Tom, Rozdzial

2001     3, 28|      przemyśliwając wciąż, jak by się do tych ojcowych pieniędzy
2002     3, 28|        Zaniesłam wójtom, teraz poletę do stryjecznych... W chałupie
2003     3, 28|               zmyślna wielce, jeno że do psich figlów i gdzie by
2004     3, 28|              obacz no, kto tam wszedł do chałupy! - zawołała naraz
2005     3, 28|        podnosząc oczu.~Hanka zajrzała do sieni, nie było go; zajrzała
2006     3, 28|           więc już prosto rzuciła się do komory, choć drzwi były
2007     3, 28|           spleśniały, czy aby zda się do siewu... - jąkał zaskoczony
2008     3, 28|       cóżeście tu przyszli, co? Hale, do cudzej komory właził będzie
2009     3, 28|               może będziecie ukręcać, do skrzyń otwierać... co?-
2010     3, 28|          ukradnie rozmyślała wracając do stodoły, ale naraz zawróciła
2011     3, 28|        chałupie, stróżujesz, a obcych do komory puszczasz! - krzyknęła
2012     3, 28|          zginie, to jak Bóg w niebie, do sądu podam i ciebie wskażę,
2013     3, 28|    dziecińskie głowiny, tulące mu się do kolan, i zabierał się do
2014     3, 28|              do kolan, i zabierał się do wyjścia.~- Zajrzę do was
2015     3, 28|              się do wyjścia.~- Zajrzę do was którego dnia wieczorem,
2016     3, 29|              było i łoni, i drzewiej, do tego się już był naród wezwyczaił
2017     3, 29|               tym ptactwem, ciągnącym do łońskich gniazd, na wyżnich
2018     3, 29|              prężył się a przystrajał do zwiesnowych godów wesela
2019     3, 29|            jeśli co dnia nie ciągnęło do miasta po kilkoro ludzi
2020     3, 29|               niejeden przebierał się do Lipiec na kryjome przewiady.~
2021     3, 29|             jak wczoraj przy zjeździe do spowiedzi rozpytywali się
2022     3, 29|           wszystkich stron cisnąc się do starszych, a poszturchując
2023     3, 29|            próżno chcąc się przedrzeć do strażników, nad którymi
2024     3, 29|             dwadzieścia wozów i ludzi do szarwarku, by w ten mig
2025     3, 29|       zaprzęgły!~- Same by się wzięły do roboty, a nie penetrowały
2026     3, 29|             chałupach, a ludzi pędzić do roboty...~- Wójt dobrze
2027     3, 29|              poniechają i drugie wsie do szarwarku wygonią.~- Tych
2028     3, 29|              Niech karzą, niech wezmą do kozy, do oczu stanę choćby
2029     3, 29|           karzą, niech wezmą do kozy, do oczu stanę choćby największemu
2030     3, 29|           Tyle mi znaczy, co ta kukła do strachania wróbli!... Nie
2031     3, 29|             ustrzelili!...~- Mnie zaś do sądu podali, że się sadze
2032     3, 29|        Krzyczały spólnie, ciżbiąc się do Rocha, aż uszy zatykał od
2033     3, 29|                    wołał.~- To idźcie do wójta i przedstawcie, albo
2034     3, 29|               Rocho zaś prędko wszedł do sołtysowego domu, gdzie
2035     3, 29|            było doma, podatki powiózł do powiatu.~Opowiedziała mu
2036     3, 29|              szarwarki jeździć. Pójdę do niego, niech załagodzi sprawę,
2037     3, 29|                Moiściewy! a cóż on ma do urzędów?~- Zawżdy pan z
2038     3, 29|         westchnęła składając ręce jak do pacierza.~- Zleciały się
2039     3, 29|              nie padło.~- Wracacie to do dzieci?~Podniósł się był
2040     3, 29|          ciężkiej i wyszedł śpiesznie do wójta. Jeno że tam nierychło
2041     3, 29|          koszulą w zębach, a najwyżej do pasionki przydatny, gdyż
2042     3, 29|            żwawo, jeszczek popędzając do pośpiechu, że to wczoraj
2043     3, 29|        wczoraj z powodu zjazdu księży do spowiedzi dziadoskie świątko
2044     3, 29|               też ździebko obrządzić, do młyna wieźć, o święconym
2045     3, 29|             karczmarzowi przedać albo do miasta wywieźć na ten grosz
2046     3, 29|            pod wiatr.~I skręcił zaraz do jej chałupy, dojrzawszy,
2047     3, 29|               wapno w szaflu rozrobił do bielenia ścian i galanty
2048     3, 29|           chustkę i w ojcowej kapocie do ziemi, by jej kiecki nie
2049     3, 29|            Socha mi powiedział, jakoś do wszystkiego sposobna! -
2050     3, 29|             się to sielnie przypinasz do roboty!...~Zaś u Płoszków,
2051     3, 29|               napity, a koń co trocha do stajni zawracał, prały go
2052     3, 29|         wyskakuje, a i kobyła ciągnie do źróbka... - tłumaczył się
2053     3, 29|               już całe staje podorzem do nocki!... - wykrzykiwał
2054     3, 29|             znowu rozswawolone dzieci do posłuchu napędzał...~A zauważył,
2055     3, 29|            ponad pięćdziesiąt i ziemi do obróbki leżał szmat wielgachny,
2056     3, 29|              wielgachny, i lewentarza do obrządków, a i gąb do przeżywienia
2057     3, 29|      lewentarza do obrządków, a i gąb do przeżywienia czekało co
2058     3, 29|           dzisiaj, chodząc od chałupy do chałupy, dojrzał, jaki to
2059     3, 29|               Gołębiów, i powlókł się do wójta na drugi koniec wsi...~
2060     3, 29|            szkła uczynionego.~- Jeśli do wójta idziecie, we młynie
2061     3, 29|               same uszy:~- Zajrzyjcie do moich Pryczków abo i do
2062     3, 29|               do moich Pryczków abo i do Filipki... zajrzyjcie!...~-
2063     3, 29|                 Tak skamlały, abyście do nich zajrzeli... przyjdźcie!... -
2064     3, 29|           nalazł; ze strażnikami pono do miasta pojechał - powiedział
2065     3, 29|           zapraszając na odpocznienie do swojej izdebki, gdzie już
2066     3, 29|              inszymi, przysiadła wnet do niego i jęła nieśmiało a
2067     3, 29|              szukaniu i zaraz poszedł do tych nieboraczek. ~Tymczasem
2068     3, 29|             ryczała w głos.~Przypadła do niej Hanka, ludzie też kołem
2069     3, 29|              rumowiska i kury zganiał do kupy, to krowie uwiązanej
2070     3, 29|             kupy, to krowie uwiązanej do trześni kłak siana podrzucał
2071     3, 29|            głupi...~Myśleli, że rozum do cna stracił.~Naraz poruszyli
2072     3, 29|         rozstępując a chyląc pokornie do ziemi, bo proboszcz ano
2073     3, 29|         księdza przed sobą rymnęła mu do nóg wybuchając płaczem jeszcze
2074     3, 29|            stał prawdziwy.~- Mogło co do jednego wydusić, jak te
2075     3, 29|          chałupy, boć dach się zwalił do cna i razem z sufitem runął
2076     3, 29|               i razem z sufitem runął do środka, że przez wygniecione
2077     3, 29|               Ksiądz naraz przystanął do Weronki i rzekł:~- A najpierw
2078     3, 29|               tulące mu się z piskiem do kolan przytulił poczciwie
2079     3, 29|              głowę leci... ledwiem co do sieni zdążyła i chałupa
2080     3, 29|          roznosił poszycie. A tu noc, do wsi kawał drogi, wszyscy
2081     3, 29|               by krzyki posłyszeli... Do dołu ziemniaczanego wciągnęłam
2082     3, 29|        wciągnęłam się z dziećmi i tak do świtania przesiedzielim.~-
2083     3, 29|          ocielić.~- Przyprowadźcie ją do mojej obory, zmieści się,
2084     3, 29|             mojej obory, zmieści się, do trawy może tam postać.,.
2085     3, 29|              i wyciągnąwszy obie ręce do kobiet, cisnących się je
2086     3, 29|           zadyszana Sikorzyna.~- A to do mnie się przenieście, na
2087     3, 29|               przy dróżce, na skręcie do wsi, może o jakie dwa stajania
2088     3, 29|             parobka swojego przyzwała do pomocy, a w końcu i Rocho
2089     3, 29|        nadszedł, raźno zabierając się do pomagania, że nim przedzwonili
2090     3, 29|              ociec?~Chciała go zabrać do siebie.~Stary ostał przy
2091     3, 29|                  a jeśli każesz... to do waju jeść przyjdę... dzieci
2092     3, 29|          wziąć Kruczka na postronek i do chałupy prowadzić.~- Stanie
2093     3, 29|          jeszcze na odchodnym zajrzeć do siostry.~Zdziwiła się, zastawszy
2094     3, 29|    przedzwaniali, śpiesznie poleciała do chałupy.~Jasno było na świecie,
2095     3, 29|             Niejeden też wóz wyjechał do miasteczka po świąteczne
2096     3, 29|         bachorem.~Jeździli od chałupy do chałupy, przeprowadzani
2097     3, 29|     wszystkich we wsi i wiedział, jak do kogo przemówić, to i raz
2098     3, 29|               szpilki, i cały ów kram do przystrajania, na któren
2099     3, 29|         tasiemki!... a i tej brezylii do jajek potrza farbowania...
2100     3, 29|             Hanki.~- Jutro pojedziesz do miasta, to nakupisz, co
2101     3, 29|              już bez nakazu wyleciała do handlarzy krzycząc, iż niczego
2102     3, 29|               spędź kury, by się jaka do żydowskiego woza nie zaprzęgła! -
2103     3, 29|            cosik wykrzykiwała.~Wpadła do izby, słowa nie mogąc przemówić
2104     3, 29|               Nie możecie to poczekać do Przewodów?~- Hale, kiej
2105     3, 29|             go raz jeszcze oglądać, a do boku przymierzać i z westchnieniem
2106     3, 29|               chcesz posłać pieniędzy do wojska?~- Juści... pisał...
2107     3, 29|               Tereska co tydzień lata do Mateusza i jak pies dni
2108     3, 29|              ich chałupie i razem już do miasta latają. Nastka niby
2109     3, 29|         miasta latają. Nastka niby to do brata, a głównie, bych Szymkowi
2110     3, 29|                 I mnie by trza jechać do Antka.~- Tyli świat drogi
2111     3, 29|              we święta będą puszczali do niego, pojadę... Ale, trza
2112     3, 29|           połowę brakuje.~Porwała się do komory Hanka, poleciała
2113     3, 29|            Hanka rzucając się zajadle do izby, ale Jagny nie było,
2114     3, 29|               wespół z Balcerkówną.~- Do matki wyniesła... Komu smakuje,
2115     3, 29|              trza tę resztę przenieść do mojej komory.~W mig też
2116     3, 29|       Czwartek i trza się będzie brać do porządków.~I sama też legła
2117     3, 29|          przykazała Pietrkowi założyć do wozu gniadą.~- Ja w deskach
2118     3, 29|             na równe nogi. ~Jeszczech do śniadań było daleko, a już
2119     3, 29|               pora, bych się zabierać do porządków świątecznych,
2120     3, 29|               świątecznych, a głównie do wypieku chlebów i zaczyniania
2121     3, 29|          niecek z ciastem, wsadzaniem do pieców, że jakby o całym
2122     3, 29|        frasując, by zakalec nie wlazł do placka albo się nie spaliły.~
2123     3, 29|              na Wielkanoc, podjeść se do woli mięsiwa i onych smakowitych
2124     3, 29|             wszędzie mieli szabaśniki do wypieku, to w sadach między
2125     3, 29|              ani sposobu zajrzeć było do kogo, ni z kim pogadać.~
2126     3, 29|             pogadać.~Jakże, ani wleźć do której chałupy, bo wszędzie
2127     3, 29|          podłogi, a przed domami myli do czysta obrazy, powystawiane
2128     3, 29|        biegali poganiając się jeszcze do pośpiechu i wrzawę czyniąc
2129     3, 29|          większą, dzieci nawet pędząc do zgarnywania błota w obejściach
2130     3, 29|            obyczaju od piątku rana aż do niedzieli nie godziło się
2131     3, 29|          śpiesznie myć i przyogarniać do kościoła, bo już szły drugie
2132     3, 29|            drugie kobiety na złożenie do grobu Ciała Jezusowego.~
2133     3, 29|              ciepłej wodzie i wytarte do sucha dopiero znaczyła w
2134     3, 29|           takie rzeczy, że prosto nie do uwierzenia: koguty piejące
2135     3, 29|      zawzięcie, a po chałupach prawie do północka świeciło się w
2136     3, 29|       wczorajszej, żwawo się podnosił do nowych utrudzeń i turbacji.~
2137     3, 29|       gdziesik wielki garnek z żurem, do którego jeszcze dołożyli
2138     3, 29|           głupawy był i niemrawa, ale do psich figlów głowę miał
2139     3, 29|       wyrwawszy się poleciał z rykiem do chałupy.~Dołożyła mu jeszcze
2140     3, 29|        wysypując szerokie opłotki, aż do drogi, piaskiem, przywiezionym
2141     3, 29|            pogwary, by zdążyć jeszcze do kościoła na uroczystość
2142     3, 29|                że to się przyczyniało do urodzajów i dawało bydlątkom
2143     3, 29|            Spieszył się, wpadł prędko do chałupy, odmówił modlitwę,
2144     3, 29|             zostaje!... A jutro które do mężów idą?~- Z pół wsi się
2145     3, 29|            całą gromadą odprowadzając do młynarzów.~A Witek, pokazując
2146     3, 29|           niekaj ściany z przypadłych do ziemi chałup i trzęsły się
2147     3, 29|             też raz po raz wychodzono do kościoła, bo często z wywieranych
2148     3, 29|              Borynów na gospodarstwie do pilnowania ostawały ino
2149     3, 29|         wójtem ku kościołowi, wróciła do izby, przykazując cosik
2150     3, 29|            ona wsunęła się na palcach do ojcowej komory... Po dobrej
2151     3, 30|             jęła się ostro przepychać do przednich ławek.~Kościół
2152     3, 30|               i kołysał się od ściany do ściany, aż się od tego naporu
2153     3, 30|              Ledwie co się przepchała do swojego miejsca, kiej proboszcz
2154     3, 30|               nie mogła się przyłożyć do pacierza, trzęsła się w
2155     3, 30|              niejedna głowa z płaczem do ziemi przywarła, niejeden
2156     3, 30|    pokrzywdzonych... Wszystkie społem do chałup powrócą radośnie
2157     3, 30|       rozbolałe, chyłkiem rozejdą się do pustych domów i ze łzami
2158     3, 30|          tęsknicą i turbacjami społem do snów legną...~Jezus mój,
2159     3, 30|              szturchaniem przywodziła do opamiętania, hale! poredziła
2160     3, 30|            wpodle klęczy cisnąc głowę do jej kolan... to żal ją ścisnął
2161     3, 30|             koniec zwrócił się prosto do narodu i wychylony z ambony,
2162     3, 30|         grzesznemu i czynić będzie aż do owej pory, kiej Jezus powróci
2163     3, 30|               kluczów przyniewolił ją do wyjścia z pustego już kościoła.~
2164     3, 30|               stajnie i obory, poszła do chałupy. Już się tam kładli
2165     3, 30|         Postanawiała rozdziewając się do snu. - A jeżeli znowuj się
2166     3, 30|          groźnie, ale zbrakło jej sił do rozmyślań, bo śpik ją zaraz
2167     3, 30|          śpiku zasnute, ale już widne do cna i połyskujące, a wieś
2168     3, 30|          poraniła, by obudzić Pietrka do szykowania konia i bryki,
2169     3, 30|        Pietrek z Witkiem domywali się do czysta; tylko stary Bylica
2170     3, 30|          ogarnęła, zwołała wszystkich do jadła i nawet poszła po
2171     3, 30|           żółtozielonych, wygolił się do czysta, włosy obciął, jak
2172     3, 30|              się, przepijała gorzałką do każdego i niewoliła zasiadać
2173     3, 30|          każdego i niewoliła zasiadać do stołu. Zajęli ławki, że
2174     3, 30|           sama jeszcze przyniewalając do picia.~- Rychło to pojedziem? -
2175     3, 30|             chciała się z wami zabrać do miasta - wtrąciła Józka.~-
2176     3, 30|               czego byli nie dojedli, do stajni ponieśli z sobą.~-
2177     3, 30|            uniesła, odziewać się jęła do drogi.~Już ano konie czekały
2178     3, 30|           przyniewalać, przypięła się do jadła kiej wilk i zmiatała,
2179     3, 30|         kilkanaście wozów toczyło się do miasta i nad rowami ciągnęły
2180     3, 30|        pogrzebie, tyle co wypuszczone do picia bydło łaziło, kiej
2181     3, 30|           kominy, kiej Rocho przylazł do Borynów, zajrzał do chorego,
2182     3, 30|          przylazł do Borynów, zajrzał do chorego, pogadał z dziećmi
2183     3, 30|              chwili. ~- Gdzie zaś!... do miasta zabrał się z wójtem.~-
2184     3, 30|              nie przetrzymały... i co do jednego wykupiły... W Lipcach
2185     3, 30|         Podlesiu?~- Rychtyk przyległe do naszych, w sam raz do wykupna,
2186     3, 30|       przyległe do naszych, w sam raz do wykupna, ze trzydzieści
2187     3, 30|           bele czym, dzieci zwołała i do dom poszła.~- Sporo musi
2188     3, 30|           stawem z kobietami, poszedł do nich prędko.~- Hi... hi...
2189     3, 30|             dobrodziej pojechał drogą do Wólki. Jambroży powiedział,
2190     3, 30|               Jambroży powiedział, że do dworu na bal, a zaraz po
2191     3, 30|           całym domem walili w goście do młynarzów; Jasio wiódł matkę
2192     3, 30|         dzieuch rówiesnych naszło się do Józki, że kiej te szczygły
2193     3, 30|             jeszcze!~- Pokraka jedna, do skrobania ziemniaków sposobny!~-
2194     3, 30|           niego szydliwie.~- A jakbym do której z wódką posłał, to
2195     3, 30|               wódką posłał, to by się do Częstochowy ochfiarowała
2196     3, 30|            kiejś w chałupie potrzebny do mycia garnków i macania
2197     3, 30|              Bo się ozgniewam i pójdę do Marysi Balcerkówny!~- Idź,
2198     3, 30|              zmyślnie przyrychtowanej do maluśkiego wozika, że skoro
2199     3, 30|        tańcować i skrzydła rozkładać, do tego zaś zapiał Gulbasiak,
2200     3, 30|          sfrunął.~- To opatrz krowy i do izby przychodź robić, widniej
2201     3, 30|            Jagna raz po raz zaglądała do izby, kiej Witek wsunął
2202     3, 30|              trzęsły, a nie dojadłszy do końca, poleciał.~Złapała
2203     3, 30|               nie kujnął, i poniesłem do schowka. Ino pary z gęby
2204     3, 30|            parę niedziel przywiedę go do chałupy, obaczysz, jak parodował
2205     3, 30|          przed kominem wraz z dziećmi do wykończania kogutka.~A w
2206     3, 30|              go śpik morzył.~- Idźcie do dom, bo tam na was czeka
2207     3, 30|          gorzały okna i zabawiali się do późna.~W izbie Borynów już
2208     3, 30|           wieczerzę i parobek poszedł do stajni, odważył się pytać:~-
2209     3, 30|      rozszczekane gniewnie przyciszał do budy zapędzając.~Ale Hanka,
2210     3, 30|             Ale Hanka, choć się zarno do dzieci przyłożyła, usnąć
2211     3, 30|         czerpali ze stawu, bydło szło do picia, krzyczały gęsi, a
2212     3, 30|     Balcerkówny, wodą zlały i jeszcze do stawu zepchnęły na pośmiewisko...~
2213     3, 30|              bekiem leciała na skargę do Hanki.~- Skarży się, a rada,
2214     3, 30|              rada, oczy się jej skrzą do figlów!~- A i mnie zapowietrzone
2215     3, 30|                A i mnie zapowietrzone do żywej skóry dojęły!- użalała
2216     3, 30|            wesoło Jagustynka wpadając do chałupy.~- Niby te obwiesie
2217     3, 30|    przysmażona, siadła wraz z drugimi do śniadania, łakomie wypatrując
2218     3, 30|       szeptała wystraszona ciągnąc ją do łóżka, bo jej w ręku zemglała,
2219     3, 30|            jeno chyciła.~Rozeszli się do obrządzeń gospodarskich,
2220     3, 30|              goni... objaśnił.~Nikomu do głowy nie przyszło myśleć,
2221     3, 30|         przyciesiami.~- Podkopali się do ojcowej komory!~- Jama,
2222     3, 30|                stary ino leżał twarzą do izby, w komorze zaś, zawdy
2223     3, 30|               Pietrek i skoczył naraz do ziemniaczanego dołu, odwalił
2224     3, 30|              ludźmi, cisnęli się kiej do konfesjonału, kużden głowę
2225     3, 30|     konfesjonału, kużden głowę wtykał do dołu, powiadał swoje i Burka
2226     3, 30|      opowiadała, jak to było, poszedł do Hanki, leżącej znowu na
2227     3, 30|              się, byście tego zbytnio do serca nie wzięli!- zaczął.~-
2228     3, 30|              jeno że mu się wypsnęło, do waju tylko mówię...~- Juści,
2229     3, 30|                  Wiecie, żem nieskory do zwierzeń, a łacniej przecież
2230     3, 30|             Żelazo przechodziło z rąk do rąk.~- Pręt, z jakiego zęby
2231     3, 30|                  Pręt, z jakiego zęby do bron kują.~- Mogli ukraść
2232     3, 30|            nie tłoczyli po próżnicy i do dom szli.~Nikto się go nie
2233     3, 30|              że czas się było zbierać do kościoła, to wnet się porozchodzili,
2234     3, 30|        dudniały na moście.~A kiej się do cna wyludniło, wsunął się
2235     3, 30|             cna wyludniło, wsunął się do sadu Bylica i nuże dopiero
2236     3, 30|         pieska, cucić go a przemawiać do niego cichuśko.~Dom też
2237     3, 30|         cichuśko.~Dom też opustoszał, do kościoła poszli, Hanka jeno
2238     3, 30|        dobrodziej zwoływał gospodarzy do zakrystii i cosik z nimi
2239     3, 30|             taka, co to jak się człek do niej przyprze, to jakby
2240     3, 30|               niej przyprze, to jakby do pieca gorącego... - powiedział
2241     3, 30|           nadeszła Weronka z dziećmi, do łóżka przystawili ławę i
2242     3, 30|       poredzając z ludźmi, jacy wciąż do sadu szli, a srodze medytowali
2243     3, 30|          zawaloną, gdyż wójt wzbronił do czasu przyjazdu pisarza
2244     3, 30|           paradą i najpierwej ruszyli do dobrodzieja, bo tak po inne
2245     3, 30|              poczynały. Śmiało weszli do ogrodu, przed plebanię,
2246     3, 30|                rypiąc kijami i nogami do wtóru, wraz zaśpiewali piskliwie:~ ~
2247     3, 30|              mu śpiewkę na podziękę i do organistów pociągnęli.~Potem
2248     3, 30|             przódzi Borynę, wchodziła do Hanki.~- Byłam u chorego.
2249     3, 30|       przepiła jak i drugie, sięgając do placka. - Jada to teraz,
2250     3, 30|           Chłopaki poszły z kogutkiem do Woli! - zatrajkotała Józka
2251     3, 30|                wyniesła się przed dom do Jagusi.~- Józka, bydło czas
2252     3, 30|            dobrze patrzy.~- Juści, co do figlów pierwszy, do roboty
2253     3, 30|                co do figlów pierwszy, do roboty jeno go trza kijem
2254     3, 30|         sprawi, to synek, ten z klas, do domu zajrzy, a powiadają,
2255     3, 30|              trudno dziewki dotrzymać do roku. Co prawda, to i służba
2256     3, 30|          hardzieje... Mój ano chłopak do pasionki, że to chłopaków
2257     3, 30|               się wama za chłopami, a do Płoszkowej ani chybi co
2258     3, 30|              i to, że ją rozpiera aże do bolu, do krzyku, do płaczu,
2259     3, 30|              ją rozpiera aże do bolu, do krzyku, do płaczu, że ją
2260     3, 30|               aże do bolu, do krzyku, do płaczu, że ją ponosi gdziesik,
2261     3, 30|              pamięci, cisnąc się jeno do pnia i prężąc... i ledwie
2262     3, 30|                   Dróżką od cmentarza do topolowej, całą w czerwonych
2263     3, 30|            ździebko.~- Mroczeje, czas do domu! - szepnął cicho.~-
2264     3, 30|              czekała, iż ją obejmie i do pnia przyprze, jaże ramiona
2265     3, 30|          rozmowy.~Zajrzała przez okno do izby rozświetlonej: pan
2266     3, 30|        pociągnął ją bocznymi drzwiami do alkierza.~Nikto nie dojrzał,
2267     3, 30|             wieś i przygłuchła, jakby do ziemi barzej przywierając
2268     3, 30|               chustkach, lipecką modą do pół pleców opuszczonych,
2269     3, 30|               przygnietły, i już jęły do się przysiadać coraz bliżej,
2270     3, 30|               wycyganiać takie rzeczy do śmiechu, jaże za boki się
2271     3, 30|        Płoszkowa po gorzałkę posyłała do Żyda.~Zaś u Borynów jeszcze
2272     3, 30|              chleb powszedni zabiega, do stołu Pańskiego nie siądzie."~- "
2273     3, 30|          sołtysem i kowalem pojechali do ognia, i to z gołymi rękoma,
2274     3, 30|            cała wieś się już zebrała, do najmłodszych, co je rozkrzyczane
2275     3, 30|             dziedzica ogniem pokarał.~Do późna w noc się paliło,
2276     3, 30|               noc się paliło, a nikto do dom nie poszedł: czekali
2277     3, 31|      przechwyciła ją jeszcze w porę i do poduszek przygnietła.~-
2278     3, 31|          jąkał Bylica przyginając się do kichania po tęgim zażyciu.~-
2279     3, 31|            tęgim zażyciu.~- Widać już do cna ogłupiał! Obaczcie;
2280     3, 31|      Jagustynka, znowu zabierając się do uprzątania izby, posypując
2281     3, 31|               zaś przez wywarte drzwi do sieni cisnęły się pogięte
2282     3, 31|               gniazd.~- A dyć chociaż do sadu wypędźcie, może się
2283     3, 31|               się też ziemia wygrzeje do siewu, może już wstanę...~-
2284     3, 31|             ją ukrzywdził. ~- Jak wam do upodoby, wasz gront, to
2285     3, 31|         przymierają.~- Z pół korczyka do jedzenia zaraz niech weźmie,
2286     3, 31|               powiada: "Wprowadzę się do ciebie, Bylica, na komorne
2287     3, 31|              taki pan...~- A jest, że do cna ogłupiał! Człowiek każden
2288     3, 31|              Płoszkowa.~Szumno weszli do izby. Stara rozpowiła dzieciątko
2289     3, 31|              kiej rak czerwone, matce do rąk podała.~- Prawego chrześcijanina,
2290     3, 31|          dopiero go Hance przystawiła do piersi. Przypiął się kiej
2291     3, 31|             to Hanka, aż kobiety jęły do niej przepijać na pocieszenie
2292     3, 31|         żałoście zapraszała, bych się do jadła brali, gdyż jajecznica
2293     3, 31|              wypuścił. ~Że zaś dzieci do sieni się naszło i coraz
2294     3, 31|             naszło i coraz to głowiny do izby wtykały, wójt rzucił
2295     3, 31|             być, co wójtowej ckni się do małego; widziałam, jak wietrzyła
2296     3, 31|               nawet pysków nastawiają do bicia! Wypisz, wymaluj -
2297     3, 31|             Wypisz, wymaluj - podobne do swojego ojca! Juści, jaka
2298     3, 31|               nie dziwota, co Jagusia do was się całkiem udała, bo
2299     3, 31|            Jaguś, przyjdź o zmierzchu do alkierza, to dam ci cosik
2300     3, 31|              nie czekając odpowiedzi, do izby śpiesznie powracał.~-
2301     3, 31|             ile że młynarzowy byk już do niczego. Ucieszy się Antek
2302     3, 31|         przejechali.~- Ksiądz po wino do mszy się wybierał - objaśniał
2303     3, 31|            wszedł i wójt podniósł się do niego z kieliszkiem.~- Spóźniłeś
2304     3, 31|          poredzi!~- Dzieuchy przeciek do urzędników nie wyślę, nie
2305     3, 31|         rachuj kaszę, kiej ją sypiesz do garnka, paliców przy robocie
2306     3, 31|              przydzwaniają, tam pijak do mszy służy!~Przegadywali,
2307     3, 31|              by się wszyscy schodzili do wójta przed pisarza i strażników.~
2308     3, 31|            jesteśmy, co na leda gwizd do nogi się zlatują! Potrza
2309     3, 31|     zawrzeszczała wybiegając na drogę do gromadki wylękłych kobiet,
2310     3, 31|        zbierających się nad stawem.~- Do roboty, kumy, w pola, kto
2311     3, 31|           kumy, w pola, kto ma sprawę do gospodyń, powinien wiedzieć,
2312     3, 31|              taił?~Czas jeno stracili do południa, nałazili się po
2313     3, 31|        rozgniewani, że skoro przyszli do Boryny opisywać ów podkop,
2314     3, 31|          ganku na Bylicę, z pięściami do niego skoczył i krzyczał:~-
2315     3, 31|               odciął z miejsca stary, do żywego dotknięty.~Aż pisarz
2316     3, 31|               osobą urzędową mówi, bo do kozy pójdzie za hardość,
2317     3, 31|        drżącymi rękoma.~- A zapisz me do śtrafu, zapłacę i jeszczech
2318     3, 31|         podkop, a stary mruczał cosik do siebie, obchodził dom, zazierał
2319     3, 31|               śniadania.~Ponieśli się do karczmy, w żywe kamienie
2320     3, 31|          Jagustynka.~- Pewnie po susz do lasu poleciała!~- We Warsiawie
2321     3, 31|          wczoraj, po dzieci pojechała do szpitala, ma dwoje przywieźć
2322     3, 31|               sama nieczęsto naje się do syta, to skąd i la dzieci
2323     3, 31|            szukać jakiego zarobku, bo do garnka nie ma co wstawić.~-
2324     3, 31|           poszkodować.~- Wróci pewnie do Kłębów: gdzież jej szukać
2325     3, 31|            ostać; przeniesła skrzynie do sołtyski i upatruje se,
2326     3, 31|        Pokażcie mi dziecko.~Wzięła je do siebie i skoro posprzątały
2327     3, 31|        obiedzie, rozegnała wszystkich do roboty. Sama jeno w izbie
2328     3, 31|               w niej palcami, a cosik do siebie gwarzył z cicha,
2329     3, 31|             ruchać, wychodził w pola, do roboty.~Od samych świąt
2330     3, 31|            Boży...~Szły zaś i drugie, do tamtych zgoła niepodobne.~
2331     3, 31|               parne, ciężkie i bijące do głowy kiej gorzałka, iż
2332     3, 31|            świt bowiem wyganiał naród do roboty, a późny mrok dopiero
2333     3, 31|             psimi jazgotami, albo wóz do młyna i znowu drogi leżały
2334     3, 31|             krótko, bo go wnet słońce do cna zeżarło - to i nie dziwota,
2335     3, 31|          zaprzęgała w twarde jarzma i do ziemi wszystkie łby przygięła.~
2336     3, 31|          sygnaturki klękali po rolach do rannych pacierzy.~Wychodzili
2337     3, 31|          pacierzy.~Wychodzili wszyscy do roboty, a prawie tego znać
2338     3, 31|             trudziła w pocie od świtu do nocy.~Cóż to mogły same
2339     3, 31|         Pietrek dopiero się przyuczał do polowych robót, ale zawdy
2340     3, 31|              musiała z drugimi stawać do roboty, i o wszelkiej rzeczy
2341     3, 31|               Dominikową, zaglądającą do niej raz w dzień; żadna
2342     3, 31|            postanawiając iść na wywód do kościoła; odradzały jej
2343     3, 31|       utrudzoną, że zaraz po powrocie do izby przyległa nieco na
2344     3, 31|                Gospodyni, a to Cygany do wsi idą!~- Masz diable kaftan,
2345     3, 31|             żebrząc, wróżyć chciały i do izb gwałtem się cisnęły.
2346     3, 31|            podwórze, dzieci przywiedź do chałupy, jeszcze ukradną! -
2347     3, 31|              że po sto razy zawracała do chałupy i niesła się znowu
2348     3, 31|         dojrzawszy, że jedna wstąpiła do karczmy, wsunęła się za
2349     3, 31|                po kolacji, zeszły się do Józki na ganek dziewczyny
2350     3, 31|               zaś cegłą ścierają jaże do kości te miejsca, kaj przy
2351     3, 31|               Jagnę, niech przychodzi do chałupy, nie ostawię dzisiaj
2352     3, 31|             puszczę latawca, niech se do rana posiedzi na dworze -
2353     3, 31|        wiedząc, co począć, bezradni i do cna wystraszeni, aż któraś
2354     3, 31|              burzliwe głosy.~- Lecieć do nich i odebrać, a sprać
2355     3, 31|               rzucili się za sołtysem do Balcerkowego sadu, kaj widne
2356     3, 31|          rosie i na świeżej ziemi, aż do sołtysowej stodoły; tam
2357     3, 31|           stodoły; tam konia wprzęgli do wozu złodzieje i kołując
2358     3, 31|           młynarza na drogę, biegnącą do Woli.~Pół wsi poszło rozpatrując
2359     3, 31|             cudny, mało kto wziął się do roboty: łazili powarzeni,
2360     3, 31|               zaś dziewki poszły spać do stajni i obór.~Jednako i
2361     3, 31|               rachowała się przeżywić do żniw; ryczała też tłukąc
2362     3, 31|            strach było patrzeć. Nawet do dobrodzieja poleciała z
2363     3, 31|              tak dziwną, że zgoła nie do uwierzenia. Oto rozpowiadał
2364     3, 31|         wyprzątali chałupy; brali się do pieczenia chlebów, rychtowali
2365     3, 31|               wozy, krajali ziemniaki do sadzenia, szli w pola rozrzucać
2366     3, 31|        popędzając jeszcze tu i owdzie do przygotowań, a tak był jaśniejący
2367     3, 31|             rozmowny, że kiej zajrzał do Borynów, Hanka, która znowu
2368     3, 31|             się zwali na całe dwa dni do Lipiec, że najpilniejsze
2369     3, 31|           zobaczycie! Naród przyjdzie do rozumu, pomiarkuje, że nie
2370     3, 31|          pomocą? Chodził po wsi, gdyż do późnej nocy świeciło się
2371     3, 31|               jął rozporządzać, który do jakiej chałupy ma jechać
2372     3, 31|            bacząc jeno, by bogatszych do bogatszych kwaterować.~Tak
2373     3, 31|               jakby na zmówiny, a nie do roboty zjechali.~Nie było
2374     3, 31|             szumnie i rozgłośnie kiej do tańca.~Naraz przycichło
2375     3, 31|              Naród w pokorze przywarł do zagonów, ścichnął i ze wzdychem
2376     3, 31|               i znowuj się przykładał do zagona. Że nawet na południe
2377     3, 31|         gęgoty gęsi na noc spędzonych do zagród, dziecińskie wrzaski,
2378     3, 31|              dopiero, kiej gospodynie do mich zapraszały, tak sielnie
2379     3, 31|               dłużej, chodził od domu do domu, siał dobrym słowem,
2380     3, 31|                poredzał i szedł dalej do drugich, jako ten gospodarz
2381     3, 31|               drugim ulżyć, zaprosiła do siebie na kwaterę dwóch
2382     3, 31|           powstając; ale skoro weszli do chałupy, Hanka zaraz spostrzegła,
2383     3, 31|        huczała kiej ul przed wyrojem. Do późna jarzyły się wszystkie
2384     3, 31|           jarzyły się wszystkie okna, do późna też w opłotkach i
2385     3, 31|               dziewki szczerzyły zęby do kawalerów i rade się z nimi
2386     3, 31|            zrywać ze śpiku i sposobić do pracy.~Słońce wzeszło pięknie,
2387     3, 31|  przesłoneczniane tumany i przywierał do poletek w cichości - bo
2388     3, 31|               sam rozrzucił, a wszędy do pośpiechu przynaglał, jakby
2389     3, 31|          obiedzie razem ze wszystkimi do roboty się stawił objaśniając
2390     3, 31|             też z pola nie zeszedł aż do samego końca; sutannę podkasał,
2391     3, 31|  najpilniejsze roboty zaczęli ściągać do wsi; śpieszyli się, bych
2392     3, 31|                bych jeszcze za widoku do dom zdążyć.~Wielu i za wieczerzę
2393     3, 31|       narządzone; konie, już założone do wozów, rżały przed domami.~
2394     3, 31|                Żeby choć kilka pługów do ziemniaków to i tego nie! -
2395     3, 31|              w niedzielę zajeżdżajcie do nas kiej do krewniaków!~-
2396     3, 31|              zajeżdżajcie do nas kiej do krewniaków!~- Ojców pozdrówcie!
2397     3, 31|           krzykali czapami trząchając do się i rękoma wymachując.~
2398     3, 31|          rechotać...~Doprowadzili się do rozstajów i tam żegnali
2399     3, 32|         jeszcze przed wschodem leciał do wójta z jakimś papierem,
2400     3, 32|              ten mig rzuciła z nowiną do sąsiadów, zaś Balcerkówny
2401     3, 32|        trajkoty:~- Z tymem i śpieszył do wsi. Niechrzczony jeden
2402     3, 32|             rzekł, myślę sobie, jutro do dnia skoczę i pierwszy dam
2403     3, 32|             mi się, co wam było pilno do parobków, a dziadem musita
2404     3, 32|     gospodarze, bo chłopaki to może i do wieczora nie ściągną...~-
2405     3, 32|                  cóż to im za niewola do waju się śpieszyć?... he!
2406     3, 32|               ku wójtowej chałupie, i do nich śmigały. Z pół wsi
2407     3, 32|           krzyczał na żonę.~Przypadły do niego z wrzaskiem, zadyszane,
2408     3, 32|          rzucił drwiąco:~- Pilno wama do chłopów, co? Nie bójta się,
2409     3, 32|            papier, któren szedł z rąk do rąk, i chociaż żadna nie
2410     3, 32|              urzędowy, przypinały się do niego, wlepiając oczy z
2411     3, 32|                  radość ją rozpierała do krzyku, a jednocześnie jęły
2412     3, 32|              ci ten psi ozór przyrósł do podniebienia!~Przyśpieszyła
2413     3, 32|          krzyżowych dni można chodzić do figur i święcić granice. ~-
2414     3, 32|         kopcach! - zaśmiała się Józka do wchodzącego Witka.~- Idą
2415     3, 32|             wodą zagony.~Stanęły wnet do roboty, po dwie na zagonie,
2416     3, 32|              dwie na zagonie, głowami do siebie - dziubały motyczkami
2417     3, 32|             była jeno na przyprzążkę, do poganiania.~Cóż, kiej robota
2418     3, 32|                Baby gmerały przygięte do zagonów, podobne do kłębów
2419     3, 32|         przygięte do zagonów, podobne do kłębów szmat przemoczonych,
2420     3, 32|     Prześmiewacie, a samej jaże łysty do nich drygają! - rzekła Kozłowa. -
2421     3, 32|              stoicie!~- A zawdy, jaże do samej śmierci każdemu do
2422     3, 32|              do samej śmierci każdemu do oczu stanę i rzeknę: bękart
2423     3, 32|             Jagustynka.~Przygięły się do roli, dziabki migały szczękając
2424     3, 32|           krowy były jakoś osowiałe i do pół boków w gnoju, prosiaki
2425     3, 32|               Pietrka, wyjeżdżającego do gnoju, ale parobek cosik
2426     3, 32|              Skrzyczała za to Józkę i do Witkowych kudłów skoczyła,
2427     3, 32|     najemników to jakby wilki zgodził do owiec wodzenia. Przez sumienia
2428     3, 32|        swojemu za ucho odprowadzał...~Do stajni potem zajrzała, ale
2429     3, 32|            bezwolnie przytulała głowę do jego karku i zanosiła się
2430     3, 32|             na łańcuchu.~Zawlekła się do izby i przysadziwszy do
2431     3, 32|               do izby i przysadziwszy do piersi rozkrzyczanego chłopaka
2432     3, 32|               serce, że się już rwała do komory rznąć kawał świniny
2433     3, 32|              za drzwi, zabierając się do narządzania śniadania, bo
2434     3, 32|                bo już Józka zaglądała do izby wietrząc łakomie, czy
2435     3, 32|            Czy to Jagusia nie wyjdzie do sadzenia? - wrzasnęła Józka
2436     3, 32|            Stary leżał na bok, twarzą do okna, jakby patrząc na Jagnę,
2437     3, 32|             Czy to dzisiaj święto, że do roboty nie wychodzicie?...~-
2438     3, 32|             Przyczepiacie się cięgiem do mnie kiej rzep do ogona!
2439     3, 32|             cięgiem do mnie kiej rzep do ogona! Marnego słowa wam
2440     3, 32|           pijana byłaś kiej świnia... Do czasu dzban wodę nosi, do
2441     3, 32|             Do czasu dzban wodę nosi, do czasu... Nie bój się, kto
2442     3, 32|              co robię, a każdemu wara do mnie jak temu psu! - wrzasnęła
2443     3, 32|               już była i gotowa nawet do bitki, bo jaże się cała
2444     3, 32|               się znowu porozchodzili do roboty, zebrała się jakoś
2445     3, 32|       poniechawszy robót, wybrała się do ojca, któren zachorzał już
2446     3, 32|             ale z pół drogi zawróciła do chałupy.~Tak się w niej
2447     3, 32|            potem, choć przyszła nieco do sił, rękoma jeno robiła,
2448     3, 32|         jazgoty niesły się od chałupy do chałupy, dzieuchy przyodziewały
2449     3, 32|            konia księżego, założonego do beczki na saniach, chcąc
2450     3, 32|            napędzić z wyższego brzegu do stawu, jeno co koń mądrala
2451     3, 32|               że mu na beczkę włażą i do uzdy już sięgają, rżał groźnie
2452     3, 32|               oczyma po ojcach i rękę do niej wyciągnął.~- Zostańcie,
2453     3, 32|         Zostańcie, Jaguś, z Bogiem.~- Do klasów to już? ~Za serce
2454     3, 32|           przednim siedzeniu, plecami do koni.~- Będę dłużej patrzał
2455     3, 32|          Jasio krzyczał jeszcze cosik do sióstr, buczących pod domem,
2456     3, 32|           bialuchną i tak śliczną, iż do róży polnej podobną.~Ona
2457     3, 32|             Jezu, taki to by ślepiami do samego piekła zaprowadził...~
2458     3, 32|        księdzem ostanie, może jeszcze do Lipiec go dadzą!...~Obejrzała
2459     3, 32|        wracają, wiecie to? - krzykały do niej dzieuchy z opłotków,
2460     3, 32|         wyglądała swojego...~Zajrzała do matki. Jędrzych był jeno,
2461     3, 32|       Wściekną się chyba dzisiaj, boć do każdej ktosik powróci, do
2462     3, 32|             do każdej ktosik powróci, do każdej.~- Prawda, dyć wszystkie
2463     3, 32|               i skwapnie poniesła się do chałupy szykować i robić
2464     3, 32|             to czeka? przeciek nikomu do niej nieśpieszno, przeciek
2465     3, 32|              Jaguś. nie wyjdziecie to do roboty? - wrzasnęła Józka
2466     3, 32|             Józka z podwórza.~Ani jej do głowy przyszło się opierać:
2467     3, 32|               motyczkę i zaraz poszła do kobiet. Odpadła ją moc i
2468     3, 32|       tęskność, że jaże łzy nabiegały do oczu, a dusza się kajściś
2469     3, 32|              rwała. Tak się przypięła do roboty, że komornice ostały
2470     3, 32|               naszeptawszy się o niej do syta, że to ciepło już się
2471     3, 32|              nie każą, ni go strażnik do kreminału nie pojmie!... -
2472     3, 32|             czekając, że skoczą sobie do kudłów, ale one jeno przewlekły
2473     3, 32|               poobiedzia nikto w pole do roboty nie wyszedł, nawet
2474     3, 32|           strony i potrząsał miseczką do wchodzących.~Wyszedł rychło
2475     3, 32|              od mostu zawrócił i pono do karczmy pociągnął.~Dopiero
2476     3, 32|          umączony młynarczyk przystał do kompanii, zapalili świecie,
2477     3, 32|           upstrzone kaczeńcami, kieby do cichego wtóru pieśniom i
2478     3, 32|               się gdzieś zapodział.~- Do stada się pewnie przyłączył,
2479     3, 32|             sobie, kiej ta dziewczyna do pierwszej komunii stająca.~
2480     3, 32|                bych co ino przypadnie do rozwartego łona, pożywić
2481     3, 32|              barzej na lewo, na skroś do topolowej drogi, mierząc
2482     3, 32|            dopiero kły puszcza~- Bo u do dobrodzieja na tym dołku
2483     3, 32|                Ze staje mieli jeszcze do trzeciego kopca i figury
2484     3, 32|            kolebać, jakby kłaniając i do nóg się chyląc procesji.
2485     3, 32|              wołań pognały na przełaj do drogi, jaże im łysty bielały.
2486     3, 32|               na Chrystusie przybitym do krzyża. Dopiero kiej zakończył
2487     3, 32|             skropił głowy chylące się do ziemi, zdjął rogatą czapeczkę
2488     3, 32|               odkrzyknęli, cisnąc się do niego kiej te owce do pasterza,
2489     3, 32|             się do niego kiej te owce do pasterza, a w ręce całując,
2490     3, 32|      obłapiając, a on ci każdego brał do serca, po głowach całował,
2491     3, 32|               byłyby się przeciągnęły do nocy, aż ksiądz się spamiętał,
2492     3, 32|             pora, i dał znak.~Ruszyli do ostatniego kopca, drogą
2493     3, 32|               kiej wiśnie przywierały do swoich chłopaków nie bacząc
2494     3, 32|              po lesie albo i przypaść do tych zagonów i zapłakać.~
2495     3, 32|            sobie zaglądają, cisną się do siebie, a ona jedna przemówić
2496     3, 32|            ona jedna przemówić nie ma do kogo! Cały naród wre ukropem
2497     3, 32|             jakże! każdemu było pilno do swoich... co im tam ona?...
2498     3, 32|              chłopów dopadła, a nikto do niej nie wyskoczył, nikto
2499     3, 32|            serce pełne żarów i gotowe do uniesień i szlochów radosnych,
2500     3, 32|           Parę razy próbowała uciekać do dom, ale nie poredziła: