Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |             na podłogę, aż kurz się podniósł i niby obłokiem osłonił
 2     1, 4 |         zniknęła za węgłem stodoły, podniósł się, otrzepał ze słomy i
 3     1, 7 |             milczał chwilę, a potem podniósł siwą głowę, okoloną długimi,
 4     1, 7 |          minie.~Skończył Pan Jezus, podniósł kijaszek i chciał odejść...~
 5     1, 10|           całej nie czynić. W izbie podniósł się taki krzyk i zamęt,
 6     1, 10|            łby trzaskały. Krzyk się podniósł nieopisany, kobiety chciały
 7     1, 10|        Słyszysz! - ryknął, bo Antek podniósł się, ale nic nie odpowiadał...
 8     1, 10|          nie odrzekł na namowy, ino podniósł pięść i tak zaklął strasznie,
 9     1, 12|      Zrozumiał nagle jasno i aż się podniósł z oślepiającej trwogi.~-
10     2, 13|       gotowa wszystko wypowiedzieć.~Podniósł na nią ciche, zaczerwienione
11     2, 13|             was robota, ja odkopię.~Podniósł się, zdjął kożuch, zabrał
12     2, 15|            pomarł! - rzucił Antek i podniósł się, bo już Mateusz wrzeszczał
13     2, 15|            z godzinę na Franka, ale podniósł się wreszcie, by iść go
14     2, 15|            Ale nie mógł wysiedzieć, podniósł się znowu i cicho, na palcach
15     2, 16|         okna, czasem głos jakiś się podniósł w mrokach, kaszel, skrzyp
16     2, 18|         siedzieć z zawartą gębą, to podniósł się z ławy i rzekł:~- Nowiny
17     2, 19|            drzwiach, spostrzegł go, podniósł hardo głowę, łypnął ślepiami
18     2, 19|             w taniec, to wrzask się podniósł, tupot, krzyki, że już żadnego
19     2, 19|            śnieg, rychło się jednak podniósł i dognał ich na skręcie
20     2, 19|            i poszła.~I on się zaraz podniósł, wyszedł na dwór i powlókł
21     2, 22|         babo, grochowiny!~Krzyk się podniósł w izbie, wrzaski, rwetes,
22     2, 24|             jarmarek.~Dzień się był podniósł ciężki i tak przemglony,
23     2, 24|      osękiem jakąś opaloną szmatę i podniósł wysoko. ~- Jagusina zapaska! -
24     2, 24|           kijaszkiem...~Rejwach się podniósł, krzyki, klątwy, wygróżki
25     2, 24|  rozwścieklonym, huczącym potokiem; podniósł się wrzask i pisk w wąskich
26     2, 25|          południe, zmroczało nagle, podniósł się głuchy wiatr i bił wraz
27     2, 25|     przewala po zagonach; krzyk się podniósł straszny i taki zamęt, taki
28     2, 25|         obaj na nogi, Antek też się podniósł i fuzję przyłożył do oka -
29     2, 25|              stary jeno zakrzyczał, podniósł ręce do góry i padł kiej
30     3, 26|      wszystkimi kobietami brać, ale podniósł się taki krzyk a ten płacz
31     3, 27|             pomożesz...~Wrzask gęsi podniósł się przed oknami, wpadł
32     3, 29|              Wracacie to do dzieci?~Podniósł się był z ławy.~- Rozpuściłem
33     3, 30|           się w kościele, płacz się podniósł powszechny i krzyki, ale
34     3, 30|            no, Łapa by kulas na nie podniósł, a nie powąchał nawet. Za
35     3, 30|          Sołtys naraz się schylił i podniósł żelazny, okrwawiony pręt.~-
36     3, 30|             to sprawa z sołtysem! - podniósł głos, krzycząc, by się nie
37     3, 31| niestworzone rzeczy.~Wójt się naraz podniósł i niby za dom się wyniósł,
38     3, 31|              bo kowal wszedł i wójt podniósł się do niego z kieliszkiem.~-
39     3, 31|             i wieczerzy. Rwetes się podniósł, przekrzyki, rżenia koni,
40     3, 32|           chłopakom tęgą łaźnię, że podniósł się taki wrzask, jaże ksiądz
41     3, 33|        ksiądz wypasł swoimi końmi - podniósł głos.~- Wściekł się!... -
42     3, 33|        chlipał.~Naraz pan Jacek się podniósł i głośno rzekł:~- Nie płaczcie,
43     3, 33|            z nagła ogromnym głosem, podniósł ręce jakby w obronie i zwalił
44     3, 34|       ołtarza.~Upał się był jeszcze podniósł, że już zgoła wytrzymać
45     3, 34|            się zatargały i kurz się podniósł na drogach.~Ludzie z bliższych
46     3, 34|     niedługo trwała, bo Mateusz się podniósł i wołał:~- Do karczmy, chłopcy,
47     3, 35|            stawu.~Wtedy Mateusz się podniósł, przyobiecując przyjść jeszcze
48     3, 35|           ten stary, ze siwą brodą, podniósł się i pobladły wodził oczyma
49     3, 36|          niskich, rozdygotanych pól podniósł się cichy, trwożny, jękliwy
50     4, 37|             wrychle i sam dzień się podniósł, jeno co jakiś mgławy i
51     4, 37|            A teraz pora na mnie!...~Podniósł się nagle i wyszedł prędko
52     4, 38|          dziadku! Do Borynów!~Dziad podniósł głowę i wytrzeszczył ślepe
53     4, 38|            złożył ręce do pacierza, podniósł oczy ku niebu i zamodlił
54     4, 40|            jakoś od samego północka podniósł się wiater przedmuchując
55     4, 40|        porykiwania ciągnących stad.~Podniósł Pietrusia i ruszył bokiem
56     4, 41|          ściągali z pól, w obejściu podniósł się niemały rejwach, gdyż
57     4, 41|        przyleciała go budzić Hanka. Podniósł na nią schmurzoną twarz,
58     4, 41|            mogąc niczego przewąchać podniósł się z ławy ze złością: -
59     4, 42|       karczunków.~Dzień się już był podniósł złocisty, od wsi leciały
60     4, 42|      Muzykanty wyrznęły chodzonego, podniósł się wrzask, rypnęły obcasy,
61     4, 44|            przyciszyło, znowuj głos podniósł.~- A głupie mu pomagają!
62     4, 44|         przed kancelarią.~Naczelnik podniósł rękę do czoła, chłopi pozdejmowali
63     4, 45|         koło zapiszczało i kurz się podniósł. Żyd dreptał pobok łapiąc
64     4, 45|         natomiast na drodze od lasu podniósł się tuman kurzawy i toczył
65     4, 45|  przebieraną, hukliwą nutą, z chóru podniósł się grubachny głos, od którego
66     4, 45|          klęczącą nieco z boku i co podniósł głowę, to widział jej modre,
67     4, 49|         która miała na wątpiach, że podniósł się niewypowiedziany wrzask.
68     4, 49|     wyjechał równo ze świtem, zamęt podniósł się coraz większy i niespokojność
69     4, 49|        chłodnawa.~A nazajutrz dzień podniósł się bardzo cudny, niebo
70     4, 49|            wszystkie, i lasy.~Dziad podniósł się, spędził psa, poprawił