Tom, Rozdzial

 501     1, 8 |              był czarny... - zmierzył do mnie... ale trafisz mę gdzieś...
 502     1, 8 |      drewniana noga stukała. - Pijcie do mnie, Pietrze, pijcie...
 503     1, 8 |            chrapliwy, śpiewający...~A do karczmy wszedł młynarz,
 504     1, 9 |              blady, spowity w mgły aż do tych dal zapadłych, aż do
 505     1, 9 |             do tych dal zapadłych, aż do tych bezkresów ziemi i nieba,
 506     1, 9 |        bezkresów ziemi i nieba, siny, do niezgłębionej topieli podobny.~
 507     1, 9 |        żałosną wrzawę krakań, podobną do jęków nocy jesiennych...~
 508     1, 9 |           będzie! - mówili ludzie. ~- Do lasów ciągną, ani chybi,
 509     1, 9 |               i jęli się przyodziewać do kościoła i wychodzić, bo
 510     1, 9 |                  W sobotę to jeździli do miasta, gdzie u rejenta
 511     1, 9 |               i zaraz od rana poszedł do Jagny i już tam do późna
 512     1, 9 |            poszedł do Jagny i już tam do późna przesiedział, że próżno
 513     1, 9 |        dopatrzył, że weszła na chwilę do izby, to się chyłkiem wysunął
 514     1, 9 |              stały wywarte na rozcież do obór i chlewów, że inwentarz
 515     1, 9 |             ostała, to ostała, nic ci do tego, a powiedz komu choć
 516     1, 9 |               śniadaniu już obaj szli do kościoła. Kuba kusztykał
 517     1, 9 |               szedł.~- A czy to można do zakrystii boso, co? - pytał
 518     1, 9 |              parobka, to zaraz pojadę do Warszawy i zgodzę się do
 519     1, 9 |              do Warszawy i zgodzę się do koni...a w mieście to już
 520     1, 9 |           ziąb był... piechtyśmy szli do maszyny... baczę... a tu
 521     1, 9 |                a tyla powozów... okna do samej ziemi... juści...
 522     1, 9 |             dopiero kiej go dopchnęli do stołu, wprost organisty,
 523     1, 9 |           cosik i oździerało mu duszę do dna. A pomiarkować nie mógł
 524     1, 9 |          wytarł oczy i z mocą jął iść do stołu... tak i on poda imiona...
 525     1, 9 |               już tych świątków zażyć do cna.~Dzień już przywierał
 526     1, 9 |         sennie osuwali się na kolana; do stóp Chrystusa rzucali serca
 527     1, 9 |            razem z drugimi, a gdy już do cna pociemniało, Kuba powlókł
 528     1, 9 |            szeptał Kuba cicho, więcej do siebie niźli do Witka, któren
 529     1, 9 |                więcej do siebie niźli do Witka, któren przykucnął
 530     1, 9 |               jest.- A potem dziedzic do koni mnie wziął, bym w ogiery
 531     1, 9 |            ino na polowania we świat, do drugich panów jeździlim
 532     1, 9 |        wziąłem i wyniesłem... a potem do ciepłych krajów pojechał,
 533     1, 9 |            płotów nawet nie ostało... do cna wszystko spalone...
 534     1, 9 |          tylko starego Boryny, któren do późna w noc siedział u Jagusi.~
 535     1, 9 |               ptaszkowie, co pod zimę do ciepłych krajów ciągną,
 536     1, 9 |            tak ci duszyczka strudzona do Jezusa podąża...~Jako te
 537     1, 9 |             tak ci, duszo człowiecza, do Jezusa iść po radość, po
 538     1, 10|               resztę słów wepchnął mu do gardła, że ksiądz się srodze
 539     1, 10|           żeby sam kobyłę zaprowadził do stawu, to ją naprzód wypuścił
 540     1, 10|         chodziła...- Zna dobrze drogę do stawu... przecież, nalał
 541     1, 10|         przecież, nalał kto bądź wody do beczki, wykręcił tylko,
 542     1, 10|            złością, bo jakże, poszedł do dobrodzieja po radę, po
 543     1, 10|           Bogu dziękują. Wziąłbyś się do roboty, a nie wyrzekał jak
 544     1, 10|             co?~- Rekruty, te, co ich do wojska latoś wzieni, piją
 545     1, 10|               Ojcowa ona już, ojcowa!~Do szwagra bieżał, do kowala -
 546     1, 10|            ojcowa!~Do szwagra bieżał, do kowala - rady i on nijakiej
 547     1, 10|          ojcowej...Albo i ten ksiądz! Do roboty go będzie zaganiał!
 548     1, 10|            dusić, rozdzierać i bić aż do śmierci!...~Ale kogo?...
 549     1, 10|            wasąg, których kilka stało do okucia, i zapatrzył się
 550     1, 10|             raz po raz i kuł, dzwonił do taktu młotem, to pomagał
 551     1, 10|       odechciało sprzeciwiać.~- Pójdę do izby - rzekł po chwili:~-
 552     1, 10|            chwili:~- Idź, wójt wstąpi do mnie, to tam przyjdziemy!
 553     1, 10|           słyszał nawet, tylko wszedł do mieszkania, co po drugiej
 554     1, 10|                 A Jasiek taki zmyślny do lementarza, aż się panienka
 555     1, 10|               mę przez moc wyciepnie, do sądu pójdę, prawował się
 556     1, 10|             powiedział kowal wchodząc do izby.~- To co zrobić? Mądre
 557     1, 10|           jestem, ja?...~Przyskoczyli do siebie, gotowi się chycić
 558     1, 10|              ciszej:~- Nie mówię tego do ciebie... Ale swojego nie
 559     1, 10|              bo właśnie wójt wchodził do izby i witał się ze wszystkimi;
 560     1, 10|               nie powiadaj, kiej wójt do cię mówi! krzyknął wyniośle.~-
 561     1, 10|       rzetelnie; spokojniejszy wrócił do domu, ino tym jednym markotny,
 562     1, 10|           zobaczył kowala wchodzącego do izby.~Przywitali się, jakby
 563     1, 10|        pomiędzy nimi~A że Antek szedł do stodoły urznąć sieczki,
 564     1, 10|        snopkach zrzuconych ze sąsieka do omłotu i jął cicho mówić:~-
 565     1, 10|                Tom pierwszy przyszedł do ciebie i pierwszy wyciągam
 566     1, 10|              i pierwszy wyciągam rękę do zgody...~Antek podał mu
 567     1, 10|              ino to słowo, bom złości do was nie miał Wójt mnie zeźlił,
 568     1, 10|       wykrzyknął i jął nakładać słomę do lady.~- I tom mu przypomniał... -
 569     1, 10|               Umyśliłem cosik i z tym do ciebie przychodzę... Trza
 570     1, 10|           moja, to razem z nią idźcie do starego rozmówić się dokumentnie...
 571     1, 10|           prawie mu co miesiąc posyła do wojska. Mnie ino słuchaj,
 572     1, 10|          stary wygoni, pomogę jeszcze do tego... a tak czy owak grontu
 573     1, 10|             tobą podzielić... że kiej do brata przyszedłem z dobrym
 574     1, 10|           Antkiem zawrócił z powrotem do Borynów.~- Jest gospodarz? -
 575     1, 10|              jest tam! Poszli przecie do młynarzów zapraszać na wesele...~-
 576     1, 10|             po drodze wstąpił jeszcze do domu i przykazał żonie pięknie
 577     1, 10|             przedzwonią południe, iść do Antków.~- Już on ci powie,
 578     1, 10|            moście nie widać.~- Zajrzę do młyna, czy jagłę zrobili. -
 579     1, 10|              zatracił w tej robocie i do południa narznął tyle, aż
 580     1, 10|             przeciągnął się i poszedł do chałupy.~- Co będzie, to
 581     1, 10|            nawet głodzi, bo tu nieraz do mnie podjeść przychodzą! -
 582     1, 10|               jest... że masło i sery do miasta nosi i ten grosz
 583     1, 10|              dnia... to...~- A to się do nas przenieście na zwiesnę,
 584     1, 10|               marzły, żem sam je brał do siebie.:. ale kożuszysko
 585     1, 10|                  a kiej mocy nie mam, do ciebiem się ledwie zwlókł...~-
 586     1, 10|                i taki wam daje wycug! Do sądu trza iść! Jeść mieli
 587     1, 10|            dawać i opał, i to, co wam do ubieru potrzeba, a my te
 588     1, 10|               cichy, skulony, podobny do kupy starych wiórów prędzej
 589     1, 10|          starych wiórów prędzej niźli do człowieka.~A po obiedzie,
 590     1, 10|     postanowiła zatem czekać choćby i do nocy; Hanka narządziła pod
 591     1, 10|         mówiła:~- Od organistów lecę, do prania mnie zawołały...
 592     1, 10|            wesele. Pójdą! Juści, swój do swego, bogacz do bogacza
 593     1, 10|          Juści, swój do swego, bogacz do bogacza ciągnie... i księdza
 594     1, 10|             czy nie zanosi, a wam nic do tego! - powiedziała tak
 595     1, 10|               poszła na drugą stronę, do Józi, która ustawiała ławki
 596     1, 10|     wykrzyknął zapamiętale. Wziął się do ogacania ściany od podwórza,
 597     1, 10|             Jantoś! - przechylała się do niego blisko, że czuł ją
 598     1, 10|               raz chciało mu się ojcu do oczów stanąć i rzec: nie
 599     1, 10|             ten ogień żywy, któren aż do kości przepala... nie na
 600     1, 10|             że tupot i ryki pędzonego do wodopoju inwentarza szły
 601     1, 10|           szmaty i poszedł w podwórze do gospodarstwa, zajrzał do
 602     1, 10|              do gospodarstwa, zajrzał do koni, do krów, do stodoły,
 603     1, 10|        gospodarstwa, zajrzał do koni, do krów, do stodoły, a nawet
 604     1, 10|             zajrzał do koni, do krów, do stodoły, a nawet i do prosiaków,
 605     1, 10|           krów, do stodoły, a nawet i do prosiaków, skrzyczał Kubę
 606     1, 10|        pomiędzy krowami, a gdy wrócił do izby swojej, już tam czekali
 607     1, 10|               jaki!~- Nie na sąd, ino do was przyślim z proszeniem -
 608     1, 10|      przyciszała dzieci, bo się brały do baraszkowania, Hanka siedziała
 609     1, 10|                 krzyczał przyskakując do niego z pięściami.~- A ukrzywdzić
 610     1, 10|       dzieliła! Nie bój się, na wycug do waju nie pójdę... - rzekłem!~-
 611     1, 10|              już kłócić, przyskakiwać do się, grozić, bić pięściami
 612     1, 10|           zaryczał stary przyskakując do niej...~- Że lakudra i włók
 613     1, 10|               rozwścieklony już teraz do ostatka, trzasnął go tak
 614     1, 10|              Ale wnet przychodziło mu do głowy i to, co nieraz już
 615     1, 10|              wieś, nie wstąpił jednak do Jagny, choć się w oknach
 616     1, 10|               złość i nienawiść; aż i do karczmy poszedł, posłał
 617     1, 10|              posłał po wójta i prawie do północka pił, ale robaka
 618     1, 10|               wojny, chcesz sądu, idź do sądu, skarż mnie, dochodź
 619     1, 10|            wolno ubierać...~- Żeby mi do połednia już was nie było! -
 620     1, 10|             Kubę, niech założy kobyłę do wozu i wywiezie ich, gdzie
 621     1, 10|             konie rżały, przychodziły do wyrka i obwąchiwały mu twarz,
 622     1, 10|            chciał, i przewoził rzeczy do Hanczynego ojca, na koniec
 623     1, 10|              Roch zbladł i cofnął się do kobiet, których się dość
 624     1, 10|         wniebogłosy, młodszego tuliła do piersi i zaganiała przed
 625     1, 10|           obwąchiwał podwórze, wpadał do izby Antków, obleciał ją
 626     1, 10|         obleciał ją parę razy, wypadł do sieni, szczekał, skomlił...
 627     1, 10|                skomlił... połasił się do Józi i znowu latał jak oszalały,
 628     1, 10|          głowę i głaskał a przyciskał do piersi, a hołubił...~- Pojadę
 629     1, 10|         piersi, a hołubił...~- Pojadę do miasta, to ci trzewiki kupię.~-
 630     1, 11|     przyodziała się byle jak i poszła do stajni budzić chłopaków.
 631     1, 11|              stanowczo i poszła znowu do chłopaków krzyczeć, czemu
 632     1, 11|              już! Ewka zaraz przyleci do gotowania, a tyla jeszcze
 633     1, 11|            tej świętej ziemi, co? Nie do wyrobku i biedowania Pan
 634     1, 11|            jej oczów, to ino buchnęła do komory, przywarła drzwi
 635     1, 11|              strapienie wśliznęło się do jej serca... ale nie czas
 636     1, 11|         sienią, trzeba było wziąć się do porządków i przygotowań
 637     1, 11|             jeszcze nie przedzwaniały do kościoła,. a już we wsi
 638     1, 11|               a całe opłotki od drogi do sieni wysypali jedliną -
 639     1, 11|        wynieśli wszelki sprzęt zbytni do komory, że ostały ino obrazy,
 640     1, 11|            Mierziło się jej wszystko, do głowy wciąż wracało powiedzenie
 641     1, 11|             spojrzał! A jak szli rano do spowiedzi z Boryną, spotkali
 642     1, 11|               od Boryny, buchnęły jej do mózgu i zatopiły ją całą
 643     1, 11|              stąd ni zowąd ozwała się do matki:~- Wiecie, a to po
 644     1, 11|               juści, bo im tak trzeba do rozpusty, żeby ludzi mogły
 645     1, 11|               wyszły! Poszła w służbę do miasta Pakulanka i co?...
 646     1, 11|           wójt, jaki papier przyszedł do kancelarii , że dzieciaka
 647     1, 11|       niejedną wieś znała i rok w rok do Częstochowy z kompaniami
 648     1, 11|      wypędzenia Antków przeniesła się do Boryny, bo Józia poradzić
 649     1, 11|           Ewce, a co trochę zaglądała do dom, stary dzisiaj do niczego
 650     1, 11|       zaglądała do dom, stary dzisiaj do niczego głowy nie miał,
 651     1, 11|              chałupy wyrywał na wieś, do wójta, bo już tam byli muzykanci
 652     1, 11|               bo zaś ciągnęli od domu do domu zapraszać weselników -
 653     1, 11|            gorzałki, gdzie zapraszali do wnętrza, gdzie zaś śpiewaniem
 654     1, 11|      przystrojeni ludzie, przystawali do nich i szli dalej społem,
 655     1, 11|             się nie napije...~Pójdzie do dom wczas!~Oj ta dana, dana,
 656     1, 11|         Ludzie wychodzili przed domy, do sadów, na płoty, a jaki
 657     1, 11|               nie weselny, przystawał do nich, by się aby napatrzeć
 658     1, 11|            biegły.~Doprowadzili gości do weselnego domu, przegrali
 659     1, 11|             godne wejście i zawrócili do pana młodego.~A Witek, któren
 660     1, 11|            krzyknął w okna i poleciał do Kuby.~Rzęsisto zagrali na
 661     1, 11|           rozcież wywarł, witał się a do środka zapraszał, ale wójt
 662     1, 11|              go pod boki i już prosto do Jagny powiedli, bo czas
 663     1, 11|          Jagny powiedli, bo czas było do kościoła.~Szedł ostro i
 664     1, 11|          młodo wyglądał; wystrzyżony, do czysta wygolony, przystrojony
 665     1, 11|        nawijał.~Godnie go wprowadzili do Dominikowej; naród się rozstąpił,
 666     1, 11|            rozstąpił, a oni go wiedli do izby szumno, z graniem i
 667     1, 11|              aż Jaguś z płaczem padła do nóg macierzy, a potem i
 668     1, 11|        należytym i ruszyli pieszo, bo do kościoła było ze staje.~
 669     1, 11|         sznury korali i bursztynów aż do pół piersi opadały.~Za nią
 670     1, 11|               że nic nie słyszała, co do niej zagadywali.~W kościele
 671     1, 11|             odbył ślub, bo ksiądz się do chorego spieszył. A gdy
 672     1, 11|             całą drogą, jak komu było do upodoby, a rozgłośnie, bo
 673     1, 11|              nowa witać, a obłapiać i do izby zapraszać!~Muzyka rznęła
 674     1, 11|          Boryna, bo skoczył kieby ryś do niej, ujął ją wpół i wichrem
 675     1, 11|            same nogi niesły, więc ino do taktu przytupywali, a co
 676     1, 11|             przestał i odprowadził ją do komory.~- Kiedyś taki chwat,
 677     1, 11|            kieliszkami w garściach, a do każdego z osobna przepijali.
 678     1, 11|       powiadał, a wszyscy chętnie się do kieliszków brali, bych wesela
 679     1, 11|           butelka araku krążyła z rąk do rąk, a niejedną kolejką;
 680     1, 11|           kupy, jak komu i z kim było do upodoby, poredzali głośno
 681     1, 11|        wyganiała, bo szykowali pilnie do wieczerzy, od której już
 682     1, 11|        spuszczał, a co trochę z wódką do niej podchodził, zęby szczerzył
 683     1, 11|               Urzędnik jestem, papier do mnie przyszedł z nakazem,
 684     1, 11|         pierwsze... - ale nie wywiódł do końca, bo Szymon na cały
 685     1, 11|      poczekają... - wtrącił Boryna.~- Do komisarza ze skargą pójdziemy.~-
 686     1, 11|          ściąć nie pozwolić!~- Skargę do sądu podać!~- Pijcie do
 687     1, 11|               do sądu podać!~- Pijcie do mnie, Macieju, nie pora
 688     1, 11|               bo już zaczęli szykować do wieczerzy i wszelki sprzęt
 689     1, 11|            radzili i umawiali się, by do Boryny się zejść i coś postanowić...
 690     1, 11|              wszedł Jambroży i prosto do nich przystał. Spóźnił się,
 691     1, 11|           Spóźnił się, z dobrodziejem do chorego jeździł aż na trzecią
 692     1, 11|           jeździł aż na trzecią wieś, do Krosnowy, to teraz ostro
 693     1, 11|              to teraz ostro wziął się do picia, aby dogonić...nie
 694     1, 11|            Zapraszajcie dobrych ludzi do stoła!~A na to, rumor czyniąc
 695     1, 11|          majątku, po starszeństwie aż do druhen i dzieci - a ledwie
 696     1, 11|          prawić z cicha, i przemawiać do się przez stoły.~Jagusia
 697     1, 11|    przekpiwali z niego.~- Jak ten kot do sperki się dobiera.~- A
 698     1, 11|              wolniej pojadać, aby się do syta najeść; niejeden już
 699     1, 11|            jest on z tych, co płaczą, do kija prędzej się weźmie...~-
 700     1, 11|                  Że go to nie prosili do muzyki?~- Stary chciał,
 701     1, 11|       obaczycie... juści, mnie to nic do tego, ale tak myślę, że
 702     1, 11|               czeka i grunt przyległy do Paczesiowego!~- Baczcie
 703     1, 11|         drzewo kupował kto?... Jechał do boru i brał, ile komu było
 704     1, 11|            gorszego.~- Ścierwy! Piłem do was, pijcie do mnie! Usadziły
 705     1, 11|         Ścierwy! Piłem do was, pijcie do mnie! Usadziły się jakby
 706     1, 11|      wymiarkuje, kiej Jezus rzeknie: "Do tela twoje - od tela moje,
 707     1, 11|        gorącością niepomierną skakali do siebie jak jastrzębie, aż
 708     1, 11|             Kruchty pilnuj, dziadu, a do gospodarzy ci zasie - warknął
 709     1, 11|             Odszedł markotny, butelkę do piersi cisnął, kusztykał
 710     1, 11|         czyniono porządek i szykowano do tańców.~I skoro muzykanci
 711     1, 11|              się weselnicy pościągali do kupy.~Ale nie potrza ich
 712     1, 11|           naganiać, hurmą się sypnęli do izby, bo skrzypki tak niewoliły
 713     1, 11|             bo skrzypki tak niewoliły do tańca, że już same nogi
 714     1, 11|               i drugi i wnet uciekali do sieni zakurzyć papierosa
 715     1, 11|             Jagnę wprowadziły kobiety do komory, Boryna na przyzbie
 716     1, 11|               lisa przebrali w kożuch do góry wełną Jaśka, z przezwiska
 717     1, 11|               z dziećmi się zabawiał, do wszystkich dziewczyn się
 718     1, 11|               ino gospodynie brały ją do tańca.~Jagustynka, że sobie
 719     1, 11|              ujęła się pod boki i nuż do niej przyśpiewkami rzucać:~
 720     1, 11|              coraz prędzej , kolebali do taktu i szli w taki tan
 721     1, 11|          Jagusia musiała wkupywać się do gospodyń!~A potem jednym
 722     1, 11|            kieliszki gęsto szły z rąk do rąk, i gorącość buchała
 723     1, 11|         połyskiwały i serca się rwały do serc, po bratersku, po sąsiedzku.
 724     1, 11|            jedna radość ich sprzęgała do kupy i wskroś przenikała!~
 725     1, 11|       wójtowych sprawkach.~Boryna ino do żadnej kupy nie przystawał,
 726     1, 11|        przystawał, chodził od jednych do drugich, a cięgiem oczyma
 727     1, 11|             przeszedł kości, a Boryna do Jagny skoczył, przygarnął
 728     1, 11|              nosił szeroko, od ściany do ściany, to przed muzyką
 729     1, 11|       oszalałe, taczało się od ściany do ściany, z izby do sieni,
 730     1, 11|              ściany do ściany, z izby do sieni, z sieni na drogę
 731     1, 11|      piosneczki...~...Basy pohukiwały do taktu i buczały drygający
 732     1, 11|              się i weselić, że ciepło do serca szło i ochota do łbów
 733     1, 11|         ciepło do serca szło i ochota do łbów biła kiej gorzałka...
 734     1, 11|           komu mało było poczęstunku, do karczmy po gorzałkę słał,
 735     1, 11|             padło, a reszta tańcowała do upadłego...~Aż już co trzeźwiejsi
 736     1, 11|             się w kupę przy drzwiach, do taktu bili w podłogę i jęli
 737     1, 12|             przez Jagustynkę, pobiegł do chałupy.~Wieś spała jeszcze
 738     1, 12|           Chłopak cicho przesunął się do obory i jął macać skobla,
 739     1, 12|           weselu kiełbasę i wtykał mu do pyska, ale Łapa nie rwał
 740     1, 12|          pyska, ale Łapa nie rwał się do jadła, jeno szczekał, rzucał
 741     1, 12|              szeptał otwierając drzwi do obory i zaraz, jak stał,
 742     1, 12|              pełne wiadro i podstawił do picia.~- Takim chory, że
 743     1, 12|           ogryzę i podjem se choć raz do sytu, a tu leż, zdychaj
 744     1, 12|           domu, potaczał się od stawu do płotów i wyśpiewywał.~Darmo
 745     1, 12|              tę samą śpiewkę.~Pobiegł do Jagustynki, że to i ona
 746     1, 12|              i drugi skamlał, by szła do Kuby, to go w końcu wyciepnęła
 747     1, 12|             drogę; z płaczem poleciał do stajni, tyle ano wskórawszy.~
 748     1, 12|            zepchnęła roboty, zajrzała do Kuby.~- Dopomóżcie, poredźcie -
 749     1, 12|          Dobrodzieja przywieść tutaj, do stajni, do mnie?... Co wama
 750     1, 12|           przywieść tutaj, do stajni, do mnie?... Co wama po głowie
 751     1, 12|             jest od tego, by gdzie go do chorego proszą, szedł.~-
 752     1, 12|              to śmiałość, w ten gnój, do mnie?..~- Głupiś jak ten
 753     1, 12|            Panem Bogiem rozmawia... i do mnie by go wołać?... Te
 754     1, 12|          cmokał na konie i przemawiał do nich. Rżały radośnie i odwracały
 755     1, 12|             uździenicy i przychodziła do wyrka baraszkować i tulić
 756     1, 12|              wilgotne a ciepłe chrapy do jego twarzy.~- Schudłaś,
 757     1, 12|              wrzaskliwą bandą wpadały do stajni i zuchwale rzucały
 758     1, 12|            zuchwale wskoczył za próg, do kobiałki pełnej obroku,
 759     1, 12|        sprzętów, przewlekanych z izby do izby.~- Gotują się do przenosin!~
 760     1, 12|            izby do izby.~- Gotują się do przenosin!~Drogą ktoś niektoś
 761     1, 12|          drabinami, pewnie po ściółkę do lasu. Juści, oś w przodku
 762     1, 12|         rozpoznawał.~- Stary Pietras. do karczmy idzie - mruczał. -
 763     1, 12|             Jambroży nie wytrzeźwiony do cna, bo się jeszcze potaczał
 764     1, 12|               zeschłe i tak przywarte do nogi, że Kuba zaczął krzyczeć
 765     1, 12|            skórą kiej mak... z daleka do cię wygarnął? Ho, ho! Kulas
 766     1, 12|                 a ten kiej nie rypnie do mnie...~- Powiadał kiedyś
 767     1, 12|                 niby to zające należą do kogo... ścierwa... zasadził
 768     1, 12|                  ino nic nie mówcie...do sądu by pozwały... strażniki...
 769     1, 12|               dopiero go otrzeźwił.~- Do szpitala musisz iść... -
 770     1, 12|             iść... - mruknął cicho.~- Do szpitala?... - Nieprzytomny
 771     1, 12|           Jakby kto ręką odjął... ale do szpitala trza ci zaraz iść...~-
 772     1, 12|                Nie, bojam się, nie... do szpitala...~- Głupiś!...~-
 773     1, 12|               zapłacę, oberznijcie... do szpitala nie chcę, wolę
 774     1, 12|              ci oberznąć. Pójdę zaraz do wójta, żeby ci na jutro
 775     1, 12|               dali podwodę i odwieźli do miasta.~- Próżno pójdziecie,
 776     1, 12|                 Próżno pójdziecie, bo do szpitala nie pójdę... -
 777     1, 12|              parobek bez kulasa... ni do pługa, ni do żadnej roboty.
 778     1, 12|             kulasa... ni do pługa, ni do żadnej roboty. Cóż ja bym
 779     1, 12|             wesele się ano przenosiło do Boryny.~Robili przenosiny
 780     1, 12|              Robili przenosiny Jagusi do męża.~Nieco przódzi przeprowadzili
 781     1, 12|              ziąb wilgotny przejmował do żywego.~Dopiero kiej nawrócili
 782     1, 12|        zdrowia i co tam Pan Bóg da, a do izby szli, że wnet zawalili
 783     1, 12|            ano z pełną blachą od kuma do kuma, częstował, niewolił,
 784     1, 12|              ramiona brał i przepijał do każdego; kowal mu pomagał
 785     1, 12|      weselnego ducha i nie wiedli się do wrzątka, ledwie parkotali,
 786     1, 12|               a przyjmować, ale matka do niczego się jej tknąć nie
 787     1, 12|             raz w raz ją przygarniała do piersi, i z płaczem tuliła,
 788     1, 12|         dostałych córek zazdrość szła do gardła, dzieuchom też było
 789     1, 12|                aże ich ciągotki brały do siebie, to pogadywali wesoło,
 790     1, 12|     Dominikowa z niepokojem naglądała do syna.~Ale dopiero gdy nadszedł
 791     1, 12|              musiał rekrutów odstawić do powiatu - rozruchalic się
 792     1, 12|             przystawali i cisnęli się do kupy, pół izby zajęli bez
 793     1, 12|             Jankla. Wciągnęli go wnet do izby.~Żyd czapkę zdjął,
 794     1, 12|             Jankiel wysunął się cicho do sieni i zniknął w podwórzu,
 795     1, 12|           zniknął w podwórzu, poszedł do Kuby odbierać strzelbę.~
 796     1, 12|             na basetli, tak im zeszło do samej wieczerzy; już muzyka
 797     1, 12|                Darmo Boryna zapraszał do jadła, nikt nawet nie słyszał.
 798     1, 12|             szli, to ją wójt wciągnął do kupy, usadził przy sobie
 799     1, 12|        Przewrotny, krzyknął w głos:~- Do misek chodźta, ludzie, bo
 800     1, 12|        znajdzie się i la ciebie miska do wylizania !~- Jambroży ino
 801     1, 12|           sami mądrzy !~- Wpuść cielę do kościoła, a też ino ogon
 802     1, 12|             syna. Ruszył też pierwszy do stołów, a za nim insi jęli
 803     1, 12|      ujadaniem obiegał dom i darł się do sieni, naród zaś w cichości
 804     1, 12|               to widział, bo gdy szła do kucharek, leciał za nią,
 805     1, 12|              nie gospodyni! Idźcie no do izby, Gulbas z Szymonem
 806     1, 12|               co pojadają. Przepijcie do nich!...~Juści, że jej słuchał
 807     1, 12|           niej sielna - szepnęła Ewka do Jagustynki.~- Mądra i Kaśka,
 808     1, 12|               I... poniecha! Zmusi go do tego ktoś drugi, zmusi...~-
 809     1, 12|               Nie krzyczcie! Chodźcie do Kuby, bo zdaje mi się, że
 810     1, 12|              i mówiłem jusze, aby się do szpitala szykował, nogę
 811     1, 12|              zobaczycie. Szedłem spać do obory i ledwiem wlazł na
 812     1, 12|             na podwórze, Łapa skoczył do mnie, szczekał, skamlał,
 813     1, 12|              ostatniej pary...~Weszli do stajni, Jambroży zabrał
 814     1, 12|             Jambroży zabrał się ostro do trzeźwienia; Kuba leżał
 815     1, 12|        podważać by mu nieco wody wlać do gardła.~Nogę miał przerąbaną
 816     1, 12|      okrwawiona siekiera, a taczalnik do naostrzania, któren zawsze
 817     1, 12|            obcinać kulasa! Prosto nie do wiary! Krew go mocno odeszła.~
 818     1, 12|            nic. Sił się ino wyzbyłenn do cna, ale zdrowszym!~Leżał
 819     1, 12|              że bez matki, raduje się do traw, co nad nim szumią,
 820     1, 12|            szumią, za słońcem patrzy, do przelatujących ptaszków
 821     1, 12|            wyrku, a na wesele szedł...do tańca się brał... i podjadłby
 822     1, 12|              Jambrożym na podwórze.~- Do rana wykipi, uśnie cicho
 823     1, 12|            ksiądz pojechał na wieczór do Woli, do dziedziców.~- Pójdę
 824     1, 12|          pojechał na wieczór do Woli, do dziedziców.~- Pójdę po niego,
 825     1, 12|           niego, zwlekać nie można!~- Do Woli jest mila, po nocy
 826     1, 12|          jadle, a sam wrócił za stół, do butelki mocno się przypiął
 827     1, 12|         przódzi wódkę.~Wszystko wypił do dna.~- Posiedź zdziebko,
 828     1, 12|          Szymek Dominikowej to się ma do Nastki Gołębianki.~- Stara
 829     1, 12|             cicho.~- Jakże, skoczyłam do nich na zmroku, dzieciom
 830     1, 12|            siostrą, że się już pono i do kudłów brały.~Nie odrzekł
 831     1, 12|      zabrzęczał.~- Podjem se choć raz do syta! Dostaniesz, piesku,
 832     1, 12|        skomlij ino...~Wziął się ostro do kiełbasy, ale nie mógł,
 833     1, 12|                że przywierała czasami do ziemie świętej, by odpocząć
 834     1, 12|          zachodziła, wśród żywe szła, do bratów wołała żałośnie i
 835     1, 12|              Wodzili się też w tanach do upadłego.~Wrzeli już niby
 836     1, 12|         hulance, a każdy nerw dygotał do taktu, każdy ruch był tańcem,
 837     1, 12|              tak szło przez całą noc, do samego świtania!~A dzień
 838     1, 12|            już poczęli rozchodzić się do domów.~Tylko drużbowie z
 839     2, 13|           ptactwo z krzykiem uciekało do borów, trwożniej bełkotały
 840     2, 13|       zwietrzałe, czerwonawe, podobne do bajorów i trzęsawisk torfowych,
 841     2, 13|         krzykiem przejmującym wpadały do stodół albo i zgoła do sieni,
 842     2, 13|        wpadały do stodół albo i zgoła do sieni, psy wyły po przyzbach
 843     2, 13|              ludzie chyłkiem uciekali do chałup, a nad stawem biegała
 844     2, 13|               ciemnice i rozwalały je do dna, przeżerały na wskróś
 845     2, 13|          wyglądali, ale noce były nie do wytrzymania, a przyszły
 846     2, 13|              poduszkami, bo darła się do wnętrza z kwikiem kiej ta
 847     2, 13|           Przewrotnego zwiała z mostu do stawu, że ledwie się chłopak
 848     2, 13|               niby to z kądzielą szły do kum a głównie, bych pomleć
 849     2, 13|              stodół biły cepy od rana do późnego wieczora, mróz owarzył
 850     2, 13|         przemykał się z ćwiartką jaką do karczmy.~A wichry wciąż
 851     2, 13|             zdychały, bo ino od czasu do czasu przedmuchnęły świat,
 852     2, 13|         śniegu na dobre trzy piędzie, do cna przyokrył kożuchem ziemię
 853     2, 13|             rychło, bo drogi były nie do przebycia; gdzieniegdzie
 854     2, 13|             mówiła Hanka przyklękając do kołyski, by dać piersi młodszemu,
 855     2, 13|         ramieniu.~- Antek, chcesz iść do młocki? Organista powiedział,
 856     2, 13|     powiedział, bym sobie dobrał kogo do jęczmienia, a suchy i dobrze,
 857     2, 13|             Uparł się to i sprzeda, a do roboty się nie weźmie...
 858     2, 13|           sobie nie mogła.~Wzięła się do zwykłych, codziennych obrządków
 859     2, 13|            źle? I bez tego wiadomo, a do przyjacielstwa nie był nigdy
 860     2, 13|  przyjacielstwa nie był nigdy skory i do ugwarzania się, choćby i
 861     2, 13|               ją rozdzierać. Ale żalu do niej nie miał.~- Kobieta
 862     2, 13|               żywych i bolesnych uraz do ojca. Stary był winowaty,
 863     2, 13|    zapowietrzonego, nikt nie zagadał, do chałupy nie zajrzał, nie
 864     2, 13|              w gorączce i niepamięci; do roboty się nie brał, o biedzie
 865     2, 13|               że wnet się przetoczyli do sieni zabawiać z Weronczynymi
 866     2, 13|              kłopocz się, ani zagadać do kogo, ni się przed kim wyżalić!
 867     2, 13|           oblał duszę - ani przemówić do niego, ni przystąpić z tym
 868     2, 13|               żałości ni łez, uciekła do krów, za przegrodę, wsparła
 869     2, 13|               i tuląc rozbolałą duszę do tego stworzenia czującego.
 870     2, 13|             siedzi, roboty nie szuka, do młócki, choć proszą, nie
 871     2, 13|               mleka zbraknie!~Wróciła do izby.~- Antek! - powiedziała
 872     2, 13|             cheba, bo żytniej starczy do zwiesny. Ociec, odwalcie
 873     2, 13|            okien to tam stary jeszcze do dnia śnieg przekopał, zaś
 874     2, 13|         pomyśleć, bo Hanka ano wlazła do dołu i stamtąd skrzeczała.~-
 875     2, 13|             od karczmy, przez dróżkę, do cna zasypaną i ledwie co
 876     2, 13|             tak zajadle dobierały się do nich, aż Antek wyszedł naprzeciw
 877     2, 13|             ozwał na ich gadanie, ino do izby poprowadził, by się
 878     2, 13|               uwięzi, darmo wykręcało do gospodarzy wybałuszone i
 879     2, 13|              krowę ciągała z powrotem do zagrody, i nawet Antek się
 880     2, 13|           stary powiódł za nimi krowę do sań, które czekały przed
 881     2, 13|               odprowadzała krasulę aż do drogi, a co trochę to ją
 882     2, 13|        nawrotem i co trochę zaglądała do pustej zagródki, to przez
 883     2, 13|               woły orzą i jeszcze coś do domu przykupują, a ten ostatnią
 884     2, 13|               rubli papierowe schował do pularesu.~- Na co ci tyla
 885     2, 13|              i groźnie się przysuwała do niego, nie zważał na to,
 886     2, 13|                  Organista potrzebuje do młocki!...~- Hale, ciarach
 887     2, 13|              uprosi lebo co wycygani, do takiego na wyrobek nie pójdę...~-
 888     2, 13|              dyć robisz, co chcesz!~- Do dworów pójdę - mówił znów
 889     2, 13|               Ścierwa, buczy i buczy! Do tego to rozum ma!... We
 890     2, 13|           zdecydował prędko i skręcił do wsi; nie uszedł jeszcze
 891     2, 13|          Prawie nie wiedzący nawrócił do karczmy wymijając parę sań
 892     2, 13|          Jankla stojącego na progu.~- Do sądu. Sprawa z dworem o
 893     2, 13|            zaś miało być... - puśćcie do alkierza.~- Nie można, tam
 894     2, 13|             swojemu, że Jankiel biegł do nich, albo ktoś wszedł na
 895     2, 14|         bawiły się na łóżku i z cicha do się krzekorzyły, kiej te
 896     2, 14|             bo jakże, tamta wystawiła do sieni cebratkę z pomyjami
 897     2, 14|               gdzie siedzę, i wara ci do mojej krowy!~- To i do moich
 898     2, 14|             ci do mojej krowy!~- To i do moich prosiaków ci wara,
 899     2, 14|             poprzestanie, a jeszcze i do bicia gotowa.- Przywarła
 900     2, 14|         Jagustynka za nią robi, a ona do białego dnia się wyleguje
 901     2, 14|        spokojniej zbierając się znowu do liczenia.~Staremu coś niesporo
 902     2, 14|               świnie spyskały .Idźcie do chałupy dzieci pilnować .~
 903     2, 14|            pilnować:~Sama się zabrała do śniegu i tak ostro, że w
 904     2, 14|               pokwikiwał i cisnął się do drzwi, gąski napoić, a to
 905     2, 14|     obrządziwszy wszystko zabrała się do wyjścia.~- Ociec, napalcie
 906     2, 14|         cichutko, odwrócił się szybko do dzieci, bo łzy posypały
 907     2, 14|            Teraz dopiero przyszło jej do głowy, co był wygadywał,
 908     2, 14|            dał na świat, to już tutaj do śmierci ostanę. Aby ino
 909     2, 14|               śmierci ostanę. Aby ino do zwiesny przetrzymać, to
 910     2, 14|               po proszonym nie pójdę, do przędzenia się wezmę, do
 911     2, 14|              do przędzenia się wezmę, do tkania, do czego bądź, byle
 912     2, 14|      przędzenia się wezmę, do tkania, do czego bądź, byle ino pazury
 913     2, 14|                   rozważała skręcając do karczmy. Pochwaliła Boga,
 914     2, 14|            Dopiero kiej się zabierała do wyjścia powiedział:~- A
 915     2, 14|             potrzebuję kogo sprawnego do zwózki drzewa.~- Hale, w
 916     2, 14|               sadem a księżym ogrodem do organistów. Dróżka była
 917     2, 14|               wynoś mi się w te pędy, do Franka idź, łajdusie jeden!~
 918     2, 14|           wiązać w toboły.~- Chodźcie do mieszkania, bo zimno. Żeby
 919     2, 14|          chłopak i obcinał nożyczkami do równa.~Hanka pozdrowiła
 920     2, 14|        stancji i zazierając ukradkiem do drugiego pokoju, gdzie wprost
 921     2, 14|         organista krzyknął.~- Michał! Do chrztu przyjechali, weź
 922     2, 14|         przyjechali, weź klucze i idź do kościoła, bo Jambroży posługuje
 923     2, 14|        pierwszy raz mogła się wygadać do syta.~Słuchali jej. Powiadali
 924     2, 14|               robocie.~Wprowadziła ją do komory, gdzie pełno było
 925     2, 14|        trzymali wszyscy, cięgiem ktoś do chałupy zaglądał, czegoś
 926     2, 14|              i biedzi się, gdzie iść, do kogo?... Nie, napraszała
 927     2, 14|               zimno. Przywarła oczami do domu, piła go, obejmowała
 928     2, 14|               straszyła!~- Co wam też do głowy przychodzi, dawnom
 929     2, 14|            którą stronę idziecie?~- A do młyna.~- To i mnie droga,
 930     2, 14|         przeprze...A zajrzyj, Nastuś, do nas.~- Idźcie z Bogiem,
 931     2, 14|      młynarzowym domem. Nastka poszła do młyna, na dół nieco, a Hanka
 932     2, 14|                a Hanka przez podwórze do kuchni; ledwie się tam dostała,
 933     2, 14|          doszczekiwać i przypierać ją do ściany, aż Jewka obroniła
 934     2, 14|             prosto z rnostu rzekła:~- Do męża macie interes? Jest
 935     2, 14|             pół drogi; poprowadził ją do pokoju, zaraz też zapłaciła
 936     2, 14|       powiedział zgarniając pieniądze do szuflady.~- Cóż poradzić,
 937     2, 14|              to i nie dziwota, że się do tego nie rwie.~- Przyzwyczai
 938     2, 14|               może by pan Antka wziął do roboty...dopraszam się. . -
 939     2, 14|                 Dyć poradzi, sposobny do wszystkiego, jak mało któren
 940     2, 14|         dlatego mówię, żeby przyszedł do roboty, ale swoją drogą
 941     2, 14|           swoje.~- Mógł się już wziąć do roboty, zaraz by mu wywietrzały
 942     2, 14|         ciężko, jakby ją przygniatało do ziemi, że ledwo nogi podnosiła.
 943     2, 14|              i cisnęła się doń mocno, do bólu.~- Może i nieprawda,
 944     2, 14|               zaczęła biec prędko, aż do utraty tchu i przytomności;
 945     2, 14|               ją wilki goniły, wpadła do izby zadyszana, ledwie żywa.~
 946     2, 14|                Długo w noc siedziała, do pierwszych kurów, a wciąż,
 947     2, 14|              i wzdychający tuliła się do ścian, a chłód wypełzał
 948     2, 14|               kurczył się, przywierał do ziemi a drgał z zimnicy.~-
 949     2, 14|              z zimnicy.~- Że mnie też do głowy nie przyszło! Juści,
 950     2, 14|             Czy to umiem go zniewolić do się? czy to śmiem? A choćbym
 951     2, 14|           ochfiarowała iść na zwiesnę do Częstochowy, na trzy msze
 952     2, 14|             zanieść cały kamień wosku do kościoła, na światło przed
 953     2, 14|          wzięła, że ostro zabrała się do przędzenia, tylko dzień,
 954     2, 14|               Lipiec wołać nie będzie do roboty, pono przez złość,
 955     2, 14|               krótko powiedział, żeby do niego zachodzili, a jak
 956     2, 14|               przywarła gorącą twarzą do jego ramienia, przywarła
 957     2, 14|              oddania się, cisnęła się do jego serca.~- Jantoś, pódziesz
 958     2, 14|             Jantoś, pódziesz to jutro do roboty? - śpytała drżąco,
 959     2, 15|           wielkie kupy, a sam poszedł do Mateusza, któren akuratnie
 960     2, 15|                 Bartek, weźcie no się do pary z Boryną i tego dąbka
 961     2, 15|          przez zęby i rzekł wesoło:~- Do mnie to się przyżenicie,
 962     2, 15|              Ino swojego nie ostrzcie do sucha i gładka, trzeba z
 963     2, 15|              pacierz Antek już stanął do roboty naprzeciw Bartka
 964     2, 15|              ociesywać drzewo wzdłuż, do ostrego kantu, wedle Bartkowego
 965     2, 15|              przypinał się ze złością do topora.~- Niezgorzej wam
 966     2, 15|           ręce grabiały i przywierały do steliska i czas się tak
 967     2, 15|               rzeki i nawet pod dach, do młynicy nie poszedł z drugimi,
 968     2, 15|         znajomków, co byli przywieźli do młyna i czekali swojej kolei.
 969     2, 15|           rzeką, węgłem ino przywarty do szczytu młyna, że woda z
 970     2, 15|               trza się było dźwigać i do roboty stawać z drugimi.~
 971     2, 15|             przybijał drzewo klamrami do burt, rozmierzał, a wciąż
 972     2, 15|            gdzie obrabiali drzewo, to do młyna biegł, to do ludzi
 973     2, 15|         drzewo, to do młyna biegł, to do ludzi zagadywał, rozrządzał,
 974     2, 15|           często gęsto Bartek krzykał do nich przekpiwając:~- Te,
 975     2, 15|            ukradkem ino leciał któren do młynicy, by rozgrzać zgrabiałe
 976     2, 15|              zmroku Antek powlókł się do domu, a tak był przemarznięty,
 977     2, 15|          świtaniu, kiedy się zabierał do roboty, uwarzyła mu garnuszek
 978     2, 15|           uwarzyła mu garnuszek mleka do ziemniaków, by se podjadł
 979     2, 15|                trzeba było zrywać się do dnia, bieżyć i dnie długie
 980     2, 15|            utrudzenia, a śpieszyć się do tego, bo cztery piły tak
 981     2, 15|            srogie, wzwyczajał się był do tego po trochu - bo jak
 982     2, 15|             znowu; jakby z rozmysłem, do wszystkiego się czepiał,
 983     2, 15|              dzień rosła w nich złość do siebie i zawziętość, iż
 984     2, 15|              gadkach nie wiedział, bo do chałup nie zaglądał, znajomków
 985     2, 15|              słowa, a z roboty wprost do domu szedł i na odwrót,
 986     2, 15|        szczeka.~- Za bardzo bierzecie do serca, jeszcze się wama
 987     2, 15|               wątroba, a uważam, że i do roboty gorącujecie się...~-
 988     2, 15|               a szli natenczas ludzie do Kalwarii - poszedłem z nimi,
 989     2, 15|         niecoś przejrzeć.~- Daleko to do onej Kalwarii?~- Dwa tygodnie
 990     2, 15|             były, a tak się znarowiła do mnie, że dzień w dzień pod
 991     2, 15|           ozorem zamiata. Mówisz kiej do człowieka, a ta ni wyrozumie,
 992     2, 15|           stanął, poszli wszyscy jeść do młynicy. Antek zaś, że dobrze
 993     2, 15|          wypili ze sobą, wpakował się do jego izdebki, nie uciekał
 994     2, 15|             ludzie z dalszych wsi, co do młyna przywieźli i czekali
 995     2, 15|            zmielenie, dokładali torfu do czerwonego już piecyka,
 996     2, 15|          czoło, od skroni prawie szły do skroni, że kiedy je w gniewie
 997     2, 15|         czarnymi włosami i wąsy golił do cna jak wszyscy, że mu ino
 998     2, 15|       owsianki i poczeka na pieniądze do lata albo i na odrobek da.
 999     2, 15|          papierosa, nie wtrącając się do rozmów, jakie chłopi wiedli,
1000     2, 15|           Bartek wchodząc na ten czas do izdebki.~- To wiecie pewnie,