściła ozór:~- Wracalim
61     3, 34|       smutnym i wielce strapionym głosem, ale nie skończył, gdyż
62     3, 34|          długim, mocnym i gorącym głosem.~I chociaż naród znowuj
63     3, 34|        jakimś złocistym, głębokim głosem, przejętym radością i weselem,
64     3, 35|           stara rozkazała twardym głosem:~- Szymek, picie zanieś
65     4, 37|       jęczały wciąż, biły ponurym głosem, wołały cosik w niebo pochmurne,
66     4, 37|           rozdygotanym, zduszonym głosem:~Wszystkie nasze dzienne
67     4, 38|         radoście swoje grubachnym głosem powiada...~Zaś drugi, nieco
68     4, 38|      przeciągał górnie, a czystym głosem zawodził i kieby się zapamiętał,
69     4, 38|     jazgotała siekającym, prędkim głosem, kieby te dziecińskie sprzeciwy.
70     4, 39|       powtórzyła przychrzypniętym głosem:~- Wynoś mi się w ten mig,
71     4, 40|  ściszonym, a tęsknością nabranym głosem:~Kiedy ranne wstają zorze!~
72     4, 41|          czasie powiedział ważnym głosem:~- Jaguś, poszłabyś ze mną
73     4, 42|         prawił dobrze już napiłym głosem:~- Słuchać me powinieneś,
74     4, 45|    zawrzał przyduszonym, urywanym głosem:~- Idźcie swoją drogą...
75     4, 46|        się w pas zapytał pokornym głosem:~- Dopraszam się, czy to
76     4, 46|          głowie, on zaś jął mówić głosem pełnym dufności:~- A o mnie
77     4, 47|           mocnym, a jakoby cudzym głosem:~- Pora już na mnie, pora.~
78     4, 48|           omdlałym, nieprzytomnym głosem:~- Cicho, Jaguś, tak nie
79     4, 49|      wymija, wybuchnęła strasznym głosem:~- A żeby was mór! A żeby