Tom, Rozdzial

1001     2, 15|              mieszkać i przeniósł się do lasu do borowego, sam se
1002     2, 15|               i przeniósł się do lasu do borowego, sam se wszystko
1003     2, 15|               ci i u nas Kuba, któren do boru z panami poszedł, ale
1004     2, 15|           ścianą:~- Wychodźta, co to, do podwieczorku będzieta połedniowali!~
1005     2, 15|           mamrotał wciąż Mateusz. '~- Do was pije, Antoni, do was!~-
1006     2, 15|                  Do was pije, Antoni, do was!~- Zawrzyj pysk i weź
1007     2, 15|             dzień słowa nie przemówił do nikogo, ale za robotą Antkową
1008     2, 15|            wściekał potem, młynarzowi do oczów skakał, ale ten rzekł:~-
1009     2, 15|            wie.~- A bo cisnę wszystko do stu diabłów i niech se pan
1010     2, 15|              i niech se pan sam staje do roboty - groził.~- A ciśnij,
1011     2, 15|           tartak poprowadzi Boryna, i do tego za cztery złote na
1012     2, 15|        nastawał więcej, schował złość do Antka głęboko za pazuchę
1013     2, 15|          Bartek splunął na to i rzekł do drugich:~- Głupi jako ten
1014     2, 15|           dostał w zęby, to się teraz do niego łasi. Myślał, że łaskę
1015     2, 15|               gdyby zechciał brzuchem do góry wylegiwać - wylegiwałby
1016     2, 15|               tydzień za tygodniem aż do samych Godów w ciężkiej
1017     2, 15|               że zgoła niepodobny był do dawnego. Dziwowali się temu
1018     2, 15|          robił, harował, pieniądze co do grosza oddawał żonie, w
1019     2, 15|                z roboty wracał prosto do domu, o świtaniu się zrywał,
1020     2, 15|           próśb Hanki, by szedł z nią do kościoła. Nie i nie. Bał
1021     2, 15|        chwytne spojrzenia, co rade by do dna duszy sięgnąć i wypatroszyć
1022     2, 15|          któren mu wyrzucał, że nigdy do niego nie zajrzy.~I prawdę
1023     2, 15|            kwękał, aż się i przeniósł do Abramka na piwo; to Jagustynka
1024     2, 15|     Jagustynka zapozwała znowu dzieci do sądów o wycugi; to insze
1025     2, 15|         jarzących okien, choć wzdycha do pełnych brogów, choć rad
1026     2, 15|                choć rad by duszą całą do ludzi - a nie wleci; kołuje
1027     2, 15|          Czekałem, że przyjdziesz jak do rodzonego... poradziłbym,
1028     2, 15|           ścierwa, ze starym trzyma i do mnie z przyjacielstwem występuje,
1029     2, 15|           rychło po tym spotkaniu, bo do tego nie wiodło mu się jakoś
1030     2, 15|            rana; ledwie był wziął się do czesania, wyszczerbił się
1031     2, 15|         napuchła i srodze bolała... A do tego i Mateusz dzisiaj był
1032     2, 15|             zwady szukał, że ino, ino do czego gorszego nie przyszło.~
1033     2, 15|          chłopca i lekować...~- Pójdę do młyna, przypilnuję, bo inaczej
1034     2, 15|             drzazgi i waliła z rykiem do rzeki.~Antek czekał może
1035     2, 15|             warzy mleko, to herbatę i do pierzyny jej nosi.. - mówili,
1036     2, 15|             skurczony w sobie, gotowy do skoku.~- A to, co o Antku
1037     2, 15|              odganiać. Przyczepił się do niej jak rzep do psiego
1038     2, 15|       Przyczepił się do niej jak rzep do psiego ogona, ale go przeganiała...~-
1039     2, 15|          Mateusz się porwał w ten mig do niego, ale nim mógł zmiarkować
1040     2, 15|          poniósł go prędko za tartak, do rzeki ogrodzonej płotem,
1041     2, 15|              ze wsi, aż go przenieśli do młynarzowego domu, bo cięgiem
1042     2, 15|               słomy, ponieść i rzucić do wody! Jeszcze nikto o takim
1043     2, 15|          szczeniaka za uszy i ciepnąć do wody! Że mu ta żebra popękały
1044     2, 15|               i koło północka poszedł do domu; świeciło się jeszcze
1045     2, 15|     przędzeniem, ale rano nie poszedł do roboty, był pewny, że go
1046     2, 15|              sam młynarz.~- Chodźcież do roboty, co macie z Mateuszem,
1047     2, 15|               to wasza sprawa, nic mi do tego, a tartak stać nie
1048     2, 16|    stwardniałą skorupę dobierając się do zboża, ale spłoszony szczekaniem
1049     2, 16|              psów, uciekał z nawrotem do borów oszroniałych, zawalonych
1050     2, 16|             przebiegających z chałupy do chałupy, że raz po raz trącane
1051     2, 16|            niepolewanych donicach mak do klusek.~Boć to Gody szły,
1052     2, 16|      przygotowania.~Stary jeszcze był do dnia pojechał do miasta
1053     2, 16|          jeszcze był do dnia pojechał do miasta po zakupy z Pietrkiem,
1054     2, 16|            Pietrkiem, którego przyjął do koni na Kubowe miejsce.~
1055     2, 16|           Józiną robotą, to zaglądała do placka z serem i miodem,
1056     2, 16|             to latała na drugą stronę do szabaśnika, w którym buzował
1057     2, 16|         którego na całe święta Boryna do chałupy przyjął, siedział
1058     2, 16|              od rana w kościele i tam do spółki z Jambrożym przystrajali
1059     2, 16|            szkołach, roznosił opłatki do spółki z młodszym bratem.~
1060     2, 16|              nawet coś uprzątnąć, gdy do izby weszli z Pochwalonym.~
1061     2, 16|             to już niedługo, bo tylko do wiosny!~- A mówiła pani
1062     2, 16|               roku, ale się we wesele do cna pomarnowały.~Juści,
1063     2, 16|          powrócił z miasta i wchodził do izby, a za nim wciskał się
1064     2, 16|             Jak kobiety zabierają się do porządków, to chłopom trza
1065     2, 16|               szynelu. Jasio na długo do domu?~- Aż do Trzech Króli.~-
1066     2, 16|          Jasio na długo do domu?~- Aż do Trzech Króli.~- Ojciec ma
1067     2, 16|             chciał, baraszkuje ino, a do klaczy się tak wydziera,
1068     2, 16|          wydziera, że przeprowadziłam do większej gródki.~Chłopcy
1069     2, 16|               a i Dominikowej też, że do cna go opanowały! Dobrze
1070     2, 16|             Józkę, a często i starego do niej zaganiała cierpkimi
1071     2, 16|               zajrzeć na drugą stronę do pieca albo do źrebaka w
1072     2, 16|            drugą stronę do pieca albo do źrebaka w stajni, a głównie
1073     2, 16|                wołała stara.~Pobiegła do domu, zwijała się, jak mogła,
1074     2, 16|         Próżno zapamiętale wzięła się do roboty, paliło się jej w
1075     2, 16|                wzięła się pod wieczór do obrządku krów, czego prawie
1076     2, 16|            nie pomogło, wypłakała się do woli i wnet się w niej cosik
1077     2, 16|              spoglądali, wywiedli się do sieni, coś tam poszeptali
1078     2, 16|             się ze złością i pobiegła do matki z wymówkami, ale stara
1079     2, 16|             starego, czego Boże broń, do zapisu i jego część by przyszła,
1080     2, 16|            nóg, tula się ino, tula, a do nikąd nie zajdzie. Nie powiadaj
1081     2, 16|            śledzie ano przełóż z wody do mleka, to więcej soli stracą,
1082     2, 16|              maku utrze, jeszcze tyla do zrobienia, a wieczór ino,
1083     2, 16|               bo wszędy się szykowano do wigilijnej wieczerzy.~W
1084     2, 16|            stało!- rzekł Roch.~Weszli do domu i zaraz też obsiedli
1085     2, 16|            nie stanie, daleko jeszcze do czasu, a pierwsze święta
1086     2, 16|           jeszcze, gdy ktosik zapukał do okna.~- Nie puszczać i nie
1087     2, 16|              łaskę nie czekać... jeno do trumny to ochotnie wbiją
1088     2, 16|            szczerym sercem zniewalała do jadła, cóż, kiej nie mogła,
1089     2, 16|            świat jako ci ptakowie, aż do tej ziemi narodzin, do tej
1090     2, 16|             aż do tej ziemi narodzin, do tej szopy, przed ten żłób,
1091     2, 16|            którym śpiewali aniołowie, do świętych nóżek Dzieciątka
1092     2, 16|               bełkotał zestraszony.~- Do Nastki cię niesie, na gzy,
1093     2, 16|          czapkę cisnął na skrzynię.~- Do chałupy idźta z Jędrzychem,
1094     2, 16|        Opatrzności został, zajrzyjcie do krów i czekajcie, przyjdę
1095     2, 16|                przyjdę po was i razem do kościoła pójdziemy. - Zarządziła,
1096     2, 16|                 Witek, zapal latarkę, do krów pójdziemy. W tę noc
1097     2, 16|          podzielić...~Ruszyli wszyscy do obory, a Witek ze światłem
1098     2, 16|        postękiwać, zbierać się ciężko do powstawania a odwracać ciężkie,
1099     2, 16|     Narodzeniu, to nie można.~Wracali do izby, a Roch mówił:~- Kużde
1100     2, 16|              mądrze był rzekł, prosto do serca, ale się to Borynie
1101     2, 16|                Dominikowa, zaraz szli do niej, już tam krzyczy i
1102     2, 16|          pewnie tej nocy zlegnie...~- Do kościoła chciałam ze wszystkimi,
1103     2, 16|           cichu z kowalową i pobiegła do chorej, że to znająca była
1104     2, 16|              spieszył, aby przed nocą do domu się dostać, bo podówczas
1105     2, 16|               tymi głosami anielskimi do stajenki onej pokłonić się
1106     2, 16|       zgubioną, a gdy nieco przyszedł do siebie, z całej mocy duszy
1107     2, 16|            cichu Józkę i poszli oboje do obory.~Trzymając się za
1108     2, 16|               raz po raz, wsunęli się do obory pomiędzy krowy.~Przyklęknęli
1109     2, 16|            się trzęsły, łzy nabiegały do oczów, serca przenikał strach
1110     2, 16|              bo Witek nachylił się aż do samego ucha i szepnął drżąco:~-
1111     2, 16|           Łaciata!...~Przywarli oboje do jej pyska, słuchali z zamarłym
1112     2, 16|             stronie mył się i pucował do czysta Pietrek a przebierał
1113     2, 16|             podziwu, gdy wszedł potem do izby; pozbył się bowiem
1114     2, 16|            sygnaturki przedzierał się do izby.~- Sygnują na pasterkę,
1115     2, 16|         ptaszek świergotała zwołujący do kościoła.~Naród też już
1116     2, 16|               powietrzu.~Kto był żyw, do kościoła ciągnął, ostały
1117     2, 16|          wyrósł w kościele, tulił się do białych ścian, obrastał
1118     2, 16|        rozrosłe, w granatowe kapot co do jednej, w podwójnych zapasach
1119     2, 16|          kobiet.~Kościół był zapchany do cna, aż do tego ostatniego
1120     2, 16|               był zapchany do cna, aż do tego ostatniego miejsca
1121     2, 16|             że każdemu to szło prosto do serca i do rozumu, juści,
1122     2, 16|             to szło prosto do serca i do rozumu, juści, że tym ino,
1123     2, 16|              przedeptywali, odwracali do chóru i wesoło pokrzykiwali
1124     2, 16|            klęczała pochylona, zgięta do ziemi, nieprzytomna prawie
1125     2, 16|    współczuciem, a łzy same napływały do oczów.~Siedziała sztywno
1126     2, 16|             od niego, szła jej prosto do serca, krępowała niby powrozami
1127     2, 16|             swawoli skrzydła przybiją do ściany!...~Msza się odprawiła,
1128     2, 16|             na przemian, szły z serca do serca, wiązały ze sobą,
1129     2, 17|              się prężyła cisnąc mocno do poduszek... to znowu wyraźnie,
1130     2, 17|            dusić albo zły nagabywał i do grzechu sposobił.~O dużym
1131     2, 17|              żalu i męce bo rwała się do niego, rwała całą mocą,
1132     2, 17|            zwałami rwie się o wiośnie do słońca, jak ta ziemia prężąca
1133     2, 17|         głosem? !...~Ostro się wzięła do gospodarstwa, cóż, kiedy
1134     2, 17|             cóż, kiedy nie było wiele do roboty, Józka już obrządziła
1135     2, 17|            już obrządziła wszystko, a do tego stary chodził za nią
1136     2, 17|              sposobną chwilę pobiegła do matki, ale stawem poleciała,
1137     2, 17|             pono zajrzała i powróciła do wójtowej, Jędrzych zaś dym
1138     2, 17|         zaczęła się krzątać, zajrzała do krów, przecedziła mleko,
1139     2, 17|              zrobię, na złość zrobię, do Płoszków pójdę, do karczmy
1140     2, 17|            zrobię, do Płoszków pójdę, do karczmy pójdę, z chłopakami
1141     2, 17|             się poniesie, choć mu ino do cycka iść potrza! - rzekła
1142     2, 17|              ano wracać było potrzeba do domu, wracać, a jej tak
1143     2, 17|           rózga zakwitła! - krzyknęła do chodzącej Jagny.~- Jaka
1144     2, 17|        wypędziły przychodziła cięgiem do młyna i tam przesiadywała,
1145     2, 17|            Chyba Kozły muszą ją wziąć do siebie, boć to ich krewniaczka !~-
1146     2, 17|               ma dosyć swojego, co mu do obcych! Jeszcze by, żebym
1147     2, 17|              potrza, z drogi zbierał, do dom zwoził; jeść dawał,
1148     2, 17|               Jagustynka zwróciła się do Nastki:~- Jakże tam Mateuszowe
1149     2, 17|            cztery żerdki pękły, wpadł do wody i ledwie się nie utopił.
1150     2, 17|          serce, bo zaraz jej przyszło do głowy, że to pewnie o nią,
1151     2, 17|            przyciskać łypiące powieki do wiśniowych kwiatów a chłodzić...~
1152     2, 17|          mówiono o tym od początku, a do Borynów nie doszło.~- Trafił
1153     2, 17|       namarszczył i jął drewka rzucać do komina.~- O co się pobili? -
1154     2, 17|          zagryzają.~- Nie powiedajcie do śmiechu, bo mnie słuchać
1155     2, 17|             może pierwszy raz w życiu do tego stopnia, taka była
1156     2, 17|          stary zaniepokoił, przysiadł do niej, zaczął głaskać po
1157     2, 17|             obudził się w niej wstręt do niego i głęboka niechęć,
1158     2, 17|              się dłużył ogromnie, nie do wytrzymania, że co chwila
1159     2, 17|               wychodziła na ganek, to do sadu za dom i przez drzewa
1160     2, 17|               na białe, śnieżne pola, do borów ciemniejących, jeno
1161     2, 17|           całymi bandami chroniły się do wielkiej dziury, jaka była
1162     2, 17|               Antkową prośbę.~Uciekła do chałupy, bo zaczęli dzwonić
1163     2, 17|               się zachciało samej iść do kościoła, w głuchej, niejasnej
1164     2, 17|             pomyślała Jagna wróciwszy do domu.~Wieczór też już był
1165     2, 17|          Trzeba by ci, Jaguś, zajrzeć do niej jutro.~- A zaraz polecę,
1166     2, 17|               Coś często teraz jeździ do dworu? - rzuciła znacząco
1167     2, 17|              się po izbie, zapraszała do jadła, choć już łyżki pokładli,
1168     2, 17|              to znowu przysiadała się do dziewczyn i rajcowała trzy
1169     2, 17|             chęć wybieżenia za dom... do brogu... Ale nie mogła się
1170     2, 17|           wiedli i z wolna prowadzili do tego, z czym przyszli...~
1171     2, 17|           starością i pracą przygięci do ziemi, niby te głazy polne
1172     2, 17|               trzeba jechać ze skargą do komisarza- rzekł Boryna
1173     2, 17|             po namyśle.~- Od zasiewów do żniw nie każdy będzie żyw! -
1174     2, 17|         koniecznie muszę jutro jechać do Woli, prawdę mówię, dzielą
1175     2, 17|          godzić z osobna..: Głupie!...do ostatniego chojaka pozwolić
1176     2, 17|              a potem dopiero w krzyk, do sądów, areszt położyć, przycisnąć -
1177     2, 17|            wczoraj powiedział, pojadę do Woli, pilnuj tu domu, Jaguś,
1178     2, 17|     rozgłaszaj, że musiałem jechać, i do wójtowej zajrzyj.~- Późno
1179     2, 17|               Rwała się już jej dusza do wylotu, śmiały się oczy,
1180     2, 18|           wstał z kobylicy i podszedł do okna wyjrzeć, ale na świecie
1181     2, 18|           rozgrzała ręce i wzięła się do motania nici z wrzecion
1182     2, 18|         motowidło, stary zaś powrócił do roboty, ale coraz niecierpliwiej
1183     2, 18|            gdzie stanął!~- Pójdziecie do niego? - zapytała cicho,
1184     2, 18|               i zaczął się przybierać do wyjścia, nim jednak skończył,
1185     2, 18|          powiedz Pietrkowi, niech się do młocki weźmie, pomóż mu,
1186     2, 18|           poszedł, Boryna zaś, ubrany do wyjścia, łaził z kąta w
1187     2, 18|        poprawiał w kominie, zachodził do stodoły, to oknem wyglądał,
1188     2, 18|          przędła spoglądając od czasu do czasu w śnieżycę, srożącą
1189     2, 18|            coraz bliżej przysuwał się do ognia.~- Ciężka zima latoś -
1190     2, 18|          Przystawiła garneczek z wodą do ognia i siadła z powrotem
1191     2, 18|             ognia i siadła z powrotem do kądzieli, ale nie przędła,
1192     2, 18|           spisie, bo cięgiem zaglądał do książeczki?... Ubiór też
1193     2, 18|               i gładził tulący mu się do kolan psi łeb.~Przyszła
1194     2, 18|        odstawiła kądziel i wzięła się do wieczorowych obrządków.~-
1195     2, 18|              sobie, zajrzę tu jeszcze do was kiedy, teraz mi pilno,
1196     2, 18|               gdzieniegdzie brali się do odwalania śniegów sprzed
1197     2, 18|               wodę, wywierali wrótnie do stodół, że bicie cepów donośniej
1198     2, 18|         obrzemienionych i przygiętych do ziemi, kurzawa ich przysłaniała
1199     2, 18|         komorniki, po drzewo chodzili do lasu.~- I na plecach je
1200     2, 18|               i na wyrobki chodzą abo do służby się godzą.~- I często
1201     2, 18|            wozem jeździć i z siekierą do lasu... Myśwa z Kubą jeździli
1202     2, 18|              i kazał spiesznie wracać do domu. Chłopak w dyrdy uciekał,
1203     2, 18|         galopem i na przełaj poleciał do wsi. Dopiero koło kościoła
1204     2, 18|             wracali już razem i wolno do chałupy.~A koło stawu natknął
1205     2, 18|               roboty, pies się rzucił do niego przyłaszać, szczekać
1206     2, 18|               nie rzekł.~- Zajrzałbyś do dzieci kiedy.~- Przyletę,
1207     2, 18|          stodołami.~Witek zaś pobiegł do chałupy.~Boryny jeszcze
1208     2, 18|            drugą, a zapamiętaj sobie. Do domu poszedł?...~Nie, nie
1209     2, 18|               lampę i bierąc się znów do przędzenia, nie odpowiadała
1210     2, 18|           potem przyleciała po skopki do dojenia.~- Sama wydoję,
1211     2, 18|              zabrała szkopki i poszła do obory.~Wieczór już był zapadł,
1212     2, 18|           mleko siurkało raz po razie do szkopka, ze stajni dochodziły
1213     2, 18|             dziwnym lękiem! Rwali się do siebie, a teraz i tego słowa
1214     2, 18|       pożądali się nawzajem, a i ręki do się wyciągnąć było niepodobna -
1215     2, 18|               myśleć, kiej mi cięgiem do głowy przychodzisz, cięgiem,
1216     2, 18|         leciał przez podwórze, prosto do obory, że Antek ledwie zdążył
1217     2, 18|           Antek ledwie zdążył skoczyć do żłobów i tam przywarować.~-
1218     2, 18|        zapamiętale cisnęła się ustami do jego ust, że zwarli się
1219     2, 18|           szczęściem, że dopiero idąc do chałupy, na mrozie poczuła,
1220     2, 18|               poszła szczytową ścianą do wąskiego przejścia między
1221     2, 18|               przy przełazie, skoczył do niej jak wilk, przeniósł
1222     2, 18|               wolno spokojnie wróciła do izby.~Stary patrzał na nią
1223     2, 18|            dziwnie jakoś.~- Zajrzałam do siwuli, bo cosik stęka i
1224     2, 18|         podejrzenie wślizgnęło mu się do serca, zazdrość kąśliwa
1225     2, 18|                aż w końcu przyszło mu do głowy, że to pewnie Mateusz
1226     2, 18|              spotkał i przyparł gdzie do płotu.~Nastka właśnie weszła
1227     2, 18|            dziedzic wysłał pana Jacka do niego, by się wywiedział,
1228     2, 18|             przykrej cichości siadali do kolacji, gdy wszedł Rocho,
1229     2, 18|             jednego chłopa nie zawoła do rąbania, przyszedłem się
1230     2, 18|          nawet wielce, ale zasie komu do tego! Zmiarkował się rychło,
1231     2, 18|               że ani jednego Lipczaka do roboty nie weźmie! Rozgniewał
1232     2, 18|        podobno skargę na niego pisali do komisarza.~- Samem ją podpisywał
1233     2, 18|           Wojtek abo Bartek nie ma co do gęby włożyć, księdzowa to
1234     2, 18|            poszedł w obejście zajrzeć do krów i do, koni, bo późno
1235     2, 18|            obejście zajrzeć do krów i do, koni, bo późno już było.~
1236     2, 18|           wczoraj to mi trepy zaniósł do budy! Ścierwa, nie pies,
1237     2, 19|             już naród z wolna ciągnął do karczmy, że to pierwszy
1238     2, 19|            wytrzyma i z całą kompanią~do karczmy zwali, i fundował
1239     2, 19|              ino mu było potrza ludzi do poręby, to już zgodził i
1240     2, 19|            piszczało z biedy, ale się do niej nie przyznawali, bych
1241     2, 19|            zębce szczerzył za węgłem, do zwiesny daleko, a wspomożenia
1242     2, 19|              w końcu kupą całą poszli do Kłęba, by ich ten powiedł
1243     2, 19|             Kłęba, by ich ten powiedł do dobrodzieja na poradę, ale
1244     2, 19|             narodem trzymał, przybrał do się Filipa zza wody, Stacha
1245     2, 19|         krzywą gębą i w piąciu poszli do dobrodzieja prosić, by się
1246     2, 19|                by się wstawił za nimi do dziedzica.~Długo nie było
1247     2, 19|       nieszporach przyleciał Jambroży do Kobusów i powiedział, że
1248     2, 19|     powiedział, że z księdzem radzą i do karczmy prosto przyjdą.~
1249     2, 19|            ostatnie zorze zetliły się do cna, że ino kajś niekaj
1250     2, 19|            insze zaś, którym nie było do zmówin ni do spraw, też
1251     2, 19|          którym nie było do zmówin ni do spraw, też ciągnęli, bo
1252     2, 19|               dziewczyny aż piszczały do gzów i na muzykę nogami
1253     2, 19|            raz w raz, nim się jeszcze do cna ściemniało, leciały
1254     2, 19|          ściemniało, leciały chyłkiem do karczmy, rzekomo by chłopów
1255     2, 19|             rzekomo by chłopów nagnać do domów, ale już ostawały.
1256     2, 19|           jeszcze z rzadka przepijali do się, a tylko poredzali,
1257     2, 19|               czynił, ale i nikto się do nich nie kwapił, tyle co
1258     2, 19|             Rzepczaki ciągną na jutro do boru do rąbania, ale żaden
1259     2, 19|               ciągną na jutro do boru do rąbania, ale żaden z nich
1260     2, 19|               tych wyzwisk ni zbytnio do serca nie brał, że dobrodziej
1261     2, 19|           chciał się wstawiać za nimi do dziedzica, a naprzeciw,
1262     2, 19|               stowarzyszał się każden do upodoby i kupił, gdzie było
1263     2, 19|           Jagustynka chodziła od kupy do kupy, podjudzała, żarty
1264     2, 19|     niepostrzeżenie wciągał się naród do zabawy, bo coraz większy
1265     2, 19|             rzucał tym słowem wesołym do znajomków, ale z nagła ucichł,
1266     2, 19|        zawołał:~Boryna! a chodźcie no do mnie.~- Masz sprawę, to
1267     2, 19|            księdza wołali, ale gniewu do ciebie nie mam nijakiego
1268     2, 19|        oddawałem, ziobra mi popękały, do ciebie piję, Antek, co tam,
1269     2, 19|         przytupywał, śmiał się w głos do chłopaków, aż przycichnął
1270     2, 19|             przycichnął i jął Antkowi do ucha powiadać.~- Juści i
1271     2, 19|            ino zaklął i cosik mruczał do siebie.~- Cichoj, ludzie
1272     2, 19|           dostać kobietę, a wnet smak do niej przejdzie i kochanie
1273     2, 19|         zamedytował się.~- Przepij no do mnie, do cna mi zaschło
1274     2, 19|            się.~- Przepij no do mnie, do cna mi zaschło w gardzieli!
1275     2, 19|                ścierwo, mówię ci, pij do mnie!. .~- W twoje ręce,
1276     2, 19|           teraz brała go szalona chęć do wywnętrzenia, że ledwie
1277     2, 19|        gdzieniegdzie już przychodziło do sporów, a wszędy gadano
1278     2, 19|              kompania przetoczyła się do alkierza, skąd też niezgorszy
1279     2, 19|          paroby!~- Dworskie pomietła, do psów się im godzić, kiej
1280     2, 19|           pięścią wygrażał i darł się do nich, a coraz więcej ludzi
1281     2, 19|             może i przyszło z miejsca do bitki, ale Kłąb przyleciał,
1282     2, 19|             odciągnęli na poczęstunek do szynkwasu, potem muzyka
1283     2, 19|               a i dzieuchy krzywe, że do nich nie przychodzę! Wiecie,
1284     2, 19|               We czwartek zwalili się do starego Kłęba z wódką! Przyszli
1285     2, 19|          odprawują.~Jeden ma chałupę, do której świnie pod przyciesiami
1286     2, 19|           przemyślne, z jadłem zawsze do gęby trafiają, a nie gdzie
1287     2, 19|         zeschnięte! Skoczyły po rozum do głowy Pryczkowe swaty, nasuły
1288     2, 19|       zielonym gąszczu stoi przywarty do rodnej ziemi, a niech jeno
1289     2, 19|      różnościach, ile że cięgiem ktoś do nich przystawał i swoje
1290     2, 19|             Ani cię nikaj nie ujrzeć, do karczmy nie zachodzisz! -
1291     2, 19|         powiedział Płoszka.~- Od rana do nocy robię, to kiej to mam
1292     2, 19|         gospodarzy! Juści, mają prawo do tego, bo wszystko w garści
1293     2, 19|            młodych powinni przypuścić do gruntów i do rządów.~- A
1294     2, 19|               przypuścić do gruntów i do rządów.~- A samym na wycugi
1295     2, 19|          przez gęstwę i rznęli prosto do szynkwasu, ale nie postali
1296     2, 19|            tam długo, Żyd ich powiódł do alkierza.~- Na chrzcinach
1297     2, 19|               nim poszedł pod ścianę, do rzepeckich.~- Czego on może
1298     2, 19|        chałupy nie ruszy, nie poszedł do wójta, to nigdzie nie pójdzie.~
1299     2, 19|        mroziło od niej złością, a gdy do kolacji siadali, nie poszła
1300     2, 19|      przepraszać i rad nierad powiódł do karczmy.~Hardo ano wchodził,
1301     2, 19|              szynkwasie, chłopaki się do niej sypnęli zapraszać do
1302     2, 19|             do niej sypnęli zapraszać do tańca, odmawiała pogadując
1303     2, 19|       przecież była tam i Nastka, ano do malwy z czerwieni szmat
1304     2, 19|      dziergany złotą nitką i głęboko, do pół piersi wycięty, a na
1305     2, 19|             gadał i zaraz poprowadził do alkierza, gdzie i pozostał.~
1306     2, 19|              pod ścianę, Nastkę pojął do tańca Szymek, Józka też
1307     2, 19|             wywiódł w koło i krzyknął do muzykantów:~- Obertasa;
1308     2, 19|          zważał, bo Jaguś cisnęła się do niego słodko, a raz w raz,
1309     2, 19|               sobie, skoro przycisnął do się, że aż się prężyła i
1310     2, 19|              zaś pobekiwały drygliwie do taktu, że same nogi niosły
1311     2, 19|              taczającym się od ściany do ściany, rozśpiewanym, pijanym
1312     2, 19|         wrzask i leciał przez wywarte do sieni drzwi w ośnieżoną,
1313     2, 19|               kiej wichura, przypadał do ziemi, że myśleli: upadnie!
1314     2, 19|         jeszcze na macochę, poleciała do starego.~- Ociec, a to Antek
1315     2, 19|             Lipczakami, a niektórzy i do tańca się brali, dzieuchy
1316     2, 19|               o to - wciąż jej prawił do ucha, przypierał do ściany,
1317     2, 19|            prawił do ucha, przypierał do ściany, obejmował, za ręce
1318     2, 19|         nacisnął i jął się przebierać do nich. Ustępowali mu z drogi,
1319     2, 19|               oczami dziko świecił.~- Do domu! - powiedział głośno,
1320     2, 19|         krzyknął stary odwracając się do niego. Jagna z wrzaskiem
1321     2, 19|             Jagna z wrzaskiem uciekła do chałupy, a Józka wtykała
1322     2, 19|             się z pięściami, gotowymi do darcia.~- Mówię ci, odejdź,
1323     2, 19|            skończyła, rozchodzili się do domów, że to i późno już
1324     2, 19|            potrza? - zapytał.~- Chodź do domu, późno już - prosiła
1325     2, 19|           wiada laczego, nachylił się do niej i w samą twarz powiedział: -
1326     2, 19|         żebrząc miłosierdzia.~- Chodź do domu, ziąb taki, chodź,
1327     2, 19|               ją przez siłę i powiódł do domu.~Nie mówili nic ze
1328     2, 20|             głowy.~Stary, powróciwszy do domu ni potem, nawet nazajutrz
1329     2, 20|         ostawili ją samą i poszli pić do alkierza, muzyka grała,
1330     2, 20|              w karczmie ma prawo brać do tańca, która mu się jeno
1331     2, 20|             jeden, to ino przez złość do was, ino przez złość!~-
1332     2, 20|              było...~- Było, jeno nie do żeniaczki!...~- Ażeby wam
1333     2, 20|               na piersi, odwrócił się do ściany i ani już słowem
1334     2, 20|             nie mógł, przychodziło mu do głowy, co to o niej powiadano
1335     2, 20|           rozważał to sobie, układał, do kupy ściągał, deliberował -
1336     2, 20|                to odwracał się twarzą do izby i tymi złymi, jastrzębimi
1337     2, 20|             parę razy w dzień biegała do matki, ale Dominikowa mało
1338     2, 20|            mało siedziała w chałupie, do chorych chodziła, to w kościele
1339     2, 20|         cztery złote. Zaglądała potem do sąsiadów, by ino jakoś ten
1340     2, 20|            poszedł na wieś.~Zachodził do różnych chałup, niby to
1341     2, 20|               się tym i prosto wrócił do chałupy, Jaguś zaś myśląc,
1342     2, 20|         wszystko przeminęło i powróci do dawnego, odetchnęła z ulgą
1343     2, 20|              odetchnęła z ulgą i jęła do niego zagadywać, to w oczy
1344     2, 20|             krzyczał za nieporządki i do roboty zaganiał.~Od tego
1345     2, 20|             chodziła kiej błędna albo do matki uciekała na wyżalenie
1346     2, 20|          opłotkach, musiała wychodzić do Antka.~Nie dał się więc
1347     2, 20|             zrywał się bezwiednie, by do niej biec, w porę się jednak
1348     2, 20|          Boryna nie chciał mu podawać do chrztu; tyle jeno, co tam
1349     2, 20|               kądzielą, ale ta więcej do Józki i by się z Szymkiem
1350     2, 20|        panować nad sobą, to :się wnet do bicia weźmie i nie wiada,
1351     2, 20|          najpierwsze - zniżyła głos i do ucha jej szeptała - odstaw
1352     2, 20|               krowy, nie przypuszczaj do siebie ani na zdziebko,
1353     2, 20|            pyskują na ciebie i Antka, do serca nie bierz, żebyś jak
1354     2, 20|           łasić się będą kiej pieski! Do krzepkich należy świat wszystek,
1355     2, 20|      krzepkich należy świat wszystek, do nieustępliwych a zawziętych!
1356     2, 20|             ale rady owe mocno wzięła do głowy i cały dzień deliberowała
1357     2, 20|                kowal i Nastka, rzekła do starego:~- Dajcie no klucze
1358     2, 20|               zaczęła wszystko robić.~Do Józki przyczepiała się na
1359     2, 20|          izbie, tam Pietrka niewoliła do grania przyśpiewując mu
1360     2, 20|               grania przyśpiewując mu do wtóru różne piosneczki do
1361     2, 20|             do wtóru różne piosneczki do późna w noc; to znowu w
1362     2, 20|          czekając na męża sama poszła do kościoła, wystając po drogach
1363     2, 20|               stawa! - wykrzyknął raz do Jagustynki.~- Chleb ją rozpiera
1364     2, 20|          Widzi mi się, że i u Borynów do tego przyjdzie!- szepnęła
1365     2, 20|              na Józkę, sam się zabrał do odwalania śniegu z opłotków;
1366     2, 20|       organiściaków, przybranych kiej do mszy, wszedł do izby, odmówił
1367     2, 20|      przybranych kiej do mszy, wszedł do izby, odmówił łacińskie
1368     2, 20|                Skończywszy zaś wrócił do izby i przysiadł odpoczywać,
1369     2, 20|            Boryna z parobkiem zsypali do sań pół korca owsa i grochu
1370     2, 20|              każdym kroku się czai, a do piekła namawia. A potem
1371     2, 20|              bo dobrze zrozumiała, że do niej mówił, a skoro Maciej
1372     2, 20|               smutnie.~- Nie chodźcie do karczmy i kobiet tam nie
1373     2, 20|          przez złość na was zmusił ją do tańcowania, widocznie, że
1374     2, 20|                 Jak się parszywa owca do stada wśliźnie, wszystkie
1375     2, 20|             zbytnią surowością zrażać do siebie kobiety, młoda jest,
1376     2, 20|          dziwne, dziwne!~Nachylił się do niego, chciał głaskać, ale
1377     2, 20|          wyjściu księdza zabrał boćka do obory i tam ryczał prawie
1378     2, 20|             obory i tam ryczał prawie do wieczora, że stary musiał
1379     2, 20|               go uchronić od mrozu, i do spółki. z Józką, ptak bowiem
1380     2, 20|           Jagusią.~Wszystko powracało do dawnego stanu, ale już nie
1381     2, 20|          stanu, ale już nie powróciła do chałupy dawna radosna wrzawa,
1382     2, 20|              potężniej wydzierała się do Antka.~Tak się już umiała
1383     2, 20|          któren całkiem serce stracił do gospodarza za tego boćka,
1384     2, 20|               tego boćka, a przylgnął do Jagny, że to mu i teraz
1385     2, 20|             robiła przez czystą złość do całego świata! Mściła się
1386     2, 20|             oczy miała... Zazierała i do Antków, ale najczęściej
1387     2, 20|           Poleciała zaraz z tą nowiną do starego, .myślał długo i
1388     2, 20|        powiedział cicho:~- Podobne to do niego, taki zbój, podobne.~
1389     2, 20|              a nie będzie już powodów do kłótni i odgrażań...~- Nie,
1390     2, 20|                 Napletli wam, a wy to do serca bierzecie!...~- Juści,
1391     2, 20|             tej synowskiej nienawiści do niego musi być cosik więcej
1392     2, 20|              nieubłaganą, zwrócił się do Rocha i cicho powiedział:~-
1393     2, 20|               Co wam znowu przychodzi do głowy, co? - krzyknął wystraszony.~-
1394     2, 20|         mizerniał i tak chudł, że pas do pół bieder opadał, poczerniał,
1395     2, 20|            często też się podkopywały do obór, i gdzieniegdzie coś
1396     2, 20|              to Magda poszła w służbę do karczmy, to pies Borynów
1397     2, 20|               chodzić z kądzielą, ale do tych jeno chałup, gdzie
1398     2, 20|               warsztat hukał od czasu do czasu, a nikt jakoś się
1399     2, 20|        Pójdziecie to jutro z kądzielą do Kłębów?~- Zapraszała Marysia
1400     2, 20|               więc znarowiła chłopaka do siebie, iż cięgiem łaził
1401     2, 20|              sądy jutro w południe.~- Do zjazdu o krowę?~- Tak to
1402     2, 20|              Rano trzeba wyjechać, bo do powiatu kawał drogi. Witek,
1403     2, 20|               drogi. Witek, idź zaraz do Pietrka i naszykujcie, co
1404     2, 20|               po raz pierwszy, by się do nich przyłączył, z dworem
1405     2, 20|         dziedzic nie wezwał na naradę do młynarza.~Wójt zaś, widząc,
1406     2, 20|              na tartak, a potem deski do miasta.~- No, juści, że
1407     2, 20|             Uradzilim przypuścić waju do spółki! Woźcie tyla, co
1408     2, 20|             krowę.~- Przystańcie jeno do nas, a dobrze wypadnie,
1409     2, 20|            zajrzyjcie jutro po sądach do młynarza, a poredzimy jeszcze,
1410     2, 20|             grunty miał nietabelowe i do lasu mu było nic; wójt też
1411     2, 20|           dziedzicem nastanie albo-li do wojny przyjdzie, upłynie
1412     2, 20|               płacić! - uśmiechał się do siebie, ręce zacierał a
1413     2, 20|               ciołaka, głupie!~Wrócił do kobiet wielce rozradowany,
1414     2, 20|            Obejrzał, pogadał, zajrzał do koni, zajrzał do świń, to
1415     2, 20|              zajrzał do koni, zajrzał do świń, to do obory - Jagny
1416     2, 20|             koni, zajrzał do świń, to do obory - Jagny nigdzie nie
1417     2, 20|          wiatrem traficie! - i poszła do chałupy.~Nic już o tym w
1418     2, 20|         zaczynał, a gdy się szykowali do spania, powiedział dobrotliwie
1419     2, 20|                Chcesz to jutro bieżyć do Kłębów?~- Kiej nie bronicie,
1420     2, 20|             cię nie wstrzymuję... ale do sądu pojadę, dom zostanie
1421     2, 20|                  A bo to nie wrócicie do zmroku?...~- Widzi mi się,
1422     2, 21|         komornic, wybrali się po susz do lasu.~Czas był nieopowiedzianie
1423     2, 21|               a i w chałupie ziąb nie do wytrzymania, dzieci skwierczą
1424     2, 21|           pies zwleczony chyłkiem się do chałupy wsuwa i na jakie
1425     2, 21|           idzie pobok, a wciąż szepta do ucha te straszne przypominki,
1426     2, 21|   nieszczęścia wsadzały kolczaste łby do jej serca i tak szarpały,
1427     2, 21|              pamiętała.~- Przyjdzie i do tego, jeśli czymś gorszym
1428     2, 21|              ustać.~Dowlekli się wnet do lasu i porozchodzili, a
1429     2, 21|               móc się skrzyknąć łacno do powrotu.~Mrok ich ogarnął
1430     2, 21|               drgań.~- Nie marudźcie, do nocy siedzieć nie będziemy.~
1431     2, 21|           ledwie się mogli przeciskać do środka, cisza ich otoczyła
1432     2, 21|        grubsze gałęzie, przycinała je do jednego wymiaru układając
1433     2, 21|              nie skrzyknęli.~- Hanuś, do topolowej nam się przebrać,
1434     2, 21|    zrudziałymi kudłami, przyginał się do ziemi ze świstem. Wiatr
1435     2, 21|             dębiną mokradła, nawróćmy do pól.~Jakoż nawrócili w duży
1436     2, 21|           utrzymać na nogach.~Wrócili do boru i przykucnąwszy za
1437     2, 21|               a wyjdzierny niechybnie do topolowej, przy krzyżu.~-
1438     2, 21|            dróżkę całkiem zasypało, a do tego z boku od pól wciąż
1439     2, 21|       jałowcami, wszędzie przewiewało do kości, zaś głębią straszno
1440     2, 21|           prawie się wlekła od topoli do topoli, odpoczywała często,
1441     2, 21|               duszą w sobie, i zawsze do końca świata tak wlec się
1442     2, 21|        podwiezę cię.~Tak była nawykła do ojcowych przykazów, że spełniła
1443     2, 21|             Na taki czas wybierać się do boru!~- Drzewa zbrakło,
1444     2, 21|          żaląc... Odpowiadała prosto, do składu, a głosem dziwnie
1445     2, 21|             to rzec, więc zwrócił się do Jambroża mówić o sprawie
1446     2, 21|               też ziąb, no, wartałoby do karczmy na rozgrzewkę wstąpić.~-
1447     2, 21|     cierpliwości hartować.~Dojeżdżali do wsi, mrok się już był zrobił
1448     2, 21|             świecie.~Na wprost dróżki do chałupy stary wstrzymał
1449     2, 21|              a wreszcie rzekł z cicha do niej tylko:~- A zajrzyj
1450     2, 21|               niej tylko:~- A zajrzyj do mnie którego dnia, choćby
1451     2, 21|            Bartkowych sani, poleciała do chałupy.~W izbie było ciemno
1452     2, 21|       bardziej ustępował z niej gniew do starego.~Przywlókł się i
1453     2, 21|        kolacji, gdy dzieci nakarmione do syta, poobtulane w pierzyny,
1454     2, 21|             Hanka siadła przed ogniem do przędzenia resztek wełny
1455     2, 21|          Kiedy on pierwszy przystąpił do ciebie z dobrym słowem,
1456     2, 21|                 Antek jeszcze powróci do ciebie... opętało go złe
1457     2, 21|             ani słychu.~Siadała znowu do roboty, ale nie mogła prząść
1458     2, 21|       niezmożona chęć zgody i powrotu do starego.~- Troje nas cierpi
1459     2, 21|         dzieci; sama się czuła gotową do stanowienia za wszystkich.
1460     2, 21|           nogami, to się tak przypnie do niej, tak weprze całą duszą
1461     2, 21|        gospodynią była...~Długo, może do samego północka tak się
1462     2, 21|        zabierze jeno dzieci i pójdzie do starego, choćby Antek nie
1463     2, 21|              sobie poczuła niezmożoną do walki choćby z całym światem,
1464     2, 21|        wstawajta, gore! - zakrzyczała do Stachów, przyodziała się
1465     2, 21|           pali?...~- Nie wiem, wracaj do chałupy!~- Może to u ojca,
1466     2, 21|               porywając ją przez siłę do izby.~Okrwawiony był, bez
1467     2, 22|        wieczorze zaczęli się schodzić do Kłębów na oną przęślicową
1468     2, 22|              każda kuma rada ciągnęła do drugiej, aby się zgwarzyć
1469     2, 22|               która miała: to z wełną do oprzędu, to ze lnem, to
1470     2, 22|               z tą przygarścią pierza do zdarcia, by ino nie dać
1471     2, 22|            razem z kurami, gdyż i tak do świtania tyla się jeszcze
1472     2, 22|         podporami go wspierać, by się do cna nie zwalił.~Gwar się
1473     2, 22|               swoje, bych więcej było do śmiechów i zabawy.~Przyszedł
1474     2, 22|           Kłąb.~Rocho siadł na uboczy do zastawionej miski, bo u
1475     2, 22|           wójtową, i żeby nie ludzie, do bicia by przyszło.~- A bo
1476     2, 22|              Przywtórzę, nawet prosto do oczów powiem, niech jeno
1477     2, 22|            wojska powróci!~- Wara wam do mnie! ale, będą tu bele
1478     2, 22|         chłopak, przyodziany w kożuch do góry wełną, z czapą wysoką,
1479     2, 22|             może na łokieć wywalonym, do rąk zaś miał przywiązane
1480     2, 22|            wielgachnego! gdzie ludzie do góry nogami chodzą, gdzie
1481     2, 22|             się chłodzą; gdzie garnki do słońca przystawiają, świnie
1482     2, 22|             kulasami i ciągnął w tan, do taktu Michałowej piszczałki,
1483     2, 22|               rozpoznać.~- Moiściewy, do figlów to rozum ma, pokraka
1484     2, 22|            insze a cudne i wprost nie do wiary, że wrzeciona z rąk
1485     2, 22|          Jezus, umarłabym, gdyby król do mnie przemówił! - szepnęła
1486     2, 22|               nie poradzi, założył go do pługa i począł umyślnie
1487     2, 22|              ugor, by go przemęczyć i do pokory nagiąć, ale koń ciągnąć
1488     2, 22|           brakło i ziąb przejmował go do kości, to popędził znowu
1489     2, 22|              żreć, boć zgłodniały był do cna - ale co chyci zębami
1490     2, 22|              darmo! Chciał już wrócić do borów, borów nie było! Zarżało
1491     2, 22|          jakieś chudzili. Powlókł się do nich, bo już wolał nawet
1492     2, 22|           dzień cały, bo nikto z uzdą do niego nie wyszedł, dopiero
1493     2, 22|         przeklinają, każę cię wpuścić do stajni.~- Bił me, tom się
1494     2, 22|                To i zawróciło konisko do zimowego kraju, i wlekło
1495     2, 22|              wraz z dziećmi.~Nawrócił do borów, bo już nie wiedział,
1496     2, 22|         gospodarzowe pole, i założyły do pługa, któren stał w roli,
1497     2, 22|            konia ze stajni i powiedły do niebieskiej zagrody!"~Dziwowali
1498     2, 22|       błyskawic, przez takie miejsca, do których człowiek tylko w
1499     2, 22|         korowód wyśnionego istnienia, do którego wciąż, przez całą
1500     2, 22|            ten dzień zwykły, podobien do patrzenia chorego, smutkami