Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |           przez przywierane drzwi i okna, że to wieczór był ciepły,
 2     1, 2 |        Jagna przeciw niej twarzą do okna siedziała; w koszuli była
 3     1, 2 |       światło na staw, i zaglądał w okna chat, co mu były naprzeciw.
 4     1, 3 |             sędzia polecił otworzyć okna.~Teraz szła sprawa Bartka
 5     1, 4 |            niezgorzej, że wszystkie okna i drzwi chałup powywierano
 6     1, 4 |             spozierając nieśmiało w okna i w sień, powywierane na
 7     1, 5 |            jak kwiaty złote płonęły okna chat i szkliły się kałużami
 8     1, 7 |            w kąt, to patrzyła przez okna na krzę georginii, powaloną
 9     1, 8 |              pisknęła odwracając do okna zaczerwienioną twarz. ~-
10     1, 9 |        łaził po sadzie i zaglądał w okna, a nie miał go kto nagnać
11     1, 9 |        dojrzał... a tyla powozów... okna do samej ziemi... juści...
12     1, 9 |          drzew, z trwogą patrzano w okna, czy nie stoją, nie jawią
13     1, 10|          gdzieniegdzie błyskały już okna i padały na wodę długie,
14     1, 10|          przylecieli z podwórza pod okna... ale nic rozeznać się
15     1, 11|          błyszczała jakby oroszona, okna buchały płomieniami, staw
16     1, 11|         drużbami wali! - krzyknął w okna i poleciał do Kuby.~Rzęsisto
17     1, 11|           drzwi na rozcież, wywarli okna, a dom buchał wrzawą, światłami,
18     2, 14|            izbie - a tam i podłoga, okna jak się patrzy, ściany bielone;
19     2, 14|           plebani gorzały wszystkie okna i jakieś konie biły niecierpliwie
20     2, 16|       prościuteńko, jakby strzelił, okna zaś chałup grały tak w słońcu,
21     2, 16|      jeszcze, gdy ktosik zapukał do okna.~- Nie puszczać i nie obzierać
22     2, 16|          chodziłam koło węgłów... w okna zaglądałam...na darmo...~-
23     2, 16|     błyskawica, gdzieniegdzie gasły okna, czasem głos jakiś się podniósł
24     2, 16|          daleka widniały rozgorzałe okna kościelne i główne drzwi
25     2, 17|        gdzie w sadzie przyczajony w okna zagląda i patrzy teraz na
26     2, 18|            z kobylicy i podszedł do okna wyjrzeć, ale na świecie
27     2, 19|           nieznacznie naglądali pod okna, gdzie za stołami siedziało
28     2, 22|         powyrywał wszystkie drzwi i okna, wraz zaś zleciała się cała
29     2, 22|          poświęconą znacząc progi a okna, ale już ustawała z wielkiej
30     2, 24|       trwogą spozierał na rozbłysłe okna, bo mu się wydało, że go
31     2, 25|             zacinało przez ściany i okna, lało ze wszystkich stron,
32     2, 25|           rozcież chałupy, odbijali okna, by wpuścić do izb nieco
33     2, 25|     wiedział co i jak, bo ino przez okna widać było ich siwe głowy,
34     3, 26|        dwora jakiego, przez wywarte okna powiewały białe firanki,
35     3, 26|           opłotki, wywarte sienie i okna. Psy, ujadały na nią niekiedy,
36     3, 28|        chałupie żywy mróz siedzi... Okna wiechciami pozatykane...
37     3, 29|        szpary, nie mogą sięgnąć nad okna. Pomógł im w tym i jeszcze
38     3, 29|            prawie w każdej chałupie okna i drzwi stały szczelnie
39     3, 29|    przyjechał i spacerował po wsi w okna jeno zaglądając, gdyż ani
40     3, 29|         wymyta i piaskiem wysypana, okna czyste i ściany, a obrazy
41     3, 29| wystrzyganek. Na środku, z kraja od okna, postawili wysoką Pasyjkę,
42     3, 29|       chałupami zagorzały wszystkie okna i z otwartych wielkich drzwi
43     3, 30|         jeszcze u młynarzów gorzały okna i zabawiali się do późna.~
44     3, 30|          raźniej wywierając drzwi a okna, na świat Boży lecieli spojrzeć,
45     3, 31|   wieczerzali, wszędy przez wywarte okna i drzwi widne były głowy
46     3, 31|         późna jarzyły się wszystkie okna, do późna też w opłotkach
47     3, 32|             leżał na bok, twarzą do okna, jakby patrząc na Jagnę,
48     3, 34|        chałupie, gdyż całe ściany i okna ginęły pod zielenią, zaś
49     3, 34|          was strażnik dojrzał przez okna, pomyślałby, co się zmawiacie
50     3, 34|           przez powywierane drzwi a okna, zaś pod ścianami na dworze
51     3, 36|           przy kosie.~Jagna wywarła okna po swojej stronie i na świat
52     3, 36|           od bagnisk.~Przez otwarte okna Borynowej chałupy wciskały
53     4, 37|        środka przez wywarte drzwi a okna. ~Jambroż uwijał się i śpieszył
54     4, 37|            co przez wywarte drzwi a okna głos Jagaty, odmawiającej
55     4, 37|              choć wszystkie drzwi i okna stały powywierane; przysiadły
56     4, 37|            topieli, a przez wywarte okna widniał Maciej leżący wśród
57     4, 37|            trochę w otwarte drzwi a okna i tłukł się po izbach świszcząc
58     4, 37|          dzieuchy chyliły się przez okna w pokłonach głębokich, a
59     4, 37|          słucha pode drzwiami, że w okna zagląda i obciera się o
60     4, 38|           dziedziców, przez wywarte okna widniały głowy, płynął gwar
61     4, 38|            a śmielsze nawet już pod okna się przebierały, to jeno
62     4, 38|             i patrzała w młynarzowe okna, buchające światłem, gwarami
63     4, 38|             drogę.~Wszystkie cztery okna świeciły i stały otwarte.~
64     4, 38|         słania mu na kanapie wprost okna. Pomagali jej wszyscy, a
65     4, 38|          ściszali głosy, przymykali okna i pokrótce cały dom oniemiał
66     4, 39|       Dominikowej zajrzał w otwarte okna. W izbie się świeciło, Jagusi
67     4, 40|        widnawa, gwiazdy zaglądały w okna i niekiedy poszumiały drzewa,
68     4, 40|            nie chciało się otworzyć okna, śpik już ją całkiem odszedł,
69     4, 40|          jeno chyla tyla poszarzały okna, podniesła się i narzuciwszy
70     4, 40|              Hanka kręciła się kole okna, raz po raz wyglądając na
71     4, 41|        zapełnił izbę i buchał przez okna. Mamrotała jeno na zuchwalca
72     4, 41|         stanął przed swoją chałupą. Okna stały wywarte i oświetlone,
73     4, 43|            się w mrokach oświetlone okna Jasiowego pokoju, kaj teraz
74     4, 44|            spozierając na pisarzowe okna, bo ktoś je przymknął ze
75     4, 45|        zagaju modrzewi, powywierane okna czerniały kiej jamy, a na
76     4, 48|           dzbanuszek, przez wywarte okna zaglądały gałęzie pełne