Tom, Rozdzial

 1     1, 9 |            robaczki świętojańskie, jęły jaśnieć i migotać światełka
 2     1, 10|         mógł poruszać, bo na duszę jęły mu się zwalać zmory smutku,
 3     1, 10|           tą prośbą błagalną i łzy jęły mu kapać z zapadłych, poczerwieniałych
 4     1, 11| zapamiętale, bo za nim drugie pary jęły się z kup wyrywać i przytupywać,
 5     1, 11|           głosu probowały, a potem jęły zawodzić szeroko, przenikliwie,
 6     1, 11|            szedł po skórze, i wnet jęły kołować, pośpiewywać, zawracać,
 7     1, 12|      brzasków, że już kontury koni jęły się wycinać, a drabiny pod
 8     1, 12|            stajnia drgała, a potem jęły wtykać w drzwi długie, obłocone
 9     1, 12|            przez te łzy i rozpacze jęły mu się wić postanowienia
10     2, 13|     starszych strzech i ogrodzeń i jęły się zwijać a ze skomleniem
11     2, 13|           jaśniały wciąż, jeno się jęły kołować, chwiać i po karczmie
12     2, 16|             ale na światło i głosy jęły postękiwać, zbierać się
13     2, 19|          zgoła umarła; gwiazdy też jęły się wysypywać na ciemne
14     2, 23|     śniegowymi brzaskami ciemności jęły się wynurzać jakieś cienie
15     2, 23|          się dzieje: krwawe błyski jęły się przeciskać do środka
16     2, 24|         ruszył z miejsca, baby zaś jęły sobie trepami podsuwać zapaskę,
17     3, 26|           spod ostygłych popiołów, jęły się rozżarzać zorze czerwone.~
18     3, 26|          świat cały.~Wraz i drugie jęły się zrywać, skrzydełkami
19     3, 26|       żółciuchne pępuszki, a stare jęły radośnie gęgotać a wodzić
20     3, 27|       szrony się zaiskrzyły i rosy jęły skapywać z drzew; wiater
21     3, 28|           kulasy zadygotały i ręce jęły drżeć i trzepać się po odzieniu,
22     3, 29|  pomordowany naród zasnął, grzmoty jęły huczeć i przewalać się nad
23     3, 29|      prosto buchało z pól, a ptaki jęły świergotać radośnie, a choć
24     3, 29|        tyle co skończyły, sąsiadki jęły z wolna znosić swoje na
25     3, 30|           nabożeństwem, i wraz też jęły się z gęstwy rwać głośne
26     3, 30|         ogromne, niebosiężne głosy jęły huczeć i rozlewać się na
27     3, 30|     sąsiadki, które wedle zwyczaju jęły posobnie przychodzić w goście
28     3, 30|         się nie przygnietły, i już jęły do się przysiadać coraz
29     3, 31|            na to Hanka, aż kobiety jęły do niej przepijać na pocieszenie
30     3, 31|         spod sinych rzadkich mgieł jęły się wytaczać szeregi wozów.~-
31     3, 31|       konie i rdzawe jeszcze pługi jęły się z wolna wpierać w ziemię
32     3, 31|    zwieszało, ziemie gasły, a dale jęły modrzeć, kiej pokończywszy
33     3, 31|      przędła się po ziemiach. Żaby jęły gdziesik daleko a zgodnie
34     3, 32|          do krzyku, a jednocześnie jęły ją przenikać strachy jakieś,
35     3, 32|     niezgorzej przetarte, jaskółki jęły śmigać powietrzem kiejby
36     3, 32|           krzykiem strachu.~Dzieci jęły się za łby wodzić i krzyczeć,
37     3, 32|         wynieśli chorągwie, co się jęły zaraz rozwijać na wietrze,
38     3, 32|            krze i ukwiecone drzewa jęły się kolebać, jakby kłaniając
39     3, 32|          jakby oszalałe z wrzasku, jęły usadzać swoich nieboraków
40     3, 32|           baraszkujące po drogach, jęły się z nimi przemagać i krzyczeć
41     3, 33|            w gniazdach, drzewa też jęły szemrać niby tym pacierzem
42     3, 33|       zawdy będzie...~Więc i Lipce jęły się budzić i raźno zrywać
43     3, 33|        kury gdakały po sadach, psy jęły szczekać, baby podniesły
44     3, 33|            położyli, a kiej dzieci jęły chrapać, zaczęła go cicho
45     3, 33|        smętarza i wraz też słowiki jęły jakby próbować gardzieli,
46     3, 34|        zbielało i po jasnym niebie jęły się zaciągać białawe, długie
47     3, 34|            na posiniałym wschodzie jęły migotać blade, krótkie błyskawice.~
48     3, 34|            zawyły wichry i pioruny jęły bić jeden za drugim, grzmoty
49     3, 36|         skrzydłami, a niskie opary jęły z wolna i troskliwie przysłaniać
50     4, 37|           szarych tumanach kurzawy jęły turkotać wozy i ludzie ze
51     4, 37|       rozpoczęło, gdyż od kościoła jęły się rozkrążać w przypołudniowej
52     4, 37|         przechodziło, chude cienie jęły wypełzać spod drzew i domów,
53     4, 37|        wnet skończyła i nad stawem jęły gęsto przysiadać kobiety
54     4, 37|   zmiłowania. Twarze bladły, dusze jęły się zwierać w męce i luty
55     4, 37|            ciężko dychając.~Płacze jęły kwilić dokoła i wzdychy
56     4, 38|       drogach i w tumanach kurzawy jęły coraz częściej turkotać
57     4, 38|        rzędy, od kruchty do placu, jęły wyciągać swoje pieśni proszalne,
58     4, 38|      zatrząsł się od śpiewań, kiej jęły walić chorągwie, a za nimi
59     4, 38|            kamieniem, a drugie też jęły cegły rwać, bych przywtórzyć,
60     4, 38|      jękliwe głosy, a całym chórem jęły wyciągać skamląc proszalne
61     4, 38|    Katarynka znowu zagrała, dziady jęły posobnie wyciągać, brzękając
62     4, 38|    wilgotny, pieściwy wiater, żaby jęły rechotać, odzywały się przeć
63     4, 38|        pobok matki, a małe siostry jęły mu się drapać na kolana
64     4, 39|        jaże się kobiety spłakały i jęły mu w podzięce obłapiać kolana,
65     4, 40|      pierwszy kogut, a wnet po nim jęły trzepotać skrzydłami drugie
66     4, 40|         ani się ruszył.~Dzieci też jęły się mazać, a Józka skarżyła
67     4, 40|           ale poczuwszy człowieka, jęły ostrożnie, z przekrzywionymi
68     4, 41|      pociemniałym niebie i gwiazdy jęły się rozjarzać coraz migotliwiej;
69     4, 42|           za młynem, gdy dwa boćki jęły kołować wysoko nad nimi,
70     4, 45|     zaśmiała się tak domyślnie, że jęły ją molestować na wszystkie
71     4, 47|    szczerze ubolewając nad Tereską jęły przewidywać najgorsze la
72     4, 49|           i gniewy, i nienawiście; jęły wypominać, co ino która
73     4, 49|          do ziemi, zawyły wiatry i jęły coraz zapamiętalej walić