Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |     wypuścić świnie, bo kwiczały, a Łapa chodził za nim i zaglądał
 2     1, 3 | szczebiotały jakby dziękczynienia~A Łapa siedział przed nim na zadzie
 3     1, 3 |           ucho rozerwane, bo ją był Łapa Borynowy chycił na zwiesnę,
 4     1, 4 |            czas był cichy i ciepły.~Łapa kręcił się i skamlał, to
 5     1, 8 |          gęsi, do świń, do obory, a Łapa włóczył się za nią senny
 6     1, 9 |             powrotem, tyle co stary Łapa naszczekiwał i zaganiał,
 7     1, 10|        wyprawiał takie brewerie, aż Łapa szczekał i chałupa się trzęsła.~-
 8     1, 10|            ponurym milczeniu.~Stary Łapa szczekał na ganku, biegł
 9     1, 10|     poleciał za Antkami...~- A to i Łapa poszedł za niemi...~- Wróci,
10     1, 12|            na piersi ze skowytem.~- Łapa! Łapa! Wróciłeś to, piesku,
11     1, 12|         piersi ze skowytem.~- Łapa! Łapa! Wróciłeś to, piesku, wróciłeś,
12     1, 12|             wtykał mu do pyska, ale Łapa nie rwał się do jadła, jeno
13     1, 12|            spał jak kamień, dopiero Łapa, poznawszy głos, jął zajadle
14     1, 12|          zipię... co to warczy?~- A Łapa ! Wróciło psisko od Antków !~-
15     1, 12|        Wróciło psisko od Antków !~- Łapa! - szepnął macając w ciemności
16     1, 12|           ciemności za psim łbem, a Łapa wyskakiwał, szczekał i darł
17     1, 12|            zabawiają, a pogadywał z Łapą, któren nie opuścił go ani
18     1, 12|          pożywienie znaleźć. Cicho, Łapa, niech się pożywią i wspomogą
19     1, 12|             i pokwikiwać.~- Wypędź, Łapa! Dziadaki jedne, wszystkiego
20     1, 12|            z rozprutej pierzyny, bo Łapa nie żałował sobie uciechy;
21     1, 12|         tuzowały się między sobą, a Łapa z ujadaniem obiegał dom
22     1, 12|          ledwiem wlazł na podwórze, Łapa skoczył do mnie, szczekał,
23     1, 12|       garści, nie czując jednak, że Łapa mu ją po cichu obgryzał...~
24     2, 16|          dla niepoznaki i przynęty. Łapa z nim był i ten bociek,
25     2, 16|          izby, a za nim wciskał się Łapa z boćkiem, bo Witek też
26     2, 16|         niechaj się wkłada !...~Ale Łapa skomlał z cicha, trykał
27     2, 17|            tak jakoś żałośliwie, że Łapa czasami skomlał i wył przeciągle.
28     2, 17|             Przecknęła dopiero, gdy Łapa zaczął szczekać przed domem;
29     2, 18|       ciągnęło od okien i drzwi, że Łapa wciąż szukał cieplejszego
30     2, 18|              Chodził znowu długo, a Łapa krok w krok za nim.~- Kto
31     2, 18|           Witek ledwie nadążył, ino Łapa biegł przodem i wyszczekiwał
32     2, 18|     wrzaskiem i biła śniegiem, a że Łapa szczekał na nich, chycił
33     2, 18|     jękliwie tłumaczyć:~- To... ten Łapa... co ino może... wywłóczy
34     2, 18|             pies, taki szkudny...~- Łapa?... cie... no, no... - szeptał
35     2, 20|          ponieśli go na plebanię, a Łapa pobiegł z nimi i też coś
36     2, 24|         ledwo wstąpiła przed ganek, Łapa się doń rzucił z takim skowytem
37     3, 27|       dziobania w jajach.~Rychtyk i Łapa wylazł z budy, kiej szła
38     3, 27|         wszelki sprzęt gospodarski. Łapa wyskakiwał przed nią, co
39     3, 27|         oganiając się łyżkami przed Łapą, któren kiedy niekiedy pojadał
40     3, 27|     wyjrzała podszczuwając jeszcze. Łapa rzucił się zajadle w sad...~-
41     3, 27|        zajadle w sad...~- Huzia go, Łapa!... Weź go, Burek!... Huzia!...~
42     3, 28|            mgły zwalały się na sad. Łapa jeno naszczekiwał obiegając
43     3, 28|      parując niby wrzątek.~- Pódzi, Łapa! widzisz go, juchy mu się
44     3, 30|          jagieł im postawili... no, Łapa by kulas na nie podniósł,
45     3, 30|             w oborze rano nie były! Łapa! Burek! na tu! - nawoływał
46     3, 31|         opłotki, poszczuła ją psem. Łapa się rozsrożył i nie puścił,
47     3, 31|           chodzi, bo widziałem, jak Łapa tam leciał, warczał, kręcił
48     3, 32|          kwikiem pognał, że go to i Łapa jeszcze po swojemu za ucho
49     3, 32|            pomiędzy ludźmi, jak ten Łapa szukający w ciżbie swoich
50     3, 33|             gonił się w opłotkach z Łapą, a chłopaki rajcowały w
51     3, 33|     strasznym żalem i przerażeniem.~Łapa zaczął wyć na podwórzu,
52     3, 34|              i kożuchem przyokryty. Łapa, zwinięty w kłębek, warował
53     3, 35|             łyżkami i piskiem przed Łapą, któren na gwałt rwał się
54     3, 36|        dzieci wypadły z wrzaskiem i Łapa jął szczekać radośnie i
55     3, 36|             mrok, brzęczały muchy i Łapa, warujący przy gospodarzu,
56     3, 36|         światło, przed progiem spał Łapa, zwinięty w kłębek, ale
57     3, 36|         myślał dotykając się drzew.~Łapa, chodzący wciąż przy nim,
58     3, 36|        posiewał ziemię na zagonach.~Łapa chodził za nim, a kiej ptak
59     3, 36|         Świt się nad nim uczynił, a Łapa wył długo i żałośnie... ~ ~
60     4, 37|             niedzieli, jaże dopiero Łapa przebudził ich szczekaniem,
61     4, 37|        buczał wraz z dziećmi, nawet Łapa wył i szczekał w opłotkach,
62     4, 37|         rozegnać poszczuł psem, ale Łapa go nie posłuchał, trzymał
63     4, 37|       przecykając nawet wtedy, kiej Łapa przychodził i z cicha skamlący
64     4, 37|           jeszcze utulić w żałości, Łapa też przy niej warował nieodstępnie
65     4, 37|          płoty, brzęknęły szyby lub Łapa zawarczał jeżąc się groźnie,
66     4, 37|         Naraz koń zarżał we stajni, Łapa ostro zaszczekał i rzucił
67     4, 37|        tylko rozpalone oczy latały, Łapa jeno przewąchiwał kąty,
68     4, 38|   przedmuchując każdą łyżkę strawy. Łapa kręcił się z cichym skowytem,
69     4, 41|         Zawahał się znowu, ale kiej Łapa zaskomlał przy nim i jął
70     4, 43|             a głównie przestawała z Łapą nieodstępnie warującym i