Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |       Nie opuści, nie - zawołał gorąco i wstydliwie wsadził jej
 2     1, 2 |       nad wami użalą - zagadała gorąco wójtowa.~- Abo i ciepłą
 3     1, 3 |        na przełaj - ona za mną. Gorąco mi się zrobiło, bo laboga,
 4     1, 5 |     twarz i jęła się modlić tak gorąco, aż łzy jej pociekły z zaczerwienionych
 5     1, 7 |        Ścisnął ją za rękę i tak gorąco patrzył w oczy, aż się dziewczyna
 6     1, 7 |     różne i lekuje... - broniła gorąco Józia.~Roch powrócił mocno
 7     1, 10|        na co nie zwracał uwagi! Gorąco mu się robiło i dziwnie
 8     1, 11|      świt i modliła się długo i gorąco. Wstała mocna i na wszystko
 9     1, 11|     ramiona.~Wnet się pobratali gorąco, bo muzyka zaraz zmilkła
10     1, 12|        miłosierdziu oddawał się gorąco na wolę i niewolę, ale zapominał
11     1, 12|       latarnią i modlił się tak gorąco, aż mu łzy ciekły po twarzy,
12     2, 14|   całowała po rękach, a prosiła gorąco.~- Niech przyjdzie, prosił
13     2, 14|        ona? Tylko pomodliła się gorąco przed Matką Bolesną i żeby
14     2, 15|        i dziękowała za nią Bogu gorąco, a zabiegała koło niego,
15     2, 16|    dobrzy, że stara zakrzyknęła gorąco:~- Nie dźwigaj dzieży, Maciej
16     2, 16|        płakał - bo ksiądz mówił gorąco a tak mądrze, że każdemu
17     2, 17|  markoci, weźcie! - prosiła tak gorąco, że chociaż się dziwował,
18     2, 19|      wysunął się na czoło i jął gorąco prawić o swoich krzywdach,
19     2, 19|     Balcerek.~Przytwierdzili mu gorąco wszyscy, jeden tylko Grzela
20     2, 20|       za swoje, ale jednak Bogu gorąco dziękujcie, że grzechu większego
21     2, 22|     czującego mocno serca i tak gorąco brała w siebie jego powiadania,
22     2, 22|      kiej dziad...~Pomodlił się gorąco przed Matką Bożą, że mu
23     2, 23|        będzie ciszej! - szepnął gorąco.~Oglądali się trwożnie co
24     2, 24|       pijaństwa - mówił zaś tak gorąco, że zatrzęsły się dusze
25     3, 27|         bardziej na nogi, że to gorąco było w izbie, a potem nalewała
26     3, 27|        przez wieś...~Prosił tak gorąco, aż przyobiecała, zwracając
27     3, 29| przedstawię dobrze!... - prosił gorąco bojąc się powrotu strażników.~
28     3, 29|    zajrzeli... przyjdźcie!... - gorąco prosiła.~- Dobrze, jeno
29     3, 29|    waszą intencję.~Ucałowała mu gorąco ręce i za nogi obłapiła
30     3, 29|       obłapiając się z nimi tak gorąco, aż się wszystkie popłakały. ~-
31     3, 30|       oczy przywodził, jaże się gorąco robiło i niejedna pięść
32     3, 30|     panować nie będzie...~I tak gorąco to mówił, tak poczciwie,
33     3, 30|  jeszcze, bo się tak rozmodliła gorąco, tak ją ano słowa księże
34     3, 32|  powrócą gospodarze! - szeptała gorąco rozwodząc ręce.~Łzy posypały
35     3, 33|       nie znajdzie - tłumaczyła gorąco.~Ale Kłąb jeno zachrapał
36     3, 33|       na niego, ale stary dodał gorąco:~- Już wstyd przez niego
37     3, 33|  wzgardliwie.~Ciepnął się i jął gorąco upewniać, jako teraz z prostego
38     3, 36|       noc, bo w izbie strasznie gorąco.~- Jakże tam z matką?~-
39     4, 37|   kochany! Za Twoją! - szepnęła gorąco bierąc się z powrotem do
40     4, 37|       się bił w piersi i modlił gorąco, kto zaś medytował kiwając
41     4, 37|      ogień i przylecim - prosił gorąco.~- Siedź w chałupie, bo
42     4, 37|         przywtórzyli skwapnie i gorąco, jakby czepiając się zestrachanymi
43     4, 37|         wtórowali mu ochotnie i gorąco, przerywając jeno wtedy,
44     4, 37|   dzienne sprawy! ~Przywtarzali gorąco i z niezmierną ulgą.~
45     4, 38|        za pół darmo - zapewniał gorąco, prawiąc różnoście a rozpowiadając,
46     4, 38|       właśnie był Grzela prawił gorąco i kredą cosik pisał po stole. ~
47     4, 40|  niekiej.~W izbie było duszno i gorąco, zły fetor zalatywał od
48     4, 40|     gnój z obory! krowom w nocy gorąco i tytłają się kiej świnie.~
49     4, 40|      łakomy.~- Jezu! - ciągnęła gorąco, nie bacząc na przycinki. -
50     4, 40|        więcej zmogła - szepnęła gorąco, strasznie rada z pochwały.~-
51     4, 40|       pódą...~Porwał się kowal, gorąco przedstawiając, jako tylko
52     4, 41|       zaświadczą - broniła syna gorąco. - Biedocie to kużden kieliszek
53     4, 41|    żalach i opuszczeniu. Mówiła gorąco, przypochlebiając mu się
54     4, 41|       kuźni huczał ogień i było gorąco kiej w piekle. Michał właśnie
55     4, 41|      poznajesz me to? - szepnął gorąco, probując przejść do niej
56     4, 41|        cosik, przyjdź! - prosił gorąco.~- Hale, żeby me kto jeszcze
57     4, 42|     miłującymi oczami a szeptał gorąco:~- Mojaś ty! Moja! Nikto
58     4, 42|        nie popuszczę - bełkotał gorąco i zazierając jej w oczy
59     4, 42|        oczy zazierał i z cicha, gorąco cosik prawił, nie bacząc
60     4, 43|        wieś. ~A modlili się tak gorąco i ze wszystkiego serca,
61     4, 43|       nazajutrz zrobiło się tak gorąco, znojnie, duszno i parno,
62     4, 45|   Patrzał też i nasłuchiwał tak gorąco, że odchodził coraz chmurniejszy
63     4, 45|       nimi.~- Strasznie dzisiaj gorąco! - zauważył, aby jeno zacząć.~-
64     4, 45|         do serca.~Ale strasznie gorąco było w tym zaciszu, kaj
65     4, 45|         drugi, bo ją rozbierało gorąco i morzył śpik, że ledwie
66     4, 46|  nabrane krwią szeptały słodko, gorąco i zapamiętale:~- Jasiu!
67     4, 46|       la całego narodu...~Mówił gorąco, a chwilami tak górnie,
68     4, 47|  Kozłowa.~W domu jednak było mu gorąco, nudnie i muchy tak cięły
69     4, 48|      pod światłem i tak się był gorąco oddał pacierzom, że ani
70     4, 49|      wrzasnęła Kozłowa wtórując gorąco, jeno na drugi sposób -
71     4, 49|     było na świecie i strasznie gorąco, niebo wisiało nisko, zawalone