Tom, Rozdzial

3501     4, 45|              sroki! Jasiu, idź lepiej do ogrodu, nie wypada ci tu
3502     4, 45|    utęsknionymi oczami, kaj się nieść do niego choćby jeno tą myślą
3503     4, 45|             czy się późną nocą kładła do snu, czy się rankiem zrywała
3504     4, 45|           proch, przywierając wargami do miejsc, kaj przeszły jego
3505     4, 45|                tą radością nabrzmiałą do bólu, tymi jeno łzami, co
3506     4, 45|             dnie znojnych przygotowań do żniw, a ona uwijała się
3507     4, 45|               coraz częściej zaglądał do karczmy, a potem w chałupie
3508     4, 45|              rozgniewana zwróciła się do dzieuch, pierących nad stawem.~-
3509     4, 45|             jakby na odpust.~- Jakże, do samego połednia przesiaduje
3510     4, 45|             że to Jagusia chętna była do pomocy przy każdej robocie,
3511     4, 45|             ona śpieszyła się niby to do matki; strasznie bowiem
3512     4, 45|             zasnęła, wynosiła pościel do sadu i leżąc na wznak, zapatrzona
3513     4, 45|            ładniejsza...~- Kaj mi tam do ładności! - stanęła w pąsach,
3514     4, 45|              i wstał.~- Muszę już iść do domu! - skinął głową na
3515     4, 45|             dziedzicowym synu, któren do dom wrócił, i o dworskiej
3516     4, 45|              A wszyćko było utrafione do wiersza, rychtyk kieby w
3517     4, 45|       przeżegnać i zapłakać, tak szło do serca.~Ale strasznie gorąco
3518     4, 45|         obłażą i jakby zarzewia nasuł do piersi. Jak Rocho nieraz
3519     4, 45|               takie historie, ułożone do wiersza.~- Cie... a ja miarkowałam
3520     4, 46|               Jagustynka przystępując do nich.~Zbiły się w kupę i
3521     4, 46|              A to będą was zapisywały do wojska - zaśmiała się skrzekliwie,
3522     4, 46|          mocno zaniepokojony poleciał do Mateusza zajętego przy Stachowej
3523     4, 46|             przebierając się ogrodami do Borynów.~Antek siedział
3524     4, 46|        przyszli. Rochu, a chodźcie no do nas! - krzyknął.~- Co się
3525     4, 46|            organistów.~- Wiecie, a to do was, Antoni, walą żandarmy!
3526     4, 46|                Odejdź, Grzela! Hanka, do swojej roboty! Uciekaj,
3527     4, 46|           rozkazywał Antek zasiadając do przerwanej roboty i jął
3528     4, 46|              wraz z żandarmami wszedł do chałupy, zaś strażnicy rozlecieli
3529     4, 46|         przyciśnięte Pasyjką, skoczył do nich kiej ryś i jął je pilnie
3530     4, 46|            rozbierze nawet na książce do nabożeństwa! - odpowiedział
3531     4, 46|               chora? - podszedł nieco do Józki.~- A juści, już od
3532     4, 46|         Urzędnik śpiesznie cofnął się do sieni.~- To w tej izbie
3533     4, 46|             że gdy któryś zbliżył się do niej, zaskrzeczała nieprzytomnie:~-
3534     4, 46|           skończyli, Antek przystąpił do starszego i kłaniając mu
3535     4, 46|              ostali sami, rzekł cicho do Hanki:~- Sprawa widzę taka,
3536     4, 46|          zamknęli się w stodole, gdyż do chałupy cięgiem ktoś wpadał
3537     4, 46|           wpadał na wywiady.~Mrok już do cna przysłonił świat, Hanka
3538     4, 46|              i odszedł, a że już było do cna pociemniało na świecie,
3539     4, 46|             kobietami. Hanka padła mu do nóg, a Józka buchnęła skomlącym,
3540     4, 46|        szeptał łzawo, przyciskając je do piersi a całując po głowinach
3541     4, 46|                 Muszę jeszcze zajrzeć do kogoś na wsi... Gdzie się
3542     4, 46|               Grzelą mam jeszcze dużo do pomówienia.~I przepadł w
3543     4, 46|                Witek, zaprowadź konie do Szymka na Podlesie i wracaj!
3544     4, 46|           Rocho przebrał się chyłkiem do Dominikowej, kaj miał jakieś
3545     4, 46|             się ponieść za nim choćby do boru. Nie sprzeciwiał się
3546     4, 46|            jakie to pokusy się dają i do jakiego to grzechu i zgorszenia
3547     4, 46|             jeno i niesąc się myślami do Jasia, że już same wargi
3548     4, 46|           oczy.~I zaraz się rozeszli.~Do wsi wracał tylko Antek z
3549     4, 46|         sięgnąć ręką i przyciągnąć ją do siebie, ale nie sięgnął,
3550     4, 46|            plotki.~- Albo ci śpieszno do kogo drugiego!~- Juści,
3551     4, 47|               jęto się ostro sposobić do żniwa, rychtowano na gwałt
3552     4, 47|             bowiem ściągali ze zbożem do mielenia, ale jakby na utrapienie,
3553     4, 47|               Niemało też cisnęło się do młynarzowego domu kupować
3554     4, 47|         przyzwoleństwa, gdyż krzyknął do żony siedzącej na dworze,
3555     4, 47|                prowadzali swoje krowy do księżego byka, to niechże
3556     4, 47|               ino poszedł z Mateuszem do boru wybierać drzewo, na
3557     4, 47|                  Któż to od was idzie do Częstochowy? - zagadnęła
3558     4, 47|           niego i okrutnie stęskniony do swoich.~- Dobry był chłop,
3559     4, 47|          rzeknie nawet marnego słowa. Do cna głupie urządzenie na
3560     4, 47|          zasmakowała, kijem ścierwę i do kreminału!~Antek roześmiał
3561     4, 47|              ich chałupie! Poleciałam do nich, nie było nikogo. Zaglądam
3562     4, 47|              przejął, jakbym zajrzała do grobu. Nie mówią do się,
3563     4, 47|          zajrzała do grobu. Nie mówią do się, jeno płaczą. Mateuszowa
3564     4, 47|          spaliły taką nowinę!~Wracali do wsi, Mateusz się krzywił
3565     4, 47|              jako Dominikowa ma podać do sądu o grunt Jagusi po Macieju.~-
3566     4, 47|         wywiedziawszy się od Antka co do tego zapisu po Macieju,
3567     4, 47|      zamartwił, że zasiadłszy w progu do kolacji nie mógł jeść, a
3568     4, 47|              barzej i dręczył już nie do wytrzymania. Już parę razy
3569     4, 47|            pobok, lecz cisnęła mu się do piersi kiej dzieciątko i
3570     4, 47|               musiałam iść... wchodzę do chałupy... a on stoi na
3571     4, 47|          blady kiej ściana... skoczył do mnie z pięściami...o prawdę
3572     4, 47|                Ratuj me, bo się rzucę do studni albo se co złego
3573     4, 47|                  wrzasnęła padając mu do nóg.~- Cóż ja ci poredzę,
3574     4, 47|         stumanił? po coś me przywiódł do grzechu?~- Cała wieś tu
3575     4, 47|            cichoj!~Przypadła mu znowu do piersi, objęła sobą i pokrywając
3576     4, 47|           Tereska przejrzawszy prawdę do dna odepchnąła go od siebie
3577     4, 47|            zawrzeszczała przyskakując do niego z pięściami - idź,
3578     4, 47|            was pożeni hycel, pasujeta do siebie, lakudra i złodziej.~
3579     4, 47|           sadu Jasiek i przystąpiwszy do żony jął jej szeptać tkliwe,
3580     4, 47|               dobrości słowa:~- Chodź do dom, chodź, sieroto. Nie
3581     4, 47|      przeniósłszy na przełaz krzyknął do Mateusza:~- Pókim żyw, to
3582     4, 47|      dojmującą udręką, że poniósł się do karczmy i pił przez całą
3583     4, 47|            jeszcze, kiej Jaśka wzieni do wojska, ostała sama jedna,
3584     4, 47|          ruszył organista, wywiódłszy do żniwa kilkanaście kobiet,
3585     4, 47|           kilkanaście kobiet, stanęła do sierpa nawet sama organiścina,
3586     4, 47|               cały bowiem dom poszedł do żniwa.~Przeniósł ją do izby,
3587     4, 47|        poszedł do żniwa.~Przeniósł ją do izby, położył na łóżko,
3588     4, 47|            cucił, jaże przyszła nieco do siebie i otworzyła załzawione
3589     4, 47|              zwoływać Kłębów.~Zajrzał do niej dopiero po południu,
3590     4, 47|               obrazek Częstochowskiej do ręki, í nową koszulę, suty
3591     4, 47|             nad czołem, wraz z chustą do zawiązania, i zupełnie nowe
3592     4, 47|          Jasio przesiedział przy niej do zmierzchu czytając w głos
3593     4, 47|           pośmiechem.~A gdy zasiadali do wieczerzy, zapragnęła jajecznicy,
3594     4, 47|           dopiero kiedy zabierali się do spania, przywołała Tomka.~-
3595     4, 47|              zalecił Jasiowi pozostać do końca, że to jemu samemu
3596     4, 47|               każdym, kto ino zajrzał do chałupy, zaś poniektórym
3597     4, 47|              godziny nie odzywała się do nikogo.~I leżała se godnie,
3598     4, 47|       zatrząsł taki strach, że uciekł do domu, rzucił się na łóżko,
3599     4, 47|              zapłakaną. Przytulił się do niej kieby do matki, kładł
3600     4, 47|           Przytulił się do niej kieby do matki, kładł rozbolałą głowę
3601     4, 47|               oberwał!~Skoczyła naraz do drzwi, wywarła je na rozcież
3602     4, 47|               rozcież i zawrzeszczała do Jagusi:~- A ty się wynoś,
3603     4, 48|            teraz już sama zobaczyłam, do czego chciała cię przywieść
3604     4, 48|         zawierzyła i przygarnąwszy go do piersi jęła mu obcierać
3605     4, 48|             pozwalała jej przychodzić do nas? - Zaperzył się zapalczywie
3606     4, 48|              sto razy się zrywał, aby do niej bieżyć, aby stanąć
3607     4, 48|               niej bieżyć, aby stanąć do oczów i rzucić jej w twarz
3608     4, 48|               i zaczął krzyczeć jakby do wszystkiego świata:~- Nieprawda!
3609     4, 48|               Jagaty, nie wtrącał się do rozmowy, a jeno cięgiem
3610     4, 48|         moście i próbował przeciągnąć do swojego byka, obiecywał
3611     4, 48|           kościele, a ty idź z ludźmi do żniwa i poganiaj, barometr
3612     4, 48|         Kiedyż to się zbiera kompania do Częstochowy?~- Wotywę zamówiły
3613     4, 48|               niby gzła porozwieszane do przeschnięcia, kajś nad
3614     4, 48|               to samo... czekałam cię do północka... u drugiej byłeś...~
3615     4, 48|              a wzdychał.~- ...tyla mi do niej, co do tych gwiazdów...
3616     4, 48|                   tyla mi do niej, co do tych gwiazdów... Jasia se
3617     4, 48|             prawda... co noc wychodzi do niego... Kozłowa przydybała
3618     4, 48|               sutannę o krzaki, wpadł do domu czerwony jak burak,
3619     4, 48|             swoim pokoju i zabrał się do brewiarza, ale cóż, kiej
3620     4, 48|          brewiarz pod pachę i poszedł do matki.~- Zmówię pacierz
3621     4, 48|              kiej Jambroż pokusztykał do dom, Kłęby pokładły się
3622     4, 48|            okno i przysiadłszy w nim, do samego świtania medytował
3623     4, 48|        poredził tylko w sobie zbudzić do niej gniewu i odrazy.~-
3624     4, 48|           gdyż słońce prażyło już nie do wytrzymania, i natkał się
3625     4, 48|           niby szydłem, iż przystąpił do niej zeźlony.~- Z czegóż
3626     4, 48|              bezradnie ręce i wstąpił do Kłębów. Jagata leżała już
3627     4, 48|           chałupie.~- Kłęby pojechały do miasta - zaszeptała mu Jagustynka. -
3628     4, 48|           grzmiących młotami, zajrzał do młyna, łaził po ogrodach,
3629     4, 48|          Szymków na Podlesiu i wrócił do wsi dopiero na samym zmierzchu,
3630     4, 48|               kiedy trumnę spuszczali do dołu i wybuchnęły lamenta,
3631     4, 48|         południa zaczęli się zjeżdżać do Lipiec ludzie z dalszych
3632     4, 48|             na jutrzejszą pielgrzymkę do Częstochowy Kompania miała
3633     4, 48|              bruździe i cisnąc mu się do kolan wpierała w niego oczy,
3634     4, 48|              oczów, a wraz cisnąc się do siebie tak z bliska, że
3635     4, 48|               kłosach, zwisających im do kolan, szli w łuny zachodu
3636     4, 48|           słowa nie przemówili więcej do siebie, ni jednego słowa,
3637     4, 48|         twardy i suchy głos:~- Jasiu, do domu!~Wytrzeźwiał w tym
3638     4, 48|           pleść trzy po trzy.~- Chodź do domu!~Wzięła go za rękę
3639     4, 48|       zawziętością.~- Poszła precz! A do budy, ty suko! - zakrzyczała
3640     4, 48|            spać, siedziała pod ścianą do białego rana.~Godziny szły
3641     4, 48|            przyszła już przyszykowana do drogi i chociaż nieśmiało,
3642     4, 48|           wyciągnęła rękę na zgodę.~- Do Częstochowy idę, to mi darujecie,
3643     4, 48|               odpuściły.~- Złości już do was w sercu nie chowam -
3644     4, 48|      sygnaturkę poszła się przybierać do kościoła.~- Wiecie, a to
3645     4, 48|             koniecznie naparł się iść do Częstochowy! Raźniej będzie
3646     4, 48|            się przyjacielsko i poszła do kościoła rozpowiadając po
3647     4, 48|             pielgrzymki.~Jasio służył do mszy jak co dnia, jeno dzisia
3648     4, 48|             ławce, i te przystępujące do komunii wędrowniki - jak
3649     4, 48|             przez całą drogę nie brać do ust nic gorącego, i parę
3650     4, 48|            nie było sposobu przemówić do niego ni nawet stanąć mu
3651     4, 48|           oczach.~Mateusz mówił cosik do niej, to matka, to drugie,
3652     4, 48|            niby trup za powracającymi do wsi.~- Padnę i zamrę! -
3653     4, 48|            folgi ni ukoju, tłukła się do samego świtania kole chałupy,
3654     4, 49|             zrobiło się już zgoła nie do wytrzymania, Jagusia bowiem
3655     4, 49|               mogła, i dzieci pędziła do roboty, ale Jagusia była
3656     4, 49|              Nie wyciągaj szyją, kiej do cię nie piją! - warknęła
3657     4, 49|              dni, po wyjściu kompanii do Częstochowy, błąkała się
3658     4, 49|             południu doprowadzona już do ostatka wzięła sielnego
3659     4, 49|         wzdychająca, nie odzywała się do nikogo, aż po kolacji, kiej
3660     4, 49|              Jagusią, przywarła drzwi do sieni i rzekła:~- A wiesz,
3661     4, 49|              przed tobą, wyprawili go do Częstochowy. Słyszysz to?
3662     4, 49|                  Jak wczoraj pojechał do kancelarii, tak i przepadł...~-
3663     4, 49|                   Pojechał z pisarzem do powiatu jeszcze wczoraj
3664     4, 49|               sołtys, jako wezwał ich do siebie naczelnik - odpowiadał
3665     4, 49|             Choćby i Mateusz, też nie do pogardzenia, chłop zmyślny,
3666     4, 49|              dała spokój i wzięła się do różańca. Na dworze pocichły
3667     4, 49|                  Jaguś, trza ci jutro do spowiedzi. Lżej ci będzie,
3668     4, 49|               nie pójdę!~- Nie chcesz do spowiedzi! - Aż głos jej
3669     4, 49|               zgrozy,~- A nie. Ksiądz do kary to skory, ale z pomocą
3670     4, 49|               gadanie! A ja ci mówię, do spowiedzi idź, pokutuj i
3671     4, 49|               wieść, zgoła niepodobna do wiary, że wójta aresztowali
3672     4, 49|        jeszcze nie brali tego zbytnio do serca.~- Próżniaki wymyślą
3673     4, 49|         wrócił z miasta i wszystko co do słowa potwierdził, a Jankiel
3674     4, 49|         Jankiel w południe powiedział do całej gromady:~- Wszystko
3675     4, 49|            bieda wszędy jaże piszczy, do garnka nie ma co włożyć,
3676     4, 49|        zapożyczył, aby jeno dociągnąć do żniw, a tu przyjdzie płacić
3677     4, 49|               oko na niego i mówiłem, do czego to idzie, przekładałem,
3678     4, 49|           ludzi, że mało wiela poszło do kościoła, a jeno radzili
3679     4, 49|               garczka cukru kładła se do kawy, a czysty harak pili
3680     4, 49|         organiścina trafiła wszystkim do serca, nalazła się na wsi
3681     4, 49|            dokoła i pytać niewoląc ją do odpowiedzi.~- Stracił na
3682     4, 49|               puściły, przyparły kajś do płota, tak molestowały,
3683     4, 49|           naraz wszystkie dawne urazy do Jagusi, wszystkie zazdroście
3684     4, 49|             księdza chciała przywieść do grzechu! Jezu, bądź nam
3685     4, 49|         namowy organiściny pociągnęły do wójtowej.~Wyszła do nich,
3686     4, 49|        pociągnęły do wójtowej.~Wyszła do nich, zapuchnięta od płaczu,
3687     4, 49|     szlochaniu.~Napłakały się nad nią do woli, nabiedziły i rozeszły
3688     4, 49|             nabiedziły i rozeszły się do domu, bo słońce kłoniło
3689     4, 49|               tajną robotę.~Przystały do nich Płoszki, przyniewoliły
3690     4, 49|             niektórych i poszli razem do proboszcza, wysłuchał wszystkiego,
3691     4, 49|            zawołał:~- Nie mieszam się do niczego, róbcie, co chcecie,
3692     4, 49|            niczym i jutro z rana jadę do Żarnowa na cały dzień!~Wieczór
3693     4, 49|           wszyscy zmówieni zeszli się do karczmy, i ugaszczani przez
3694     4, 49|               wyjściu radzili, prawie do samego świtania, a rankiem
3695     4, 49|            wieś, że już rozwścieklony do ostatka, poleciał szukać
3696     4, 49|           organistów! Jakże, dopuścim do takiej niesprawiedliwości!
3697     4, 49|            nie trzymam, ale i tyla mi do niej, co do tego kamienia.~-
3698     4, 49|             ale i tyla mi do niej, co do tego kamienia.~- Ratuj,
3699     4, 49|           jeden sprzeciw, nic.~- Masz do niej złość! - zawrzeszczał
3700     4, 49|               złość czy nie, nic komu do tego - powiedział surowo
3701     4, 49|               nikt nie wyszedł w pole do roboty, bydło nie wypędzone
3702     4, 49|              chrzęstem kłoniły mu się do nóg i biły w niego niby
3703     4, 49|           splunął w garście i jął się do roboty, waląc pokos za pokosem
3704     4, 49|             minucie cała wieś ruszyła do Dominikowej kieby ten wezbrany,
3705     4, 49|          rozjuszone stado.~Wdarli się do chałupy kiej burza, jaże
3706     4, 49|               drzwi, stała przytulona do ściany i nie broniła się,
3707     4, 49|          przystanął.~- Trza ją zewlec do naga i pod kruchtą wysiec
3708     4, 49|             takie bili pod kościołem! Do pierwszej krwi, bierzta
3709     4, 49|            patrzał gotując broń jakby do strzału, że poniechawszy
3710     4, 49|              Ty świnio! ty tłumoku! A do sołdatów, łajdusie zapowietrzony !~-
3711     4, 49|           jeno upatrzył porę, szeptał do niej litośnie:~- Już niedaleczko...
3712     4, 49|          postronkach, na gnoju, zbita do krwi, w porwanym odzieniu,
3713     4, 49|            zawrzeszczała:~- A wrócisz do wsi, to cię zaszczujemy
3714     4, 49|               krzykiem przyginały się do ziemi, zawyły wiatry i jęły
3715     4, 49|               i zboża jakby rwiąc się do ucieczki, ale bite wichurą
3716     4, 49|              I trwało tak z przerwami do samego wieczora, dopiero
3717     4, 49|              Lipcach wróciło wszystko do dawnego, ale skoro jeno
3718     4, 49|             wszyscy zaczęli wychodzić do żniwa, że ano z każdej chałupy
3719     4, 49|           dźwignąć z miejsca, ruszało do żniw, że nawet dzieci, nawet
3720     4, 49|         ślepiącym powietrzu, od świtu do późnego wieczora połyskiwały
3721     4, 49|               skwapniej przypinał się do roboty, nie pora była deliberować
3722     4, 49|         mendlami, a z wolna przewozić do Lipiec.~Że już bez przerwy
3723     4, 49|                wszystkimi drożynami i do wszystkich na ścieżaj powywieranych
3724     4, 49|          wiatrak.~- Pokażcie mi drogę do Szymków! - prosił dziad
3725     4, 49|               pod chałupę sam zajrzał do środka, ale rychło wyszedł
3726     4, 49|              i nacierać jej ciemię, a do tygodnia jakby ręką odjął!
3727     4, 49|          jeszcze jaki paciorek dołożę do Przemienienia Pańskiego!