Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |          Amen! - Bił się długo w piersi, a powstając, rzekł do Łapy:~-
 2     1, 3 |          i żegnała się, i biła w piersi, że prawda jest, jako ją
 3     1, 4 |      ziemi i śpiesznie bił się w piersi.~- A ochfiarowanie to zjadłeś
 4     1, 4 |        rozkładał ręce, bił się w piersi i zamierał z tej słodkiej
 5     1, 7 |       było...~Pan Jezus, choć mu piersi zapierało i ledwie się już
 6     1, 8 |        stara grzmotnęła go ino w piersi, aż się potoczył i opamiętał
 7     1, 10|          ją całą przy sobie, jej piersi, jej ramiona, jej nogi -
 8     1, 10|         wściekłe, chycili się za piersi i wodzili po izbie, miotali,
 9     1, 10| wniebogłosy, młodszego tuliła do piersi i zaganiała przed sobą krowy,
10     1, 10|          głaskał a przyciskał do piersi, a hołubił...~- Pojadę do
11     1, 11|       rumor i gruchnęli z całych piersi:~Rozgłaszaj, skrzypku, rozgłaszaj!~
12     1, 11|    korali i bursztynów aż do pół piersi opadały.~Za nią druhny prowadziły
13     1, 11|     Odszedł markotny, butelkę do piersi cisnął, kusztykał głośno
14     1, 11|       chłopa zakrzykało z pełnej piersi, aż dech zapierało i dreszcz
15     1, 12|      pies jakiś rzucił mu się na piersi ze skowytem.~- Łapa! Łapa!
16     1, 12|       szczekał, rzucał mu się na piersi i skamlał z radości.~- Głodziły
17     1, 12|         w raz ją przygarniała do piersi, i z płaczem tuliła, aż
18     2, 13|  przyklękając do kołyski, by dać piersi młodszemu, któren też popłakiwał
19     2, 16|      skrusze pobożnej, bił się w piersi i modlił żarliwie.~Potem
20     2, 16|  westchnął ciężko, kto się bił w piersi, kto się w sumieniu z win
21     2, 16|          uklęknęła i bijąc się w piersi pochyliła głowę - spojrzała
22     2, 17|          zwaliła się na nią i na piersi padła takim ciężarem, że
23     2, 18|      ułapiło za grdykę i zatkało piersi, że dziw nie padła umarłą...~-
24     2, 18|          objął ją potężnie przez piersi, przechylił głowę w tył
25     2, 19|          nitką i głęboko, do pół piersi wycięty, a na koszuli cieniuśkiej,
26     2, 19|       harda, nieustępliwa, aż mu piersi rozpierało! A Jaguś też
27     2, 20| Cygaństwo!~Naciągnął pierzynę na piersi, odwrócił się do ściany
28     2, 20|     prowadzajcie, tyle zakazuję, piersi zrywam, proszę, nic nie
29     2, 22|        cicho, że to słabowała na piersi i głos miała cedzący, zadychliwy,
30     2, 22|      serca dziw nie wyskoczyły z piersi z utęsknienia i podziwu.~
31     2, 23|       dzieciątko przywarła mu do piersi, zapatrzyła się gdziesik
32     2, 23|          trzasnął go pięściami w piersi i pognał w cały świat.~Rzucił
33     2, 25|     wyrwało się nad głowy, i sto piersi ryknęło wraz, kieby piorunami.~-
34     2, 25|    zdejmowano czapki, bito się w piersi, a jaki taki - westchnął
35     2, 25|         go na ręce, przytulił do piersi i zaczął wniebogłosy krzyczeć:~-
36     2, 25|      strzelił mu prawie prosto w piersi, nie trafił go jednak jakimś
37     3, 26|       wraz chwytała się bolących piersi to musiała przystawać, wolnieć
38     3, 27|     drzeć się do niej, skakać do piersi, a polizywać ręce, że rada
39     3, 27|         się śpiesznie, a bijąc w piersi na dokończenie pacierza.~
40     3, 27|        gorąca zepchnąwszy do pół piersi, że ramiona i szyja leżały
41     3, 30|      kowalowa z najmłodszym przy piersi, ugwarzająca się z pobożną,
42     3, 31|          go Hance przystawiła do piersi. Przypiął się kiej smok
43     3, 31|    podołku dzieciny swoje i przy piersi wezbranej trzymała w żywiącym
44     3, 32|      żałuję! - powstała chowając piersi.~- Hale, ady bym na śmierć
45     3, 32|          izby i przysadziwszy do piersi rozkrzyczanego chłopaka
46     3, 32|         ździebko wzdęte, jako te piersi matki karmiącej, zdały się
47     3, 33|     zalewała całą twarz, szyję i piersi, widne spod porozrywanej
48     3, 35|     westchnienia rwały się jej z piersi, a niekiedy łzy kapały z
49     3, 36|   siadając zaraz w progu, by dać piersi najmłodszemu.~- W pięciu
50     3, 36|          dając dziecku z drugiej piersi, wypytywała skwapliwie o
51     3, 36|       Pies radośnie skakał mu do piersi, pogładził go po dawnemu,
52     4, 37|          żałośnie, kto się bił w piersi i modlił gorąco, kto zaś
53     4, 37|        jaki grzbiet, jakie to ma piersi! Smok, nie byk! - wołał,
54     4, 37|           a ciężkie wzdychy dziw piersi nie rozerwały, że uciekła
55     4, 37|   pacierz posiniałymi wargami, w piersi się bił i kajał skruszony,
56     4, 37|       naród zapłakał i bił się w piersi a kajał...~Zaś ksiądz, odsapnąwszy
57     4, 38|         onej mocy żywiącej, jaże piersi zapierało.~Drzewa po miedzach
58     4, 38|          ze skóry, kurz zapierał piersi, a naród, chociaż zmęczony
59     4, 38|     która go z płaczem tuliła do piersi a całowała.~- Śpij, synu,
60     4, 38|   miłosierny! - wyrwał się jej z piersi cichy jęk.~Jasio powstał,
61     4, 39|         rąk, to ją przygarnął do piersi, a pocałowawszy w głowę
62     4, 39|         czas cicho z dzieckiem u piersi.~- A mamy, w urzędzie zrobiony
63     4, 39|    wzburzony szloch rozrywał jej piersi. Z lękiem patrzała przed
64     4, 40|       obierania ziemniaków, dała piersi dziecku i okrywszy się w
65     4, 40|           przygarnął ją mocno do piersi, a przytulał z dobrością
66     4, 40|         niekiedy rwało się jej z piersi jakieś słowo, padając kiej
67     4, 42|   ściągając kożuch na rozmamlane piersi, bo go był chłód ździebko
68     4, 42|           a dużo nawzdychać, a w piersi się nagrzmocić i tyla się
69     4, 43|    matuli.~Szeptała cisnąc go do piersi kiej dzieciątko, a głaszcząc
70     4, 45|     dojrzawszy Jasia przysłoniła piersi rękami i sczerwieniwszy
71     4, 45|          jakby zarzewia nasuł do piersi. Jak Rocho nieraz powiedają
72     4, 46|       pod oknem z dzieckiem przy piersi.~Juści, co szukali na darmo,
73     4, 46|        łzawo, przyciskając je do piersi a całując po głowinach kiej
74     4, 47|           lecz cisnęła mu się do piersi kiej dzieciątko i przez
75     4, 47|    cichoj!~Przypadła mu znowu do piersi, objęła sobą i pokrywając
76     4, 48| zawierzyła i przygarnąwszy go do piersi jęła mu obcierać łzy a uspokajać.~-
77     4, 49|       wstrzymali, ryknął z całej piersi:~- Kto się poważy wejść