Tom, Rozdzial

3001     4, 38|                 zagadnęła lękliwie.~- Do karczmy! kowal zwołuje na
3002     4, 38|                 jeno mi proch wleciał do oka.~- Jak widzę płakanie,
3003     4, 38|             odpuście, a potem przyjdź do karczmy, to potańcujemy.~
3004     4, 38|      Spojrzała oczami, co to jakby mu do nóg leciały z podzięką.~-
3005     4, 38|            proga, uśmiechnął i wszedł do sieni.~W karczmie już była
3006     4, 38|             była ciasnota i gorąc nie do wytrzymania. W głównej izbie
3007     4, 38|                Weźta ino sobie dobrze do głowy! Tylachna ziemi la
3008     4, 38|               same ręce się wyciągały do brania tej ziemi upragnionej.~
3009     4, 38|       kąśliwie, aż Grzela przyskoczył do niego z pięściami, ledwie
3010     4, 38|              Kłąb.~- Chodziłeś z nimi do boru, to ich stronę i tera
3011     4, 38|              już bowiem skłaniali się do zgody oprócz starego Płoszki.~
3012     4, 38|           należy ziemia! Nie dopuścim do zgody! Po sprawiedliwości
3013     4, 38|               zadem łyska, a nos drze do góry, jakby cięgiem kichał!
3014     4, 38|     niezadługo zaczęła się rozchodzić do domów, jeno co łapczywsi
3015     4, 38|          Hanka poniesła się z dziećmi do którejś z kum, Pietrek się
3016     4, 38|         przyleciał pod chałupę, rzekł do niego wielce dobrotliwie:~-
3017     4, 38|      przepędziła, bych Józce pomagał.~Do cna już ściemniało na świecie,
3018     4, 38|               wieczora poszła na wieś do dzieuch, jeno co nikiej
3019     4, 38|              Tłukła się od brzega wsi do brzega jak ta woda obłędna,
3020     4, 38|               w karty.~Napatrzyła się do syta i poszła opłotkami,
3021     4, 38|              cień pod płot i zajrzała do środka.~Organistowie wraz
3022     4, 38|               tobie czas spać! Musisz do dnia wyjechać.~- A muszę,
3023     4, 38|           nasz proboszcz napisze o to do niego.~- Nie bój się, napisze,
3024     4, 38|      powiedziała matka zabierając się do słania mu na kanapie wprost
3025     4, 38|             która go z płaczem tuliła do piersi a całowała.~- Śpij,
3026     4, 38|   przeszkadzać Jasiowi.~Chciała i ona do domu, już się była nawet
3027     4, 38|             mocniej przywarła plecami do płota, barzej się skuliła
3028     4, 38|           przeżegnał się, złożył ręce do pacierza, podniósł oczy
3029     4, 38|             gębusie i modlić się kiej do tego cudownego obrazu. Nie
3030     4, 39|              Michał organistów służył do mszy i jak zawdy, tak trząchał
3031     4, 39|            rozgdakana kokosz wwodziła do kruchty całe stado piukających
3032     4, 39|    nieboszczyka. Ulży to jego duszy i do wiecznego zbawienia pomoże.
3033     4, 39|             należy, oddać święcie, co do grosza. Jak rozrządził majątkiem,
3034     4, 39|           przypadła mu nawet z bekiem do rąk, to ją przygarnął do
3035     4, 39|              do rąk, to ją przygarnął do piersi, a pocałowawszy w
3036     4, 39|               nie powiedziałby barzej do duszy - szepnęła rozrzewniona
3037     4, 39|         Będzie, już dzisiaj pojechało do niego piąciu...~-To chwała
3038     4, 39|    odchodzącym - a zajrzyj ta później do mojego wolanta, prawy resor
3039     4, 39|             resor przyciera się nieco do osi...~- To pod łaznowskim
3040     4, 39|               koń się wyrwał, skoczył do stawu i nie zważając na
3041     4, 39|         przynaglał kowal i gdy weszli do chałupy, a Hanka zakrzątnęła
3042     4, 39|        Dominikowa, Jaguś, a chodźcież do kupy! - zawołała na drugą
3043     4, 39|     powściągliwa, juści, co niewoliła do jadła przylewając każdemu,
3044     4, 39|            kwoka i cosik poszeptywała do niej, tylko jedna Józka,
3045     4, 39|          powróci.~- Nie on jeden jest do podziału.~- Aleć on najstarszy,
3046     4, 39|                  To wspólne i pójdzie do działów - powstał twardo
3047     4, 39|               powstał twardo kowal.~- Do działów! Chcielibyście!
3048     4, 39|               Antka. Mnie się śpieszy do dziedzica, bo tam już na
3049     4, 39|          którego wieczora przepędzili do mnie ze dwie krowy. Maciorę
3050     4, 39|             nikto jeszcze nie dołożył do mojej rady... Sam dziedzic
3051     4, 39|           krzyknął przez wywarte okno do izby:~- Magda, miej ta oko
3052     4, 39|               Mojego nie ma, pojechał do powiatu, a stójka jeno powiadał,
3053     4, 39|              kiej wrótnię i zjątrzona do żywego jej ślepiami, pomstowała
3054     4, 39|            ale jeszczech zmacam drogę do waszych kudłów - groziła
3055     4, 39|            czym?~- Jak twojego wsadzą do kreminału, to się dowiesz!~
3056     4, 39|            przez okno i zaczęła wołać do Hanki:~- Mówię ci, wypędź
3057     4, 39|        poczekaj! Nie zamrę spokojnie, do świętej spowiedzi nie pójdę,
3058     4, 39|             ze wsi kijami wyświecą! A do sołdatów, suko jedna! Tam
3059     4, 39|           wrócić i przy swoim warować do ostatka.~- Nie ostanę tutaj.
3060     4, 39|                nienawiść buchnęła jej do głowy, a mściwość sprężyła
3061     4, 39|              na izbę i, rozwścieklona do ostatka, jęła chlastać przyduszonymi
3062     4, 39|              jakby na śmierć; biły ją do krwie, smagały bez litości
3063     4, 39|        płaczem i ochfiarowała się iść do Częstochowy, byle to wszystko,
3064     4, 39|          usłyszała, było nieprawdą!~A do Jagusi nie czuła nawet złości,
3065     4, 39|                  Wreszcie zabrała się do roboty i wezwyczajone ręce
3066     4, 39|                że dzieci wyprowadziła do sadu, że uprzątnęła izbę
3067     4, 39|        przeszła sień, otworzyła drzwi do Jagusinej izby i powiedziała
3068     4, 39|      nieustępliwie.~Stara rzuciła się do niej przekładać i tłumaczyć,
3069     4, 39|             ramionami:~- Nie gadajcie do tego pomietła! Wiadomo,
3070     4, 39|       zważając na nią, już się wzięła do zdejmowania swoich obrazów,
3071     4, 39|               to ci twoją krowę zagna do chałupy, a po resztę niech
3072     4, 39|               pola, to schowała zapis do skrzynki pod klucz, zawarła
3073     4, 39|           ojcową stronę i zabrała się do obiadu całe jednak przypołudnie
3074     4, 39|            wszyscy rozeszli się znowu do roboty, zabrała Józkę i
3075     4, 39|           daleka.~Skwapnie się wzięła do pielenia, lecz mimo tego
3076     4, 39|    spoglądając po polach.~- Wiecie, a do cna przepomniałyśmy o tym
3077     4, 39|         Przerywaj, Józia, a ja poletę do księdza, on przeczyta.~Nawet
3078     4, 39|              ludziach. Zawróciła więc do młynarza, któren właśnie
3079     4, 39|                zaśmiał się bierąc się do czytania owego papieru,
3080     4, 39|           młynarz.~Wstąpiła po drodze do Magdy, która usłyszawszy
3081     4, 39|           Chudziaszek, a tak się darł do domu!...~- Wszystko w boskim
3082     4, 39|             Wszystko w boskim ręku. A do wody to zawdy szczęścia
3083     4, 39|              sielnie żałowano, co zaś do Jagusi, wieś się rozpołowiła,
3084     4, 39|           tego miejscami przychodziło do swarów...~A nim wieczór
3085     4, 39|               kiej w ulu kumy leciały do kum na poredę, poniektóre
3086     4, 39|           poredę, poniektóre krzykały do się przez płoty i sady,
3087     4, 39|              kiej te psy, że każdy by do niej rad pod pierzynę, że
3088     4, 39|         natknął się na Weronkę, idącą do siostry.~- Dopiero co byłam
3089     4, 39|                 myślała zwracając się do Borynów.~Hanka sprzątała
3090     4, 39|             wam jego część przychodzi do działu.~- Prawda, jeszczech
3091     4, 39|           cieszyć.~Zaś potem klękając do pacierzów szepnęła z rezygnacją:~-
3092     4, 39|        Nazajutrz kole południa wszedł do izby Jambroży.~- Kajżeście
3093     4, 39|         przywiezła z Warsiawy. Wpadło do grapy z ukropem i prawie
3094     4, 39|               pochowek! Ale nie z tym do was przyszedłem.~Podniesła
3095     4, 39|        Dominikowa pojechała z Jagusią do sądu, pono skarżyć was będzie
3096     4, 40|               gały ślepiów.~Powróciła do łóżka i leżąc z otwartymi
3097     4, 40|           przyźbie i przytuliwszy się do ściany zadrzemała, ani się
3098     4, 40|     przecknęła, noc już była zbielała do cna i na wschodzie rozpalały
3099     4, 40|           śpikiem, że nie wróciła już do łóżka i aby łacniej doczekać
3100     4, 40|              Psiachmać! Pora jeszcze, do słońca spał będę! - i ani
3101     4, 40|              jedna, krów nie powiązał do żłobów! Chcesz aby se w
3102     4, 40|        Odszczeknął cosik, aż skoczyła do niego, szczęściem, co nie
3103     4, 40|               czekał, więc zajrzawszy do stajni czepiła się Pietrka.~-
3104     4, 40|             żłób, a ty się wylegujesz do wschodu!~- Wydzieracie się
3105     4, 40|          pięścią za plecy i śniadanie do torby, nie przepomniała
3106     4, 40|             krowy i owce, zabrała się do Pietrka, nie mogąc ścierpieć,
3107     4, 40|            ziemniaki.~Zapędziła Józkę do obierania ziemniaków, dała
3108     4, 40|        kapusty, a od śniadania wrócim do wczorajszej roboty.~Powiedła
3109     4, 40|             lata! - pogadywały stając do roboty na wyniesionych zagonach
3110     4, 40|                 W Modlicy zaś wyschła do cna, musiały sadzić na nowo.~
3111     4, 40|       wyniesło galancie i mgły opadły do znaku, kiej dopiero ode
3112     4, 40|               odpoczniecie.~- Już się do Częstochowskiej ochfiarowałam
3113     4, 40|              sporo narodu wybiera się do Częstochowy. Organiścina
3114     4, 40|               to człowiek jakby szedł do nieba, tak mu jest w tej
3115     4, 40|               i porwała się kiej ptak do lotu, ale się w mig opamiętała,
3116     4, 40|              na śniadanie przychodźta do chałupy.~Odeszła z wolna,
3117     4, 40|             Kobiety poglądały na się, do cna stropione jej spokojnością.~-
3118     4, 40|            prześmiewali, co jej pilno do chłopa. Ja bym ta nie wytrzymała! -
3119     4, 40|              się nie tak łacno narowi do szkody jak chłop niektóry...~
3120     4, 40|             Ja! - przygarnął ją mocno do piersi, a przytulał z dobrością
3121     4, 40|         całego serca. Cisnęła się też do niego zgoła już bez pamięci,
3122     4, 40|                Poczekaj, pójdę w pole do roboty, to zarno będę jak
3123     4, 40|               przódzi.~Skoczyła naraz do izby po najmłodsze dziecko.~-
3124     4, 40|                 popatrz jeno, podobny do cię jak dwie krople.~- Sielny
3125     4, 40|               Pietras, a chodźże i ty do ojca - podsadziła starszego,
3126     4, 40|               marsza grają.~- Laboga, do cna przepomniałam. Józka,
3127     4, 40|            wyniesła z komory kiełbasę do barszczu.~- La ciebiem ostawiła,
3128     4, 40|          paciorków z długachną wstęgą do zawiązywania, zaś la dzieci
3129     4, 40|                Skwapnie się przypięli do śniadania.~- To mi dopiero
3130     4, 40|            jadłem i zaraz poszli spać do stodoły, kaj już naniesła
3131     4, 40|             kaj już naniesła im Hanka do sąsieka pierzyn i poduszek.~-
3132     4, 40|            osłabła i uciekła na ogród do pielenia pietruszki. Rozglądała
3133     4, 40|      przepomniała, cięgiem zazierając do śpiących.~- A dzień tak
3134     4, 40|               Porozpędzała wszystkich do roboty, ani dbając, co się
3135     4, 40|            cięgiem drepcąc od stodoły do chałupy.~Sto razy wyjmowała
3136     4, 40|               końcu poleciała na wieś do kobiet, a kogo jeno dostrzegła,
3137     4, 40|               ją ten wisielec czy co? Do cna zgłupiała.~- Zarno się
3138     4, 40|                Niech jeno Antek wróci do dawnego, to jej rura zmięknie -
3139     4, 40|            pogadek, ale przyleciawszy do chałupy wzięła się na ostro
3140     4, 40|           chałupy wzięła się na ostro do sporządzania sutego obiadu,
3141     4, 40|       skończyło, trza się będzie brać do roboty! Mój Boże, anim się
3142     4, 40|                powiodła go najpierwej do stajni, kaj parskały trzy
3143     4, 40|              kręcił się źrebak; potem do pustej obory, zaś jeszcze
3144     4, 40|              obory, zaś jeszcze potem do stodoły do tegorocznego
3145     4, 40|              jeszcze potem do stodoły do tegorocznego siana; zaglądał
3146     4, 40|    tegorocznego siana; zaglądał nawet do chlewów i pod szopę, gdzie
3147     4, 40|        przetoczyć na klepisko, bo się do cna rozeschnie.~- A bo to
3148     4, 40|           kole ojcowej strony zajrzał do środka przez wywarte okno.~-
3149     4, 40|              wczoraj latały ze skargą do sądu.~- Od skargi do wyroku
3150     4, 40|           skargą do sądu.~- Od skargi do wyroku droga szeroka. Ale
3151     4, 40|            Pietrusia na ręce i ruszył do przełazu.~- Obaczę pola
3152     4, 40|             we słońcu kolebały mu się do nóg bijąc chrzęstliwymi,
3153     4, 40|          skłębiał je, mącił, wzburzał do dna i przepadał znowu nie
3154     4, 40|       niedawno wydzierał się na wolę, do tych pól, jak mu to dusza
3155     4, 40|            ścichły nagle przywierając do miejsc, jastrząb znowu zakołował
3156     4, 40|              krzykał z mocą niepojętą do słońca; to znowu jakby się
3157     4, 40|  szczęśliwości.~Kwardy był przeciek i do tkliwości nieskory, ale
3158     4, 40|               paść na ziem, przywrzeć do niej gorącymi ustami i obejmować
3159     4, 40|          sprawę swoją przezierał tera do dna, bierąc ją na rozum
3160     4, 40|       podrosłeś! - ozwał się łaskawie do chłopca.~- Prawda, bo już
3161     4, 40|             co jeść?~- Bogać ta mają, do cna już trawę wypaliło,
3162     4, 40|            będę, chłopak jaże piszczy do konia. - Zabrał go i usadził
3163     4, 40|           żarem, aże krew uderzała mu do głowy.~- A może i dobrze,
3164     4, 40|          ganku.~Antek przerzekł cosik do Pietrka, pojącego konie,
3165     4, 40|               zakrzyczały i poleciała do nich, zaś Antek ruszył w
3166     4, 40|                Kajże to ona dzisia?~- Do dzieci poleciała, na zgodę
3167     4, 40|          uchwalić na szkołę!~- Co nam do tego, niech se ojcowie radzą? -
3168     4, 40|                a samemu wylegiwać się do góry pępem! Bez to, co żadnemu
3169     4, 40|            strasząc ich a podmawiając do oporu.~- Uchwalicie po złotówce,
3170     4, 40|               Grzela przysiadając się do Rocha, któren go wzion na
3171     4, 40|            wraz ze dniem dźwignąć się do roboty, kiej przyleciał
3172     4, 40|              nie ma go komu przywieść do rozumu!~- Mało to jeszcze
3173     4, 40|             kto drugi musi się zabrać do tego.~- Ale kto? Może ksiądz
3174     4, 40|          jakby i on nie przywiódł wsi do rozumu, to już trza wypiąć
3175     4, 40|             gdyż z chłopami nie trafi do ładu, a dziedzic jest mu
3176     4, 40|             ostatku: puścili cię jeno do sprawy, prawda? zwiążesz
3177     4, 40|    doczekawszy się odpowiedzi poszedł do domu.~Hanka kręciła się
3178     4, 40|          myślał frasobliwie, wchodząc do izby.~
3179     4, 41|             pierzyną.~- Józka, dorzuć do pieca, bo trzon jeszczek
3180     4, 41|          pysku...~- I wzwyczaiłeś się do tego, co? Hi! hi! hi!...~-
3181     4, 41|               wojował. Pokorzylim ich do cna!~- Pietrek, kajże to
3182     4, 41|             piecu palił nie będę, nie do tegom się godził! - odkrzyknął.~
3183     4, 41|      Popamiętasz! - groziła dotknięta do żywego i już rozeźlona tak
3184     4, 41|           ganek, to dorzucając drewek do pieca albo i wyzierając
3185     4, 41|             bochen.~Przysiadł łakomie do jadła i z wolna się nadziewał
3186     4, 41|        poczekaj.~Zaś kiej się nałożył do syta i brał za lejce, dorzuciła
3187     4, 41|             uszczypliwie:~- Zgódź się do Jagusi, ona ci tłuściej
3188     4, 41|               ledwie wzięła się znowu do roboty, kiej bociek hycnął
3189     4, 41|              sobą chorobę, to cię dam do śpitala.~- Juści, bom to
3190     4, 41|           muchy z ciasta i bierąc się do wygarniania węgli z pieca.~-
3191     4, 41|              powrotem pomocz, jeszcze do zachodu przeschnie - zawołała
3192     4, 41|         cmokaniem je przynaglał, gdyż do cna ustawały, robota bowiem
3193     4, 41|           między, rwał się raz po raz do klaczy łakomie, sięgając
3194     4, 41|                co się ta niekaj ozwał do kobiet, ale tak już był
3195     4, 41|            jemu, chocia był rozdziany do białych portek i koszuli,
3196     4, 41|         zgarbiona pod ciężarem prawie do ziemi.~- Odpocznijcie, a
3197     4, 41|            kupki, gęściej! - krzyknął do parobka. - Czemuż to waju
3198     4, 41|       następuje, ani wiedząc o tym, i do głodu niezgorzej wzwyczajonam,
3199     4, 41|             ołtarza zdarła i poniesła do Żyda, bych się jeno najadły.~-
3200     4, 41|          zgniły, że trza było kupować do sadzenia, wiater obalił
3201     4, 41|              wiater obalił stodołę, a do tego synowa po rodach ostatnich
3202     4, 41|              gorzałka pachnie i pilno do karczmy.~- Z biedy się niekiej
3203     4, 41|             robotę, to ani już zajrzy do Żyda, niech drugie zaświadczą -
3204     4, 41|      westchnął oblizując się kiej kot do mleka.~- Już i Maciej chcieli
3205     4, 41|                że to rychtyk przylega do Jagusinego pola.~Drgnął
3206     4, 41|             spory kawał leżał jeszcze do zaorania. Jurzył się też
3207     4, 41|           założywszy wałacha pojechał do dom po nowy.~W chałupie
3208     4, 41|               spod szopy, zarówno był do niczego. Długo koło niego
3209     4, 41|            wypuszczę, a nie, to podam do sądu! Zapłać za płótno,
3210     4, 41|            się na zabój, wytrząchając do się przez płoty zaciśniętymi
3211     4, 41|         nieboskie stworzenie!~- Hale, do roboty będę się przybierała
3212     4, 41|             będę się przybierała kiej do kościoła, juści.~Popatrzył
3213     4, 41|               to takie sielne osie?~- Do Płoszkowego woza! Będzie
3214     4, 41|               pomówię, jeszcze dzisia do nich poletę.~Antek cofnął
3215     4, 41|         sześciu chłopa obciesywało je do kantu, a drugie wynosiły
3216     4, 41|               dnia zgłasza się ktosik do zgody! Barany juchy, nie
3217     4, 41|              to była. Szła z motyczką do kapusty.~- Jagusia! - zawołał
3218     4, 41|              gorąco, probując przejść do niej na drugą stronę. Ale
3219     4, 41|                Przyjdź, Jaguś, choćby do północka czekał będę...~-
3220     4, 41|            rozdziewając się spiesznie do kąpieli.~Przechłodził się
3221     4, 41|         ogarnąć ramionami, przycisnąć do serca i napić się z tych
3222     4, 41|             umór ten miód słodki, pić do dna...~- Jeno ten ostatni
3223     4, 41|              szeptał błagalnie, jakby do niej. Długo potem przecierał
3224     4, 41|             się pomiarkował i poszedł do kuźni. Michał był sam i
3225     4, 41|              właśnie już się zabierał do pługa.~- A strzyma twój
3226     4, 41|       drzwiach i rachować.~- Jeszczek do żniw zarobiłbym ze trzysta
3227     4, 41|       poredzić...~- Ten, co to uciekł do Hameryki?~- A ten sam! Mądrala,
3228     4, 41|                któren musi. Ja cię ta do niczegój nie namawiam, abyś
3229     4, 41|              ani komu w głowie wracać do tych rajów.~- A mnie nawet
3230     4, 41|       niespełna czterdzieści roków, a do cna już posiwiał i zgarbaciał,
3231     4, 41|             się wesoło:~- Poletę tera do kupców, a wóz gotuj na jutro,
3232     4, 41|           miłosierny pozwoli. Przyjdę do cię wieczorem.~Ale Antek
3233     4, 41|               się po obejściu poszedł do Mateusza, z którym teraz
3234     4, 41|             nie udzieli ani zagona, i do chałupy go nie puści. I
3235     4, 41|           krzyknął w sad - a pódzi no do nas przyszedł Boryna, to
3236     4, 41|              nikim. Juści, co chłopak do cna był zmizerowany i wyschnięty
3237     4, 41|                 Głupiś! bajanie ostaw do karczmy.~- Jak Bóg na niebie,
3238     4, 41|             się co głowić, a jeno iść do dziedzica i kupować!~- Poczekaj,
3239     4, 41|          rodzone, a to już wama za to do śmierci się nie odsłużę.
3240     4, 41|                rzekł cicho, powstając do odejścia, bo się już było
3241     4, 41|         Nygusy, jak się to przypinają do świeżej koniczyny!~I znowu
3242     4, 41|              przyszło na myśl podejść do niego a wyznać się ze swoich
3243     4, 41|           konisków, bo Walek poleciał do dworu. Ale takie znarowione
3244     4, 41|          Czekaj, mszę świętą odprawię do Przemienienia Pańskiego
3245     4, 41|             intencję. Zapędź mi konie do stajni, późno! No, mówię -
3246     4, 41|             sobie Jagusię i spiesznie do niej poleciał.~Juści, co
3247     4, 41|              jestem...~- A niepodobna do się... - Przysunął się bliżej.~-
3248     4, 41|              ale mogłem to przylecieć do cię, co? ~- A ja ostałam
3249     4, 41|              w głowie postało zajrzeć do mnie, co inszego miałaś
3250     4, 41|         wścieknę!~- Nie miałem złości do cię, Jaguś, nie. Ale jak
3251     4, 41|              rozżalona. - A czemuś me do się zniewolił jak tego psa?
3252     4, 41|              miedzy i jął przygarniać do serca a tulić, a głaskać
3253     4, 41|                 Zrazu ani miarkowała, do czego idzie i co się z nią
3254     4, 41|            zapłakane oczy.~- A choćby do samej Hameryki! Poszłabyś
3255     4, 41|                Wysłuchała wszystkiego do końca i odrzekła z przekąsem: ~-
3256     4, 41|          przekąsem: ~- Zniewoliłeś me do grzechu, to rozumiesz, com
3257     4, 41|        grzechu, to rozumiesz, com już do cna zgłupiała i uwierzę
3258     4, 41|          niejeden gotów czekać choćby do słońca, jakbyś wiedział!
3259     4, 41|                A to leć, choćby nawet do Żyda, leć! - wykrztusił.~
3260     4, 41|             mi rzeknij, bo więcej już do cię nie wyjdę...~- Nie bój
3261     4, 41|          Juści, czasu ci nie starczy, do tylu musisz co noc wychodzić...~-
3262     4, 41|           markotnie.~- Zgłupiałem już do cna! Jezu, dokąd to baba
3263     4, 41|             dziwnie wstyd, gdy wracał do chałupy; nie mógł sobie
3264     4, 41|         trzeźwo, że w końcu przyszedł do tego, co sobie rzekł uroczyście,
3265     4, 41|            śniadaniu Pietrka wyprawił do wożenia gnoju, a sam pojechał
3266     4, 41|              sam pojechał w parę koni do lasu.~W porębie jaże huczało
3267     4, 41|                Bieda ich doprowadziła do rozumu. I potrza to było
3268     4, 41|            wszystkiego, co? - wyrzekł do Filipa, syna Jagustynki,
3269     4, 41|        dołożył! - splunął i wziął się do roboty.~I już całe dnie
3270     4, 41|               tartak, przypinając się do pracy z taką zapamiętałością,
3271     4, 41|               miał swoich turbacji? A do tego kowal już prawie codziennie
3272     4, 41|              i na całe wieczory szedł do karczmy pić ze znajomkami. ~
3273     4, 41|         nauczając pobożne nabożeństwa do Serca Jezusowego, którego
3274     4, 41|               i za drugim! Przepijcie do nas, gospodarzu!~Napił się
3275     4, 41|             się z nimi. Przypięli się do jajecznicy, jaże łyżki dzwoniły. ~
3276     4, 41|              Strażnicy wymietli miskę do czysta, przepili jeszcze
3277     4, 41|  rozpowiadając potem, jako wstępowali do sołtysa i próbowali zazierać
3278     4, 41|          sołtysa i próbowali zazierać do poniektórych okien jeszcze
3279     4, 41|              uciekać we świat, choćby do Hameryki, stanęła przed
3280     4, 41|             porozbijam, a sama choćby do studni! Prawdę mówię, tak
3281     4, 41|         klękając przed obrazami jakby do uroczystej przysięgi.~-
3282     4, 42|             mu się przywidziało, jako do stodoły, kaj spali, już
3283     4, 42|            ciemno było jeszcze stawać do roboty, więc se przysiadł
3284     4, 42|          koście i klęknął pod krzyżem do pacierza, ale nie trzepał
3285     4, 42|       serdecznie przywierając wargami do krzyża, obszedł go na kolanach,
3286     4, 42|               jednym bokiem przywarte do pól lipeckich, ale Boże
3287     4, 42|        splunąwszy w garście wziął się do równania ziemi a karczunków.~
3288     4, 42|            żurawie, ludzie wychodzili do roboty, turkotały po drogach
3289     4, 42|           potem i znowu przypinał się do ziemi kieby ta pijawka nienasycona,
3290     4, 42|          cięgiem wedle swego zwyczaju do każdej rzeczy, jakby do
3291     4, 42|               do każdej rzeczy, jakby do czegoś żywego.~Jął się był
3292     4, 42|            portki ozdzierało, co?~Zaś do kamionek odwiecznych rzekł:~-
3293     4, 42|          dodawał pieszczotliwie kieby do dzieciątka:~- Poczekaj ździebko,
3294     4, 42|             ludzi, stawali, jak i on, do roboty na co dopiero nabytych
3295     4, 42|         poradził mu to i owo i wrócił do swojego, a po nim zachodziły
3296     4, 42|              łapczywie zabierając się do dwojaków.~Nastusia jakoś
3297     4, 42|            Mówiła Płoszkowa, żeby się do nich sprowadzić na przezimowanie,
3298     4, 42|             zapłakała przytulając się do niego, obcierał jej oczy,
3299     4, 42|             się na dobre i bierąc się do roboty rzekł twardo:~- Masz
3300     4, 42|                Chciała się przygarnąć do niego i udobruchać, ale
3301     4, 42|              Mamrotał przypinając się do roboty, że wnet zapomniał
3302     4, 42|             że często gęby nie ozwarł do nikogo przez cały dzień,
3303     4, 42|           ziemniakach.~Zrazu zaglądał do niego ten i ów, ale że nierad
3304     4, 42|             me spierą, to już całkiem do ciebie przystanę.~- I sameś
3305     4, 42|       rozpowiadał szeroko, bierąc się do roboty, że już razem orali
3306     4, 42|            zdradzie.~- Póki jej cosik do łba nie strzeli, kto to
3307     4, 42|         Szymek co dnia jednako stawał do roboty, nie dając się spędzić
3308     4, 42|            sobotę wieczorem przyszedł do chałupy, ale tak przemordowany,
3309     4, 42|                on zaś, nałożywszy się do syta, pasa popuścił, kości
3310     4, 42|        poweselić!~I ruszył z Nastusią do karczmy, a za nimi Mateusz
3311     4, 42|            nikto się jeszcze nie brał do tańców, a jeno przepijali
3312     4, 42|             tańców, a jeno przepijali do się, biadoląc na gorąc,
3313     4, 42|            kowalami, ale powiedli się do alkierza i musi co se niezgorzej
3314     4, 42|          Jambroż, na darmo zazierając do alkierza, skąd się roznosiły
3315     4, 42|       powinieneś, pomiarkuj jeno, kto do cię mówi.~- Dyć wiem, juści...
3316     4, 42|             było i Szymek zbierał się do powrotu, ale było mu jakoś
3317     4, 42|                ociągał się, zwłóczył; do Nastki się przygarniał i
3318     4, 42|           Nastuś! - skoczył kiej wilk do dziewczyny, przycapił ją
3319     4, 42|              w izbie święci, krzyknął do Szymka:~- Na twoim miejscu
3320     4, 42|          kapotę ściepnął i zabrał się do przerabiania gliny.~Szymek
3321     4, 42|          świecie, jaże Szymek dziw mu do nóg nie padł w podzięce
3322     4, 42|         zatknął na kominie i poleciał do swojej roboty.~Szymek jeszcze
3323     4, 42|               wsi wypędzą, to przyjdę do ciebie na komorne - fajeczkę
3324     4, 42|            dopiero o zmierzchu ruszył do wsi szykować się na jutro.~
3325     4, 42|              przez ogrody, dygując je do Nastusi, lecz stara, chociaż
3326     4, 42|         dopiero po sumie ośmielił się do niej przystąpić.~- A to
3327     4, 42|           mamrotał biegnąć przez wieś do Mateuszowej chałupy, rychtyk
3328     4, 42|                rychtyk już wychodzili do kościoła, jeno że cicho,
3329     4, 42|               zaraz po ślubie wróciła do matki, a jeno później zaglądała
3330     4, 42|            później zaglądała niekiedy do weselników, bo Mateusz zagrał
3331     4, 42|            zórz, jęli się już zbierać do domów. Tylko jeden Mateusz
3332     4, 42|               przyśpiewywał, dzieuchy do tańców niewolił, gorzałką
3333     4, 42|               Nastusię, pociągnęła go do niej la prześmiechów.~-
3334     4, 42|             oboje rej wiedli pyskując do śmiechu, aże się trzęsły
3335     4, 42|           jeno Jambroż sączący flachy do sucha, zaś młodzi postanowili
3336     4, 42|           swoje, Mateusz przyniewalał do pozostania w chałupie na
3337     4, 42|            paradą usadził, matce padł do nóg, szwagra ucałował, famieliantorn
3338     4, 42|         prawie każdego dnia zaglądała do niej któraś z gospodyń,
3339     4, 43|                 Rozdział 7~Pociągnęła do Borynów niesąc czerwonych
3340     4, 43|             pacierz.~Trafiło to Hance do myśli, bo zaraz kazała Witkowi
3341     4, 43|          prosię na postronek i pognać do Nastusi, gdyż iść samej
3342     4, 43|            zrazu wynosili ją na dzień do sadu pod drzewa, bo skamlała
3343     4, 43|          cichuśko, że nie dopuszczają do niej dzieci ni żadnej z
3344     4, 43|             chorej jagód i wzięła się do wygniatania maści z czystej
3345     4, 43|              i przywiązawszy jej ręce do boków odeszła do roboty.~
3346     4, 43|             jej ręce do boków odeszła do roboty.~Józka leżała cicho,
3347     4, 43|            ktosik z domowych zaglądał do niej i odchodził bez słowa,
3348     4, 43|            ale skoro Witek wsunął się do izby, zaraz go rozeznała.~-
3349     4, 43|              kazała pedzieć, co jutro do cię przyleci.~Zaczęła się
3350     4, 43|           Witek odszedł, ale zaglądał do niej co trochę. Spytała
3351     4, 43|          Hanka ostawiła go w chałupie do pomocy, a bydło pasał za
3352     4, 43|             by ją zabawić i przywieść do śmiechu.~Któregoś dnia przyniósł
3353     4, 43|             bezsilne dłonie cisnąc je do twarzy i oczów.~- Tak się
3354     4, 43|            matuli.~Szeptała cisnąc go do piersi kiej dzieciątko,
3355     4, 43|             wyrwał się z rąk, skoczył do sieni w całe stado kur,
3356     4, 43|            drzemiącego w sieni rymnął do sadu, pies pognał, a za
3357     4, 43|        podwórza, zaś Józka śmiała się do rozpuku.~- Może go pies
3358     4, 43|            wiewiórkę, która strasznie do śmiechu skakała po izbie,
3359     4, 43|              z krzykiem wdzierały się do izby, aż mu Józka kazała
3360     4, 43|             serdecznie przed obrazami do Przemienienia Pańskiego,
3361     4, 43|              więc naród przywiedziony do rozpaczy złożył się na wotywę
3362     4, 43|          świat, a ludzie, przemęczeni do ostatka, bez sił, tułali
3363     4, 43|              bojąc się wyjrzeć choćby do ogrodu, ale jakoś w samo
3364     4, 43|               skotłowało się wszystko do dna, słońce zgasło, uczynił
3365     4, 43|           dopiero kiej się już prawie do cna uspokoiło i padał deszcz
3366     4, 43|               i kto jeno mógł, leciał do pożaru, ale ani mowy było
3367     4, 43|         ratowaniu, paliła się od góry do dołu kieby ta kupa zwalonych
3368     4, 43|             pojechał był jeszcze rano do gminy, zaś wójtowa srodze
3369     4, 43|            rozchodzić, przysunęła się do niej Kozłowa i ująwszy się
3370     4, 43|              krzywdę!~I byłoby doszło do bitki, gdyż wójtowa skoczyła
3371     4, 43|          bitki, gdyż wójtowa skoczyła do niej z pazurami, ledwie
3372     4, 43|         zgliszcza i porozchodzili się do domów, ostała jeno wójtowa
3373     4, 43|             całe, Witek bowiem wrócił do krów, czasem jeno przyleciała
3374     4, 43|        ptakami, co się były zlatywały do kruszyn chleba.~Któregoś
3375     4, 43|             nie było nikogo, zajrzała do niej Jagusia przynosząc
3376     4, 43|              płot i zniknęła.~Leciała do brata niosąc mu cosik w
3377     4, 43|                krowa stoi przywiązana do drzwi, kłak koniczyny leży
3378     4, 43|         wymiona ma wezbrane i wyciąga do mnie gębulę. Przetarłam
3379     4, 43|              lepiej krowę zaprowadzić do kancelarii! Żal mi juści
3380     4, 43|                co od niego, padłam mu do nóg dziękować, ale się wyrwał.~-
3381     4, 43|              pozwoli na taką krzywdę! Do izby wprowadzę ją na noc,
3382     4, 43|            obojgu. Wydali się jej nie do poznania przemienieni, zwłaszcza
3383     4, 43|               ci maciorkę, prosto nie do wiary.~Wróciły pod chałupę
3384     4, 43|            odeszła bez słowa.~Wracała do domu srodze zadumana, smutna
3385     4, 43|             spotkała Mateusza, leciał do siostry, ale zawrócił z
3386     4, 43|        świecie i ciasno - rzekł jakby do siebie.~Zajrzała mu pytająco
3387     4, 43|        zgryzota.~- To poślesz z wódką do inszej.~- Ja nie z takich,
3388     4, 43|            upatrzyłem se jedną, to me do drugiej nie bierze.~- Chłopu
3389     4, 43|              i z każdą rad by przyjść do poufałości.~Nie bronił się,
3390     4, 43|               czekają jeno pory, żeby do cię słać z wódką.~- Niech
3391     4, 43|          dogadać, zawrócił z powrotem do siostry.~Ona zaś wlekąc
3392     4, 43|        rozsrożona i kiej burza wpadła do chałupy, matka obierała
3393     4, 43|                zabrała się więc żwawo do wieczornych obrządków, ale
3394     4, 43|            się znowu bieżyć.~- Zajrzę do organistów - powiedziała
3395     4, 43|          ugięły, serce zakotłowało aż do utraty tchu, cała stanęła
3396     4, 43|        całować te drzewa, i tulić się do tych pól pośpionych w księżycowej
3397     4, 43|        zebrało sporo narodu, i poszła do domu czekać tego jutra i
3398     4, 43|        jeszcze na przyźbie, jakby już do cna zagubiona w dumaniach
3399     4, 44|           któren jeszcze pysk wywrze, do kozy każę wsadzić - zakrzyczał
3400     4, 44|               że to leżał na wzgórku, do którego szczytem była przywarta
3401     4, 44|             ze sołtysów, a sam wszedł do kancelarii, kaj cięgiem
3402     4, 44|         jednako skamlały o poczekanie do żniw lub do najbliższego
3403     4, 44|              o poczekanie do żniw lub do najbliższego jarmarku.~Z
3404     4, 44|        każdego strasząc czym innym, a do jednego niewoląc, że w mig
3405     4, 44|           mieszać, przechodzić z kupy do kupy i stowarzyszać wedle
3406     4, 44|               coraz większe.~Od czasu do czasu pisarzowa wytykała
3407     4, 44|           wszyscy trzej przyniewalali do jednego: aby nie słuchać
3408     4, 44|            nią płacić nowe podatki, a do tego nikomu się nie śpieszyło.~
3409     4, 44|          mądrze prawił Grzela, prosto do serca trafiał Antek, ale
3410     4, 44|        strażników i pisarza.~Podszedł do nich Antek z przełożeniem,
3411     4, 44|             głosować - i odwrócił się do kowala, któren przyświarczał
3412     4, 44|        przewąchując, co się święci, a do pisarza zachodził, z młynarzem
3413     4, 44|               ze swoimi zamysłami, że do końca nie było wiadomo,
3414     4, 44|                 Niech no który skoczy do dworu po ryby, mieli rano
3415     4, 44|              cosik jął się przeciskać do młynarza, któren przystąpił
3416     4, 44|           młynarza, któren przystąpił do chłopów i mówił do starego
3417     4, 44|         przystąpił do chłopów i mówił do starego Płoszki głośno,
3418     4, 44|            krowę sprzedadzą i jeszcze do kozy pójdziesz za opór!
3419     4, 44|       dziedzicem sprawa - zwrócił się do Lipczaków - z naczelnikiem
3420     4, 44|              Rocho naród zbałamucił i do zguby popycha.~A na to wystąpił
3421     4, 44|             się buntują, naród judzą, do nieszczęścia prowadzą, ale
3422     4, 44|             kto będzie cierpiał? kogo do kreminału powleką? A jeno
3423     4, 44|              wytrząchać, że może by i do czego gorszego doszło, ale
3424     4, 44|          cosik wama rzeknę! - zawołał do niego Kłąb.~- Hale, nie
3425     4, 44|               Naczelnik podniósł rękę do czoła, chłopi pozdejmowali
3426     4, 44|            się, kiwnął głową i wszedł do mieszkania, kaj go zapraszał
3427     4, 44|             zbraknie, ten się zapisze do sztrafu...~Juści, co się
3428     4, 44|              wójt przykazał wziąć się do wymiatania aresztu i sam
3429     4, 44|               bójcie się, po gorzałce do cna straci wiater.~Rzucał
3430     4, 44|         pewnie pies, nie przyjdzie ci do nogi, choćbyś krzyczał do
3431     4, 44|             do nogi, choćbyś krzyczał do wieczora! - i rad, iż zeszli
3432     4, 44|            nie chce gromada, nikto ją do tego nie przymusi.~Ale nie
3433     4, 44|        przetarł okulary i rzekł jakby do siebie:~- Pan naczelnik
3434     4, 44|               jesień dzieci już pójdą do szkoły.~Skończył, ale nikt
3435     4, 44|             uchwalmy prędko podatek i do domu! - zaproponował wójt.~-
3436     4, 44|              nim i jego kamraty parły do tego samego, młynarz zaś
3437     4, 44|        pisarzem, dając się im wygadać do woli, a kiej mu się widziało,
3438     4, 44|           spokoili sołtysi.~A nim się do cna przyciszyło, rozległ
3439     4, 44|         drętwiały kulasy, przywołując do porządku, i takoż na darmo.
3440     4, 44|       rozjuszone indory skakały sobie do oczów, ślepe już i głuche
3441     4, 44|             między ludzi przyniewalać do posłuszeństwa i strachać.~-
3442     4, 44|       Podpisał jakieś papiery, wsiadł do powozu i ruszył.~Kłaniali
3443     4, 44|        Grzelowych rzekł:~- Jagniątko, do rany go przyłóż, a nie spodziejesz
3444     4, 44|              jeszcze nie wezwyczajony do oporu.~- Boja się bele czego,
3445     4, 44|          zaskarżyć uchwałę.~- Chodźta do karczmy. Niechta siarczyste
3446     4, 44|             Mateusz i odwróciwszy się do gromady zakrzyczał: - Wiecie,
3447     4, 44|            jechać.~Wszyscy zaś poszli do karczmy i po drugim kieliszku
3448     4, 45|             płot obstrugiwał, pasując do ręki a zważając na burków,
3449     4, 45|             jeno zaklął sięgając jaże do maci, ale Antek, że mu się
3450     4, 45|              kijem i gotów już choćby do zabijania.~Strażnicy stanęli
3451     4, 45|                 myślał dobierając się do chleba ze serem, jaki mu
3452     4, 45|            ostatnie kałuże wyschły, a do tego od zbóż prawie dojrzałych
3453     4, 45|            tak koszula mu przywierała do spotniałych boków niby rozpalona
3454     4, 45|               niełacno mu ryja unieść do słońca.~Głowił się i wzdychał,
3455     4, 45|       przygarbiony kark, przypiął się do taczki niby pijawka, pchając
3456     4, 45|          chociaż się wydzierał ze sił do ostatka i szarpał, a co
3457     4, 45|            gadał zachętliwie:~- Tylko do lasu, tam dobra droga, już
3458     4, 45|              ciżbą, a dołem tulił się do grubachnych pni drobny naród
3459     4, 45|               jadącego konno podszedł do niego. Przywitali się zwyczajnie,
3460     4, 45|                 Ale skąd wam przyszło do głowy upominać się o polską
3461     4, 45|            bez nauczyciela przychodzą do rozumu - odrzekł wykrętnie.~-
3462     4, 45|              Antek z rozmysłem wracał do tej sprawy i do różnych
3463     4, 45|      rozmysłem wracał do tej sprawy i do różnych chłopskich bolączek,
3464     4, 45|        pracują nad nimi, jak nawołują do pracy, ale to wszystko groch
3465     4, 45|              A wara ci, chamie jeden, do tego, co panowie robili,
3466     4, 45|       dlaczego się tak była wystroiła do boru? i czemu tak modrzały
3467     4, 45|         jagody, sam jadł i jej wtykał do ust...~- Prawie ksiądz,
3468     4, 45|               zadra i tak dolegała mu do żywego.~- A ode mnie to
3469     4, 45|           jakoś niespodzianie dopadły do żyta stojącego nad drogą
3470     4, 45|               na małego.~- Dobrał się do moich jagód. Jedz, Stasiu,
3471     4, 45|              tylko ty nie mieszaj się do niczego.~- U nas nawet mówić
3472     4, 45|             mama? pewnie ksiądz idzie do chorego z Panem Jezusem.~-
3473     4, 45|          twarzy, jeno pogadując cosik do nich zbierał je do sitka
3474     4, 45|              cosik do nich zbierał je do sitka i zbierał, gdyż rój
3475     4, 45|            takiej ano procesji walili do pasieki za plebanią, kaj
3476     4, 45|      utrudzony, wysunął się cichaczem do domu.~Juści, co ucieszyli
3477     4, 45|               a molestować i zachęcać do jadła, jaże cały dom się
3478     4, 45|            rzucił wszystko i poleciał do kościoła.~Proboszcz wyszedł
3479     4, 45|    nabożeństwo.~Jasio, chociaż służył do mszy, a w przerwach żarliwie
3480     4, 45|         ksiądz na plebanię i zasadził do pisania, że dopiero po południu
3481     4, 45|           znajomków.~Najpierw zaszedł do Kłębów, gdyż siedzieli najbliżej,
3482     4, 45|              duszo umęczona.~- Czemuż do izby was nie przeniosą?~-
3483     4, 45|               godzinę to me przeniosą do izby, na łóżko pod obrazy,
3484     4, 45|          wędrowała. A pójdą wszystkie do roboty, to kokoszki pogrzebią
3485     4, 45|          pieski zajrzą, wróble wpadną do sieni, słońce ździebko poświeci
3486     4, 45|               spodzieje. A nocami też do mnie przychodzą, juści...
3487     4, 45|              i słodyczy - to przyszła do mnie Panienka i powieda
3488     4, 45|      współczująca litość przygięła go do ziemi, a gorąca, proszalna
3489     4, 45|            kosę nakuwał sposobiąc się do żniw, pachniał chleb świeżo
3490     4, 45|         Stachową chałupę wyciągał już do zrębu; postał nad stawem
3491     4, 45|              na samym ostatku wstąpił do Dominikowej; stara siedziała
3492     4, 45|               się kiej wiśnia uciekła do chałupy.~- Jaguś, a wynieś
3493     4, 45|            cały czas nie odezwała się do niego ani słowa i dopiero
3494     4, 45|               nie dać pokusić, wpadła do sadu, chyciła się oburącz
3495     4, 45|              drzewa i przytulając się do niego stanęła bez tchu prawie
3496     4, 45|         chociaż bezwolnie, a zaglądał do nich niekiedy na krótką
3497     4, 45|           przytyku, a że przychodziła do nich, że ją wszyscy w domu
3498     4, 45|          posłałam po nią, bo mam dużo do prasowania - odrzekła matka.~
3499     4, 45|            wesele?~- A może przysłali do was z wódką? - zapiszczała
3500     4, 45|              Stara zapędziła ją zaraz do prasowania, poleciały za