Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |            że i dobrego słowa nikomu dać nie dała i cięgiem się z
 2     1, 2 |            jak przyjdzie dziadowi co dać abo i drugiemu, ale na gorzałę
 3     1, 3 |         granuli - ale nie mógł sobie dać rady, tak go śpik rnorzył...~
 4     1, 4 |       przeciech to odpocząć ni folgę dać ciekawości nie grzech, a
 5     1, 5 |           komu pieniądze na procenta dać...~- Macieju! Mówię wam,
 6     1, 7 |          Jagna już od rana nie mogła dać sobie rady, chodziła ino
 7     1, 8 |              serce; jakże, tyle pola dać, najlepszej ziemi!~- Moiściewy,
 8     1, 9 |             ojciec?... Wie?... Ma to dać za kogo?... Jezu mój! Jezusiczku...
 9     1, 10|             trzeba, ale nie, kiej co dać komu...~Ale Antkowi już
10     1, 10|            to ty! W pysk chciałeś mi dać, za wrota wyciepnąć, żem
11     1, 10|              to Weronka zabaczyła mi dać... i nie upominałem się,
12     1, 10|         zbierze...ale zabaczy często dać jeść nie dziwota ... dzieci
13     1, 10|     wycyganiła ode mnie... a potem i dać było potrza... Jakże dziecko... -
14     1, 11|           niej odżyły, że rady sobie dać nie mogła... aż ni stąd
15     1, 12|         Przyjąć go czym, gorzałki mu dać! - wołał wójt.~- Przechodziłem
16     2, 13|          przyklękając do kołyski, by dać piersi młodszemu, któren
17     2, 13|           się jej tak dusza, że rady dać sobie nie mogła.~Wzięła
18     2, 13|              a przysięgać, że więcej dać nie mogą, a w ręce przebijać
19     2, 13|            słuchał przekpiwań, kazał dać okowitki, wsparł się o szynkwas
20     2, 14|         niespokojność, że rady sobie dać nie mogła. Chodziła z kąta
21     2, 14|           zaczepić i biedzie się nie dać... prawda, dyć Weronka a
22     2, 14|              wełnę. Pakulinie miałam dać, ale weźcie wy; tylko na
23     2, 14|            Częstochowy, na trzy msze dać i kiedyś, jak się zapomoże,
24     2, 15|               a ino o to, by się nie dać przeprzeć i zmóc bele komu,
25     2, 16|     przybiegli z darami, by prawdzie dać świadectwo."~Długo czytał
26     2, 16|              pilnować, a głównie, by dać folgę uciśnionemu sercu.~
27     2, 17|           stado wybierze.~- Nie trza dać, by się znarowił!~- Rzekliście
28     2, 18|              chciał jakieś pieniądze dać Jagusi, ale cofnęła ręce
29     2, 18|        cięgiem, że już rady nijakiej dać sobie nie mogę. Prawda to,
30     2, 18|         zagadnęła miękko, by ino nie dać mu rozmyślać.~Ciepnął się,
31     2, 19|             mi idą, a tego, co moje, dać nie chcą! - krzyczał Płoszka.~-
32     2, 19|              morgi, to dziedzic musi dać więcej! - tłumaczył Balcerek.~-
33     2, 21|             ale póki żyje, jego wola dać lub nie. A jak to miętko
34     2, 22|        pierza do zdarcia, by ino nie dać pozoru, jako się zeszły
35     2, 24|              by w razie odnowy ognia dać pomoc.~Ostał się w podwórzu
36     2, 24|            ale połknął i to, i kazał dać wódki, jeno że, postawił
37     2, 25|             już nie można było sobie dać rady z wodą, waliła bowiem
38     2, 25|             pyskiem kaj jeno chcieli dać ucha, przytwierdzała zaklinając
39     2, 25|         zapędzają, kaj chcą...~- Nie dać się, nie dać! Gromadą iść,
40     2, 25|           chcą...~- Nie dać się, nie dać! Gromadą iść, rozgonić,
41     2, 25|            lasy, odebrać ziemię! Nie dać swojego!~Długo tak krzyczeli
42     2, 25|              to, co?~- Nie, nie! nie dać! Rozpędzić, zakatrupić,
43     2, 25|           Rozpędzić, zakatrupić, nie dać!- krzyczeli, a twarze szare,
44     3, 26|           miał kto zmówić ni na mszę dać... - potwierdziła smutnie
45     3, 27|          jeszcze przed Godami chciał dać chłopu z Dębicy całe pięćset
46     3, 27|              już ni miejsca, ni rady dać sobie nie mogła.~Do tego
47     3, 27|              Akuratnie i zapomniałam dać mu po połedniu...~- To i
48     3, 28|             kilka złotych. Stachowim dać musiała kilkanaście złotych,
49     3, 28|             to zapomniały mi wczoraj dać... jakże... i sami jeno
50     3, 28|            słoniny.~- Antek każe wam dać, to dam, ale bez jego przykazu
51     3, 28|           Juści, łacno nie jest, ale dać musisz, powiedziałyby, co
52     3, 29|   zakrzyczały znowu.~- Namawiał, aby dać tamtym po mendlu jajek z
53     3, 29| niecierpliwie, gdyż Pietrek nie mógł dać rady psu.~- Głupi... gryzł
54     3, 30|           Pewnie, strażnikom trza by dać znać... nowa robota diabli
55     3, 30|            ozwarły i gotowa się była dać, ale Jasio odsunął się śpiesznie.~-
56     3, 31|          pojeść z dwojaków i kościom dać folgę, ale skoro tylko konie
57     3, 33|              wytrzymały, węgary jeno dać nowe... ściany też by podporami
58     3, 33|            Odwróciła się do niego.~- Dać wykup, to go puszczą jeszcze
59     3, 34|          jeno na jego uczynki.~- Ale dać tylachna drzewa, które,
60     3, 34|         rzekł ktosik.~- To sołtysowi dać znać!... kole kowala drogę
61     3, 34|          opał.~- A za paśniki mógłby dać choć po mordze łąki.~- I
62     3, 36|           siadając zaraz w progu, by dać piersi najmłodszemu.~- W
63     4, 38|              dalej.~Nawet zapomniała dać ochfiarę, a jeno patrzała
64     4, 38|              obiecywał za morgę lasu dać chłopom po cztery na podleskich
65     4, 39|          barzej.~- Choć raz muszę se dać folgę! Tylam się przez nią
66     4, 39|              z tym, co dziedzic musi dać za las, to po jakie półwłóczku
67     4, 41|            jednak coś zrobić! Jakże, dać się to pod nóż, kiej ten
68     4, 41|           broni, rady nie mogę sobie dać z nimi. Patrz, jak się Kłębowi
69     4, 42|              i sama się ochfiarowała dać nam izbę, z dobrego serca.~-
70     4, 44|           jęli się skrzykiwać.~- Nie dać, podrzeć papiery, podrzeć!~
71     4, 45|          kupi paczkę tytuniu? A może dać kieliszek fajnej gorzałki?
72     4, 45|             ponosiło, że aby się nie dać pokusić, wpadła do sadu,
73     4, 45|           źrałej pszenicy, gotów się dać sierpom, ptakom czy wichrom,
74     4, 46|         Rocha!~- Jakże, możemy go to dać, co? Rodzonego ojca, co? -
75     4, 46|              i każden tak samo gotów dać żywot dla sprawy... A przyjdzie